บทที่ 23.1 พลอดรักกันหวานซึ้ง

“อ๊ะ ๆ อ๊าาาาาา!!”

ท่ามกลางเสียงพิรุณที่โหมกระหน่ำ ค่ำคืนนี้ยังไม่จบลง อู๋เสี่ยวหวามัวเมาในการขับเคลื่อนอันเต็มไปด้วยท่วงทำนอง หวังซีเอ่อถอนออกฉับพลันกว่าครึ่ง อู๋เสี่ยวหวายังไม่ทันเข้าใจว่าเกิดอะไรตัวก็ถูกยกลอย มือทั้งสองของหวังซีเอ่อจับเอวของเขาไว้มั่น หันร่างบอบบางกลับมา เปลี่ยนท่าเป็นเผชิญหน้ากัน ระหว่างทำเช่นนี้สัดส่วนแข็งร้อนของหวังซีเอ่อก็ยังก่อกวนภายในช่องทางร้อนตลอดเวลา บีบให้อู๋เสี่ยวหวากรีดร้องพร้อมสั่นระริกไปทั้งตัวแบบไม่มีที่สิ้นสุด จากนั้นหวังซีเอ่อก็เอนหลังพิงผนังถ้ำ อู๋เสี่ยวหวานั่งคร่อมบนต้นขาฮ่องเต้โดยแยกเข่าทั้งคู่ออกจากกัน

“ท่านี้พิลึกนักฝ่าบาท ข้าไม่เอาได้หรือไม่!”

ดวงตาทั้งคู่ของอู๋เสี่ยวหวามีน้ำตาคลอ วิงวอนต่อหวังซีเอ่อเสียงแห้ง

“ได้อย่างไร รู้สึกดีมากถึงจะดีสิฮองเฮา” หวังซีเอ่อตอบอย่างนี้แล้วเริ่มดุนดันแก่นหยกเบียดผนังภายในที่บีบตัวไม่ขาดช่วง ถึงไม่ได้มอง แต่ร่างกายก็เข้าใจและซาบซึ้งถึงความรู้สึกที่ถูกแทรกสอดอย่างชัดเจน เจ้าสิ่งใหญ่ยักษ์อีกทั้งแข็งแกร่งดุจดาบผงาดขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ใจ

“อะ...อ๊ะ อ๊ะ...!! อื้ออ..!!” เม็ดเหงื่อลื่นลงจากแผ่นหลังสั่นเทาของอู๋เสี่ยวห