1 สัปดาห์ต่อมา...ณ...สนามบิน (ประเทศไทย)
“เฮ้อ...อากาศประเทศไทยนี่มันแสนจะชุ่มปอดเลยจริงๆ”
จิณณ์ยืนกางแขนทั้งสองข้างเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ของถิ่นบ้านเกิดที่เขาจากไปเกือบสามปี
“ขึ้นรถได้แล้ว ฉันรอนายอยู่นะจิณณ์”
“ขอสูดอากาศให้หายคิดถึงหน่อยก็ไม่ได้ คุณแทนจะรีบไปไหนครับ หรือว่าจะรีบไปรับมรดกหรือไงครับ”
“ฉันบอกให้นายรีบขึ้นรถ จะขึ้นหรือไม่ขึ้น...งั้น...ปรีชาออกรถได้เลย!”
“เดี๋ยวๆ สิครับ ขึ้นก็ขึ้น อะไรกันเนี่ย โมโหอะไรกันครับ หรือว่าคิดถึงน้องเดียร์น่าอยู่หรือไงครับ ยังล่ำลากันไม่ถึงใจเหรอครับเนี่ย”
“จิณณ์! นายนี่มัน!!”
“โอเคๆ ครับ...ไปเลยครับน้าปรีชา ออกรถได้เลย คิดถึงกับข้าวคุณยายวรรณาจะแย่อยู่แล้ว อยากกินจริงๆ”
“ยายวรรณาก็ทำรอคุณจิณณ์แล้วครับ รู้ว่าคุณจิณณ์จะมา ดีใจใหญ่เลยครับ”
“อ่าวเหรอ...ดีเลย...ป่านนี้ยัยทิชาจะเป็นยังไงบ้างนะ แชทก็ไม่เคยตอบ Face ก็ไม่อัพเดท ไอจีก็เงียบ สามปีนี่จะโตขนาดไหนกันนะ”
“นายเงียบสักทีจะได้มั้ย อยากเดินกลับบ้านหรือไง”
“โอเคครับ เงียบก็เงียบครับนายท่าน”
“เออ...” แทนคุณมีเรื่องราวให้เขาต้องคิดหนักอยู่พอสมควร คุณย่ายื่นข้อเสนอที่เขาเองไม่สามารถปฏิเสธได้เลย ปั๊มทายาทเพื่อแลกกับมรดกพันล้านหมื่นล้าน ใช้เงินมาหลอกล่อ บีบบังคับกันแบบนี้ ยากที่จะปฏิเสธได้ แต่ว่า คุณย่าจะหาใครมาเป็นแม่พันธุ์ให้กับเรานะ อยากรู้จริงๆ
********************
คฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์...ในเวลาต่อมา...
“ไปเรียนต่อยังไง...หืม...ตั้งเกือบสามปี...ตาแทน”
มืออันอวบอูมลูบศีรษะของหลานชายคนโปรดเบาๆ เมื่อหลานของเธอก้มกราบลงแทบเท้าทันทีที่เจอกัน นานมากที่เธอไม่ได้เห็นหน้าหลานชายคนนี้เลย
“อยู่เที่ยวนิดหน่อยครับคุณย่า”
“เที่ยวอะไรนานขนาดนั้น ดูแม่ของเราสิ ร้องไห้ยังไม่หยุดเลย เพราะคิดถึงลูกชาย”
เจิมจันทร์หันไปมองลูกสะใภ้ที่กำลังเช็ดน้ำตาแห่งความปลื้มปิติที่ได้เจอลูกชาย
“คุณแม่คงคิดถึงผมน่ะครับ”
แทนคุณคลานเข้าไปก้มกราบแทบเท้าของผู้เป็นแม่
“แล้วจิณณ์ล่ะ เรียนจบกับเขามามั้ยล่ะ”
เจิมจันทร์หันไปคุยกับเด็กหนุ่มที่ลูกสะใภ้ของเธอรับอุปการะไว้ตั้งแต่เด็ก
“จบครับคุณท่าน นี่ครับใบปริญญาครับ”
จิณณ์ยื่นใบแห่งความสำเร็จให้คุณท่าน จะว่าไป เขาเองก็มีความโชคดีอยู่ไม่น้อยที่มีคนเลี้ยงดูเขามาตลอด พ่อแม่เขาจากไปด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่เขายังเป็นทารก คุณท่านภารวีรับเขามาเลี้ยง เพราะว่าทั้งพ่อและแม่ของเขานั้นเคยทำงานอยู่กับท่าน ความสงสารนี้จึงตกมาที่เขา ขาดทั้งพ่อและแม่ในเวลากะทันหัน
“อืม...ดีแล้ว ต่อไปก็ทำงานที่บริษัทเลย ไม่ต้องไปหางานอีกล่ะ ช่วยตาเทวากับตาแทนบริหารบริษัทไปนะ”
“ครับคุณท่าน”
“แล้วตาแทนล่ะลูก จบกับเขามั้ยล่ะ”
“จบสิครับคุณย่า ไม่จบจะกลับมาได้ยังไงกันครับ”
“ถ้าไม่ตามก็คงจะไม่กลับสินะ”
“ก็คุณย่ายื่นคำขาดขนาดนั้น ผมจะไม่กลับได้ยังไงกันครับ”
“ไปพักผ่อนก่อนก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยมาคุยกัน”
“ผมอยากจะฟังวันนี้เลยครับคุณย่า”
“ตาแทน...แม่ว่าอย่าพึ่งเลยลูก ไปพักผ่อนก่อนก็ได้”
ภารวีรู้ว่าเรื่องที่คุณย่าของลูกชายเธอนั้น มันเป็นเรื่องที่ลูกชายเธอจะไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน เพราะเธอรู้ว่าลูกชายของเธอกับเด็กทิชาไม่ชอบหน้ากันมาก่อน ถ้ารู้จะต้องเดือดแน่นอน
“ไม่ครับแม่ ผมใจร้อนครับ อยากจะฟังข้อเสนอของคุณย่าเลยครับ”
“งั้นก็ตามใจนะ เอาล่ะ ย่าก็จะไม่อ้อมค้อมอะไรมากแล้ว”
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
จิณณ์รู้ว่าเขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ หน้าที่ของเขาในการดูแลนายน้อยของบ้านได้จบลงแล้ว อิสระเป็นของเขาแล้ว ตอนนี้เขาอยากไปเจอคนที่เขาคิดถึงมากที่สุดแล้ว
“ไปเถอะ”
“ครับผม...โชคดีนะครับคุณแทน”
“อ่าว...นายไม่อยู่ด้วยเหรอ...อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนสิ”
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตาจิณณ์ จะให้จิณณ์เขาอยู่ทำไม”
“โธ่ คุณย่าครับ จิณณ์มันเป็นคนสนิทของผมนะครับ ไม่มีมันผมก็ไม่อุ่นใจน่ะสิครับ”
“เอาล่ะ เข้าเรื่องของย่าเลยก็แล้วกัน ที่ย่าเรียกหลานมา แม่ภารวีคงบอกหลานไปคร่าวๆ แล้วใช่มั้ย”
“ครับ บอกแค่ว่าให้ผมมาปั๊มทายาทให้คุณย่าครับ คุณย่าอยากมีเหลนไว้เชยชมเพื่อสืบทายาทวงศ์ตระกูลภัทรจุฑาธานันท์ครับ”
“ใช่ คนที่ย่าเลือกให้มาอุ้มท้องเหลนของย่า...อืม...ย่าเองก็ได้เลือกไว้ให้หลานเป็นที่เรียบร้อยแล้วนะ หลานคงไม่ติดขัดอะไร หลังจากนี้อีกสองสัปดาห์หลานค่อยทำที่ย่าบอกก็แล้วกัน”
“เดี๋ยวๆ ครับคุณย่า จะให้ผมทำใครท้องเหรอครับ คุณย่าไม่เห็นบอกอะไรผมเลย ไปหาผู้หญิงให้ผมจากไหนเหรอครับ”
“หลานสาวยายวรรณาไง แม่หนูทิชา หลานก็รู้จักดีนี่”
“อะไรนะครับ!! ยัยเด็กนั่นเหรอครับ”
แทนคุณเห็นใบหน้าของเด็กขี้แยคนนี้ลอยขึ้นมาทันที ‘ยัยเด็กลูกครึ่งคนนั้นหรือไง’ ยัยนั่นโตแล้วงั้นเหรอ คุณย่าจะต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ จะให้เขามีอะไรกับเด็กงั้นเหรอ ‘พรากผู้เยาว์เลยนะ’
“ทิชาอายุสิบเก้า ไม่ใช่เด็กแล้ว ย่าตกลงกับทิชาเรียบร้อยแล้วนะแทนคุณ”
“ตกลง? ยัยนั่นตกลงกับคุณย่าแล้วงั้นเหรอครับ?”
ไม่นะ เขาจะไม่เอาเด็กขี้มูกโป่งนั่นมาเป็นแม่พันธุ์ของเขาเด็ดขาด เด็กคนนั้นเป็นแค่เด็กรับใช้ นี่คุณย่าเป็นอะไรไป ทำไมได้คิดเรื่องแปลกประหลาดขนาดนี้ ตอนแรกแทนคุณก็คิดว่าจะเป็นลูกคุณหญิงคนไหนสักคนที่คุณย่าจัดหาให้ เขาไม่คิดเลย ว่าคุณย่าจะเอาเด็กนั่นมา
“ก็ใช่น่ะสิ ทำให้ย่าหน่อยนะ ย่าอยากทำตามสัญญาของคุณปู่หลานที่สั่งย่าไว้ก่อนตาย และย่าเองจะได้สบายใจซะที”
“ไม่ครับ! ย่าหาคนอื่นเถอะครับ ผมไม่เอาเด็กนั่นเด็ดขาด ทิชาเป็นหลานของคนรับใช้ที่บ้านเรานะครับ จะให้ผมเอาเด็กรับใช้มาอุ้มท้องลูกของผมได้ยังไงกันครับ ผมไม่ยอมครับ”
ศักดิ์ศรีอันสูงส่งของแทนคุณอยู่ไหนกัน ถ้าเอาเด็กนั่นมาสร้างทายาท ลูกของเขาเนี่ยนะ ไม่! เขาจะไม่ยอมเด็ดขาด!
“จะไม่ยอมได้ยังไง! ย่าเตรียมการทุกอย่างไว้แล้ว งั้น ถ้าหลานไม่ตกลง ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่ย่าพูดไว้เลยล่ะกัน เงินสักบาท หลานก็จะไม่ได้จากย่าแน่นอน!”
คุณหญิงเจิมจันทร์ยื่นคำขาดกับหลานชายคนโปรดทันที กว่าที่เธอจะโน้มน้าวแกมบังคับเด็กนั่นได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ สองคนนี้ หัวรั้นพอๆ กัน เหลนของเธอออกมาคงซนน่าดู
“คุณย่า!!”
“กลับไปคิด ย่าให้เวลา พอแล้วย่าไม่มีเรื่องจะคุยแล้ว ไปพักผ่อนเถอะ อีกสองวันมาให้คำตอบกับย่าก็แล้วกัน และในระหว่างนี้...ภารวี!”
“คะ?...คุณแม่”
ภารวีคิดไว้แล้วเชียว ว่าลูกชายของเธอจะไม่ยอมเรื่องนี้เป็นแน่ แทนคุณมีความดื้ออยู่ไม่น้อยเลย จะว่าไป ลูกๆ ของเธอทั้งสามก็ดื้อพอกัน ตาเทวา ตาแทนคุณ และยัยทอฝัน สามคนนี้ภารวีไม่เคยได้อบรมเลี้ยงดูอย่างใกล้ชิดเลย คุณย่าของหลานๆ ต่างหากที่ทำหน้าที่นี้แทนเธอ ซึ่งภารวีน่าจะได้ทำหน้าที่นี้ในฐานะที่เป็นแม่ แต่ไม่เลย เธอไม่ได้ทำเลย แม่สามีของเธอทำทุกอย่างแทนเธอ ลูกๆ ของเธอถึงได้เป็นแบบนี้ไงน็้ฯ
“ฉันขอสั่งเธอ...ห้ามให้เงินตาแทนเด็ดขาด ไม่ว่าทางใด ถ้าฉันรู้ว่าเธอขัดคำสั่งฉันล่ะก็ เธอได้เห็นดีกันแน่...คอยดู”
“คุณย่า! ทำไมคุณย่าถึงไร้เหตุผลแบบนี้ล่ะครับ”
“ย่าจะไม่พูดเรื่องนี้อีก ถ้าหลานไม่ทำ ก็แล้วแต่หลานเลย ย่าไม่บังคับ”
“แต่นี่...มันก็คือการบังคับนะครับคุณย่า”
“ก็แล้วแต่หลานจะคิด เอาล่ะ ออกไปได้แล้ว อีกสองวันค่อยมาให้คำตอบย่าก็แล้วกัน ย่าหวังว่า หลานจะไม่ทำให้ย่าผิดหวังอีกนะแทนคุณ”
“...” ไม่ผิดหวังอย่างนั้นหรือ เรื่องแบบนี้คุณย่าเอามาบังคับเขาได้อย่างไรกัน แทนคุณจะทำอย่างไรดี ยัยเด็กรับใช้คนนั้นตกลงกับคุณย่าเรียบร้อย ‘คงอยากได้เงินล่ะสิ’
********************
กดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ
ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น
และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ
บ้านหลังเล็ก...ภายในอาณาเขตคฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์ “อีกสักเดี๋ยวทิชาก็จะกลับแล้วแหละลูก เป็นไงกับข้าวยายอร่อยมั้ยลูก ดูสิผอมลงกว่าเดิมเยอะเลย อยู่ที่โน้นคงไม่ได้กินอะไรเลยสินะ”วรรณามองเด็กหนุ่มที่เธอนั้นเลี้ยงมาตั้งแต่ยังแบเบาะ กำลังตักอาหารใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย ‘จิณณ์’ เป็นเด็กที่น่าสงสารพอๆ กับหลานสาวของเธอเลย ทั้งสองถูกเลี้ยงดูมาด้วยกัน ความสนิทสนมนั้นราวกับพี่ชายน้องสาว วรรณาอยากเห็นในวันที่ทั้งสองคนเป็นฝังเป็นฝาจริงๆ เธอคงจะมีความสุขไม่น้อยเลยทีเดียว “ครับยาย อาหารที่โน้นไม่อร่อยเท่าฝีมือของยายหรอกครับ ผมคิดถึงยายจังเลยครับ” “กินให้เยอะๆ เลยลูก แต่เดี๋ยวถ้าทิชามา ก็คงต้องนั่งคุยกันนานเลยสินะ ไปตั้งเกือบสามปีไม่เคยส่งข่าวมา น้องคงคิดถึงเราแย่เลยนะจิณณ์” “อะไรกันครับยาย ทิชาต่างหากล่ะครับ ที่ไม่ยอมส่งข่าวอะไรเลย ไม่ยอมเปิดแชทเปิดไลน์เลย ผมติดต่อทิชาเป็นร้อยครั้งพันครั้ง ก็ไม่เคยตอบกลับ ไม่รู้เป็นยังไงบ้างครับ” “น้องทำงานด้วยเรียนด้วย คงไม่มีเวลาน่ะ” “ทำงานเหรอครับ”จิณณ์ไม่เคยรับรู้ความเคลื่อนไหวของน้องสาวเขาเลย ‘ทิชาต้องล
ณ Lifestyle nightclub... “คุณย่าจ้างพี่มาเท่าไหร่ครับ พี่ถึงไม่ยอมฟังที่ผมพูดเลย” “ไม่ได้จ้างสักบาท แต่คุณย่าบังคับพี่ต่างหากล่ะ นายจะให้พี่ทำยังไง คุณย่าบอกว่า ความจริงเรื่องที่นายจะทำ มันเป็นหน้าที่ของพี่ คุณย่ายื่นคำขาดขนาดนั้น พี่จะทำอะไรได้แทนคุณ” “ทำไมพวกเราถึงปล่อยให้คุณย่าต้องทำอะไรแบบนี้ครับพี่เทวา พวกเราน่าจะรวมตัวกันและคุยกับคุณย่านะครับ” “นายไม่รู้จักคุณย่าหรือไง นายจำได้มั้ย ตอนที่พี่เปิดตัวยอมรับว่าตัวเองเป็นเกย์ คุณย่าเดือดขนาดไหน นายไม่เห็นหรือไง” “เห็นสิครับ แต่พี่เองก็รอดมาได้นี่ครับ คุณย่าโกรธไม่นาน สุดท้ายก็กลับมาคุยกับพี่เหมือนเดิม” “พี่ว่า...นายทำตามที่คุณย่าให้ทำเถอะ...ทำๆ ไปเดี๋ยวก็จบ เรื่องนี้นายเก่งอยู่แล้วนี่” “ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น ผมทำได้ครับพี่เทวา ผมไม่ติด” “ทิชาสวยมากรู้มั้ย นายเคยเห็นเธอตอนนี้หรือยัง”ความสวยและน่ารักของเธอ ขนาดเทวาเองที่คิดว่าตัวเองชอบผู้ชาย พอเห็นเด็กสาวคนนั้นเขายังรู้สึกหวั่นไหวอยู่เหมือนกัน “ผมไม่สนหรอกครับว่าเธอจะสวยมากขนาดไหน ให้คุณย่าเลือกคน
ร้าน Good Time พิซซ่า... “คุณท่านให้เวลาฉันอีกสามวัน ให้ฉันเตรียมความพร้อม หลังจากที่ฉันไปตรวจร่างกายมาแล้ว และทำสัญญากับคุณท่านเรียบร้อย ตอนนี้ก็แค่รอเวลาเท่านั้นเอง” “แกแน่ใจนะทิชาว่าแกจะทำแบบนี้ ถ้าคุณท่านรู้เข้า แกจะลำบากเอานะ” “ฉันบอกเรื่องนี้กับแกแค่คนเดียว ถ้าคุณท่านรู้ ก็คงมาจากแกนี่แหละธารา” “อ่าว...แล้วแกมาบอกฉันทำไมล่ะ ซวยแล้ว” “ฉันต้องบอกแกอยู่แล้วธารา แกคือเพื่อนเพียงคนเดียวของฉันนะ ถึงแม้แกจะไม่อยากรู้ก็ตาม ยังไงฉันก็ต้องเล่าให้แกฟังอยู่ดี” “ฉันเป็นห่วง กลัวว่าคุณท่านจะรู้ว่าแกมีแผนน่ะ” “อืม...มันก็พอกันมั้ยล่ะ ฉันต้องเสียความบริสุทธิ์วัยสาวของฉันให้กับนายนั่น เพื่อแลกกับหนี้สินและเงินห้าล้าน แต่ถ้าภายในหนึ่งปี ฉันไม่ท้อง ทุกอย่างก็จบ” “แกจะท้องได้ยังไง แกเล่นคุมกำเนิดแบบนี้ คุณท่านรู้ เอาแกตายแน่ทิชา” “คุณท่านทำฉันก่อนป่ะล่ะ ฉันไม่สนหรอกธารา เผลอๆ นายนั่นจะไม่ยอมแตะฉันเลยด้วยซ้ำ แต่ใดๆ เลย ฉันก็ต้องกินยาป้องกันไว้ก่อน ฉันจะท้องไม่ได้เด็ดขาด” “ร้ายสุดเหมือนกันนะแกเนี่ย แต่
ณ ห้องนอนใหญ่คฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์... เวลา 20.00 น. ร่างอวบอิ่มนั่งอยู่บนเตียงใหญ่ เธอมองนาฬิกาบนโต๊ะตลอดเวลา ทิชาตัดสินใจแล้ว ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงเธอได้แล้ว อีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แล้วสินะ ที่เธอจะได้เจอเขาในรอบหลายปี นายแทนคุณจะหน้าตาเปลี่ยนไปแค่ไหนกันนะ เธอกับเขาจะต้องมีอะไรกัน โดยที่ก่อนหน้านั้นเกลียดกันจะตาย ทิชาจะมองหน้านายนั่นได้หรือเปล่านะ ตอนแรกทิชาคิดว่า นายแทนคุณจะถ่วงเวลาคุณท่านได้ซะอีก ไม่เคยคิดเลยว่า จากวันที่ทำสัญญากับคุณท่าน ผ่านมาแค่สามวันเธอก็ต้องเริ่มทำภารกิจตามเงื่อนไขสัญญาที่กำหนดไว้ก่อนที่ทิชาจะขึ้นมาบนห้องนี้ คนของคุณท่านก็เตรียมความพร้อมให้กับเธอจนหมดแล้ว อาบน้ำ เตรียมชุดนอนอันวาบหวิวให้เธอใส่ ‘นี่มันอะไรกัน ทำไมคนพวกนี้ถึงได้เลือดเย็นกันขนาดนี้นะ’ ถึงแม้ว่าทุกอย่างจะพร้อมแล้ว สิ่งที่มันไม่พร้อมตอนนี้คือ ใจของทิชาเองที่มันเต้นโครมครามจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เธอห้ามตัวเองไม่ให้ตื่นเต้นไม่ได้เลย ยิ่งเวลาใกล้เข้ามาเธอก็เหมือนจะเป็นลม หายใจติดขัด มือไม้เย็นไปหมด ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เธอพยายามเตรียมตัวเตรียมใจมาแล้วนะ...แกร๊ก! เส
“เฮอะ! เก่งนี่! โอเค! งั้นก็มาทำให้มันเสร็จๆ ไป!”สันกรามของเขาขบกันแน่น ร่างกำยำพรวดไปที่เตียงใหญ่ทันทีที่พูดจบ แทนคุณคงประเมินเธอต่ำไป คิดว่าเธอเป็นแค่เด็กสาวจะกลัวการมีเพศสัมพันธ์ซะอีก ที่ไหนได้ เธอกลับเก่งกว่าที่เขาคิดไว้มาก หรือเธออาจจะมีเคยมีประสบการณ์มาแล้วก็เป็นได้“อุ้ย!” ทิชาร้องเสียงหลง เมื่อร่างของเธอโดนกระชากอย่างแรง จนเธอถลาล้มลงบนเตียงใหญ่โดยมีร่างของเขาขึ้นมากดทับเอาไว้ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง มองไปที่ใบหน้าคมอย่างหวาดหวั่น ทิชาพยายามบังคับอาการตื่นกลัวของตัวเองเอาไว้ ใบหน้าเขาห่างกันไม่ถึงคืบเลยด้วยซ้ำ เธอรู้สึกถึงลมหายใจของอีกฝ่ายเป่ารดลงมาที่ใบหน้าของเธอ หัวใจของทิชามันเต้นรัวเร็วขึ้นเกือบร้อยเท่า มือบางยกขึ้นมายันอกกว้างเอาไว้“ปากดี! จังเลยนะ...ทิชา!”แทนคุณกัดฟันกรอดด้วยความโมโหที่ตัวเองโดนท้าทาย สายตาของเขากวาดมองใบหน้าเนียน แสงไฟสลัวกระทบไปที่ใบหน้างาม ระยะความใกล้ มันทำให้แทนคุณได้เห็นดวงหน้าของเธอชัดเจนมากขึ้น ‘ยัยเด็กแสบนี่...สวยเอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะ’ ลมหายใจของเขาเริ่มติดขัดเมื่อมองไปที่ปากบาง“ทำสิคะ...รออะไร”ทิชายื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาอย่างท้าทาย ความกลัวมี
“มะ-ไม่! เจ็บ!” ร่างบางดิ้นพล่าน พยายามกระถดร่างของตัวเองออกจากร่างใหญ่ ‘ทำไมมันเจ็บขนาดนี้ ไม่เอาแล้ว เธอไม่อยากทำภารกิจนี้แล้ว’“โอ๊ะ! อย่าดิ้น! ทำให้มันเสร็จไป! เธอเป็นคนเลือกเอง!”เสียงหอบหายใจกระเส่า มาพร้อมกับคำพูดที่เตือนสติคนใต้ร่าง ความกระสันสวาทได้ครอบงำร่างของเขาไปหมดแล้ว แทนคุณไม่อาจถอยกลับไม่ได้อีกแล้ว ภารกิจบ้าบอนี้เขาควรจะทำให้มันจบไปเสียที“ฮึก! แต่มันเจ็บ! อึก!” ริมฝีปากบางสั่นระริก เอ่ยประท้วงบอกคนตัวใหญ่ด้วยน้ำเสียงเจือสะอื้น ทิชาคิดว่าครั้งแรกมันคงเจ็บ แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเจ็บขนาดนี้ มือบางกุมท้องน้อยของตัวเองเอาไว้ เผื่อว่ามันจะคลายความเจ็บปวดนี้ลงบ้าง“เจ็บก็ต้องทน! ในเมื่อเธอเต็มใจที่จะทำเองนี่!”เสียงทุ้มแหบพร่ากระเส่าตอบไปด้วยความเสียวซ่านปวดหนึบ แทนคุณก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ครั้งแรกกับสาวคนไหน ก็ไม่เหมือนเธอคนนี้เลยสักคน มือหนาจับล็อกร่างเล็กไว้ พร้อมกดแก่นกายใหญ่จ้วงลึกอีกครั้งอย่างหนักหน่วงลึกจนสุดลำ! จนทำให้น้ำสีขุ่นเข้มไหลไปตามช่องรักคับแคบทะลักออกมาเพราะความบริสุทธิ์ของวัยสาว“ฮึก! กรี๊ดดดดดด!! เจ็บ! ฮึก!” เด็กสาวกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง ความเจ็บปวดแท
บริษัทภัทรจุฑาธานันท์ฟู๊ด จำกัด... “ไง...ไปอยู่อังกฤษกับนายแทนมาได้อะไรมาบ้าง...จิณณ์” “ได้ใบปริญญามาหนึ่งใบครับคุณเทวา” “นายคงเรียนหนักสินะ” “ก็หนักอยู่เหมือนกันครับคุณเทวา ก็น้องชายคุณเทวาน่ะสิครับทำให้ผมต้องเรียนคูณสองเข้าไปอีก” “อืม...นั่นสิ...สาเหตุที่นายแทนพานายไปอังกฤษด้วย ก็คงจะเป็นแบบนี้สินะ นายแทนนี่ไม่รู้จักโตสักที ดีนะที่ยังมีนายคอยช่วย ไม่งั้นคงเรียนไม่จบแน่ๆ” “ครับคุณเทวา...ว่าแต่...วันนี้คุณเทวาจะสัมภาษณ์ผมอะไรบ้างครับ ผมเตรียมเอกสารไว้เรียบร้อยแล้วครับ” “นายจะเตรียมมาทำไม ฉันไม่สัมภาษณ์อะไรนายหรอก ฉันเตรียมตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายผลิตให้นายเรียบร้อยแล้ว วันนี้ฉันจะให้เลขาของฉัน พานายไปดูห้องทำงาน และคุยรายละเอียด” “อะไรกันครับคุณเทวา ให้ผมทำงานตำแหน่งผู้จัดการเลยเหรอครับ...คือผมคิดว่า...”จิณณ์ไม่ชอบระบบเส้นสายสักเท่าไหร่ แค่เขามาทำงานที่บริษัทนี้ ทุกคนก็มองเขาว่าเป็นเด็กเส้นอยู่แล้ว “ฉันไม่ได้ประกาศรับสมัครตำแหน่งที่นายทำหรอก นายไม่ต้องกังวลเรื่องจะเป็นเด็กเส้นของใครหรอก อีกอย่าง ฉัน
“แม่ให้มาดูน้องเหรอฮะ ดูทำไม น้องไม่ได้ทำอะไรผิดนะฮะ” “อืม...เอาตรงๆ เลยล่ะกันนะ ความจริงแม่ให้พี่มาคุยกับเรา เรื่องที่เราตัดผมสั้น และทำตัวเป็นผู้ชายแบบนี้” “อ่อ...เรื่องนี้นี่เอง...คุณแม่หรือคุณย่ากันแน่ ที่บอกให้พี่มาพูดเรื่องพวกนี้กับน้อง”ความเป็นจริงเรื่องที่เธอแต่งตัวเป็นผู้ชาย และทำตัวเป็นผู้ชายนั้นเกิดขึ้นเมื่อปลายปีที่แล้ว คุณย่าโกรธเธอ ทะเลาะกันครั้งใหญ่ คุณย่าคิดแต่เรื่องการสืบทอดทายาท ไม่เคยสนใจความรู้สึกของคนเป็นหลานเลยสักนิด ด้วยเหตุนี้ ภารกิจการสืบทอดทายาทนั้น ก็เลยตกไปเป็นของพี่แทนคุณไปโดยปริยาย “ก็ทั้งสองคนนั่นแหละ พี่ถามเราจริงๆ นะทอฝัน เรื่องที่เราเป็นแบบนี้เป็นเพราะเราแกล้งคุณย่าใช่มั้ย”ตอนที่น้องสาวของเขาแต่งกายเป็นผู้ชายนั้น เขาเองก็ตกใจอยู่เหมือนกัน แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าจริงๆ แล้วทอฝันทำไปเพื่ออะไร “อืม...ตอนแรกก็เป็นเพราะแกล้งคุณย่า แต่ตอนนี้น้องชักจะชอบการที่เป็นแบบนี้แล้ว มันสบาย ไม่กดดัน และไม่ต้องมีคุณย่ามาบังคับน้องอีก” “งั้น ก็สรุปว่า เราไม่ได้เป็น...” “ใช่ค่ะ น้องไม่ได้เป็น แต่ที่น้องทำแบบนี้ ก
ณ โรงแรมสุดหรู ประเทศสิงคโปร์... “ปล่อยผมนะ! นี่คุณทำบ้าอะไรของคุณ...ทอฝัน”จิณณ์กำลังปัดมือเล็กๆ ของคนที่คร่อมอยู่บนร่างของเขาออก ยัยตัวแสบหลอกเขามาประชุมที่สิงคโปร์ สุดท้ายไม่มีเรื่องการประชุม ไม่มีติดต่อใดๆ เกี่ยวกับงานเลย พอรู้ว่าโดนเธอหลอก เขาก็โมโหเป็นอย่างมาก แสบจริงนะ! “ก็จะปล้ำนายไง...นี่อย่าบอกนะ...ว่านายไม่รู้ว่าฉันจะทำอะไรนาย...อืม...แต่ไม่เป็นไร...รออีกสักสิบนาที นายก็จะไม่พูดกับฉันแบบนี้แน่นอน” “ทำไม! คุณจะทำอะไร” “นายนี่*ซื่อบื้อจริงๆ เลยนะจิณณ์ ฉันถามนายหน่อย เมื่อกี้นายกินอะไรไปบ้าง นายไม่สังเกตตัวเองบ้างเลยเหรอ...อืม...ยานี้เขาบอกว่าประมาณสิบห้านาทีก็จะออกฤทธิ์ ตอนนี้นายก็อยู่เฉยๆ สักพักนะ”แผนการร้ายของทอฝันก็คือการใช้ทางลัด นายนี่ต้องใช้วิธีแบบนี้ถึงจะเอาอยู่ รอให้มาจีบเธอก่อน ชาตินี้ก็คงไม่มีวันสำเร็จแน่นอน “ทอฝัน! คุณใส่อะไรลงไป!”จิณณ์จำได้แค่ว่าเธอยื่นน้ำอัดลมกับน้ำเปล่าให้เขา ตอนเขาเปิดมันก็ผนึกอย่างดี เหมือนไม่ได้ถูกเปิดมาก่อนหน้านี้นี่ แล้วเธอจะใส่อะไรไปตอนไหนกัน “ฉันใส่ยาปลุกเซ็กส์ลงไป นายกระหายน้ำม
รถสปอร์ตคันหรู... “นี่คุณจะพาฉันไปไหนคะ มันไม่ใช่ทางกลับบ้านนะ” “ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณส่วนตัว” “เราคุยกันแล้วนี่คะ คุณยังไม่เข้าใจตรงไหนอีกคะ” “ไม่เข้าใจตรงที่ ทำไมคุณไม่ยอมตกลงแต่งงานกับผมสักที” “นี่มันผ่านมาไม่กี่วันเองนะคะ ไหนคุณบอกว่า จะให้เวลาฉันหนึ่งเดือน แล้วนี่อะไรคะ” “ผมใจร้อน ไม่อยากรออีกแล้ว” “คุณบ้าไปแล้ว จอดรถเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่ไปกับคุณหรอก” “ไม่จอด ทำไมผมจะต้องเชื่อคุณด้วย” “นายแทนคุณ!” “ครับผม เรียกซะเต็มยศเลย มีอะไรเหรอครับ ^^”******************** ในขณะเดียวกัน...อีกด้านหนึ่ง... คฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์... “ฉันดีใจนะวรรณาที่เธอกับเหลนมาเยี่ยมฉันวันนี้ ตาแทนบอกฉัน ตอนแรกฉันยังไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำว่าทิชาจะยอมให้เธอกับเหลนมา แสดงว่าทิชาคงหายโกรธฉันแล้วใช่มั้ย” “ทิชาไม่เคยโกรธคุณท่านเลยนะเจ้าคะ เรื่องที่ผ่านมามันเป็นการเข้าใจผิดกันระหว่างทิชากับคุณท่านก็เท่านั้นเอง อิฉันเข้าใจทุกอย่างเจ้าค่ะ คุณท่านอย่าคิดมากเลยนะเจ้าคะ วันนี้ทิชากับคุณหน
“อุ๊บ!” เสียงของเขาขาดหายไป ริมฝีปากบางอ่อนนุ่มปิดปากของเขาเอาไว้ ลิ้นเล็กลากไล้ไปมา กระตุ้นความรู้สึกของเขาเป็นอย่างมาก มันวาบหวิวจนทำให้ลิ้นใหญ่อดใจไม่ไหวต้องสอดแทรกตอบกลับปากนุ่มนั้นทันที “อื้อ...” จูบ นี่คือจูบใช่มั้ย มันคือจูบแรกของธารา ทำไมรู้สึกดีและวาบหวิวขนาดนี้นะ มันดูนุ่มเบาสบายและที่สำคัญมันเสียวแบบแปลกๆ ด้วยนะ ^^ “ดีมั้ย” “ดีสิคะ เอาอีกค่ะ พี่จูบตรงอื่นบ้างสิ...”ความรู้สึกของธาราตอนนี้มันปั่นปวนไปหมด ริมฝีปากของเขาช่างมีมนต์วิเศษอะไรขนาดนี้ ลากไปตรงไหนมันก็รู้สึกซาบซ่านตรงนั้น เนี่ยเหรอ ความสุขของการมีเซ็กส์ “ได้สิ...พี่มีอารมณ์กับเรามากๆ นะธารา พี่...”ริมฝีปากหนาซุกไซร้เข้าไปยังซอกคอขาวผ่องดอมดมกลิ่นหอมของกายสาว ผิวขาวเนียนละเอียดนุ่มดุจแพรไหมอดใจไม่ไหวเลยต้องดูดดุนสร้างรอยรักเอาไว้หลายจุดเลยทีเดียว “อื้ออ...พี่จะพูดแบบนี้ตลอดเลยเหรอคะ...อ๊า! ตอนนี้หนูไม่ไหวแล้วนะคะพี่...อื้มมม์”สมองของธาราขาวโพลนไปหมด เธอกำลังจะล่องลอยไปบนห้วงอวกาศ เธอรู้สึกดีกับสัมผัส ธาราไม่เคยนึกเสียใจเลยที่ตัดสินใจแบบนี้ เขาคือคนที่ธาราชอบมาตลอด
บริษัทภัทรจุฑาธานันท์ฟู๊ด จำกัด... “ที่คุณเรียกผมมามีเรื่องแค่นี้ใช่มั้ยคุณทอฝัน” “ใช่...นายจะตอบฉันมาได้ยัง ว่าเพราะอะไรนายถึงถอนตัวไม่ไปประชุมกับฉันที่สิงคโปร์”ทอฝันแค่อยากรู้ เขาหลบหน้าเธอมาตลอด ทั้งที่ทำงานอยู่บริษัทเดียวกัน วันนี้ทอฝันจะไม่ขอทนอีกต่อไปแล้ว เธอจะถามเขาให้รู้กันไปเลย “ผมถอนตัวมันก็คือคำตอบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ คุณทอฝันยังจะอยากรู้เหตุผลอะไรอีก”จิณณ์พยายามหลบเลี่ยงเธอก็เพราะ เขารู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นคิดอะไร ทั้งบริษัทรู้กันหมด ถ้าจิณณ์ไม่รู้ก็บ้าแล้ว เธอไม่สนใจภาพลักษณ์ของตัวเองว่าคนอื่นจะมองเธอยังไง เขาก็แค่เด็กในบ้านที่ตระกูลภัทรจุฑาธานันท์อุปการะ ไม่มีสิทธิ์ที่จะคิดอะไรกับคุณหนูผู้สูงส่งหรอก “ถ้าไม่ใช่ฉัน เป็นคนอื่น นายจะไปมั้ยจิณณ์” “มันไม่ได้เกี่ยวว่าจะเป็นใคร ผมไม่ไป ก็คือไม่ไป คุณทอฝันอยากจะรู้เหตุผลไปทำไมอีกไม่ทราบ” “ฉันอยากให้นายไปกับฉัน...” “ผมไม่อยากไปกับคุณ” “นี่ไง...นายไม่อยากไปกับฉันก็เพราะว่า นายรู้ใช่มั้ย ว่าฉันคิดยังไงกับนาย” “รู้แล้วยังไงครับ...”
“ผมไม่มีแฟน และผมก็ไม่มีใคร คุณไม่ต้องห่วง ว่าจะมีใครมาตามรังควานคุณแน่นอน” “ดิฉัน...ก็แค่ถามเฉยๆ เพราะก่อนหน้านั้น แฟนคุณหวงคุณอย่างกะอะไรดี แล้วมาตอนนี้เธอคนนั้นไปไหนซะล่ะ”อะไรกันยัยทิชา นี่แกเผลอถามเรื่องแฟนกับเขาเนี่ยนะ บ้าจริง... “ผมเคลียร์ทุกอย่างหมดแล้ว คุณจะยอมตกลงแต่งงานกับผมหรือเปล่า...ทิชา” “ขอดิฉันคิดดูก่อนค่ะ ยังให้คำตอบคุณตอนนี้ไม่ได้หรอกค่ะคุณแทน” “คุณจะใช้เวลาคิดกี่วัน” “หนึ่งเดือน” “อะไรนะ...เดือนนึง...มันนานเกินไป” “ไม่นานหรอกค่ะ หรือคุณจะต้องการสามเดือนเหรอคะ” “ผมขอต่อรองคุณสักสิบวันได้มั้ยทิชา คุณจะต้องคิดอะไรอีก คุณแต่งงานกับผมไป เราใช้ชีวิตแบบผัวเมีย วันหนึ่งถ้าคุณไม่โอเค คุณก็ยังมีเวลาที่จะตัดสินใจนี่ อายุคุณแค่ 22 ถ้าผมไม่โอเคสำหรับคุณ คุณเองก็มีเวลาที่จะหาใหม่ได้นี่ สวยแบบนี้ผมว่า ไม่ทันข้ามวันคุณก็หาได้แล้ว” “คุณแทน! ดิฉันไม่ได้เป็นเหมือนคุณนะ ที่จะมีใครก็ได้ อย่าเอาตัวเองมาเป็นบรรทัดฐานคนอื่นสิ” “คุณทำไมต้องคิดมากล่ะ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เราสองคนก็เคยเป็นผัวเมีย
สายสนทนาในรถสปอร์ตคันหรู... “สรุปวันนี้ นายจะนั่งรอทิชาอยู่ในรถแบบนี้ทั้งวันเลยเหรอแทนคุณ” “ก็ไม่ได้คิดจะอยู่ในนี้หรอกพี่เทวา ผมกำลังคิด ว่าผมจะเริ่มต้นพูดกับทิชาว่าไง อยู่ๆ ก็มาหาแบบนี้ พี่เทวาช่วยคิดคำพูดหน่อยสิครับ” “นี่นายลืมไปแล้วเหรอ ว่านายน่ะเป็นเสือ แค่เข้าไปคุยกับผู้หญิงเนี่ยนะ” “มันไม่ได้เหมือนกันนี่ครับพี่เทวา ผมกับทิชา เราเคยคุยกันดีๆ กันซะที่ไหนล่ะพี่” “ไม่คุยอะไรกัน...ครั้งนี้นายก็ต้องคุยแล้ว นายต้องเริ่มก่อนนะแทน” “ผมก็ต้องเริ่มก่อนอยู่แล้ว แต่ว่าผมจะเริ่มยังไงนี่แหละคือปัญหา ผมไม่รู้จะใช้*มุขไหนเริ่มกับเธอเลยครับพี่เทวา” “นายก็เข้าทางคุณยายวรรณาสิ อ้างว่าคุณย่ามีเรื่องฝากมาบอก หาเรื่องอะไรก็ได้ ฉันเชื่อว่าคุณยายวรรณาจะช่วยนายได้แน่นอน” “อืม...ก็เป็นความคิดที่ดีเลยนะครับพี่เทวา งั้น ผมทำตามที่พี่บอกแล้วกันนะครับ” “อะไรของนาย เป็นเสือสิ้นลายไปแล้วหรือไงน้องพี่” “ผมไม่เคยง้อผู้หญิงนี่” “ก็ลองซะสิ” “ครับ” แทนคุณก็คงจะต้องลองแล้วแหละ เธอจะเป็นยังไงบ้างนะที่
“ห๊ะ! อะไรนะคะ!”ร่างกายของธาราชาวูบตั้งแต่หัวจรดเท้า ราวกับว่าเธอกำลังโดนไฟฟ้าแรงสูงช็อตอยู่ เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมา ‘บ้าไปแล้ว...เขาต้องบ้าไปแล้วจริงๆ’ “ผมอยากจะลองมีอะไรกับคุณ ฟังไม่ผิดหรอก...ธารา” “ให้ดิฉันลอง...มีอะไรกับท่านประธานงั้นเหรอคะ...” “ใช่ครับ...ผมอยากรู้ ว่าผมมีอะไรกับผู้หญิงได้หรือเปล่า คุณอย่าพึ่งโกรธผมนะ ผมแค่จะแชร์เรื่องของผมให้คุณฟังก็เท่านั้นเอง ถ้าคุณจะปฏิเสธก็ได้นะ” “แล้วทำไมต้องเป็นดิฉันคะ?”ธาราจะโกรธเขาทำไมกัน เธอก็แค่ช็อกในสิ่งที่เขาพูดออกมา มันเหมือนกับในอดีต ตอนที่เธอเคยพูดกับทิชาเล่นๆ ไว้ก็เท่านั้นเอง ‘ทำไมเขาไม่มาจ้างฉันสร้างทายาทบ้างวะ...ถ้าเขาจ้าง...ฉันจะรีบเลยแหละ’ “ไม่รู้สิ ผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรต้องเป็นคุณ...อืม...หรือเป็นเพราะว่าคุณเป็นคนที่น่าจะรับเรื่องแปลกๆ อะไรแบบนี้ได้มั้งครับ ผมสงสัยตัวเองมาตลอด แต่ก็ไม่เคยลองสักที” “คุณแค่อยากลองเหรอคะ?”สำหรับธารา แค่ได้ลองสักครั้งก็ถือว่าเด็ดสุดแล้ว ใครจะมองว่าเธอบ้าก็ช่าง สำหรับผู้ชายที่ชอบ ต่อให้มอบกายถวายตัว เธอก็ยอม กำไรเห็นๆ ^^
วันต่อมา...ณ...บ้านเช่าหลังเล็ก ภายในรถสปอร์ตคันหรู...สายตาคมเข้มกำลังจับจ้องไปยัง บ้านเช่าหลังหนึ่ง ที่อยู่ในซอยเล็กๆ แทนคุณเฝ้ามองอยู่ในรถตั้งแต่เช้าผ่านมานานหลายชั่วโมง ไม่มีใครออกจากบ้านหลังนั้นเลย ‘ทิชา...เป็นคนที่มีจิตใจเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็งมาก ขนาดผมเองยังเข้าไม่ถึงเธอเลยสักครั้ง เราโตมาด้วยกัน เธอมองผมเป็นพี่ชาย แต่ว่า ผมไม่ได้มองเธอแบบนั้นหรอกนะครับ เมื่อก่อนผมคิดกับเธอมากกว่าพี่ชายด้วยซ้ำ...แต่...ไม่ว่าผมจะมองเธอแบบไหน ทิชาก็ไม่เคยแม้แต่จะคิดกับผมมากไปกว่านั้นเลย...ตอนนี้...ผมเลยไม่รู้จะแนะนำคุณแทนยังไง...เพราะตัวผมเองก็ไม่เคยจีบทิชาสำเร็จสักที...คุณแทนคงต้องหาวิธีการเอาเองแล้วแหละครับ...ยังไง...ผมก็ขอให้คุณแทนโชคดีนะครับ...ผมจะเอาใจช่วยครับ’ คำพูดของจิณณ์ที่บอกเขาก่อนมาที่นี่มันทำให้แทนคุณคิดหนักอยู่เหมือนกันนะ ทิชาเป็นคนที่มีจิตใจแน่วแน่เข้มแข็ง แทนคุณจะพิชิตใจเธอได้งั้นเหรอ ‘ยัยทิชามีจุดอ่อน...คือความจริงใจ และถ้าคุณแทนจะเอาชนะยัยนั่นได้...คุณต้องมีความจริงใจ และใช้ความจริงใจนี้เข้าหาทิชา...คุณแทนต้องทนนางหน่อยนะ จะสักสิบครั้งยี่สิบครั้ง คุณแท
คฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์... “ทิชาอยู่ใกล้เราขนาดนี้ ทำไมพวกเราไม่เคยเอะใจเลยนะ” “แต่ทิชาก็ระวังตัวมาก พี่ตามเธอไปด้วยตัวเอง ถ้าจ้างนักสืบก็คงอาจจะไม่ทันเธอแน่” “อะไรจะกลัวพวกเราขนาดนั้นนะ ทิชาคิดมากเกินไปแล้ว ดีนะ ที่น้องบอกให้พี่เทวาเลิกตามทิชาไป ตอนแรกพี่เทวาก็จะตามทิชาไปเหมือนกัน” “ตอนนี้นายก็รู้ที่อยู่ของเธอแล้ว นายจะทำยังไงต่อ” “ก็เฝ้าดูสักวันสองวัน เธออยู่นนทบุรี ใกล้เราไม่ถึงห้าสิบกิโลเลย แต่เรากลับตามเธอไปทั้งเหนือและใต้ทั่วทุกสารทิศ แต่เธอกลับอยู่ใต้จมูกของเรานี่เอง” “น้องคิดว่า ทิชาฉลาดมากค่ะ ใกล้ๆ พวกเราอาจจะคิดไม่ถึงไงคะ ที่อันตรายเท่ากับที่ปลอดภัยค่ะพี่แทน” “ทางคุณย่าเอง ก็กล่อมคุณยายวรรณาไปเหมือนกันนะ แต่ดูเหมือนจะให้นายแต่งงานกับทิชาด้วย นายจะว่ายังไงเรื่องนี้” “ผมแต่งงานกับเธออยู่แล้วครับพี่เทวา แต่ว่าเธอนี่สิ ผมไม่รู้ว่าเธอจะยอมมั้ย” “ยอมไม่ยอม พี่ก็ลองจีบทิชาสิ ครั้งแรกๆ พี่โดนบังคับ แต่ครั้งนี้พี่ลองเริ่มจีบทิชาแบบจริงๆ จังๆ น้องเชื่อว่า ทิชาอาจจะ Say yes พี่ก็ได้นะ พี่ต้องลองดูค่