ตอนที่ 5 ภารกิจช่วยเหลือ

คฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์...

          “ถ้าย่าไม่ให้แม่แกตาม แกก็คงจะไม่ยอมมาเจอย่าสินะเทวา”

เจิมจันทร์มองหลานชายคนโตของเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า กว่าที่หลานเธอจะยอมมาพบเธอนั้น เจิมจันทร์ต้องตามตัวอยู่หลายครั้งเลยทีเดียว...

          “คุณย่ามีอะไรกับผมหรือครับ”

‘เทวา’ หลานชายคนโตของตระกูลภัทรจุฑาธานันท์ วัย 26 ปี CEO บริษัทของตระกูลภัทรจุฑาธานันท์

          “มีสิ...ไม่มีย่าจะเรียกแกมาทำไม”

เจิมจันทร์ไม่คิดเลยว่าทั้งหน้าตาและรูปร่างของหลานชายของเธอนั้น ไม่มีส่วนไหนเลยที่จะทำให้เจิมจันทร์คิดว่าหลานเธอนั้นไม่มีความเป็นชาย ตอนที่หลานชายของเธอมาสารภาพ เจิมจันทร์ยังแทบไม่เคยเชื่อเลยด้วยซ้ำ ว่าหลานของเธอคนนี้จะไม่ชอบผู้หญิง

          “โอเคครับ ผมให้เวลาคุณย่าทั้งวันเลยก็ได้ มีอะไรพูดมาได้เลยครับ อย่าบอกนะ ว่าจะให้ผมไปแต่งงานกับผู้หญิงอีก”

เทวาคิดว่าตัวเองนั้นมีความชอบในเพศเดียวกัน เขาไม่เคยนึกชอบผู้หญิงคนไหนเลยสักครั้ง ถึงแม้จะมีผู้หญิงมากมายที่เข้าหาเขา แต่เขาก็ไม่เคยจะสนใจ แต่กับเพศเดียวกัน เทวากลับรู้สึกชอบและสบายใจที่จะอยู่ด้วย แต่ว่าเขาเองก็ยังไม่เคยคบกับผู้ชายถึงขั้นเปิดตัวเป็นแฟนกันจริงๆ หรอกนะ

          “ตาแทนจะกลับอาทิตย์หน้า ตอนนี้แกมีหน้าที่ช่วยย่าพูดกับน้องให้ยอมตกลงที่จะให้ย่าหาผู้หญิงมาอุ้มท้องกับตาแทน”

          “ยังไงเหรอครับคุณย่า ผมไม่เห็นเข้าใจเลย”

          “ย่าจะให้ตาแทนมีเหลนให้กับย่า เพื่อสืบทอดตระกูลของคุณปู่แก”

          “จะให้นายแทนแต่งงานงั้นเหรอครับคุณย่า”

          “แกรู้จักหลานสาวยายวรรณามั้ย”

          “อ่อ...รู้จักครับ”

เธอคนนั้นมีหน้าตาที่เป็นเอกลักษณ์คือความเป็นลูกครึ่งชัดเจน สวยน่ารัก สะดุดตาเป็นอย่างมาก เขาเองก็เคยเห็นเด็กคนนั้นแค่ผ่านๆ เธอเข้ามาช่วยงานยายของเธอที่บ้านหลังนี้

          “ย่าจะให้เด็กคนนั้นอุ้มท้องลูกตาแทน”

          “อะไรนะครับ! จะให้ตาแทนกับเด็กคนนั้นมีอะไรกัน เพื่อคุณย่าจะได้มีเหลนงั้นเหรอครับ”

          “ใช่...แกต้องช่วยย่าพูดกับตาแทนด้วยล่ะ ในฐานะที่แกเป็นพี่ชาย และหน้าที่นี้มันควรเป็นของแก ถ้าแกเป็นผู้ชายแมนๆ ย่าก็คงไม่ให้ตาแทนทำเรื่องนี้หรอก”

          “คุณย่าจะพูดว่า เพราะผมเป็นเกย์ชอบผู้ชายงั้นเหรอครับ คุณย่าพูดมาตรงๆ ก็ได้นะครับ สมัยนี้เรื่องเพศมันเปิดกว้างแล้วนะครับคุณย่า”

          “ก็เพราะมันเปิดกว้างไง ย่าถึงต้องใจเย็นพูดกับแกแบบนี้ ยังไงแกก็ต้องช่วยย่านะ”

          “ช่วยพูดกับนายแทน ให้ยอมปั๊มทายาทงั้นเหรอครับคุณย่า และคุณย่าคิดว่าผมจะบังคับตาแทนได้เหรอครับ”

          “ตาแทนจะยอมไม่ยอม แกก็ต้องช่วยย่าพูดกับน้อง ถ้าน้องของแกไม่ยอม ย่าจะให้แกนั่นแหละรับผิดชอบเรื่องนี้แทน”

          “อ่าว...ไหนวนมาให้ผมรับผิดชอบเรื่องนี้ล่ะครับ ความจริงเรื่องสืบทอดตระกูลที่คุณย่าพูดน่ะ ผมไม่เห็นว่ามันจะเป็นเรื่องสำคัญอะไรเลยนะครับ พวกเราสามคนอายุยังน้อยอยู่เลยนะครับคุณย่า อีกหน่อยตาแทนก็แต่งงานอยู่แล้วไม่เห็นจะต้องรีบเลยครับ”

          “อายุของย่าอีกสองปีก็จะครบเจ็ดสิบ จะตายวันตายพรุ่งก็ยังไม่รู้เลย ย่าอยากจะทำเรื่องที่ปู่ของแกเคยพูดกับย่าไว้ ว่าจะรักษาวงศ์ตระกูลภัทรจุฑาธานันท์ให้สืบทอดต่อไป แกช่วยย่าเถอะนะเทวา ย่ามองไม่เห็นใครแล้ว ตาแทนน่ะดื้อมาก ย่าคิดว่าเจ้านั่นคงไม่ยอมง่ายๆ หรอก”

          “แน่นอนครับ...ตาแทนคงไม่ยอมให้ย่าจับมันไปผสมพันธุ์เพื่อปั๊มทายาทสืบทอดวงศ์ตระกูลผู้สูงส่งนี้หรอกครับ พนันได้เลยครับว่ามันไม่ยอมล้านเปอร์เซนต์”

เทวารู้จักน้องชายคนนี้เป็นอย่างดี แทนคุณกับตัวเขาอายุห่างกันแค่ปีเดียว เพราะฉะนั้นเขาเองก็เป็นทั้งพี่และเพื่อนมีความสนิทสนมกันคุยกันได้ทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องที่เทวาเป็นเกย์เขาก็เปิดเผย เริ่มจากครอบครัว และสังคม ทุกคนรู้เรื่องนี้หมด เขาตัดสินใจเปิดเรื่องที่เขาเป็นแบบนี้หลังจากที่พ่อเขาเสียไป

          “ย่าไม่สนใจหรอกว่าตาแทนจะยอมหรือไม่ยอม ย่ามอบหมายให้แกทำยังไงก็ได้ ให้เรื่องนี้สำเร็จ”

          “แล้วคุณย่าคุยกับคุณยายวรรณาแล้วเหรอครับ ผมว่าหลานของเขาดูแล้ว ไม่น่าจะยอมให้คุณย่าจับเขามาเป็นแม่พันธุ์ได้ง่ายๆ หรอกนะครับ” เด็กสาวคนนั้นดูจากลักษณะภายนอก เธอดูเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง ดูแข็งแกร่ง ไม่ได้หัวอ่อน ยากที่จะชักจูงได้ง่าย

          “แกมีหน้าที่คุยกับน้องของแกก็พอ เรื่องหลานวรรณา เดี๋ยวย่าจัดการเอง และแกก็ไม่ต้องรู้หรอก ว่าย่าจะทำยังไง”

          “อย่าบอกนะว่าคุณย่าจะใช้วิธีบังคับ?”

          “ย่าหมดธุระกับแกแล้วเทวา”

          “เอ๊า! คุณย่า อยู่ดีๆ ก็ไล่กันเฉยเลย”

          “ไปทำตามที่ย่าบอกเถอะ” เจิมจันทร์มีวิธีการที่จะทำให้เด็กคนนั้นยอมได้แน่นอน ถ้าพูดดีๆ มันใช้ไม่ได้ผล เธอเองก็จำเป็นที่จะต้องใช้วิธีรุนแรง อาจจะโกรธเคืองกันไปบ้าง เจิมจันทร์ก็พร้อมรับผิดเรื่องนี้แต่เพียงผู้เดียว...

          เวลา 19.30 น. คฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์...

          “นั่งสิ”

          “ค่ะคุณท่าน”

ยายบอกทิชาว่าคุณท่านเรียกทิชาเข้าพบ คุณท่านมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอ ‘คงหนีไม่พ้นเรื่องที่แม่ไปก่อไว้แน่นอน’ ร่างอวบอิ่มนั่งลงกับพื้น เบื้องหน้าของเธอคือประมุขของบ้านที่เธออาศัยอยู่ ท่านนั่งโซฟาตัวใหญ่ และเธอกำลังเผชิญหน้าเพื่อรอให้ท่านเปิดประเด็นในการเรียกพบเธอครั้งนี้

          “ฉันจะไม่อ้อมค้อมอะไรนะ ที่ฉันเรียกเธอมา ก็เพราะเรื่องแม่ของเธอ คงจะรู้เรื่องนี้มาบ้างแล้วสินะ”

สายตาของหญิงสูงวัยมองเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณา ดวงตากลมโตสีฟ้าเข้มนั้นดูโดดเด่น ความฉลาดในแววตานั้นฉายออกมาอย่างชัดเจน ดวงหน้าสวยเกลี้ยงเกลาใส มองดูแล้วหมดจด ยิ่งมองก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงความงดงามผุดผ่อง ความสวยแบบนี้คือความสวยกระจ่างใสสมวัย รูปร่างของเด็กคนนี้สูงโปร่งได้รูป สัดส่วนเหมาะสมกลมกลึง หน้าตาละหม้ายคล้ายไปทางพ่อไม่มีผิด

          “ค่ะคุณท่าน”

สุดท้ายแล้วแม่ของทิชาก็โดนหลอกเอาเงินไปจริงๆ ผู้ชายคนนั้นติดต่อไม่ได้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ตอนนี้แม่ของเธอร้องไห้เสียใจอยู่ที่บ้าน ยายของเธอก็ทุกข์ใจกินไม่ได้นอนไม่หลับเลย ทิชาในฐานะลูกและหลาน เธอกำลังคิดหาวิธีในการแก้ปัญหาครั้งนี้อยู่เหมือนกัน แต่ทว่าเงินมากมายขนาดนั้น อย่าว่าแต่เงินล้านเลย เงินหมื่นตอนนี้ก็ยังหายากเลย ทิชาจะทำอย่างไรดี

          “เมื่อวานฉันได้คุยกับยายของเธอ แต่ว่าวรรณาเขาไม่เห็นด้วย ฉันเลยต้องขอคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว หนี้สินที่แม่ของเธอมาขอหยิบยืมไปรวมทั้งหมดหนึ่งล้านห้าแสนสองหมื่นบาท เงินต้นทั้งหมด และฉันไม่เคยคิดดอกเบี้ย เพราะเห็นแก่วรรณาหรอกนะ”

          “ค่ะคุณท่าน...เงินทั้งหมดนี้ คุณท่านคำนวณมาได้เลยค่ะว่าหนูกับยายจะใช้หนี้ตกเดือนละเท่าไหร่ และกี่ปีถึงจะหมดค่ะ”

          “ฉันคิดไว้แล้วเชียว ว่าคนอย่างเธอจะไม่ร้องขอความช่วยเหลือจากฉัน...อืม...ถ้าเดือนละสามหมื่นบาทหักเงินเดือนของยายของเธอทั้งหมด ก็ใช้เวลาห้าปี อันนี้ฉันเองก็ไม่ได้คิดดอกเบี้ยเลยนะ”

          “ถ้าหักเงินเดือนยายจนหมด พวกเราก็ไม่มีเงินจะใช้จ่ายเลยนะคะคุณท่าน”

ลำพังเงินเดือนงานพาร์ทไทม์ของเธอก็ได้แค่เดือนละหมื่นกว่าบาทเท่านั้นเอง ไหนจะค่าใช้จ่ายในการเรียนของเธออีก ทิชาคิดว่าคงไม่พออย่างแน่นอน

          “งั้นเธอกับยายของเธอสะดวกจะใช้หนี้ยังไงล่ะ”

เจิมจันทร์ดูท่าทีของเด็กสาวคนนี้แล้ว เธอคิดว่าเด็กคนนี้มีเลือดนักสู้อยู่พอสมควร ปกติเด็กทั่วไปต้องอ้อนวอนและร้องขอแล้ว แต่กลับคนนี้กลับทำตรงกันข้าม

          “ตอนนี้ยายไม่ค่อยสบายด้วยค่ะ หนูคิดว่า ห้าปีพวกเราคงใช้หนี้ไม่ทันหรอกค่ะคุณท่าน หนูขอจ่ายเดือนละหนึ่งหมื่นห้าพันบาทได้มั้ยคะ”

          “ใช้เวลาตั้งเก้าปี ฉันคงตายไปก่อนมั้ย เอาแบบนี้ล่ะกันฉันมีข้อเสนอให้เธอ เมื่อวานฉันก็เสนอกับยายเธอไปแล้ว แต่ว่าวรรณาไม่เห็นด้วยกับฉัน”

          “ข้อเสนออะไรเหรอคะคุณท่าน”

          “หนี้สินทั้งหมดฉันยกให้ พร้อมกับเงินอีกห้าล้านเพื่อแลกกับการที่เธอยอมตั้งท้องกับหลานชายฉัน”

*********************

กดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ

ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น

และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ