คฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์...
“จริงๆ คุณแม่น่าจะถามยายวรรณาก่อนนะคะ ภารวีว่าเรื่องนี้แม่กานดาจะต้องโกหกอีกแน่ๆ ค่ะ”
“อืม...ฉันรู้...ว่าลูกสาวของวรรณาพูดไม่จริงหรอก”
“ทำไมคุณแม่ถึงยังให้เงินไปอีกคะ เงินตั้งหนึ่งล้านนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอก...”
“คุณแม่คิดจะทำอะไรหรือเปล่าคะ”
ภารวีแอบสงสัยมานาน แม่สามีของเธอคิดจะทำอะไรกันแน่ ให้เงินกานดาไปถึงสองครั้งแล้ว
“ไม่มีอะไร...ว่าแต่กำหนดกลับของตาแทนวันไหนนะ แล้วใครจะไปรับตาแทนที่สนามบินกันล่ะ”
คุณหญิงเจิมจันทร์เอ่ยถามลูกสะใภ้ถึงหลานคนกลางของเธอ ที่บินไปเรียนต่อต่างประเทศนานเกือบสามปีแล้ว กลับมาคราวนี้ เจิมจันทร์คงได้สมหวังกับหลานชายคนโปรดคนนี้เป็นแน่...
“เอ่อ...คือว่า...เรื่องนี้ภารวีก็กำลังจะเรียนให้คุณแม่ทราบพอดีค่ะ แต่ว่าเห็นคุณแม่ยุ่งๆ อยู่ ก็เลยยังไม่ได้บอกค่ะ”
“หล่อนไม่ต้องอ้อมค้อมหรอก มีอะไรบอกฉันมา และอย่าบอกนะว่าตาแทนจะยังไม่กลับอีก ความจริงตาแทนเรียนจบแล้ว แทนที่จะรีบกลับบ้าน กลับเที่ยวต่ออีก ตาแทนนี่จริงๆ เลย เจ้าหลานคนนี้ ลูกของเธอแต่ละคนไม่ได้เรื่องเลยสักคนนะภารวี”
เจิมจันทร์มีหลานทั้งหมดสามคน คนแรกเป็นหลานชาย แต่ว่าก็ไม่ใช่ชายซะทีเดียวหรอก...ใช่...หลานของเธอเป็น LGBTQ (ความหลากหลายทางเพศ ความชอบเฉพาะบุคคล) ทุกวันนี้เธอต้องปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน เจิมจันทร์หวังให้หลานๆ ของเธอมีทายาทสืบสกุลของสามีบ้าง แต่ก็ไร้วี่แววของแต่ละคน หนำซ้ำหลานคนเล็กที่เป็นผู้หญิงก็ดูแล้วน่าจะเป็นแบบพี่ชายของตัวเองอีก ไม่รู้ว่าเธอจะต้องหวังทายาทสืบวงศ์ตระกูลจากใครได้บ้าง นอกจากหลานคนกลางเท่านั้น แต่ก็ดูเหมือนจะไร้หนทางไปอีกคน...
“ตาแทนจะยังไม่กลับค่ะคุณแม่ เห็นบอกว่ายังไม่มีกำหนดเลยค่ะ ภารวีเลยไม่รู้ว่าตาแทนจะกลับมาเมื่อไหร่ค่ะ”
ภารวีก็เครียดกับลูกชายคนกลางไปไม่น้อยกว่าแม่สามีของเธอเลย ‘แทนคุณ’ เป็นผู้ชายเต็มตัว แต่ทว่าก็เต็มตัวเสียจนทำให้เธอปวดหัวเหมือนกัน มีผู้หญิงมากมาย ใช้เงินไปกับการเที่ยวเตร่และ*เปย์ผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ภารวีจะทำอย่างไรดี...
“อะไรกัน! จะไม่กลับได้ยังไง กำหนดกลับคืออาทิตย์หน้านี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมหล่อนถึงบอกว่าไม่มีกำหนดกลับ ยังไงของเธอกันแน่ภารวี นี่อย่าบอกนะ ว่าเธอตามใจลูกเธออีก”
“เปล่าค่ะคุณแม่...ตาแทนบอกว่าจะขอเที่ยวต่อสักพักค่ะ”
“สักพักเหรอ! เรียนจบตั้งแต่สองปีที่แล้ว นี่เข้าปีที่สามแล้วนะที่อยู่เที่ยวต่อ ใจคอตาแทนจะผลาญเงินฉันจนหมดเลยหรือไง เธอเป็นแม่ประสาอะไรภารวี ตามใจลูกจนเสียคนไปหมด”
“แต่ว่า...”
ความจริงที่ลูกของเธอทั้งสามคนเป็นแบบนี้ ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะแม่สามี คุณย่าของหลานๆ เหมือนกันนะ ลูกสะใภ้อย่างภารวีจะพูดอะไรได้ล่ะ
“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ฉันขอยื่นคำขาด ถ้าตาแทนไม่กลับตามกำหนดการเดิมล่ะก็ ฉันจะไม่ยอมยกมรดกให้สักบาทเลยคอยดู! อยากเที่ยว! ก็หาเงินเอง! และเธอก็อีกคน ถ้ารู้ว่าส่งเงินไปให้ลูกชายเธออีกล่ะก็ ได้เห็นดีกันแน่! เข้าใจมั้ย!”
“ค่ะคุณแม่...ภารวีจะรีบติดต่อตาแทนให้เร็วที่สุดค่ะ”
“ดี! จะต้องให้ฉันโมโหก่อนหรือไง...แม่ภารวี...แล้วนี่ตาเทวาอีกคน ฉันเรียกให้มาพบฉันตั้งหลายครั้งแล้ว เธอได้บอกลูกหรือเปล่า พักนี้หายหน้าหายตาไปไหนกันหมด ยัยทอฝันอีกคน เฮ้อ...ฉันละเหนื่อยจริงๆ กับหลานแต่ละคน ไปคนละทิศละทาง หล่อนได้เรียกลูกๆ ของเธอมาอบรมบ้างหรือเปล่า”
“ตาเทวาบอกไว้ว่าตอนเย็นๆ จะเข้ามาพบคุณแม่ค่ะ”
ลูกชายคนโตของภารวี ‘เทวา’ อายุ 26 ปีห่างจากคนกลาง ‘แทนคุณ’ หนึ่งปี ส่วนลูกสาวคนเล็ก ‘ทอฝัน’ อายุ 19 ปี ทั้งสามคนมีนิสัยแตกต่างกันมาก ไปคนละทิศละทางอย่างที่แม่สามีเธอบอกไว้ไม่มีผิด ภารวีก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เธอเองก็เหนื่อยไม่น้อยกว่าแม่สามีของเธอหรอกนะ
“แล้วยัยทอฝันล่ะ ร้านพิซซ่าบ้าบอนั่นเป็นยังไง อายุแค่สิบเก้า ทำมาปีกกล้าขาแข็งจะเปิดร้านขายของ เรียนก็ยังไม่จบ อวดดี จะไปได้ซักกี่น้ำกันเชียว”
เจิมจันทร์ทะเลาะกับหลานคนเล็ก ด้วยเรื่องไร้สาระของหลานสาวของเธอ ไม่รู้ว่าหลานคนนี้ ไปเอาความคิดมาจากไหนกัน ไม่ง้อสมบัติพ่อแม่ แต่จะสร้างอนาคตเอง
“กิจการก็ไปได้ดีนะคะคุณแม่ ยัยทิชาก็ไปทำงานพาร์มไทม์ที่ร้านยัยทอฝันด้วยนะคะ”
“มันก็คงจะไปตามตื้อยัยทิชาล่ะสิ ใครจะไปช่วยงานมันได้ ทำอะไรไม่เข้าเรื่อง ถ้ามันกลับมาเมื่อไหร่ บอกว่าฉันเรียกพบหน่อยก็แล้วกัน”
“ค่ะคุณแม่”
***********************
อีกด้านหนึ่ง...ประเทศอังกฤษ
รถยนต์คันหรูแล่นไปบนท้องถนนในยามค่ำคืน ภายในนั้นมีชายหนุ่มนั่งไพล่ขา เอนกายพิงเบาะด้านหลังนุ่มและกว้างขวางของรถหรูสไตล์ยุโรป เสื้อเชิ้ตสีขาวกลัดกระดุมไม่ครบทุกเม็ด เผยแผงอกกำยำใบหน้าคมคายหันมองออกไปนอกหน้าต่าง คิ้วเข้มได้รูปสวยกลับขมวดเป็นปมอยู่บนดวงตานิ่งสงบอย่างคนกำลังใช้ความคิด หลังจากที่วางสายร้อนจากผู้เป็นแม่ ‘คุณย่ายื่นคำขาดกับเราขนาดนี้เชียวเหรอ’
“คุณแทนจะกลับไทยตามคำสั่งคุณย่าหรือเปล่าครับ”
‘จิณณ์’ ชายหนุ่มวัย 24 ปีคนสนิทของแทนคุณ ที่คุณหญิงภารวีรับเขามาอุปการะไว้ตั้งเล็กจนโต โดยที่ท่านได้มอบหมายให้เขามาดูแลลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของท่าน จิณณ์ทำทุกอย่างที่แทนคุณทำ ไม่ว่าจะเป็นเรียนหนังสือ เขาก็ต้องเรียนเป็นเพื่อน ซึ่งจิณณ์เป็นเด็กกำพร้า ที่คุณหญิงภารวีรับมา การตอบแทนบุญคุณครั้งนี้ของจิณณ์ก็คือ การดูแลแทนคุณ เขาและแทนคุณวัยห่างกันแค่เพียงปีเดียว จึงเป็นได้ทั้งเพื่อนและน้องชายในคราเดียวกัน
“คุณย่ายื่นคำขาดให้ฉันขนาดนี้ ฉันจะมีทางเลือกไหนอีก”
“ใช่ครับ คุณแทนควรกลับไทยได้แล้วนะครับ”
“นายเองก็อยากจะกลับล่ะสิ”
“คุณแทนเรียนจบนานแล้วนะครับ อยู่เที่ยวต่อก็เกือบจะครบปีแล้ว คุณแทนยังไม่พออีกหรือครับ”
“ยัง! ฉันกำลังจีบเดียร์น่าได้สำเร็จ ถ้ากลับตอนนี้ก็คงจะเสียดายแย่เลยสิ”
“ถ้าแลกกับมรดกของคุณท่าน ผมว่าคุณแทนก็คงจะไม่เลือกคุณหนูเดียร์น่าหรอกมั้ง”
“อืม...ครั้งนี้...ดูเหมือนคุณย่าจะเอาจริงมั้ย”
“แน่นอนครับ ลองท่านยื่นคำขาดแบบนี้ และตัดเส้นทางการเงินของคุณแทนทั้งหมด ผมว่าอย่าเสี่ยงเลยดีกว่าครับ ผู้หญิงที่ไทยก็เยอะแยะครับคุณแทน สวยกว่าคุณเดียร์น่าก็มีนะครับ”
“นายโน้มน้าวฉัน เพราะนายเองก็อยากจะกลับเหมือนกันล่ะสิจิณณ์”
“แน่นอนอยู่แล้วครับ ผมเบื่อที่นี่จะตายอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าคุณแทนอยู่ได้ยังไง อากาศก็หนาว ของกินก็ไม่อร่อย ไม่มีอะไรถูกใจผมสักอย่าง”
“ก็นายมันเป็นพวกบ้านนอกนี่ จะชอบอะไรแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละนะ นายก็ทนอยู่กับฉันได้ตั้งเกือบสามปี ถ้ามองข้อดีของที่นี่ อย่างน้อยนายก็ได้เรียนหนังสือกับฉันจนจบปริญญาโท ฉันว่า ไม่มีใครที่ได้โอกาสดีๆ แบบนายหรอกนะ”
“ได้เรียนจนจบ*ปอโท นั่นมันก็เป็นเพราะผมต้องจำใจเรียนกับคุณแทนยังไงล่ะ แถมยังต้องเรียนแบบคูณสองอีก การบ้าน รายงาน ทุกอย่างผมทำแทนหมด...คุณแทนยังจะบอกว่าโชคดีอีกเหรอครับ...อืม...มันคงจะโชคดีเป็นบ้าเลยแหละ”
“เอาล่ะๆ ฉันรู้น่า ว่าทุกอย่างนายทำแทนฉันหมด ยังไงมันก็เป็นเรื่องดีสำหรับนายหรือเปล่าล่ะ อย่าบ่นน่า กลับไทยครั้งนี้ ฉันจะให้อิสระนายก็แล้วกัน”
“ขอให้มันจริงเถอะครับ ผมจะขอบคุณมาก”
“นายนี่มันจริงๆ เลยนะ ฉันพูดแค่นิดหน่อย นายกลับรัวใส่ฉันเป็นชุดๆ ”
“ถ้าไม่พูดแบบนี้ คุณแทนจะยอมเข้าใจมั้ยล่ะ อย่างคุณแทนพูดดีๆ ด้วยไม่ได้หรอก”
“เออ! ฉันรู้แล้ว! กลับก็กลับ ยังไงวันนี้ฉันขอไปบอกลาน้องเดียร์น่าหน่อยก็แล้วกัน”
“โอเคครับ งั้นได้เลยครับ ยังไงก็เหลือแรงไว้กลับถึงบ้านบ้างนะครับคุณหนูแทนคุณ ^<>^”
จิณณ์ดีใจอย่างที่สุด ที่อย่างน้อยแทนคุณก็ยังแยกความสำคัญออก ระหว่างมรดกกับสาวสวย...
********************
กดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ
ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น
และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ
บ้านหลังเล็ก...ภายในบริเวณคฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์ “กลับมาแล้วเหรอ...ทิชา” “ค่ะยาย...นี่ยายออกมาข้างนอกทำไม อากาศเย็นมากนะคะ แล้วนี่แม่ไปไหนคะยาย”ทิชามองไปรอบๆ ภายในบ้าน อาหารที่ถูกเตรียมไว้บนโต๊ะนี้คงเป็นฝีมือของยายแน่นอน แม่ของเธอไม่มีวันที่จะทำแบบนี้ได้หรอก “แม่เราพึ่งออกไปก่อนหน้าเรา ไม่เจอกันหรือไง”เหตุการณ์ที่ก่อนหน้าหลานของวรรณาจะมา ถ้าเลือกได้ เธอเองก็ไม่อยากจะบอกให้หลานของเธอรับรู้เลย เธอกับลูกสาวพึ่งทะเลาะกัน เรื่องเดิมๆ แต่ที่มันเพิ่มเติมก็คือหนี้สิน วรรณาจะทำอย่างไรดี... “ยายทำกับข้าวอีกหรือคะ ทิชาบอกยายแล้วไงว่าไม่ต้องทำทิชากินจากข้างนอกได้ค่ะยาย” “ยายรู้ว่าเราไม่ได้กินมาจากข้างนอกมาหรอก ยายทำง่ายๆ ไม่ได้ยากเย็นอะไร หนูกินสิลูก” “หน้าของยายซีดมากเลยค่ะ ยายเป็นอะไรหรือเปล่าคะ อาการเวียนหัวเบาลงหรือยังคะ”ทิชาวางมือลงบนหน้าผากของผู้เป็นยายด้วยความห่วงใย ยายอายุ 58 ปีแล้วทำงานมาตลอดทั้งชีวิต เลี้ยงเธอและแม่มา ยายควรได้พักผ่อนแล้ว “เปล่าจ้ะ ยายไม่ได้เป็นอะไร” “ยาย...ยายบอกทิชามาเถอะค่ะ ว่าวันนี้มี
คฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์... “ก็ลูกสาวของเธอสิ มาบอกฉันว่าคุยกับเธอเรียบร้อยแล้ว บอกว่าเธอไม่สบายเลยไม่ได้มาคุยกับฉันด้วยตัวเอง แล้วเธอเป็นยังไงบ้างล่ะวรรณา ดีขึ้นแล้วหรือยัง” “กานดามันโกหกคุณท่านน่ะสิเจ้าคะ ตอนนี้เงินที่คุณท่านให้มันไป มันให้ไอ้ก้องผัวใหม่ของมันหมดเลยเจ้าค่ะ อิฉันเครียดมากไม่รู้จะทำยังไงเจ้าค่ะคุณท่าน จะหาเงินจากไหนมาใช้หนี้กันอีกล่ะทีนี้” “อืม...ฉันเองก็ไม่รู้หรอก เห็นบอกว่าคุยกับเธอแล้ว นี่ฉันเห็นแก่เธอหรอกนะวรรณา ฉันเลยให้ไป” “ทั้งหนี้เก่า หนี้ใหม่อิฉันกับหลานคงไม่มีปัญญาใช้หมดแน่เจ้าค่ะคุณท่าน”วรรณาเจ็บช้ำใจอย่างที่สุด ลูกสาวของเธอ นอกจากจะไม่ช่วยแบ่งเบาภาระของเธอแล้ว ยังสร้างปัญหาให้เธอมากมายไม่จบไม่สิ้นสักที สงสารก็แต่หลานของเธอเท่านั้น ถ้าไม่มีทิชา วรรณาก็คงไม่ทุกข์ใจขนาดนี้ “ฉันเองก็ไม่ได้เร่งรัดอะไรหรอกนะ เธอเองก็ไม่ต้องเครียดหรอกวรรณา เดี๋ยวจะล้มป่วยเอา ทำยังไงได้ล่ะ ลูกสาวเธอนี่มันก็จริงๆ เลยนะ พูดซะดิบดีว่าจะเอาไปลงทุน จะรีบเอาเงินมาคืน” “มันจะมีปัญญาเอาเงินที่ไหนมาคืนเจ้าคะคุณท่าน งานการมันก็ไม่ทำ
คฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์... “ถ้าย่าไม่ให้แม่แกตาม แกก็คงจะไม่ยอมมาเจอย่าสินะเทวา”เจิมจันทร์มองหลานชายคนโตของเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า กว่าที่หลานเธอจะยอมมาพบเธอนั้น เจิมจันทร์ต้องตามตัวอยู่หลายครั้งเลยทีเดียว... “คุณย่ามีอะไรกับผมหรือครับ”‘เทวา’ หลานชายคนโตของตระกูลภัทรจุฑาธานันท์ วัย 26 ปี CEO บริษัทของตระกูลภัทรจุฑาธานันท์ “มีสิ...ไม่มีย่าจะเรียกแกมาทำไม”เจิมจันทร์ไม่คิดเลยว่าทั้งหน้าตาและรูปร่างของหลานชายของเธอนั้น ไม่มีส่วนไหนเลยที่จะทำให้เจิมจันทร์คิดว่าหลานเธอนั้นไม่มีความเป็นชาย ตอนที่หลานชายของเธอมาสารภาพ เจิมจันทร์ยังแทบไม่เคยเชื่อเลยด้วยซ้ำ ว่าหลานของเธอคนนี้จะไม่ชอบผู้หญิง “โอเคครับ ผมให้เวลาคุณย่าทั้งวันเลยก็ได้ มีอะไรพูดมาได้เลยครับ อย่าบอกนะ ว่าจะให้ผมไปแต่งงานกับผู้หญิงอีก”เทวาคิดว่าตัวเองนั้นมีความชอบในเพศเดียวกัน เขาไม่เคยนึกชอบผู้หญิงคนไหนเลยสักครั้ง ถึงแม้จะมีผู้หญิงมากมายที่เข้าหาเขา แต่เขาก็ไม่เคยจะสนใจ แต่กับเพศเดียวกัน เทวากลับรู้สึกชอบและสบายใจที่จะอยู่ด้วย แต่ว่าเขาเองก็ยังไม่เคยคบกับผู้ชายถึงขั้นเปิดตัวเป็นแฟนกันจริงๆ หรอก
“อะไรนะคะคุณท่าน!! ท้องเหรอคะ?”ทิชาตกใจกับคำพูดของคุณท่าน คืออะไรกัน ยอมท้องกับหลานชายของคุณท่านงั้นเหรอ บ้าไปแล้ว เขาคิดได้ยังไงกัน “ใช่ ฉันอยากได้เหลนที่เป็นสายเลือดของหลานฉัน นั่นก็คือตาแทนหลานชายคนที่สองของฉัน ท้องกับตาแทนและคลอดลูกออกมาทุกอย่างก็จะหมดสิ้นกัน เธอก็จะมีเงินอีกห้าล้าน สบายๆ” “หนูขอปฏิเสธค่ะคุณท่าน”ทิชาไม่ต้องเสียเวลาคิดมากมาย เรื่องนี้มันไม่เคยอยู่ในหัวของเธอมาก่อนเลย ถึงแม้ว่าเธอจะไม่มีเงิน ต้องเป็นหนี้ แต่เธอจะไม่ยอมเอาตัวเองเข้าแลกอย่างแน่นอน “งั้น ฉันก็จำเป็นที่จะต้องทวงหนี้สินของฉันคืนล่ะนะ เงินทั้งหมด ฉันขอคืนภายในหนึ่งปีก็แล้วกัน”เจิมจันทร์รู้ว่าทุกอย่างที่เธอพูดไปนั้นมันจะดูโหดร้ายสักหน่อย แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว “แต่หนูไม่มีเงินคืนคุณท่านครบในเวลาหนึ่งปีหรอกนะคะ ถ้าคุณท่านจะกรุณาสักหกปีจะได้มั้ยคะ”ทิชาคิดว่าถึงตอนนั้นเธอคงเรียนจบและทำงานหาเงินมาใช้ได้แน่นอน “ฉันใจดีกับเธอและวรรณามามากแล้ว บ้านที่พวกเธออาศัยอยู่ฉันก็เป็นคนสร้างให้ ทำไมเธอไม่คิดที่จะตอบแทนบุญคุณฉันบ้างล่ะ...ที่ฉันเลือกเธอก็เพราะฉันเห็น
ร้าน Good Time พิซซ่า... “ทิชา...” “ว่าไงธารา” “คุณทอฝันเรียกพบน่ะ เธอบอกให้ไปที่ห้องรับรอง” “โอเค...” “แกไม่ถามหน่อยเหรอว่าคุณทอฝันเรียกแกไปทำไม” “ฉันรู้อยู่แล้วน่า...จะพูดเรื่องอะไร...นอกจาก...” “เรื่องแกเหรอ อย่าบอกนะว่าคุณทอฝันรู้เรื่องนี้แล้ว” “จะไม่รู้ได้ยังไง คุณหญิงภารวีคงบอกลูกสาวแล้วแหละ” “งั้น แกก็ให้คุณหนูทอฝันช่วยสิ” “เรื่องที่คุณหนูทอฝันมาเปิดร้านพิซซ่านี่ คุณท่านยังโกรธไม่หายเลยนะ จะให้คุณหนูเธอช่วยอะไรฉันอีกธารา ฉันไม่อยากเอาเรื่องนี้ไปเป็นภาระของคนอื่นอีก ฉันมีวิธีจัดการเรื่องนี้เองน่า...” “งั้นสิ...ก็แกมันเก่งนี่ ร้ายไม่เบาเลยนะแกเนี่ย” “ก็ร้ายกับฉันก่อนป่ะล่ะ ฉันก็ต้องเอาคืนบ้างแหละ โอเค...งั้นเดี๋ยวฉันไปพบคุณหนูก่อนนะ”ทิชาวางภารกิจลง พร้อมกับถอดผ้ากันเปื้อนออกและเดินตรงไปยังห้องรับรองที่มีเจ้านายของเธอรออยู่ คุณหนูทอฝันเป็นคนขอร้องให้เธอมาช่วยงานที่ร้าน ทิชาไม่ปฏิเสธเลย เพราะรายได้ที่คุณหนูให้นี้ จะช่วยยายของเธอได้อีกแรง และเป็นค่าใช้จ่ายในการเรี
1 สัปดาห์ต่อมา...ณ...สนามบิน (ประเทศไทย) “เฮ้อ...อากาศประเทศไทยนี่มันแสนจะชุ่มปอดเลยจริงๆ”จิณณ์ยืนกางแขนทั้งสองข้างเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ของถิ่นบ้านเกิดที่เขาจากไปเกือบสามปี “ขึ้นรถได้แล้ว ฉันรอนายอยู่นะจิณณ์” “ขอสูดอากาศให้หายคิดถึงหน่อยก็ไม่ได้ คุณแทนจะรีบไปไหนครับ หรือว่าจะรีบไปรับมรดกหรือไงครับ” “ฉันบอกให้นายรีบขึ้นรถ จะขึ้นหรือไม่ขึ้น...งั้น...ปรีชาออกรถได้เลย!” “เดี๋ยวๆ สิครับ ขึ้นก็ขึ้น อะไรกันเนี่ย โมโหอะไรกันครับ หรือว่าคิดถึงน้องเดียร์น่าอยู่หรือไงครับ ยังล่ำลากันไม่ถึงใจเหรอครับเนี่ย” “จิณณ์! นายนี่มัน!!” “โอเคๆ ครับ...ไปเลยครับน้าปรีชา ออกรถได้เลย คิดถึงกับข้าวคุณยายวรรณาจะแย่อยู่แล้ว อยากกินจริงๆ” “ยายวรรณาก็ทำรอคุณจิณณ์แล้วครับ รู้ว่าคุณจิณณ์จะมา ดีใจใหญ่เลยครับ” “อ่าวเหรอ...ดีเลย...ป่านนี้ยัยทิชาจะเป็นยังไงบ้างนะ แชทก็ไม่เคยตอบ Face ก็ไม่อัพเดท ไอจีก็เงียบ สามปีนี่จะโตขนาดไหนกันนะ” “นายเงียบสักทีจะได้มั้ย อยากเดินกลับบ้านหรือไง” “โอเคครับ
บ้านหลังเล็ก...ภายในอาณาเขตคฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์ “อีกสักเดี๋ยวทิชาก็จะกลับแล้วแหละลูก เป็นไงกับข้าวยายอร่อยมั้ยลูก ดูสิผอมลงกว่าเดิมเยอะเลย อยู่ที่โน้นคงไม่ได้กินอะไรเลยสินะ”วรรณามองเด็กหนุ่มที่เธอนั้นเลี้ยงมาตั้งแต่ยังแบเบาะ กำลังตักอาหารใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย ‘จิณณ์’ เป็นเด็กที่น่าสงสารพอๆ กับหลานสาวของเธอเลย ทั้งสองถูกเลี้ยงดูมาด้วยกัน ความสนิทสนมนั้นราวกับพี่ชายน้องสาว วรรณาอยากเห็นในวันที่ทั้งสองคนเป็นฝังเป็นฝาจริงๆ เธอคงจะมีความสุขไม่น้อยเลยทีเดียว “ครับยาย อาหารที่โน้นไม่อร่อยเท่าฝีมือของยายหรอกครับ ผมคิดถึงยายจังเลยครับ” “กินให้เยอะๆ เลยลูก แต่เดี๋ยวถ้าทิชามา ก็คงต้องนั่งคุยกันนานเลยสินะ ไปตั้งเกือบสามปีไม่เคยส่งข่าวมา น้องคงคิดถึงเราแย่เลยนะจิณณ์” “อะไรกันครับยาย ทิชาต่างหากล่ะครับ ที่ไม่ยอมส่งข่าวอะไรเลย ไม่ยอมเปิดแชทเปิดไลน์เลย ผมติดต่อทิชาเป็นร้อยครั้งพันครั้ง ก็ไม่เคยตอบกลับ ไม่รู้เป็นยังไงบ้างครับ” “น้องทำงานด้วยเรียนด้วย คงไม่มีเวลาน่ะ” “ทำงานเหรอครับ”จิณณ์ไม่เคยรับรู้ความเคลื่อนไหวของน้องสาวเขาเลย ‘ทิชาต้องล
ณ Lifestyle nightclub... “คุณย่าจ้างพี่มาเท่าไหร่ครับ พี่ถึงไม่ยอมฟังที่ผมพูดเลย” “ไม่ได้จ้างสักบาท แต่คุณย่าบังคับพี่ต่างหากล่ะ นายจะให้พี่ทำยังไง คุณย่าบอกว่า ความจริงเรื่องที่นายจะทำ มันเป็นหน้าที่ของพี่ คุณย่ายื่นคำขาดขนาดนั้น พี่จะทำอะไรได้แทนคุณ” “ทำไมพวกเราถึงปล่อยให้คุณย่าต้องทำอะไรแบบนี้ครับพี่เทวา พวกเราน่าจะรวมตัวกันและคุยกับคุณย่านะครับ” “นายไม่รู้จักคุณย่าหรือไง นายจำได้มั้ย ตอนที่พี่เปิดตัวยอมรับว่าตัวเองเป็นเกย์ คุณย่าเดือดขนาดไหน นายไม่เห็นหรือไง” “เห็นสิครับ แต่พี่เองก็รอดมาได้นี่ครับ คุณย่าโกรธไม่นาน สุดท้ายก็กลับมาคุยกับพี่เหมือนเดิม” “พี่ว่า...นายทำตามที่คุณย่าให้ทำเถอะ...ทำๆ ไปเดี๋ยวก็จบ เรื่องนี้นายเก่งอยู่แล้วนี่” “ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น ผมทำได้ครับพี่เทวา ผมไม่ติด” “ทิชาสวยมากรู้มั้ย นายเคยเห็นเธอตอนนี้หรือยัง”ความสวยและน่ารักของเธอ ขนาดเทวาเองที่คิดว่าตัวเองชอบผู้ชาย พอเห็นเด็กสาวคนนั้นเขายังรู้สึกหวั่นไหวอยู่เหมือนกัน “ผมไม่สนหรอกครับว่าเธอจะสวยมากขนาดไหน ให้คุณย่าเลือกคน
ณ โรงแรมสุดหรู ประเทศสิงคโปร์... “ปล่อยผมนะ! นี่คุณทำบ้าอะไรของคุณ...ทอฝัน”จิณณ์กำลังปัดมือเล็กๆ ของคนที่คร่อมอยู่บนร่างของเขาออก ยัยตัวแสบหลอกเขามาประชุมที่สิงคโปร์ สุดท้ายไม่มีเรื่องการประชุม ไม่มีติดต่อใดๆ เกี่ยวกับงานเลย พอรู้ว่าโดนเธอหลอก เขาก็โมโหเป็นอย่างมาก แสบจริงนะ! “ก็จะปล้ำนายไง...นี่อย่าบอกนะ...ว่านายไม่รู้ว่าฉันจะทำอะไรนาย...อืม...แต่ไม่เป็นไร...รออีกสักสิบนาที นายก็จะไม่พูดกับฉันแบบนี้แน่นอน” “ทำไม! คุณจะทำอะไร” “นายนี่*ซื่อบื้อจริงๆ เลยนะจิณณ์ ฉันถามนายหน่อย เมื่อกี้นายกินอะไรไปบ้าง นายไม่สังเกตตัวเองบ้างเลยเหรอ...อืม...ยานี้เขาบอกว่าประมาณสิบห้านาทีก็จะออกฤทธิ์ ตอนนี้นายก็อยู่เฉยๆ สักพักนะ”แผนการร้ายของทอฝันก็คือการใช้ทางลัด นายนี่ต้องใช้วิธีแบบนี้ถึงจะเอาอยู่ รอให้มาจีบเธอก่อน ชาตินี้ก็คงไม่มีวันสำเร็จแน่นอน “ทอฝัน! คุณใส่อะไรลงไป!”จิณณ์จำได้แค่ว่าเธอยื่นน้ำอัดลมกับน้ำเปล่าให้เขา ตอนเขาเปิดมันก็ผนึกอย่างดี เหมือนไม่ได้ถูกเปิดมาก่อนหน้านี้นี่ แล้วเธอจะใส่อะไรไปตอนไหนกัน “ฉันใส่ยาปลุกเซ็กส์ลงไป นายกระหายน้ำ
รถสปอร์ตคันหรู... “นี่คุณจะพาฉันไปไหนคะ มันไม่ใช่ทางกลับบ้านนะ” “ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณส่วนตัว” “เราคุยกันแล้วนี่คะ คุณยังไม่เข้าใจตรงไหนอีกคะ” “ไม่เข้าใจตรงที่ ทำไมคุณไม่ยอมตกลงแต่งงานกับผมสักที” “นี่มันผ่านมาไม่กี่วันเองนะคะ ไหนคุณบอกว่า จะให้เวลาฉันหนึ่งเดือน แล้วนี่อะไรคะ” “ผมใจร้อน ไม่อยากรออีกแล้ว” “คุณบ้าไปแล้ว จอดรถเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่ไปกับคุณหรอก” “ไม่จอด ทำไมผมจะต้องเชื่อคุณด้วย” “นายแทนคุณ!” “ครับผม เรียกซะเต็มยศเลย มีอะไรเหรอครับ ^^”******************** ในขณะเดียวกัน...อีกด้านหนึ่ง... คฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์... “ฉันดีใจนะวรรณาที่เธอกับเหลนมาเยี่ยมฉันวันนี้ ตาแทนบอกฉัน ตอนแรกฉันยังไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำว่าทิชาจะยอมให้เธอกับเหลนมา แสดงว่าทิชาคงหายโกรธฉันแล้วใช่มั้ย” “ทิชาไม่เคยโกรธคุณท่านเลยนะเจ้าคะ เรื่องที่ผ่านมามันเป็นการเข้าใจผิดกันระหว่างทิชากับคุณท่านก็เท่านั้นเอง อิฉันเข้าใจทุกอย่างเจ้าค่ะ คุณท่านอย่าคิดมากเลยนะเจ้าคะ วันนี้ทิชากับคุณห
“อุ๊บ!” เสียงของเขาขาดหายไป ริมฝีปากบางอ่อนนุ่มปิดปากของเขาเอาไว้ ลิ้นเล็กลากไล้ไปมา กระตุ้นความรู้สึกของเขาเป็นอย่างมาก มันวาบหวิวจนทำให้ลิ้นใหญ่อดใจไม่ไหวต้องสอดแทรกตอบกลับปากนุ่มนั้นทันที “อื้อ...” จูบ นี่คือจูบใช่มั้ย มันคือจูบแรกของธารา ทำไมรู้สึกดีและวาบหวิวขนาดนี้นะ มันดูนุ่มเบาสบายและที่สำคัญมันเสียวแบบแปลกๆ ด้วยนะ ^^ “ดีมั้ย” “ดีสิคะ เอาอีกค่ะ พี่จูบตรงอื่นบ้างสิ...”ความรู้สึกของธาราตอนนี้มันปั่นปวนไปหมด ริมฝีปากของเขาช่างมีมนต์วิเศษอะไรขนาดนี้ ลากไปตรงไหนมันก็รู้สึกซาบซ่านตรงนั้น เนี่ยเหรอ ความสุขของการมีเซ็กส์ “ได้สิ...พี่มีอารมณ์กับเรามากๆ นะธารา พี่...”ริมฝีปากหนาซุกไซร้เข้าไปยังซอกคอขาวผ่องดอมดมกลิ่นหอมของกายสาว ผิวขาวเนียนละเอียดนุ่มดุจแพรไหมอดใจไม่ไหวเลยต้องดูดดุนสร้างรอยรักเอาไว้หลายจุดเลยทีเดียว “อื้ออ...พี่จะพูดแบบนี้ตลอดเลยเหรอคะ...อ๊า! ตอนนี้หนูไม่ไหวแล้วนะคะพี่...อื้มมม์”สมองของธาราขาวโพลนไปหมด เธอกำลังจะล่องลอยไปบนห้วงอวกาศ เธอรู้สึกดีกับสัมผัส ธาราไม่เคยนึกเสียใจเลยที่ตัดสินใจแบบนี้ เขาคือคนที่ธาราชอบมาตลอด
บริษัทภัทรจุฑาธานันท์ฟู๊ด จำกัด... “ที่คุณเรียกผมมามีเรื่องแค่นี้ใช่มั้ยคุณทอฝัน” “ใช่...นายจะตอบฉันมาได้ยัง ว่าเพราะอะไรนายถึงถอนตัวไม่ไปประชุมกับฉันที่สิงคโปร์”ทอฝันแค่อยากรู้ เขาหลบหน้าเธอมาตลอด ทั้งที่ทำงานอยู่บริษัทเดียวกัน วันนี้ทอฝันจะไม่ขอทนอีกต่อไปแล้ว เธอจะถามเขาให้รู้กันไปเลย “ผมถอนตัวมันก็คือคำตอบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ คุณทอฝันยังจะอยากรู้เหตุผลอะไรอีก”จิณณ์พยายามหลบเลี่ยงเธอก็เพราะ เขารู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นคิดอะไร ทั้งบริษัทรู้กันหมด ถ้าจิณณ์ไม่รู้ก็บ้าแล้ว เธอไม่สนใจภาพลักษณ์ของตัวเองว่าคนอื่นจะมองเธอยังไง เขาก็แค่เด็กในบ้านที่ตระกูลภัทรจุฑาธานันท์อุปการะ ไม่มีสิทธิ์ที่จะคิดอะไรกับคุณหนูผู้สูงส่งหรอก “ถ้าไม่ใช่ฉัน เป็นคนอื่น นายจะไปมั้ยจิณณ์” “มันไม่ได้เกี่ยวว่าจะเป็นใคร ผมไม่ไป ก็คือไม่ไป คุณทอฝันอยากจะรู้เหตุผลไปทำไมอีกไม่ทราบ” “ฉันอยากให้นายไปกับฉัน...” “ผมไม่อยากไปกับคุณ” “นี่ไง...นายไม่อยากไปกับฉันก็เพราะว่า นายรู้ใช่มั้ย ว่าฉันคิดยังไงกับนาย” “รู้แล้วยังไงครับ...”
“ผมไม่มีแฟน และผมก็ไม่มีใคร คุณไม่ต้องห่วง ว่าจะมีใครมาตามรังควานคุณแน่นอน” “ดิฉัน...ก็แค่ถามเฉยๆ เพราะก่อนหน้านั้น แฟนคุณหวงคุณอย่างกะอะไรดี แล้วมาตอนนี้เธอคนนั้นไปไหนซะล่ะ”อะไรกันยัยทิชา นี่แกเผลอถามเรื่องแฟนกับเขาเนี่ยนะ บ้าจริง... “ผมเคลียร์ทุกอย่างหมดแล้ว คุณจะยอมตกลงแต่งงานกับผมหรือเปล่า...ทิชา” “ขอดิฉันคิดดูก่อนค่ะ ยังให้คำตอบคุณตอนนี้ไม่ได้หรอกค่ะคุณแทน” “คุณจะใช้เวลาคิดกี่วัน” “หนึ่งเดือน” “อะไรนะ...เดือนนึง...มันนานเกินไป” “ไม่นานหรอกค่ะ หรือคุณจะต้องการสามเดือนเหรอคะ” “ผมขอต่อรองคุณสักสิบวันได้มั้ยทิชา คุณจะต้องคิดอะไรอีก คุณแต่งงานกับผมไป เราใช้ชีวิตแบบผัวเมีย วันหนึ่งถ้าคุณไม่โอเค คุณก็ยังมีเวลาที่จะตัดสินใจนี่ อายุคุณแค่ 22 ถ้าผมไม่โอเคสำหรับคุณ คุณเองก็มีเวลาที่จะหาใหม่ได้นี่ สวยแบบนี้ผมว่า ไม่ทันข้ามวันคุณก็หาได้แล้ว” “คุณแทน! ดิฉันไม่ได้เป็นเหมือนคุณนะ ที่จะมีใครก็ได้ อย่าเอาตัวเองมาเป็นบรรทัดฐานคนอื่นสิ” “คุณทำไมต้องคิดมากล่ะ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เราสองคนก็เคยเป็นผัวเมี
สายสนทนาในรถสปอร์ตคันหรู... “สรุปวันนี้ นายจะนั่งรอทิชาอยู่ในรถแบบนี้ทั้งวันเลยเหรอแทนคุณ” “ก็ไม่ได้คิดจะอยู่ในนี้หรอกพี่เทวา ผมกำลังคิด ว่าผมจะเริ่มต้นพูดกับทิชาว่าไง อยู่ๆ ก็มาหาแบบนี้ พี่เทวาช่วยคิดคำพูดหน่อยสิครับ” “นี่นายลืมไปแล้วเหรอ ว่านายน่ะเป็นเสือ แค่เข้าไปคุยกับผู้หญิงเนี่ยนะ” “มันไม่ได้เหมือนกันนี่ครับพี่เทวา ผมกับทิชา เราเคยคุยกันดีๆ กันซะที่ไหนล่ะพี่” “ไม่คุยอะไรกัน...ครั้งนี้นายก็ต้องคุยแล้ว นายต้องเริ่มก่อนนะแทน” “ผมก็ต้องเริ่มก่อนอยู่แล้ว แต่ว่าผมจะเริ่มยังไงนี่แหละคือปัญหา ผมไม่รู้จะใช้*มุขไหนเริ่มกับเธอเลยครับพี่เทวา” “นายก็เข้าทางคุณยายวรรณาสิ อ้างว่าคุณย่ามีเรื่องฝากมาบอก หาเรื่องอะไรก็ได้ ฉันเชื่อว่าคุณยายวรรณาจะช่วยนายได้แน่นอน” “อืม...ก็เป็นความคิดที่ดีเลยนะครับพี่เทวา งั้น ผมทำตามที่พี่บอกแล้วกันนะครับ” “อะไรของนาย เป็นเสือสิ้นลายไปแล้วหรือไงน้องพี่” “ผมไม่เคยง้อผู้หญิงนี่” “ก็ลองซะสิ” “ครับ” แทนคุณก็คงจะต้องลองแล้วแหละ เธอจะเป็นยังไงบ้างนะที
“ห๊ะ! อะไรนะคะ!”ร่างกายของธาราชาวูบตั้งแต่หัวจรดเท้า ราวกับว่าเธอกำลังโดนไฟฟ้าแรงสูงช็อตอยู่ เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมา ‘บ้าไปแล้ว...เขาต้องบ้าไปแล้วจริงๆ’ “ผมอยากจะลองมีอะไรกับคุณ ฟังไม่ผิดหรอก...ธารา” “ให้ดิฉันลอง...มีอะไรกับท่านประธานงั้นเหรอคะ...” “ใช่ครับ...ผมอยากรู้ ว่าผมมีอะไรกับผู้หญิงได้หรือเปล่า คุณอย่าพึ่งโกรธผมนะ ผมแค่จะแชร์เรื่องของผมให้คุณฟังก็เท่านั้นเอง ถ้าคุณจะปฏิเสธก็ได้นะ” “แล้วทำไมต้องเป็นดิฉันคะ?”ธาราจะโกรธเขาทำไมกัน เธอก็แค่ช็อกในสิ่งที่เขาพูดออกมา มันเหมือนกับในอดีต ตอนที่เธอเคยพูดกับทิชาเล่นๆ ไว้ก็เท่านั้นเอง ‘ทำไมเขาไม่มาจ้างฉันสร้างทายาทบ้างวะ...ถ้าเขาจ้าง...ฉันจะรีบเลยแหละ’ “ไม่รู้สิ ผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรต้องเป็นคุณ...อืม...หรือเป็นเพราะว่าคุณเป็นคนที่น่าจะรับเรื่องแปลกๆ อะไรแบบนี้ได้มั้งครับ ผมสงสัยตัวเองมาตลอด แต่ก็ไม่เคยลองสักที” “คุณแค่อยากลองเหรอคะ?”สำหรับธารา แค่ได้ลองสักครั้งก็ถือว่าเด็ดสุดแล้ว ใครจะมองว่าเธอบ้าก็ช่าง สำหรับผู้ชายที่ชอบ ต่อให้มอบกายถวายตัว เธอก็ยอม กำไรเห็นๆ ^^
วันต่อมา...ณ...บ้านเช่าหลังเล็ก ภายในรถสปอร์ตคันหรู...สายตาคมเข้มกำลังจับจ้องไปยัง บ้านเช่าหลังหนึ่ง ที่อยู่ในซอยเล็กๆ แทนคุณเฝ้ามองอยู่ในรถตั้งแต่เช้าผ่านมานานหลายชั่วโมง ไม่มีใครออกจากบ้านหลังนั้นเลย ‘ทิชา...เป็นคนที่มีจิตใจเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็งมาก ขนาดผมเองยังเข้าไม่ถึงเธอเลยสักครั้ง เราโตมาด้วยกัน เธอมองผมเป็นพี่ชาย แต่ว่า ผมไม่ได้มองเธอแบบนั้นหรอกนะครับ เมื่อก่อนผมคิดกับเธอมากกว่าพี่ชายด้วยซ้ำ...แต่...ไม่ว่าผมจะมองเธอแบบไหน ทิชาก็ไม่เคยแม้แต่จะคิดกับผมมากไปกว่านั้นเลย...ตอนนี้...ผมเลยไม่รู้จะแนะนำคุณแทนยังไง...เพราะตัวผมเองก็ไม่เคยจีบทิชาสำเร็จสักที...คุณแทนคงต้องหาวิธีการเอาเองแล้วแหละครับ...ยังไง...ผมก็ขอให้คุณแทนโชคดีนะครับ...ผมจะเอาใจช่วยครับ’ คำพูดของจิณณ์ที่บอกเขาก่อนมาที่นี่มันทำให้แทนคุณคิดหนักอยู่เหมือนกันนะ ทิชาเป็นคนที่มีจิตใจแน่วแน่เข้มแข็ง แทนคุณจะพิชิตใจเธอได้งั้นเหรอ ‘ยัยทิชามีจุดอ่อน...คือความจริงใจ และถ้าคุณแทนจะเอาชนะยัยนั่นได้...คุณต้องมีความจริงใจ และใช้ความจริงใจนี้เข้าหาทิชา...คุณแทนต้องทนนางหน่อยนะ จะสักสิบครั้งยี่สิบครั้ง คุณแ
คฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์... “ทิชาอยู่ใกล้เราขนาดนี้ ทำไมพวกเราไม่เคยเอะใจเลยนะ” “แต่ทิชาก็ระวังตัวมาก พี่ตามเธอไปด้วยตัวเอง ถ้าจ้างนักสืบก็คงอาจจะไม่ทันเธอแน่” “อะไรจะกลัวพวกเราขนาดนั้นนะ ทิชาคิดมากเกินไปแล้ว ดีนะ ที่น้องบอกให้พี่เทวาเลิกตามทิชาไป ตอนแรกพี่เทวาก็จะตามทิชาไปเหมือนกัน” “ตอนนี้นายก็รู้ที่อยู่ของเธอแล้ว นายจะทำยังไงต่อ” “ก็เฝ้าดูสักวันสองวัน เธออยู่นนทบุรี ใกล้เราไม่ถึงห้าสิบกิโลเลย แต่เรากลับตามเธอไปทั้งเหนือและใต้ทั่วทุกสารทิศ แต่เธอกลับอยู่ใต้จมูกของเรานี่เอง” “น้องคิดว่า ทิชาฉลาดมากค่ะ ใกล้ๆ พวกเราอาจจะคิดไม่ถึงไงคะ ที่อันตรายเท่ากับที่ปลอดภัยค่ะพี่แทน” “ทางคุณย่าเอง ก็กล่อมคุณยายวรรณาไปเหมือนกันนะ แต่ดูเหมือนจะให้นายแต่งงานกับทิชาด้วย นายจะว่ายังไงเรื่องนี้” “ผมแต่งงานกับเธออยู่แล้วครับพี่เทวา แต่ว่าเธอนี่สิ ผมไม่รู้ว่าเธอจะยอมมั้ย” “ยอมไม่ยอม พี่ก็ลองจีบทิชาสิ ครั้งแรกๆ พี่โดนบังคับ แต่ครั้งนี้พี่ลองเริ่มจีบทิชาแบบจริงๆ จังๆ น้องเชื่อว่า ทิชาอาจจะ Say yes พี่ก็ได้นะ พี่ต้องลองดูค