เข้าสู่ระบบแชร์
เมื่อรักโบยบินจากไป ใจเจ้าใยสิ้นรักข้า
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-30 08:17:26
บทที่เกี่ยวข้อง
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน เมื่อรักโบยบินจากไปไยเจ้าสิ้นรักข้า2
รวบร่างของแพรวาเข้ามากอดแนบแน่นก้มลงจุมพิตหน้าผากแพรวาไม่มีอาการขัดขืนใดใดค่ำคืนมืดมิดแพรวายืนข้างหน้าต่าง ปล่อยจิตใจล่องลอยเงาดำไหววูบผ่านหน้าไปก่อนที่จะทะยานลงมาเบื้องหลังแพรวาแพรวาตกใจแต่คิดได้ว่าควรวิ่งไปที่ประตูแต่ช้าไปชายชุดดๆผู้นั้นวิ่งไปล็อกประตูจากด้านในแพรวาหันหลังด้วยความตกใจ แต่ช้าไปร่างบางถูกรวบกอดไว้แน่นปากบางถูกปิดด้วยฝ่ามือหนาแพรวาสะบัดตัวดิ้นหนี แต่ช้าไปเมื่ออีกฝ่ายผลักจนติดข้างฝาใช้ร่างบึกบึนกดทับไว้ ริมฝีปากหนาบดขยี้ด้วยความโหยหารุนแรง แพรวาดิ้นรนใช้มือยันอกกว้างก่อนจะดึงผ้าปิดหน้าออกเบิกตากว้างเสียงที่เล็ดลอดออกมาอู้อี้“หยางหลง”ริมฝีปากนั้นยังบดเบียดไม่เลิก แพรวาน้ำตาร่วงรินหยางหลงกอดรวบร่างสวยไว้แน่น“บอกมาเจ้าลืมรักข้าสิ้นแล้วหรือเฟยลี่”ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาเชิดขึ้นอย่างทระนง“เส้นทางทุกเส้นทางมักมีทางแยกจากกันรู้ว่ามีพบต้องมีจากท่านจะแยแสไปใย ในเมื่อข้าเป็นหญิงยังมิมีสิ่งใดต้องกังวล”ใบหน้าหล่อเหลาแววตาวาวโรจน์ ก้มลงบดขยี้ริมฝีปากบางด้วยอารมณ์ขุ่นมัว แพรวาปล่อยน้ำตาไหลรินหยางหลงถอนริมฝีปากออกด้วยสัมผัสถึงน้ำตาอุ่นอุ่นนั้น“ร้องทำไมเฟยลี่ ไหนว่าเจ้าส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-01ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน อย่าฝืนใจ
เขาคิดถึงนางทุกลมหายใจแต่ สิ่งที่ได้พบเจอกลับทำให้ใจแทบขาด หากไม่ใช่ที่นี่ตอนนี้เขาคงจะต้องกอดรัดไม่ยอมปล่อยแม้จะต้อง ผูกมัดนางด้วยเชือกเขาก็จะไม่ยอมปล่อยแพรวาไป อยากรู้นักว่าจะปากแข็งได้เพียงใด ขอเพียงให้ได้นางไว้ข้างกายแต่ที่นี่ เขาไม่อาจฉุดรั้งเธอไว้“บอกข้ามา อีกทีว่าเจ้าสิ้นเยื่อใยต่อข้าแล้ว”“ข้า ไม่มีท่านในใจแล้วหยางหลง ไปเสียเถิด”แพรวา หันหน้าหนีไม่อาจจ้องมอง เดินหลบเลี่ยงไปเปิดประตูกลัวว่าลี่มี่จะให้ใครมาพังประตูเพราะไม่ยอมขานรับเสียงเรียก ประตูเปิดออกโดยเร็ว หยางหลงทะยานขึ้นสู่เบื้องบนด้วยวิชาตัวเบาที่เป็นเลิศใบหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวัง แพรวาไม่สนใจว่าเขาจะจากไปอย่างไรชักชวนลี่มี่พูดคุย หยางหลงยังรั้งอยู่บนขื่อรอฟังบทสนทนา“เจ้านำอะไรมาให้ข้าลี่มี่”“นายหญิง.พี่สาวนี่เป็นผ้าไหมชั้นดีสีแดงสดฝ่าบาททรงให้ห้องเครื่องทรงคัดสรรมาให้พี่สาว ว่าจะเลือกสีประมาณไหนใส่ในวันแต่งตั้งฮองเฮา...”ลี่มี่เองรู้สึกใจหายอยู่ลึกลึก แพรวากลืนก้อนแข็งลงคอยากเย็น“ฝ่าบาททรงกำหนดวันไว้แล้วหรือ”“เจ้าค่ะ อีกสิบวันข้างหน้าไม่ขาดไม่เกินพี่สาวก็จะได้เป็นฮองเฮาเหนือกว่าหญิง ทั้งหมดในใต้หล้า.....”คำพูดขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-01ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน อย่าฝืนใจ2
“เป็นฝ่าบาทที่รู้จักนางมากกว่าใครข้าน้อยไม่กล้าออกความเห็น แต่อย่างไรเสียจะเอามาเป็นกังวลคงมิได้ เรามีงานใหญ่ให้ต้องเร่งจัดการ เหอหลงนั่งบัลลังก์เพียงไม่กี่วันกับสังหารผู้คนมากมาย แม้จะเป็นคนของตงเฉิง แต่คนที่ถูกสังหารก็เป็นคนที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ทั้งเด็ก และคนชราเสียส่วนมาก เหอหลงและไทฮองไทเฮาไม่เคยเห็นด้วยกับการปกครองแผ่นดินในแบบของฝ่าบาท เขาต้องการขยายดินแดนและขูดรีดทั้งขุนนางและชาวบ้านเพื่อนำเงินที่ได้เก็บเข้าคลังหลวงที่ร่อยหรอส่งเสริมกองทัพ ฝ่าบาทไม่ตัดสินใจกระทำการใดแผ่นดินนี้คงไร้ซึ่งความสงบ”หยางหลงครุ่นคิดตามคำพูดของโหวหยางจื้อเพียงไม่กี่วันสังหารคนไปใช่น้อย แม้กระทั่งไทเฮาเหอหลงเขายังประทานผ้าขาวให้นางต่อไปหากใครทำเรื่องใดให้ไม่พอใจ คงไม่สามารถมีชีวิตรอดเหอหลงนับเป็นผู้ที่ใจคอเหี้ยมโหดคนหนึ่งที่เดียว เขาเองหากไม่หนีมาเช่นนี้ก็คงหาชีวิตไม่ไปแล้ว“ข้าได้ยินลี่มี่บอกว่า เหอหลงจะแต่งตั้ง เฟยลี่ในอีกสิบวันข้างหน้าไม่ขาดไม่เกิน วันนั้นเราสามารถนำกำลังโอบล้อมเมืองหลวง ถึงเวลานั้นท่านอา พ่อของซีหลิวคงสับเปลี่ยนกำลังเป็นคนของเราจนสิ้น”“ฝ่าบาทถึงเราจะมีกำลังองครักษ์ในวังหลวงจะเป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-01ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ผิดกับที่คิดไว้
กิริยาอ่อนช้อยกว่านักนางเองจึงไม่ต่างจากแพรวา“ลี่เซียนเออร์ ยั้งมือด้วย”หย่าจิ้ง ในอาภรณ์สีทึ่มเดินมาเผชิญหน้า“ท่านอา”ลดธนูลงข้างตัว หยางหลงและโหวหยางจื้อกระโดดลงจากหลังม้า“หยางหลงและโหวหยางจื้อคารวะท่านป้า ไม่ทราบว่าท่านมาได้อย่างไร”หย่าจิ้งเมียงมองเหมือนต้องการเอยคำถามใด“ไยท่านมาเพียงสอง เฟยลี่นางไปไหนเสีย”“หย่าจิ้งเป็นห่วงนางเยี่ยงนี้ คงยังมิทันได้ข่าวเรื่องการแต่งตั้งฮองเฮาในวังหลวง”โหวหยางจื้อเอ่ยขึ้นบ้าง หยางหลงใบหน้าสลดลงทันที“ท่านอา ท่านผู้นี้เป็นใคร”ลี่เซียนอดไม่ได้ที่จะถามตามประสาคนที่ค่อนข้างอยู่ไม่สุข นิสัยนางเป็นเด็กเสียสามในสี่ส่วน“ทั้งสองคือแขกคนสำคัญของท่านอา ลี่เซียนเอ่อร์อาต้องไหว้วานเจ้าให้บอกพ่อของเจ้าแล้วว่าแขกคนสำคัญมาถึงแล้วตามที่เขาคาดการณ์”หย่าจิ้งพยายามที่จะกันลี่เซียนเอ่อร์ออกไปจากการสนทนา เพียงแวบเดียวที่สายตาสบตากับหยางหลงเหมือนหญิงสาวทั่วไปที่ประทับใจในรูปโฉมที่แตกต่างจากบุรุษทั่วไป“ข้าจะบอกท่านพ่อเดียวนี้เชิญท่านอาคุยกับแขกของท่านไปก่อน ลี่เซียนเอ่อร์จะเร่งทำตามประสงค์”ร่างอ้อนแอ้นแต่การก้าวเดินเหมือนบุรุษหนุ่ม“ท่านป้า ท่านเองก็ไม่อาจอยู่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ใจของข้ามีเพียงเจ้า
หยางหลงตะลึงไม่เคยรู้มาก่อนว่าหย่าจิ้งมีความสัมพันธ์ใดกับท่านข่าน เท่าที่รู้แต่เพียงว่านางเป็นหญิงงามจากชนเผ่าเท่านั้น“ท่านพี่ข้าคาดการณ์ว่าท่านคงต้องมาแต่ไม่คิดว่าจะมาด้วยตัวเอง”หย่าจิ้งเอ่ยปากหลังจากที่เงียบมานาน“อย่างนั้นหลานคงต้องขอบคุณท่านป้าอย่างที่สุดที่ทำให้หลานไม่ต้องเอ่ยคำใดให้มากความ”ประสานมือโค้งคำนับหย่าจิ้งด้วยท่าทีอ่อนน้อม“กำลังทหารของเราแม้จะไม่มากแต่ก็ไม่น้อยเมื่อทั้งท่านและหย่าจิ้งลงแรงขอร้องอีกทั้งข้าไม่อาจดูดายต่อคำขอของหย่าจิ้ง และป้องกันไม่ให้แผ่นดินลุกเป็นไฟในภายภาคหน้าจึงเต็มใจที่จะมอบกองทหารฝีมือดีของเราในการยกทัพกอบกู้บัลลังก์คืนมามอบให้แก่ท่าน”โหวหยางจื้อยิ้มพอใจไม่คิดว่าเรื่องที่ยากกลับกลายมาง่ายดายเช่นนี้ กองกำลังของท่านข่านนับว่ายิ่งใหญ่ทีเดียวและเป็นที่เลื่องลือเรื่องการรบที่ไม่เป็นรองใคร“หลาน ต้องขอบคุณท่านลุงที่เมตตาหลาน หากมีสิ่งใดที่หลานจะทำเพื่อท่านได้”“555 เรื่องที่ท่านหยางหลง จะทำเพื่อเรานะหรือมีเพียง”ชำเลืองมองลี่เซียนด้วยแววตาเอ็นดู“ข้ามีเพียงสิ่งเดียวที่ห่วงใย ลี่เซียนยกน้ำชา”ลี่เซียนยกน้ำชาเดินออกมายืนเบื้องหน้าหยางหลง“ลูกสาวคนเดีย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน เยว่ถิง
ป้ายหยกติดตัวถูกยกขึ้นมาดู“ป้ายหยกอันนี้ของเซี้ยนตี้ให้ไว้กับหยางหลงหยกชิ้นเล็กไปหน่อย ข้าจะหาชิ้นที่ใหญ่และสวยกว่านี้มอบให้เจ้าเฟยลี่” แพรวายิ้มบางบาง ความจริงใจที่ส่งผ่านแววตาและน้ำเสียงไม่อาจมองเป็นอื่น“อีกไม่กี่วัน เรา ...ข้าและเจ้าก็จะเข้าพิธีสำคัญ ในวันนั้นข้าอยากให้เจ้างดงามที่สุดทั้งผ้าไหมและเครื่องประดับถูกคัดสรรมาอย่างดีเพื่อเจ้าเท่านั้นเฟยลี่”มือเรียวบางเหมือนมือผู้หญิงกุมมือแพรวาไว้แน่น แพรวาไม่มีคำกล่าวใดใดหลุดออกมาเนื่องด้วยก้อนแข็งๆที่จุกที่คอหอยเหอหลงปรายตามองแพรวา“ยังจำได้ครั้งเมื่อข้าพบเจ้าครั้งแรก ข้าก็โมโหที่เจ้าทำให้ท่านพี่หยางหลงเสื่อมเกียรติ”แววตาหม่นลงเมื่อพูดถึงหยางหลงในฐานะพี่ชายอย่างที่เขาเคยเรียกนับตั้งแต่ได้รู้ใจตัวเองว่าคิดกับแพรวาอย่างไรชินอ๋องก็แทบจะไม่ได้เอ่ยปากเรียกหยางหลงว่าท่านพี่อีกเลย“เจ้าคงจะโกรธเกลียดข้าน่าดูตอนนั้น”“ไม่เลยฝ่าบาทตรงกันข้าม ตอนนั้นฝ่าบาททรงเป็นหนุ่มน้อย ที่พยายามสร้างภาพให้ดูดุดันทั้งทั้งที่เป็นคนที่อ่อนโยน”แพรวาคิดอย่างนั้นจริงจริงคงเป็นเพราะเหอหลงที่ต้องนำทัพตั้งแต่ยังเล็กจึงทำให้สร้างเกราะขึ้นมาป้องกันตัวเอง ว่าเป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน เยว่ถิงน้อยจะกลับมา
ลี่มี่ยกมือแพรวาให้เกาะ แขนตัวเองสาวใช้คลี่ผ้าคลุมหน้าสีแดงลงมาปิดใบหน้าสวยลี่มี่เดินช้าช้าชายผ้าด้านหลังยาวเรี่ยดิน สาวใช้ ถึงสิบสองคนที่ช่วยกันจับชายผ้าก่อนจะเดินตามเป็นแถวยาวแพรวาไม่ได้รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ของตัวเองหากแต่รู้สึกว่าเวลาช่างผ่านไปช้าเหลือเกิน เหอหลงในชุดแดงยืนรออยู่ก่อนแล้ว หน้าแท่นพิธี ไทฮองไทเฮานั่งอยู่ตรงกลาง เหล่าขุนนางสองฟากฝั่งมากมายจนไม่อาจนับจำนวน แพรวาเดินผ่านช่องแคบตรงกลางเหมือนประหนึ่งว่าเป็นเจ้าหญิงในนิยาย ใบหน้าหล่อเหลาของเหอหลงหันกลับมามองดวงสายตาเปี่ยมสุข เมื่อเห็นว่าแพรวาเดินมาเกือบจะถึงเขาฝ่ามือขาวเหมือนผู้หญิงยื่นส่งออกมารับมือของแพรวาที่ยังสงบนิ่ง ลี่มี่สะกิดเบาเบาแพรวามองมือบางขาวของเหอหลงที่ส่งมาพร้อมกับสายตาวิงวอน ยื่นมือเย็นเฉียบไปช้าช้าเสียงโห่ร้องดัง ก้องมาแต่ไกล เหล่าขุนนางหันรีหันขว้าง เหอหลงกระชากร่างแพรวาเข้าสู่อ้อมแขน องครักษ์หลายนายวิ่งวุ่นชักกระบี่ออกมาในท่าเตรียมพร้อมเข้าห้อมล้อมเหอหลงและไทฮองไทเฮาไว้บุรุษชุดดำหลายคนทะยานลงมาจากเบื้องบน ราวกับเหาะเหินได้ก็ไม่ปาน แพรวาเปิดผ้าคลุมหน้าออกจ้องมองไปทั่วแต่ไม่พบสิ่งที่ต้องการ“คุ้มกันฝ่าบาท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ลา
แม้คราวนี้จะไม่ถือว่าเพี้ยงพล้ำแต่มีโอกาสพ่ายแพ้ถึงเก้าในสิบส่วนเลยทีเดียวด้วย กำลังองครักษ์ที่ยืนคุมเชิงอยู่ด้านล่างนั้นหากว่าการต่อสู้ครั้งนี้ไม่รัดกุมแล้วหยางหลงอาจหามีชีวิตไม่ แพรวาใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อคิดถึงครั้งเมื่อบิดาของเธอถูกเซี้ยนตี้ปลิดชีพด้วยคมกระบี่ในมือเหตุการณ์เหมือนจะดำเนินมารอยเดิมซ้ำซ้ำหยางหลงปล่อยให้แรงโน้มถ่วงพาร่างร่วงหล่นลงพื้นเหอหลงตามลงมาฟัดฟันกระบี่ใส่ไม่หยุด เนื่องด้วยการต่อสู้ที่ทั้งคู่มีวรยุทธ์ที่ไม่ด้อยกว่ากันนั้นหากแต่เหอหลงที่รูปร่างค่อนข้างสำอางกว่านั้นกำลังก็น้อยกว่าตามไปด้วย จึงเป็นฝ่ายเพี้ยงพล้ำก่อนถูกหยางหลงตวัดคมกระบี่กรีดผิวชุดสีแดงไม่อาจมองเห็นรอยเลือดปลายกระบี่จ่ออยู่ที่คอหอยในท่าที่นอนหงายสิ้นแรงแพรวาถอนใจโล่งอก“ฆ่าข้าเสีย ไม่อย่างนั้นอาจเป็นเจ้าที่ต้องตาย”“เสือไม่กินลูก พี่ไม่ฆ่าน้อง เพียงเจ้าปล่อยข้าและคนของข้าไปเหอหลงเราก็ไม่ติดค้างกันอีกปล่อยพวกเขา”เหอหลงมองพี่ชายด้วยสายตาเจ็บแค้น“ปล่อยพวกเขา”ทหารองครักษ์ถอยห่างจากโหวหยางจื้อหย่าจิ้งและซีหลิวตวัดปลายกระบี่ลงข้างลำตัวหันหลังเดินกลับ แต่ประเมินเหอหลงผิดไปเหอหลงยันกายลุกยกแขนตั้งฉา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06
บทล่าสุด
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ตอนพิเศษ2
คะนิ้งลืมตาตื่นมาบนแท่นนอนหนานุ่ม บรรยากาศน่านอนจนไม่อยากชันกายลุกขึ้น รู้สึกว่าผิวแก้มเย็นเฉียบ ยกมือขึ้นลูบแก้มทั้งที่ยังไม่ลืมตา กลิ่นกำยานกลิ่นแปลกๆ โชยมาเข้าจมูกเป็นระยะๆ รู้สึกหนักบนอกอิ่มเหมือนมีอะไรอุ่นๆ มากดทับขยับตัวลำบาก พรึ่บลืมตาตื่นด้วยความตกใจ“กรี๊ดดดดดด” คะนิ้งส่งเสียงร้องดังลั่นเมื่อเห็นว่ามีผู้ชายมานอนอยู่ข้างกาย ….แต่เดี๋ยวก่อนผู้ชายหรือผู้หญิงวะ ทำไมผมยาว ใบหน้าขาวใส เหมือนผู้หญิง แต่จมูกเชิดหยิ่งน่าดึงเล่น ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงเป็นทอม แต่ถ้าเป็นผู้ชายก็คงจัดว่าหล่อทีเดียว ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวแน่น ผู้ชายแน่ๆคนที่นอนกอดอยู่สะดุ้งสุดตัว“เอะอะ อะไรของเจ้า” น้ำเสียงงัวเงียแต่ทุ้มนุ่มหูพิลึก“นาย นายเขามาได้ยังงัย”นึกขึ้นได้ที่นี่ไม่ใช่ที่นอนของเธอ แต่เป็นที่ไหน สภาพแปลกไป ผ้าม่านยาวบางที่ล้อมแท่นนอนวงกลมปลิวสะบัด โต๊ะตั่งก็แปลกตา แม้แต่หมอนยังเหมือนกับ….หรือว่า ไม่นะ ไม่ไม่ไม่“เจ้านี่อย่างไรกัน ทำไมต้องเอะอะ” คะนิ้งยกมืออุดปากตัวเองเมื่อรู้ว่าไม่ได้สื่อสารด้วยภาษาไทยแต่เป็น ภาษาจีนที่เรียนมาตั้งแต่อยู่อนุบาล“นอนๆ เจ้าจะรีบตื่นไปไหน” เสียงประตูเปิดออกมา หนุ่มน้อยอีกค
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ตอนพิเศษ1
หย่าจิ้ง ไทฮองไทเฮาและไทเฮาดื่มชาคารวะจากบ่าวสาวพร้อมเพรียงกัน หยางหลงและแพรวาหันมาสบตากันนิ่งนาน“ต่อแต่นี้สิ่งร้ายๆ ได้ผ่านไปแล้ว ย่าหวังว่าจะมีสิ่งดีๆให้ได้ชื่นใจบ้าง”“เสด็จย่า คอยเวลาอุ้มเหลนตัวน้อยได้แล้ว อีกไม่นานหลานหวังอย่างนั้น”เสียงหัวเราะดังขึ้นพร้อมเพรียงกัน ชินอ๋องเผลอสบตาลี่มี่ด้วยประกายตาลึกซึ้ง ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีต้องขอบคุณเฟยลี่ที่นางทำให้ทุกอย่าง เป็นไปตามที่คาดหวังไว้แพรวาสวมชุดเจ้าสาวสีแดงที่ส่งให้แพรวางดงามอย่างหาที่ติไม่ได้บนศีรษะสวมมงกุฎบ่งบอกฐานะฮองเฮาชัดเจนมือบางลูบคลำราวสะพาน ด้วยความรู้สึกขอบคุณ เบื้องล่างน้ำใสไหลเชื่องช้า ลี่มี่ยืนอยู่ด้านหลังถือเสื้อคลุมอากาศหนาวจับใจแต่ภายในอบอุ่นอย่างประหลาดคำพูดของหมอหลวงที่บอกแพรวาก่อนหน้านั้น“ห้วงเวลาที่แม่นางข้ามผ่านถูกปิดแล้วนับจากนี้ไม่ว่าแม่นางอยากจะจากไปแค่ไหนก็ไม่อาจที่จะไปได้ เพราะทุกอย่างเหมือนถูกสวรรค์ลิขิตไว้แล้วแม้แต่ข้าเองยังไม่สามารถข้ามผ่านไปได้เช่นกัน แม่นางแพรวาได้สาบสูญไปจากภพภูมิของนางเหลือเพียงเยว่ถิงหรือแม่นางเฟยลี่เท่านั้นที่ยังอยู่ที่นี่.ในฐานะฮองเฮา”“ฮองเฮาเพคะอากาศหนาว สวมเสื้อคลุมจะดีก
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบบริบูรณ์
ภาพความทรงจำที่ผุดขึ้นให้เขาเห็นช้ำแล้วช้ำเล่าเมื่อคราวที่แพรวารับกระบี่แทนเขา มันมิใช่เพียงเพิ่งเกิดขึ้นหากเกิดขึ้นถึงสองครั้งสองครา คราวนั้นเขาไม่สามารถมองเห็นเจ้าของกระบี่ แต่ภาพความทรงจำเด่นชัดคราวนี้เป็นเท้าจางที่ส่งกระบี่คมลงกลางอกของแพรวาหากแต่ดีที่ไม่ถูกจุดสำคัญ อย่างนี้จะให้เขายังมีสิ่งใดที่ต้องสงสัยในตัวของเฟยลี่ได้อีกเป็นเขาที่ติดค้างนาง“ฝ่าบาททรงคิดถึงเฟยลี่ใช่ไหม”ใบหน้าหวานยิ้มยียวน“ไม่เคยคิดถึงหากแต่คิดอยู่เสมอว่าทำอย่างไรจะให้เจ้าฟื้นคืนมาเจรจาเหมือนอย่างนี้ได้”“ฝ่าบาททำอย่างไรกับสนมฮุ่ย”“นางในที่รอดชีวิตจากการช่วยเหลือของเสี่ยวโอ เมื่อคราวหลบหนีออกจากวังยอมให้พูดความจริงเรื่องที่ฮุ่ยเหนียงใช้ยาบำรุงครรภ์จนแท้งแต่กลับโยนความผิดให้เจ้าเฟยลี่ ใต้เท้าจางลงมือสังหารหมอที่นำเข้ามาจากนอกวัง แล้วยังสังหารเหล่านางในนับสิบที่รู้เรื่องนี้ ส่วนนางในคนที่เหลือกำลังจะหาทางหนีดีที่เสี่ยวโอพบเข้าเสียก่อน สนมฮุ่ยข้าให้นางสำนึกผิดในตำหนักเย็นชั่วชีวิตของนาง”แพรวาเลิกคิ้วฟังอย่างตั้งใจรู้สึกสบายกายสบายใจอย่างประหลาดแต่ก็อดที่จะสงสารสนมฮุ่ยไม่ได้เพราะเคยดูซีรีส์จีนตำหนักเย็นโดดเดี่ย
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบสักทีค่ะ(จบแบบที่1)
แสงเรืองรองตรงขอบฟ้านั่น แพรวาขยับตัวบิดตัวไปมารู้สึกถึงความวาบหวามจากคนข้างกายพลิกตะแคงกอดร่างใหญ่ข้างๆ มือใหญ่ลูบไล้แก้มเนียน“หายป่วยแล้วสงสัยจะได้ยาดี”“ไออุ่นจากฝ่าบาทนั่นอย่างไรที่ทำให้ข้า จากป่วยไข้ก็กลายเป็นสบายดี”หยางหลงเขย่าหัวเบาๆ ยังไม่ทันได้ชื่นจิตเสียงฝีเท้าหนักๆ ก็ดังเล็ดลอดเข้ามาภายในกระท่อมหยางหลงพลิกตัวแพรวาให้ลงไปนอนด้านข้างเตียง เสียงวิ่งกรูกันเข้ามาบ้างมาจากด้านหน้า และวิ่งมาจากด้านหลังถูกล้อมกรอบถึงเพียงนั้นหยางหลงฉุดแขนแพรวาลุกจากที่ยังนอนอยู่ใช้กระบี่ในมือแหวกเป็นทางเพื่อพาตัวเองและแพรวาฝ่าวงล้อมออกไปใต้เท้าจางและทหารองครักษ์นับสิบยืนดาหน้าในมือมีอาวุธครบครัน“ฝ่าบาท ตามข้าน้อยกลับวังหลวงจะดีกว่า ตอนนี้คนของข้าได้เข้ายึดวังหลวงไว้เสียสิ้นฝ่าบาทออกมาเช่นนี้ข้าเห็นทีต้องเชิญฝ่าบาทกลับไปประทับยังวังหลวงตามเดิม”หยางหลงขมวดคิ้วคิดไม่ถึงว่าใต้เท้าจางจะคิดการใหญ่ถึงเพียงนี้ข่าวเรื่องเขาออกจากวังไม่มีใครรู้แต่ทำไมใต้เท้าจางถึงฉวยโอกาสนี้บุกยึดวังหลวง"เหตุใดท่านถึงคิดการใหญ่ขนาดนี้ในเมื่อท่านก็ได้ทุกอย่างไปหมดแล้วทั้งอำนาจก็มีเสียมากมายมีสิ่งใดที่ท่านต้องการอีก”“ฝ
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน แรงปรารถนา2
“ปล่อยข่าวออกไปเรื่องที่ข้าสำเร็จโทษพวกนางนั่นเป็นเพราะพวกนางไม่ดูแลพระสนมที่กำลังทรงครรภ์ให้ดีจึงต้องโทษถึงตาย และต่อไปต้องเป็นคราวของแม่นางเฟยลี่บ้างแล้ว เป็นการกดดันฝ่าบาทไม่ให้ใจอ่อนกับหญิงงามล่มเมืองคนนั้น"“แต่ใต้เท้าฝ่าบาทจะทรงสอบสวน”“ข้าจะนำเหล่าขุนนางทั้งหลายร่วมกันกดดันฝ่าบาทอีกทาง อย่างไรเสียพระสนมต้องไม่มีผู้ใดเทียบเคียงหากเรายังต้องการยิ่งใหญ่เหนือผู้ใดในแผ่นดินนี้”ใบหน้าเหี้ยมเกรียมแสยะยิ้มอย่างน่าเกลียดท้องฟ้ามืดไร้ดาราและจันทราส่องแสง นางในนางหนึ่งหอบห่อผ้าที่บรรจุของมีค่าเล็กน้อย วิ่งหลบหลีกเร้นกายตามเงามืดด้วยความรุกลี้รุกรนแต่ดวงตาคมกริบคู่หนึ่งที่จับจ้องความเคลื่อนไหวอยู่ก่อนแล้วกับทะยานขึ้นสู่หลังคาตำหนักวิ่งตามไปทางเดียวกับที่นางเร้นกายทว่าวิชาตัวเบาเยี่ยมยอดจนไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าแม้แต่น้อยอีกด้านทหารยามหน้าห้องขังถูกชายลึกลับที่โพกหน้าด้วยผ้าดำสกัดจุด จนหมดสติแล้วก็ลากร่างหนักอึ้งให้ไปนอนแผ่คุดคู้แสนสบายข้างกำแพงห้องขังกุญแจถูกหยิบมาใช้อย่างง่ายดายแพรวานอนขดตัวด้วยความหนาวเหน็บ ชุดนักโทษสีขาวบางเบาไม่สามารถให้ความอบอุ่นได้ ชายลึกลับไขกุญแจเข้าไปภายในห้องขั
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน แรงปราถนา(จบแบบที่1)
คำแรกที่เห็นหน้าสนมฮุ่ย“ลูกไม่อยากให้โอกาสหลุดลอยไปเราส่งมือสังหารไปฝ่าบาทก็อยู่ที่นั่นปกป้องนาง ครั้งนี้ถือเสียว่ายืมมือฝ่าบาทจัดการกับนางแค่เรื่องปองร้ายพระสนมนางก็ไม่อาจหลุดพ้นโทษประหารแล้วยังจะโทษฐานทำให้ลูกต้องสูญเสียองค์รัชทายาท มีกี่หัวก็ไม่พอให้ตัด”“แล้วเจ้าได้อะไร ได้เพียงให้ตาย ตายจากไปแต่ไม่ช้าไม่นานฝ่าบาทก็จะมีสนมคนอื่นอีกแต่หากเจ้ารั้งที่จะไม่บอกใครเรื่องการสูญเสียองค์รัชทายาทอย่างน้อยข้าก็เตรียมการให้เจ้าแล้วข้าไปเกณฑ์คนที่อายุครรภ์เท่ากับเจ้ามากักไว้เพื่อให้เจ้าได้มีองค์รัชทายาทเป็นแม่ขององค์รัชทายาทและแม่ของแผ่นดิน เจ้ากับทำให้ทุกอย่างพังทลายลงไป”สนมฮุ่ยหน้าเสีย แต่สักพักก็กลับเป็นปกติ“ท่านพ่อ องค์รัชทายาทจะมีเมื่อไหร่ก็ได้ยังคงใช้แผนการของท่านพ่อได้เพียงแต่ลูกแสร้งว่ามีครรภ์แล้วเราก็สรรหาเด็กที่ไหนมาเป็นองค์รัชทายาทก็ได้ แต่โอกาสกำจัดนางนั้นหายากยิ่งตอนนี้ลูกยอมแลกทุกอย่างเพื่อการณ์นี้”“เจ้าอย่างไรก็ทำอะไรไม่หารือพ่อก่อน”“ลูกขออภัยท่านพ่อแต่ลูกเกลียดนาง นางแย่งฝ่าบาทและ แววตาอ่อนโยนของฝ่าบาทไปจากลูก”“ไม่จำเป็นต้องมีความรักความสงสาร มีเพียงอำนาจที่ได้รับเมื่อนั้
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน (จบแบบที่1)ไม่ทันระวังตัว
แพรวาอดขำไม่ได้“ถ้าอย่างนั้นเราต้องหาทางปกป้องพี่สาว”“ข้าว่าเราแทบไม่ต้องลงแรงตอนนี้ ฝ่าบาททรงมีพระทัยเอนเอียงมาทางแม่นางเฟยลี่เพราะเหตุใดข้าไม่ทราบแน่ชัดหรืออาจเป็นเพราะ สนมฮุ่ยทำการใดไม่รอบคอบจนฝ่าบาทเห็นธาตุแท้ของนางกับตาตนเองด้วยนิสัยของฝ่าบาททรงไม่ชอบการแก่งแย่งและการทำร้ายกันทรงมีความยุติธรรมพอ ไม่เห็นแก่คนผิด”ลี่มี่พยักหน้าหงึกหงัก“อย่างนี้เห็นทีว่าสนมฮุ่ยและใต้เท้าจางต้องหาโอกาสอันดีจัดการกับพี่สาวว่าแต่จะเป็นเรื่องอะไรนะ”แพรวาเริ่มใจคอตุ่มๆต่อมๆ ขึ้นมาบ้างสนมฮุ่ยไม่เหมือนวันวานนางเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดพร้อมทำทุกอย่างเพื่อความรักที่หวังครอบครองเท่านั้นหยางหลงสาวเท้าเร่งรีบไปยังตำหนักฝ่ายซ้าย หากแต่ที่มุมทางเดินสนมฮุ่ยเดินเยื้องย่างด้วยสีหน้าเรียบเฉยยังห้องของแพรวาสวนกันเพียงนิดเดียวแต่หยางหลงไม่อาจมองเห็นนางเนื่องจากมุมกำแพงสูงที่หักมุม ตรงทางเข้าตำหนักพอดีแพรวาอยู่ในห้องเพียงลำพังกับ ลี่มี่สาวใช้สองสามคนเดินเข้ามาในห้องของแพรวาด้วยแววตาประสงค์ร้าย“แม่นางเฟยลี่ พระสนมเรียกหาเจ้า”ลี่มี่คว้ามือแพรวามากำไว้กระซิบเบาๆ“พี่สาวระวังตัวด้วย ข้าน้อยจะไปตามฝ่าบาท”แพรวาพยักห
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน รอข้าอยู่ตรงนี้(จบแบบที่1)
คราวนี้เองที่เขาสามารถพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส จากร้ายกลับกลายเป็นดีมองแขนข้างที่เจ็บของหยางหลงมีมือบางเกาะเกี่ยวอยู่เขาอดถอนหายใจด้วยความโล่งอกไม่ได้ อย่างน้อยก็ตอนนี้ที่หยางหลงไม่ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของสนมฮุ่ย“พระสนม ทำไมไม่เรียกหมอหลวงเพคะ”สนมฮุ่ยนอนกุมท้องด้วยความเจ็บปวด“ใครให้เจ้ามาออกความเห็น”สาวใช้หดตัวลงนั่งก้มหน้านิ่ง“อย่างไรเสียเจ้าหมอนั่นก็ไม่อาจให้มันล่วงรู้”“ทำไมเพคะ”“เด็กคนนี้ไม่แข็งแรงพวกเจ้าก็รู้ดี แต่อย่างไรเสียข้าต้องพยายามให้องค์รัชทายาทอยู่กับข้าให้ได้”แววตามุ่งมั่น“พระสนมหมอจากนอกวังเข้ามาต้องผ่านเหล่าขันทีตรวจสอบ และเหล่าองครักษ์เกรงว่าไม่อาจปิดบังฝ่าบาท”“ข้าให้ท่านพ่อจัดการแล้ว ก็แค่ท่านพ่อเป็นห่วงข้าส่งหมอที่ดีที่สุดเข้ามาดูแลข้าเป็นพิเศษก็เท่านั้น”“ท่านหมอมาแล้วเพคะ”หญิงรับใช้ปิดม่านจนทึบ สนมฮุ่ยนอนหงายลงบนแท่นนอน“พระสนมอาการท่านเป็นอย่างไรบ้าง”“ข้ารู้สึกปวดท้องจนไม่อาจทานทนได้”“ข้าน้อยขอตรวจดูชีพจรก่อน”สนมฮุ่ยยื่นแขนออกมานอกม่านกำบัง หมอชราจับชีพจรอย่างคล่องแคล่ว ขมวดคิ้วเข้าหากันใบหน้าเคร่งเครียด“พระอาญาไม่พ้นเกล้า พระสนมข้าน้อยไร้สามารถ”คุก
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่1แผนของใคร
มือใหญ่เชยคางมนให้สบตา ก้มลงจูบหนักหน่วงที่ริมฝีปากบางอีกครั้ง เขาไม่อาจหักใจหากยังปล่อยให้เป็นอย่างนี้ริมฝีปากอ่อนหนุ่มกลิ่นกายหอม ผิวเนื้ออ่อนละมุน ซุกอยู่กับอกกว้างถอนริมฝีปากออก“เราเคยรักกันมาก่อนใช่ไหม ที่ไหน เมื่อไหร่ บอกข้ามาก่อนที่ข้าจะกลืนกินเจ้าไป”สายตาคาดคั้น“ฝ่าบาทเชื่อเรื่องการเดินทางผ่านกาลเวลาไหม”หยางหลงขมวดคิ้ว“เช่นไร”“ข้ากับท่านเราเคยพบกัน ก่อนที่ข้าจะหายไปจากฝ่าบาทและกลับมาอีกครั้ง”หยางหลงครุ่นคิดภาพที่เขาเห็นนั้นเล่าชัดเจนแจ่มชัดในความทรงจำ เหมือนเพิ่งจะเกิดขึ้น“เจ้าใช้เวทมนตร์ใช่ไหม”“ไม่ใช่เวทมนตร์แต่มันคือเรื่องประหลาดที่ข้าไม่อาจอธิบายได้ และข้าเองมิได้กำหนดว่าจะมาจะไปตอนไหน สวรรค์เป็นผู้กำหนดเหมือนที่หมอหลวงบอกข้า ข้าเพียงแต่ไปมาตามแต่สวรรค์ต้องการ”“แล้วหมอหลวงทำไมถึงรู้ว่าเจ้าจะมา”“ท่านหมอบอกข้าว่าเขาเองไม่อาจเปิดเผยบัญชาสวรรค์ตัวเขาเองมีหน้าที่เพียง เป็นผู้แจ้งข่าว”ข้างนอกนั่น“ลี่มี่ เจ้าแน่ใจแล้วรึว่าฝ่าบาท ประทับอยู่ในห้องของแม่นางเฟยลี่”เหอหลงเอ่ยปากถาม“ ข้าเห็นมากับตา ฝ่าบาททรงหายเข้าไปในห้องของพี่สาวข้าจึงรีบมาแจ้งข่าวกับท่าน”เหอหลงยิ้มมี
