เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 822
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 823
แท้จริงแล้วตอนนี้ ฮ่องเต้หวู่เกิดความคิดสละบัลลังก์แล้วต่อให้หลี่หลงหลงหลินขอร้องให้ฮ่องเต้หวู่สละบัลลังก์ เขาก็ไม่กะพริบตาเลยสักครั้งเป็นฮ่องเต้ เป็นจนทุกคนทรยศครอบครัวแตกแยก กลายเป็นคนโดดเดี่ยว ยังมีความหมายอะไรเล่า?หลี่หลงหลินได้ยิน ดวงตาทอประกายระยับฆ่าบิดาตบแต่งมารดา ล้วนไม่นับเป็นอะไร?ความคิดของเสด็จพ่อ เปิดกว้างถึงเพียงนี้เชียวหรือ?เช่นนั้นฆ่าพี่ชายตบแต่งพี่สะใภ้เล่า?ก็ยิ่งไม่นับเป็นอะไร!ยิ่งไปกว่านั้น เขาเองก็มิได้ฆ่าพี่ชาย แต่ดูแลพี่สะใภ้ แทนสกุลซูผู้ภักดี มอบที่พักพิงให้แก่พวกนางแห่งหนึ่ง!เชื่อว่า พวกเขาอยู่บนสวรรค์ จะต้องไม่อาจทน ปล่อยให้พี่สะใภ้ดุจบุปผาดุจหยกเป็นม่ายไปตลอดชีวิตหรอกกระมัง?ยกตัวอย่างเช่นหลี่หลงหลินแต่งงานกับลั่วอวี้จู๋ฮูหยินผู้เฒ่าซูจัดการเรียบร้อยแล้ว สกุลลั่วเองก็อนุญาตแล้วแต่ปัญหายากที่แท้จริง คือจะพูดเอาชนะเสด็จพ่อและฮองเฮาเยี่ยงไรฮองเฮากลายเป็นนักโทษไปแล้ว เป็นหรือตายก็ยังไม่แน่นอน ยังไม่ต้องพูดถึงหลี่หลงหลินพยายามคิดอย่างหนัก ใคร่ครวญว่าจะเอ่ยเรื่องนี้กับฮ่องเต้หวู่เยี่ยงไรคิดไม่ถึง ฮ่องเต้หวู่ถึงขั้นเป็นฝ่ายเสนอก่อน ให้ตนเ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 824
เพียะ!เสียงใสกังวานดังขึ้นฮองเฮาหลู่คล้ายถูกไฟฟ้าแล่นผ่านก็มิปาน ตัวสั่นไปทั่วทั้งสรรพางค์กายดวงตาคู่งามของนางจับจ้องหลี่หลงหลินอย่างตกตะลึง หน้าแดงก่ำขึ้นมา พูดอย่างโมโห “เจ้าขวัญกล้าหยามเกียรติข้า บังอาจนัก...”หลี่หลงหลินยิ้มกว้างมองฮองเฮาหลู่ ใบหน้าลำพองใจ “ใช่แล้ว! เสด็จพ่อสวรรคต ข้าแอบอ้างพระราชโองการ กลายเป็นรัชทายาทแล้ว! อีกไม่นานก็จะขึ้นครองบัลลังก์เป็นฮ่องเต้! เป็นฮ่องเต้แล้ว ยังมีเรื่องที่ไม่สามารถทำได้ นั่นมีความหมายอะไร?”สายตาฮองเฮาหลู่กลิ้งกลอก มุมปากคลี่ยิ้มเดิมทีนางก็ไม่เชื่อว่าฮ่องเต้หวู่สวรรคตทว่า หลี่หลงหลินกำเริบเสิบสานถึงเพียงนี้ บนตัวยังสวมใส่ชุดของรัชทายาท อีกทั้งยังไร้มารยาทกับตนถึงเพียงนี้ดูท่าแล้วฮ่องเต้หวู่สวรรคตจริงๆ!เช่นนั้นก็จัดการง่ายแล้ว!ข้าต่อสู้กับเด็กอ่อนหัดอย่างเจ้าคนหนึ่ง มิใช่เรื่องง่ายมากหรือ?ฮ่องเต้หวู่หลบที่ด้านนอกประตู ได้ยินทั้งหมดที่เกิดขึ้นภายในหอนอน สีหน้าแดงก่ำ เส้นเลือดปูดนูนขึ้นมาเจ้าเก้าเอ๋ย เจ้าเก้า!เราให้เจ้าใช้วาจาล่วงเกินฮองเฮาหลู่ใครให้เจ้าลงมือ?เจ้ากำเริบเสิบสานถึงเพียงนี้ ฮองเฮาเจ้าก็กล้าตี!หากแพร่ง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 825
ฮองเฮาหลู่เสแสร้งแกล้งทำตัวน่าสงสาร น้ำตาคลอหน่วย “รัชทายาท เจ้าพูดถูกแล้ว! ล้วนเป็นความผิดของข้า! เจ้ามาลงโทษข้าเถอะ! เจ้าอยากทำเช่นไร ก็ทำเช่นนั้น...”หลี่หลงหลินกลืนน้ำลาย ทันใดนั้นหวั่นไหวขึ้นมานั่นคือฮองเฮาผู้เลอโฉมเชียวนะ!ตนเองสามารถทำลายและกลั่นแกล้งได้ตามใจ นั่นมีแรงเย้ายวนมากทีเดียวแต่หลี่หลงหลินกลับไม่มีความชอบพิเศษอะไร มิได้ขยับขึ้นมา แต่ขยับไปที่ฝั่งหนึ่งฮองเฮาหลู่แปลกใจมาก ใช้ทุกกลเม็ด เย้ายวนหลี่หลงหลิน “รัชทายาท นี่เจ้าทำอันใด? รีบมาเถอะ...”ปัง!ประตูใหญ่ถูกถีบเปิดออกด้วยขาข้างเดียวเงาร่างสวมชุดมังกรสายหนึ่งบุกเข้ามา!ก็คือฮ่องเต้หวู่!ดวงตาเขาแดงก่ำ โมโหดุดัน ท่าทางคุ้มคลั่ง คำรามในลำคอ “นางแพศยา!”ฮองเฮาหลู่ตกตะลึง ร่างอรชรสั่นเทา “ฝ่า...ฝ่าบาท...ท่านไม่ใช่สวรรคตไปแล้วหรือ?”ฮ่องเต้หวู่ตะโกนเสียงดัง “ใช่! เราเกือบถูกเจ้าวางยาพิษสารหนูตายไปแล้ว! โชคดีมีเจ้าเก้า ช่วยเรากลับจากประตูวิญญาณได้! เจ้านางหญิงชั่วคนนี้ ไม่เพียงจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิต ยิ่งไปกว่านั้นยังไร้ยางอาย!”“เจ้าเป็นฮองเฮานะ!”“เหตุใดถึง...เหตุใดถึง...”การกระทำเมื่อครู่ของฮองเฮาหลู่ ทำเล
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 826
ฮองเฮาหลู่ถูกส่งเข้าตำหนักเย็น ตำหนักเฟิ่งซีกลับมาเงียบสงัดฮ่องเต้หวู่รู้สึกโศกเศร้าคล้ายสูญเสียบางสิ่งไป “เจ้าเก้า เรา...ใช่หรือไม่ว่าไร้เยื่อใยเกินไป!”หลี่หลงหลินเบ้ปากฮองเฮาหลู่ทำเรื่องเลยเถิดถึงเพียงนี้ ท่านไม่ฆ่านาง ทำเพียงปลดนางเท่านั้นนี่เรียกไร้เยื่อใย?นี่คือความใจอ่อนของสตรี!หากเปลี่ยนเป็นฮ่องเต้อุปนิสัยเด็ดขาดท่านอื่น ป่านนี้คงจัดการนางไปแล้ว!หลี่หลงหลินค้อมตัวลง “เสด็จพ่อ ท่านนี่มิใช่ไร้เยื่อใย แต่มีเมตตา! ฮองเฮาหลู่สมควรซาบซึ้งใจถึงจะถูก!”ฮ่องเต้หวู่สบมองหลี่หลงหลินอย่างลึกซึ้งแวบหนึ่ง “หากคนทั่วหล้า ล้วนคิดเหมือนเจ้า นั่นคงจะดี! ยังไม่ต้องพูดถึงขุนนางราษฎร์ ต่อให้เป็นลูกชายของเรา ก็ล้วนโกรธแค้นเรา!”หลี่หลงหลินมิได้พูดตอบเขารู้ฮ่องเต้หวู่กำลังพูดถึงองค์ชายใหญ่หลี่เทียนฉี่มารดาแท้ๆ ของตน ถูกปลดตำแหน่งฮองเฮา เข้าไปใช้ชีวิตอย่างลำบากในตำหนักเย็นอีกครั้งหลี่เทียนฉี่ในฐานะลูกชาย ภายในใจมีความโกรธแค้น ก็เป็นเรื่องสมควรแล้วลองคิดดู หากหลินกุ้ยเฟยถูกส่งเข้าตำหนักเย็นหลี่หลงหลินจะต้องร้อนใจ กระทืบเท้าอย่างแน่นอนหลังผ่านไปครู่หนึ่ง ฮ่องเต้หวู่ก็พูดว่า “เ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 827
เพียงแค่มีเหตุผลที่ชอบธรรมในการออกศึก ต่อให้ผู้ก่อกบฏไม่มีอะไรเลย ก็ยังสามารถได้รับการสนับสนุนจากผู้คนได้ สามารถปลุกระดมก่อคลื่นลูกใหญ่ได้ ขณะเดียวกัน ก็เปลี่ยนแปลงราชวงศ์ยุคสมัยได้ตรงข้ามกันหากการออกศึกไม่มีเหตุผลที่ชอบธรรม ต่อให้ขึ้นครองบัลลังก์แต่งตั้งตนเป็นฮ่องเต้ ก็ยังนั่งบัลลังก์ได้ไม่มั่นคง จะถูกผู้อื่นๆ โค่นล้มอย่างว่องไว!องค์ชายใหญ่และองค์ชายสาม มีความคิดก่อการกบฏตั้งนานแล้ว แต่เพราะไม่มีสถานะ จึงไม่สามารถยกทัพได้พวกเขากำลังรอ!รอให้อีกฝ่ายทนไม่ไหว ยกทัพโจมตีเมืองหลวงก่อน พวกเขาจะได้อ้างชื่อในการช่วยฮ่องเต้ อ้างชื่อออกศึกปราบกบฏ!แต่ หากพวกเขาทุกคนต่างมีแผนซ่อนเร้น ล้วนสามารถยับยั้งอารมณ์ได้ดีจะทำอย่างไร?นั่นก็สามารถทำได้เพียงลอบสนับสนุนชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ หลอกล่อชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือให้เคลื่อนทัพมาทางใต้ โจมตีเมืองหลวง!พูดอีกนัยหนึ่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือไม่โจมตีเมืองหลวงหนึ่งวันองค์ชายใหญ่และองค์ชายสาม ก็ไม่สามารถลงมืออย่างวู่วามได้!แม้ว่าต้าเซี่ยจะดูเหมือนเต็มไปด้วยวิกฤต แต่แท้จริงแล้วศัตรูที่แท้จริงมีเพียงชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเท่านั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 828
ณ ท้องพระโรงขุนนางทั้งบุ๋นและบู๊ยืนตรง ต่างก็สั่นสะท้าน สีหน้าไม่สบอารมณ์อาจารย์ของฮ่องเต้เสิ่นชิงโจว องค์ชายสี่หลี่จือ ต่างถูกส่งเข้าคุกนำหน้าตามหลังกันไปฮองเฮาหลู่ถูกส่งไปยังตำหนักเย็นในช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความยุ่งยาก มีเหตุการณ์ใหญ่เกิดขึ้นเรื่องแล้วเรื่องเล่าหากฝ่าบาทสืบเรื่องนี้ต่อไปขุนนางในราชสำนักเกินกว่าครึ่ง ล้วนหนีไม่พ้นอย่างไรเสีย เสิ่นชิงโจวก็ดี องค์ชายสี่ก็ช่างเถอะ หนึ่งคนคืออาจารย์ของฮ่องเต้ หนึ่งคนคือองค์ชาย มีรากฐานมั่นคงภายในราชสำนัก มีอิทธิพลสูงมากใครกล้าพูดว่า ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับทั้งสองคนนี้บ้าง?แม้แต่ชนชั้นสูงต่างก็กังวลใจพวกเขาส่วนใหญ่เป็นญาติที่ภายนอก มีความสัมพันธ์อันซับซ้อนกับฮองเฮาหลู่ทันใดนั้นภายในราชสำนัก ทุกคนต่างก็หวาดกลัวขุนนางทั้งหลาย รู้สึกเหมือนภัยพิบัติกำลังจะมาถึง ไม่กล้าหายใจแรง“ฝ่าบาทเสด็จ!”เสียงแหลมคมของเว่ยซวินดังขึ้นฮ่องเต้หวู่เดินเนิบนาบเข้ามาโดยมีขันทีประคอง นั่งลงบนพระที่นั่งมังกรอย่างช้าๆ สีหน้าขาวซีด หายใจไม่สะดวกเดิมทีเขาก็มีอายุมากแล้ว ผมขาวโพลน เพิ่งได้รับพิษจากสารหนู จนเกือบสิ้นพระชนม์แม้ว่าหลี่หลง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 829
ดวงตาขุนนางชนชั้นสูงญาติภายนอกต่างทอประกายระยับโดยเฉพาะเจ้าห้า เจ้าเจ็ด เจ้าแปด องค์ชายทั้งสามต่างกำหมัดแน่น ใบหน้ากระตือรือร้นเมื่อปลาใหญ่ตาย สรรพสิ่งจะฟื้นคืน!ฮองเฮาหลู่ถูกปลดตำแหน่ง สำหรับเหล่าญาติภายนอกนับเป็นโอกาสอันดี!ฝ่าบาทจะเลือกฮองเฮาคนใหม่ แท้จริงแล้วตัวเลือก มีไม่กี่คนฮ่องเต้หวู่ไม่สามารถ เลือกสนมต่ำศักดิ์เป็นฮองเฮาได้ไม่เพียงแต่ขุนนางในราชสำนักจะไม่ยอมรับไทฮองไทเฮาก็ไม่อาจยอมรับได้เช่นกัน!นั่นหมายความว่ามีเพียงเสด็จแม่ของเจ้าห้า เจ้าเจ็ด เจ้าแปด ไปจนถึงองค์ชายเก้าหลี่หลงหลิน ถึงจะมีโอกาส!ขุนนางชนชั้นสูงคนหนึ่งยืนขึ้นกล่าวว่า “ฝ่าบาท เต๋อเฟยมีความดีและมีคุณธรรม ควรได้รับการแต่งตั้งเป็นฮองเฮา!”เต๋อเฟยท่านนี้ก็คือมารดาผู้ให้กำเนิดองค์ชายห้าหลี่ไท่ขุนนางอีกคนไม่ยอมแพ้กล่าวว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่า ซูเฟยมารดาขององค์ชายเจ็ด สามารถรับภาระนี้ได้!”เจ้ากรมธรรมการกล่าวว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่าเหลียงเฟย เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด!”ภายในราชสำนัก ขุนนางไม่ยอมแพ้ ต่างเสนอชื่อออกมาบางคนแนะนำเต๋อเฟย บางคนแนะนำซูเฟย บางคนแนะนำเหลียงเฟยเมื่อองค์ชายสี่ล้มเหลว ขุน
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 830
หลี่หลงหลินในตอนนี้เป็นรัชทายาท แน่นอนว่าเขาก็อยู่ในราชสำนักด้วยแต่เพราะ ฮ่องเต้หวู่จะแต่งตั้งหลินกุ้ยเฟยเป็นฮองเฮา หลี่หลงหลินจึงตัดสินใจหลีกเลี่ยง ไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไรเสียในฐานะรัชทายาท เขาคงไม่สามารถออกมาพูดด้วยตนเอง ว่าให้เสด็จแม่ของตนขึ้นเป็นฮองเฮานั่นไร้ยางอายเกินไปแต่ทว่า ขุนนางบุ๋นบู๊กลับโวยวายกันไปหมด พูดว่าหลินกุ้ยเฟยไม่มีความสามารถไม่มีคุณธรรม ไม่คู่ควรที่จะเป็นฮองเฮาชนิดที่ว่าบางคน พูดว่าหลินกุ้ยเฟยใช้รูปร่างหน้าตาเข้ารับตำแหน่ง เป็นสนมปีศาจที่นำภัยพิบัติมาสู่แผ่นดินหลี่หลงหลินทนไม่ไหวแล้ว!“หยุดพูด!”หลี่หลงหลินตะโกนเสียงเฉียบ ดังก้องไปทั่วราชสำนักฮ่องเต้หวู่นั่งอยู่บนพระที่นั่งมังกร เมื่อเห็นว่าในที่สุดหลี่หลงหลินก็เปิดปากพูด รู้สึกดีใจภายในใจ กลับไม่แสดงอารมณ์ใดผ่านทางสีหน้า “รัชทายาท เจ้าจะพูดอะไรหรือ?”หลี่หลงหลินตอบเสียงเครียดว่า “ลูกเห็นว่า ตำแหน่งฮองเฮา เหมาะสมกับเสด็จแม่ของกระหม่อมเท่านั้น!”ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย “แต่ เหล่าขุนนางต่างกล่าวหาว่าหลินกุ้ยเฟยไม่มีความสามารถไม่มีคุณธรรม ไม่ได้ทำอะไรที่เป็นประโยชน์...”หลี่หลงห
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1084
หนิงชิงโหวชี้ไปยังกลุ่มคนที่แออัดอยู่เบื้องหน้า: “น้ำสามารถพยุงเรือได้ ก็สามารถคว่ำเรือได้เช่นกัน” “ราษฎรเหล่านี้ล้วนติดตามองค์รัชทายาทเข้าวัง หากองค์รัชทายาทไม่หาทางระงับความโกรธของราษฎรเหล่านี้ เกรงว่าภายหน้าจะเกิดการจลาจล!” “จลาจล!” เมื่อได้ยินคำพูดของหนิงชิงโหว ซูเฟิ่งหลิงก็รู้สึกเย็นวาบไปถึงสันหลัง แม้ว่าตอนนี้เสิ่นชิงโจวจะตายไปแล้ว แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าสำนักปราชญ์ที่เสื่อมโทรมของต้าเซี่ยจะหายไปด้วย กลุ่มข้าราชการที่กุมอำนาจในราชสำนักยังคงอยู่ เสิ่นชิงโจวคนหนึ่งตายไป เสิ่นชิงโจวอีกนับพันจะลุกขึ้นมา ที่นี่คือพระราชวังต้องห้าม สถานที่ที่ใกล้ชิดกับอำนาจของราชวงศ์มากที่สุด! หากความโกรธของราษฎรถูกปลุกปั่นขึ้นมา จะต้องมีคนฉวยโอกาสก่อความวุ่นวาย ผลที่ตามมาย่อมยากจะคาดเดา กลุ่มข้าราชการแม้จะไม่มีกำลังทหาร แต่พวกเขาใช้ริมฝีปากเป็นปืน ใช้ลิ้นเป็นดาบ สิ่งที่ถนัดที่สุดคือการใส่ร้ายป้ายสี ถึงตอนนั้น ต่อให้หลี่หลงหลินกระโดดลงแม่น้ำเหลืองก็ล้างมลทินไม่หมด!ซูเฟิ่งหลิงไม่ยอม: “ต่อให้เกิดการจลาจลจริง ข้าก็สามารถนำทัพตระกูลซูมาปราบปรามได้!” เมื่อได้ยินคำพูดของซูเฟิ่งห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1083
เหล่าราษฎรที่อยู่ด้านหลังก็ยังไม่ยอมให้เรื่องนี้ผ่านพ้นไป เมื่อเห็นซากศพที่ตายอย่างน่าอนาถ ต่างก็โกรธแค้นจนแทบจะพุ่งเข้าไปฉีกร่างของเสิ่นชิงโจวเป็นชิ้น ๆ ต่อให้ตาย ก็ไม่ยอมให้เขาไปสบาย! หลี่เทียนฉี่เห็นว่าสถานการณ์เริ่มจะควบคุมไม่อยู่ จึงรีบทูลขอ: “เสด็จพ่อ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ลูกมีเรื่องหนึ่งอยากจะขอร้อง!” ฮ่องเต้หวู่ทอดสายตามองหลี่เทียนฉี่: “ทำไมข้าถึงมีลูกเช่นเจ้า!” ยังดีที่ตอนนั้นแต่งตั้งหลี่หลงหลินเป็นรัชทายาท มิเช่นนั้น เกรงว่าแผ่นดินต้าเซี่ยอันกว้างใหญ่ไพศาล คงเต็มไปด้วยความทุกข์ยาก ราษฎรต้องล้มตายเป็นจำนวนมาก แต่หลี่เทียนฉี่ก็เป็นโอรสองค์โต เคยเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้หวู่มาก่อน ฮ่องเต้หวู่มิได้ปฏิเสธ: “ว่ามา มีเรื่องอันใด!” หลี่เทียนฉี่สีหน้าเศร้าสร้อย ชี้ไปที่ร่างไร้วิญญาณของเสิ่นชิงโจว: “เป็นอาจารย์หนึ่งวัน เป็นดั่งบิดาตลอดชีวิต หวังว่าเสด็จพ่อจะทรงเมตตาฝังศพท่านอาจารย์ของรัชทายาท ให้เขาได้ร่างที่สมบูรณ์!” คำพูดนี้ ทำให้เหล่าราษฎรเดือดดาลขึ้นมาทันทีเสิ่นชิงโจวทำลายบ้านเมือง ไม่รู้ว่าสร้างความเดือดร้อนให้แก่ราษฎรไปมากเท่าใด! บัดนี้ไม่เพียงแต่ไม่ประ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1082
โบราณว่า ท้องของอัครเสนาบดีกว้างใหญ่พอจะให้เรือแล่นผ่านได้ เสิ่นชิงโจวเป็นถึงราชครู มีตำแหน่งเป็นถึงหัวหน้าสามมหาเสนาบดี เทียบเท่ากับอัครเสนาบดี แต่คาดไม่ถึงว่า ใจคอจะคับแคบเพียงนี้ ถูกโทสะบีบคั้นจนตาย ฮ่องเต้หวู่สีหน้าเคร่งขรึม: “เจ้าเก้า นี่จะให้จบเรื่องเช่นไร?” อย่างไรเสีย เสิ่นชิงโจวก็เป็นถึงราชครู ผู้บงการที่แท้จริงเบื้องหลังกลุ่มข้าราชการและสำนักปราชญ์ แม้ว่าความชั่วจะมากมาย บัดนี้หลักฐานก็ชัดเจน แต่ก็ควรจะลงโทษตามกฎหมายแคว้นต้าเซี่ย ตัดสินประหารชีวิต บัดนี้ถูกหลี่หลงหลินทำให้โกรธจนตาย ไม่เพียงแต่ทำให้เสิ่นชิงโจวได้ประโยชน์ ยังทำให้หลี่หลงหลินถูกครหา เกรงว่าภายหน้าจะถูกกลุ่มข้าราชการนำมาเป็นข้อโจมตี หลี่หลงหลินขมวดคิ้วมุ่น เขาก็มิคาดคิดว่า เสิ่นชิงโจวจะมีจิตใจคับแคบเพียงนี้ แม้แต่เรื่องเล็กน้อยเพียงนี้ก็ยังทนไม่ได้ “เสด็จพ่อ เกรงว่านี่จะเป็นลิขิตสวรรค์ กำจัดคนชั่วร้าย ทำลายคนพาล” “มิเช่นนั้น ราชครูผู้ยิ่งใหญ่ไยจึงไม่มีความอดทนเพียงนี้ ถูกคำพูดไม่กี่คำของลูกบีบคั้นจนสิ้นใจต่อหน้าธารกำนัล?” คำพูดของหลี่หลงหลินปัดความรับผิดชอบออกจากตัวจนหมดสิ้น เขารู้ว
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1081
กลอุบายของหลี่หลงหลินนี้นับว่าอำมหิตยิ่งนัก เท่ากับทำลายชื่อเสียงของฉินฮั่นหยางและเหล่าบัณฑิตทรงคุณวุฒิให้พวกเขากลายเป็นคนธรรมดาสามัญ! นับแต่นี้ไป ฉินฮั่นหยางจะใช้ชื่อเสียงของสำนักปราชญ์เพื่อหลอกลวง ฉ้อฉล หรือกระทำการอันมิชอบใด ๆ ย่อมไม่มีทางเป็นไปได้อีก แต่ว่า พวกเขาได้คุกเข่าคำนับไปแล้ว จะให้กลับคำได้อย่างไร? ต่อให้เงื่อนไขของหลี่หลงหลินจะโหดร้ายเพียงใด พวกเขาก็จำต้องกล้ำกลืนฝืนทน “พวกข้า... ยินยอม!” เหล่าบัณฑิตทรงคุณวุฒิคุกเข่าลงกับพื้น เอ่ยขึ้นพร้อมกัน หลี่หลงหลินเผยรอยยิ้ม หันไปมองเสิ่นชิงโจว “ท่านอาจารย์ของฮ่องเต้ บัดนี้สิบบัณฑิตทรงคุณวุฒิล้วนอยู่ภายใต้ร่มเงาของสำนักปรัชญาแห่งจิตใจแล้ว ท่านยังมีอะไรจะกล่าวอีกหรือไม่?” “เจ้า...ช่างชั่วช้า!” ดวงตาทั้งสองของเสิ่นชิงโจวแดงก่ำ จ้องมองหลี่หลงหลินอย่างเคียดแค้น การรวมความรู้กับการปฏิบัติ เข้าถึงแก่นแท้! ทุกคนเป็นดั่งมังกร ทุกคนบรรลุเป็นเซียน! ฟังดูแล้ว สำนักปรัชญาแห่งจิตใจช่างน่าหลงใหลยิ่งนัก แต่ว่า หลี่หลงหลินทำให้สิบบัณฑิตทรงคุณวุฒิยอมสยบได้ด้วยหลักการของสำนักปรัชญาแห่งจิตใจหรือ? หามิได้! ทั้งหมดล้วนอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1080
ฉินฮั่นหยางครุ่นคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าตอบเสิ่นชิงโจวล่วงรู้ความลับของเขามากเกินไปหากเรื่องพวกนั้นถูกเปิดโปง ต่อให้ถูกประหารสิบครั้งก็ยังไม่พอ!แม้ว่าหลี่หลงหลินจะรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ ว่าจะลืมเรื่องในอดีตและค้ำจุนให้เขารุ่งเรืองมั่งคั่งต่อไปแต่หากอีกฝ่ายเปลี่ยนใจขึ้นมาล่ะ?ฉินฮั่นหยางไม่กล้าเสี่ยงเขาหวังว่าหลี่หลงหลินจะยื่นข้อเสนอที่จริงใจมากกว่านี้ทว่าหลี่หลงหลินไม่ได้เสียเวลาพูดจาให้มากความ เขาหันไปเดินเข้าหาบรรดาบัณฑิตทรงคุณวุฒิคนอื่นๆ แทน ชัดเจนว่าต้องการดึงพวกเขาเข้าพวก“แย่แล้ว! แย่แล้ว!”เมื่อเห็นดังนั้น สีหน้าของฉินฮั่นหยางก็เปลี่ยนไปทันทีในหมู่บัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านี้ หากมีแม้แต่คนเดียวที่ใจอ่อน ยอมรับหลี่หลงหลินเป็นอาจารย์ และเข้าสู่สำนักปรัชญาแห่งจิตใจนั่นหมายความว่า เสิ่นชิงโจวแพ้แล้ว!หากหลี่หลงหลินสามารถนั่งมั่นในตำแหน่งนักปราชญ์คนใหม่แห่งสำนักปรัชญาแห่งจิตใจได้ตนเองเป็นเพียงบัณฑิตทรงคุณวุฒิ จะเอาอะไรไปเทียบกับนักปราชญ์ได้?ถึงตอนนั้น จะมีจุดจบที่ดีได้อย่างไร!ฉินฮั่นหยางอาจมั่นใจว่าตนเองจะไม่หวั่นไหว แต่เขาไม่อาจมั่นใจได้ว่านักปราช
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1079
เสิ่นชิงโจวเองก็คาดไม่ถึงว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ มุมปากกระตุกเล็กน้อยช่างเป็นพวกชาวบ้านโง่เขลาเสียจริงพวกเจ้าแม้แต่แนวคิดของปรัชญาแห่งจิตใจก็ยังไม่เข้าใจแท้ๆ แต่กลับยอมคารวะหลี่หลงหลินเป็นอาจารย์อย่างง่ายดาย?ต่อให้หลี่หลงหลินหลอกขายพวกเจ้า พวกเจ้าก็คงยังช่วยเขานับเงินให้ด้วยซ้ำ!แต่พูดก็พูดเถอะหลี่หลงหลินใช้วิธีอะไรกันแน่ ถึงสามารถซื้อใจชาวบ้านได้มากมายถึงเพียงนี้?ช่างน่าทึ่งนัก!หลี่หลงหลินมองเสิ่นชิงโจวด้วยรอยยิ้มสงบ “ท่านราชครู เท่านี้พอหรือไม่?”เสิ่นชิงโจวยังคงไม่ยอมรับ “ข้าบอกไปแล้วว่าพวกเขาเป็นเพียงกลุ่มคนไร้ระเบียบ ส่วนใหญ่ไม่รู้หนังสือเสียด้วยซ้ำ!”หลี่หลงหลินเอ่ยอย่างไม่รีบร้อน “ที่ท่านหมายถึงคือ มีแต่ผู้มีความรู้เท่านั้นที่คารวะข้าเป็นอาจารย์ ท่านจึงจะยอมรับงั้นหรือ?”เสิ่นชิงโจวพยักหน้า “แน่นอนอยู่แล้ว!”หลี่หลงหลินยกมือขึ้น ชี้ไปยังบัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านี้สิบคนที่อยู่ด้านหลังเสิ่นชิงโจว “แล้วพวกเขาล่ะ? หากบัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านี้ยินดีคารวะข้าเป็นอาจารย์ ท่านจะยังกล้าหาข้อแก้ตัวอีกหรือไม่?”เสิ่นชิงโจวถึงกับตะลึงงันให้บัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านั้นคารวะหลี่หลงห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1078
ฮ่องเต้หวู่เผยสีหน้าลำบากใจเสิ่นชิงโจวกล่าวความจริงต่อให้ปรัชญาแห่งจิตใจล้ำเลิศเพียงใด ก็ต้องมีผู้สืบทอดจึงจะเกิดผลศิษย์ของนักปราชญ์มีมากถึงสามพันคน ในจำนวนนั้นมีผู้ทรงปัญญาเจ็ดสิบสองคนศิษย์เอกอย่างเหยียนหุย ก็มีเค้าลางของนักปราชญ์เช่นกันแต่หลี่หลงหลินเพิ่งก่อตั้งปรัชญาแห่งจิตใจขึ้นมาใหม่ กระทั่งศิษย์สักคนก็ยังไม่มีแล้วจะให้เราสถาปนาเขาเป็นนักปราชญ์ได้อย่างไร?หากเป็นคนแปลกหน้าก็แล้วไปเถิดแต่เขาดันเป็นบุตรของตนหากเรื่องนี้แพร่ออกไป ผู้คนทั้งใต้หล้าย่อมกล่าวหาว่าเราลำเอียงเข้าข้างเขานักปราชญ์เช่นนี้ ใครจะยอมรับกัน?หลี่หลงหลินเผยรอยยิ้มบาง “ใครบอกว่าข้าไม่มีศิษย์?”ทันทีที่คำพูดจบลงจากกลุ่มชาวบ้านก็มีคนก้าวออกมาเป็นกลุ่มพวกเขาสวมอาภรณ์บัณฑิต ศีรษะสวมหมวกสี่เหลี่ยม ดูเป็นบัณฑิตโดยแท้คนที่เดินนำหน้า ฮ่องเต้หวู่จำได้ดีเขาคือจอหงวนหนิงชิงโหวส่วนบัณฑิตที่เหลือ แม้ฮ่องเต้หวู่จะไม่รู้จัก แต่เพียงเห็นสีหน้าท่าทางอันหยิ่งยโส ก็เข้าใจได้ทันทีพวกเขาย่อมเป็นบัณฑิตหยิ่งยโสที่ติดตามหนิงชิงโหวมาแน่นอนบัณฑิตเหล่านี้เข้าร่วมกับเขาทิศประจิม ทั้งยังสั่งสอนอบรมผู้คน ทำหน้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1077
เช่นนั้นมิสู้ให้ข้าดำเนินการก่อน แต่งตั้งนักปราชญ์ขึ้นมาก่อนหนึ่งคนหากนักปราชญ์ต้องได้รับการแต่งตั้งจากฮ่องเต้ เช่นนั้นบัณฑิตทรงคุณวุฒิทั้งหลายก็ต้องได้รับการแต่งตั้งจากอำนาจของฮ่องเต้จึงจะมีผลเดิมที สำนักปราชญ์อยู่เหนือการควบคุมของราชสำนัก มีระบบเป็นของตนเองหากทำเช่นนี้แล้วบัณฑิตทรงคุณวุฒิและนักปราชญ์ของสำนักปราชญ์จะต้องได้รับการแต่งตั้งจากราชสำนัก ไม่เท่ากับว่าสามารถควบคุมได้อย่างง่ายดายหรือ?พวกเขาจะคิดก่อคลื่นลม ปั่นป่วนในเงามืดอีกต่อไปคงเป็นไปไม่ได้แล้วแน่นอนว่าการแต่งตั้งนักปราชญ์ ไม่ใช่ว่าจะกระทำได้ตามอำเภอใจความสามารถเป็นเรื่องรอง ที่สำคัญที่สุดคือฐานะหากฮ่องเต้หวู่แต่งตั้งนักปราชญ์ขึ้นมาเพียงคนเดียว บุคคลผู้นั้นย่อมได้รับชื่อเสียงเกียรติคุณอันสูงส่งจากประชาชนหากบุคคลผู้นี้คิดไม่ซื่อ วางแผนก่อกบฏถ้าเป็นอย่างนั้นจริง บ้านเมืองจะต้องลุกเป็นไฟอย่างแน่นอน!อย่างไรก็ตาม ปัญหาเหล่านี้ไม่มีอยู่จริงสำหรับหลี่หลงหลินเขาเป็นองค์ชายรัชทายาทอยู่แล้ว ยังไงก็ต้องขึ้นครองราชย์ในสักวัน ไม่มีเหตุผลที่จะก่อกบฏการแต่งตั้งหลี่หลงหลินเป็นนักปราชญ์ ไม่เพียงแต่จะสามารถกดขี่ส
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1076
“ดี...”ฮ่องเต้หวู่กลั้นความคิดอยู่นาน กว่าจะเปล่งเสียงออกมาได้เพียงคำเดียว แต่เมื่อนึกว่ามันดูจืดชืดเกินไป จึงเสริมขึ้นอีกว่า “ดีมาก!”หลี่หลงหลินรู้สึกพูดไม่ออกในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมเสิ่นชิงโจวถึงต้องการยุยงให้ฮ่องเต้หวู่ก่อกบฏบิดาไร้ประโยชน์ของตนผู้นั้น ไม่เพียงแค่ละเลยด้านการปกครองด้วยวัฒนธรรมเท่านั้นเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เข้าใจหลักขงจื๊อแม้แต่น้อย แถมยังอ่านปรัชญาแห่งจิตใจไม่ออกเลยด้วยซ้ำ ถึงขนาดไม่รู้จะกล่าวคำชมเชยอย่างไร กลัวว่าเอ่ยออกไปมากกว่านี้จะเผลอทำให้ตัวเองโป๊ะแตกอย่างไรก็ตาม ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นตัวเขาก็ไม่ต่างกันโทษฐานที่ตัวเองไม่มีวัฒนธรรม อาศัยแต่การลอกเลียนแบบปรัชญาแห่งจิตใจของปราชญ์หวังหยางหมิงนั้น ลึกซึ้งอย่างแท้จริงหลี่หลงหลินใช้เวลาสามวัน คัดลอกปรัชญาแห่งจิตใจฉบับดั้งเดิมตามความทรงจำ อันที่จริง เขาก็แค่เข้าใจหลักการใหญ่ๆ อย่าง “รู้แล้วลงมือทำ” “ศึกษาสิ่งต่างๆ เพื่อเข้าถึงความรู้” “มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม”ส่วนที่ลึกซึ้งกว่านั้น หลี่หลงหลินก็ไม่ค่อยเข้าใจ ต้องอาศัยให้เหล่าศิษย์ไปอ่านปรัชญาแห่งจิตใจและเข้าใจด้วยตัวเองจะบรรลุสู่ความเป็นปราชญ
