บทที่ 1413

เซียวหลันยวนไม่ได้พูดโกหก เขาชอบความสงบมาโดยตลอด โดยเฉพาะในบ้าน ไม่ชอบคนเยอะๆ มาแต่ไหนแต่ไร

เรือนของเขาห้องหนังสือของเขา นอกจากต้องคอยทำความสะอาดแล้ว หลักๆ คือห้ามคนเข้าไปส่งเดช

หญิงสาวในเรือนหลังพอเพิ่มมากขึ้น จะต้องมีการทะเลาะเบาะแว้งต่างๆ แน่นอน สาววันสองคนคงจะอาละวาดมาตรงหน้าเขาแน่ แล้วมันจะยังสงบอยู่ได้อย่างไร?

ถึงแม้จะไม่พบกับฟู่จาวหนิง เขาก็ไม่คิดว่าตนเองจะรับภรรยาหลายคน ไม่ตต้องพูดที่ตอนนี้มีฟู่จาวหนิงแล้วเลย

ฟู่จาวหนิงหยักหน้าในอ้อมกอดเขา หัวเราะขึ้นมา

"อีกเดี๋ยวก็จะมีเหตุผลโยนพวกนางออกไปเอง ข้าไม่กังวลหรอก แต่ว่า ท่านเองก็ต้องเตรียมตัวด้วย ถึงอย่างไรขอแค่เป็นดอกไม้ที่ถูกส่งไปข้างกายท่าน ข้าก็จะไม่ปล่อยไว้ ถึงตอนนั้นท่านอย่าใจอ่อนก็แล้วกัน"

"ข้าใจอ่อนกับเจ้าเท่านั้น"

หญิงสาวคนอื่นในสายตาเขาเป็นแค่ความยุ่งยาก

"ถัดจากนี้ให้ข้าเป็นคนเปิดปากเองก็พอ เจ้าไม่ต้องทำอะไรแล้ว"

"ทำไม กลัวว่าข้าจะโหดร้ายเกินไปหรือ?"

"ไม่อยากให้คนอื่นเอาแต่มาพูดถึงเจ้า บอกว่าเจ้าขี้หึง" เซียวหลันยวนคิดจะลงมือเอง ก็เพราะไม่อยากให้คนอื่นมาวิพากษ์วิจารณ์นาง

เป็นเพราะเขาไม่ยินยอม ไม่ใช่เพราะนางมาบีบ