LOGINShare
บทที่ 495
Last Updated:
2025-01-13 18:00:00
Related chapters
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 496
ซือคงเหยียนเองก็ตกตะลึงมิแพ้กัน!เขาเช็ดรอยเลือดที่มุมปากด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ พลางจ้องเขม็งฉินซูโดยพูดอะไรมิออกความหวาดหวั่นพรั่นพรึงวาบผ่านส่วนลึกในดวงตาของเขา!เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งที่ฉินซูเผยออกมาทำให้เขาหวาดผวา“พาเซี่ยหลานไปก่อน”เสียงของฉินซูทำลายความเงียบในบริเวณนั้นชัดเจนว่าคำพูดนี้ฉินซูกล่าวกับกู้เสวี่ยเจี้ยน แต่สายตาของเขากลับจับจ้องไปที่ซือคงเหยียนอย่างแน่วแน่เขารู้ดีว่าในฐานะผู้อาวุโสของหอดารารักษ์ วิธีการของอีกฝ่ายย่อมมิธรรมดาดังนั้นหากกู้เสวี่ยเจี้ยนและเซี่ยหลานอยู่ที่นี่ก็จะยิ่งเพิ่มความลำบากให้กับตนเท่านั้นแต่กู้เสวี่ยเจี้ยนกลับส่ายหัว "หม่อมฉันมิวางใจให้ท่านสู้เพียงลำพัง"“เขาฆ่าข้ามิได้หรอก แต่หากเจ้ามิไป ก็รังแต่จะทำให้ข้าเสียสมาธิเท่านั้น”เมื่อได้ยินคำพูดของฉินซู กู้เสวี่ยเจี้ยนก็รู้สึกหงุดหงิดในใจระหว่างทางมาที่นี่ นางคิดว่าฉินซูต้องพึ่งพาการปกป้องจากตนแต่ตอนนี้ปรากฏว่า ความแข็งแกร่งของฉินซูนั้นเหนือกว่าของตนมากนี่มันช่างน่าขายหน้าจริง ๆนางมองฉินซูอย่างลึกซึ้ง และกล่าวเสียงหนักแน่น "เช่นนั้น ท่านระวังตัวให้มากเพคะ หากสู้มิได้ก็
Last Updated : 2025-01-13องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 497
"รับ!"พร้อมกับเสียงตะโกนเบา ๆ ของซือคงเหยียน เงากระบี่ที่กระจายอยู่ทั่วฟ้าก็หดตัวเข้ามาทันที พร้อมหมุนวนอย่างรุนแรงพุ่งเข้ามาหมายจะบดขยี้ฉินซูที่ยืนอยู่ใจกลางประกายกระบี่ภายใต้การโจมตีที่น่าสะพรึงกลัวนี้ แม้แต่ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ ก็ล้มลงอย่างดังสนั่นและถูกฟันจนแหลกเป็นชิ้น ๆ ในพริบตา!ฉินซูหรี่ตาลงเล็กน้อย เขายกเท้าขึ้นแล้วกระทืบพื้นอย่างรุนแรงจนเศษหินกรวดจำนวนมากกระเด็นขึ้นมา!จากนั้นเขาก็สะบัดแขนเสื้อ ลมปราณทรงพลังพุ่งออกมาจากชายแขนเสื้อเศษหินเหล่านั้นถูกห่อหุ้มด้วยแรงลมและพุ่งตรงเข้าปะทะกระบี่ที่กำลังจะเข้ามาโจมตีแกร๊ง แกร๊งเสียงที่ดังสะท้านแก้วหูดังขึ้น หลังจากนั้นมินานเงากระบี่ทั้งหมดก็สลายหายไปในอากาศฉินซูยังคงยืนอยู่ที่เดิมโดยไร้รอยขีดข่วน ลมหายใจสงบไร้การรบกวน!เมื่อเห็นเช่นนี้ ซือคงเหยียนก็เช็ดเหงื่อเย็นบนหน้าผากพลางลอบสูดหายใจเฮือก!จนถึงตอนนี้เขาเข้าใจดีแล้วว่า แม้จะพยายามอย่างเต็มที่ก็มิอาจได้เปรียบใด ๆ ในการต่อสู้กับฉินซูเมื่อคิดเช่นนั้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นก็พลันรีบล้วงหยิบสิ่งหนึ่งออกมาจากอกเสื้อสิ่งนั้นคือหยกชิ้นเล็ก ๆ สีขาวบ
Last Updated : 2025-01-14องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 498
ครู่ต่อมา ร่างของซ่างกวนอวิ๋นซีก็ปรากฏตัวขึ้นในหอวิญญาณนางจ้องมองไปยังตะเกียงวิญญาณที่มืดดับไร้แสงบนแท่น ดวงตาคู่งามของนางเต็มไปด้วยความมิอยากจะเชื่อ!ในเวลานี้ หลายคนก็พากันเร่งรุดเข้ามาคนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้อาวุโสที่อายุเกินหกสิบปีไปแล้ว พวกเขาสวมชุดคลุมยาวที่มีลวดลายคล้ายคลึงกับของซือคงเหยียนน่าประหลาดใจที่พวกเขาล้วนเป็นผู้อาวุโสแห่งหอดารารักษ์!สายตาของพวกเขาล้วนจับจ้องไปที่โคมวิญญาณของซือคงเหยียนเป็นจุดเดียวกัน จากนั้นสีหน้าของแต่ละคนก็เผยแววตกตะลึง!“ท่านเจ้าสำนัก เหตุใดตะเกียงวิญญาณของท่านผู้อาวุโสซือคงถึง...”ผู้พูดมีนามว่าหลัวชาง เป็นผู้อาวุโสลำดับที่สี่ของหอดารารักษ์แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบก็หยุดไป เพราะพวกเขาต่างรู้ดีว่าตะเกียงวิญญาณที่ดับลงหมายถึงอะไรซ่างกวนอวิ๋นซีกล่าวด้วยแววตาสั่นไหว "ผู้อาวุโสซือคงเดินทางลงใต้ไปยังแคว้นต้าเหยียนเมื่อมิกี่วันก่อน เพื่อตามหาผู้ที่สังหารบุตรแห่งนักปราชญ์ มิคาดคิดว่าฝีมือของอีกฝ่ายจะร้ายกาจถึงเพียงนี้ แม้แต่ผู้อาวุโสซือคงก็ยัง… เฮ้อ!"หานฉีผู้อาวุโสลำดับที่สามกล่าวด้วยความสงสัยว่า "ท่านเจ้าสำนัก ตอนที่ผู้อาวุโสซือคงเดินทางไป ท่านมิ
Last Updated : 2025-01-14องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 1
ราชวงศ์ต้าเหยียน ชานเมืองหลงเฉิง เขาต้าอวี่“ตายซะ!”เสียงคำรามดังกึกก้อง ดาบคมกริบที่มีแสงเย็นเฉียบแทงเข้าหาหัวใจของฉินซูเร็วยิ่งกว่าสายฟ้า“คุ้มกันองค์รัชทายาท!”ราชองครักษ์หลายนายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ฉินซูตะโกนลั่นด้วยความโกรธ พลางชักดาบขึ้นสู้ในขณะที่พวกเขากำลังต่อสู้กัน ฉินซูมีแววตาเลื่อนลอย‘นี่มันเกิดอะไรขึ้น?‘‘เมื่อกี้ข้ายังอยู่กับเทพีสงครามผู้งดงามในห้องอยู่เลยมิใช่หรือ?’‘ไฉนจู่ ๆ ข้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้?‘ขณะที่เขากำลังสงสัยอยู่นั้น จู่ ๆ ก็รู้สึกปวดศีรษะแปลบ ความทรงจำที่มิใช่ของตัวเองไหลเข้ามาในสมองราวกับน้ำป่าไหลหลาก!ราชวงศ์ต้าเหยียน... รัชทายาท…‘(สะอึก!) นี่ข้าข้ามมิติมาแถมยังกลายเป็นองค์รัชทายาทของราชวงศ์ต้าเหยียนไปแล้วจริง ๆ หรือนี่!‘ฉินซูตื่นตัวอย่างรวดเร็ว มิคิดมิฝันว่าการข้ามมิติที่เคยอ่านในนิยายจะเกิดขึ้นจริงกับตัวเองในขณะที่เขากำลังประหลาดใจ เหล่าราชองครักษ์ก็ถูกมือสังหารฟันลงไปกองกับพื้น(เสียงชักดาบออกมาพร้อมกัน)มือสังหารสวมหน้ากากเจ็ดหรือแปดคนถือดาบล้อมรอบเขาไว้หนึ่งในนั้นตะโกนอย่างเย็นชา “ฉินซู ถึงขนาดนี้แล้ว เจ้ายังมิยอมฆ่าตัวตายอีก รอหาอะไ
Last Updated : 2024-07-23องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 2
เห็นสระเลือดอยู่มิไกลเบื้องหน้า!ฉินเหยี่ยนพูดด้วยความมิเชื่อ “เลือดพวกนี้ หรือว่าเป็นของคนพี่สี่?”คนสนิทคนหนึ่งโบกมือแล้วสั่งคนที่อยู่ข้างหลังว่า “ไปสำรวจบริเวณรอบ ๆ เดี๋ยวนี้!”เหล่าบรรดาองครักษ์แยกย้าย!หลังจากนั้นมินานพวกเขาก็รีบวิ่งกลับ แต่ละคนส่ายหัวแล้วพูดว่า “องค์ชาย นอกจากที่นี่แล้วไม่มีร่องรอยเลือดที่อื่นเลยพ่ะย่ะค่ะ”ฉินเหยี่ยนขมวดคิ้วและพึมพำ “เป็นไปได้อย่างไร? หรือว่าพวกเขาทั้งหมดถูกไอ้สารเลวฉินซูนั่นฆ่าตายหมดแล้ว?”“องค์ชาย พวกที่ท่านอ๋องซิ่นส่งมาล้วนเป็นยอดฝีมือทั้งสิ้น องค์รัชทายาทมัวเมาในสุราเคล้านารีอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ไม่มีกำลังพอที่จะฆ่าคนพวกนั้นได้ กระหม่อมจึงมั่นใจว่า ต้องมียอดฝีมือคอยแอบช่วยเหลืออยู่เป็นแน่ มิเช่นนั้น องค์รัชทายาทย่อมมิอาจอยู่รอดปล่อยภัยได้แน่พ่ะย่ะค่ะ!”หลังจากได้ยินสิ่งนี้ฉินเหยี่ยนก็พยักหน้าช้า ๆ “ตัวข้าก็สงสัยอยู่ว่า เหตุใดฉินซูถึงกล้าฆ่าเฉินฉวิน ที่แท้เขาอาศัยความช่วยเหลือจากยอดฝีมือในเงามืด เดิมทีข้าวางแผนที่จะรอให้คนของอ๋องซิ่นฆ่าฉินซูแล้วคอยจับมือสังหารเหล่านั้น ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!”“เช่นนั้นเราควรทำอย่างไรดีหรือพ่ะย่ะค่ะ
Last Updated : 2024-07-23องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 3
ในพระตำหนักจินหลวนอันอันสง่างามและโอ่อ่าฉินอู๋ต้าว จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ต้าเหยียน สวมฉลองพระองค์ลายมังกร นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรพระพักตร์ดูสง่างาม มิมีแววโกรธแต่ยังดูทรงอำนาจมิว่าจะเป็นขมับที่ขาวโพลน หรือรอยย่นสามเส้นบนหน้าผาก ล้วนแต่บอกเล่าถึงความเหนื่อยล้าจากการทรงงานราชการตลอดทั้งวันใต้บันไดหยก มีเก้าอี้ไม้หนานมู่เนื้อทองสองตัวอยู่ทางซ้ายและขวา มีชายชราสองคนนั่งอยู่บนเก้าอี้เหล่านั้นคนทางซ้ายสวมชุดขุนนางสีม่วง และเข็มขัดสีทองลายดอกไม้เลื้อยรอบเอวแม้ว่าเขาจะอายุเกินเจ็ดสิบปีแล้วแต่เขาก็เต็มไปด้วยพลังและกระปรี้กระเปร่า!มิใช่ใครอื่นนอกจากผู้อาวุโสแห่งสำนักขุนนางใหญ่!คนทางขวามีอายุเท่าเว่ยเจิงสวมชุดนักปราชญ์ บนคางมีหนวดเคราสีเทายาวประมาณสามนิ้ว ในมือถือเข็มทิศหยกขาวไว้เสื้อคลุมสีเทาของเขาปักลวดลายของกลุ่มดาวหมีใหญ่ทั้งเจ็ดดวง!แววตาของเขาดูลึกซึ้งและสงบ แต่การเคลื่อนไหวเฉียบคมราวกับสามารถมองทะลุทุกสิ่งในใต้หล้าได้ในพริบตามิใช่ใครอื่นนอกจากเหลยเจิ้น หัวหน้าโหรหลวงแห่งสำนักหอดูดาวหลวง!ชายสองคนนี้เป็นทั้งขุนนางที่มีอิทธิพลอย่างมากในราชวงศ์ต้าเหยียน และได้รับความไว้วา
Last Updated : 2024-07-23องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 4
ดูเหมือนหนิวจินจะมิตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ เขาถือดาบและตะโกนด้วยเสียงทุ้ม “ฉินซูปล่อยองค์ชายของกระหม่อมเดี๋ยวนี้!"ฉินซูยิ้มอย่างดูแคลนและมองเขาราวกับว่าเขากำลังมองร่างไร้วิญญาณ!ทันใดนั้นใบหน้าของเฉิงจืออี้มืดครึ้มลงทันที เขาสังหรณ์ใจมิดีเสียแล้ว!เขากำลังจะขอให้หนิวจินวางดาบลงแต่ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงแหลมดังขึ้น“ฉึก!”เลือดพุ่งออกมาบนหน้าผากของหนิวจินทันทีจากนั้นก็หงายหลังล้มลงในแอ่งเลือด!หลังจากขุนนางทั้งหมดตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก็หันไปมองที่เหลยเจิ้นบุคคลเดียวที่สามารถฆ่านักรบอันดับหนึ่งของเป่ยเยี่ยนได้อย่างง่ายดาย คงมีเพียงหัวหน้าโหรหลวงเท่านั้นฉินซูยังลอบเหลือบมองเหลยเจิ้น และแอบพยักหน้าในใจสามารถใช้กำลังภายในฆ่าคนได้โดยมิเผยกำลังภายนอกเช่นนี้ หัวหน้าโหรหลวงผู้นี้เป็นยอดฝีมือระดับแนวหน้าอย่างแท้จริงเขาอยากรู้มากว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเหลยเจิ้นไปถึงขั้นไหนแล้วตั้งแต่ที่เขาเดินทางข้ามมิติมาจนถึงตอนนี้ เขายังมิได้เข้าใจระบบการบ่มเพาะของใต้หล้านี้เลยส่วนเจ้าของร่างดั้งเดิมขององค์รัชทายาทนั้น มิรู้อะไรเลยเกี่ยวกับวรยุทธ ดังนั้นฉินซูจึงมิได้รับข้อม
Last Updated : 2024-07-23องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 5
ฉินอู๋ต้าวเหลือบมองฉินซู และถามอย่างใจเย็น “องค์รัชทายาท เจ้ามีแผนการดี ๆ จริงรึ?”ฉินซูพูดอย่างใจเย็น “ทูลเสด็จพ่อ กระหม่อมไม่มีความคิดดีๆ เลยพ่ะย่ะค่ะ"ทันทีที่เขาพูดจบ ฉินเหยี่ยนก็พูดด้วยความเย้ยหยัน “เมื่อเสด็จพี่องค์รัชทายาท ตอนท่านวิจารณ์ทูตของเป่ยเยี่ยน ดูดุดันมากเพียงนั้น ตอนนี้กลับบอกว่าไม่มีความคิดดี ๆ อะไรเลย นี่มิไร้สาระไปหน่อยหรือ?"“เช่นนั้น หากไม่มีแผนดี ๆ แล้วท่านยังจะเสนอให้ทำสงครามอีกหรือท่านอยากเห็นต้าเหยียนของเราตกที่นั่งลำบาก หรือท่านอยากอวดตัวต่อหน้าเหล่าขุนนางในท้องพระโรงกันแน่?”ฉินหงก็สนับสนุนทันที เขามิอยากพลาดโอกาสที่จะได้เหยียบย่ำองค์รัชทายาทต่อหน้าขุนนางทั้งหลายเช่นนี้หลินซียังถามอีกว่า “ในเมื่อองค์รัชทายาทไม่มีแผนการในใจ เหตุใดท่านถึงมิเห็นด้วยกับการคืนเมืองชิ่งโจวให้กับเป่ยเยี่ยนเล่า?”ฉินซูวางมือไพล่หลังและส่งเสียงฮึมฮัม “หึ เมืองชิ่งโจวเดิมทีเป็นดินแดนของต้าเหยียน เหล่าทหารพยายามอย่างยากลำบากกว่าจะยึดกลับคืนมาได้ แต่พวกเจ้ากลับต้องการคืนชิ่งโจวให้เป่ยเยี่ยน การกระทำเช่นนี้มิเพียงแต่แสดงให้เห็นถึงความอ่อนแอของเราเท่านั้น แต่ยังบ่อนทำลายขวัญกำลังใจ
Last Updated : 2024-07-23
Latest chapter
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 498
ครู่ต่อมา ร่างของซ่างกวนอวิ๋นซีก็ปรากฏตัวขึ้นในหอวิญญาณนางจ้องมองไปยังตะเกียงวิญญาณที่มืดดับไร้แสงบนแท่น ดวงตาคู่งามของนางเต็มไปด้วยความมิอยากจะเชื่อ!ในเวลานี้ หลายคนก็พากันเร่งรุดเข้ามาคนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้อาวุโสที่อายุเกินหกสิบปีไปแล้ว พวกเขาสวมชุดคลุมยาวที่มีลวดลายคล้ายคลึงกับของซือคงเหยียนน่าประหลาดใจที่พวกเขาล้วนเป็นผู้อาวุโสแห่งหอดารารักษ์!สายตาของพวกเขาล้วนจับจ้องไปที่โคมวิญญาณของซือคงเหยียนเป็นจุดเดียวกัน จากนั้นสีหน้าของแต่ละคนก็เผยแววตกตะลึง!“ท่านเจ้าสำนัก เหตุใดตะเกียงวิญญาณของท่านผู้อาวุโสซือคงถึง...”ผู้พูดมีนามว่าหลัวชาง เป็นผู้อาวุโสลำดับที่สี่ของหอดารารักษ์แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบก็หยุดไป เพราะพวกเขาต่างรู้ดีว่าตะเกียงวิญญาณที่ดับลงหมายถึงอะไรซ่างกวนอวิ๋นซีกล่าวด้วยแววตาสั่นไหว "ผู้อาวุโสซือคงเดินทางลงใต้ไปยังแคว้นต้าเหยียนเมื่อมิกี่วันก่อน เพื่อตามหาผู้ที่สังหารบุตรแห่งนักปราชญ์ มิคาดคิดว่าฝีมือของอีกฝ่ายจะร้ายกาจถึงเพียงนี้ แม้แต่ผู้อาวุโสซือคงก็ยัง… เฮ้อ!"หานฉีผู้อาวุโสลำดับที่สามกล่าวด้วยความสงสัยว่า "ท่านเจ้าสำนัก ตอนที่ผู้อาวุโสซือคงเดินทางไป ท่านมิ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 497
"รับ!"พร้อมกับเสียงตะโกนเบา ๆ ของซือคงเหยียน เงากระบี่ที่กระจายอยู่ทั่วฟ้าก็หดตัวเข้ามาทันที พร้อมหมุนวนอย่างรุนแรงพุ่งเข้ามาหมายจะบดขยี้ฉินซูที่ยืนอยู่ใจกลางประกายกระบี่ภายใต้การโจมตีที่น่าสะพรึงกลัวนี้ แม้แต่ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ ก็ล้มลงอย่างดังสนั่นและถูกฟันจนแหลกเป็นชิ้น ๆ ในพริบตา!ฉินซูหรี่ตาลงเล็กน้อย เขายกเท้าขึ้นแล้วกระทืบพื้นอย่างรุนแรงจนเศษหินกรวดจำนวนมากกระเด็นขึ้นมา!จากนั้นเขาก็สะบัดแขนเสื้อ ลมปราณทรงพลังพุ่งออกมาจากชายแขนเสื้อเศษหินเหล่านั้นถูกห่อหุ้มด้วยแรงลมและพุ่งตรงเข้าปะทะกระบี่ที่กำลังจะเข้ามาโจมตีแกร๊ง แกร๊งเสียงที่ดังสะท้านแก้วหูดังขึ้น หลังจากนั้นมินานเงากระบี่ทั้งหมดก็สลายหายไปในอากาศฉินซูยังคงยืนอยู่ที่เดิมโดยไร้รอยขีดข่วน ลมหายใจสงบไร้การรบกวน!เมื่อเห็นเช่นนี้ ซือคงเหยียนก็เช็ดเหงื่อเย็นบนหน้าผากพลางลอบสูดหายใจเฮือก!จนถึงตอนนี้เขาเข้าใจดีแล้วว่า แม้จะพยายามอย่างเต็มที่ก็มิอาจได้เปรียบใด ๆ ในการต่อสู้กับฉินซูเมื่อคิดเช่นนั้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นก็พลันรีบล้วงหยิบสิ่งหนึ่งออกมาจากอกเสื้อสิ่งนั้นคือหยกชิ้นเล็ก ๆ สีขาวบ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 496
ซือคงเหยียนเองก็ตกตะลึงมิแพ้กัน!เขาเช็ดรอยเลือดที่มุมปากด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ พลางจ้องเขม็งฉินซูโดยพูดอะไรมิออกความหวาดหวั่นพรั่นพรึงวาบผ่านส่วนลึกในดวงตาของเขา!เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งที่ฉินซูเผยออกมาทำให้เขาหวาดผวา“พาเซี่ยหลานไปก่อน”เสียงของฉินซูทำลายความเงียบในบริเวณนั้นชัดเจนว่าคำพูดนี้ฉินซูกล่าวกับกู้เสวี่ยเจี้ยน แต่สายตาของเขากลับจับจ้องไปที่ซือคงเหยียนอย่างแน่วแน่เขารู้ดีว่าในฐานะผู้อาวุโสของหอดารารักษ์ วิธีการของอีกฝ่ายย่อมมิธรรมดาดังนั้นหากกู้เสวี่ยเจี้ยนและเซี่ยหลานอยู่ที่นี่ก็จะยิ่งเพิ่มความลำบากให้กับตนเท่านั้นแต่กู้เสวี่ยเจี้ยนกลับส่ายหัว "หม่อมฉันมิวางใจให้ท่านสู้เพียงลำพัง"“เขาฆ่าข้ามิได้หรอก แต่หากเจ้ามิไป ก็รังแต่จะทำให้ข้าเสียสมาธิเท่านั้น”เมื่อได้ยินคำพูดของฉินซู กู้เสวี่ยเจี้ยนก็รู้สึกหงุดหงิดในใจระหว่างทางมาที่นี่ นางคิดว่าฉินซูต้องพึ่งพาการปกป้องจากตนแต่ตอนนี้ปรากฏว่า ความแข็งแกร่งของฉินซูนั้นเหนือกว่าของตนมากนี่มันช่างน่าขายหน้าจริง ๆนางมองฉินซูอย่างลึกซึ้ง และกล่าวเสียงหนักแน่น "เช่นนั้น ท่านระวังตัวให้มากเพคะ หากสู้มิได้ก็
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 495
ฉินซูถามพลางครุ่นคิด "ลูกศิษย์ของท่านคือผู้ใด?"“ลูกศิษย์ที่รักของข้าคือบุตรแห่งนักปราชญ์ของหอดารารักษ์ หนานกงจื่อชิน!”“ท่านพูดอะไร หนานกงจื่อชินตายแล้วรึ?”สีหน้าของกู้เสวี่ยเจี้ยนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ!สำหรับนางนั้นเป็นการยากที่จะจินตนาการได้ว่า บุตรแห่งนักปราชญ์ของหอดารารักษ์จะถึงกับเสียชีวิต ยิ่งกว่านั้น เหตุใดซือคงเหยียนจึงบอกว่าเป็นฝีอขององค์รัชทายาท?ซือคงเหยียนจ้องมองฉินซูเขม็ง แล้วพูดอย่างเย็นชา "เจ้ามิแสดงท่าทีแปลกใจเลยแม้แต่น้อยเลยรึ ดูเหมือนข่าวลือข้างนอกจะมิใช่เรื่องเท็จ จื่อชินตายด้วยน้ำมือของเจ้าจริง ๆ ข้าอยากรู้ยิ่งนักว่า จื่อชินที่เป็นถึงจอมยุทธ์ขั้นกลางระดับปฐพีถูกขยะไร้ค่าเช่นเจ้าสังหารได้อย่างไร? หรือว่า… นางจะเป็นคนลงมือ?”หลังจากที่พูดจบ เขาก็มองไปยังกู้เสวี่ยเจี้ยนด้วยแววตาอำมหิตหัวใจของกู้เสวี่ยเจี้ยนหล่นวูบ นางได้กลิ่นอายอันตรายแผ่ออกมาจากซือคงเหยียนอย่างชัดเจนฉินซูพูดอย่างสงบนิ่ง "การตายของหนานกงจื่อชินมิเกี่ยวข้องกับนาง และยิ่งมิเกี่ยวกับเซี่ยหลาน ปล่อยเซี่ยหลานไป หากท่านมีเรื่องใดก็มาหาข้าได้โดยตรง ข้าเชื่อว่าผู้มีเกียรติระดับผู้อาวุโสแห่งหอดารา
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 494
หนึ่งชั่วยามต่อมาฉินซูและคนอื่น ๆ กลับมาถึงที่ว่าการอำเภอเหรากู่ พบว่ามีเหล่าเจ้าหน้าที่จำนวนมากมุงล้อมรอบอยู่หน้าประตูที่ว่าการอำเภอ ถานเหวยจึงเอ่ยถาม "ใต้เท้าเว่ย เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"ผู้ว่าการเว่ยเห็นฉินซูและคนอื่น ๆ กลับมาก็รีบรุดหน้าเข้ามาพบเขาดูตื่นตระหนกอย่างมากและกล่าวขึ้น "องค์รัชทายาท เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! ผู้ตรวจการของเราถูกสังหารไปหลายคน ส่วนใต้เท้าเซี่ยเองก็ถูกคนชั่วนั่นจับตัวไปด้วยพ่ะย่ะค่ะ!"“ว่ากระไรนะ?!”ฉินซูเปลี่ยนสีหน้า ถามเสียงเข้มว่า “เกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่?”“ข้าน้อยเองก็มิทราบรายละเอียดนัก แต่คนร้ายได้เขียนข้อความทิ้งไว้ตรงหน้าประตูที่ว่าการอำเภอ หากพระองค์...”มิทันพูดจบ ฉินซูก็ก้าวยาว ๆ ผ่านฝูงชนตรงไปตรงหน้าประตูที่ว่าการอำเภอบนประตูมีข้อความถูกจารึกไว้อย่างแข็งแกร่งและทรงพลัง "ฉินซู หากอยากช่วยสตรีของเจ้าก็จงมาที่ลานหินแตกนอกเมือง หากเจ้ามิมาถึงก่อนอาทิตย์ตกดินก็รอรับศพสตรีของเจ้าซะ!"เมื่อเห็นสิ่งนี้ ใบหน้าของฉินซูก็ดุดันน่าสะพรึงกลัวกู้เสวี่ยเจี้ยนเหลือบมองฉินซูอย่างสงสัยเล็กน้อย จากนั้นก็จึงดึงปิ่นปักผมที่ปักไว้บนประตูออกมาหลังจากพินิจปิ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 493
ผู้ตรวจการที่ประจำอยู่หน้าประตูมองเห็นชายผู้นั้น ก็เอ่ยถามขึ้น “ท่านลุง มีเรื่องอะไรจะมาแจ้งความหรือ?”ชายชราผู้มีผมขาวแต่ใบหน้าดูอ่อนเยาว์ สวมเสื้อคลุมสีเทา มิใช่ใครอื่นนอกจากซือคงเหยียน!เขาถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "องค์รัชทายาทอยู่ที่ที่ว่าการอำเภอของพวกเจ้าหรือไม่?"ผู้ตรวจการหลายคนสบตากัน ก่อนที่หัวหน้ากลุ่มจะถามกลับด้วยความระมัดระวัง "ท่านเป็นใคร เหตุใดจึงสอบถามเรื่องนี้?"แววอำมหิตฉายไปทั่วใบหน้าของซือคงเหยียน มือใหญ่ของเขาพลันยื่นออกมา!เพียงชั่วพริบตา เขาก็คว้าคอผู้ตรวจการคนนั้นเอาไว้!ทันใดนั้นสีหน้าของคนอื่น ๆ ก็เปลี่ยนไป ทุกคนต่างชักดาบออกมา!“ปล่อยหัวหน้าของเราเดี๋ยวนี้! มิเช่นนั้นพวกเราจะมิเกรงใจแล้ว!”ซือคงเหยียนเหลือบมองพวกเขาและพูดอย่างหยามหยัน "แมลงตัวกระจ้อย ยังกล้าตะโกนใส่หน้าข้า ช่างมิรู้จักความตายเสียแล้ว!"สิ้นเสียงพูด เขายกมืออีกข้างออกมาตบผู้ตรวจการคนนั้นผ่านอากาศ!ลมปราณที่รวดเร็วสายหนึ่งพุ่งออกมาจากกลางฝ่ามือของเขา!ผู้ตรวจการหลายคนยังมิทันได้ขยับตัวก็ถูกแรงฝ่ามือนั้นซัดปลิวไปไกลถึงสี่หรือห้าจั้ง ก่อนจะตกกระแทกพื้นอย่างแรงหลังจากที่พวกเขาล้มลงกับ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 492
ดวงตาของซือคงเหยียนฉายแววสังหาร จากนั้นเขาก็เริ่มค้นหาภายในป่าแต่หลังจากค้นหาอยู่นานก็มิพบอะไรเลยสีหน้าของเขาหม่นมืดลึกลับ และพึมพำกับตัวเอง“ทั่วทั้งป่ามีเพียงตรงนี้ที่มีเลือดของจื่อชิน แต่ว่าศพของเขาไปอยู่ที่ใดกัน? ต่อให้ถูกพวกปีศาจภูเขากิน ก็เป็นไปมิได้ที่จะหายไปมิเหลือร่องรอย!”ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าเรื่องน่าประหลาดเกินไปแต่ตอนนี้ที่ยังหาศพของหนานกงจื่อชินมิพบ ซือคงเหยียนจึงทำได้เพียงเก็บความคับแค้นไว้ในใจและเดินออกจากป่าไปในตอนนั้นเอง ที่ถนนหลวงด้านนอก มีพ่อค้าเร่กลุ่มหนึ่งเดินผ่านพอดีชายคนหนึ่งพูดด้วยความดีใจอย่างยิ่ง "พี่เจียง เจ้าได้ยินแล้วหรือยังว่า องค์รัชทายาทแห่งแคว้นต้าเหยียนของเราได้สังหารบุตรแห่งนักปราชญ์หออะไรนั่นของเป่ยเยี่ยนแล้ว!"เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าของซือคงเหยียนพลันมืดหม่นลง ร่างของเขาวูบไหวชั่วขณะก่อนปรากฏขึ้นตรงหน้าชายผู้นั้นราวกับภูติผีชายคนนั้นตกใจกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของซือคงเหยียนจนขาอ่อนและเซล้มลงกับพื้นเมื่อเห็นกลิ่นอายอำมหิตบนใบหน้าของซือคงเหยียน ชายคนนั้นก็ตื่นตกใจจนพูดอะไรแทบมิออก“เจ้า… เจ้าเป็นใคร คิดจะทำ… ทำอะไร?”ซือคงเ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 491
“หวังฉือกับเนี่ยหงไอ้สุนัขสองตัวนั่น กล้าโจมตีพวกเราต่อหน้าเหล่าขุนนางเลยรึ น่าโมโหนัก!”ฉินหงปลอบใจเขา "เสด็จพี่สามใจเย็นก่อน ทั้งตุลาการศาลต้าหลี่และผู้ตรวจการฝ่ายซ้ายไม่มีทางก่อปัญหาใหญ่ได้หรอก เมื่อไหร่ที่รัชทายาทล้มลง พวกเขาก็จะกลายเป็นสุนัขไร้เจ้าของ ไยต้องไปถือสาหาความกับพวกเขาเล่า”“ข้าแค่หงุดหงิดเท่านั้นเอง อีกอย่าง เสด็จพ่อยังสั่งให้หัวหน้าสำนักจับตาดูหอดารารักษ์ แล้วคนจากหอดารารักษ์จะมีโอกาสไปแก้แค้นฉินซูได้อย่างไร?”“ความแข็งแกร่งของหอดารารักษ์มิได้ด้อยไปกว่าสำนักหอดูดาวหลวงเลย เจ้าสำนักคงมิสามารถควบคุมพวกเขาได้อย่างเบ็ดเสร็จ มิว่าจะอย่างไร เรื่องนี้ต้องทำให้องค์รัชทายาทยุ่งยากแน่นอน พวกเราแค่รอดูผลลัพธ์ก็พอ”ฉินหยางพยักหน้าเล็กน้อยและถามอีกครั้ง "ว่าแต่ มีข่าวคราวจากเรือสินค้าที่มุ่งใต้ไปยังหลิ่งหนานบ้างหรือไม่?"ฉินหงถอนหายใจ “ยังไม่มีเลย แต่ถ้าคำนวณเวลา ตอนนี้เรือลำนั้นน่าจะผ่านเขตเหยี่ยนโจวแล้ว”“หึ พวกโจรสลัดในเหยี่ยนโจวนั่นช่างไร้ประโยชน์เสียจริง ข้าวแปดพันต้านกับเงินหกแสนตำลึง ทั้งหมดนี้เป็นทรัพย์สินมหาศาล แต่พวกมันกลับมิกล้าลงมือ!”“คงมิแน่เสมอไปว่าจะมิกล้าลง
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 490
ฉินอู๋ต้าวยังมิทันได้แสดงท่าที หวังฉือก็โต้แย้งขึ้นมาทันควัน “ข้าน้อยมิเข้าใจคำพูดของอ๋องซิ่น ยามนี้ยังไม่มีหลักฐานที่แสดงว่าเป็นฝีมือขององค์รัชทายาทเลย แล้วเหตุใดท่านจึงต้องให้องค์จักรพรรดิทรงพิจารณาให้รอบคอบด้วยหรือ?”“นั่นสิ เป่ยเยี่ยนเดิมทีก็มีความตั้งใจจะล่วงล้ำพรมแดนของราชวงศ์ต้าเหยียนมาตลอด ยามนี้ยังมิได้มีการระดมทัพเลย แต่ท่านอ๋องซิ่นกลับกลัวแล้ว หากวันหนึ่งเป่นเยี่ยนระดมทัพขึ้นมาจริง ๆ ท่านจะมิสนับสนุนให้องค์จักรพรรดิแบ่งดินแดนให้เลยหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ฉินหยางถูกหวังฉือและเนี่ยหงโต้กลับจนหน้าซีดในที่สุดบัดนี้เขาก็เข้าใจแล้วว่า หวังฉือและเนี่ยหง ทั้งสองเป็นขุนนางระดับสองที่กลายเป็นคนของฉินซูไปแล้วเขาเกิดความสงสัย ฉินซูเป็นองค์รัชทายาทผู้รอวันถูกปลด เขามีดีอะไรที่ทำให้ทั้งสองคนนั้นยอมรับเขาเป็นผู้นำ?แต่เมื่อเผชิญกับคำซักถามอย่างเข้มงวดของหวังฉือและเนี่ยหง เขาก็มิอาจอุบเงียบเอาไว้ได้ จึงแค่นเสียงเย็นชา"หึ! ข้าในฐานะจวิ้นอ๋องแห่งราชวงศ์ต้าเหยียน ต่อให้วันข้างหน้าสงครามปะทุขึ้นอีกครั้ง ก็ย่อมไม่มีทางให้เสด็จพ่อยอมสละดินแดนเพื่อขอสันติภาพ เพียงแต่ยามนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเร
