ตอนที่ 30

หรือจะพูดคุยกันเช่นนี้เป็นประจำ

“ฮึ!”

“ท่านแม่ทัพ ข้าเห็นท่านไม่สบอารมณ์ตั้งแต่เมื่อครู่ ขอถามได้หรือไม่ว่าเกิดอันใดขึ้น หรือกองทัพของเราติดปัญหาที่ตรงไหน”

จางซื่อหมิงเดินตามสหายออกมาด้วยความกังวล

“เจ้ากับหยางหยางคุ้นเคยกันดีหรือ”

“หา!”

“คำถามนี้เข้าใจยากตรงไหน”

มันไม่ได้เข้าใจยาก แต่ไม่คิดว่าจะถูกถามต่างหาก จางซื่อหมิงเลียริมฝีปาก หรือท่านแม่ทัพจะระแคะระคายสถานะขององค์หญิงเข้า ทุกคนเดือดร้อนกันหมดแน่

“ไม่ถึงขนาดสนิทสนมหรอกท่าน เพียงแต่หยางหยางไหวพริบดี ทำงานเก่ง แล้วยังเป็นเกลอกับเจ้าลี่ถัง ทหารร่วมเป็นร่วมตายของข้า ข้าจึงเอ็นดูหยางหยางเป็นพิเศษ”

คิ้วเข้มเลิกขึ้นคล้ายจะไม่เชื่อในคำพูดนั้นเท่าใดนัก “เพียงแต่เอ็นดูเท่านั้นหรือ”

“หรือท่านไม่คิดว่าเขาน่าเอ็นดู” ถามกลับพลางทำสีหน้าลึกลับ พานให้คนถามรู้สึกราวกับถูกล่วงรู้ความลับ

แต่...เขามีความลับอะไรที่ไหนกัน

“ก็ใช่ แต่บางครั้งก็เปิ่นเป๋อเกินไป”

“นั่นแหละที่ทำให้หยางหยางน่าเอ็นดูมิใช่หรือ”

มู่หรงเซียวหนานไม่ตอบ ความขุ่นเคืองที่เพิ่งทุเลาลงโหมกระพือขึ้นมา