มาหอมแก้มเก้าทำไมเนี่ย

“เก้าบอกลูกว่าให้เขามีพ่อเมื่อพร้อมน่ะสิคะ แต่ถ้าหาดีไม่ได้เราก็ไม่ต้องมีเสียดีกว่า ปวดประสาทเปล่าๆ”

ภาสกฤตถึงกับอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก

แม้จะอยากโยนเจ้านายปากร้ายลงจากรถแค่ไหน แต่สุดท้ายนพรดาก็ต้องหอบหิ้วคนป่วยกลับมาบ้านด้วยจนได้เพราะเห็นสภาพอันดูไม่ได้ของชายหนุ่ม อยากจะทิ้งเขากลางทางเหมือนที่เขาเคยทำกับเธอ แต่ก็เกรงว่าหากเขาเป็นอะไรขึ้นมาทั้งบริษัทคงโกลาหลแน่

สู้เธอก้มหน้ายอมรับวิบากกรรมคนเดียวจะดีกว่า คิดเสียว่าเขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรที่เธอเคยติดค้างหนี้กรรมไว้แต่ชาติปางก่อนแล้วกัน

หลังจากเขาโก่งคออาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตายเป็นรอบที่ห้าก่อนเดินสะโหลสะเหลออกมาด้วยสภาพเหมือนซอมบี้ นพรดาก็ถอนหายใจเนือย ก่อนลุกขึ้นมาช่วยประคองร่างสูงใหญ่ไปนอนที่โซฟากลางห้อง

“ดื่มน้ำเย็นๆ ก่อนค่ะบอส จะได้รู้สึกดีขึ้น”

“ไม่เอา ผมไม่อยากดื่ม” คนป่วยส่ายหน้าอย่างอ่อนแรง

“อย่าดื้อค่ะ ดื่มซะ” ว่าแล้วหญิงสาวก็จัดการป้อนถึงปากเขาด้วยความรำคาญคนดื้อแพ่ง

ภาสกฤตทำตาดุใส่ แต่ก็ไม่มีแรงจะไปสู้อีกฝ่าย ไม่คิดเลยว่าการแพ้ท้องแทนเมียจะเล่นงานเขาปางตายขนาดนี้

“หิวไหมคะ อยากกินอะไรหรือเปล่า”

“ไม่...ผมกินไม่ลง มันเหม็นไปหมดเลยคุ