“ค่ะ” ฟ้ารดารับคำเบาๆ ไม่กล้าสบตากับอีกฝ่าย ‘เมื่อกี้แกพูดอะไรออกไปฮะยัยฟ้า น่าอายจริงๆ เลย’ เธอต่อว่าตัวเองขณะที่หัวใจยังคงเต้นแรงไม่หยุด
“ถ้างั้นเราออกเดินทางกันเลยครับ เพชรแกขับบูกัตติไปกับคุณฟ้านะ เดี๋ยวฉันจะขับมัสแตงค์ไปกับมิกิ” ออร์แลนโด้บอกพร้อมกับยกยิ้มมุมปากนิดๆ หลังจากที่เห็นอาการคล้ายกับคนตกหลุมรักซึ่งกันและกันของทั้งสองเมื่อครู่ พลางนึกไปถึงครั้งแรกที่ตนได้เจอกับ แพรณารา ‘ทำไมครั้งแรกของเรากับมิกิถึงไม่น่าประทับใจแบบนี้วะ?’
“ได้สิ! เชิญครับคุณฟ้า” เพชรดนัยหันไปชวนสาวเจ้าเดินไปขึ้นรถบูกัตติของเพื่อนที่จอดอยู่ใกล้ๆ
“คุณฟ้าบอกทางไปวิลล่าให้เพชรเลยนะครับ เดี๋ยวผมขับตามไป” ออร์แลนโด้ บอกก่อนจะจับมือคนรักเดินไปยังมัสแตงค์ของเพื่อน
“ค่ะ” ฟ้ารดาเข้าไปนั่งในรถราคาแพงเว่อร์ ที่มีสารถีหนุ่มหล่อเปิดประตูให้ ด้วยหัวใจสั่นๆ
“คุณฟ้าพักอยู่ที่ไหนเหรอครับ” เพชรดนัยหันมาเอ่ยถาม หลังจากที่เข้ามานั่งประจำตำแหน่งคนขับ
“Hagan Villa ค่ะ” ฟ้ารดาบอกยิ้มๆ
เพชรดนัยนิ่งไปนิดหนึ่งก่อนจะพยักหน้ารับ แล้วล้วงมือถือมากดส่งข้อความไปบอกสถานที่กับเพื่อนรัก จากนั้นก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
ฟ้ารดาตื่นเต้นกับคนขับที่หล่อเหลาปานเทพบุตร จนเธอแทบจะทำตัวไม่ถูก ไหนจะเพลง Animals ของวง Maroon 5 ที่เล่นดังขึ้นทำให้เธอใจสั่น และหวั่นไหวกับเนื้อเพลงที่เปรียบเปรยความรักดั่งการไล่ล่าของสัตว์ร้ายที่หิวกระหาย รอจะกลืนกินเหยื่ออย่างบ้าคลั่ง
หญิงสาวหันไปส่งยิ้มหวานให้คนที่หันมามองอยู่ก่อน และอีกฝ่ายก็ส่งยิ้มตอบกลับมาให้ เธอรู้สึกเขินอายจนแทบอยากจะมุดหายเข้าไปกับเบาะที่นั่งของรถซะให้ได้
Baby I'm preying on you tonight
(ที่รัก เธอจะเป็นเหยื่อของฉันในคืนนี้นะ)
Hunt you down eat you alive
(จะไล่ล่าเธอ กลืนกินเธอทั้งเป็น)
Just like animals
(เหมือนกับสัตว์ร้าย)
Animals Like animals
(สัตว์ร้าย เหมือนสัตว์ร้าย)
Maybe you think that you can hide
(เธออาจจะคิดว่าเธอจะซ่อนตัวได้)
I can smell your scent for miles
(แต่ฉันดมกลิ่นเธอได้เป็นไมล์ๆ เลย)
Just like animals
(เหมือนกับสัตว์ร้าย)
Animals Like animals Baby I'm
(สัตว์ร้าย ฉันนี่แหละสัตว์ร้าย)
เพชรดนัยได้ยินเพลงถึงกับกลอกตาเพลียๆ ก่อนจะหันไปส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้เหยื่อ เอ๊ย! ให้คนที่นั่งตัวลีบติดประตูราวกับว่าเขาเป็นบุคคลที่ไม่น่าไว้ใจยังไงยังงั้น! ‘พระเจ้า! มันช่างดิบเถื่อนเหมาะกับเจ้าของรถซะจริง! ทำไมไม่หาเพลงที่นุ่มนวลฟังบ้างนะ’
Hagan Villa… พอมาถึงฮาเกนวิลล่าเพชรดนัยก็พาสาวเจ้าเข้าไปนั่งรอที่ด้านในล็อบบี ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ฟ้ารดาเห็นพนักงานรับรถและพนักงานที่อยู่ล็อบบีต่างรีบเข้ามาทำความเคารพเธอและผู้ชายข้างๆ กันจ้าละหวั่น จนกระทั่งเข้ามานั่งตรงโซฟารับรองของวิลล่า พนักงานก็ยังยกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้อย่างน่ารัก
“พนักงานที่นี่ต้อนรับดีนะคะ ดีจนฟ้ารู้สึกราวกับว่าเป็นเจ้าของที่นี่เลยค่ะ” ฟ้ารดาเอ่ยชมยิ้มๆ
“แล้วคุณฟ้าอยากเป็นเจ้าของที่นี่หรือเปล่าล่ะครับ” เพชรดนัยเลิกคิ้วขึ้นถามอย่างสนใจ
“เอ่อ...คงเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ” เธอบอกอย่างรู้สึกขำๆ
“ทำไมล่ะครับ? ก็ไม่เห็นจะยากอะไรเลยนี่” เพชรดนัยจ้องใบหน้างาม ด้วยสีหน้าจริงจัง
“แล้วทำไมคุณเพชรถึงคิดว่ามันง่ายล่ะคะ” ฟ้ารดาถามกลับอย่างสงสัยและเริ่มจะหวั่นๆ กับสายตาคู่นั้นที่มองมายังเธอ
“ก็เพราะว่าเจ้าของที่นี่เป็นหนุ่มโสดที่หล่อ อบอุ่น นิสัยดี แล้วก็รวยติดอันดับต้นๆ ของโลกน่ะสิครับ” เพชรดนัยบอกก่อนจะยิ้มมุมปากขึ้นนิดๆ
“ว้าว! ผู้ชายแบบนี้ยังมีอยู่อีกเหรอคะเนี่ย ถ้าเจอเมื่อไหร่ ฟ้าคงต้องรีบคว้าเอาไว้แล้วค่ะ คิกๆ” หญิงสาวเอ่ยหยอกอย่างรู้สึกขำๆ พลางคิดไปว่า หล่อ รวย นิสัยดี แล้วก็ยังไม่มีแฟน ผู้ชายแบบนี้คงไม่เหลือมาถึงเธอหรอก!
“งั้นคุณฟ้าก็รีบคว้าผมไว้เลยสิครับ!”
“อะ...อะไรนะคะ” ฟ้ารดาถึงกับหูอื้อตาลายไปชั่วขณะ ที่คนตรงหน้าบอกให้เธอรีบคว้าเขาไว้ ‘พระเจ้า! เมื่อกี้เราได้ยินผิดไปหรือเปล่านะ!’ หญิงสาวถามตัวเองในใจอย่างรู้สึกมึนๆ งงๆ
“พร้อมกันหรือยังครับ!” ออร์แลนโด้ที่เดินเข้ามาพร้อมกับแพรณาราเอ่ยทักขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
เพชรดนัยกลอกตาอย่างเซ็งๆ หันไปมองเพื่อนรักด้วยสายตาขวางๆ อย่างขัดใจ ‘จะรีบมาขัดจังหวะทำไมวะ คนกำลังจะหาแม่ให้ลูกชายอยู่’
“พะ...พร้อมแล้วค่ะ” ฟ้ารดาตอบเสียงสั่นๆ พร้อมกับลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปยังลิฟต์ทันที จนแพรณารารีบเดินตามแทบไม่ทัน
“มีอะไรหรือเปล่าวะ” ออร์แลนโด้เอ่ยถามเพื่อนซี้อย่างสงสัย
“ยุ่งน่า...ว่าแต่แกเถอะ! บ้าหรือเปล่าวะ ขับรถวนรอบวิลล่าอยู่ได้ตั้งห้ารอบ” เพชรดนัยแสร้งเปลี่ยนเรื่อง เพราะไม่อยากให้เพื่อนจับจุดได้ว่าตนกำลังจีบสาวเจ้าอยู่
“อ๋อ! พอดีร้องเพลงให้เมียฟังยังไม่จบน่ะ เลยขับรถวนรอบวิลล่าแกเล่นๆ ว่าแต่...หูตาไวจังนะ” ออร์แลนโด้บอกหน้าตาเฉยอย่างไม่รู้สึกอาย
“หูตาจะไม่ไวได้ยังไง ก็แกเล่นเปิดเพลงดังซะขนาดนั้น อ่อ! ว่าแต่ร้องเพลงอย่างเดียวแน่เหรอ” เพชรดนัยเอ่ยแซว
“เปล่า! หอมแก้มแล้วก็จูบด้วย!” ออร์แลนโด้ตอบอย่างอารมณ์ดี
“แหม...บอกซะขนาดนี้ไม่ XYZ กันเลยวะ” เพชรดนัยประชดอย่างรู้สึกหมั่นไส้
“ก็เกือบแล้ว แต่นึกขึ้นได้ว่าเป็นรถแกเลยเบรกทัน!” ออร์แลนโด้ยิ้มพลางยกไหล่ทั้งสองข้างขึ้นนิดๆ
“ไอ้หื่นอลัน!” เพชรดนัยหลุดด่าอย่างลืมตัว
“จุ๊ๆ ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งด่า เดี๋ยวเขารู้กันว่าแกไม่ใช่ผู้ชายอบอุ่นอย่างที่สร้างภาพว่ะเพื่อน ฮ่าๆๆ” ออร์แลนโด้หัวเราะชอบใจ ก่อนจะรีบเดินตามสองสาวเข้าไปข้างในลิฟต์ ตามติดด้วยหนุ่มหล่อสร้างภาพที่รีบปรับสีหน้าฉีกยิ้มเจื่อนๆ ให้สองสาวอย่างพยายามเก็บอารมณ์
ทั้งสี่ขึ้นมาถึงชั้นที่แพงที่สุดของวิลล่า เพราะชั้นนี้มีแค่สองห้องเท่านั้น ซึ่งกว้างและตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหรา ราคาอยู่ที่ราวๆ หนึ่งล้านสี่แสนปอนด์
ฟ้ารดาใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไปด้วยมือสั่นๆ พอเข้าไปข้างในห้องก็ต้องตกใจที่เห็นผู้เป็นพี่ชายนั่งรออยู่ในห้องรับแขก แถมอีกฝ่ายยังหันมามองด้วยสายตาขวางๆ ที่บ่งบอกอารมณ์ได้เป็นอย่างดี!
“ตกลงตบแย่งคนไหนฮะ!” คามินถามน้องสาวเสียงดัง พลางส่งสายตาดุๆ ไปให้สองหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังราวกับเตรียมจะแยกเขี้ยวกระโดดกัดคอคนแปลกหน้า
สองสาวถึงกับสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจ ส่วนสองหนุ่มได้แต่ส่งยิ้มเจื่อนๆ ไปให้คามินที่ดูมีอายุกว่าอย่างเกร็งๆ
“บะ...บ้าเหรอพี่คิม! ฟะ...ฟังฟ้าเล่าก่อนสิ” ฟ้ารดาต่อว่าพี่ชายเสียงอ่อย ตอนนี้คำว่า สู้ๆ ที่เอ่ยกับแพรณาราไปก่อนหน้า เหลือแค่คำว่า สู้มั้ง! เท่านั้น!
“แล้วไอ้หนุ่มสองคนนี่มาทำไม อย่าบอกนะว่าหิ้วมาจากคลับนั่นน่ะ” คามินหันไปจ้องหนุ่มหล่อหน้าตาดีอย่างไม่วางตา
“โอ๊ย!...นี่เห็นน้องสาวเป็นผู้หญิงแบบไหนเนี่ย” ฟ้ารดาที่กลัวในตอนแรก แต่ตอนนี้เริ่มจะมีอารมณ์ขึ้นมานิดๆ เมื่อถูกพี่ชายกล่าวหาติดๆ กัน
“ตั้งแต่ที่เห็นคลิปไปเมื่อยี่สิบห้านาทีก่อน...ก็เริ่มไม่มั่นใจแล้วล่ะ” คามิน ตอบกลับเสียงเข้มไม่แพ้กัน
เพชรดนัยมองท่าทางเอาเรื่องของสาวเจ้า ก่อนจะแอบอมยิ้มบางๆ‘ผู้หญิงอะไร ตอนโกรธยังน่ารักขนาดนี้วะ’
คนที่มัวแต่จ้องมองใบหน้างามอย่างเคลิบเคลิ้ม ไม่ได้สนใจการสนทนาที่ค่อนข้างจะตึงเครียดแต่อย่างใด กระทั่งมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินคามินเอ่ยขึ้น!
“งั้นเอางี้ ฟ้ากับมิกิไปเข้าครัวทำกับแกล้มมา คุณสองคนจะดื่มกับผมได้ไหม?” คามินหันไปสั่งสองสาว ก่อนจะหันมาถามสองหนุ่มต่อ เพราะรู้สึกถูกใจในความตรงไปตรงมาของหนุ่มตรงหน้า
“ด้วยความยินดีครับ/ ยินดีครับ” สองหนุ่มรีบตอบรับ
“ดี! ไปสิฟ้า มิกิ อย่าบอกนะว่าทำไม่เป็น!” คามินหันมาดุสองสาวที่ยังไม่ยอมลุกไปไหน
“ค่ะๆ จะทำให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ” ฟ้ารดาที่ยังไม่หายมึนงงกับท่าทางของพี่ชาย รีบจูงมือเพื่อนสาวไปยังห้องครัวเพื่อทำกับแกล้ม
เพชรดนัยมองตามฟ้ารดาไปจนอีกฝ่ายหายลับไปทางด้านในกับแพรณารา พอหันกลับมาอีกทีก็ตกใจกับสายตาของคามินและเพื่อนรักที่นั่งจ้องหน้าอยู่
“เชิญนั่งครับ” คามินบอกพลางข่มใจให้เย็น เมื่อเห็นชายหนุ่มแสดงอาการสนอกสนใจน้องสาวของตนจนออกนอกหน้า
“ครับ” เพชรดนัยยิ้มให้บางๆ ก่อนจะเข้าไปนั่งข้างๆ เพื่อนรัก
{อ้อมกอดซาตานเฝ้ารัก}R1111 (แพท) แพททริกสัน โรคาซานเดอร์ อายุ 35 ปี เจ้าของฉายา หล่อลืมชื่อ ผู้ดำรงตำแหน่งประธานใหญ่ผู้กุมบังเหียนของ Rocasander Corporation Group London ทั้งโรงแรม ห้างสรรพสินค้าชั้นนำและไวน์ภายใต้ แบรนด์ โรคาซานเดอร์ เขาหล่อเหลาเป็นที่ต้องตาต้องใจของสาวๆ ไปทั่ว เขาไม่เคยควงผู้หญิงซ้ำ และไม่เคยจำชื่อของพวกเธอที่ขึ้นเตียงได้แม้แต่คนเดียว! {อ้อมกอดอสูรไร้ใจ}R8888 (อลัน) ออร์แลนโด้ โรคาซานเดอร์ อายุ 33 ปี ฉายา เจ้าชายน้ำแข็ง! ประธานใหญ่บริษัท OLD.R Construction และยังดูแลธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ วิลล่าหรูราคาแพง เรือสำราญ บริษัทผลิตอะไหล่รถยนต์รายใหญ่และเจ้าของไนต์คลับอีกหลายแห่ง ท่าทางที่เย็นชาไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ไม่เคยควงสาวคนไหนออกงาน ไม่พาดินเนอร์ ไม่ถามชื่อ และไม่เคยมีใครได้อยู่บนเตียงกับเขาข้ามคืนเลยสักครั้ง! มีเพียงแค่เซ็กส์ร้อนๆ ที่ไม่ถึงสองชั่วโมงก็จบด้วยการเซ็นเช็คจ่ายค่าตัว {อ้อมกอดเล่ห์จอมมาร}R2222 (ต้อม) แดเนียล เสกสรร ร็อฟเวลล์ อายุ 35 ปี ประธานใหญ่ผู้กุมบังเหียนของ The Rofwell Corporation เขาทำธุรกิจบ่อน้ำมัน เหมืองแร่ทองคำ กาสิโน โรงแรมในเครือร็อฟเวลล
“โอ้ให้ตายเถอะ ไม่อายคนอื่นบ้างหรือไงกัน” คามินสบถเบาๆ ก่อนจะหันไปมองรอบๆ ก็เห็นทุกคนกำลังจ้องมองมายังตนกับน้องสาว“ไม่องไม่อายมันแล้ว ฮือๆๆ” คนที่ตั้งท่ามาเป็นอย่างดี สุดท้ายดันมาตายตอนจบ เพราะไม่รู้ว่าจะไปเจอเพื่อนสาวได้ยังไง“เฮ้อ...เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะซื้อมือถือกับขอซิมใหม่เบอร์เดิมให้ โอเคไหม?” คามินรีบเข้าไปปลอบ“ตะ...แต่ฟ้านัดกับมิกิวันนี้นี่” ฟ้ารดาบอกด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด ไม่เข้าใจว่าทำไมโชคชะตาถึงได้เล่นตลกกับเธอติ๊ดๆ ติ๊ดๆ คนที่ตั้งท่าจะดราม่ายาวถึงกับหยุดชะงักไปทันใด เมื่ออยู่ๆ เสียงเรียกเข้าของพี่ชายดังขึ้นคามินล้วงมือถือออกมากดรับสาย เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของเพื่อนสนิท “ฮัลโหล อะไรนะ! โอเคฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้”“กะ...เกิดอะไรขึ้นคะ” ฟ้ารดาถามเสียงสั่น อย่างเริ่มใจคอไม่ดี เพราะพี่ชายมีท่าทีตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด“เพื่อนพี่ถูกยิง ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล กระเป๋าเรามีแค่นี้ใช่ไหม?” คามิน พยายามตั้งสติ เพราะตนเพิ่งจะแยกกับครูซได้ไม่ถึงชั่วโมง อีกฝ่ายก็โดนตามประกบยิง“ค่ะ” ฟ้ารดายกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้ง รีบเก็บกระเป๋าถือขึ้น แล้วเดินตามพี่ชาย ที่ดึงกระเป๋าลากของเธอออกเดินจ้ำอ้าวตรงไป
Hagan Villa… (07:04 น.)พอกลับมาถึงคอนโด ฟ้ารดาก็รีบอาบน้ำ แล้วก็ถือหมอนขอเข้าไปนอนกับพี่ชาย ที่มีท่าทีเงียบขรึมไปจนเธอรู้สึกเป็นห่วงคามินมองหน้าน้องสาวครู่หนึ่งก่อนจะขยับไปนอนชิดอีกฝั่งของเตียง ฟ้ารดาคลี่ยิ้มบางๆ แล้วขยับขึ้นไปนอนบนเตียงพร้อมกับกอดพี่ชายที่แม้จะมีอายุห่างกันสิบกว่าปี แต่ก็ไม่ได้ทำให้สายใยของคำว่าพี่กับน้องลดน้อยลงไปแต่อย่างใดเวลา 19:02 น. หลังจากที่คามินตื่นแล้วออกไปจัดการธุระต่างๆ ในตอนบ่ายโมง แล้วกลับเข้ามาดูน้องสาวที่คอนโดในตอนค่ำ ก็เห็นว่าสาวเจ้ายังคงหลับเป็นตายอยู่บนเตียงของตนเช่นเดิม จึงเข้าไปสะกิดเรียก“ฟ้า! ฟ้า! ตื่นเร็ว”“พี่คิม” คนที่หลับยาวสะดุ้งตื่น มองหน้าพี่ชายอย่างมึนงง“นี่มือถือกับซิมการ์ดใหม่เบอร์เดิม” คามินวางลงข้างเตียงให้คนที่ยังอยู่ในอาการเบลอๆ“ขอบคุณค่ะ ตอนนี้กี่โมงแล้วคะ” ฟ้ารดาหันไปมองรอบๆ“ทุ่มกว่านิดๆ ลุกไปกินข้าวกับพี่ก่อนเร็ว!” คามินบอกพลางดึงแขนของน้องสาวจอมขี้เซาให้ลุกตาม“ขอฟ้าโทรหามิกิก่อนนะคะ” สาวเจ้ารีบเอื้อมมือไปหยิบมือถือเครื่องใหม่ แล้วเดินตามพี่ชายออกไปที่ด้านนอก“โอเค! พี่จะจัดจานรอแล้วกัน อ้อ! แบตมีแค่นิดหน่อยเราต้องปิดเค
“ก็ดีสิคะ จะได้มีเจ้ามือเลี้ยง” ฟ้ารดาหัวเราะเบาๆ อย่างเข้าทาง“งั้นไปอาบนอนพักก่อน ค่ำๆ ค่อยออกไปหาอะไรทานกัน” คามินบอกก่อนจะตรงไปห้องนอนของตัวเองฟ้ารดามองตามพร้อมกับส่ายหน้าอย่างเพลียๆ แล้วรีบเดินเข้าไปยังห้องนอนของตัวเองด้วยสีหน้ายิ้มแย้มระคนดีใจ ที่จะได้เจอเพื่อนรักหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี แต่ก็ยังคุยไลน์และวิดีโอคอลกันอยู่ตลอดๆ เว้นแต่ช่วงสองปีหลังที่เธอมีงานเข้าเยอะจนแทบไม่มีเวลา เพราะงานเดินแบบ ถ่ายแบบ ถ่ายโฆษณาและงานอีเว้นท์ต่างๆ พากันโหมกระหน่ำเข้ามา ทำให้เธอตั้งรับกับความโด่งดังแทบไม่ทัน และถึงแม้ว่ามันจะรู้สึกเหนื่อย จนแทบไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง แต่ทว่า...ค่าตอบแทนที่แสนจะแพงนั้นก็คุ้ม! ทำให้เธอต้องรีบโกยเงินให้ได้มากที่สุด เพื่อที่วันหนึ่งเธอจะได้ไปใช้ชีวิตในแบบที่อยากจะใช้ ด้วยเงินที่หามาได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองช่วงเย็นของวันต่อมา...ขณะที่ฟ้ารดานั่งรอพี่ชายกลับจากที่ทำงานอย่างกระวนกระวายใจ เพราะใกล้จะถึงเวลาที่นัดกับเพื่อนสาวเอาไว้ แต่คามินก็ยังไม่โผล่มารับเธอสักทีติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ทันทีที่ได้ยินเสียงมือถือดังขึ้น ฟ้ารดาก็รีบเปิดดู พอเห็นว่าเป็นสายเรียกเข้าของพี่ช
ฟ้ารดามองรถหรูอย่างมึนงง ก่อนจะหันหน้าไปมองเพื่อนสาวเหมือนไม่อยากจะเชื่อว่าอีกฝ่ายจะมีรถหรูใช้ที่อังกฤษ เพราะแขไขคงไม่ใจดีกับหลานสาวขนาดนี้แน่ๆแกร๊ก!“อุ๊ย!” ฟ้ารดายกมือขึ้นทาบอกอย่างตกใจที่อยู่ๆ ประตูรถฝั่งคนขับก็เปิดออก“เชิญครับคุณผู้หญิง! ผมชื่อกิติครับ เป็นคนขับรถของคุณมิกิ!” กิติรีบแนะนำตัวด้วยภาษาไทยพร้อมกับเปิดประตูให้สองสาว“สวัสดีค่ะคุณกิติ ฟะ...ฟ้ารดาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก” ฟ้ารดาเอ่ยเสียงสั่นนิดๆ พลางจ้องมองเพื่อนสาวอย่างสงสัยกับคำว่า..คนขับรถของคุณมิกิ ‘อ๊ะ! หรือว่าแขไขจะกลับใจแล้ว?’“ขะ...ขอบคุณค่ะ” แพรณารายิ้มให้กิติ ก่อนจะหันไปดึงแขนเพื่อนสาวให้เข้าไปนั่งในรถ ซึ่งใจจริงเธออยากจะพาฟ้ารดาขึ้นแท็กซี่หนี กิติไปอยู่เหมือนกัน แต่ติดตรงที่ออร์แลนโด้ไม่เหมือนชาวบ้านสักเท่าไหร่ เวลาโมโหขึ้นมาแล้วอีกฝ่ายไม่เคยฟังเสียงใคร! เธอเลยจำใจต้องพาเพื่อนสาวเดินมาที่รถแทนกิติปิดประตูรถให้คนรักของเจ้านายและเพื่อนสาว จากนั้นก็เข้ามานั่งประจำที่คนขับแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ“คุณมิกิจะไปที่ไหนต่อครับ!”“พวกเราอยากจะไปเที่ยวไนต์คลับที่ดังๆ ของที่นี่น่ะค่ะ คุณกิติพอจะแนะนำได้ไหมคะ” ฟ้ารดาชิ