เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 249
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 250
คำพูดของฉินซูทำให้ฉินหงชะงัก ทำเขาถึงกับพูดมิออก เขารู้ดีว่าฉินซูพูดถูก เรื่องสำคัญเช่นนี้ เป็นใครก็คงมิทิ้งหลักฐานชัดเจนถึงเพียงนี้ได้ฉินซูยังคงกล่าวต่อ “จดหมายฉบับนี้ยังมีตราประทับของข้าอีกต่างหาก หรือกลัวว่าคนอื่นจะมิรู้ว่านี่เป็นฝีมือข้าหรืออย่างไร? หลักฐานเช่นนี้ดูจงใจเกินไปหน่อยกระมัง?”ฉินหงแสดงอาการลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยังพูดต่อ “หึ ตอนนั้นท่านคงกังวลจนมิทันได้คิดถึงรายละเอียดพวกนี้ ตอนนี้พยานและหลักฐานมีครบแล้ว เป็นท่านแน่ ท่านสังหารน้องหก มิว่าจะแก้ตัวอย่างไร ท่านก็หนีความจริงมิพ้น! เสด็จพ่อ กระหม่อมขอให้มีการไต่สวนสามสำนัก เพื่อตรวจสอบความผิดของฉินซูด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”หลังจากที่ฉินหยางกล่าวจบ หวังฉือ ตุลาการศาลต้าหลี่ก็ออกมากล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่า การพิจารณาคดีองค์รัชทายาทเช่นนี้มิใช่เรื่องล้อเล่น หากไม่มีหลักฐานที่แน่นหนา การสั่งไต่สวนสามสำนักจะส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวง ขอฝ่าบาททรงตรึกตรองให้ดีด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”เนี่ยหง ผู้ตรวจการจากสำนักผู้ตรวจการก็เสริมว่า “กระหม่อมเห็นด้วยกับหวังฉือ ข้อมูลที่เรามีในตอนนี้ยังมิมากพอที่จะดำเนินการตรวจสอบคดีอง
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 251
จากนั้นหลี่ซานกุ้ยก็ตัวสั่น และเลือดสีดำที่มีกลิ่นเหม็นก็ไหลออกมาจากทวารทั้งเจ็ดของเขามิคิดเลยว่าเขาจะกินยาพิษปลิดชีพตนในที่เกิดเหตุ!เมื่อเห็นเช่นนั้น ฉินอู๋ต้าวก็มองไปที่เหลยเจิ้นทันทีในพริบตาเดียว เขาก็รีบรุดมาตรวจดูหลี่ซานกุ้ยจากนั้นเขาก็ถอนหายใจและส่ายหัวเบา ๆ ไปทางฉินอู๋ต้าวฉินซูกล่าวว่า “เสด็จพ่อ ความจริงได้เป็นที่ประจักษ์แล้วว่า หลี่ซานกุ้ยจ่ายเงินติดสินบนสวีฉง และหลังจากที่ได้ตราประทับของลูกไป เขาก็นำไปประทับตราจดหมายดังกล่าวตอนนี้เมื่อเห็นว่าการกระทำของตนถูกเปิดเผย เขาจึงฆ่าตัวตาย พฤติกรรมดังกล่าวก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่า ทุกสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้เป็นการเสกสรรปั้นเรื่องที่ไม่มีมูลขึ้นมา ขอเสด็จพ่อโปรดทรงให้ความเป็นธรรมแก่ลูกด้วยพ่ะย่ะค่ะ”ฉินอู๋ต้าวคาดมิถึงว่าหลี่ซานกุ้ยจะเลือกปลิดชีพตนเช่นนี้เขาโบกมือแล้วพูดว่า “นำร่างของหลี่ซานกุ้ยออกไป และทำการสืบสวนอย่างละเอียด หาตัวคนบงการ ข้าอยากจะเห็นนักว่า ใครที่มันคอยยุยงสร้างเรื่องอยู่เบื้องหลัง!”“รับพระราชบัญชาพ่ะย่ะค่ะ!”ราชองครักษ์ลากร่างอันไร้วิญญาณของหลี่ซานกุ้ยออกไปฉินหยางนึกฉุนเฉียวอยู่ในใจ โอกาสอั
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 252
หนึ่งเค่อต่อมาเซี่ยหลานได้มาถึงพระตำหนักจินหลวนก่อนหน้านั้น นางได้ยินมาว่า ฉินซูเป็นผู้บงการที่อยู่เบื้องหลังของการสังหารเฉินหลิวอ๋อง ดังนั้นนางจึงรีบมารออยู่ด้านนอกประตูตำหนักเพราะนางเชื่อมั่นว่า ฉินซูไม่มีทางทำเช่นนั้นได้หลังจากถูกเรียกตัวไปที่พระตำหนักจินหลวน นางก็นึกสงสัยและมิเข้าใจว่า เหตุใดองค์จักรพรรดิถึงยอมให้เรียกนางเข้ามาในเวลานี้แต่หลังจากที่เห็นว่าฉินซูมิได้รับบาดเจ็บ นางที่เป็นกังวลก็รู้สึกโล่งใจพลางถอนหายใจยาวนางถวายคำนับฉินอู๋ต้าวและพูดด้วยความนอบน้อม “เซี่ยหลานขอถวายบังคมฝ่าบาทเพคะ”ฉินอู๋ต้าวพูดอย่างจนใจ “ขุนนางเซี่ย ตอนนี้เจ้าเป็นอาจารย์ขององค์รัชทายาทแล้ว ต่อไปเวลามาพบข้าให้เจ้าพูดคำแทนตัวเองเป็นขุนนาง จำไว้ด้วยเข้าใจหรือไม่?”เซี่ยหลานพยักหน้าอย่างเก้อเขิน “หม่อมฉัน… ข้าน้อยจำไว้แล้วเพคะ”จากนั้น ฉินอู๋ต้าวก็พูดกับฉินซู “เซี่ยหลานมาแล้ว เจ้ามีอะไรจะพูดก็พูดมาได้เลย”ฉินซูยิ้มพลางมองเซี่ยหลานแล้วถามว่า “เซี่ยหลาน เมื่อวานช่วงต้นยามซื่อเจ้าทำอะไรอยู่? และอยู่กับผู้ใด?”หลังจากได้ยินคำถาม เซี่ยหลานก็นึกย้อนถึงความทรงจำในตอนนั้นมินาน ใบหน้างามของนางก็
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 253
ฉงชูโม่ยังกล่าวอีกว่า “ฝ่าบาท สิ่งที่องค์รัชทายาทตรัสนั้นเป็นความจริงอย่างแน่นอนเพคะ ท่านอ๋องหนิง นั่นคือช่วงที่ท่านเสด็จมามิใช่หรือเพคะ?”แม้ฉินเซียวอยากจะปฏิเสธ แต่เมื่อมีคนมากมายที่เห็นเขามาที่หน้าประตูตำหนักบูรพา ซึ่งย่อมมิสามารถปฏิเสธได้ เขาจึงต้องพยักหน้าฉินซูพูดเสียงดัง “ข้อเท็จจริงก็เป็นที่แน่ชัดแล้ว โจวฟางโกหกมาตั้งแต่ต้น! เจ้ากล้าใส่ร้ายข้าต่อหน้าธารกำนัลได้อย่างไร โจวฟาง เจ้าควรจะมีความผิดในฐานอะไรดี?!”โจวฟางตื่นตระหนกอย่างยิ่งและรีบมองไปที่ฉินเซียวเพื่อขอความช่วยเหลือฉินเซียวโมโหอย่างอัดอั้น ในใจสบถสาปแช่งบรรพบุรุษของโจวฟางไปสิบแปดชั่วโคตร‘ให้ตายเถอะ จนป่านนี้ก็ยังจะหันมาขอความช่วยเหลือจากข้า นี่มันเป็นการบอกกลาย ๆ ว่าข้าเป็นคนสั่งการเจ้ามิใช่รึ?’เมื่อคิดได้เช่นนั้น ฉินเซียวก็เตะโจวฟางล้มลงกับพื้นและพูดด้วยความโกรธว่า “สารเลว บังอาจใส่ร้ายองค์รัชทายาท บอกมา ผู้ใดสั่งการเจ้ากันแน่ พูดความจริงมาเดี๋ยวนี้ หากเจ้ากล้าเล่นลิ้นอีกละก็ เมื่อถึงตอนที่ข้อกล่าวหาได้รับการพิสูจน์แล้ว เจ้าก็จะได้รับโทษประหารล้างตระกูล หากเจ้ามิคิดถึงตัวเอง ก็คิดถึงญาติโกโหติกาของเจ้าเสียเถอะ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 254
ฉินเซียวสะดุ้งในตอนแรก จากนั้นก็ถามอย่างตื่นตระหนก “เสด็จพี่องค์รัชทายาท เหตุใดถึงตรัสเช่นนี้? ท่านจะโยนความผิดให้กระหม่อมหรือ?”ฉินซูแค่นเสียงเย็น “โจวฟางเป็นเพียงผู้ดูแลในจวนของเจ้า หากมิได้รับการยินยอมจากเจ้า เขาจะกล้าทำความผิดร้ายแรงเช่นนี้ได้อย่างไร? อีกทั้งคนที่ลอบสังหารฉินเหยี่ยน ในตอนนั้นก็เป็นนักฆ่าหญิงผู้มีวรยุทธ์แก่กล้า สถานะอย่างโจวฟางจะส่งยอดฝีมือวรยุทธ์ไปทำงานให้ได้อย่างไร?”ยังมิทันที่ฉินเซียวจะได้โต้แย้ง โจวฟางก็ชิงพูดก่อนว่า “องค์รัชทายาท ท่านอย่าหวังว่าจะใส่ร้ายท่านอ๋องหนิงได้เลย นั่นเป็นฝีมือของกระหม่อม กระหม่อมยอมรับผิดแล้ว ส่วนนักฆ่าหญิงผู้นั้น กระหม่อมได้จ่ายเงินเป็นจำนวนมากเพื่อจ้างวานสังหาร ทุกอย่างมิเกี่ยวอะไรกับท่านอ๋องหนิงเลยพ่ะย่ะค่ะ!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉินซูก็หัวเราะทันที!ฉินเซียวทำสีหน้ามิพอใจ แอบก่นด่าโจวฟางที่มิรู้เลยว่าตนตกหลุมพรางฉินซูเข้าแล้วเมื่อเห็นฉินซูหัวเราะ โจวฟางก็ถามโดยมิรู้เหตุผล “ท่านหัวเราะอะไร?”“ก็หัวเราะให้กับความเขลาของเจ้าอย่างไรเล่า! คนที่ลอบสังหารฉินเหยี่ยนมิใช่นักฆ่าหญิง ข้าแค่แต่งเรื่องขึ้นมา แต่ตอนนี้เจ้ากลับบอกว่า เจ้าจ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 255
ก่อนที่ฉินอู๋ต้าวจะได้เอ่ยอะไร ฉินซูก็ยิ้มเยาะและพูดว่า “ฉินเซียว โจวฟางเป็นผู้ดูแลในจวนอ๋องหนิงของเจ้า ผู้ใดจะสั่งเขาได้นอกจากเจ้า เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วยังจะปฏิเสธอีกรึ?”ฉินเซียวล้มลงคุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง เขาพูดปกป้องตัวเองด้วยสีหน้าขมขื่น “เสด็จพ่อ ลูกถูกใส่ร้ายพ่ะย่ะค่ะ ลูกมิรู้ว่าโจวฟางเป็นบ้าอะไรถึงได้แว้งกัดลูกขึ้นมา ขอเสด็จพ่อโปรดทรงไขความกระจ่างด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”ฉินอู๋ต้าวเหลือบมองโจวฟาง จากนั้นก็มองฉินเซียวที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก และทันใดนั้นเขาก็เข้าใจทุกสิ่งเขาเหลือบมองเหลยเจิ้นโดยมิต้องคิดเจ้าตัวลังเลเล็กน้อยในตอนแรก จากนั้นก็ยกนิ้วขึ้นและปล่อยปราณดัชนีสังหารโจวฟางแต่ฉินซูสังเกตเห็นภาพเหตุการณ์นี้!ฉินซูก้าวไปบังโจวฟางไว้โดยมิได้ตั้งใจ!เมื่อเห็นเช่นนั้น เหลยเจิ้นก็ขมวดคิ้วเบา ๆ ด้วยเพราะลงมือได้ยากฉินซูดึงเข็มเงินออกจากจุดอวิ๋นเหมินของโจวฟางแล้วพูดเสียงเรียบ “เสด็จพ่อ โจวฟางเพิ่งสารภาพออกมา แต่ลูกก็มิแน่ใจว่าคำสารภาพของเขาเป็นจริงหรือเท็จ ดังนั้นลูกจึงอยากทูลขอให้เสด็จพ่อทรงพิจารณาคดีร่วมกับสามสำนัก และเริ่มการสอบสวนโจวฟางอย่างละเอียดทันที เพื่อมิให
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 256
ฉินเซียวคร่ำครวญให้กับความอยุติธรรมทันที “เสด็จพ่อ ลูกถูกใส่ร้าย ลูกไม่มีทางมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้…”ก่อนที่เขาจะพูดจบ ฉินอู๋ต้าวก็ตำหนิขึ้นมา “หุบปาก! เรื่องมาถึงขนาดนี้ก็ยังจะปฏิเสธ เจ้าอยากจะทำให้ข้าต้องออกราชโองการไต่สวนสามสำนักรึ? หากเป็นเช่นนั้นจริง เจ้าจะทนกับการถูกสอบสวนได้หรือไม่?”ฉินเซียวพูดมิออก เขากัดฟันพลางก้มหน้าลงฉินอู๋ต้าวมองไปที่ฉินซูแล้วพูดว่า “เสี่ยวซู ทุกสิ่งที่เจ้าทำต้องเห็นแก่ส่วนรวม หากฉินเซียวถูกตัดสินลงโทษ เช่นนั้นราชวงศ์ต้าเหยียนของข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด อีกอย่างฉินเซียวก็เป็นน้องชายของเจ้า เจ้าอยากเห็นข้าสั่งประหารเขาจริง ๆ หรือ?”ฉินซูยิ้มอย่างขมขื่นและถามว่า “หากเขามิต้องรับโทษ แล้วฉินเหยี่ยนจะนอนตายตาหลับได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?”“คนก็ตายไปแล้ว เขาคงเข้าใจเจตนาดีของข้า”เมื่อเห็นท่าทางจนใจของฉินอู๋ต้าว ฉินซูก็พูดด้วยความตกใจ “น้องหก เจ้าก็ได้ยินเช่นกันใช่หรือไม่ มิใช่ว่าข้ามิทวงคืนความยุติธรรมให้เจ้า แต่เสด็จพ่อทรงยืนกรานที่จะทำเช่นนั้น จากนี้ไป เจ้าก็พูดกับเสด็จพ่อเอาเองก็แล้วกันนะ ข้าจะมิขอเข้าไปยุ่งแล้ว”พูดจบ เขาก็เอื้อมมือมาดึงเข็มเงินออกจา
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 257
เจ้าตัวรีบเข้ามาข้างหลังฉินเหยี่ยน พลางวางมือบนหลังของเขา และค่อย ๆ ส่งปราณบริสุทธิ์อันแข็งแกร่งไปให้ด้วยปราณบริสุทธิ์อันใสสะอาดนี้ ทำให้ลมปราณที่ปั่นป่วนอยู่ในร่างกายของฉินเหยี่ยนสงบลงอย่างช้า ๆทันใดนั้นฉินอู๋ต้าวก็ตบหน้าฉินเซียวอีกฝ่ายมิทันระวังจึงล้มลงกับพื้นก่อนที่เขาจะได้โต้ตอบ ฉินอู๋ต้าวก็ยกเท้าเตะเขาอย่างแรง“กตัญญูนัก เจ้าช่างกตัญญูเสียจริง ขยันสร้างปัญหามาให้ข้า เจ้าแทงน้องชายและใส่ร้ายพี่ของตน ข้าให้กำเนิดคนวิปริตเช่นเจ้ามาได้อย่างไรกัน!”เขาทั้งตำหนิทั้งเตะฉินเซียวจนจมูกช้ำหน้าบวม เป็นสถานการณ์ที่น่ากระอักกระอ่วนใจอย่างยิ่งเมื่อเฉาฉุนเห็นเช่นนั้นจึงรีบโน้มน้าวอีกฝ่าย “ฝ่าบาททรงเย็นพระทัย ทรงเย็นพระทัยก่อนพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องหนิงทรงยังเยาว์และมิรู้ความ ฝ่าบาทค่อยทรงลงโทษเขาในภายหลังก็ได้ อย่าทรงพระพิโรธจนส่งผลเสียต่อพระวรกายเลยพ่ะย่ะค่ะ”“เขายังเยาว์และมิรู้ความรึ? เขาอายุเกือบสามสิบแล้ว ยังเยาว์อะไร? หากมิใช่เพราะเฉาฉุนขอร้องแทนเจ้า วันนี้ข้าจะจับเจ้าหักแข้งหักขาเสียให้หมด!”ฉินอู๋ต้าวตำหนิด้วยความโกรธและหยุดการกระทำตามที่เฉาฉุนแนะนำเขามองไปที่ฉินเหยี่ยนและพูดด
บทล่าสุด
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 316
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 315
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 314
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 313
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 312
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 311
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 310
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 309
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 308
