로그인공유
บทที่ 824
관련 챕터
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 825
ฮองเฮาหลู่เสแสร้งแกล้งทำตัวน่าสงสาร น้ำตาคลอหน่วย “รัชทายาท เจ้าพูดถูกแล้ว! ล้วนเป็นความผิดของข้า! เจ้ามาลงโทษข้าเถอะ! เจ้าอยากทำเช่นไร ก็ทำเช่นนั้น...”หลี่หลงหลินกลืนน้ำลาย ทันใดนั้นหวั่นไหวขึ้นมานั่นคือฮองเฮาผู้เลอโฉมเชียวนะ!ตนเองสามารถทำลายและกลั่นแกล้งได้ตามใจ นั่นมีแรงเย้ายวนมากทีเดียวแต่หลี่หลงหลินกลับไม่มีความชอบพิเศษอะไร มิได้ขยับขึ้นมา แต่ขยับไปที่ฝั่งหนึ่งฮองเฮาหลู่แปลกใจมาก ใช้ทุกกลเม็ด เย้ายวนหลี่หลงหลิน “รัชทายาท นี่เจ้าทำอันใด? รีบมาเถอะ...”ปัง!ประตูใหญ่ถูกถีบเปิดออกด้วยขาข้างเดียวเงาร่างสวมชุดมังกรสายหนึ่งบุกเข้ามา!ก็คือฮ่องเต้หวู่!ดวงตาเขาแดงก่ำ โมโหดุดัน ท่าทางคุ้มคลั่ง คำรามในลำคอ “นางแพศยา!”ฮองเฮาหลู่ตกตะลึง ร่างอรชรสั่นเทา “ฝ่า...ฝ่าบาท...ท่านไม่ใช่สวรรคตไปแล้วหรือ?”ฮ่องเต้หวู่ตะโกนเสียงดัง “ใช่! เราเกือบถูกเจ้าวางยาพิษสารหนูตายไปแล้ว! โชคดีมีเจ้าเก้า ช่วยเรากลับจากประตูวิญญาณได้! เจ้านางหญิงชั่วคนนี้ ไม่เพียงจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิต ยิ่งไปกว่านั้นยังไร้ยางอาย!”“เจ้าเป็นฮองเฮานะ!”“เหตุใดถึง...เหตุใดถึง...”การกระทำเมื่อครู่ของฮองเฮาหลู่ ทำเล
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 826
ฮองเฮาหลู่ถูกส่งเข้าตำหนักเย็น ตำหนักเฟิ่งซีกลับมาเงียบสงัดฮ่องเต้หวู่รู้สึกโศกเศร้าคล้ายสูญเสียบางสิ่งไป “เจ้าเก้า เรา...ใช่หรือไม่ว่าไร้เยื่อใยเกินไป!”หลี่หลงหลินเบ้ปากฮองเฮาหลู่ทำเรื่องเลยเถิดถึงเพียงนี้ ท่านไม่ฆ่านาง ทำเพียงปลดนางเท่านั้นนี่เรียกไร้เยื่อใย?นี่คือความใจอ่อนของสตรี!หากเปลี่ยนเป็นฮ่องเต้อุปนิสัยเด็ดขาดท่านอื่น ป่านนี้คงจัดการนางไปแล้ว!หลี่หลงหลินค้อมตัวลง “เสด็จพ่อ ท่านนี่มิใช่ไร้เยื่อใย แต่มีเมตตา! ฮองเฮาหลู่สมควรซาบซึ้งใจถึงจะถูก!”ฮ่องเต้หวู่สบมองหลี่หลงหลินอย่างลึกซึ้งแวบหนึ่ง “หากคนทั่วหล้า ล้วนคิดเหมือนเจ้า นั่นคงจะดี! ยังไม่ต้องพูดถึงขุนนางราษฎร์ ต่อให้เป็นลูกชายของเรา ก็ล้วนโกรธแค้นเรา!”หลี่หลงหลินมิได้พูดตอบเขารู้ฮ่องเต้หวู่กำลังพูดถึงองค์ชายใหญ่หลี่เทียนฉี่มารดาแท้ๆ ของตน ถูกปลดตำแหน่งฮองเฮา เข้าไปใช้ชีวิตอย่างลำบากในตำหนักเย็นอีกครั้งหลี่เทียนฉี่ในฐานะลูกชาย ภายในใจมีความโกรธแค้น ก็เป็นเรื่องสมควรแล้วลองคิดดู หากหลินกุ้ยเฟยถูกส่งเข้าตำหนักเย็นหลี่หลงหลินจะต้องร้อนใจ กระทืบเท้าอย่างแน่นอนหลังผ่านไปครู่หนึ่ง ฮ่องเต้หวู่ก็พูดว่า “เ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 827
เพียงแค่มีเหตุผลที่ชอบธรรมในการออกศึก ต่อให้ผู้ก่อกบฏไม่มีอะไรเลย ก็ยังสามารถได้รับการสนับสนุนจากผู้คนได้ สามารถปลุกระดมก่อคลื่นลูกใหญ่ได้ ขณะเดียวกัน ก็เปลี่ยนแปลงราชวงศ์ยุคสมัยได้ตรงข้ามกันหากการออกศึกไม่มีเหตุผลที่ชอบธรรม ต่อให้ขึ้นครองบัลลังก์แต่งตั้งตนเป็นฮ่องเต้ ก็ยังนั่งบัลลังก์ได้ไม่มั่นคง จะถูกผู้อื่นๆ โค่นล้มอย่างว่องไว!องค์ชายใหญ่และองค์ชายสาม มีความคิดก่อการกบฏตั้งนานแล้ว แต่เพราะไม่มีสถานะ จึงไม่สามารถยกทัพได้พวกเขากำลังรอ!รอให้อีกฝ่ายทนไม่ไหว ยกทัพโจมตีเมืองหลวงก่อน พวกเขาจะได้อ้างชื่อในการช่วยฮ่องเต้ อ้างชื่อออกศึกปราบกบฏ!แต่ หากพวกเขาทุกคนต่างมีแผนซ่อนเร้น ล้วนสามารถยับยั้งอารมณ์ได้ดีจะทำอย่างไร?นั่นก็สามารถทำได้เพียงลอบสนับสนุนชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ หลอกล่อชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือให้เคลื่อนทัพมาทางใต้ โจมตีเมืองหลวง!พูดอีกนัยหนึ่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือไม่โจมตีเมืองหลวงหนึ่งวันองค์ชายใหญ่และองค์ชายสาม ก็ไม่สามารถลงมืออย่างวู่วามได้!แม้ว่าต้าเซี่ยจะดูเหมือนเต็มไปด้วยวิกฤต แต่แท้จริงแล้วศัตรูที่แท้จริงมีเพียงชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเท่านั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 828
ณ ท้องพระโรงขุนนางทั้งบุ๋นและบู๊ยืนตรง ต่างก็สั่นสะท้าน สีหน้าไม่สบอารมณ์อาจารย์ของฮ่องเต้เสิ่นชิงโจว องค์ชายสี่หลี่จือ ต่างถูกส่งเข้าคุกนำหน้าตามหลังกันไปฮองเฮาหลู่ถูกส่งไปยังตำหนักเย็นในช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความยุ่งยาก มีเหตุการณ์ใหญ่เกิดขึ้นเรื่องแล้วเรื่องเล่าหากฝ่าบาทสืบเรื่องนี้ต่อไปขุนนางในราชสำนักเกินกว่าครึ่ง ล้วนหนีไม่พ้นอย่างไรเสีย เสิ่นชิงโจวก็ดี องค์ชายสี่ก็ช่างเถอะ หนึ่งคนคืออาจารย์ของฮ่องเต้ หนึ่งคนคือองค์ชาย มีรากฐานมั่นคงภายในราชสำนัก มีอิทธิพลสูงมากใครกล้าพูดว่า ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับทั้งสองคนนี้บ้าง?แม้แต่ชนชั้นสูงต่างก็กังวลใจพวกเขาส่วนใหญ่เป็นญาติที่ภายนอก มีความสัมพันธ์อันซับซ้อนกับฮองเฮาหลู่ทันใดนั้นภายในราชสำนัก ทุกคนต่างก็หวาดกลัวขุนนางทั้งหลาย รู้สึกเหมือนภัยพิบัติกำลังจะมาถึง ไม่กล้าหายใจแรง“ฝ่าบาทเสด็จ!”เสียงแหลมคมของเว่ยซวินดังขึ้นฮ่องเต้หวู่เดินเนิบนาบเข้ามาโดยมีขันทีประคอง นั่งลงบนพระที่นั่งมังกรอย่างช้าๆ สีหน้าขาวซีด หายใจไม่สะดวกเดิมทีเขาก็มีอายุมากแล้ว ผมขาวโพลน เพิ่งได้รับพิษจากสารหนู จนเกือบสิ้นพระชนม์แม้ว่าหลี่หลง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 829
ดวงตาขุนนางชนชั้นสูงญาติภายนอกต่างทอประกายระยับโดยเฉพาะเจ้าห้า เจ้าเจ็ด เจ้าแปด องค์ชายทั้งสามต่างกำหมัดแน่น ใบหน้ากระตือรือร้นเมื่อปลาใหญ่ตาย สรรพสิ่งจะฟื้นคืน!ฮองเฮาหลู่ถูกปลดตำแหน่ง สำหรับเหล่าญาติภายนอกนับเป็นโอกาสอันดี!ฝ่าบาทจะเลือกฮองเฮาคนใหม่ แท้จริงแล้วตัวเลือก มีไม่กี่คนฮ่องเต้หวู่ไม่สามารถ เลือกสนมต่ำศักดิ์เป็นฮองเฮาได้ไม่เพียงแต่ขุนนางในราชสำนักจะไม่ยอมรับไทฮองไทเฮาก็ไม่อาจยอมรับได้เช่นกัน!นั่นหมายความว่ามีเพียงเสด็จแม่ของเจ้าห้า เจ้าเจ็ด เจ้าแปด ไปจนถึงองค์ชายเก้าหลี่หลงหลิน ถึงจะมีโอกาส!ขุนนางชนชั้นสูงคนหนึ่งยืนขึ้นกล่าวว่า “ฝ่าบาท เต๋อเฟยมีความดีและมีคุณธรรม ควรได้รับการแต่งตั้งเป็นฮองเฮา!”เต๋อเฟยท่านนี้ก็คือมารดาผู้ให้กำเนิดองค์ชายห้าหลี่ไท่ขุนนางอีกคนไม่ยอมแพ้กล่าวว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่า ซูเฟยมารดาขององค์ชายเจ็ด สามารถรับภาระนี้ได้!”เจ้ากรมธรรมการกล่าวว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่าเหลียงเฟย เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด!”ภายในราชสำนัก ขุนนางไม่ยอมแพ้ ต่างเสนอชื่อออกมาบางคนแนะนำเต๋อเฟย บางคนแนะนำซูเฟย บางคนแนะนำเหลียงเฟยเมื่อองค์ชายสี่ล้มเหลว ขุน
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 830
หลี่หลงหลินในตอนนี้เป็นรัชทายาท แน่นอนว่าเขาก็อยู่ในราชสำนักด้วยแต่เพราะ ฮ่องเต้หวู่จะแต่งตั้งหลินกุ้ยเฟยเป็นฮองเฮา หลี่หลงหลินจึงตัดสินใจหลีกเลี่ยง ไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไรเสียในฐานะรัชทายาท เขาคงไม่สามารถออกมาพูดด้วยตนเอง ว่าให้เสด็จแม่ของตนขึ้นเป็นฮองเฮานั่นไร้ยางอายเกินไปแต่ทว่า ขุนนางบุ๋นบู๊กลับโวยวายกันไปหมด พูดว่าหลินกุ้ยเฟยไม่มีความสามารถไม่มีคุณธรรม ไม่คู่ควรที่จะเป็นฮองเฮาชนิดที่ว่าบางคน พูดว่าหลินกุ้ยเฟยใช้รูปร่างหน้าตาเข้ารับตำแหน่ง เป็นสนมปีศาจที่นำภัยพิบัติมาสู่แผ่นดินหลี่หลงหลินทนไม่ไหวแล้ว!“หยุดพูด!”หลี่หลงหลินตะโกนเสียงเฉียบ ดังก้องไปทั่วราชสำนักฮ่องเต้หวู่นั่งอยู่บนพระที่นั่งมังกร เมื่อเห็นว่าในที่สุดหลี่หลงหลินก็เปิดปากพูด รู้สึกดีใจภายในใจ กลับไม่แสดงอารมณ์ใดผ่านทางสีหน้า “รัชทายาท เจ้าจะพูดอะไรหรือ?”หลี่หลงหลินตอบเสียงเครียดว่า “ลูกเห็นว่า ตำแหน่งฮองเฮา เหมาะสมกับเสด็จแม่ของกระหม่อมเท่านั้น!”ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย “แต่ เหล่าขุนนางต่างกล่าวหาว่าหลินกุ้ยเฟยไม่มีความสามารถไม่มีคุณธรรม ไม่ได้ทำอะไรที่เป็นประโยชน์...”หลี่หลงห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 831
แน่นอนว่าสิ่งสำคัญที่สุดคือ ตอนนี้หลี่หลงหลินคือรัชทายาทพระมารดาของรัชทายาทได้รับแต่งตั้งเป็นฮองเฮา นั่นคือสิ่งที่ถูกต้องเหมาะสมตามธรรมเนียมเหล่าขุนนางที่คัดค้านการแต่งตั้งหลินกุ้ยเฟยเป็นฮองเฮา ล้วนทำเพื่อผลประโยชน์ส่วนตน ไม่มีเหตุผลอันใดเลยฮ่องเต้หวู่ตบมือหัวเราะเสียงดัง “ในเมื่อไม่มีขุนนางคนใดคัดค้าน เช่นนั้นก็เป็นอันตกลงตามนี้! ส่งราชโองการของข้าออกไป แต่งตั้งองค์ชายเก้าหลี่หลงหลินเป็นรัชทายาท พระมารดาหลินกุ้ยเฟยเป็นฮองเฮา! ประกาศให้ทั่วทั้งแผ่นดิน!”เหล่าขุนนางไม่มีทางเลือก ได้แต่คุกเข่าลงและกล่าวว่า “กระหม่อมน้อมรับราชโองการ!”หลังเลิกประชุมฮ่องเต้หวู่เบิกบานใจยิ่งนัก ตรงไปยังตำหนักฉางเล่อทันทีหลินกุ้ยเฟยรีบออกมาต้อนรับที่หน้าประตูตำหนัก“ฝ่าบาท!”“หม่อมฉันได้ยินว่าพระองค์ถูกวางยาพิษ เกือบเอาชีวิตไม่รอด!”“หากพระองค์เป็นอะไรไป หม่อมฉัน...หม่อมฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว!”หลินกุ้ยเฟยน้ำตาไหลพราก ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลฮ่องเต้หวู่หัวเราะ “ข้าสบายดีมิใช่หรือ? เจ้าอย่าร้องไห้เลย! ต่อไปเจ้าต้องเป็นมารดาแห่งแผ่นดิน ปกครองวังหลัง หากวันๆ เอาแต่ร้องไห้ จะดูไม่สง่างาม”
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 832
ฮ่องเต้หวู่โบกมือขันทีก็เดินเรียงแถวเข้ามาทันที แต่ละคนถือกล่องใบเล็กใบใหญ่ ภายในบรรจุหยกและอัญมณีล้ำค่ามากมายหลินฮองเฮาตกตะลึง “ฝ่าบาท นี่พระองค์...”ฮ่องเต้หวู่ลูบเคราแล้วยิ้ม “นี่คือสมบัติที่ข้าได้มาจากท้องพระคลัง มอบให้เจ้า เจ้าจงรับไว้เถิด”หลินฮองเฮาน้ำตาไหลด้วยความซาบซึ้ง “หม่อมฉันขอบพระทัยในพระมหากรุณาธิคุณของฝ่าบาทเพคะ”นางเป็นคนจิตใจบริสุทธิ์ ไม่รู้เล่ห์เหลี่ยมใดๆหากหลี่หลงหลินอยู่ที่นี่ คงอดไม่ได้ที่จะบ่นท้องพระคลัง?เสด็จพ่อ พระองค์ทรงยากจนข้นแค้น ท้องพระคลังไม่มีอะไรเลยสักชิ้น สมบัติมากมายเหล่านี้มาจากไหนกัน?อันที่จริง หยกและอัญมณีล้ำค่าเหล่านี้ ฮ่องเต้หวู่เพิ่งสั่งให้เว่ยซวิน ไปยึดมาจากตำหนักเฟิ่งซีของฮองเฮาหลู่อย่างไรก็ตาม หญิงชั่วร้ายนั่นก็ถูกส่งไปตำหนักเย็นแล้ว ไม่มีวันได้เห็นแสงตะวันอีกหยกและอัญมณีเหล่านี้ หากเก็บไว้ในตำหนักเฟิ่งซี ก็เหมือนไข่มุกที่ถูกกลบฝุ่น เป็นการสิ้นเปลืองโดยเปล่าประโยชน์สู้มอบให้หลินฮองเฮาเป็นของขวัญจะดีกว่าแน่นอนว่าสมบัติเหล่านี้ แม้จะเพียงแค่ผ่านท้องพระคลังไปชั่วครู่ ยังไม่ถึงหนึ่งก้านธูป ก็ถือว่าเป็นสมบัติของท้องพระคลัง
최신 챕터
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1276
“ตงอิ๋ง? ก็แค่แคว้นเล็กๆ เท่านั้น ไม่ควรค่าให้เอ่ยถึง!”สายตาหลี่หลงหลินเผยแววหมิ่นแคลน“ตงอิ๋งเล็กๆ เป็นเพียงเกาะแห่งหนึ่งเท่านั้น เดิมทีก็ไม่คู่ควรต่อคำว่าทวีปใหม่สองคำนี้”ทุกคนตกตะลึงภายในความรู้ของเหล่าสะใภ้ ตงอิ๋งก็คือจุดสิ้นสุดของมหาสมุทรอันเวิ้งว้าง เหนือตงอิ๋งก็ไม่มีอันใดอีกคำพูดของหลี่หลงหลินทำให้ความรู้ที่พวกนางมีอยู่เปลี่ยนไปทั้งหมด!กงซูหว่านพูดเสียงสั่นๆ “องค์ชาย ความนัยของท่านคือนอกจากตงอิ๋งแล้วยังมีทวีปใหญ่อีกหรือ?”หลี่หลงหลินพยักหน้าและพูดว่า “ไม่เพียงมีทวีปใหญ่ แต่ยังเป็นดินแดนอันอุดมสมบูรณ์อย่างมากอีกด้วย!”พูดไป สายตาหลี่หลงหลินก็ทอดมองไปยังทิศทางหนึ่งกงซูหว่านพูดด้วยความแปลกใจ “อุดมสมบูรณ์อย่างมาก? อุดมสมบูรณ์มากเพียงใด เทียบกับต้าเซี่ยแล้วเป็นเช่นไร?”สายตาทุกคนล้วนเปี่ยมความแปลกใจ วางตะเกียบและชามข้าวในมือลงรับฟังหลี่หลงหลินเล่าเรื่องทวีปใหม่เงียบๆหลี่หลงหลินส่ายหน้าและพูดว่า “แผ่นดินต้าเซี่ยกว้างใหญ่และอุดมสมบูรณ์ มีผลผลิตและทรัพยากรมากมาย เป็นดินแดนอันอุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่ง แต่ทวีปใหม่มีที่ราบมาก แผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์ทอดยาวนับพันลี้ ทุกหนแห่งล้วนค
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1275
น้ำ...น้ำ!หลิ่วหรูเยียนถูกความเผ็ดทำให้หน้าแดงก่ำ มุกเหงื่อผุดพราวเต็มหน้าผาก ทำให้ผิวพรรณขาวดุจหิมะถูกแต้มด้วยสีแดงเรื่อหลี่หลงหลินยื่นน้ำเย็นที่เตรียมไว้ดีแล้วให้หลิ่วหรูเยียนหลิ่วหรูเยียนดื่มลงไปหนึ่งอึก จากนั้นเอ่ยปากชม “องค์ชาย! อร่อยเหลือเกิน หม่อมฉันไม่เคยกินของอร่อยถึงเพียงนี้มาก่อนเลย มีความสุขยิ่งนัก!”เวลาเพียงชั่วพริบตา หัวปลาจานใหญ่ก็หายไปจนหมดเหล่าสะใภ้แต่ละคนหน้าแดงก่ำ เหงื่อเม็ดเล็กผุดพราวเต็มศีรษะ ปอยผมติดบนหน้าผาก ขับให้ดูมีเสน่ห์มากเป็นพิเศษซูเฟิ่งหลิงถูกความเผ็ดทำให้ริมฝีปากแดงเจ่อ ความสงสัยที่มีต่อหลี่หลงหลินเมื่อครู่มลายหายไปราวกับหมอกผ่านตาซุนชิงไต้ยกชามข้าว จับจ้องหลี่หลงหลินและเอ่ยถาม “องค์ชาย ยังมีหัวปลาอีกหรือไม่ เมื่อครู่กินเร็วเกินไป ยังไม่รู้รสเพคะ”หลี่หลงหลินเผยสีหน้าเอือมระอาพี่สะใภ้สามคิดว่ากำลังกินโสมกระมัง จึงกินได้ไม่รู้รสก็แค่ตะกละเท่านั้นหลี่หลงหลินพยักหน้าและตอบว่า “พี่สะใภ้สาม ท่านวางใจได้ หากท่านชอบ ภายภาคหน้าจะทำให้พวกพี่สะใภ้กินจนพอใจ!”ซุนชิงไต้เผยสีหน้าดีใจ คีบผลสีแดงเข้าปาก จากนั้นถูกความเผ็ดทำให้หน้าบิดเบี้ยว แต่นาง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1274
ที่ต้าเซี่ย นับตั้งแต่โบราณมาไม่คุ้นชินกับการกินหัวปลา ปกติแล้วจะตัดหัวตัดหางเลือกเพียงลำตัว หัวปลาย่อมถูกทิ้งไปแต่บัดนี้หลี่หลงหลินถึงขั้นนำหัวปลาที่เหลือมาทำอาหารหนึ่งชนิดทำให้ทุกคนรู้สึกเหลือจะเชื่ออยู่บ้างยิ่งไปกว่านั้นหัวปลาหวงฮื้อใหญ่ยังมีขนาดใหญ่มาก ขนาดเล็กที่สุดก็ราวฝ่ามือ มองดูแล้วน่ากลัว ชนิดที่ว่าทำให้คนรู้สึกขนหัวลุกอยู่บ้างเหล่าสะใภ้ตกใจจนใบหน้างดงามเผือดซีดนิ้วเรียวยาวของซูเฟิ่งหลิงปิดปากไว้ อุทานออกมาด้วยความตกตะลึง “องค์ชาย เจ้าสิ่งนี้กินเยี่ยงไร? มองดูแล้วน่ากลัวมากเหลือเกิน!”ลั่วอวี้จู๋เผยสีหน้าลำบากใจ “หัวปลานี้กินได้แน่หรือ?”ตอนนี้ทุกคนไม่เพียงสงสัยหลี่หลงหลิน แต่ยังสงสัยต่อหัวปลานี้หลี่หลงหลินหัวเราะเบาๆ “ปลาหวงฮื้อล้ำค่าทั้งตัว หัวปลาย่อมสามารถกินได้ ไม่เพียงแค่นี้ หัวปลายังเป็นส่วนที่มีคุณค่าทางอาหารมากที่สุด!”“จริงหรือ?” ซูเฟิ่งหลิงยังสงสัยดังเดิม ในสายตาของนาง หลี่หลงหลินกำลังปลอบตน ต้องการเห็นเรื่องตลกของตนซุนชิงไต้มองซูเฟิ่งหลิงด้วยสีหน้าจริงจังและเปล่งเสียงเคร่งขรึม “องค์ชายไม่พูดความเท็จ หัวปลาหวงฮื้อใหญ่นี้กินได้จริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นยัง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1273
ลั่วอวี้จู๋พูดอยู่ทางด้านข้าง “ใช่แล้ว องค์ชาย เรื่องเหล่านี้ยกให้สะใภ้สามเถอะเพคะ”หลี่หลงหลินกลับยืดอกตรงดุจต้นไผ่ พูดเสียงเรียบๆ ว่า “พวกพี่สะใภ้วางใจก็พอ ถึงตอนนั้นจะต้องถูกปากพวกพี่สะใภ้แน่”.....พลบค่ำเหล่าสะใภ้และซูเฟิ่งหลิงรอในห้องอาหารนานแล้ว ล้วนแปลกใจตกลงหลี่หลงหลินจะนำความแปลกใจอันใดมาอีกแต่ไหนแต่ไรมาหลี่หลงหลินไม่เคยทำให้ทุกคนผิดหวัง เรื่องที่เขาทำล้วนไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่ก็แปลกใหม่ไม่เหมือนผู้ใดสองมือของซูเฟิ่งหลิงยกขึ้นเท้าคาง คนหิวแทบแย่ “ก็ไม่รู้ว่าองค์ชายเล่นพิเรนทร์อันใดอีก จะต้องลงมือเข้าครัวด้วยตนเองให้ได้ สำคัญที่สุดคือองค์ชายทำอาหารเป็นแน่หรือ?”ซูเฟิ่งหลิงรู้จักหลี่หลงหลินดีมาก แม้พูดว่าฉลาดหลักแหลม แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเชี่ยวชาญทุกอย่าง ยิ่งไปกว่านั้นนับตั้งแต่เกิดก็มีคนคอยปรนนิบัติ จนกระทั่งตอนนี้ก็ไม่เคยมีเรื่องให้กังวล น่ากลัวว่าแม้แต่ประตูห้องครัวก็ไม่เคยเฉียดเข้าไป นับประสาอะไรกับฆ่าปลาทำอาหารเล่า?ซูเฟิ่งหลิงส่ายหน้า สีหน้าหมดอาลัยตายอยาก “ดูท่าแล้ว คืนนี้ข้าจะต้องหิวตาย”ลั่วอวี้จู๋อ่านความคิดของซูเฟิ่งหลิงออกจึงเอ่ยปลอบ “น้องหญิงเล็ก ผ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1272
หลังผ่านไปหนึ่งชั่วยามหลี่หลงหลินเปิดฝาโอ่งน้ำใหญ่ด้วยใบหน้าลึกลับเหล่าสะใภ้ต่างคาดหวัง เตรียมเป็นพยานความอัศจรรย์ซี้ด!ไอเย็นเสียดแทงกระดูกสายหนึ่งส่งเข้ามา ทำให้เหล่าสะใภ้ไม่เพียงตัวสั่น ภาพเบื้องหน้ายังชวนให้คนตกตะลึงพรึงเพริด!มองเห็นน้ำในโอ่งน้ำใหญ่ทั้งหมดกลายเป็นก้อนน้ำแข็ง เย็นจนคนรู้สึกหนาว!ทุกคนกลับหายใจเย็นเฮือกหนึ่ง หันมองทางหลี่หลงหลินด้วยสายตาตกตะลึงพรึงเพริด สีหน้าเผือดซีด!ใบหน้ากงซูหว่านล้วนคือความตกตะลึง ในสายตาของนางหลี่หลงหลินไม่ต่างอันใดจากตำนานเสกหินให้เป็นทอง เพียงใช้เกลือหมางเซียวก็สามารถทำให้น้ำกลายเป็นน้ำแข็งได้แล้วหรือ? นี่เหลือจะเชื่อเกินไปแล้ว!กงซูหว่านเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ “องค์ชาย นี่ทำได้เยี่ยงไร? นี่หรือว่าเป็นวิชาเซียนจริง?”หลี่หลงหลินหยิบถุงเกลือหมางเซียวในมือออกมาและพูดว่า “ตอนผสมเกลือหมางเซียวนี้กับน้ำจะสามารถดูดความร้อนมหาศาลได้ สามารถทำให้อุณหภูมิลดลงจนเหลือศูนย์องศา ดังนั้นภายใต้สถานการณ์เช่นนี้น้ำย่อมกลายเป็นน้ำแข็ง”หลี่หลงหลินไม่ปกปิด เล่าหลักการทั้งหมดให้กงซูหว่านฟัง อย่างไรเสียภายภาคหน้ายังต้องการให้มีคนไปสอนราษฎร์ตงไห่ทำน้ำแข็
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1271
ทุกคนล้วนตกตะลึง ไม่เคยได้ยินมาก่อน ทั้งยังไม่เคยพบเห็นแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยได้ยินผู้ใดเอ่ยถึงเจ้าสิ่งนี้ซูเฟิ่งหลิงแปลกใจอยู่บ้าง “องค์ชาย เหตุใดคนสามารถทำน้ำแข็งได้เล่า? ไม่ใช่ขุดมาจากพื้นที่หนาวแดนเหนือหรอกหรือ หรือว่าสามารถทำให้อุณหภูมิของตงไห่ลดลงได้?”ซูเฟิ่งหลิงรู้ว่าน้ำแข็งเป็นผลผลิตของฤดูหนาว แต่นางนึกไม่ออกว่าคนทำน้ำแข็งที่หลี่หลงหลินพูดคือสถานการณ์เช่นไร ในสายตานางมันเป็นเรื่องเพ้อฝัน และไม่มีวันเป็นจริงได้หลี่หลงหลินยิ้มน้อยๆ และพูดว่า “อีกเดี๋ยวเจ้าจะได้รู้”ทุกคนมองหลี่หลงหลินด้วยสายตาตกตะลึง คิดว่าเขาอาจเป็นเทพเซียนกลับชาติมาเกิด หาไม่แล้วจะทำเรื่องชวนให้คนรู้สึกเหลือจะเชื่อได้เยี่ยงไร?หลี่หลงหลินมองซุนชิงไต้และพูดว่า “พี่สะใภ้สาม ไม่รู้ท่านที่นั่นมีเกลือหมางเซียวหรือไม่?”เกลือหมางเซียวหรืออีกชื่อคือดินประสิว เป็นของสำคัญที่หลี่หลงหลินใช้รักษาโรคอยู่ที่ต้าเซี่ย เกลือหมางเซียวมิใช่ของหายาก เพียงแต่ถูกคนนำมาทำเป็นยาระบายขับพิษ ชนิดที่ว่ามีคนนำไปให้สัตว์ใช้แรงกิน สามารถเพิ่มความแข็งของเปลือกไข่ในสัตว์ปีกได้ สามารถพบเห็นได้ทั่วไปและราคาถูกมากซุนชิงไต้มองหลี่หลง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1270
จวนอ๋องตงไห่ ลั่วอวี้จู๋มองเหล่าทหารที่ลำเลียงปลาหวงฮื้อใหญ่เข้ามาในวังทีละคันรถ ในดวงตาเต็มไปด้วยความยินดี “องค์รัชทายาท ท่านช่างยอดเยี่ยมจริงๆ! มีวิธีการจับปลานี้แล้ว ชาวบ้านทะเลตงไห่ทุกครัวเรือนก็จะได้กินเนื้อ ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารอีกต่อไป” ความกังวลก่อนหน้านี้ของลั่วอวี้จู๋มลายหายไปสิ้น ขอเพียงชาวบ้านมีกินมีใช้ ก็จะไม่เกิดเรื่องราววุ่นวายขึ้นอีก ทุกคนอยู่อย่างสงบสุข ทะเลตงไห่ก็จะปรองดองสามัคคี การก่อกบฏก็จะสงบลงไปเอง มิเช่นนั้นหากมีคนชั่วก่อความวุ่นวาย คอยขัดขวางอยู่เบื้องหลัง สุดท้ายผู้ที่ได้รับผลกระทบก็คือเหล่าชาวบ้านอยู่ดี ซุนชิงไต้จ้องมองปลาหวงฮื้อใหญ่รถแล้วรถเล่าตาไม่กะพริบ น้ำลายไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้: “ปลาหวงฮื้อใหญ่นี้ทั้งอ้วนทั้งอร่อย ชาวทะเลตงไห่คราวนี้จะได้ลิ้มรสของอร่อยแล้ว!” หลังจากได้ปลาหวงฮื้อใหญ่กลับมา ซุนชิงไต้ก็ลงครัวด้วยตนเอง ไม่ว่าจะทอด ผัด ต้ม ตุ๋น ล้วนเป็นรสเลิศแห่งโลกมนุษย์ เพียงแต่หากปลาหวงฮื้อใหญ่ไม่ได้รับการเก็บรักษาที่ดี ด้วยอุณหภูมิของทะเลตงไห่ในตอนนี้ ยิ่งปลาอ้วนเท่าใด ปริมาณโปรตีนในตัวก็ยิ่งสูง อัตราการเน่าเสียก็ยิ่งเร็วขึ้นเท่านั้น
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1269
“เปิดยุ้งฉางแจกข้าวหรือขอรับ?” พ่อบ้านชราประหลาดใจอย่างยิ่ง ข้าวสารเหล่านี้ซื้อมาเป็นพิเศษเพื่อปั่นราคา หลายวันก่อนหลู่จงหมิงเพิ่งจะกำชับไว้ว่า หากไม่มีคำสั่งของตน ห้ามผู้ใดเปิดฉางข้าวเป็นอันขาด เพียงไม่กี่วัน สถานการณ์ก็พลิกผัน การเปลี่ยนแปลงรวดเร็วจนน่าตกใจ ทำให้คนตั้งตัวไม่ติด พ่อบ้านยังไม่เข้าใจเจตนาของหลู่จงหมิง หลู่จงหมิงเอ่ยเสียงเข้ม: “ฉวยโอกาสตอนที่พวกตระกูลขุนนางยังไม่เริ่มเทขายข้าวสารในมือ ชิงลงมือก่อนได้เปรียบ! มิฉะนั้นราคาจะยิ่งต่ำลงไปอีก!” “บัดนี้จงนำข้าวสารในมือพวกเราทั้งหมดเทขายออกไปในราคาต่ำสุด! ขอเพียงขายออกไปได้ จะต่ำเพียงใดก็ได้!” หลู่จงหมิงกลัวสถานการณ์เช่นนี้ที่สุด หลี่หลงหลินสอนชาวบ้านจับปลา ไม่เพียงแต่ได้ใจประชาชน แต่ยังแก้ปัญหาเรื่องอาหารที่คับขันได้อีกด้วย สุดท้าย ก็เหลือเพียงตนเองที่ขาดทุนย่อยยับไม่เหลือแม้แต่กางเกงใน หลู่จงหมิงเอ่ยเสียงเข้ม: “ไม่ได้! ข้าจะไปขายข้าวด้วยตนเอง!” ผู้ได้ใจประชาชนย่อมได้ครอบครองแผ่นดิน ในความคิดของหลู่จงหมิง บัดนี้ขอเพียงยอมขายข้าวให้ชาวบ้าน ก็จะเป็นผู้ช่วยให้รอดในใจของชาวบ้านแล้วแม้ว่าจะช้ากว่าหลี่หลงหลิ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1268
หญิงชรามองสุ่ยเซิง เอ่ยอย่างจริงจัง: “สุ่ยเซิง เจ้าบอกความจริงกับแม่มา เจ้าไปลักขโมยปลาของผู้อื่นมาพร้อมกับเถี่ยจู้ใช่หรือไม่?” ในความคิดของหญิงชรา หากไม่ใช่การลักขโมย วันเดียวจะหาปลาได้มากมายเช่นนี้ได้อย่างไร? สุ่ยเซิงยิ้มแล้วชี้ไปยังชาวประมงที่บรรทุกปลาเต็มลำกลับมา: “ท่านแม่! ลูกจะไปลักขโมยปลาของผู้อื่นได้อย่างไร ปลาเหล่านี้ล้วนจับมาได้จากทะเลตามวิธีที่องค์รัชทายาททรงสอนด้วยพระองค์เอง ท่านดูสิ ทุกคนก็จับมาได้ไม่น้อย” หญิงชรามองไป พบว่าชาวประมงที่กลับมาต่างก็มีปลาหวงฮื้อใหญ่ติดมือมาไม่มากก็น้อย เพียงแต่สุ่ยเซิงโชคดีกว่า จับปลาได้มากกว่าเล็กน้อย “องค์รัชทายาททรงสอนพวกเจ้าด้วยพระองค์เองหรือ?” หญิงชรามีสีหน้าลังเล สุ่ยเซิงพยักหน้า ชี้ไปยังท่าเทียบเรือที่ไม่ไกลนัก: “เมื่อวานก็ที่ตรงนั้น องค์รัชทายาทไม่เพียงแต่แบ่งปลาให้พวกเรา ยังทรงสอนวิธีการจับปลาให้พวกเราโดยเฉพาะ ถ่ายทอดเคล็ดวิชาให้พวกเราอย่างไม่ปิดบัง” ฟุบ! หญิงชราทรุดตัวลงนั่งกับพื้น พนมมือ ดวงตาพร่ามัวด้วยน้ำตา: “สวรรค์มีตา สวรรค์มีตาโดยแท้! ต้าเซี่ยมีองค์รัชทายาทเช่นนี้ วันคืนอันแสนลำบากของพวกเราชาวบ้าน ในที่สุดก็จ
