“การได้วาดภาพถือเป็นการได้ปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างลงในนั้น แต่ผมอยากรู้ว่าคุณได้แรงบันดาลใจมากจากไหน”
โชติกาช้อนสายตามองชายหนุ่ม
“จากเรื่องทั่วไปที่พบเจอในชีวิตประจำวันบวกกับจินตนาการนิดหน่อย ฉันชอบที่จะเอาสิ่งเหล่านั้นมาเสนอในมุมมองของฉัน อย่างเช่นลองนึกถึงภาพสุนัขสองตัวถูกขังอยู่ด้วยกันในฤดูผสมพันธุ์เป็นไงคะ”
“อืม เป็นภาพที่ชัดเจนมาก” ชายหนุ่มพยักหน้า
เมื่อเข้าสู่บทสนทนาเช่นนี้ บรรยากาศในห้องจากที่เคยราบเรียบผ่อนคลายเปลี่ยนมาเป็นเข้มข้นหนาหนัก สายตาที่ชายหนุ่มใช้มองหญิงสาวคล้ายมีเปลวเพลิงอยู่ในนั้น กวาดโลมเลียประเมินสิ่งที่สะดุดตาที่สุดบนตัวหญิงสาว
โชติกาบังคับตัวเองให้อยู่นิ่งไม่บิดไปมาเพราะรู้สึกเสียวซ่านวูบโหวงท้องน้อยเมื่อถูกสายตามคมจ้องมอง รู้ว่าดึงความสนใจของซีอีโอหนุ่มได้สำเร็จ แต่ถ้าเทียบกันเธอไม่ใช่คู่ต่อกรของเขาเลยแม้แต่น้อย
คาร์ลกำลังจะพูดบางอย่างแต่ถูกขัดจังหวะโดยเลขาฯ ที่นำไวน์เข้ามาเสิร์ฟ รู้สึกหงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะแต่ไม่ได้ตำหนิติเตียนอะไร เขาไม่ใช่คนที่ไม่พอใจอะไรก็ไปลงกับลูกน้อง
“ขอบคุณค่ะ” โชติกากล่าวยิ้มให้เลขาฯ ชายหนุ่ม
“คุณเบญครับ ผมกำลังคุยเรื่องสำคัญอยู่ อย่าให้ใครเข้ามารบกวนนะครับ” เสียงทุ้มออกคำสั่ง
“รับทราบค่ะท่าน” เลขาฯ สาวเหลือบมองแขกของเจ้านายแวบหนึ่งก่อนที่จะเดินออกจากห้อง
เมื่อประตูปิดสนิทลงคาร์ลก็หยิบแก้วไวน์ยื่นส่งให้ โชติการับมาเกือบทำแก้วหลุดมือเพราะวินาทีที่มือของทั้งสองสัมผัสกันเหมือนกับถูกไฟช็อต พอเงยหน้าขึ้นสบตาดวงตาคมเข้มสีเทายิ่งมั่นใจว่าชายหนุ่มรู้สึกแบบเดียวกัน เธอจิบไวน์เข้าไปอึกใหญ่ก่อนวางแก้วลง คิดว่าแอลกอฮอล์จะช่วยเพิ่มความกล้าที่จะทำเรื่องบ้าบิ่นต่อจากนี้ ต้องขอบคุณที่ชายหนุ่มสั่งให้ลูกน้องเอาไวน์มาให้จริง ๆ แทนที่จะเป็นน้ำผลไม้
“ขอบคุณสำหรับไวน์นะคะ ฉันไม่เคยดื่มไวน์ที่รสชาติดีแบบนี้มาก่อน แต่ว่าอันที่จริงคุณไม่ต้องเสียเวลากับฉันก็ได้ค่ะ” เธอเพียงแค่พูดตามมารยาท
“ผมไม่คิดว่าจะเสียเวลาตรงไหน” ดวงตาคมกล้าจ้องตาหญิงสาว “โดยเฉพาะกับคุณ”
“ฉันเหรอคะ” โชติกาแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง
“ครับ…ผมอยากจะบอกว่ามีไม่กี่คนหรอกที่สามารถรับมือสัญชาตญาณสัตว์ป่าของผมได้”
“ฉันคงไม่ใช่หนึ่งในนั้นหรอกค่ะ” แต่เธออยาก
“ไม่แน่หรอก”
คาร์ลเริ่มอ่านเอกสาร นิ้วเรียวยาวหมุนปากกาเล่นไปมา ดึงดูดสายตาของโชติกาให้อยากรู้ว่าเขาใช้นิ้วทำอะไรอย่างชำนาญได้อีกบ้าง ระหว่างนี้เธอมองไปรอบห้อง กำลังคิดว่าจะทำอย่างไรให้ตัวเองได้อยู่ในห้องนี้ต่ออีกสักนิด
“คุณเริ่มทำธุรกิจนี้ได้ยังไงคะ”
“ทำไมล่ะ” เขาถามโดยที่ยังก้มหน้าอ่านเอกสารอยู่“ฉันแค่อยากรู้น่ะค่ะ ฉันว่าน่าสนใจ ฉันชอบกินช็อกโกแลตมาก”คราวนี้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น ยิ้มบาง ยืดตัวเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ดูเหมือนเหนื่อยหน่ายกับคำถามแบบนี้ แต่นั่นทำให้โชติการู้ว่าตัวเองสำเร็จไปอีกหนึ่งขั้น เธอฟังเขาเริ่มตอบคำถามเหมือนกับบทสัมภาษณ์ที่เคยอ่านจากโซเชียลมีเดีย คิดว่าเขาคงตอบคำถามแบบนี้มาเป็นร้อยรอบ ระหว่างนั้นเธอก็ยกไวน์ขึ้นจิบ มองริมฝีปากหยักได้รูปที่ขยับตามการพูดจนเคลิ้ม เผลอจินตนาการว่าถูกริมฝีปากนี้รุกเร้าไปทั่วร่างผมชายหนุ่มเป็นสีน้ำตาลเข้ม ตัดรองทรงสูง แต่ไม่ได้ใส่เจลให้ลุคเป็นธรรมชาติ ขับให้ใบหน้าคมดูหล่อน่าหลงใหลสะกดตาคนมอง โชติกามารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มือใหญ่ยกขึ้นเสยผมคาร์ลหยุดพูด โน้มตัวมาข้างหน้า มุมปากยกยิ้มเจ้าเล่ห์มองหญิงสาว“น่าสนใจจังค่ะ” โชติกาไม่รู้จะพูดอะไร สิ่งที่เขาพูดไม่เข้าหัวเลยแม้แต่น้อย เพราะมัวแต่เคลิ้มมองเขาอยู่“เหรอครับ” คาร์ลจ้องหญิงสาวด้วยสายตารู้ทัน วางปากกาลงบนโต๊ะ “คุณได้ยินสิ่งที่ผมพูดด้วยเหรอ ผมเห็นคุณเอาแต่เหม่อจ้องผม”แค่ก ๆ ๆ โชติกาสำลักไวน์ที่กำลังจิบอยู่จนชายหนุ่มรีบลุกขึ้นมาช่วย
คาร์ลไม่สนใจหน้าตากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของหญิงสาว เขาถามย้ำเพื่อความแน่ใจ โดยไม่จำเป็นต้องรักษาความเป็นทางการอีกต่อไป“สรุปว่าเธออยากเสียตัวให้ฉันงั้นเหรอ”“เอ่อ…ฉันขอโทษค่ะ ฉันพลาดไปแล้ว ฉันไม่ได้คิดให้ดีก่อนที่จะทำ น่าอายจริง ๆ ขอร้อง คุณอย่างเปลี่ยนใจเพราะการกระทำโง่ ๆ ของฉันเลยนะคะ”“ไม่ต้องพูดแล้ว!” ชายหนุ่มขึ้นเสียงโชติกาหุบปากฉับ หวาดกลัวไม่สู้หน้าชายหนุ่ม “ค่ะ ถ้างั้นฉะ…ฉันขอตัวก่อนนะคะ”เธอรีบจ้ำอ้าวไปที่ประตู ทั้งเกรงกลัวและอับอาย แต่ชายหนุ่มไวกว่า รีบตามมาแล้วดันร่างเธอแนบประตูก่อนที่เธอจะเปิดมันออก“ฉันไม่มีทางปล่อยเธอไปง่าย ๆ แบบนี้หรอก” เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหู ลมหายใจร้อนผ่าวทำให้โชติกาขนลุกเกรียว“ขอร้องละค่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ” หัวใจหญิงสาวเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมานอกอก“ไม่!” เสียงชายหนุ่มแหบพร่า ลมหายใจเริ่มติดขัด กำลังมีอารมณ์ “รอฉันเสร็จเรื่องกับเธอก่อน เธออยากให้ฉันเป็นคนแรกไม่ใช่เหรอ ถ้าฉันไม่เข้าใจผิดถึงสาเหตุที่เธอมายั่วฉันที่นี่”“คุณไม่ได้โมโหฉันอยู่เหรอคะ” ดวงตาดำขลับจ้องคนตัวสูงด้วยสายตาสับสน“หายแล้ว”ใช่ ความโมโหเขาหายเป็นปลิดทิ้งตั้งแต่ตอนได้ยินคำว่าเวอร์จิ้
พั่บ พั่บ พั่บ!“แบบนี้ชอบมั้ย”“ค่ะ ๆ ฉันชอบบบ ซี้ดดดดสสส์”“อ่า…ดีมาก ต้องอย่างนี้สิ”พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ!คาร์ลซอยบั้นเอวไม่ยั้ง ถูกใจมากที่หญิงสาวไม่แสดงอาการสะดีดสะดิ้งน่ารำคาญอย่างพวกสาวพรหมจรรย์คนอื่น เธอพร้อมรับเขาได้ทุกท่า ซอยไปได้สักพักเขาก็จับขาเรียวสองข้างยกขึ้นพาดบ่า ท่านี้ทำให้แก่นกายร้อนสามารถเข้าไปสำรวจโพรงสวาทสาวได้ลึกกว่าเดิม เพิ่มความเสียวเป็นเท่าตัว เขาชักแก่นกายเข้าสุดออกสุดกระแทกใส่แรง ๆ ไม่ยั้งทำเอาเสียงหวานครางไม่เป็นภาษา ร่างเล็กตัวโยกสั่นคลอนไม่เป็นตัวของตัวเองอีกต่อไป ตอนนี้เธอตกอยู่ภายใต้การควบคุมของร่างใหญ่โดยสมบูรณ์“โอ้…เสียววววว อ๊า....มะไม่ไหวแล้ว เสียวววว ซี้ดดดดด อ๊างงงงงง”โชติกากรีดร้องลั่น ตัวกระตุกเกร็งเมื่อพานพบกับความสุขสมอย่างรุนแรงชนิดที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนรูสวาทปลดปล่อยน้ำหวานอาบรดท่อนเนื้อยักษ์ที่ยังคงสอดเข้าออก คาร์ลเร่งจังหวะสับสะโพกใส่อัดแก่นกายใส่รูรักที่ของหญิงสาวที่นอนหอบหายใจกระเส่า ภายในของเธอตอนนี้ให้ความรู้ส
โชติกาประคองขาที่กำลังสั่นเดินกลับมาที่รถ หัวใจเต้นแรงสูบฉีดเลือดอย่างต่อเนื่อง ไม่รู้ว่านี่เป็นเรื่องปกติหลังจากการมีเซ็กซ์ของจริงหรือไม่ กลางหว่างขาก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนรูรักเหยียดขยายและยังมีแก่นกายชายหนุ่มฝังตัวอยู่ มันวูบโหวงบอกไม่ถูกเธอเมินความรู้สึกปวดแสบปวดร้อนรีบจ้ำเร็ว ๆ ไม่สบตาใคร หวาดระแวงไปหมดว่าคนอื่นจะรู้ว่าเธอไปทำอะไรมา เมื่อขึ้นรถมาแล้วก็พ่นลมหายใจออกยาว นั่งนิ่งอยู่สักพักริมฝีปากจึงค่อยแย้มยิ้มสำเร็จ!!!**********เพียงแค่โชติกาเปิดประตูเข้าห้อง นรียาก็รีบกระโดดเข้าใส่พร้อมกับลากเข้ามานั่งที่โซฟาอย่างรวดเร็ว“ไหน ๆ เล่ามาซิ เป็นไง สำเร็จมั้ยแก เอ…แต่ดูหน้าแกแล้วคงเยสใช่มะ” นรียายิ้มกริ่มรู้ทัน“อืม” โชติกาพยักหน้ายิ้ม“เหลามาให้หมดเดี๋ยวนี้เลย” ถามเสียงตื่นเต้นอยากรู้เต็มที่“เขาอุ้มฉันไปที่โต๊ะทำงาน ใส่กุญแจมือ ของเขาใหญ่มากเลยแก ทำเอาฉันทั้งจุกทั้งเจ็บ แล้วก็นี่…”โชติกาควานมือในกระเป๋าแล้วหยิบของออกมาโชว์&ldqu
เช้าวันเสาร์ที่คิดว่าอยากจะนั่งเล่นพักผ่อนหย่อนใจที่สนามหญ้าหน้าบ้านอย่างเงียบสงบเป็นอันต้องมีเหตุให้หงุดหงิดเพราะเสียงหึ่ง ๆ ของเครื่องตัดหญ้าจากบ้านข้าง ๆ คาร์ลเดินกลับเข้าบ้าน พอดีกับเสียงกริ่งประตูดังขึ้น ใบหน้าที่เห็นผ่านหน้าจอระบบรักษาความปลอดภัยยิ่งทำให้เช้าสดใสเป็นอันต้องเหม็นบูดกว่าเดิมหญิงสาวลูกครึ่งใบหน้าออกไปทางตะวันตกในชุดเดรสรัดรูปสีน้ำเงิน สั้นจนไม่เหลืออะไรให้จินตนาการกำลังยืนพิงประตู จ้องมองผ่านกล้องหน้าประตู เธอเป็นนางแบบยอมรับว่าสวยหุ่นดีมากแถมแต่งตัวเซ็กซี่ขนาดนี้แต่เขาไม่รู้สึกอะไรเลย ผิดกับแม่นักศึกษาโชติกาที่แค่เห็นหน้าอกอวบนั่นก็ทำให้เขาน้ำลายหก แค่นึกถึงไอ้สิ่งที่อยู่ในเป้ากางเกงก็แข็งตุงขึ้นมาทันที“คุณรู้นี่ว่าผมไม่ชอบให้ใครมาหาโดยไม่บอกก่อน” คาร์ลบอกน้ำเสียงติดรำคาญเมื่อเดินไปถึงหน้าประตูบ้าน ไม่คิดรักษาน้ำใจแม้แต่น้อย ตอนแรกคิดจะปล่อยให้หล่อนรออยู่หน้าบ้านด้วยซ้ำหญิงสาวแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองขณะเดินนวยนาดเข้าบ้าน คิดว่าทำท่าทางแบบเด็กไร้เดียงสาแล้วดูน่ารักโดยไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านกลับมองว่าน่ารำคาญมากกว่า“
ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาโชติกากับนรียาต่างยุ่งอยู่กับการหาคนที่ใช่ให้กับนรียา ในที่สุดก็ได้เจอกับชายหนุ่มคนหนึ่ง เป็นหนุ่มกล้ามปู มัดกล้ามของเขาใหญ่โตเต่งตึงจนผิวหนังแทบปริ แบบนี้โชติกาขอผ่านเพราะดูใหญ่เกินไปจนทำให้หัวดูเล็กกว่าตัว มองแล้วตลก แต่นรียากลับชอบจนมองข้ามข้อเท็จจริงที่ว่าหนุ่มกล้ามปูคนนี้ไม่มีสมองเพราะมัวแต่จินตนาการถึงเซ็กซ์ที่ดุเดือดเร้าใจแต่กระนั้นกลับไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อชายหนุ่มถอดกางเกงออก อารมณ์ร้อนแรงดังไฟแผดเผาดับสนิทเหมือนถูกราดด้วยน้ำเย็น กลับกลายเป็นว่ามัดกล้ามของชายหนุ่มมาจากการฉีดสเตรอยด์ซึ่ง ทำให้ส่วนที่ไม่ได้ฉีดกลายเป็นเหมือนไส้กรอกจิ๋วที่ยังไม่ผ่านการทอดด้วยเหตุนี้สองเพื่อนสาวจึงมาปรากฏตัวที่ผับดังในคืนเลดี้ไนท์ โชติกาเปิดอกโชว์ให้การ์ดหน้าประตูดูแลกกับการได้เข้าฟรี เพราะคืนนี้มีการเก็บค่าเข้าเพิ่มจากงานที่จัดขึ้นแต่พวกเธอไม่อยากจ่ายด้านในแน่นขนัดไปด้วยนักเที่ยวทำให้สถานที่ที่เคยดูกว้างขวางแคบลงไปถนัดตา แต่สองสาวไม่หยุดแค่นั้น เพราะใครมีเงินหน่อยก็สามารถเข้ามาได้ นักเที่ยวพวกนี้เป็นนักเที่ยวดาษดื่นทั่วไปซึ่งไม่ใช่เป้าหมายที่พวกเธอตั
“แท้แด่…” นรียาเดินตามโชติกากลับมาที่โต๊ะพร้อมยกขวดเตกีล่าแบรด์ดังที่ได้รับเป็นรางวัลให้ดู“อืม แต่ตอนนี้นมฉันร้อยอย่างกับถูกไฟลวก ฉันขอไปล้างเตกีล่าออกก่อน”“เออ แล้วรีบกลับมาล่ะ ฉันอยากเปิดขวดนี่เต็มแก่แล้ว” เธอเขย่าขวดในมือไปมาโชติกาลุกจากโต๊ะเดินไปที่ห้องน้ำ แต่แถวยาวล้นออกมานอกประตู แล้วจู่ ๆ ก็รู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาเฉย จึงชะโงกไปข้างหน้าดูว่าอีกกี่คิวถึงจะได้เข้าห้องน้ำ แต่จู่ ๆ ก็ถูกดึงให้หันหลัง ยังไม่ทันที่จะได้ตอบโต้ริมฝีปากร้อนก็ฉกวูบลงมาปิดปากเธอ แล้วมือใหญ่ก็ลูบคลำบีบเคล้นไปทั่วแผ่นหลัง สัมผัสที่จำได้แม่นทำให้โชติกาหายเกร็งโอนอ่อนตามอย่างว่าง่าย เธอไม่จำเป็นต้องเห็นหน้าก็รู้ว่าเป็นใครจากกายแกร่งที่บดเบียดเข้าหา เธอยกมือคล้องคอชายหนุ่ม สอดนิ้วขยุ้มผมจากด้านหลัง“อืมมมม” เสียงทุ้มครางเมื่อสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวานมือแกร่งเลื่อนลงมาโอบเอวหญิงสาวจับให้หลบเข้าไปอยู่ในมุมมืด จากนั้นก็สอดมือเข้ามาในกระโปรง บีบบั้นท้ายนุ่มหนึ่งที ก่อนจะแหวกกางเกงในตัวจิ๋วออกแล้วสอดนิ้วเข้าไปด้านในรูสวาท
โชติกากรีดร้องเสียงหลง ตกใจที่จู่ ๆ ก็ถูกดันร่างชิดกำแพง แล้วก็ถูกปิดปากด้วยริมฝีปากร้อนแรงแสนคุ้นเคยที่ดูดดึงบดเคล้าริมฝีปากอิ่มอย่างหิวกระหาย จนเสียวซ่านครางเสียงดังยิ่งกว่าเพื่อนตัวเองเสียอีก ระหว่างที่จูบร้อนแรงดำเนินไป นิ้วแกร่งก็ไล้เต้าอวบอัดผ่านเสื้อเล่น สัมผัสหยาบโลนสร้างความเสียวสยิวเป็นอย่างมาก“ลองบอกฉันใหม่อีกทีซิว่าคืนนี้นี่เป็นของใคร” คาร์ลไล้นิ้ววนบนยอดอกชูชันดันเนื้อผ้าอย่างช้า ๆ ราวต้องการทรมานหญิงสาว“คะ…คุณมาทำอะไรบนนี้คะคุณคาร์ล” โชติกาพยายามเปล่งเสียงถามโดยที่ไม่คราง“นั่น” ชายหนุ่มชี้ไปยังชายหนุ่มอีกคนที่กำลังนัวเนียกับนรียาแล้วพูดต่อ “น้องชายฉัน”“อะ…อะไรนะคะ อ๊า…” โชติกาพยายามเค้นสมอง เธอคิดอะไรไม่ออกเลยเมื่อถูกขบเม้มลำคอ“วันนี้เธอรสชาติดีมาก หวานปนเค็มนิด ๆ แถมยังร้อนแรงจากเตกีล่า”“อื้อ…” เสียงหวานครางประท้วง ร่างกายแทบสิ้นเรี่ยวแรงเพราะถูกโจมตีจุดอ่อนไหว แต่ยังอยากขัดขืนเธอมองไปทางนรียาเพื่อจะขอค
คาร์ลนั่งอยู่ริมเตียง มองรอยยับย่นของที่นอนจากการร่วมรักกับโชติกา จากนั้นก็มองหมายเลขโทรศัพท์ในมือถือ ยังไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมต้องสั่งให้เธอโทรหาหลังกลับจากไปเที่ยว เขากับเธอเริ่มจากความรักสนุกไม่ผูกพัน ยอมรับว่ามันง่ายและเขาก็ชอบ ใครจะปฏิเสธความสัมพันธ์แบบนี้ได้กันล่ะ เพราะส่วนใหญ่จะเจอแต่พวกเกาะหนึบไม่ยอมจบ ทำให้เขาขยาด ผิดกับโชติกาที่ไม่ส่อแววคิดสานสัมพันธ์ใด ๆ กับเขาต่อเลย หรือเป็นเพราะเธอยังสาวยังต้องการหาความสนุกให้กับชีวิต หรือเป็นเพราะเขาอายุห่างกับเธอมากเกินไป แต่ไม่ว่าด้วยเหตุผลอันใด การที่เขาได้เอ่ยปากออกไปแบบนั้นแล้ว หมายความว่าเขาเริ่มจะคิดจริงจังหาเรื่องใส่ตัวแท้ ๆ! เขาควรปล่อยเธอไปแต่กลับทำตรงกันข้ามคาร์ลมองไปรอบห้องนอนที่ยังเหลือกุหลาบกับลูกโป่งที่หญิงสาวนำกลับไปไม่หมด เขาทำตัวอบอุ่นและโรแมนติกกับเธอและเธอชอบมัน ยิ่งตอกย้ำว่านี่คือการออกเดทกันอย่างแท้จริง ผิดกับทุกครั้งที่เป็นเพียงการสนุกกันแล้วจบ ไม่คิดเลยว่าเขากับเธอจะเดินมากันถึงจุดนี้ได้ และไม่ใช่เธอแต่เป็นเขาที่ไม่ยอมหยุด เป็นเพราะอะไรกัน ทำไมเขาถึงไม่เคยรู้สึกพอในตัวเธอเลย ยิ่งได้แล้วก็ยิ่งอ
ชายหนุ่มหญิงสาวนั่งอยู่ด้วยกันที่โซฟาแสนสบายหลังจากอาบน้ำแต่งตัวใหม่และรับประทานอาหารที่ถูกทิ้งไว้ตอนหัวค่ำเรียบร้อยแล้ว ก็รู้สึกหมดแรงเกินกว่าจะทำอะไรทั้งสิ้น ตอนนี้ทั้งคู่แค่จิบไวน์กับกินช็อกโกแลตและพูดคุยกันเรื่อยเปื่อย“คุณสปอยล์ฉันมากเกินไปแล้วค่ะ”“วันนี้วันวาเลนไทน์ ฉันก็ต้องเอาใจเธอสิ”“ก่อนหน้าที่จะเจอกับคุณฉันเกือบจะนอนกับคนอื่นไปแล้ว”“ฉันดีใจที่เธอเลือกนอนกับฉันแทน”“มันเหลือเชื่อมากเลยนะคะ คุณกับฉันไม่มีความเป็นไปได้เลยที่จะได้เจอกัน ตอนเสิร์ชหารูปหนุ่มหล่อแล้วเห็นรูปคุณ ฉันแค่คุยเล่น ๆ กับแนน ไม่คิดหวังหรอกว่าจะได้เจอกับคุณ”“ฉันมีความสุขมากที่ได้เป็นคนแรกของเธอ”โชติกาถอนหายใจ“แต่คุณทำให้ฉันตั้งมาตรฐานสูงเกินไปแล้วสิคะ”“อย่างนี้ก็ดี เพราะฉันอยากให้เธอนึกถึงฉันเวลาที่เจอพวกอ่อนหัดที่จ้องจะเอาเธอ”“เพื่ออะไรคะ”ในเมื่อเขากับเธอย่างไรก็ต้องจบกันอยู่ดี และคืนนี้แม้ได้พูด แต่เป็นที่เข้าใจว
ผิวเนื้อยับย่นให้ความรู้สึกเย็นที่ลิ้นผิดกับแท่งเอ็นใหญ่อย่างสิ้นเชิงที่ให้ความรู้สึกร้อนแทบลวก โชติกาแลบลิ้นปาดเลียตั้งแต่โคนขึ้นมาจรดปลาย เลียวนตรงส่วนหัวบานที่น้ำสีใสไหลซึมออกมา เมื่อผสมกับช็อกโกแลตแล้วเป็นรสชาติที่ยอดเยี่ยมมาก จากนั้นก็อมทั้งหมดเข้าปาก ดูดกลืนอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อคลายออกก็รู้สึกว่าท่อนเนื้อร้อนจะโป่งพองกว่าเดิมจนสามารถเห็นเส้นเลือดสีน้ำเงินที่นูนออกมา“ที่จริงคุณต้องเป็นคนทำไม่ใช่เหรอคะ” โชติกาแกล้งเตือนทันใดนั้นชายหนุ่มก็คว้าแขนดึงให้หญิงสาวขึ้นมานั่งคร่อมหน้าตัวเอง โพรงรักจ่อตรงกับปาก แล้วเขาก็ใช้ลิ้นตวัดเลียกลีบเนื้อซุกซอนชอนไชพลิกพลิ้วไปถ้วนถั่วทุกตารางนิ้วของหญิงสาวโดยปราศจากความอ่อนโยน ทว่าเต็มไปด้วยความกระหายดุดัน“โอ้วววว ซี้ดดดดดสสสสสส์” โชติกาเสียวจนขาสั่นตัวสั่น แอ่นตัวแหงนเงยใบหน้าไปด้านหลังและครวญครางไม่หยุด ใช้มือผลักศีรษะชายหนุ่มให้หยุดแต่เขากลับยิ่งดูดติ่งสวาทอย่างแรง“พะพอแล้วค่ะ มะมะไม่ไหวแล้ว อ๊ายยยยยย”ความร้อนจากกลางกายพวยพุ่งขึ้นมาถึงขีดสุดจนโชติกาแทบจะทนไม่ไหว ไม่สามาร
ในที่สุดก็ถึงวันวาเลนไทน์ โชติกาบรรจงแต่งตัวเป็นพิเศษ ทั้งยังลองซื้อแป้งฝุ่นกลิ่นคาราเมลมาลองใช้ด้วย ความพิเศษคือเป็นแป้งที่กินได้ไม่มีอันตราย เธอตั้งใจทาแป้งนี้บาง ๆ ไปทั่วทั้งตัว ทำให้ตัวเธอมีกลิ่นหอมหวานน่าทานเหมือนขนมเมื่อไปถึงบ้านชายหนุ่มเขาก็ออกมาต้อนรับหน้าบ้านด้วยตัวเอง เธอจอดรถเดินตามเขาเข้าไปในบ้าน ยังไม่ทันจะได้เข้าไปข้างในก็ถูกดันตัวชิดกำแพงและกักไว้ในวงแขนแกร่ง“ฉันบอกได้รึยังว่าคืนนี้เธอสวยมาก” คาร์ลโน้มหน้าลงมาจ้องตาหญิงสาว“บอกแล้วค่ะ แต่ฉันชอบได้ยินคุณชมบ่อย ๆ”คาร์ลเหมือนจะขยับเข้ามาใกล้ชิดยิ่งขึ้น เมื่อริมฝีปากของทั้งคู่ใกล้จะแตะกันเขาก็ผละออก เพราะคิดว่าหากจูบเธอตอนนี้คงจะอดใจไม่ไหวแล้วเดี๋ยวจะเลยเถิดไปกันใหญ่ เขายังไม่อยากให้ความสวยของเธอเสียหายไปอย่างรวดเร็ว แต่กลิ่นของเธอวันนี้ช่างหอมหวานยั่วเยินเหลือเกิน“ทำตัวตามสบายนะ”คาร์ลเดินนำหญิงสาวเข้าไปด้านในจนกระทั่งมาถึงห้องครัว กลิ่นหอมของอาหารลอยเตะจมูก โชติกามองสำรวจโดยรอบขณะนั่งลง ซึ่งเธอมักจะเป็นแบบนี้เสมอเวลาไปบ้านคนอื่น เหมือนอย่า
เวลาประมาณเที่ยงคืนโชติกาได้รับโทรศัพท์จากยายอีกครั้ง ดูเหมือนท่านเพิ่งจะคิดอะไรได้ และกลายเป็นว่าท่านไม่ได้ดูสุขุมและชิลล์เหมือนที่แสดงออกก่อนหน้า“นี่ชะพลูหนูคิดว่าพ่อคาร์ลเขาจะยอมจ่ายเงินมากขนาดนั้นกับแค่สูตรเค้กบ้าน ๆ ของยายมั้ย” ครั้งนี้เสียงยายเป็นกังวล“หนูว่าถ้าเขาไม่พร้อมจ่ายเขาคงจะไม่พูดออกมาหรอกค่ะ หนูแค่ห่วงเรื่องเดียว ว่าเขาจะไม่ให้ยายใช้สูตรนี้ทำเค้กอีก”“โธ่ยัยหลานบ๊องเอ๊ย! ทำไมยายจะทำไม่ได้เล่า นี่สูตรยายนะ แต่แค่ยายคงจะไม่สามารถทำขายได้ แต่ยายไม่มีปัญหากับเรื่องนี้หรอก ยายขี้เกียจตื่นขึ้นมาอุ่นเตาอบจะแย่แล้ว ทีนี้ยายว่าจะเอาเวลาไปขยายแปลงผักสวนครัวของยายให้มากขึ้น ยายแค่กังวลว่าเขาจะคิดว่ายายเรียกร้องมากเกินไปแล้วจะเปิดก้นหนีน่ะสิ เหมือนเขาจ่ายเงินให้กับช็อกโกแลตตัวเอง เฮ่อ…ไม่รู้ว่าพวกลูกน้องเขาห่วยขนาดไหนที่ทำเค้กโดยใช้ช็อกโกแลตตัวเองออกมาไม่ได้”“นั่นสิคะยาย ฮ่า ๆ ๆ” โชติกาหัวเราะเห็นด้วย“นี่ยายอยากรู้จังว่าเขาจะจ่ายค่าสูตรเค้กคาราเมลของยายเท่าไหร่”&ldqu
“ฉันคิดว่าคุณยังไม่พอใจสูตรเค้กที่กำลังจะออกใหม่ของคุณใช่มั้ยคะ”“ใช่” เขาชักอยากจะรู้แล้วสิว่าเธอจะทำอะไร“รอฉันแป๊บนะคะ”โชติกาเดินไปหยิบของที่เคาน์เตอร์ครัวออกมา คาร์ลพอเห็นสิ่งที่วางตรงหน้าสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที“ฉันรู้ค่ะว่าคุณเอียน แต่ก่อนที่คุณจะปฏิเสธ ได้โปรดลองนี่ก่อนค่ะ เผื่อคุณจะมีไอเดียไปปรับใช้” โชติการีบเบรกพร้อมคะยั้นคะยอให้เขาลองชิมเค้กช็อกโกแลตที่เธอตั้งใจทำเพื่อเขามาก“เธอทำเองเหรอ” คาร์ลถามด้วยความประหลาดใจ“ค่ะ”“เธอทำให้ฉันเหรอ”“ก็ใช่สิคะ”“ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะทำเค้กเป็นด้วย”“ฉันจะถือว่าเป็นคำชมนะคะ แต่คุณลองชิมก่อนเถอะค่ะแล้วค่อยชมฉันต่อ” โชติกายิ้มอย่างมั่นใจเธอตัดเค้กเป็นชิ้นแบ่งใส่จานวางตรงหน้าชายหนุ่ม เขาหยิบส้อมมาตัดเป็นชิ้นพอดีคำแล้วตักเข้าปาก วินาทีแรกที่รับรสสัมผัสถึงกับทำตาโต“นี่มัน…ใช่ อร่อยมาก” คาร์ลทั้งทึ่งและประทับใจในฝีมื
คาร์ลทำตามอย่างที่ว่าไว้ เขายุ่งมากตลอดทั้งสัปดาห์ก็จริง แต่ยังหาเวลาสำหรับหญิงสาว เช่นวีดีโอคอลหาตอนพักเที่ยง ซึ่งทั้งสองคนจะได้กินข้าวไปคุยกันไปด้วย แต่ส่วนใหญ่จะเป็นการโทรหาตอนดึกซะมากกว่าโชติกาไม่เคยคุยกับใครได้นานขนาดนี้โดยที่คนนั้นไม่หวังเรื่องอย่างว่ามาก่อน แต่สำหรับคาร์ล เขาได้เธอแล้ว แต่โทรหาเธอทุกคืนเพื่อที่จะแค่คุยกันจริง ๆ น่าแปลกใจมากที่เธอสามารถคุยกับเขาอย่างสบาย ๆ ได้หลายเรื่อง หรือแม้กระทั่งเรื่องที่เธอไม่กล้าบอกใครมาก่อน เขาสามารถทำให้เธอพูดออกมาได้และรับฟังได้เป็นอย่างดีอย่างเช่น“พ่อแม่เธอเป็นศิลปินเหรอ”“ค่ะ แต่สำหรับแม่น่าจะได้รับอิทธิพลมาจากพ่อมากกว่าเพราะก่อนหน้าแม่อยากเป็นครู เจอกับพ่อตอนทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟร้านกาแฟ พ่อเห็นแม่ก็เลยขอให้มาเป็นแบบวาดรูป หลังจากนั้นพวกท่านก็คบกัน แม่ตามไปอยู่กับพ่อ แล้วอีกไม่กี่เดือนก็มีฉันออกมา แม่บอกว่าไม่เคยรู้สึกกับใครเหมือนที่รู้สึกกับพ่อ ส่วนพ่อบอกว่าแม่คือลมหายใจ ส่วนงานศิลปะคือความหลงใหล”“เธอมีศิลปะอยู่ในสายเลือด”
โชติกาจัดการสวมเครื่องป้องกันให้ คาร์ลจึงไม่รั้งรอสอดแก่นกายโป่งแข็งจนแทบแตกเข้าสู่กายสาวทันที“อ๊างงงงงง” โชติกาจิกมือลงที่สะโพกหนั่นแน่นด้วยความเสียวฉับพลันความรู้สึกในกายสาวเหมือนกับว่ารูรักนี้ถูกออกแบบมาเพื่อเขา จังหวะการตอดรัดเป็นจังหวะถี่ ๆ ทุกครั้งที่เขากระแทกใส่บ่งบอกว่าเขาโจมตีได้ถูกจุด และยิ่งทำให้น้ำหวานซึมออกมาจนรูรักเปียกชุ่ม เมื่อกระแทกกายใส่ลงไปจึงทำให้เสียงเนื้อกระทบกันดังเร่าร้อนกว่าเดิม จากพั่บ ๆ ก็สอดแทรกด้วยเสียงแจ๊ะ ๆ ของน้ำหวานที่ออกมาหล่อหลื่นรูสวาท“อา…ดีมาก ชะพลูเธอแน่นมาก”คาร์ลสาวเอวแล้วกระแทกใส่ร่างสาวไม่ยั้ง ดำลึกเข้าสู่โพรงสวาทร้อนอย่างกระหาย จากนั้นก็พลิกตัวกลับเป็นฝ่ายนอนลงแล้วให้หญิงสาวขึ้นคร่อมโชติกาบดเบียดสะโพกขยับควบขี่แท่งเอ็นร้อนที่เสียบอยู่ในร่างด้วยความเร็วและแรงทั้งหมดที่มี เมื่อใกล้จะถึงเส้นชัยเธอก็โน้มตัวลงแนบชิดร่างแกร่ง ขบฟันกับไหล่ชายหนุ่มเพื่อสะกดกลั้นเสียงกรีดร้องที่มาพร้อมกับความสุขสมที่ระเบิดใส่แท่งเอ็นร้อน คาร์ลจับยึดเอวบางแทงแก่นกายสวนขึ้นมาอีกสองครั้งแล้วก็ถึงจุดส
สองสาวเพื่อนซี้เดินเข้ามาในอาคารบริษัทลอเรลี่ช็อกโกแลต“ชะพลูแบบนี้ขาดแค่อุมปาลุมป้ามาออกมาเต้นแล้วก็ร้องเพลงเท่านั้นแหละ” นรียากระซิบกระซาบเมื่อเห็นน้ำพุช็อกโกแลตขนาดใหญ่หน้าล็อบบี้ เพราะมันเหมือนกับฉากในหนังเรื่องโรงงานช็อกโกแลต โชติกาขำ เห็นด้วยกับความคิดเพื่อนทั้งสองเดินไปติดต่อที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ และได้รับอนุญาตให้ขึ้นไปหาซีโอได้เลยเพราะข้างบนแจ้งไว้ล่วงหน้าแล้ว“นี่ไงมากันแล้ว” บุรินทร์เอ่ยเมื่อเห็นสองสาว“ค่ะ ตัวเป็น ๆ เลย” นรียายิ้มกว้างให้ชายหนุ่มแบบดีใจจนออกนอกหน้า โชติกาหมั่นไส้นิด ๆ กรอกตาใส่เพื่อน พอหันหน้ากลับมาก็เห็นหนุ่มคนพี่กำลังยิ้มมุมปาก“ขอบคุณสำหรับการบริจาคนะคะ” เธอพยายามรักษาความเป็นทางการไว้“พวกเราเต็มใจเป็นอย่างยิ่ง” บุรินทร์บอกแล้วเข้ามาโอบเอวนรียา ทั้งคู่มองสบตารู้กันแล้วเดินออกไปจากห้องพร้อมกันเมื่อเหลือเพียงสองคนในห้องโชติการู้สึกว่าบรรยากาศค่อนข้างกดดันแปลก ๆ โดยเฉพาะตอนที่ถูกชายหนุ่มมองนิ่ง ๆ โดยไม่เอ่ยอะไร ยิ่งทำให้เธอประหม่า&