LOGINShare
บทที่ 21.2 ไม่ควรลำพองใจเกินไป
Last Updated:
2025-03-02 00:54:29
Related chapters
อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 22.1รักใคร่กลมเกลียว เหมือนเช่นอดีต
“ข้าคือสวามีของเจ้า ฮองเฮา” พูดจบหวังซีเอ่อก็กดอู๋เสี่ยวหวาล้มตัวไปบนโต๊ะ จุมพิตหวานเชื่อมตกลงบนแผ่นหลังเนียนเกลี้ยง ภายใต้แสงไฟจากกองฟืน ในถ้ำมืดมิดและเย็นชื้น ผิวของอู๋เสี่ยวหวาขาวละเอียดดั่งหิมะเหมันต์ เส้นผมดำขลับเหยียดยาวทิ้งตัวลงประหนึ่งน้ำตก“เดี๋ยวก่อน..ซีเอ่อ!” อู๋เสี่ยวหวาเอามือยันขอบโขดหินเอาไว้ ผิวสัมผัสเย็นแข็งหยาบมือ ทำเรื่องเช่นนี้ในสถานที่แบบนี้ อู๋เสี่ยวหวาละอายยิ่งนัก แต่ร่างกายกลับเปลี่ยนไปไวต่อความรู้สึกยิ่งขึ้น ยามฝ่ามือหยาบกร้านเล็กน้อยลูบจากไหล่ไปสะบักลากไปถึงช่วงเอวเขาล้วนสั่นสะท้าน หวังซีเอ่อค่อย ๆ ลดระดับมือลง จับมืออู๋เสี่ยวหวาที่เหนียวหนึบด้วยน้ำพุทราเชื่อมเอาไว้ จากนั้นปล่อยมือแล้วส่งนิ้วที่เปื้อนน้ำเชื่อมไปเยี่ยมเยียนตรงร่องก้นงอนงาม“อ๊ะ?!”อู๋เสี่ยวหวาอยากหุบขาทั้งคู่ด้วยจิตใต้สำนึก แต่หวังซีเอ่อแทรกขาเข้ามาดันเข่าทั้งคู่ของเขาออกห่างจากกัน ลักษณะนอนคว่ำหน้าบนแท่นโขดหินเช่นนี้ ไม่สามารถต่อต้านได้จริง ๆ รู้สึกเป็นไปได้ว่าจะถูกนิ้วสอดแทรกเข้าไปแน่นอน ทําให้อู๋เสี่ยวหวาเครียดมาก และคล้ายลืมเรื่องสำคัญอะไรไปบางอย่าง แต่เวลานี้ไม่มีแรงเหลือไปคิดสิ่งอื่นโดยสิ
Last Updated : 2025-03-03อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 22.2 รักใคร่กลมเกลียว เหมือนเช่นอดีต
“ฮองเฮา...ผ่อนคลายอีกหน่อย ชิบ... แน่นจริง!” หวังซีเอ่อขมวดคิ้วพรมจูบคอของอู๋เสี่ยวหวาเป็นเชิงปลอบพลางอดกลั้นต่อความรู้สึกตื่นเต้นจากการถูกรัดแน่น พร้อมทั้งค่อย ๆ ดันเข้าอย่างเชื่องช้าเป็นอย่างมาก“ฮือ...ท่านพี่...ยัง...ยังไม่ได้อีกหรือ? มันแข็ง เจ็บจัง...อ๊ะ!” อู๋เสี่ยวหวาแกว่งเท้าสองสามที แต่เพราะถูกกอดแน่น จึงทำได้เพียงทนรับแรงดันขนาดใหญ่นี้ไว้จนน้ำตาแทบจะร่วง“ขออภัยฮองเฮา ยังอีกนิด...” หวังซีเอ่อหายใจติดหอบ ถอนหายใจหนัก หนึ่งทีก่อนกล่าว “ภายในของที่รักร้อนจริง ๆ”“อ๊ะ ๆ ท่านพี่ซีเอ่อ!”แม้การรับความเป็นชายของหวังซีเอ่อจะดึงกําลังไปมาก แต่แก่นกายของอู๋เสี่ยวหวากลับมิได้เซื่องซึม ร่องเล็กที่ปลายยอดชุ่มฉ่ำกระทั่งมีเส้นเงินหยดย้อยลงมา หวังซีเอ่อเห็นภาพนี้กับตาตัวเอง สติสัมปชัญญะพลันกระเจิดกระเจิง เขายืดเอว ใส่กําลัง เอาตัวเองฝังเข้าไปทั้งหมดในคราวเดียว“อ๊าา...ลึก ลึกเกินไป..ท่านพี่!” สัดส่วนที่ใหญ่เกินควรถูกดันเข้าไปทั้งหมดในคราวเดียว สร้างความเจ็บทรมานมหาศาล อู๋เสี่ยวหวารู้สึกว่าอวัยวะภายในที่มีในท้องถูกเบียด ข้างในร้อนราวจะลุกไหม้“ฮองเฮาเจ้ามิต้องตระหนก” หวังซีเอ่อไม่ร้อนใจ แค่ผ่
Last Updated : 2025-03-03อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 23.1 พลอดรักกันหวานซึ้ง
“อ๊ะ ๆ อ๊าาาาาา!!”ท่ามกลางเสียงพิรุณที่โหมกระหน่ำ ค่ำคืนนี้ยังไม่จบลง อู๋เสี่ยวหวามัวเมาในการขับเคลื่อนอันเต็มไปด้วยท่วงทำนอง หวังซีเอ่อถอนออกฉับพลันกว่าครึ่ง อู๋เสี่ยวหวายังไม่ทันเข้าใจว่าเกิดอะไรตัวก็ถูกยกลอย มือทั้งสองของหวังซีเอ่อจับเอวของเขาไว้มั่น หันร่างบอบบางกลับมา เปลี่ยนท่าเป็นเผชิญหน้ากัน ระหว่างทำเช่นนี้สัดส่วนแข็งร้อนของหวังซีเอ่อก็ยังก่อกวนภายในช่องทางร้อนตลอดเวลา บีบให้อู๋เสี่ยวหวากรีดร้องพร้อมสั่นระริกไปทั้งตัวแบบไม่มีที่สิ้นสุด จากนั้นหวังซีเอ่อก็เอนหลังพิงผนังถ้ำ อู๋เสี่ยวหวานั่งคร่อมบนต้นขาฮ่องเต้โดยแยกเข่าทั้งคู่ออกจากกัน“ท่านี้พิลึกนักฝ่าบาท ข้าไม่เอาได้หรือไม่!”ดวงตาทั้งคู่ของอู๋เสี่ยวหวามีน้ำตาคลอ วิงวอนต่อหวังซีเอ่อเสียงแห้ง“ได้อย่างไร รู้สึกดีมากถึงจะดีสิฮองเฮา” หวังซีเอ่อตอบอย่างนี้แล้วเริ่มดุนดันแก่นหยกเบียดผนังภายในที่บีบตัวไม่ขาดช่วง ถึงไม่ได้มอง แต่ร่างกายก็เข้าใจและซาบซึ้งถึงความรู้สึกที่ถูกแทรกสอดอย่างชัดเจน เจ้าสิ่งใหญ่ยักษ์อีกทั้งแข็งแกร่งดุจดาบผงาดขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ใจ“อะ...อ๊ะ อ๊ะ...!! อื้ออ..!!” เม็ดเหงื่อลื่นลงจากแผ่นหลังสั่นเทาของอู๋เสี่ยวห
Last Updated : 2025-03-04อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 23.2 พลอดรักกันหวานซึ้ง
อาจจะรู้สึกผิดที่ต้องให้ฮองเฮามานอนในที่ทุรกันดาร ในถ้ำที่อับชื้นเพียงมีกองไฟที่ให้ความอบอุ่น พอประทังไม่ให้อู๋เสี่ยวหวาล้มป่วยได้ หลังการขอคืนดี ทั้งสองคนกลับมาปรองดองรักกันดั่งเดิม หวังซีเอ่อก็ได้วางแผนจะกลับแคว้นเหยาเพื่อทวงคืนบัลลังก์ของเขาคืนจากไห่หมิงหราจวิ้นอ๋อง มารเฒ่าที่กล้ายึดครองอำนาจ และพิธีแต่งตั้งขึ้นเป็นฮ่องเต้อย่างเป็นทางการจะเริ่มขึ้นอีกในห้าวันต่อจากนี้ หวังซีเอ่อต้องรีบกระตือรือร้นทำอะไรสักอย่างรุ่งเช้าขึ้นเขาจะพาฮองเฮาไปส่งวังหลวงตามที่อู๋เสี่ยวหวาบอกให้นำตัวเขาไปต่อรองกับพวกราชองครักษ์ทหารที่ฮ่องเต้อู๋ซั่วกู๋ส่งให้มาตามล่าหวังซีเอ่อ เปิดทางให้หวังซีเอ่อเข้าไปพูดคุยเจรจาและขอโทษอย่างจริงใจต่อชาวซีเป่ยที่ชาวหยานชุนเคยกดขี่ไว้ฝนหยุดตกแล้ว ภายนอกถ้ำบรรยากาศสดชื่นพร้อมต่อสู้กับวันใหม่ หวังซีเอ่อและอู๋เสี่ยวหวาเดินทางกลับเข้าวัง ถูกหัวหน้าองครักษ์รักษาการณ์วังหลวง ‘ซือมัวหลง’ ขวางไว้ที่นอกประตูวังหลวง แต่แล้วทั้งสองก็เข้ามาได้เพราะองค์ชายสามอู๋ติ้งเกาและอันเต๋อร์จื่อที่รอร่วมแผนการณ์กู้บัลลังก์ให้ฮ่องเต้หวังซีเอ่ออยู่แล้วเมื่ออู๋เสี่ยวหวามาถึงก็ได้แจ้งหัวหน้าขันทีให้
Last Updated : 2025-03-04อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 24.1 เด็กน้อยผู้น่าสงสารที่กำพร้ามารดา
อาจเพราะการต่อสู้กับหวังซีเอ่อก่อนหน้านี้หอมหวานเกินไป เดิมอู๋เสี่ยวหวาง่วงจนไม่ไหวแล้ว ขณะนี้กลับไร้ซึ่งความง่วง เขาเอนตัวลงบนเตียงบรรทมหันหน้าแดงซ่านไปด้านในด้วยความโกรธปุด ๆ ไร้คําพูดไปชั่วคราวเวลานี้เองด้านนอกแจ้งเข้ามาว่าหลิวเฉิงเอินเยวียนสื่อสำนักหมอหลวงขอเข้าเฝ้า เดี๋ยวอีกสองชั่วยามเขาก็ต้องเดินทางกลับแคว้นเหยาชุนพร้อมหวังซีเอ่อแล้ว เวลาแสนสุขที่ได้อยู่ด้วยกันช่างแสนสั้นยิ่งนัก“หมองั้นหรือ?” อู๋เสี่ยวหวาจำได้ว่าตนเองมิได้เรียกหมอหลวงนี่นา ครั้นจะหันไปมองหวังซีเอ่อด้วยความสงสัย คอกลับแข็งทื่อเสียอย่างนั้น หวังซีเอ่อกลับแก้ความคิดของอู๋เสี่ยวหวากล่าวโดยไม่ปรึกษาใคร“ฮองเฮา เป็นข้าที่เรียกหมอหลวงในวังเจ้ามาเอง” จากนั้นหวังซีเอ่อก็ให้คนเรียกหมอหลวงเข้ามา“ข้าอยากให้เขามาตรวจร่างกายเจ้าเตรียมความพร้อมออกเดินทาง” หวังซีเอ่อพูด นั่งลงที่ข้างเตียง ยื่นมือลูบหน้าผากของอู๋เสี่ยวหวา“ดูเหมือนจะร้อนนิดหน่อย”“ไม่มีสักหน่อย! ข้าสบายดีมาก ต่อให้เดินทางไกลหลายร้อยลี้ด้วย ข้าแข็งแรงจะตาย!” อู๋เสี่ยวหวางอนเหมือนเด็ก หันหลังให้“ข้ารู้แล้ว” หวังซีเอ่อตอบรับแต่หมอหลวงหลิวก็เข้ามาอยู่ดี“ข้าผู้น
Last Updated : 2025-03-05อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 24.2 เด็กน้อยผู้น่าสงสารที่กำพร้ามารดา
“หลีกไป! อันเต่อจื่อ เจ้า..เจ้านี่! หาญกล้าขวางเราเรอะ!” เสียงโหวกเหวกโกรธเกรี้ยวดังขึ้นตรงประตูตำหนัก องค์ชายหกอู๋ซั่วสีเห็นว่าหวังซีเอ่อเอาอกเอาใจน้องสิบเขาเหลือเกินจนน่าหมั่นไส้“อ้า ใช่ ๆ ยังมีคนนี้อีกคนที่โอ๋องค์ชายสิบมากพ่ะย่ะค่ะ” หลิวเฉิงเอินเคยได้ยินประวัติองค์ชายหกมาก่อน“เจ้าเอะอะมากไปแล้วหรือเปล่า คิดรบกวนเสี่ยวหวาพักผ่อนรึ?” หวังซีเอ่อสาวเท้าก้าวใหญ่เข้าไปตําหนิองค์ชายหกอู๋ซั่วสีแบบไม่เกรงใจ“เหอะ! น้องสิบพักผ่อนแล้วจริงนะ” อู๋ซั่วสีเห็นหวังซีเอ่อออกมา เพลิงโกรธดูเหมือนจะใหญ่ขึ้น นัยน์ตาหงส์ถลึงวาวโรจน์“ทำไมกัน น้องสิบของข้าต้องโชคร้ายมาแต่งเป็นฮองเฮาของเจ้านะซีเอ่อจอมทรราชย์!”“หา..!! ข้าจะโกหกเจ้าทําไม เสี่ยวหวาบรรทมแล้วจริง และเรื่องที่ว่าข้าเป็นทรราชย์ ทรงตรัสใหม่ด้วย เหลวไหลสิ้นดี!” หวังซีเอ่อเดือดกลับ จ้องอู๋ซั่วสีอย่างเย็นชา ถึงแม้เขาจะเป็นพี่หกคนสนิทของอู๋เสี่ยวหวา โครงเค้าหน้ามีความคล้ายกันหลายส่วน แต่สําหรับหวังซีเอ่อมิได้มีความรู้สึกเอ็นดูให้แม้แต่น้อย กลับเป็นเตรียมป้องกันเสียมากกว่า เพราะเจ้าหมอนี่ถ้าแค่ ‘ห่วงใย’ แบบบริสุทธิ์ใจก็ไม่เป็นไร กลัวแต่จะนําความยุ่ง
Last Updated : 2025-03-05อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 25.1 ฮ่องเต้องค์ใหม่แคว้นเหยาชุนรุ่นที่สิบเอ็ด
ใกล้ถึงวันราชาภิเษกฮ่องเต้องค์ใหม่แคว้นเหยาชุนรุ่นที่สิบเอ็ด สองวันหลังการจากไปของฮ่องเต้หวังซีเอ่อที่ละเลยทิ้งหน้าที่บริหารบ้านเมือง จิตใจอกตัญญูสั่งขังไท่ซ่างหวงและฮองไทเฮา หายสาบสูญไปสามเดือนแล้ว จึงมีประกาศจากอัครเสนาบดีทั้งสองฝ่ายให้ถอดถอนฮ่องเต้หวังซีเอ่อออกแล้วผลักดัน ‘ท่านแม่ทัพใหญ่ จงถานไถหมิง ขึ้นครองราชย์ เป็น ฮ่องเต้ราชวงศ์จงรุ่นที่หนึ่ง’ดังนั้นหวังซีเอ่อและอู๋เสี่ยวหวาจึงเร่งเดินทางกลับไปยังแคว้นเหยาชุนให้เร็วที่สุด และหลังผ่านเหตุการณ์ร้ายลอบสังหารในเมืองอันเว่ยที่อยู่ติดชายแดนใกล้แคว้นหลิ่ง มีแม่น้ำขวางต้องเดินเรือสำเภาข้ามไปยังแคว้นเหยาชุน มาพร้อมรับเด็กทารกที่มารดาเสียชีวิตกลับมาเลี้ยงดู โดยให้อันเต๋อจื่อดูแลไว้ก่อนในแคว้นซีเป่ยแสงตะวันแผดจ้าสาดส่องลอดช่องว่างของแมกไม้ซึ่งส่งเสียงเสียดสีกันไม่หยุดหย่อนตรงลงมายังพื้นดินผืนใหญ่ ผู้ที่นั่งอยู่ในศาลาอู๋เหม่ยของอุทยานตะวันตกทอดตามองด้านนอกดอกไม้ใบหญ้าเฉกเช่นกับผืนทุ่งนากสิกรรม เห็นเพียงสีเขียวเข้มขจี ท้องฟ้าวันนี้สว่างสดใสมาก หลังจากม่านไผ่รอบศาลาถูกปล่อยลงโดยนางกํานัลภายใต้การสั่งการจากหัวหน้าขันที ภายในศาลาโบราณก็พลั
Last Updated : 2025-03-06อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 25.2 ฮ่องเต้องค์ใหม่แคว้นเหยาชุนรุ่นที่สิบเอ็ด
“ไม่เป็นไร ข้าไม่กินก็ได้...” จงถานไถหมิงพูดอุบอิบเสียงเบาวางตะเกียบลง“ฝ่าบาท เสวยเพคะ” เฉิงกุ้ยเฟยปล่อยชิ้นนั้น หันไปเลือกชิ้นอื่น ขยับมือคีบส่งถึงปากของฮ่องเต้อย่างว่องไว“ฝ่าบาท เสวยของหม่อมฉันเถิดเพคะ” เจียวหวงไม่ยอมตกอยู่ข้างหลัง ขยับตะเกียบคีบข้าวแปดสมบัติชิ้นนั้นส่งไปจ่อตรงหน้าจงถานไถหมิงอย่างเร็ว จงถานไถหมิงมองซ้ายมองขวายิ้มบางรับมาทั้งหมด หัวหน้าราชองครักษ์เองก็ยื่นตะเกียบออกไปคีบข้าวแปดสมบัติชิ้นเล็กวางใส่ในจานของตัวเองอย่างเงียบ ๆ“เอาเถอะอย่ามัวแต่ดูแลเรา พวกเจ้าก็กินด้วยสิ”จงถานไถหมิงเอ่ย จากนั้นก็พยายามจัดการของที่อยู่ในจานตัวเอง พอเจียวหวงคีบขนมชิ้นหนึ่งให้จงถานไถหมิง ลี่เฉี่ยวก็เช่นกัน ท้ายสุดเจียวหวงยื่นตะเกียบไปทางลี่เฉี่ยวที่กําลังเอาโต้วเหลียงเกาชิ้นเล็กวางลงในจานของจงถานไถหมิง แล้วหนีบหยุดตะเกียบลี่เฉี่ยวไว้เสียงดังเพียะเข้าหูอย่างต่อเนื่อง ตะเกียบทองแกะสลักลายเมฆาสองคู่ตะลุมบอนกันเร็วเสียจนตามองแทบไม่ทัน จงถานไถหมิงเองก็ตะลึงมองกับการกระทำของสตรี“คีบให้ฝ่าบาทมากขนาดนั้น เสด็จพี่หญิงไม่กลัวฝ่าบาททรงเสาะท้องเช่นนั้นหรือ” เจียวหวงพูดแล้วเลือกเอาเฉพาะขนมที่ลี่เฉี่
Last Updated : 2025-03-06
Latest chapter
อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทส่งท้าย
พิธีสถาปนาราชวงศ์ใหม่ถูกจัดเตรียมอย่างยิ่งใหญ่ตระการตา เหล่าขุนนางทุกฝ่ายแต่งกายจัดเต็มพิธีการ ประชาราษฎร์ทุกคนต่างมายืนล้อมนอกวังหลวงเพื่อชมการแต่งตั้งฮ่องเต้และฮองเฮาองค์ใหม่ โดยมีจวิ้นอ๋องเฒ่าไห่หมิงหรา และ พระชายาไป๋ฟานเหนียนเป็นผู้ใหญ่นำพิธีการเวลาฤกษ์มงคลถูกจัดขึ้นในเวลาเที่ยงวัน พระอาทิตย์เลยดูจะร้อนแรงเป็นพิเศษ พิธีดูเหมือนจะไปได้ดี แต่หารู้ไม่ว่ากำลังจะเกิดการปฏิวัติขึ้น หวังซีเอ่อและอู๋เสี่ยวหวานั้นมาถึงแคว้นเหยาชุนแล้ว โดยมีชินอ๋องจูไปรับที่ท่าเรือเมืองควานเหลียง และได้รับกองกำลังสนับสนุนจากใต้เท้าเฉินมาช่วยเสริมทัพพร้อมกับทหารแคว้นซีเป่ยจำนวนหนึ่ง เพื่อหวนคืนสู่บัลลังก์อันชอบธรรมเมื่อกำลังจะถึงเวลาที่จงถานไถหมิงและเจียวหวงกำลังจะก้าวขึ้นสู่บัลลังก์มังกรในฐานะฮ่องเต้และฮองเฮาก็ต้องหยุดชะงัก เป็นเสียงของขันทีผู้หนึ่ง เป็นเสี่ยวสี่จื่อที่หายตัวไปตั้งแต่เช้ามืดและจงถานไถหมิงตามหาไม่พบ บัดนี้ได้เห็นเขาล้มลุกคลุกคลานกลิ้งมาหลุน ๆ จนหยุดตรงหน้าราชพิธี“เป็นบ่าวทำไม่ถูก! บ่าวสมควรตาย!” เสี่ยวสี่จื่อคุกเข่ากับพื้น เป็นแส้หนังที่หวดขึ้นเหนือหัวของอู๋เสี่ยวหวาที่กระทำอุกอาจลงแส้เฆี
อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 27 ช่วงเวลาที่เขามีความสุขก็เพียงลมพัดดับเทียนไข
โคมไฟสว่างไสวแขวนห้อยสูง แสงเทียนเหลืองแกมส้มให้แสงสว่างครอบคลุมลานสวนของตำหนักสนมเสียนเฟยประหนึ่งม่านโปร่งสีเหลืองคฤหาสน์แห่งนี้ห่างจากวังหลวงจะว่าใกล้ก็ไม่ใกล้ จะว่าไกลก็ไม่ไกล สวนและสิ่งก่อสร้างลอกเลียนรูปแบบซูรวมมียี่สิบห้องพัก หลังคาเชิงชายกิเลนทองสัมฤทธิ์กระดกเชิดสูงเป็นสัญลักษณ์แทนความรุ่งโรจน์รุ่งเรือง เมื่อสายลมยามค่ำโชยแผ่วยังสามารถได้ยินเสียงกระดิ่งลมด้านล่างชายคาดังเสนาะเพราะพริ้งชวนให้สดชื่นรื่นใจจะมีต้นไม้เยอะมากกว่าตำหนักอื่นเป็นพิเศษโดยเฉพาะต้นกุ้ยเหม่ยขวับ!เสียงคมกระบี่แหวกลมเด็ดขาดว่องไว เกิดประกายแสงทองจุดเล็กพร่างตาประหนึ่งดาราทองจํานวนนับไม่ถ้วนกะพริบวิบวับกลางท้องนภายามราตรี พร้อมกันนั้นร่างผู้ถือกระบี่เหินแฉลบวนเวียนในสวนเบาดุจนกนางแอ่น“เจียวหวง เจ้าอยู่นี่เอง”เสียงเรียกอันคุ้นเคยจู่ ๆ ก็ดังขึ้นมา ทําให้การร่ายกระบี่สะดุดหยุดชั่วขณะ เจียวหวงพลิกตัวลงจากบนหลังคามาอยู่ข้างหน้าคนผู้นั้นอย่างแผ่วเบา“ฝ่าบาท?! ทรงมาได้อย่างไรเพคะ” นี่เป็นครั้งที่สองอีกฝ่ายมาเยือนตำหนักเหม่ยกุ้ยของนาง เจียวหวงแปลกใจพอสมควรคุกเข่าลงเสียงดังตุบ“สนมเสียนเฟยน้อมรับเสด็จ ขอทรงพระเจร
อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 26.2 ท่านต้องปลอดภัย
ตลอดจนถึงนาทีนี้จงจวิ้นอ๋องเฒ่ายังคิดว่าทำแบบนี้จะบีบบังคับให้หวังเผยจูสิโรราบแก่เขาได้ จะต้องคุกเข่าวิงวอนขอให้อภัย อย่างไรเสียชินอ๋องหวังเผยจูก็ไม่กล้าเหยียบออกจากจวนอ๋องสักก้าวแน่ หากไร้ที่พึ่งพิงอย่างเสด็จพี่ใหญ่ของเขา ผ่านมาหกเดือนแล้วที่ฟางเย่เซียนเข้ามาสวมบทบาทเป็นพระชายาเอกปรนนิบัติดูแลชินอ๋องจูเป็นอย่างดี จนเกิดความรักใคร่กันขึ้นมาจริง ๆ แต่ยังไม่สุกงอมดี หวังเผยจูยังไม่เคยร่วมเตียงเคียงหมอนกับนาง นับแต่พลาดพลั้งครั้งแรกไปเขาก็ไม่แตะต้องตัวนางอีก ให้เกียรติฟางเย่เซียนเป็นอย่างมาก เรียกนางว่าพระชายาหาใช้คำพูดว่านังโสเภณีหรือนางคณิกาหอนางโลมอีกเลยเมื่อตอนยังไม่เกิดเรื่อง ฟางเย่เซียนก็ใช้ชีวิตอยู่ในจวนอ๋องนี้สุขสบาย แต่นางไม่ใช่คนอยู่นิ่งเฉย ก็คอยหาอะไรทำตามที่พ่อบ้านเหอชิงอบรมสั่งสอนเพิ่มเติม ทุกคนในตำหนักก็ต่างพากันชื่นชอบพระชายาฟางเย่เซียน แล้วพอหลังจากที่ฮ่องเต้หวังซีเอ่อถูกถอดถอนจากราชบัลลังก์ ฝ่ายพระชายาไป๋ฟานเหนียนก็ควบคุมภรรยาหวังชินอ๋องจูอย่างเข้มงวดในฐานะอาสะใภ้ พระชายาฟางเย่เซียนตะลึงงันจากนางขับร้องที่เพียงเหลือบตาคลี่ยิ้มก็บังเกิดเสน่ห์ล้นเหลือคนหนึ่ง กลายเป็นนางอ
อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 26.1 ท่านต้องปลอดภัย
อีกสองวันจะถึงพิธีสถาปนาฮ่องเต้และฮองเฮาองค์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ แสงอาทิตย์ระอุอบอ้าวทำคนแทบจะละลายได้ แต่ในจวนหวังชินอ๋องจู มีทหารยืนกันชนิดเต็มทางเดิน แน่นขนัดไปถึงสวนดอกไม้รอบตำหนัก ระยะสองก้าวต่อหนึ่งคน พวกเขากําลังเฝ้าจวนหวังชินอ๋องจูไว้ตามคำสั่งจวิ้นอ๋องเฒ่าจงไห่หมิงหรา บนใบหน้าทหารทุกนายต่างมีเหงื่อกาฬผุดพราย มือทั้งคู่เหยียดยื่นส่งต่อของมีค่า สิ่งเหล่านี้เป็นของที่นําออกมาจากคลังสมบัติของตำหนักชินอ๋องจู มีเครื่องเคลือบงานฝีมือชั้นยอด ดาบล้ำค่าประดับมุกตะวันออก กระทั่งไม้แกะสลักหรือหินประหลาดขนาดเกินฝ่ามือล้วนไม่ปล่อยผ่านของเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นลาภผลซึ่งตำหนักชินอ๋องจูรับจากภายนอกโดยใช้ประโยชน์จากชื่อเสียงของหวังซีเอ่อ นับแต่ก่อนเขาจะมาเป็นชินอ๋อง เป็นเพียงแค่องค์ชายรอง ถึงแม้พระประสงค์องค์ฮ่องเต้องค์ใหม่คือให้ชินอ๋องจูส่งมอบทรัพย์สินเอง แต่หลังสิ้นอำนาจราชวงศ์หวัง ใต้เท้าที่ไม่ชอบหน้าชินอ๋องได้ทีจึงแสร้งตรวจสอบเปิดโปงโกงกินรับสินบนก็อยู่ในความรับผิดชอบของตนด้วย ทว่ามิได้ล่วงรู้ก็ละเลยหน้าที่เสียแล้ว กระนั้นวัวหายล้อมคอกก็ยังดี ด้วยเหตุนี้จึงนําทหารชั้นดีจํานวนหนึ่งมาอย่าง
อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 25.2 ฮ่องเต้องค์ใหม่แคว้นเหยาชุนรุ่นที่สิบเอ็ด
“ไม่เป็นไร ข้าไม่กินก็ได้...” จงถานไถหมิงพูดอุบอิบเสียงเบาวางตะเกียบลง“ฝ่าบาท เสวยเพคะ” เฉิงกุ้ยเฟยปล่อยชิ้นนั้น หันไปเลือกชิ้นอื่น ขยับมือคีบส่งถึงปากของฮ่องเต้อย่างว่องไว“ฝ่าบาท เสวยของหม่อมฉันเถิดเพคะ” เจียวหวงไม่ยอมตกอยู่ข้างหลัง ขยับตะเกียบคีบข้าวแปดสมบัติชิ้นนั้นส่งไปจ่อตรงหน้าจงถานไถหมิงอย่างเร็ว จงถานไถหมิงมองซ้ายมองขวายิ้มบางรับมาทั้งหมด หัวหน้าราชองครักษ์เองก็ยื่นตะเกียบออกไปคีบข้าวแปดสมบัติชิ้นเล็กวางใส่ในจานของตัวเองอย่างเงียบ ๆ“เอาเถอะอย่ามัวแต่ดูแลเรา พวกเจ้าก็กินด้วยสิ”จงถานไถหมิงเอ่ย จากนั้นก็พยายามจัดการของที่อยู่ในจานตัวเอง พอเจียวหวงคีบขนมชิ้นหนึ่งให้จงถานไถหมิง ลี่เฉี่ยวก็เช่นกัน ท้ายสุดเจียวหวงยื่นตะเกียบไปทางลี่เฉี่ยวที่กําลังเอาโต้วเหลียงเกาชิ้นเล็กวางลงในจานของจงถานไถหมิง แล้วหนีบหยุดตะเกียบลี่เฉี่ยวไว้เสียงดังเพียะเข้าหูอย่างต่อเนื่อง ตะเกียบทองแกะสลักลายเมฆาสองคู่ตะลุมบอนกันเร็วเสียจนตามองแทบไม่ทัน จงถานไถหมิงเองก็ตะลึงมองกับการกระทำของสตรี“คีบให้ฝ่าบาทมากขนาดนั้น เสด็จพี่หญิงไม่กลัวฝ่าบาททรงเสาะท้องเช่นนั้นหรือ” เจียวหวงพูดแล้วเลือกเอาเฉพาะขนมที่ลี่เฉี่
อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 25.1 ฮ่องเต้องค์ใหม่แคว้นเหยาชุนรุ่นที่สิบเอ็ด
ใกล้ถึงวันราชาภิเษกฮ่องเต้องค์ใหม่แคว้นเหยาชุนรุ่นที่สิบเอ็ด สองวันหลังการจากไปของฮ่องเต้หวังซีเอ่อที่ละเลยทิ้งหน้าที่บริหารบ้านเมือง จิตใจอกตัญญูสั่งขังไท่ซ่างหวงและฮองไทเฮา หายสาบสูญไปสามเดือนแล้ว จึงมีประกาศจากอัครเสนาบดีทั้งสองฝ่ายให้ถอดถอนฮ่องเต้หวังซีเอ่อออกแล้วผลักดัน ‘ท่านแม่ทัพใหญ่ จงถานไถหมิง ขึ้นครองราชย์ เป็น ฮ่องเต้ราชวงศ์จงรุ่นที่หนึ่ง’ดังนั้นหวังซีเอ่อและอู๋เสี่ยวหวาจึงเร่งเดินทางกลับไปยังแคว้นเหยาชุนให้เร็วที่สุด และหลังผ่านเหตุการณ์ร้ายลอบสังหารในเมืองอันเว่ยที่อยู่ติดชายแดนใกล้แคว้นหลิ่ง มีแม่น้ำขวางต้องเดินเรือสำเภาข้ามไปยังแคว้นเหยาชุน มาพร้อมรับเด็กทารกที่มารดาเสียชีวิตกลับมาเลี้ยงดู โดยให้อันเต๋อจื่อดูแลไว้ก่อนในแคว้นซีเป่ยแสงตะวันแผดจ้าสาดส่องลอดช่องว่างของแมกไม้ซึ่งส่งเสียงเสียดสีกันไม่หยุดหย่อนตรงลงมายังพื้นดินผืนใหญ่ ผู้ที่นั่งอยู่ในศาลาอู๋เหม่ยของอุทยานตะวันตกทอดตามองด้านนอกดอกไม้ใบหญ้าเฉกเช่นกับผืนทุ่งนากสิกรรม เห็นเพียงสีเขียวเข้มขจี ท้องฟ้าวันนี้สว่างสดใสมาก หลังจากม่านไผ่รอบศาลาถูกปล่อยลงโดยนางกํานัลภายใต้การสั่งการจากหัวหน้าขันที ภายในศาลาโบราณก็พลั
อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 24.2 เด็กน้อยผู้น่าสงสารที่กำพร้ามารดา
“หลีกไป! อันเต่อจื่อ เจ้า..เจ้านี่! หาญกล้าขวางเราเรอะ!” เสียงโหวกเหวกโกรธเกรี้ยวดังขึ้นตรงประตูตำหนัก องค์ชายหกอู๋ซั่วสีเห็นว่าหวังซีเอ่อเอาอกเอาใจน้องสิบเขาเหลือเกินจนน่าหมั่นไส้“อ้า ใช่ ๆ ยังมีคนนี้อีกคนที่โอ๋องค์ชายสิบมากพ่ะย่ะค่ะ” หลิวเฉิงเอินเคยได้ยินประวัติองค์ชายหกมาก่อน“เจ้าเอะอะมากไปแล้วหรือเปล่า คิดรบกวนเสี่ยวหวาพักผ่อนรึ?” หวังซีเอ่อสาวเท้าก้าวใหญ่เข้าไปตําหนิองค์ชายหกอู๋ซั่วสีแบบไม่เกรงใจ“เหอะ! น้องสิบพักผ่อนแล้วจริงนะ” อู๋ซั่วสีเห็นหวังซีเอ่อออกมา เพลิงโกรธดูเหมือนจะใหญ่ขึ้น นัยน์ตาหงส์ถลึงวาวโรจน์“ทำไมกัน น้องสิบของข้าต้องโชคร้ายมาแต่งเป็นฮองเฮาของเจ้านะซีเอ่อจอมทรราชย์!”“หา..!! ข้าจะโกหกเจ้าทําไม เสี่ยวหวาบรรทมแล้วจริง และเรื่องที่ว่าข้าเป็นทรราชย์ ทรงตรัสใหม่ด้วย เหลวไหลสิ้นดี!” หวังซีเอ่อเดือดกลับ จ้องอู๋ซั่วสีอย่างเย็นชา ถึงแม้เขาจะเป็นพี่หกคนสนิทของอู๋เสี่ยวหวา โครงเค้าหน้ามีความคล้ายกันหลายส่วน แต่สําหรับหวังซีเอ่อมิได้มีความรู้สึกเอ็นดูให้แม้แต่น้อย กลับเป็นเตรียมป้องกันเสียมากกว่า เพราะเจ้าหมอนี่ถ้าแค่ ‘ห่วงใย’ แบบบริสุทธิ์ใจก็ไม่เป็นไร กลัวแต่จะนําความยุ่ง
อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 24.1 เด็กน้อยผู้น่าสงสารที่กำพร้ามารดา
อาจเพราะการต่อสู้กับหวังซีเอ่อก่อนหน้านี้หอมหวานเกินไป เดิมอู๋เสี่ยวหวาง่วงจนไม่ไหวแล้ว ขณะนี้กลับไร้ซึ่งความง่วง เขาเอนตัวลงบนเตียงบรรทมหันหน้าแดงซ่านไปด้านในด้วยความโกรธปุด ๆ ไร้คําพูดไปชั่วคราวเวลานี้เองด้านนอกแจ้งเข้ามาว่าหลิวเฉิงเอินเยวียนสื่อสำนักหมอหลวงขอเข้าเฝ้า เดี๋ยวอีกสองชั่วยามเขาก็ต้องเดินทางกลับแคว้นเหยาชุนพร้อมหวังซีเอ่อแล้ว เวลาแสนสุขที่ได้อยู่ด้วยกันช่างแสนสั้นยิ่งนัก“หมองั้นหรือ?” อู๋เสี่ยวหวาจำได้ว่าตนเองมิได้เรียกหมอหลวงนี่นา ครั้นจะหันไปมองหวังซีเอ่อด้วยความสงสัย คอกลับแข็งทื่อเสียอย่างนั้น หวังซีเอ่อกลับแก้ความคิดของอู๋เสี่ยวหวากล่าวโดยไม่ปรึกษาใคร“ฮองเฮา เป็นข้าที่เรียกหมอหลวงในวังเจ้ามาเอง” จากนั้นหวังซีเอ่อก็ให้คนเรียกหมอหลวงเข้ามา“ข้าอยากให้เขามาตรวจร่างกายเจ้าเตรียมความพร้อมออกเดินทาง” หวังซีเอ่อพูด นั่งลงที่ข้างเตียง ยื่นมือลูบหน้าผากของอู๋เสี่ยวหวา“ดูเหมือนจะร้อนนิดหน่อย”“ไม่มีสักหน่อย! ข้าสบายดีมาก ต่อให้เดินทางไกลหลายร้อยลี้ด้วย ข้าแข็งแรงจะตาย!” อู๋เสี่ยวหวางอนเหมือนเด็ก หันหลังให้“ข้ารู้แล้ว” หวังซีเอ่อตอบรับแต่หมอหลวงหลิวก็เข้ามาอยู่ดี“ข้าผู้น
อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี บทที่ 23.2 พลอดรักกันหวานซึ้ง
อาจจะรู้สึกผิดที่ต้องให้ฮองเฮามานอนในที่ทุรกันดาร ในถ้ำที่อับชื้นเพียงมีกองไฟที่ให้ความอบอุ่น พอประทังไม่ให้อู๋เสี่ยวหวาล้มป่วยได้ หลังการขอคืนดี ทั้งสองคนกลับมาปรองดองรักกันดั่งเดิม หวังซีเอ่อก็ได้วางแผนจะกลับแคว้นเหยาเพื่อทวงคืนบัลลังก์ของเขาคืนจากไห่หมิงหราจวิ้นอ๋อง มารเฒ่าที่กล้ายึดครองอำนาจ และพิธีแต่งตั้งขึ้นเป็นฮ่องเต้อย่างเป็นทางการจะเริ่มขึ้นอีกในห้าวันต่อจากนี้ หวังซีเอ่อต้องรีบกระตือรือร้นทำอะไรสักอย่างรุ่งเช้าขึ้นเขาจะพาฮองเฮาไปส่งวังหลวงตามที่อู๋เสี่ยวหวาบอกให้นำตัวเขาไปต่อรองกับพวกราชองครักษ์ทหารที่ฮ่องเต้อู๋ซั่วกู๋ส่งให้มาตามล่าหวังซีเอ่อ เปิดทางให้หวังซีเอ่อเข้าไปพูดคุยเจรจาและขอโทษอย่างจริงใจต่อชาวซีเป่ยที่ชาวหยานชุนเคยกดขี่ไว้ฝนหยุดตกแล้ว ภายนอกถ้ำบรรยากาศสดชื่นพร้อมต่อสู้กับวันใหม่ หวังซีเอ่อและอู๋เสี่ยวหวาเดินทางกลับเข้าวัง ถูกหัวหน้าองครักษ์รักษาการณ์วังหลวง ‘ซือมัวหลง’ ขวางไว้ที่นอกประตูวังหลวง แต่แล้วทั้งสองก็เข้ามาได้เพราะองค์ชายสามอู๋ติ้งเกาและอันเต๋อร์จื่อที่รอร่วมแผนการณ์กู้บัลลังก์ให้ฮ่องเต้หวังซีเอ่ออยู่แล้วเมื่ออู๋เสี่ยวหวามาถึงก็ได้แจ้งหัวหน้าขันทีให้
![What is a divorce? [Mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
