เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1163
บทที่เกี่ยวข้อง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1164
"ดังนั้นข้าจึงวิเคราะห์ขั้นแรกที่ลมหนาวครั้งนั้น อันที่จริงมันไม่ใช่ลมหนาว แต่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากบาดแผลที่ขา"ฟู่จาวหนิงไม่พูดต่อ แต่เซียวหลันยวนมองคำอธิบายการตรวจครั้งนี้ นางตรวจเจอคุณสมบัติพิษในร่างกายเหอเซี่ยนอันบางส่วน แต่จากการฝังเข็มและตรวจอีกครั้งก็ตัดเรื่องความเป็นได้ที่จะติดพิษทางอาหารออก ที่หัวใจปอดกระเพาะอาหารก็ไม่มีพิษอยู่ แล้วตอนแทงเข็มที่ขาก็มีปัญหาขึ้นมาด้วยแล้วก็เส้นเลือดที่ขาของเขาหนามาก ปูดนูนเป็นเส้นๆ ขึ้นมานอกผิวหนังอย่างเห็นได้ชัด สีเองก็ผิดปกติตอนที่ฟู่จาวหนิงฝังเข็มก็แอบใช้เข็มเจาะเลือดดึงเลือมาหลอดหนึ่งเมื่อครู่นางเอาเลือดเหล่านั้นไปตรวจสอบ ด้านในตรวจพบของที่น่าจะเป็นเหมือนไข่แมลงอยู่ดังนั้น เป็นไปได้มากที่จะเป็นสาเหตนี้แน่นอน นางจึงเตรียมตัวว่า พรุ่งนี้จะไปตรวจอีกครั้งหนึ่ง จากนั้นค่อยยืนยันการรักษาเซียวหลันยวนมองอย่างประหลาดใจ"แผนรักษาของเจ้านี่ ได้ให้คนของจวนผิงเหอกงดูแล้วหรือยัง?""ทำไมหรือ ถ้าหากให้พวกเขาดูจะมีปัญหาอะไร?" ฟู่จาวหนิงหยุดพู่กันลง"บนนี้เจ้าเขียนชื่อหลายชื่อที่ขนาดข้าดูแล้วยังสงสัย ข้ารู้สึกว่าถ้าจะให้พวกเขาดู เจ้าคงได้อธ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1165
"หนิงหนิง นี่ก็ดึกแล้ว พักผ่อนก่อนดีไหม?" เซียวหลันยวนมองฟู่จาวหนิงฟู่จาวหนิงหยิบของลุกขึ้นยืน "ท่านนอนก่อนเถอะ ข้าต้องไปสกัดยาสำหรับเหอเซี่ยนอันอีกครู่หนึ่ง"นางมองตามสายตาเขาไปที่เตียง เข้าใจขึ้นมา"โอ้ ท่านนอนบนเตียงเถอะ"เซียวหลันยวนใจเต้น รู้สึกว่าใจเต้นตึกตักขึ้นมาทันที"ถ้าอย่างนั้นข้ารอเจ้าแล้วกัน?"ตอนที่พูดขาเขาก็เดินไปที่เตียงอย่างควบคุมไม่อยู่ หยิบหมอนของตัวเองขึ้นมาวางไว้ที่หัวเตียงเคียงหมอนฟู่จาวหนิงในใจก็ร้อนวาบขึ้นมาฟู่จาวหนิงที่ความคิดอยู่กับว่าจะสกัดยาอย่างไร พอได้ยินคำพูดเขาก็แย้งมาทันที"ท่านลืมไปแล้วหรือว่าท่านเพิ่งจะขับพิษออกไปจนหมด ต้องพักผ่อนให้ดีสิ? ท่านนอนไปก่อนเลย"พูดจบนางก็เดินออกไป ปิดประตูให้ก่อนหน้าที่เขียนอยู่ในนี้นางก็ไม่ทันคิดเยอะ ตอนนี้พอมาคิดว่าเขาต้องนอน นางถึงมีปฏิกิริยาขึ้นมานางไปเขียนที่ห้องข้างๆ ก็ดีแล้วแท้ๆ"ข้าจะรอเจ้ากลับมา"เซียวหลันยวนปลดเข็มขัดชุดคลุมนอกออก นอนไปบนเตียง คลุมผ้าห่ม กระทั่งได้กลิ่นหอมบนตัวฟู่จาวหนิงด้วยเขาลืมตาโพลง กำลังคิดไปว่าอีกเดี๋ยวฟู่จาวหนิงกลับมา จะยื่นหน้าไปจูบนางดีไหม? หรือว่าใช้มือกอดเอวของนาง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1166
"เอา..เอาเลือดออกมา?"องค์หญิงใหญ่พอได้ยินคำนี้ของฟู่จาวหนิงก็ร้องแหลมเสียงสั่น"เจ้าคิดอะไรกัน! อันเอ๋อร์ของข้าพิการมาตั้งขนาดนี้แล้ว ร่างกายเดิมทีก็อ่อนแอ ข้าพยายามให้เขาได้กินเยอะๆ ดื่มเยอะ เพื่อบำรุงร่างกาย แต่นี้เจ้าคิดจะเอาเลือดเขาออกมาหรือ? เอาเลือดเขาออกมาแล้วรักษาได้หรือไรกัน?"เพราะร้อนรนเกินไป ดังนั้นคำพูดขององค์หญิงใหญ่จึงทั้งรีบร้อนทั้งเสียงดังนางกระทั่งคิดจะพุ่งเข้าไปข่วนฟู่จาวหนิงด้วยซ้ำฟู่จาวหนิงรู้สึกรำคาญจริงๆถ้านางมารักษาให้เหอเซี่ยนอันที่นี่ พูดอะไรมาำคหนึ่งก็ต้องมารับมือกับองค์หญิงใหญ่เช่นนี้ แล้วห้าวันนางจะรักษาเสร็จได้อย่างไรกัน?แค่ฟังเสียงร้องแหลมขององค์หญิงใหญ่ก็แย่แล้ว"ถึงอย่างไร ถ้าคิดจะให้ข้ารักษา ก็ต้องนำเลือดของเขาออกมา พวกท่านคิดให้รอบคอบแล้วกันว่าจะให้ข้ารักษาไหม!"ฟู่จาวหนิงถอยไปก้าวหนึ่ง มองไปทางองค์หญิงใหญ่"แล้วถ้าจะให้ข้ารักษา ตอนที่ข้าอยู่ที่นี่ ก็รบกวนฮูหยินผิงเหอกงไม่ต้องออกมาด้วย! เพราะข้าไม่อยากจะต้องมาถูกตวาดจนปวดหูเป็นระยะก่อนที่จะได้รักษาคนป่วย""เจ้าๆๆ เจ้าบังอาจนัก!"องค์หญิงใหญ่ถูกนางทำให้โมโหเสียแล้วฟู่จาวหนิงคนนี้เป็น
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1167
"ฮูหยิน พวกเราออกไปก่อนเถอะ ออกไปกัน" ผิเหอกงพอเห็นนางเหมือนคิดจะพูดอะไร ก็รีบปลอบนางแล้วดึงออกไปเขาเองก็ไม่กล้ามองเหมือนกันคุณหนูรองเหอเองก็หน้าเปลี่ยนสี "ใช้มีดกรีดไปตรงๆ เลยหรือ?"ซู๊ดเหอเซี่ยนอันที่เดิมทียังไม่ค่อยกลัวแต่พอได้ยินคำพูดของพี่สาวก็อดตัวสั่นขึ้นมาไม่ได้"วางใจเถอะ ไม่เจ็บมากหรอก ข้าจะทำให้ผิวหนังชาเสียก่อน"ฟู่จาวหนิงหยิบผ้าฝ้ายขาวผืนหนึ่งออกมา เทของเหลวที่เหมือนกับน้ำลงไปเล็กน้อย จากนั้นก็มาทาบนขาของเหอเซี่ยนอัน"เย็นดีจัง" เหอเซี่ยนอันเอ่ยขึ้น"รอสักครู่"ผ่านไปพักหนึ่ง ฟู่จาวหนิงจึงใช้คมมีดกรีดเบาๆ ไปที่ขาของเขา"เอ๋? ไม่รู้สึกอะไรเลย!"เหอเซี่ยนอันตกตะลึงอย่างมากฟู่จาวหนิงกลับรู้สึกเสียดายถ้าหากเข็มเจาะเลือดที่ไว้ใช้เจาะของนางเอาออกมาได้ล่ะก็ จะต้องมาใช้วิธีการแบบนี้ทำไม ใช้มีดหรือ? โบราณของแท้แต่ก็ไม่มีทางเลือกคุณหนูรองเหอพอเห็นนางลงมีดจริงๆ ก็หันหน้าออกไป ไม่กล้าจ้องแล้วแต่เหอเซี่ยนอันกลับจ้องเขม็งฟู่จาวหนิงเอาเลือดออกมาเล็กน้อยจากนั้นก็โรยผงยาลงไป เลือดแข็งตัวอย่างรวดเร็วแผลเองก็ไม่ใหญ่ด้วยนางหยิบขวดเล็กลุกขึ้นยืน "สิ่งนี้ข้าต้องวาง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1168
น่าจะเพราะขาพิการมาแล้วปีครึ่ง ตอนนี้จึงรู้สึกว่า จะเป็นอย่างไรก็คงไม่แย่ไปกว่านี้แล้ว"ต่อให้ท่านจะบอกว่าขานี้รักษาไม่ได้ ข้าจะยืนไม่ได้อีกทั้งชีวิต ข้า ข้าเองก็ยอมรับแล้ว!"หลังจากเหอเซี่ยนอันพูดคำนี้ ดวงตาก็แดงรื้น ร้องไห้จ้าขึ้นมาฟู่จาวหนิงทั้งโมโหทั้งขบขันพูดว่ากล้าหาญมาก แต่นี่ร้องไห้ขึ้นในพริบตาเลยนะนี่มันกล้าหาญหรือว่าไม่กล้าหาญกันเนี่ย?"ข้าบอกตอนไหนว่ารักษาไม่ได้?""อึก!"เสียงสะอื้นของเหอเซี่ยนอันชะงักไปทันที แต่ก็เก็บไม่อยู่จนส่งเสียงอึกออกมา"รักษาได้ ที่ข้าอยากบอกคือสาเหตุที่ทำให้ขาของเจ้าพิการน่ะ มันน่ากลัวมาก บางทีบอกแล้วมันดูเวทนาอยู่ แต่ข้ารักษาได้"คำพูดของฟู่จาวหนิง ทำให้พวกเขาถลึงตาโตมองนาง"ไม่เข้าใจหรือ?""เข้าใจแล้ว ท่านบอกว่าขาของข้าท่านรักษาได้!" น้ำตาของเหอเซี่ยนอันอาบลงมาอีกครั้งฟู่จาวหนิงพอได้ยินเขาพูดเช่นนี้ก็อดยิ้มขึ้นมาไม่ได้นี่ก็จับจุดสำคัญได้จริงๆ สินะ"ใช่ เจ้าไม่ได้ฟังผิด ข้าต้องยืนยันกับเจ้าก่อน ขาของเจ้าข้ารักษาได้ แต่ก่อนที่จะรักษา พวกเจ้าน่าจะอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับขานี้กันแน่กระมัง?"หลังจากถูกฟู่จาวหนิงย้ำมาหลายครั้งว่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1169
แต่ว่าผิงเหอกงอยู่ที่นี่ก็ดีเหมือนกัน"ในเมื่อพวกเจ้าอยากรู้ เช่นนั้นข้าก็จะพูดความจริงล่ะนะ"ผิงเหอกงมองนางอย่างตึงเครียด "หมอเทวดาฟู่ ท่านพูดเถอะ""ในขาของเหอเซี่ยนอัน มีแมลงพิษชอนไชเข้าไป ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากเวลาผ่านมากว่าปีครึ่งแล้ว แต่ว่าแมลงพิษเหล่านี้ก็ยังมีชีวิตอยู่ กระทั่งยังวางไข่ในเลือดของเขาด้วยซ้ำ""อะไรนะ?!"เสียงขิงผิงเหอกงพุ่งขึ้นสูง สีหน้าเปลี่ยนไปแล้ว"แมลง..."เหอเซี่ยนอันหน้าซีด ตาเหลือกเป็นลมไปเรียบร้อยคุณหนูรองเหอมองไปที่ขาของเขา ถอยหลังออกไปด้วยสัญชาตญาณ กระทั่งสำรอกแห้งออกมา"โอ๊ก..."ฟู่จาวหนิงพูดไม่ออกนางยังคิดว่าเหอเซี่ยนอันที่พูดอย่างกล้าหาญจะพอรับไหวอยู่ ใครจะคิดว่าเจ้าเด็กนี่กลับเป็นลมล้มตึงไปแล้วนางมองไปทางผิงเหอกง "พิษของแมลงพิษนี้มีบทบาททำให้เส้นประสาทชา ยิ่งไปกว่านั้นถ้าผ่านไปนานจะกัดกร่อนกระดูก ทำให้กระดูกกรอบจนหลุดร่อน พอปล่อยไปนานเข้า กระดูกขาของเขาก็จะพังหมดยับเยิน ถึงตอนนั้นสองขาก็จะพิการไปจริงๆ จะช่วยอย่างไรก็ไม่ได้แล้ว"ผิงเหอกงเสียงสั่นเทา"หรือว่า หรือว่าจะเป็นแมลงกระดูกตาย?""ท่านเคยได้ยินมาหรือ?""พวกนักล่าบางส่วนของต้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1170
"หมอเทวดาฟู่ สิ่งนี้คืออะไรหรือ?""ท่อนกระดูกหมูน่ะ" ฟู่จาวหนิงไม่เปลี่ยนสีหน้าผิงเหอกงถลึงตาอ้าปากค้างเขานึกไม่ถึงเลยว่ารักษาโรคจะต้องใช้กระดูกหมู "แล้วบนกระดูกนั่น...""เป็นยาลับที่ข้าทำขึ้นมา มีแรงดึงดูดเจ้าแมลงพิษพวกนั้นอย่างมาก"นางกรีดขาของเหอเซียนอันออกเป็นแผล แล้วมัดกระดูกหมูชุบยาชิ้นนั้นเอาไว้ที่ข้างๆ แผล จากนั้นก็หยิบเข็มเงินออกมา เริ่มปักลงไปบนขาของเหอเซี่ยนอันพอแทงเข็มเหล่านี้ ก็สามารถเพิ่มการไหลเวียนของเลือด และยังกระตุ้นให้เส้นประสาทตื่นตัวด้วยจากการปักเข็มลงไปไม่น้อยของนาง แมลงพิษที่อยู่ในขาของเหอเซี่ยนอันก็ไม่อาจอยู่นิ่งได้อีกแล้ว จะถูกบีบให้ขยับตัวขั้นตอนนี้เหอเซี่ยนอันต้องรู้สึกแย่มากแน่นอนตอนที่ชอนไช ยาบนกระดูกหมูนั่นก็จะสำแดงบทบาท แผ่กลิ่นประหลาดที่สามารถดึงดูดแมลงพิษออกมาผิงเหอกงกับคุณหนูรองเหอทั้งสองคนล้วนสีหน้าตึงเครียด กำหมัดแน่น จ้องมองบาดแผลแบบทั้งกลัวทั้งเครียดผ่านไปครู่หนึ่งก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวแต่พวกเขาก็เห็นฟู่จาวหนิงยังคงแทงเข็มต่อไปอย่างสงบ จึงกลั้นหายใจรอต่อไปในที่สุด ตำแหน่งปากแผลก็มีจุดสีแดงดำขยับขยุกขยิกขึ้นมาผิงเหอกงเกือบจ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1171
เมื่อครู่ถือโอกาสช่องว่างที่ผิงเหอกงไปพักหายใจ คุณหนูรองเหอเองก็ไปล้างปากพักผ่อน ที่นี่ไม่มีคน นางจึงใช้อุปกรณ์มาแสกนขาของเหอเซี่ยนอัน และพบว่าไม่มีแมลงเป็นอยู่อีกแล้ว นางจึงถอนใจโล่งออกมาถ้าไม่มีอุปกรณ์นี้ นางเองก็ไม่มีวิธียืนยันว่าไม่มีแมลงเหลือรอดอยู่สักตัวแล้วเหมือนกันตอนนี้พอยืนยันได้ก็วางใจพอเสร็จเรื่อนี้ นางก็จะกลับแล้ว"หมอเทวดาฟู่ พรุ่งนี้ท่านต้องมาอีกนะ!" ผิงเหอกงมาส่งฟู่จาวหนิงถึงหน้าประตูด้วยตนเอง โค้งคารวะให้หลายครั้ง กลัวว่าท่าทีจะไม่ดีพอ จนฟู่จาวหนิงไม่กลับมาอีก"ข้าต้องกรรับไปสกัดยาให้ใหม่ พรุ่งนี้ตอนบ่ายจะมาอีกครั้ง""ได้เลยได้เลย"ผิงเหอกงหยิบกล่องใบหนึ่งมาจากมือของคนใช้ข้างๆ ประเคนสองมือให้กับฟู่จาวหนิง "นี่คือน้ำใจส่วนหนึ่งของข้า วันนี้ลำบากหมอเทวดาฟู่เสียแล้ว วางใจเถิด เรื่องค่ารักษาถึงเวลาข้าจะมอบให้แน่นอน""นี่คืออะไรหรือ?" ไม่ใช่ค่ารักษาหรอกหรือ?"ลูกเขยคนโตที่ไม่ได้เรื่องของข้าคนนั้นประจำการอยู่ที่เมืองหมาน ทางนั้นมีวัตถุดิบยาบางส่วนที่เมืองหลวงจักรพรรดิทางนี้ไม่มี บอกว่าให้เอาไว้ต้มดื่ม ดีต่อสตรีเพศ พวกเราเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง ท่านเป็นหมอเทวดา สู้
บทล่าสุด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1392
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1391
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1390
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1389
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1388
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1387
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1386
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1385
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1384
