1

โชติกาถูกปลุกด้วยเสียงหัวเราะคิกคัก เธอดึงผ้าห่มคลุมโปงแล้วจะนอนต่อเพราะง่วงมากยังไม่อยากตื่น

“ไม่ต้องเลยชะพลู ตื่นได้แล้ว ไม่งั้นจะเข้าเรียนสาย แกคงไม่อยากขาดเรียนคาบอาจารย์สุดหล่อหรอกใช่มั้ย”

“สุดหล่อของแกน่ะสิแนน ฉันเฉย ๆ แต่ทำไมแกตื่นเช้าขนาดนี้อะ เพิ่งจะเจ็ดโมง”

นรียาเบ้ปากหัวเราะ “โก้ส่งข้อความมาหาฉันแต่เช้าเลย บอกว่าเมื่อคืนมีความสุขมาก อยากชวนฉันไปเดทอีก”

คราวนี้โชติกาหัวเราะบ้าง แล้วลุกไปอาบน้ำแต่ก็ไม่วายบ่น “ขี้เกียจไปเรียนอะ”

“งั้นจะโดดมั้ย” นรียาหาแนวร่วมเพราะขี้เกียจเหมือนกัน

“ไม่อะ เอาไว้วันอื่นดีกว่า”

“ก็แค่นั้น งั้นแกก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว”

**********

โชติกาคิดว่าตัวเองโชคดีที่วันนี้ตัดสินใจไม่โดดเรียนเพราะอาจารย์มีควิซแบบไม่ได้บอกล่วงหน้า พอหมดคาบสุดท้ายเธอก็คิดจะกลับเลยเพราะวันนี้หนักทุกวิชาแม้จะเรียนแค่ครึ่งเช้า พอเดินออกมาถึงหน้าตึกก็ได้ยินเสียงทัก

“จะกลับแล้วเหรอครับชะพลู”

โชติกาหันไปมอง เห็นเป็นหนุ่มต่างคณะ เธอไม่รู้จักเขา แต่ก็ไม่ได้สนใจว่าเขารู้จักเธอได้อย่างไร คงเหมือนกับผู้ชายคนอื่นที่เข้าหาเธอ แล้วดูสายตาที่มองมา ไม่ได้จ้องที่หน้า แต่จ้องอยู่ที่หน้าอก

“อืม” เธอตอบรับ กำลังจะเดินต่อแต่สายกระเป๋าสะพายดันหลุดจากบ่าแต่ยังดีคว้าไว้ทันก่อนมันจะร่วงลงพื้น

“ให้เราช่วยมั้ย” ชายหนุ่มปราศเข้ามาหาแต่โชติการีบเบี่ยงตัวหลบ

“ไม่เป็นไร เราไปก่อนนะ”

เธอไม่คิดสานสัมพันธ์ต่อเพราะไม่ใช่สเปก ความจริงเธอเป็นคนไม่มีสเปก แต่เมื่อคืนหลังจากที่เสิร์ชรูปหนุ่มหล่อเล่น ๆ ในหัวก็มีแต่ภาพของคาร์ล เฟรเดอริก อยากรู้ว่าตัวจริงจะหล่อฮอตแบบในรูปแค่ไหน แล้วก็อดขำไม่ได้เมื่อนึกถึงเรื่องที่คุยกับนรียาเมื่อคืน เพ้อเจ้อไร้สาระสิ้นดี คนอย่างคาร์ล เฟรเดอริกไม่ใช่คนที่จะสามารถพบเจอได้ง่าย ๆ ตามท้องถนน อะไรที่คิดไว้คงได้แต่ฝันแล้วล่ะ

เมื่อกลับมาถึงคอนโดปรากฏว่านรียากลับมาถึงก่อน พอเห็นเธอก็รีบลากเข้ามาในห้องนั่งเล่นด้วยท่าทางตื่นเต้น

“มีอะไรเหรอแนนถึงได้ทำท่าทางดี๊ด๊า”

“แกทายดูสิ”

“ทายเทยอะไร แต่วันนี้แกโดดเรียนคาบสุดท้ายอีกแล้ว ถามจริงแกทำไงถึงได้ A แทบทุกวิชาอะ” อันนี้โชติกาสงสัยจริงเพราะนรียาโดดเรียนบ่อย ไม่ค่อยสนใจเรียน แต่ผลสอบออกมาได้คะแนนสูงทุกครั้ง

นรียาทำท่าสะบัดบ๊อบทั้งที่ตัวเองผมยาว “เอาตัวเข้าแลกสิจ๊ะเพื่อน” แกล้งตอบเพราะรู้ว่าเพื่อนรักไม่คิดเป็นจริงเป็นจังและเธอก็ไม่ได้ทำอย่างที่ว่าจริง

โชติกาส่ายหน้าระอาแล้วเดินผ่านจะเข้าห้องนอนแต่ถูกแม่เพื่อนตัวดีรั้งไว้

“เดี๋ยวแก ทายมาก่อนดิ”

“ทายอะไร ไม่เอา”

เมื่อเห็นท่าทางรำคาญจากเพื่อนในที่สุดนรียาก็เลิกเล่นยอมบอกด้วยตัวเองตามที่โชติกาคาด

“งานอาร์ตปีนี้ได้สปอนเซอร์รายใหญ่แล้วนะ แกไม่อยากรู้เหรอว่าเป็นใคร” บอกน้ำเสียงตื่นเต้นมาก

“ใครอะ”

“แกจะไม่เดาหน่อยเหรอ”

“บอก ๆ มาเหอะน่า ลีลาเยอะ ฉันจะไปนอน ง่วง”

“คุณคาร์ล เฟรเดอริก เจ้าของลอเรลี่ช็อกโกแลตไง”

“บ้าน่า! พูดเป็นเล่น!”