3

Hagan Villa… (07:04 น.)

พอกลับมาถึงคอนโด ฟ้ารดาก็รีบอาบน้ำ แล้วก็ถือหมอนขอเข้าไปนอนกับพี่ชาย ที่มีท่าทีเงียบขรึมไปจนเธอรู้สึกเป็นห่วง

คามินมองหน้าน้องสาวครู่หนึ่งก่อนจะขยับไปนอนชิดอีกฝั่งของเตียง  ฟ้ารดาคลี่ยิ้มบางๆ แล้วขยับขึ้นไปนอนบนเตียงพร้อมกับกอดพี่ชายที่แม้จะมีอายุห่างกันสิบกว่าปี แต่ก็ไม่ได้ทำให้สายใยของคำว่าพี่กับน้องลดน้อยลงไปแต่อย่างใด

เวลา 19:02 น. หลังจากที่คามินตื่นแล้วออกไปจัดการธุระต่างๆ ในตอนบ่ายโมง แล้วกลับเข้ามาดูน้องสาวที่คอนโดในตอนค่ำ ก็เห็นว่าสาวเจ้ายังคงหลับเป็นตายอยู่บนเตียงของตนเช่นเดิม จึงเข้าไปสะกิดเรียก

“ฟ้า! ฟ้า! ตื่นเร็ว”

“พี่คิม” คนที่หลับยาวสะดุ้งตื่น มองหน้าพี่ชายอย่างมึนงง

“นี่มือถือกับซิมการ์ดใหม่เบอร์เดิม” คามินวางลงข้างเตียงให้คนที่ยังอยู่ในอาการเบลอๆ

“ขอบคุณค่ะ ตอนนี้กี่โมงแล้วคะ” ฟ้ารดาหันไปมองรอบๆ

“ทุ่มกว่านิดๆ ลุกไปกินข้าวกับพี่ก่อนเร็ว!” คามินบอกพลางดึงแขนของน้องสาวจอมขี้เซาให้ลุกตาม

“ขอฟ้าโทรหามิกิก่อนนะคะ” สาวเจ้ารีบเอื้อมมือไปหยิบมือถือเครื่องใหม่ แล้วเดินตามพี่ชายออกไปที่ด้านนอก

“โอเค! พี่จะจัดจานรอแล้วกัน อ้อ! แบตมีแค่นิดหน่อยเราต้องปิดเครื่องชาร์จเอาไว้ก่อน 8 ชั่วโมง” คามินบอกก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทานข้าวตัวใหญ่

“รับทราบค่ะ คุยแค่คำสองคำเท่านั้น” ฟ้ารดาบอกเสร็จก็รีบเปิดมือถือแล้วใส่อีเมลกับรหัสผ่านลงไป จากนั้นข้อมูลต่างๆ ในไลน์ ก็โชว์ขึ้นมา เธอจึงรีบกดต่อสายโทรหาเพื่อนสาวเพื่อจะขอโทษขอโพยเรื่องเมื่อวาน พอคุยกับเพื่อนเสร็จเธอก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำเพราะปวดฉี่ ซึ่งทนอั้นเอาไว้เพราะอยากจะฟังเพลง Until You ในสายที่ ขับร้องได้ไพเราะจนเธอถึงกับเคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ

คามินมองตามน้องสาวที่บอกว่าวิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำไปอย่างขำๆ แต่จู่ๆ ก็มีเสียงเรียกเข้าดังขึ้นจากมือถือที่ถูกวางไว้

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ

“พี่คิมรับสายให้หน่อย” คนที่อยู่ในห้องน้ำตะโกนบอก

“โอเคๆ” คามินส่ายหน้าอย่างเพลียๆ ก่อนจะลุกไปหยิบมือถือที่วางอยู่มากดรับ เพราะคิดว่าคงจะเป็นแพรณารา แต่ทว่า...กลับเป็นเสียงของผู้ชาย

‘นั่นใครรับสาย!’

คามินหน้าตึงขึ้นมาทันทีทันใดที่ได้ยินเสียงน้ำห้วนๆ ของปลายสาย “แล้วจะพูดกับใครล่ะ”

‘แล้วมึงโทร. มาคุยกับเมียของกูทำไม’

คนที่ได้ฟังถึงกับสตั้นไปชั่วขณะ พอได้สติและกำลังจะด่ากลับ แบตของมือถือก็ดันหมดไปซะก่อน ทำเอาคนที่โดนด่าฟรี ถึงกับโกรธจนหน้าแดงก่ำ รีบเดินไปเคาะประตูห้องน้ำรัวๆ เพราะคิดว่าน้องสาวแอบนัดผู้ชายเอาไว้ แถมยังเป็นผู้ชายที่มีนิสัยเถื่อน ถ่อย สถุล เกินกว่าที่ตนจะรับได้ ‘พระเจ้า! อยากจะเห็นหน้าไอ้คนพูดซะจริงๆ’

“มิกิโทรมาว่าไงบ้างคะ?” คนที่เพิ่งจะเดินออกห้องน้ำมาเอ่ยถามยิ้มๆ

“ไม่ใช่มิกิ” คามินตอบกลับด้วยน้ำเสียงตึงๆ

“อ้าว! งั้นใครกัน?” สาวเจ้าที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ว่าเกิดอะไรขึ้น ถามต่ออย่างสงสัย

“นั่นสิ! ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน” คนที่กำลังเดือดขึ้นเสียงใส่อย่างลืมตัว

“ทำไมพูดจากับน้องไม่ดีเลยล่ะ” ฟ้ารดามองหน้าพี่ชายด้วยสายตาไม่พอใจ

“สรุปแกนัดมิกิไปเที่ยว หรือว่าแอบนัดผู้ชายไปเที่ยวกันแน่” คามินถามก่อนจะวางมือถือกระแทกลงบนโต๊ะ

“ก็แล้วพี่คิมเห็นเป็นชื่อของใครล่ะคะ”

“หึ! เมมชื่อไว้ว่ามิกิแต่เป็นผู้ชายโทรมา”

“ไม่จริงอะ!”

“นี่แกคงไม่ได้นัดไอ้พระเอกนั่นมาเที่ยวที่นี่ใช่ไหม”

“พี่คิม!” ฟ้ารดายกมือปาดน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาทิ้งลวกๆ อย่างเจ็บใจ ไม่คิดว่าแม้กระทั่งพี่ชายแท้ๆ ก็ยังคิดกับเธอแบบนี้

“แกโตแล้วนะฟ้า จะคบหาใครพี่ไม่ว่า แต่ไม่ใช่กับคนที่มีเจ้าของ” คามินจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มอย่างไม่วางตา แม้ตนจะอยู่อังกฤษเป็นหลัก แต่ก็ทราบข่าวคราวของน้องสาวอยู่ตลอด รวมทั้งสาเหตุที่ทำให้ต้องบินมาเที่ยวครั้งนี้ด้วย

“ฟ้าไม่ได้นัด หรือว่าคุยกับผู้ชายคนไหนทั้งนั้น ถ้าพี่คิมไม่เชื่อก็เอามือถือไปชาร์จ แล้วโทรกลับหาอีกครั้งสิ” สาวเจ้าบอกอย่างทนไม่ไหว ไม่เข้าใจว่าทำไมใครๆ ถึงพากันคิดว่าเธอมีซัมติงกับชาริท ซึ่งถ้าหากว่ามันจะมีจริงๆ มันคงมีไปตั้งแต่สองปีก่อนแล้ว ไม่ใช่ตอนที่อีกฝ่ายเพิ่งจะประกาศคบหากับดาริษา (นางเอกหน้าใหม่ของวงการ)

“โทรแน่! แต่ถ้าโทรไม่ติด หรือไม่มีคนรับสาย พี่จะยึดมือถือคืน” คามินรีบคาดโทษ

“เอาเลยค่ะ” ฟ้ารดาตอบก่อนจะนั่งลงทานข้าวอย่างไม่สนใจ สีหน้ามึนตึงของพี่ชาย ‘บ้าบอที่สุดเลย! อุตส่าห์หนีมาเที่ยวตั้งไกล ยังต้องมาเจอเรื่องงี่เง่าเดิมๆ อีกเหรอเนี่ย’

“ค่อยๆ ทาน เดี๋ยวก็สำลักหรอก” คามินบอก ก่อนจะเดินเอามือถือไปเสียบชาร์จ

“ชิ!” คนที่ถูกพี่ชายจอมขี้หวงดุ ทั้งที่เธอไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยสักอย่าง หันไปส่งค้อนให้อย่างนอยด์ๆ พลางนึกไปถึงเพื่อนรักว่าอาจจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับอีกฝ่าย

 ยี่สิบนาทีต่อมา...

หลังจากที่ทานข้าวกับพี่ชาย ท่ามกลางบรรยากาศที่สุดแสนจะตึงเครียด ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา นอกจากต่างคนต่างทานเงียบๆ จะมีเพียงสายตาที่เหลือบมองกันไปมาเป็นบางครั้ง กระทั่งทานเสร็จ ฟ้ารดาก็เก็บถ้วยชามไปล้าง คามินก็ลุกไปหยิบมือถือที่ชาร์จทิ้งไว้มาเปิดเครื่อง และกดโทรไลน์ไปยังสายที่โทรเข้ามาก่อนหน้า พร้อมกับเปิดสปีกเกอร์โฟนให้คนที่ยืนล้างจานอยู่ได้ยินไปด้วย

ตู๊ด...ตู๊ด...ตู๊ด...

เสียงสัญญาณรอสายดังนับสิบๆ ครั้ง โดยมีสายตาเอาเรื่องของคามินจ้องมองอย่างไม่วางตา เพราะเตรียมจะด่าคืนถ้าหากปลายสายกดรับ แต่ก็ไร้วี่แวว

“ไม่มีคนรับสาย ก็เก็บ!”

คนที่เพิ่งจะล้างจานเสร็จ หันไปมองมือถือเครื่องใหม่ที่เพิ่งจะได้มาสดๆ ร้อนๆ ไม่ถึงชั่วโมง กลับถูกพี่ชายเอาไปเก็บใส่ในลิ้นชัก แล้ว ล็อกกุญแจตามซะแน่นหนา ครั้นจะเอ่ยปากอธิบายก็ดูจะเปล่าประโยชน์ เลยคิดว่าควรรอให้อีกฝ่ายใจเย็นลงกว่านี้ เพราะไม่เช่นนั้นเธออาจจะโดนพี่ชายส่งกลับไทยโดยที่ยังไม่ได้เจอกับเพื่อนสาว

วันต่อมา...ฟ้ารดาเดินทางไปร่วมงานไว้อาลัยของครูซกับพี่ชายตั้งแต่เช้า จนกระทั่งบ่ายสามโมงก็พากันกลับมาที่คอนโด

“พี่คิม”

“อะไร?” คามินหันไปมองตามเสียงเรียก

“น้องขอมือถือคืนได้ไหม” ฟ้ารดาทำใจกล้าเอ่ยขอ

“จะเอาไปติดต่อไอ้พระเอกนั่นเหรอ”

“บ้า! จะติดต่อมิกิต่างหาก เมื่อคืนฟ้านอนไม่หลับเลยกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับมิกิน่ะ”

คามินหันมองหน้าน้องสาวครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินไปไขกุญแจที่ลิ้นชักแล้วรีบหยิบส่งให้ เพราะเริ่มจะกลัวขึ้นมานิดๆ ถ้าหากเป็นไลน์ของแพรณาราจริง ก็อาจจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับอีกฝ่ายอย่างที่น้องสาวบอกก็เป็นได้

ฟ้ารดาดีใจรีบเอาไปชาร์จแบตได้เพียงครู่ก็พิมพ์แชตไลน์ส่งไปหาเพื่อนสาว เพื่อนัดเจออีกครั้ง 

คามินยืนจ้องอ่านข้อความจนกระทั่งสองสาวนัดกันเสร็จจึงให้น้องสาวพิมพ์ขอไอดีไลน์ไป และทันทีที่อีกฝ่ายส่งไอดีไลน์มาในแชต ตนก็รีบกดแอดเพื่อนไปพร้อมกับส่งไอดีนั้นไปให้มารดาที่อยู่ประเทศไทยแอดตาม เพื่อป้องกันน้องสาวจอมซุ่มซามทำมือถือพังอีก

 “ตกลงจะไปเจอมิกิจริงๆ ใช่ไหม?”

 “ค่ะ” ฟ้ารดายิ้มให้กับคนมีท่าทีที่เย็นลง ก่อนจะเดินเอามือถือไปชาร์จแบตทิ้งไว้ให้เต็ม

“งั้นพรุ่งนี้พี่จะไปด้วย” คามินรีบบอก เพราะอยากจะเจอแพรณาราอยู่ไม่น้อย จากตอนแรกที่ลังเลว่าจะทำงานต่อที่อังกฤษอยู่ไหม? พอรู้ว่าอีกฝ่ายย้ายมาอยู่ในความดูแลของแขไขกับคาทอร์ เขาก็ตอบรับตำแหน่งที่อังกฤษทันที เพราะจะได้ตามสอดส่องเด็กสาวที่บิดาและมารดาเสียชีวิตไปแบบกระทันหันจากอุบัติเหตุ โดยทิ้งเงื่อนงำต่างๆ เอาไว้อย่างมากมาย แต่พอเข้ารับตำแหน่งจริง! ก็กลับไม่มีเวลาตามไปดูแลแพรณาราอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ เพราะงานที่นี่เยอะและยุ่งมากๆ