บทที่ 289

“เจ้าโจรชั่ว หยุดเดี๋ยวนี้!”

ฉงชูโม่ตะโกน และในพริบตาร่างของนางก็ไล่ตามไป!

ฉินซูมีสีหน้าเคร่งขรึม เขาเหลือบมองฉินเซียว จากนั้นก็หันหลังเดินออกไป

ฉินเซียวพลิกฝ่ามือ มีลูกดอกถูกหนีบไว้ตรงระหว่างนิ้วของเขา

ขอบคมของลูกดอกเปล่งประกายด้วยแสงแวววาวสีม่วงคล้ำ เห็นได้ชัดว่ามีพิษเปื้อนอยู่

ขณะที่เขากำลังจะลอบโจมตี หัวใจของเขาก็สั่นเทาอย่างอธิบายมิถูก และความกลัวก็เล็ดลอดออกมาจากส่วนลึกในใจของเขา!

การกระทำอื่น ๆ ของเขาก็หยุดชะงักไปด้วย!

กว่าเขาจะได้สติ ฉินซูก็ออกจากห้องตำราไปแล้ว

“ให้ตายเถอะ เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น? จู่ ๆ เหตุใดข้าถึงกลัว?”

หลังจากที่ฉินเซียวรู้สึกตัว เขาก็กระทืบเท้าด้วยความหงุดหงิดและไล่ตามไป พลางคิดว่าจะจัดการฉินซูก่อนค่อยว่ากันทีหลัง

แต่ทันทีที่ออกมา เขาก็เห็นว่าหวังฉือได้นำผู้ตรวจการและเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องจากศาลต้าหลี่มาแล้ว

เมื่อเห็นเช่นนั้นเขาก็อดมิได้ที่จะลังเล

หากลงมือ ก็จำต้องปิดปากหวังฉือและคนอื่น ๆ ด้วย แต่หากกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาก็จะเป็นอะไรที่พูดได้ยากมาก

ในใจของเขาสับสนวุ่นวายอยู่ครู่หนึ่ง และดวงตาของเขาแข็งกร้าวขึ้นมา ดูเหมือนเขาจะตัดสินใจได้แล้ว!