แชร์

บทที่ 1507

ผู้เขียน: จุ้ยหลิงซู
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-12 16:00:00
เฉินฮ่าวปิงพอเข้ามา กระทั่งคนก็ยังไม่ทักทาย พออ้าปากก็ดันถามออกมาว่า

อ๋องเจวี้ยนล่ะ?

ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าตนเองอันที่จริงก็ใจเย็นแล้วนะ แต่พอได้ยินคำนี้ก็ยังอดโมโหไม่ได้

แต่นางยังไม่ทันได้พูดอะไร เสิ่นเชี่ยวก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"แม่นางคนนี้เป็นใครกัน?"

ต่งฮ่วนจือรีบตอบ "นี่คือแม่นางเฉินเฉินฮ่าวปิง เด็กคนนี้เคยพบกับอ๋องเจวี้ยนและศิษย์น้องหญิงที่เมืองจี้ ล้วนเป็นเพื่อนกัน พอมาเมืองหลังแล้วได้ยินเรื่องที่จวนอ๋องเจวี้ยน ก็รู้สึกกังวลมาก"

เขาเองก็รู้ว่าเฉินฮ่าวปิงจู่ๆ ก็โพล่งประโยคนั้นออกมา มันไม่ค่อยปกติ

แต่เฉินฮ่าวปิงในสายตาเขาคือเด็กสาวอายุสิบสองสิบสามปีที่โตขึ้นมาถึงตอนนี้ ปกติก็เอาแต่เรียกเขาว่าลุงต่งลุงต่ง ช่วงหลายปีนี้ไม่ว่าจะเจ็บไข้ได้ป่วยอะไร ก็จะมีเขาที่คอยดูแลทั้งหาหมอต้มยาเพื่อดูแลนาง

ดังนั้น เฉินฮ่าวปิงคนนี้ในสายตาเขาก็เหมือนกับเป็นลูกสาวไปครึ่งหนึ่งแล้ว

เมื่อหญิงสาวพูดผิด ทำอะไรไม่เหมาะสม เช่นนั้นเขาที่เหมือนเป็นผู้ปกครอง ไม่ใช่ต้องช่วยเสียหน่อยหรือ?

ต่งฮ่วนจือคิดง่ายๆ บอกว่าเฉินฮ่าวปิงกับอ๋องเจวี้ยนฟู่จาวหนิงไม่ใช่คนแปลกหน้ากัน ถึงอย่างไรตอนอยู่ที่เมืองจี้ก็ถื
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1508

    สองชาติมารวมกัน ฟู่จาวหนิงยังไม่เคยมีประสบการณ์เช่นนี้ มีคนมาคอยปกป้องให้แบบนี้ก่อนหน้านี้ล้วนเป็นนางที่ชนอยู่ตามลำพัง ดังนั้นนางตอนนี้มองแล้วจึงรู้สึกสดใหม่หน่อยๆ"เมื่อเป็นเช่นนี้ แม่นางเฉินน่าจะเป็นเพื่อนกับจาวหนิงของพวกเรากระมัง?"เสิ่นเชี่ยวยังไม่หยุด ตอนที่นางพูด ดูแล้วยังอบอุ่นใจกว้าง เสียงเองก็อบอุ่นเป็นเอกลักษณ์ แต่ว่ากัดคำอย่างชัดเจน ฟังแล้วชัดเจนไม่ยืดเยื้อ"แต่นี่ก็ไม่ถูกสิ ถ้าหากแม่นางเฉินเป็นเพื่อนกับจาวหนิงของเราจริง พอเข้าประตูมา เห็นจาวหนิงแล้ว จะอย่างไรก็ต้องทักทายนางก่อน กังวลนางก่อนจึงจะถูก แล้วทำไมจึงไม่เห็นใครในสายตา พอเข้ามาก็เป็นห่วงเป็นใยสามีของเพื่อนขึ้นมาก่อนล่ะ?"อดพูดไม่ได้เลย การย้อนถามนี้ของเสิ่นเชี่ยว เจ็บแสบถึงทรวงเสียเหลือเกินต่งฮ่วนจือพอได้ยินนางพูดเช่นนี้ หน้าก็เปลี่ยนสีเฉินฮ่าวปิงเองก็หน้าซีด ร่างกายสั่นเทาขึ้นมา"ข้า เมื่อครู่ข้าก็แค่ใจด่วนเร็วไปหน่อย ข้า..." น้ำเสียงนางประหม่าขึ้นมาทันที แต่ในใจก็ยังชิงชังอย่างแรงกล้านางก็แค่เป็นห่วงอ๋องเจวี้ยนนี่ หลังจากมาถึงก็ไม่มีคนที่หาข่าวอ๋องเจวี้ยนได้เลย เจอก็ไม่ได้เจอได้ยินก็ไม่ได้ยิน กระทั่งจ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12
  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1509

    "ศิษย์น้องหญิงต้องการวัตถุดิบยาอะไรหรือ? รายการเขียนเสร็จแล้วหรือยัง? นำมาให้ข้าก็พอ พรุ่งนี้ข้าจะไปจัดเตรียมให้ ไม่ต้องลำบากท่านอาจารย์หรอก"ต่งฮ่วนจือพอตกใจ ไม่ทันหันไปสนใจเฉินฮ่าวปิง รีบขอรายการวัตถุดิบยากับฟู่จาวหนิงขึ้นมาเขาไม่สงสัยเลย!ถ้าแค่ศิษย์น้องหญิงไปหาอาจารย์ ไม่ต้องพูดอะไรมาก ท่านอาจารย์ต้องคิดว่าเขารังแกศิษย์น้องหญิงแน่ๆ!ในสายตาผู้อาวุโสจี้ ตอนนี้ศิษย์พี่ศิษย์น้องอย่างพวกเขาเอามารวมกัน ก็ยังไม่ได้แค่นิ้วแม่โป้งของศิษย์น้องหญิงเลย!"ท่านอาจารย์วันนี้ดื่มจนเมาไปแล้ว พรุ่งนี้น่าจะต้องนอนพักอีกวัน เรื่องนี้ไม่ต้องรบกวนคนแก่อย่างเขาหรอก ศิษย์น้องหญิงว่าใช่ไหม?"ฟู่จาวหนิงมองต่งฮ่วนจือ พอเห็นว่าเขาร้อนรนจนเหงื่อตก ฟู่จาวหนิงจึงหัวเราะขึ้นมา"ศิษย์พี่วันนี้มีเรื่องอะไรดีดีหรือ ถึงได้มอมเหล้าท่านอาจารย์แบบนั้น?"นางเองยังไม่ได้บอกว่าใช่หรือไม่ใช่ ก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปแล้วเฉินฮ่าวปิงเดิมทีก็อดสูแทบแย่ พอได้ยินนางพูดลอยๆ ขึ้นมาแบบนี้ ก็ฟังออกถึงการประชดประชัน จึงโมโหขึ้นทันที พูดออกไปโดยไม่ทันไตร่ตรอง"ข้ากับท่านแม่มาที่เมืองหลวงแล้ว หลังจากนี้ก็จะอยู่ในเมืองหลวงไม่ไ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13
  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1510

    ถึงอย่างไรศิษย์น้องหญิงก็เป็นหญิงสาว นางรู้ว่าเรื่องนี้สำคัญแค่ไหนกับหญิงสาว"ศิษย์พี่รองลองว่ามาก่อนว่าเรื่องอะไร ข้าเองจะตอบรับไปโดยไม่รู้อะไรก็ไม่ได้"ฟู่จาวหนิงถึงแม้จะพูดเช่นนี้ แต่นางก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกับต่งฮ่วนจือตอนนี้เลย ดังนั้นจึงคิดว่าไม่น่าเป็นเรื่องดีอะไร"คุณชายฟู่กับฮูหยิน..." ต่งฮ่วนจือมองฟู่จิ้นเชินกับเสิ่นเชี่ยว ตอนนี้เขารู้สึกว่าสามีภรรยาคู่นี้เข้าหายาก เรื่องนี้ก็ไม่อยากจะพูดต่อหน้าพวกเขาเดิมทีเขาอยากให้พวกเขาถอยออกไปหน่อย แต่ดูท่าทางแล้ว ฟู่จิ้นเชินก็รู้แล้วว่าที่เขาจะพูดไม่น่าเป็นเรื่องดีอะไร จึงไม่ยอมออกไป"ทำไม เป็นเรื่องที่พูดออกมาแล้วลำบากใจหรือ? ขนาดแค่พูดออกมายังลำบากใจ ถ้าอย่างนั้นจาวหนิงก็น่าจะช่วยไม่ได้แล้วกระมัง"ฟู่จิ้นเชินไม่อยากไว้หน้าต่งฮ่วนจืออีกแล้วขนาดอยู่ต่อหน้าพวกเขาก็ยังไม่กล้า แล้วจะเป็นเรื่องง่ายๆ ได้อย่างไร?ต่งฮ่วนจือคิดๆ ถอนหายใจออกมาอย่างจำใจ"อันที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นความลับอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะช่วงนี้ในบ้านศิษย์น้องหญิงค่อนข้างวุ่นวาย เช่นนั้นเรื่องนี้ก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร""ศิษย์พี่ว่ามา"ฟุ่จาวหนิงเองก็เห็นแก่ว่าพ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13
  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1511

    ฟู่จาวหนิงถามคำถามนี้ออกไป เฉินฮ่าวปิงจึงเงยหน้าขึ้นมา เอ่ยขึ้นว่า"ข้ารู้ว่าพวกท่านไม่เป็นอะไรกัน ดังนั้นที่ลือกันข้างนอก ข้างจึงไม่เชื่อ""โอ๋?"ต่งฮ่วนจือรู้สึกว่าน่าจะดึงพวกนางให้ใกล้กันได้บ้าง ช่วยให้ความสัมพันธ์ดีขึ้น จึงยิ้มๆ เอ่ยชมฟู่จาวหนิงขึ้นมาสองสามคำ"เป็ฯแบบนี้ ฮ่าวปิงมั่นใจกับวิชาแพทย์ของเจ้ามาก เรื่องตอนที่เจ้าอยู่เมืองจี้นางเองก็รู้ เจ้าเข้าร่วมสมาคมหมอใหญ่แล้ว พวกประธานนั่นก็ชมวิชาแพทย์ของเจ้าไม่หยุดปาก ดังนั้นพวกของฮ่าวปิงพอมาถึงเมืองหลวง หลังจากได้ยินเรื่องในจวนอ๋องเจวี้ยน ก็เชื่อว่าอ๋องเจวี้ยนจะไม่เป็นอะไร เพราะมีเจ้าอยู่ด้วย""หรือก็คือ ข้าต้องขอบคุณความเชื่อมั่นของแม่นางเฉินหรือ?""ศิษย์น้องหญิง เดิมทีข้าเองก็กังวลหน่อยๆ แต่วันนี้ตอนกินข้าวเย็น อาจารย์เองก็บอกว่าไม่ต้องกังวลเกินไปนัก ข้าเห็นว่าเขายังกินได้ดื่มได้ จึงรู้สึกว่าพวกเจ้าไม่น่าจะเป็นอะไรกัน ไม่อย่างนั้นด้วยความเป็นห่วงต่อตัวเจ้าของอาจารย์ เขาจะกินอะไรลงเสียที่ไหน"ต่งฮ่วนจือทอดถอนออกมาคำหนึ่ง "ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ศิษย์น้องหญิงก็ยังอยู่ดีที่นี่นี่นา? เจ้าไม่เป็นไร อ่องเจวี้ยนก็ต้องไม่เป็นไรแน่"

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13
  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1512

    เฉินฮ่าวปิงถลึงตาโตอย่างไม่อยากเชื่อ น้ำตาเอ่อออกมา หมุนตัววิ่งออกไป"ฮ่าวปิง!"ต่งฮ่วนจือกลัวว่านางจะเกิดเรื่อง ร้อนรนขึ้นมา รีบไล่ตามออกไปขนาดร่ำลาสักคำก็ไม่มี"ศิษย์พี่ของเจ้านี่มันยังไงกัน..." ฟู่จิ้นเชินส่ายหัวจุ๊ปาก"เวลาที่อยู่ข้างกายท่านอาจารย์สั้นไปหน่อย" ฟู่จาวหนิงบอกฟู่จิ้นเชินรู้สึกเห็นด้วย จากนั้นจึงถามขึ้นมาคำหนึ่ง "แม่นางคนนี้แอบชอบอ๋องเจวี้ยนใช่ไหม?"ไม่อย่างนั้นทำไมพอเข้ามาก็ถามถึงอ๋องเจวี้ยนก่อน? พอเห็นท่าทางความเป็นห่วงตึงเครียดของนาง ยังคิดว่าอ๋องเจวี้ยนเป็นอะไรกับนางไปด้วยซ้ำ"เซียวหลันยวนนี่มีสาวงามมาสนใจเยอะจริงๆ" ฟู่จาวหนิงร้องเหอะๆ ออกมาเสิ่นเชี่ยวกลับดูจะกังวลหน่อยๆ"ในเมืองจี้พวกเขาเคยเจอกันไหม? แล้วก็สาวงามสามคนที่ถูกไล่ออกไปจากจวนอ๋องเจวี้ยนก่อนหน้านี้ เป็นความคิดของเจ้าหรือความคิดของอ๋องเจวี้ยนล่ะ?"นางกังวลและเป็นห่วงฟู่จาวหนิงขึ้นเสียแล้ว "ถ้าหากเจ้าต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ตลอด ตอนนี้เจ้ากับอ๋องเจวี้ยนยังอายุน้อย ความรักลึกซึ้งกันก็ยังดีหน่อย แต่เดี๋ยวพออยู่กันไปนานๆ แล้วเริ่มเบื่อ ความรักไม่ได้เข้มข้นเหมือนตอนนี้ แล้วเจ้าต้องมาคอยไล่หญิงสา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13
  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1513

    เฉินฮ่าวปิงรู้สึกว่าคืนนี้ที่ไปบ้านตระกูลฟู่ นางเสียหน้ามาก"พูดแล้วมีประโยชน์อะไร? พูดอะไรนางก็ไม่รับปากทังนั้น!" เฉินฮ่าวปิงตาแดงก่ำขึ้นมา "นางไม่ชอบข้า แล้วจะมาช่วยข้าได้อย่างไร?"ฮูหยินเฉินถูกนางแผดเสียงแหลมใส่แบบนี้จนหูรับไม่ค่อยไหวนางเองก็ไม่พอใจ แต่พอเห็นสายตาของเฉินฮ่าวปิงจึงนิ่งไว้ก่อน"ปิงเอ๋อร์ เจ้าโทษนางไม่ได้ที่นางไม่ชอบเจ้า เพราะตอนนั้นในเมืองจี้เจ้าดันยั้งตัวเองไม่อยู่ คิดจะเข้าไปอยู่ข้างกายอ๋องเจวี้ยนให้ได้ แม่เคยบอกเจ้าไปแล้ว ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะชอบคนที่มาแอบชอบสามีของตนเอง ดังนั้นเรื่องนี้โทษนางไม่ได้"นี่ยังอยู่ต่อหน้าต่งฮ่วนจือ แม่ก็ยังพูดแบบนี้กับนาง!ยิ่งไปกว่านั้นยังเอาเรื่องที่นางชอบอ๋องเจวี้ยนพูดออกมาอีก นางไม่ต้องมีหน้ามีตากันแล้วใช่ไหม?น้ำตาเฉินฮ่าวปิงไหลเป็นเขื่อนแตกลงมา"นั่นข้าผิดอะไร? ข้าเพิ่งเคยเจอผู้ชายแบบนั้นเป็นครั้งแรก เดิมทีใต้หล้านี้ก็หาคนแบบอ๋องเจวี้ยนได้ยากอยู่แล้ว ข้าไปชอบเขาแล้วมันผิดตรงไหน? ถ้าท่านแม่อายุน้อยกว่านี้สักสิบปี แล้วท่านไปเจอเขา ท่านไม่ชอบเขาได้หรือ?""เจ้า..." ฮูหยินเฉินถูกนางฟาดมาแบบนี้ ก็สะอึกจนพูดอะไรไม่ออกต่งฮ่ว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14
  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1514

    "เอาล่ะ ค่อยคิดหาวิธีแล้วกัน ศิษย์น้องหญิงทางนั้นไม่เห็นด้วย ข้าจะไปหาคนอื่นให้ใหม่ ศิษย์น้องหญิงอาจจะเพราะอ๋องเจวี้ยนช่วงนี้ป่วยจนไม่มีความคิดจะช่วยนั่นล่ะ ต่อให้ฮ่าวปิงไปกับนาง นางก็ไม่แน่ว่าจะไปเข้าร่วมงานเลี้ยงอะไร"อันที่จริงพวกเขาก็ยังไม่ได้หาข่าวให้ชัดเจนด้วยถ้าหากหาข่าวจนชัดเจน ฮูหยินเฉินก็ไม่แน่ว่าจะให้ฟู่จาวหนิงมาช่วยงานนี้ด้วยนิสัยแบบนั้นของฟู่จาวหนิง ที่อหังการไปทั้งเมืองหลวงในช่วงสองปีนี้ ใช่คนที่ไปเข้าร่วมงานเลี้ยงอะไรแบบนั้นเสียที่ไหน?นางแค่เคยเข้าร่วมงานเลี้ยงวังไปไม่กี่ครั้งเท่านั้น แล้วก็แทบจะฉีกหน้าคนทิ้งทั้งหมดอีกส่วนเหล่าคุณหนูฮูหยินคนอื่นในเมืองหลวงเวลาจัดงานชมดอกไม้อะไรพวกนี้ นางเคยไปเข้าร่วมเสียที่ไหนกันจะว่าไป เซียวหลันยวนเองก็ด้วย ตัวตนฐานะของเขาเองก็ค่อยข้างพิเศษ คนอื่นพอมาถึงหนึ่งคือเข้าหากยาก สองคือเหยียบย่ำสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ คิดจะคบค้าสมาคมกับเขาต้องระแวงระวังตัว รักษาระยะห่างเอาไว้ให้ดี ดังนั้นจึงไม่ไปร่วมงานเลี้ยงอะไรอยู่แล้วดังนั้น เฉินฮ่าวปิงไปหาพวกเขาคือเรื่องที่ผิดแน่นอน ถ้าหากเป้าหมายที่เฉินฮ่าวปิงคิดจะพิชิตคือเซียวหลันยวน เช่นนั้นน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14
  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1515

    เฉินฮ่าวปิงพอได้ยินคำพูดของแม่ ก็นิ่งงันไปแล้วก่อนหน้านี้นางเองก็รู้อยู่ ว่าถ้าถูกฮูหยินหลักมาไล่สังหารล่ะก็ นางจะเป็นลูกของฮูหยินหลักได้อย่างไร?แต่นี่เป็นครั้งแรกที่แม่บอกนางออกมาอย่างชัดเจน: ว่านางเป็นลูกภรรยารอง"แต่ แต่ว่า ถ้าหากข้าเป็นลูกภรรยารองล่ะก็ ทำไมท่านถึงบอกข้ามาตลอดว่าข้ามีตัวตนไม่ธรรมดา?" เฉินฮ่าวปิงรู้สึกไม่ค่อยเข้าใจนางเองก็โตแล้ว ทำไมถึงไม่พูดกับนางตรงๆ ล่ะ?ถ้าหากนางเป็นแค่ลูกภรรยารองล่ะก็ มันเรียกว่าตัวตนไม่ธรรมดาได้ไหม? เรียกเป็นพวกคุณหนูได้ไหม?ฮูหยินเฉินถูกนางถามจนงงงันไปแล้วคำถามนี้นางต้องตอบอย่างไร?"ท่านแม่ ท่านรีบบอกข้าเถอะ พ่อของข้าเป็ฯใครกันแน่?""ปิงเอ๋อร์ ฟ้ามืดแล้ว รีบพักผ่อนเถอะ ให้ข้าคิดอีกหน่อย อีกสองสามวันแล้วจะเล่าให้เจ้าฟังอย่างละเอียด ตอนนี้พูดออกไปมันไม่มีประโยชน์กับเจ้า""ท่านแม่!"ไม่ว่านางจะถามอย่างไร ฮูหยินเฉินก็ไม่ยอมบอกนางพ่อของเฉินฮ่าวปิงคือใคร ฟู่จาวหนิงนั้นรู้อยู่แต่สิ่งที่นางไม่รู้ตอนนี้ก็คือ อ๋องฉยงเอาเงื่อนไขอะไรมาต่อรองกับองค์จักรพรรดิเรื่องนี้ ฟู่จิ้นเชินกลับเหมือนจะเข้าใจอยู่บ้างแล้ว"แคว้นเจาช่วงหลายปีนี้มีภั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14

บทล่าสุด

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1552

    หลี่จื่อเหยานอนอยู่บนเตียง กระทั่งมือก็ไม่มีแรงจะขยับนางรู้สึกว่าปากของตนเองแอบจะแห้งแตกอยู่แล้ว แต่ก็ไม่มีใครเข้ามาดูนางเลยนางไม่รู้ว่าตนเองนอนอยู่บนเตียงนานเท่าไรแล้ว อยากจะเรียกคนให้เข้ามา แต่ก็ทำได้แค่ส่งเสียงที่อ่อนแอไปเท่านั้น"น้ำ""ใครก็ได้..."ตัวนางเองยังรู้สึกว่าเสียงของตัวเองเหมือนเสียงยุงร้อง สาวใช้ที่อยู่ด้านนอกนั่นไม่ได้ยินเลยหลายวันนี้พวกนางยิ่งขี้เกียจขึ้นไปอีก ถึงแม้ตอนแรกนางมักจะดุด่าพวกนั้น ไม่ยอมให้พวกนางเข้ามาวุ่นวายกับนาง นางอยากจะนอนมันทั้งวันแต่หลายวันนี้นางรู้สึกว่านอนจนผิดปกติไปแล้ว แต่พวกนางก็ยังไม่พบอาหารเย็นเมื่อวานพวกนางส่งเข้ามาแล้ว มาส่งที่ข้างเตียงนางเหมือนก่อนหน้า นางก็ลุกขึ้นมากินอย่างเกียจคร้าน พอกินเสร็จก็โยนตะเกียบไปบนโต๊ะ พอสาวใช้เหล่านั้นว่างก็เข้ามาเก็บไปแต่ชามตะเกียบของเมื่อวาน พวกนางจนตอนนี้ก็ยังไม่เข้ามาเก็บ ยิ่งไปกว่านั้น ยังไม่มีคนเข้ามารินน้ำให้นางด้วยข้าวเช้าข้าวเที่ยงวันนี้ ก็ไม่มีใครส่งเข้ามาเพราะนางไม่ได้เรียกให้ส่งข้าวหรือ?แต่นางก็พูดไม่ออกแล้วหลี่จื่อเหยารู้สึกว่าหัวของตนเองมึนตื้อ นางอยากจะด่าคน อยากจะเรียกสา

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1551

    ที่ไม่สมเหตุสมผลที่สุดคือ กระทั่งคนเทขยะก็ยังไม่กล้าเข้ามา บอกว่าขยะของจวนชินอ๋องเซียวก็ไม่แน่ว่าจะไม่มีพิษ แค่สูดดมก็อาจจะติดเชื้อได้"เดิมทีในจวนอ๋องยังมีคนงานอยู่บางส่วน บ้านอยู่ภายนอก ตอนนี้คนเหล่านั้นก็ยังไม่กล้ามา คนในอุทยานเอง กระทั่งประตูเมืองก็ยังไม่เข้ามา ของกินของดื่มในจวนอ๋องทุกวันก็ไม่มีใครส่งเข้ามา ตนเองจะออกไปซื้อก็ไม่ได้""หมายความว่าอย่างไร?" เซียวเหยียนจิ่งคิดว่าตนเองฟังผิด กระทั่งออกไปซื้อของก็ยังไม่ได้เนี่ยนะ?"รัฐทายาท คนที่ขายเนื้อขายผักด้านนอก ล้วนกลัวคนในจวนเรากันหมด ดังนั้นจึงไม่ขายของให้พวกเราชั่วคราว! บอกว่าเรื่องนี้ต่อให้ไปพูดต่อหน้าองค์จักรพรรดิก็ยังถือว่าถูกต้อง ถึงอย่างไร องค์จักรรพรรดิก็ออกราชโองการมาแล้ว ว่าห้ามท่านอ๋อนเข้าเมืองหลวง""องค์จักรพรรดิรู้ว่าท่านพ่ออยู่ที่อุทยานด้านนอกหรือ?" เซียวเหยียนจิ่งหน้าขรึมลงมา"ขอรับ รู้กันทั่วทั้งเมืองแล้ว ผู้เช่าทำนาทั้งหมดในอุทยานก็ไม่ให้เข้าเมืองแล้ว เสบียงที่ผลิตในอุทยาทก็ไม่อนุญาตให้ส่งมาเมืองหลวง ดังนั้นพวกเราจะเอากลับไปกินที่จวนอ๋องก็ยังไม่ได้""มีเหตุผลแบบนี้ด้วยรึ! พวกเขาคิดจะให้จวนชินอ๋องเซียวอดตายก

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1550

    สาเหตุที่เซียวเหยียนจิ่งมารับหมอเทวดาหลี่กลางทาง ก็เพราะอาการป่วยของชินอ๋องเซียวเขาถามหมอหลายคนในเมืองหลวงไปแล้ว ล้วนเป็นหมอที่มีวิชาแพทย์ดีมากทั้งนั้น ผลคือไม่มีใครรักษาได้สักคนกระทั่งยังไม่แน่ใจว่าติดโรคระบาดมาได้อย่างไรด้วยซ้ำองครักษ์ที่ไปหาคนป่วยคนนั้นไม่เป็นอะไรกันเลย แต่คนที่ไม่ได้ไปสัมผัสคนป่วยคนนั้นอย่างชินอ๋องเซียวกลับติดมาเสียได้ นี่จะอธิบายกันอย่างไรล่ะ?เขาเองก็ไปหาฟู่จาวหนิงมไ่ได้ ยิ่งไม่อยากให้ฟู่จาวหนิงรู้ว่าพ่อของตนเองติดโรคระบาดนั้นด้วย ดังนั้นจึงทำได้แค่รีบไปรับหมอเทวดาหลี่เท่านั้นไม่ว่าจะพูดอย่างไร หมอเทวดาหลี่อย่างน้อยก็เป็นพ่อตาเขานะถึงแม้พวกเราก่อนหน้านี้จะทะเลาะกันบ่อย จนแทบจะเป็นศัตรูกันอยู่แล้วยิ่งไปกว่านั้น หลี่จื่อเหยาที่อยู่ในจวนชินอ๋องเซียวก็แทบจะไม่มีตัวตนอยู่แล้วไม่ว่านางจะอาละวาดแค่ไหน เซียวเหยียนจิ่งก็ไม่สนใจนาง ไม่พบนางด้วยซ้ำ เขาส่งหญิงรับใช้ที่ตัวใหญ่แรงเยอะไปให้หลี่จื่อเหยาหลายคน กระทั่งสาวใช้ก็ยังมีพละกำลังอย่างมากด้วย คอยจับตานางดูไว้ทุกวันกระทั่งยังวางยาพิษออกฤทธิ์ช้ากับหลี่จื่อเหยาอีก พิษนั่นเซียวเหยียนจิ่งหามาอย่างยากลำบาก เขาเคยทดลองแล

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1549

    "ข้าเดาว่าอีกไม่นานนางน่าจะจัดงานเลี้ยงอะไรอีก ถึงตอนนั้นเกรงว่าคงจะมาเชิญอันชิงด้วย"ฟู่จาวหนิงคิดถึงนิสัยเฉินฮ่าวปิง รู้สึกว่านางได้แต่งตั้งเป็นท่านหญิง จะต้องเคลื่อนไหวอะไรแน่ เป็นไปไม่ได้ที่จะเงียบไปเช่นนี้ จะบอกไม่จดจำอันชิง ก็ดูจะเป็นไปได้อยู่"แล้วไม่ไปได้ไหม?" องค์หญิงหนานฉือขมวดคิ้ว"ไม่ไปก็ได้อยู่" เซียวหลันยวนพูดขึ้นมาอันเหนียนถอนหายใจ "ท่านอ๋อง ท่านน่ะได้ พวกเราที่เป็นขุนนางตัวเล็กตัวน้อย ปฏิเสธคนส่งเดชไม่ได้นี่สิ"เซียวหลันยวนเหลือบมองเขาพูดซะน่าอดสูแบบนี้ นี่ใช้อันเหนียนไหมเนี่ย?ความคิดของอันเหนียนคนนี้ ไม่เคยจะเรียบง่ายมาแต่ไหนแต่ไรฟู่จาวหนิงไม่ได้คิดจะอ้อมค้อมเหมือนพวกเขาสองคน พอได้ยินอันเหนียนพูดเช่นนี้ นางก็ตอบรับมาตรงๆ"อันชิงเองก็ถือว่าไปผิดใจกับเฉินฮ่าวปิงเพราะข้าเหมือนกัน ถ้าหากเฉินฮ่าวปิงมาหาเรื่องนาง พวกท่านก็มาบอกข้าเลย"ในตาอันเหนียนมีรอยยิ้ม "เช่นนั้นข้าก็ขอขอบคุณพระชายาแทนชิงชิงด้วย"เป้าหมายใหญ่สุดที่เขามาที่นี่ ก็เพื่อประโยคนี้ไม่ใช่หรือ? ฟู่จาวหนิงถ้ายอมปกป้องอันชิงหน่อย เขาก็ไม่ต้องกังวลมากแล้ว"เฮอะ" เซียวหลันยวนเหลือบมองเขาอย่างหมดคำจะพูด "เจ้านี่ม

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1548

    อันเหนียนแปลงโฉมเป็นชายกลางคนคนหนึ่ง พาสาวใช้คนหนึ่งเข้ามาในจวนอ๋องเจวี้ยนฟู่จาวหนิงสายตาตกอยู่บนตัวสาวใช้คนนั้น หัวเราะพรวดออกมา"องค์หญิงแปลงโฉมใช้ได้นี่นา หน้าย่นลงมาแล้วนั่น"สาวใช้ที่ดูลับๆ ล่อๆ คนนึ้นยืดตัวตรง เงยหน้าขึ้นทันที ท่าทางเปลี่ยนไปในพริบตานางมองฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นอย่างประหลาด "ข้าแต่งแบบนี้แล้ว เจ้ายังปราดเดียวก็รู้เลยหรือ?""ใบหู คางกับคอขององค์หญิงไม่ได้เปลี่ยนไปเลย" ฟู่จาวหนิงชี้ไปที่ช่องโหว่เหล่านั้นหงจั๋วกับเฝิ่นซิงยืนอยู่ข้างๆนาง ทั้งสองคนล้วนมององค์หญิงหนานฉืออย่างสนอกสนใจขนาดพระชายาชี้ช่องโหว่พวกนี้ออกมาแล้ว แต่พวกนางก็ยังมองไม่ออก ดูท่าสายตาของพระชายาจะแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดามากเลยองค์หญิงหนานฉือเบ้ปาก "ตอนที่ข้าออกมาก็ส่องกระจกตั้งหลายรอบแล้วนา ขนาดข้าเองยังมองไม่ออกเลย"คอใบหูและมือของนาง ทาจนดำไว้ชั้นหนึ่ง มีช่องโหว่ตรงไหนกันอันเหนียนเอ่ยขึ้นว่า "พระชายาอ๋องเจวี้ยนเรียนวิชาแพทย์มานะ ต้องมองคนได้เฉียบคมกว่าพวกเราอยู่แล้ว""นี่เกี่ยวกับเรียนแพทย์ตรงไหนกัน" องค์หญิงหนานฉือไม่ค่อยเข้าใจฟู่จาวหนิงพยักหน้าให้อันเหนียน แสดงท่าทีชื่นชม "ผู้ตรวจการอันพูดถูกต้อง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1547

    ฮูหยินเฉินกลับมาในบ้านของต่งฮ่วนจือตอนที่สายัณห์กำลังมาถึง เฉินฮ่าวปิงก็กลับมาแล้ว"ท่านแม่!"ฮูหยินเฉินได้ยินเสียงของนาง ก็ลุกพรวดขึ้นมา จากนั้นนางก็เห็นเฉินฮ่าวปิงพาสาวใช้หน้าตาสะสวยสองคนเดินเข้ามาถึงอย่างไรก็เป็นคนที่เข้าใจลูกสาวดีที่สุด พอเห็นสีหน้าของเฉินฮ่าวปิง ฮูหยินเฉินก็รู้ว่านางคงจะได้เป็นท่านหญิงไปแล้วใจของนางดิ่งวูบทันที"ท่านแม่ รีบเก็บของเร็วเข้า พวกเรากลับบ้านกัน!" เฉินฮ่าวปิงเชิดคาง ดูภูมิใจมาก"ปิงเอ๋อร์ พวกเรามีบ้านที่ไหนกัน?""พระชายาเยว่ให้บ้านพวกเรามา อยู่ในซอยกุ้ยเซียงข้างหน้านี่ บ้านสองตอน หลังจากนี้พวกเราก็มีบ้านของตัวเองในเมืองหลวงแล้ว"เฉินฮ่าวปิงเอ่ยขึ้นอย่างดีใจ "แล้วก็ สาวใช้สองคนนี้พระชายาเยว่ก็ยกมาให้ข้า ชิวอวิ๋น ชิวเยว่ นี่แม่ของข้า"ชิวอวิ๋นชิวเยว่ขึ้นมาคารวะ "คารวะฮูหยิน"ฮูหยินเฉินสีหน้ายิ่งแข็งขึ้นไปอีก"ท่านแม่ ท่านทำไมถึงไม่ดีใจเลย? ท่านพ่อยังเป็นธุระ ให้องค์จักรพรรดิจัดหามามาอบรมมารยาทให้ข้าด้วย พรุ่งนี้จะเริ่มอบรมมารยาทในวังให้ข้า หลังจากนี้ข้าเองก็จะเป็นสตรีสูงศักดิ์ที่สง่างามได้แล้ว"เฉินฮ่าวปิงเข้ามาใกล้แม่ของนาง เอ่ยขึ้นเบาๆ ว่า "องค์จักรพร

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1546

    ได้ยินว่าตระกูลของพระชายาอ๋องฉยงมีบารมีมากในเมืองฉยงโจว อ๋องฉยงไปที่นั่นเหมือนไปเกาะนางกินอย่างไรอย่างนั้น เขาตอนนี้ถ้าไปตบหน้าพระชายาอ๋องฉยงแบบนั้นอีก คือคิดจะไม่กลับไปเมืองฉยงโจวแล้วหรือ?เขาน่าจะรับปาก ถึงอย่างไรตอนนี้ก็เริ่มบ้าไปแล้ว" ส่งเขาเข้าคุกได้ ให้ไท่เฮาอยู่ในจวนอ๋องเจวี้ยนอย่ากลับวัง เรื่องเหล่านี้ยังทำออกมาได้ องค์จักรพรรดิบ้าไปหน่อยแล้วจริงๆ"ดังนั้น เจ้าความลับที่ฮูหยินเฉินกอดเอาไว้มันคืออะไรกันแน่?"มูลค่าสูงขนาดที่ ทำให้องค์จักรพรรดิต้องถอยให้ก้าวหนึ่งเลยหรือ"เรื่องเกี่ยวกับตงฉิง..." เสียงของเซียวหลันยวนเย็นชาลงเล็กน้อย "ตอนนี้ดูท่า การล่มสลายของตงฉิงครั้งนั้นเหมือนไม่ใช่ภัยธรรมชาติเสียแล้ว"ฟู่จาวหนิงมองเขา ดูกังวลขึ้นมา"ถ้าหากการล่มสลายของตงฉิงมีแผนร้ายอื่นอยู่ คนที่เกี่ยวข้องจะต้องไม่อยากให้ความจริงถูกเปิดเผยต่อใต้หล้าแน่ ถึงตอนนั้นตัวตนฐานะของท่านถ้าเปิดเผยออกมา จุดสนใจทั้งหมดก็จะพุ่งไปบนตัวท่านสิ"ถ้าหากมีแผนร้ายจริง คนที่เกี่ยวข้องจะต้องไม่ปล่อยเซียวหลันยวนแน่นอนกระมัง?ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนในราชวงศ์ตงฉิงหนึ่งเดียวที่ยังอยู่บนโลกนี้ เป็นสายเลือดเซียวหลันยวนนิ่

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1545

    เฉินฮ่าวปิงบิดมือออกจากแขนของฮูหยินเฉินทันที"ท่านแม่ ข้าจะเข้าวังไปกับท่านพ่อ ถ้าท่านไม่ไป ข้าเข้าไปฟังองค์จักรพรรดิดูว่าเขาจะพูดอะไร กลับมาแล้วจะเล่าให้ท่านฟัง""ปิงเอ๋อร์! เจ้าห้ามไป!""ไป" อ๋องฉยงลุกขึ้นมา เดินนำไปก่อน เฉินฮ่าวปิงรีบตามขึ้นไป กลัวฮูหยินเฉินจะดึงเอาไว้ฮูหยินเฉินพอเห็นนางตามออกไปแล้ว ก็รีบร้อนตามขึ้นไป"ปิงเอ๋อร์ กลับมา!"พวกเขากว่าจะหลุดพ้นจากการไล่สังหารของพระชายาอ๋องฉยง ตอนนี้จะต้องกลับไปอยู่ในวังวนนั้นอีกแล้วหรือ? อ๋องฉยงคนนี้พึ่งพาไม่ได้!แต่ว่าเฉินฮ่าวปิงก็คิดแต่อยากจะให้ตนเองมีตัวตนฐานะดี นางไม่อยากเป็นลูกกำพร้าที่ไม่มีพ่อไม่มีชาติตระกูล แล้วทำได้แค่พึ่งพาการช่วยเหลือปกป้องจากต่งฮ่วนจือพ่อแท้ๆ ไม่ใช่ว่าดีกว่าคนอื่นหรือ?เป็นลูกสาวของอ๋อง ไม่ใช่ว่าดีกว่าอาศัยอยู่ในบ้านคนอื่นหรือ?"กลับไปแล้วก็เตือนแม่เจ้าหน่อย ว่าอย่าดื้อรั้นนัก" พอขึ้นรถม้า หลังจากที่รถม้าแล่นห่างออกจากร้านงานปัก อ๋องฉยงจึงพูดขึ้นมาคำหนึ่งกับเฉินฮ่าวปิงเฉินฮ่าวปิงพยักหน้านางถอนใจโล่ง ที่ท่านแม่ไม่ไล่ตามมา"ท่านพ่อ ข้าจะเตือนนางแน่ แต่ว่า ท่านทำไมถึงไม่ต้องการข้ากับท่านแม่ล่ะ?" เฉินฮ่าวปิงถ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 1544

    "ถ้าเล็ดลอดออกไป พวกนางแม่ลูกน่าจะมีอันตรายถึงตัว นางยังถือว่าฉลาดอยู่" เซียวหลันยวนอันที่จริงในใจก็คาดเดาไว้บ้างแล้ว"แล้วตอนนั้นที่นางไปหาอ๋องฉยง เป็นเพราะจะยืมอำนาจของอ๋องฉยงหรือ?""ก็เป็นไปได้"และตอนนี้ที่ชั้นสองของร้านงานปักฝั่งตรงข้าม เฉินฮ่าวปิงกำลังถลึงตาอ้าปากค้างทุกคนพูดที่อ๋องฉยงพูดกับแม่นางฟังออกทั้งหมด แต่พอรวมเข้าด้วยกันทำไมนางถึงฟังไม่เข้าใจเลย?อะไรคือแคว้นเจาอยู่ต่อไม่ได้พวกเขาก็ยังหาทางอื่นได้?คิดจะกบฏต่อแคว้นหรือ?อะไรคือถ้าหากสามารถหาดินแดนผืนนั้นเจอ พวกเขาบางทีอาจจะเป็นอ๋องได้?เขาตอนนี้ไม่ใช่เป็นอ๋องอยู่แล้วหรือ? เขาไม่ใจว่ามีเมืองฉยงโจวอยู่แล้วหรือ? ยังคิดจะไปเป็นอ๋องที่ไหนอีก?อะไรคือตระกูลเฉินในครั้งนั้นติดต่อศัตรูเพื่อทรยศแคว้น?ฮูหยินเฉินตอนนี้สภาพดูไม่ดีเอาเลยหลายปีก่อนถูกพระชายาฮูหยินไล่สังหาร ตอนที่ชีวิตมีวิกฤตก็ไม่เคยคิดจะให้อ๋องฉยงช่วย เพราะรู้สึกว่าอ๋องฉยง่าจะรู้ความลับของนางเข้ามาแต่ความลับนั่นนางไม่อยากจะบอกอ๋องฉยงตอนแรกนางเคยคิดไว้แล้ว ดังนั้นจึงยอมตัวเองให้กับอ๋องฉยง แต่พออยู่กับเขาแล้ว นางพบว่าอ๋องฉยงยังไม่พอที่จะแบกเรื่องใหญ่เช่นนี้ได้ เขายั

DMCA.com Protection Status