เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 286
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 287
“องค์รัชทายาท คงจะมีเรื่องเข้าใจผิดอะไรกันแน่นอน คนจากจวนอ๋องหนิงของกระหม่อมจะทำเรื่องลักพาตัวหญิงสาวได้อย่างไร นี่มันเป็นไปมิได้เลยพ่ะย่ะค่ะ!”เมื่อเผชิญหน้ากับการปฏิเสธของฉินเซียว ฉงชูโม่จึงพูดเหน็บแนม “ท่านอ๋องหนิง ทหารประจำจวนของท่านกล้าลอบสังหารเฉินหลิวอ๋องมาแล้ว จะมีอะไรอีกที่พวกเขามิกล้าทำด้วยหรือเพคะ?”“ชูโม่ ข้ายอมรับว่าการลอบสังหารฉินเหยี่ยนนั้นเป็นการกระทำที่หุนหันพลันแล่น แต่คดีการหายตัวไปของพวกหญิงสาวนี้มิเกี่ยวอะไรกับข้าจริง ๆ ใครเป็นตัวการปล่อยข่าวลือกัน? นำคนผู้นั้นมาทีเถอะ ข้าอยากจะเผชิญหน้ากับมันผู้นั้นตรง ๆ”“มิจำเป็นต้องลำบากถึงเพียงนั้นหรอก ในเมื่อเจ้ามิยอมรับ เช่นนั้นก็รอให้เสด็จพ่อทรงพาคนมาตรวจค้นที่นี่ก็แล้วกัน ทุกสิ่งที่เจ้าทำในช่วงนี้แม้ไร้ซึ่งหลักฐาน เสด็จพ่อก็อาจจะทรงเชื่อขึ้นมาเฉย ๆ โดยไม่มีมูลก็เป็นได้”หลังจากที่ฉินซูพูดจบ เขาก็ตะโกนไปที่นอกประตู “ใครก็ได้!”“ช้าก่อน!”ฉินเซียวรีบห้ามเขาแล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “องค์รัชทายาท ในเมื่อท่านมิทรงเชื่อในสิ่งที่กระหม่อมพูด เช่นนั้นก็ค้นเลยเถิดพ่ะย่ะค่ะ มิจำเป็นต้องไปรบกวนเสด็จพ่อ หากเรื่องบานปลายก็จะกระทบต
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 288
ฉินซูถามขึ้นด้วยท่าทีสบาย ๆ “ฉินเซียว ในห้องตำราของเจ้าคงไม่มีห้องลับอะไรเทือกนั้นหรอกใช่หรือไม่?”“!!!”ฉินเซียวรู้สึกตื่นตระหนก มิว่าเขาจะซ่อนมันไว้ได้ดีแค่ไหน ความตื่นตระหนกก็ฉายแววไปทั่วใบหน้าของเขาและภาพที่เกิดขึ้นนี้ก็ถูกฉงชูโม่สังเกตเห็นฉงชูโม่มิได้พูดอะไร นางรีบขยับไปประชิดผนังห้องตำราทันทีแล้วใช้มือเคาะเมื่อเห็นเช่นนั้น ฉินเซียวก็พยายามฝืนยิ้ม “เสด็จพี่องค์รัชทายาทก็ทรงเย้าเล่นไปได้ มิต้องพูดถึงห้องตำราหรอกพ่ะย่ะค่ะ แม้แต่ในจวนอ๋องหนิงของกระหม่อมเอง นอกจากห้องใต้ดินแล้วก็ไม่มีห้องลับอะไรเลยพ่ะย่ะค่ะไหน ๆ ก็พูดถึงห้องใต้ดินแล้ว พวกท่านลองไปดูสักหน่อยดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ หากกระหม่อมลักพาตัวหญิงสาวเหล่านั้นจริง ๆ ห้องใต้ดินก็ย่อมเป็นตัวเลือกแรกในการนำพวกนางไปขัง องค์รัชทายาทเชิญทางนี้พ่ะย่ะค่ะ”ฉินซูมองเขาด้วยรอยยิ้มคลุมเครือและพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ “มิต้องรีบร้อน ไหน ๆ ก็มาแล้ว ข้าก็อยากไล่ดูชั้นตำราของเจ้าให้ละเอียด ส่วนชูโม่ เจ้าไปตรวจดูต่อได้เลย”พูดจบ เขาก็หยิบตำราจากชั้นวางอย่างใจเย็นแล้วเปิดดูฉงชูโม่ยังคงไล่เคาะผนัง ขณะเดียวกันนางก็เอาหูแนบกับผนังแล้วฟังเสียง
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 289
“เจ้าโจรชั่ว หยุดเดี๋ยวนี้!”ฉงชูโม่ตะโกน และในพริบตาร่างของนางก็ไล่ตามไป!ฉินซูมีสีหน้าเคร่งขรึม เขาเหลือบมองฉินเซียว จากนั้นก็หันหลังเดินออกไปฉินเซียวพลิกฝ่ามือ มีลูกดอกถูกหนีบไว้ตรงระหว่างนิ้วของเขาขอบคมของลูกดอกเปล่งประกายด้วยแสงแวววาวสีม่วงคล้ำ เห็นได้ชัดว่ามีพิษเปื้อนอยู่ขณะที่เขากำลังจะลอบโจมตี หัวใจของเขาก็สั่นเทาอย่างอธิบายมิถูก และความกลัวก็เล็ดลอดออกมาจากส่วนลึกในใจของเขา!การกระทำอื่น ๆ ของเขาก็หยุดชะงักไปด้วย!กว่าเขาจะได้สติ ฉินซูก็ออกจากห้องตำราไปแล้ว“ให้ตายเถอะ เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น? จู่ ๆ เหตุใดข้าถึงกลัว?”หลังจากที่ฉินเซียวรู้สึกตัว เขาก็กระทืบเท้าด้วยความหงุดหงิดและไล่ตามไป พลางคิดว่าจะจัดการฉินซูก่อนค่อยว่ากันทีหลังแต่ทันทีที่ออกมา เขาก็เห็นว่าหวังฉือได้นำผู้ตรวจการและเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องจากศาลต้าหลี่มาแล้วเมื่อเห็นเช่นนั้นเขาก็อดมิได้ที่จะลังเลหากลงมือ ก็จำต้องปิดปากหวังฉือและคนอื่น ๆ ด้วย แต่หากกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาก็จะเป็นอะไรที่พูดได้ยากมากในใจของเขาสับสนวุ่นวายอยู่ครู่หนึ่ง และดวงตาของเขาแข็งกร้าวขึ้นมา ดูเหมือนเขาจะตัดสินใจได้แล้ว!
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 290
ร่างนั้นปรากฏขึ้นเร็วกว่าสายฟ้าฟาด และลากฉงชูโม่ไปข้างหลังด้วยมือเดียว!ในเวลาเดียวกันนั้น อีกฝ่ายก็โจมตีด้วยฝ่ามือ!แรงกดดันท่วมท้น ดั่งภูเขาถล่ม ทะเลพลิกคว่ำ พุ่งเข้าหาชายชุดคลุมดำด้วยพลังมหาศาลทันใดนั้นสีหน้าของชายชุดคลุมดำก็เปลี่ยนไป และความรู้สึกหวาดกลัวก็เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ เขาคิดอยากจะล่าถอยโดยไร้ซึ่งความลังเลแต่ในเวลานี้ทุกอย่างได้สายเกินไปแล้ว!“พรืด!”แขนซ้ายของชายชุดคลุมดำกลายเป็นไอหมอกสีเลือด ร่างของเขากระเด็นออกไปเหมือนหุ่นไล่กาและล้มลงกับพื้นอย่างแรง!หลังจากมีเสียงดัง ‘อั่ก’ ชายชุดคลุมดำก็กระอักเลือดออกมาคำโต!เวลานี้ดูเหมือนว่าทั้งร่างของเขาจะแตกสลายไปเสียให้ได้ เขาอยากจะลุกขึ้นมาต่อสู้ แต่กลับมิสามารถขยับได้เลยสายตาหวาดผวาของเขามองชายชุดดำผู้นั้นที่เป็นคนลงมือด้วยความมิอยากเชื่อทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก!ตั้งแต่การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของชายชุดดำและลากฉงชูโม่ออกไป ไปจนถึงชายชุดคลุมดำที่ถูกโจมตีจนพิการ หากพูดแล้วเรื่องจะยาว แต่ทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นภายในพริบตาส่วนฉงชูโม่ก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนที่นางจะกลับมาได้สตินางมองไปที่คนตรงหน้าแล้วอุทาน “ท่านผู้อาวุ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 291
กู่ตงเฟิงพูดอย่างภาคภูมิใจ “ใช่ ข้าเอง! แต่ก็คาดมิถึงเหมือนกันว่าวันนี้ข้าจะตกมาอยู่ในกำมือของเจ้า!”ฉงชูโม่ทำสีหน้าเคร่งขรึม นางมิเคยคิดเลยว่าคนตรงหน้าจะเป็นปีศาจร้ายที่ก่อกรรมทำเข็ญไว้มากมาย!ขณะนั้นก็มีเสียงฝีเท้าดังเข้ามาแต่ไกลหัวใจของฉงชูโม่เต้นแรง และนางก็กำกริชในมือโดยมิรู้ตัวแต่หลังจากพบว่าคนที่มาคือฉินซู นางก็ถอนหายใจยาวและพูดตำหนิ “องค์รัชทายาท ทรงมาที่นี่ได้อย่างไรเพคะ?”“ข้ามิวางใจจึงมาที่นี่ เจ้ามิเป็นอะไรใช่หรือไม่?” ฉินซูถามด้วยสีหน้าเป็นกังวลเมื่อเห็นฉินซูห่วงใยตนเช่นนี้ หัวใจของฉงชูโม่ก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันทีแต่นางจงใจทำหน้าบึ้งตึงและส่ายหัวโดยแสร้งทำเป็นนิ่งเฉย “หม่อมฉันมิเป็นอะไร พาคนกลับไปก่อนค่อยว่ากันทีหลังเพคะ”ฉินซูพยักหน้า เมื่อเขาเห็นแขนซ้ายของกู่ตงเฟิงว่างเปล่า เขาก็ถามด้วยความประหลาดใจ “ชูโม่ เหตุใดเจ้าถึงตัดแขนซ้ายของเขาเล่า?”ฉงชูโม่พูดด้วยรอยยิ้มขมขื่นอย่างจนใจ “มิใช่หม่อมฉันเพคะ ปีศาจตัวนี้แข็งแกร่งกว่าหม่อมฉันมาก หม่อมฉันจะปราบเขาได้อย่างไร?”“โอ้? แล้วใครทำให้เขาบาดเจ็บกัน?”“เป็นท่านผู้อาวุโสที่หม่อมฉันเคยพบก่อนหน้านี้ที่หลงโย่วเพคะ เข
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 292
ฉินเซียวรีบร้อนจะพูดปกป้องตัวเองแต่ฉงชูโม่กลับกล่าวต่อ “และจะมีใครที่สามารถผ่านการป้องกันของจวนอ๋องหนิงไปอย่างเงียบ ๆ และซ่อนหญิงสาวเหล่านี้ไว้ในห้องลับของห้องตำราได้ล่ะเพคะ?ที่น่าขันคือท่านอ๋องหนิงยังคงทรงคร่ำครวญร้องขอความยุติธรรมและบอกว่าถูกผู้อื่นใส่ร้าย คำพูดนี้มิมีความน่าเชื่อเลยสักนิด ขอฝ่าบาทโปรดทรงไขข้อเท็จจริงด้วยเพคะ!”สีหน้าของฉินอู๋ต้าวยิ่งเคร่งขรึมขึ้นเรื่อย ๆ เขาตำหนิออกมา “ลูกทรพี ยังมีอะไรจะพูดอีกรึ? หา?”พูดจบ เขาก็เตะฉินเซียวจนตัวพลิกลงไปที่พื้นฉินเซียวพูดปกป้องตัวเองทั้งน้ำตา “เสด็จพ่อ เรื่องมาถึงขั้นนี้และลูกก็มิอาจแก้ตัวได้ แต่ลูกถูกใส่ร้ายจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะเสด็จพ่อ ขอเสด็จพ่อโปรดทรงช่วยคลี่คลายเรื่องให้กระจ่างด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”เมื่อเห็นว่าฉินเซียวยังคงปฏิเสธ หวังฉือก็โกรธเป็นอย่างมาก!เขาจ้องมองไปที่ฉินเซียวและถามเสียงเย็น “ท่านอ๋องหนิง ท่านทรงซ่อนบุตรีของกระหม่อมไว้ที่ไหน? พานางออกมาเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ!”ฉินเซียวสับสนกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูด “ใต้เท้าหวัง ท่านหมายความว่าอย่างไร ข้าจะไปรู้ได้อย่างไรว่าบุตรีของท่านอยู่ที่ไหน?”ฉินอู๋ต้าวขมวดคิ้วและถามว่า “ห
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 293
“ชูโม่ คนผู้นี้คือใคร?”“ทูลฝ่าบาท คนผู้นี้คือปีศาจเฒ่าที่โด่งดังในยุทธภพ กู่ตงเฟิง สัตว์ประหลาดเฒ่าจากเทียนซานเพคะ! หลังจากที่ห้องลับในห้องตำราของท่านอ๋องหนิงถูกเปิดออก โจรเฒ่าผู้นี้ก็หนีออกมา อีกทั้งโจรเฒ่าผู้นี้ก็มีวรยุทธเหนือว่าหม่อมฉันมาก ขอฝ่าบาทโปรดทรงเรียกตัวหัวหน้าโหรหลวงกลับมาด้วยเพคะ มิฉะนั้นเมื่อโจรเฒ่าฟื้นร่างกายกลับมาจะมิมีใครหยุดเขาได้!”ฉินอู๋ต้าวโบกมือแล้วพูดว่า “มิจำเป็นต้องลำบากถึงเพียงนั้น ใครก็ได้ ล่ามโซ่เขาที!”หลังจากที่เขาออกคำสั่ง ราชองครักษ์สองคนที่พกดาบก็เดินมาพร้อมกับโซ่ และล่ามขาทั้งสองข้างของกู่ตงเฟิงอย่างคล่องแคล่วว่องไวสำหรับแขนที่เหลืออยู่เพียงข้างเดียวของกู่ตงเฟิงก็มีโซ่หนาผูกเข้ากับร่างกายของเขาอย่างแน่นหนาโซ่นี้ทำจากเหล็กชั้นดี แม้แต่กู่ตงเฟิงในร่างยุครุ่งเรืองของเขาก็ยังยากที่จะหลุดไปได้ มิต้องพูดถึงว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสในตอนนี้!เมื่อเห็นว่ากู่ตงเฟิงถูกจับโดยฉงชูโม่ ดวงตาของฉินเซียวก็ทอประกายสงสัยในความเห็นของเขา กู่ตงเฟิงแข็งแกร่งกว่าฉงชูโม่มาก หากพูดตามหลักเหตุผลแล้ว แม้เขาจะพ่ายแพ้ฉงชูโม่ แต่เขาก็จะสามารถหลบหนีไปได้อย่างแน่นอนเห็น
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 294
แม้จะเผชิญกับหลักฐานที่มิสามารถหักล้างได้ ฉินเซียวก็ยังคงปฏิเสธที่จะยอมรับผิด “เสด็จพ่อ ลูกถูกใส่ร้าย ลูกถูกใส่ร้ายจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ”“มีพยานหลักฐานครบถ้วน ทั้งยังถูกจับได้คาหนังคาเขา เรื่องมาถึงขั้นนี้แต่ก็ยังพูดว่าถูกใส่ร้าย เหอะ ๆ ฉินเซียวเอ๋ยฉินเซียว เจ้าทำให้ข้าขายหน้าจนมิเหลือชิ้นดีแล้ว!”ฉินอู๋ต้าวโกรธมากจนแทบอยากจะหักขาทั้งสองข้างของฉินเซียวทิ้งไปเสียขณะนั้น หวังฉือก็สาวเท้าเดินกลับมา“ฝ่าบาท กระหม่อมพบศพแห้งสามศพที่ห้องลับในห้องตำราของท่านอ๋องหนิง เมื่อดูจากเสื้อผ้าที่ศพสวมอยู่ ร่างเหล่านั้นคือศพของหญิงสาวสามคนพ่ะย่ะค่ะ”ฉินอู๋ต้าวและคนอื่น ๆ มองศพแห้งและรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมากฉินอู๋ต้าวตะโกนถามฉินเซียว “ไอ้ลูกทรพี บอกข้ามาซิ เหตุใดพวกนางถึงได้มีสภาพเช่นนี้?”“เอ่อ...คือ…” ฉินเซียวลังเล และสุดท้ายก็กัดฟันพูดว่า “เสด็จพ่อ ลูกมิรู้จริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ”ขณะนั้น หญิงสาวคนหนึ่งก็ชี้ไปที่กู่ตงเฟิงด้วยสีหน้าหวาดกลัว “ฝ่าบาท เป็นเขาเพคะ ปีศาจเฒ่าเป็นคนสูบเนื้อและเลือดของพวกนางไปจนแห้งเพคะ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของฉินอู๋ต้าวก็เปล่งประกายด้วยความยินดี!สายตาที่เขามองไปยังก
บทล่าสุด
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 316
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 315
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 314
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 313
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 312
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 311
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 310
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 309
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 308
