บทที่ 248

ฟู่จาวหนิงหยิบยวดยาใบหนึ่งออกมา สาดลงไปบนแผลของกวางตัวนี้

เลือดแทบจะหยุดไหลไปทันที

เซียวหลันยวนหลังจากเห็นดวงตาก็ลึกดิ่ง

เขาถามฟู่จาวหนิง "ยานี้เจ้าเป็นคนทำเองหรือ?"

ฟู่จาวหนิงพยักหน้า

พอเห็นว่ายังยืนอยู่ข้างๆ ฟู่จาวหนิงก็เอ่ยขึ้นอย่างรังเกียจเล็กๆ "ตอนนี้ข้าจะจัดการบาดแผลของกวางตัวนี้ วิะีจัดการค่อนข้างพิเศษ ไม่อยากให้พวกท่านมองเช่นนี้ พวกท่านหลีกออกไปหน่อยได้ไหม?"

นางหยิบเข็มเย็บออกมาเย็บปิดแผล

วิชาเย็บปิดเช่นนี้ ในแคว้นเจายังไม่มีใครเคยใช้

และคิดว่าทั้งใต้หล้าคงยังไม่มีหมอคนไหนเป็นด้วย

เซียวหลันยวนไม่ค่อยเข้าใจ "ถ้าเจ้าจะให้ข้าออกไป หรือจะให้พวกเจิ้งหยางทั้งหมดออกไปด้วย?"

"ดีที่สุดคือออกไปทั้งหมดหรือพวกท่านเดินออกไปห่างๆ หน่อยก็พอ"

เซียวหลันยวนพอได้ยินว่านางไม่ได้มีการปฏิบัติด้วยเป็นพิเศษ ในใจก็เหมือนจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

แต่ว่าเขาก็อดพูดคำหนึ่งขึ้นมาไม่ได้ "ทำเสียลึกลับ มีหมอที่ไหนบ้างตอนที่รักษาไม่ยอมให้คนอื่นได้เห็น?"

ฟู่จาวหนิงเงยหน้ามองเขาเงียบๆ ไม่พูดอะไรอีก

เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นอย่างจำใจ "เอาล่ะเอาล่ะเอาล่ะ ข้าจะบอกพวกเจาทั้งหมดให้ถอยออกไป"

รอจนเขาเดินออกไปและเรี