บทที่18 อดีตแฟนเก่า

“ฉันกำลังทำความดีลงโทษความชั่วอยู่ไม่ใช่เหรอ? ลูกชายของคุณทำร้ายความรู้สึกคนอื่นมากมายขนาดนี้ ไม่สมควรตายหรือไง?! แล้วไงล่ะ? มีลูกชายที่คบผู้หญิงแปดคนพร้อมกัน ภูมิใจมากใช่ไหม? นี่มันปี 2024 แล้วนะ ยังมีแม่ที่คิดว่าลูกชายตัวเองเป็นสมบัติ ใครคบกับเขาก็ถือว่าโชคดี ช่างน่าสงสารจริงๆ ทั้งชีวิตต้องหมุนรอบลูกชายที่ไม่มีดีอะไรเลย เป็นโชคชะตาของคุณแล้วล่ะ"

ซ่งเสี่ยวฮุ่ยโกรธจนหูร้อน หัวใจพลุ่งพล่าน รีบตอบโต้ทันที ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังทะเลาะกับผีผู้หญิง ทั้งสองด่ากันไปมา แต่ก็ไม่สามารถหาข้อสรุปได้ หยูถิงและหนิวลี่ต่างไม่กล้าหายใจแรง ประหลาดใจที่ซ่งเสี่ยวฮุ่ยกล้าทะเลาะกับผี

ขณะนั้นต้วนโจวยังคงร้องไห้เพื่อภรรยาการ์ตูนของเขา ส่วนหย่งฟางมองไปที่ดาบไม้ที่หักอยู่ในมือ ถอนหายใจเฮือกใหญ่เก็บดาบสองท่อนใส่ถุงผ้า

"ไม่เป็นไร ไว้ค่อยหาช่างฝีมือดีๆ มาซ่อมก็ได้" หย่งฟางนั่งลงบนเก้าอี้เกมมิ่งแล้วกล่าวเบาๆ "คุณเสี่ยวฮุ่ย พอเถอะ"

หย่งฟางหันไปถามผีสาวที่นั่งกอดเข่าอยู่มุมห้อง "เฉิงเสี่ยวอวี่ เล่ารายละเอียดเกี่ยวกับความแค้นระหว่างเธอกับต้วนโจวหน่อยสิ"

เฉิงเสี่ยวอวี่ยิ้มเยาะ "อยากฟังเหรอ? มาผิดที่แล้วล่ะ ฉันไม่มีอะไรจะเล่า ฉันแค่อยากเอาชีวิตต้วนโจว"

หย่งฟางยิ้มบาง "ฉันก็ไม่ได้อยากฟังเรื่องราวอะไรหรอก แค่อยากฟังเรื่องซวยๆ ของอดีตเจ้านายบ้าๆ นั่น แล้วดูว่าเขาโดนด่ายังไง"

เฉิงเสี่ยวอวี่ฟังแล้วรู้สึกดีขึ้น ไม่สนใจเจตนาที่แท้จริงของหย่งฟาง เพราะเธอเองก็อยากระบาย "สองปีก่อน ต้วนโจวตกหลุมรักฉันตั้งแต่แรกพบ เขาเริ่มตามจีบฉัน ฉันรู้จากเพื่อนๆ ว่าเขามี 'รักแรก' ที่ยังอยู่ในใจ แต่แฟนสาวรอบตัวเขาก็เหมือนต้นหอมจีน ตัดแล้วก็ขึ้นใหม่เรื่อยๆ ฉันก็เลยปฏิเสธเขามาตลอด แต่เขาก็ยังตามจีบฉันนานถึงหนึ่งปีเต็ม"

"ฉันมันโง่เอง ที่คิดว่าจะทำให้เขากลับตัวได้ ก็เลยตกลงคบกับเขา ตอนนี้คิดย้อนกลับไป ฉันช่างโง่จริงๆ ไม่นานฉันก็พบว่า ไอ้คนเลวนั่นยังคบซ้อนผู้หญิงแปดคนพร้อมกัน! เมื่อเป็นแบบนี้ ฉันรู้ว่าคงเปลี่ยนเขาไม่ได้ ก็เลยตัดสินใจเลิก แต่เขายังมาตามตื๊อ บอกว่าไม่มีฉันเขาอยู่ไม่ได้ จะเชื่อฟังฉันและรักแค่ฉันคนเดียว ฉันก็ใจอ่อน กลับไปคบกับเขาอีกครั้ง... ฉันนี่มันโง่จริงๆ" เฉิงเสี่ยวอวี่สูดหายใจลึก ก่อนจะพูดต่อ "นิสัยเสียของเขาแก้ไม่หาย"

หย่งฟางพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดนั้น

"เราคบกันแบบเลิกๆ คบๆ อยู่ครึ่งปี จนวันสุดท้ายที่เลิกกันจริงๆ ฉันรู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อย คิดว่าจะเริ่มชีวิตใหม่ แต่สุดท้าย ยาเม็ดหนึ่งกับเหล้าขวดหนึ่งก็พาชีวิตฉันไป" เฉิงเสี่ยวอวี่พูดจบแล้วหัวเราะขมขื่น น้ำตาคลอที่หางตา

เธอทนความเจ็บปวดจากการถูกรัดด้วยตาข่ายสีแดง เช็ดหางตาพร้อมกลืนความสะอื้น พยายามสงบใจ "ฉันเสียใจ แต่ก็โทษใครไม่ได้ เพราะเป็นความผิดพลาดของฉันเอง แล้วฉันก็เห็นญาติๆ และเพื่อนๆ ร้องไห้ที่ศพของฉัน ฉันเลยสงสัยว่าต้วนโจวจะมีปฏิกิริยายังไงเมื่อได้ยินข่าวการตายของฉัน"

"ฉันก็เลยตามเขาอยู่สองวัน ลองเดาดูสิว่าฉันเจออะไร?" เฉิงเสี่ยวอวี่ยิ้มเยาะ "รักแรกที่เขาไม่อาจลืมได้ คือตัวละครที่เขาวาดตอนเด็ก!! เป็นภรรยากระดาษของเขาน่ะ!! แฟนสาวทุกคนของเขา บางคนมีดวงตาคล้าย 'ภรรยา' บางคนมีรูปร่างคล้าย บางคนมีใบหน้าคล้าย ฉันเองก็มีใบหน้าคล้าย ช่างน่าขำจริงๆ ฉันเลยอยากสนุกกับเขา ลองดูว่าถ้าฉันกลายเป็น 'ภรรยา' ของเขาแล้วคบกับเขา อยากรู้ว่าจะเชื่อฟังฉันทุกอย่างไหม"

"ฉันจึงเข้าฝันเขาทุกคืน แสดงเป็น 'ภรรยา' ของเขา ฉันให้เขาเลิกกับผู้หญิงอีกเจ็ดคน เขาก็เลิกหมด ตัดขาดอย่างเด็ดขาด ดีกว่าตอนที่ฉันยังมีชีวิตอยู่เสียอีก ฉันห้ามเขามองผู้หญิงคนอื่นแม้แต่นิดเดียว เขาถึงขั้นไม่อยากไปบริษัท อยากแต่นอนฝัน เพื่อที่จะได้เห็นฉันตลอด" เฉิงเสี่ยวอวี่ยิ้ม ไม่พูดอะไรอีก

หย่งฟางรู้ว่าเรื่องราวจบแล้วจึงกล่าว "เธอทำแบบนี้จะทำให้เขาตายได้นะ แต่หากเธอพรากชีวิตคนอื่นไป พอไปถึงนรกจะได้รับโทษหนัก"

"ช่างเถอะ ไอ้คนเลวนี่...ก็ได้รับโทษแล้ว" เฉิงเสี่ยวอวี่พูดเรียบๆ

หย่งฟางมองผีสาวที่ยังคงเปล่งแสงสีขาวอยู่ ไม่พูดอะไรอีก แล้วส่งสัญญาณเรียกยมทูตที่อยู่ใกล้ๆ ระหว่างที่รอยมทูตมารับวิญญาณ หย่งฟางหยิบถังเลือดสุนัขดำที่อยู่ชั้นล่างขึ้นมาจากถุงผ้า เธอหยิบไม้ปัดเป่าขนาดใหญ่สุดออกมา จุ่มลงไปในถังเลือด แล้วยกขึ้นสูงเหมือนไม้ถูพื้น ไม้ปัดเป่าสีขาวสะอาดถูกชโลมด้วยเลือดสุนัขสีดำ ปลายไม้มีเลือดหยดเป็นจุดๆ ลงบนพื้น

หย่งฟางเดินตรงไปหาต้วนโจว ฉากนี้ดูน่ากลัวกว่าตอนที่เธอปราบผีผู้หญิงเมื่อครู่นี้เสียอีก

ซ่งเสี่ยวฮุ่ยตกใจจนตัวสั่น "ท่านอาจารย์หย่งฟาง จะทำอะไรคะ?"

หย่งฟางชี้ไปที่ต้วนโจว "เห็นหน้าลูกชายคุณไหม? ถ้าปล่อยไว้อีกสองสามวัน เขาไม่รอดแน่"

ในที่สุดซ่งเสี่ยวฮุ่ยก็ไม่ขวางอีกต่อไป

"ฟ้าดินมีใจ สามห้ารวมกัน"

พิธีขับไล่สิ่งชั่วร้ายเริ่มต้นขึ้นอย่างเข้มข้น หย่งฟางเงื้อมือยกไม้ปัดเป่าที่ชโลมไปด้วยเลือดสุนัขดำขึ้นสูง ก่อนจะฟาดลงบนตัวของต้วนโจวด้วยความแรง

ต้วนโจวโดนไปที! 

แกกล้าทำดาบไม้ฉันหัก!

ทันทีที่ฟาดลง เสื้อของต้วนโจวถูกย้อมไปด้วยเลือดจนเป็นสีแดงฉาน แต่ไม่มีใครสนใจมากนัก สิ่งที่เห็นคือเขากระตุกอย่างรุนแรง ท้องหดเกร็งคล้ายกับมีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ภายใน ทันใดนั้นสิ่งมีชีวิตประหลาดคล้ายหนอนเริ่มไต่ขึ้นคอของเขา ทำให้เกิดตุ่มนูนๆ ขยับไปมา คุณนายทั้งสามต่างขมวดคิ้วด้วยความขยะแขยง

“พระจันทร์กับตะวัน เคลื่อนออกไกลกัน!” หย่งฟางท่องคาถา ก่อนจะฟาดไม้ปัดเป่าอีกครั้ง เลือดสุนัขสาดกระจาย 

แกกล้ามาขอให้ฉันจ่ายสองล้าน! 

เสียงสำลักดังขึ้นขณะที่ต้วนโจวอาเจียนออกมาเป็นกองน้ำสีดำ เหนียวข้นเหมือนยางมะตอยละลาย ด้านในมีสิ่งมีชีวิตประหลาดคล้ายหนอนดำดิ้นไปมา คุณนายทั้งสามอดไม่ได้ที่จะรู้สึกคลื่นไส้และต้องเบือนหน้าหนีด้วยความขยะแขยง

ซ่งเสี่ยวฮุ่ยถึงกับน้ำตาคลอ “ท่านอาจารย์หย่ง ร่างกายลูกชายฉันทำไมมีสิ่งนี้อยู่ข้างใน?”

“มันคือตัวหนอนสกปรก เรื่องเล็กน้อย พออาเจียนออกมาก็หายแล้ว” หย่งฟางตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ทำให้ซ่งเสี่ยวฮุ่ยรู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย

หย่งฟางจุ่มไม้ปัดเป่าลงไปในถังเลือดอีกครั้ง แล้วท่องคาถาต่อ “ทะลุแผ่นฟ้า เชื่อมทางพลัง” ก่อนจะฟาดลงบนหลังต้วนโจวอย่างแรง 

แกกล้าคบผู้หญิงหลายคน! ไอ้ผู้ชายสกปรก!

เสียงไม้ปัดเป่าที่ฟาดลงทำให้ต้วนโจวที่อ่อนแอจากการถูกทรมานและตัวหนอนสกปรกในร่างกายถึงกับก้มตัวลงเกือบจะจมลงไปในกองน้ำสีดำที่เขาอาเจียนออกมา

คุณนายทั้งสามต่างหันหน้าหนี ไม่กล้าดูต่อ หย่งฟางยังคงท่องคาถาต่อเนื่อง “พลังชั่วถูกกำราบ พลังดีขับไล่สิ่งชั่ว” 

แกกล้าคบผู้หญิงแปดคนพร้อมกัน!

“คาถาทองรวมพลัง ความสกปรกสลาย” 

แกบังคับให้ฉันกินอาหารลดน้ำหนัก!  

การฟาดไม้ปัดเป่ายังคงดำเนินต่อไปจนถึงขั้นสุดท้าย ต้วนโจวอาเจียนออกมาอีกครั้ง คราวนี้เป็นน้ำดีสีเหลืองจางๆ หย่งฟางฟาดอีกหลายครั้ง จนเมื่อเห็นว่าต้วนโจวอาเจียนออกมาจนหมดสิ้น เธอจึงหยุด และเก็บไม้ปัดเป่า

ต้วนโจวนั่งพิงเตียง หอบหายใจแรงอย่างคนที่เพิ่งรอดชีวิต ใบหน้าที่ซีดเซียวเริ่มกลับมามีเลือดฝาด ริมฝีปากที่เคยซีดกลับมาเป็นสีแดงอย่างเห็นได้ชัด

ที่แท้แฟนเก่าที่ตายไป ก็มาสิงอยู่ในภาพการ์ตูนที่ต้วนโจวเคยวาดนี้เอง

เกือบมีเมียเป็นการ์ตูนในฝันแล้วจริงๆ