บทที่ 4

มันรู้สึกเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น เหมือนจะฝัน แต่สัมผัสที่กำลังเคล้นคลึงเรือนร่างเธอมันก็เหมือนจริงเสียจนแยกไม่ออก หูแว่วได้ยินเสียงหอบกระเส่าที่ฟังแล้วแสนจะเซ็กซี่แต่ก็ชวนให้หัวใจวาบหวาม แรงกดแรงบีบเคล้น หรือแม้แต่การลูบไล้ที่ชวนให้กายสาวร้อนวูบวาบ แต่ก็หนาวเหน็บไปในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกนี้คืออะไรกันแน่นะ

หรือว่าเธอจะ...ฝันลามกอยู่!

จารุพัชรพยายามยกเปลือกตาขึ้นเพื่อหาคำตอบนั้น แสงสลัวจากโคมไฟที่หัวเตียงทำให้เธอต้องกะพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับภาพให้ชัดเจนขึ้น แต่ก็ไม่ได้เห็นอะไรมาก

“ที่ไหนวะเนี่ย” หญิงสาวขยับปากงึมงำ เมื่อเห็นเพดานสีแปลกตา ไม่ใช่ห้องเช่าของเธอแน่ แต่ที่ไหนไม่รู้

“อ๊ะ...” เพียงคิดจะขยับ ร่างกายก็ไม่อาจขยับเขยื้อนได้ และรู้สึกแปลกประหลาดโดยเฉพาะบริเวณปลายยอดทรวงอวบอิ่มที่เหมือนจะเปียกชื้นมีแรงดูดดึงจนซ่านสยิว หรือแม้แต่หว่างกลางขาที่ถูกเสียดสีด้วยวัตถุแปลกปลอมที่แสนจะร้อนฉ่าชวนให้ขนลุกซู่ไปทั้งตัว

หรือเธอจะโดนผีอำ ผีบ้าลามกสมัยนี้ช่างสรรหาวิธีการอำได้สัปดนชวนขนลุกเสียจริง แต่ก็เสียวแปลกๆ แฮะ

“สะ...สะ...สัพเพสัตตา สะ…เสียว เอ๊ย! ไม่ใช่! สัตว์ทั้งหลายที่เป็นพะ...เพื่อนทุกข์ อร้าย! อา...”

ปากอิ่มสวยขมุบขมิบท่องคาถาเดียวที่เธอนึกออกอย่างกระท่อนกระแท่น เพราะถูกผีลามกโจมตีป้อมปราการที่เธอหวงแหนถี่รัว จนหัวใจเต้นกระหน่ำ

“จงเป็นสุขเป็นสะ...สุขเถิด อึ้ยยย” ใบหน้านวลใสบิดเบ้เพื่อถูกขบย้ำหยอกเอินที่ปลายยอดทรวงสล้างราวกับแกล้ง

ไม่ไหวแล้ว ขืนเป็นแบบนี้เธอคงเป็นทุกข์เพราะความเสียวซ่านตายเสียก่อนแน่ๆ

“ไอ้ผีบ้า ออกไปนะ ไม่งั้นฉันจะแช่งไม่ให้ได้ผุดได้เกินนะ ไปสิ”

“หึๆ”

หูแว่วได้ยินเสียงแว่วมา นั่นไอ้ผีสัปดนหัวเราะเยาะเธอหรือ แทนที่จะฟังคราวนี้ผีตัวร้ายกลับเหิมเกริมโจมตีจุดอ่อนช่วงล่างของเธอแทน

“โอ๊ย! เจ็บ! ออกไปนะ” นาทีนี้ความกลัวผีกระเจิงหายหมด เมื่อกลีบกายสาวที่ไม่เคยผ่านการใช้งานถูกชำแรกด้วยสิ่งแปลกปลอมที่ขนาดใหญ่โตจนคับแน่นเหมือนจะฉีกกายเธอออกเป็นเสี่ยงๆ

“ออกไป บอกว่าเจ็บ โอ๊ย!”

“บ้าชิบ! ยังซิงเหรอเนี่ย”

“เออสิโว้ย ฮือๆ เจ็บนะ...”

“เวรเอ๊ย!”

คำนั้นทำให้หญิงสาวกลั้นใจลืมตาสู้ผีตัวแสบอย่างลืมกลัว แต่แล้วเมื่อจักษุสัมผัสกับใบหน้าที่ลอยเด่นตรงหน้า หัวใจเธอก็คล้ายจะโดนกระชากออกจากอก

คุณพระ! ผีอะไรวะหล่อชิบเป๋ง เอ๊ย! ไม่ใช่สิ พอมองดีๆ หน้าคุ้นๆ จังแฮะ หน้าหล่อๆ แบบนี้เคยเห็นที่ไหนวะ สมองมึนๆ พยายามประมวลผล แต่มันก็ยากเหลือเกินเมื่อกายส่วนที่บอบบางที่สุดถูกตอกตรึงด้วยเสาโรมันยักษ์ฉึกๆ

“เจ็บ...เอาออกไป ฮือ...” หญิงสาวตีแขนเขาปับๆ น้ำตาไหลพราก

“ผมขอโทษ แต่ผมถอยตอนนี้ไม่ได้”

คนหล่อกัดฟันเอ่ย ใช่แต่เธอที่ปวดร้าว สีหน้าเหยเกของคนตรงหน้าบ่งบอกว่าเขาคงทรมานไม่น้อย เพราะขนาดที่แตกต่างกัน อีกทั้งร่างกายของเธอยังไม่พร้อมที่จะรับตัวตนของเขา

แต่นาทีนี้ร่างกายเขามันร้อนไปหมดและไม่อาจห้ามตัวเองได้ จะเดินหน้าก็ติด จะถอยหลังก็ไม่ได้ แม้แต่ความกำหนัดที่เกิดขึ้นก็ไม่ได้มาจากความรัก แต่มาจากบางสิ่งในกายที่ถูกกระตุ้นให้เตลิดจนควบคุมไม่อยู่ แม้เขาจะพยายามแช่ความใหญ่โตนิ่งในกายบอบบางอุ่นนุ่มเพื่อให้เธอได้ปรับตัวให้คุ้นชินกับลูกชายสุดที่รักของเขา และผลิน้ำหวานในกายสาวออกมาช่วยให้การสอดผสานราบรื่นขึ้น แต่การต้องค้างๆ คาๆ แบบนี้ก็ทรมานไม่หยอกเลย

“ไม่ไหว ผมต้องขยับแล้ว” เสียงแตกพร่ากระเส่ากระซิบบอก พร้อมกับแนบริมฝีปากไปคลึงเคล้ากลีบปากนุ่ม

มือทั้งสองฟอนเฟ้นดอกบัวตูมเต่งปลุกกระตุ้นอารมณ์หวามของเธอไปพร้อมๆ กัน จนสาวซิงชักจะเคลิบเคลิ้ม จากต่อต้าน ก็กลายเป็นมึนงง และคล้อยตามบทเรียนที่อีกฝ่ายป้อนให้ ใจกลางร่างสาวค่อยๆ ขับน้ำหวานออกมาช่วยผ่อนคลายความคับตึงและโอบกระชับต้อนรับผู้มาเยือนตัวโตอย่างลืมตัว

“อ๊ะ อร๊าย...” หญิงสาวกรีดร้องลั่น เมื่อถูกอีกฝ่ายดึงดันฝ่าด่านฉีกปราการความบริสุทธิ์เข้ามาจนเต็มลำเสียงดังฉึกร้าวก้องในหู พร้อมกับสมองที่ไม่ได้เรื่องของเธอเกิดทำงานขึ้นมาในนาทีนั้น

นึกออกแล้วว่าเธอเคยเห็นหน้าหล่อๆ แบบนี้ที่ไหน

“ธิ...ธิม ธิเบศ!”

“ครับ”

อีกฝ่ายผละใบหน้าจากทรวงสล้างที่กำลังคลุกเคล้าอย่างเมามันขึ้นตอบรับคำเธอด้วยเสียงเซ็กซี่

จารุพัชรเบิกตาค้างมองใบหน้าคมคายที่แสนจะหล่อเหลามีเสน่ห์

โอ้มายก๊อด! เธอกำลังฝันไปใช่ไหม คงเพราะหมกมุ่นถึงพ่อพระเอกซุปตาร์ขวัญใจน้องสาวมากไปจนเก็บมาฝันเพ้อว่ามีอะไรกับเขาอย่างเร่าร้อนแบบนี้

แต่เดี๋ยวนะ! ฝันอะไรจะเหมือนจริงขนาดนี้ เหมือนจริง เจ็บจริง และเสียวจริงๆ แบบนี้ไม่ใช่ฝันแล้ว นี่มันตาธิม-ธิเบศตัวเป็นๆ เลยนี่หว่า

แล้วนี่เธอควรทำไง ระหว่างถีบเขาตกเตียงฐานที่มาตอกเสาฉึกๆ ในเขตป่าสงวนโดยไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของป่าก่อน หรือว่าควรปล่อยเลยตามเลย เพราะฝีมือการตอกเสาของอีกฝ่ายก็ไม่ได้เลวร้ายนัก ตรงข้ามถึงมันจะเจ็บในทีแรก แต่ตอนนี้ความเจ็บถูกแทนที่ด้วยความวาบหวิวรัญจวนใจจนเธอลืมตัวเผลอยกสะโพกขึ้นรับตามจังหวะกายที่สอดประสานลงมาอย่างเคลิบเคลิ้ม แต่ทว่าเหมือนเขาจะยั้งๆ จังหวะจนเธอเริ่มจะชินและต้องการอะไรที่มากกว่า หญิงสาวกัดฟันเอ่ยอย่างลืมอาย