ไม่นานนักเว่ยซวินนำชามโจ๊กเข้ามา ค่อยๆ ป้อนให้ฮ่องเต้หวู่ทีละนิดฮ่องเต้หวู่เริ่มกลับมามีเรี่ยวแรง สีหน้าดูสดใสมากขึ้น“เจ้าเก้า...”ฮ่องเต้หวู่หันมามองหลี่หลงหลิน “ข้าหมดสติไปนานแค่ไหน?”หลี่หลงหลินตอบ “เพียงหนึ่งคืนพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ตกตะลึง “ที่ข้าถูกวางยาพิษ เป็นพิษสารหนูจริงหรือ?”หลี่หลงหลินตอบ “จริงพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่หันไปมองซุนชิงไต้ ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ไม่เสียทีที่ได้ชื่อว่าหมอเทวดาซุน แม้แต่พิษสารหนูที่ไม่มีทางรักษา ยังสามารถถอนพิษได้!”ซุนชิงไต้รีบตอบด้วยความถ่อมตน “ฝ่าบาท หม่อมฉันเองก็จนปัญญากับพิษสารหนูนี้! ทุกสิ่งล้วนต้องยกความดีความชอบให้กับองค์ชายเก้า ที่ใช้วิธีอันเหลือเชื่อหลายอย่างช่วยพระองค์จนฟื้นขึ้นมาได้ หม่อมฉันเองยังรู้สึกทึ่ง! หม่อมฉันยังได้รับการสั่งสอนด้วย!”สีหน้าของฮ่องเต้หวู่พลันมืดครึ้มลงทันทีในความทรงจำที่เลือนราง เขายังคงจำเรื่องราวเมื่อวานได้บางส่วนความเจ็บปวดนั้นช่างรุนแรงยิ่งนัก!จนกระทั่งฮ่องเต้หวู่คิดว่า สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นไม่ใช่ความจริง แต่เป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายจากขุมนรกแต่เมื่อซุนชิงไต้กล่าวเช่นนี้ ฮ่องเต้หวู่ก็
ฮ่องเต้หวู่ฟังเรื่องราวจบลง ก็อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเย็นเยียบ ความหนาวเหน็บแล่นผ่านทั่วร่าง เลือดในกายราวกับจะแข็งตัว!เว่ยซวินเองก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออกที่แท้ เรื่องราวนี้กลับมีเบื้องหลังซับซ้อนถึงเพียงนี้!ทั้งหมดล้วนเป็นแผนการของเสิ่นชิงโจว!แต่เสิ่นชิงโจวแม้จะวางแผนรอบคอบเพียงใด ก็พลาดไปจุดหนึ่งนั่นคือ หลี่หลงหลินสามารถถอนพิษสารหนูได้!ฮ่องเต้หวู่จึงยังไม่สิ้นพระชนม์!“สตรีชั่วช้า!”ฮ่องเต้หวู่ทรงกริ้วจนพระวรกายสั่นสะท้าน “พยุงข้าไปพบนาง! ข้าจะต้องถามนางให้รู้เรื่องต่อหน้า...”สายตาของหลี่หลงหลินพลันวูบไหว ก่อนจะกล่าวเกลี้ยกล่อม “เสด็จพ่อ ตามความเห็นของลูก ตอนนี้ท่านควรหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับฮองเฮาหลู่ไปก่อนจะดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะถามด้วยความไม่เข้าใจ “ทำไมล่ะ? เจ้ากลัวว่าถ้าข้าเห็นนางแล้ว ข้าจะโกรธจนทำร้ายร่างกายตัวเองหรือ? เจ้าวางใจได้ ข้าไม่ได้ใจแคบถึงเพียงนั้น! ข้าเพียงอยากตำหนิสตรีชั่วช้านี่ด้วยตัวเองเท่านั้น...”หลี่หลงหลินรีบอธิบาย “เสด็จพ่อ ลูกไม่ได้หมายความเช่นนั้น! แต่แผนการของเสิ่นชิงโจวนั้นยังไม่จบ ยังมีหมากตัวต่อไป! หากเสด็จพ่อแสร
จวนขององค์ชายสี่หลี่จือเงยหน้าหัวเราะลั่น “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! เจ้าเก้าสุดท้ายก็ทนไม่ไหว ต้องเรียกกองกำลังเขาทิศประจิมเข้าวังจนได้! ดูเหมือนในวังจะเกิดเรื่องใหญ่จริงๆ! นี่แหละ โอกาสของข้ามาถึงแล้ว!”เซียวเม่ยเอ๋อร์ที่เชื่อฟังและปฏิบัติตามทุกอย่าง พิงอยู่ข้างหลี่จือ พร้อมรอยยิ้มเย้ายวน “นี่เป็นโอกาสดีที่สวรรค์ประทานให้! ข้าขออวยพรให้องค์ชายสี่ได้รับชัยชนะ และขึ้นครองบัลลังก์!”หลี่จือชะงัก “เจ้าจะไม่เข้าวังไปกับข้าหรือ หรือว่าเจ้าไม่อยากเห็นเจ้าเก้าถูกจับกุมและถูกประหารด้วยตาตัวเองหรือ?”เซียวเม่ยเอ๋อร์หัวเราะเบาๆ “ข้าเป็นเพียงสตรี! เรื่องที่ต้องเห็นเลือดขอข้ามเถอะ! ให้ท่านราชครูไปกับท่านแทนเถิด!"หลี่จือพยักหน้าเหตุผลที่เขาอยากให้เซียวเม่ยเอ๋อร์ไปด้วยก็เพราะกองทัพชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือพันนายเหล่านี้ รับคำสั่งจากเซียวเม่ยเอ๋อร์หรือเซียวเซวียนเช่อเท่านั้นในเมื่อเซียวเม่ยเอ๋อร์ไม่ไป เซียวเซวียนเช่อไปก็เหมือนกัน!ยิ่งไปกว่านั้น ราชครูชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ยังเป็นคนที่เฉลียวฉลาดและเปี่ยมด้วยเล่ห์กลในช่วงเวลาสำคัญ เขาอาจกลายเป็นกำลังสำคัญที่ช่วยให้แผนการสำเร็จลุล่วง!หลี่จื
ในมือของหลี่จือมีกำลังชั้นยอดจากกองทัพชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเพียงหนึ่งพันนายเท่านั้นเมื่อเทียบกับกองกำลังเขาทิศประจิมสองพันนายแล้ว จำนวนกำลังพลของเขาถือว่าด้อยกว่ามาก!หากเปิดศึกขึ้นจริง ผลแพ้ชนะย่อมยากจะคาดเดาแต่เมื่อเพิ่มกองทัพป้องกันเมืองห้าพันนายของจางเฉวียนเข้ามา สถานการณ์ก็พลิกผัน!ชัยชนะครั้งนี้ย่อมแน่นอน!หลี่จือเผยรอยยิ้มบาง ก่อนจะกล่าวว่า “หรงกั๋วกง ให้ลูกชายของเจ้าถอยไป! มิเช่นนั้น ดาบและหอกมันไร้ตา!”ในตอนนี้ จางเฉวียนเปรียบเสมือนถูกวางอยู่บนเตาร้อน ไม่มีทางเลือกอื่นใด จึงต้องกัดฟันเดินไปยังหน้าประตูวัง พลางตะโกนด่าทออย่างเกรี้ยวกราด “จางอี้ เจ้าลูกดื้อ รีบมานี่!”จางอี้ในชุดมัจฉาบิน คาดดาบปักลายที่เอว เดินมาหาจางเฉวียน แล้วกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ท่านพ่อ อย่าทำให้ลูกลำบากใจเลย!”เพี๊ยะ!จางเฉวียนตบหน้าจางอี้เต็มแรง ก่อนจะตวาดลั่น “หลีกไป! ข้าจะเข้าไปเข้าเฝ้าฝ่าบาท! ใครกล้าขวางทาง ข้าจะสังหารไม่ปรานี!”เมื่อคำสั่งถูกประกาศ กองทัพป้องกันเมืองก็พุ่งเข้าไปในพระราชวังราวกับคลื่นทะเลองครักษ์เสื้อแพรซึ่งมีกำลังเพียงไม่กี่ร้อยนาย ไม่อาจต้านทานกองกำลังจำนวนมหา
“ดีจริงๆ เลยนะ เจ้าเก้า!”“ถึงขั้นกล้าประกาศตัวเป็นรัชทายาท เป็นการกระทำที่เลวร้ายและไร้ศีลธรรมอย่างยิ่ง!”บนใบหน้าของหลี่จือ นอกจากความตกตะลึงแล้ว ยังปรากฏความยินดีจนแทบปิดไม่มิด!ทำไมเจ้าหกถึงล้มเหลวในการก่อกบฏ?นอกจากถูกหลี่หลงหลินคนต่ำช้ากลั่นแกล้งแล้วยังมีอีกหนึ่งสาเหตุสำคัญยิ่ง นั่นคือ เจ้าหกหมายจะปลงพระชนม์ฮ่องเต้เพื่อขึ้นครองบัลลังก์!ถึงแม้จะสำเร็จ แต่บัลลังก์เขาก็ไม่มั่นคง!เพราะเขาไม่มีฐานะที่ชอบธรรมแม้แต่หลี่เฟิงอวิ๋น ซีเหลียงอ๋องผู้มีความสามารถมาก เคยบุกเข้าไปถึงตำหนักหยั่งซินได้สำเร็จ เหตุใดถึงล้มเหลวทั้งที่ใกล้จะสำเร็จอยู่แล้ว?เพราะขาดฐานะที่ชอบธรรมเช่นกัน!จริงๆ แล้ว หลี่จือเองที่ไม่กล้าก่อกบฏมาตลอด ก็เพราะการไม่มีฐานะที่ชอบธรรม เกรงว่าจะถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ขึ้นครองบัลลังก์อย่างไม่ถูกต้อง!แต่ตอนนี้มันได้เปลี่ยนไปแล้วเจ้าเก้าช่างโง่เขลานัก! ไม่เพียงแต่ใช้พิษสังหารฮ่องเต้ แต่ยังกล้าประกาศตัวเป็นรัชทายาท และสวมชุดรัชทายาท!นี่มันไม่ต่างอะไรกับการมอบคำว่าฐานะที่ชอบธรรมมาให้ตนถึงมือ!ตราบใดที่ตนกำจัดเจ้าเก้าผู้ทรยศคนนี้ได้ ก็สามารถขึ้นครองบัลลังก์ได้อย่างส
“มีเพียงหลี่หลงหลินเท่านั้นที่ไม่ควรเป็นฮ่องเต้!” ถ้าเขาเป็นฮ่องเต้แล้วจะมีชีวิตรอดได้อย่างไร? ต้องรู้ว่าไม่ว่าจะอยู่ข้างตู้เหวินยวนหรือองค์ชายสี่ ทุกๆ อย่างฝ่ายเป็นศัตรูกับหลี่หลงหลิน ฎีการ้องเรียนเขามีเป็นกองๆ! ปัญหาคือหลี่หลงหลินมีพระราชโองการในมือ แบบนี้แล้วจะทำอย่างไรดี? ในขณะนั้น พระราชโองการได้ถูกส่งมาถึงหลี่จือ หลี่จือปรายสายตามองแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยยิ้มเยาะ “เจ้าเก้า กลอุบายนี้ของเจ้า หลอกคนอื่นได้ แต่หลอกข้าไม่ได้หรอก! พระราชโองการนี้ต้องเป็นของปลอมแน่! เจ้ากับพวกนักโทษเว่ยซวินร่วมมือกันทำพระราชโองการปลอมขึ้นมา สมควรถูกลงโทษเช่นไรดี!” เมื่อเหล่าขุนนางข้าราชการได้ยิน ก็เหมือนตื่นจากความฝันทันที ไม่ว่าจะเป็นราชโองการจริงหรือเท็จ แต่พระราชโองการนี้ต้องเป็นของปลอม! ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น... หลี่หลงหลินจะไม่เพียงแต่ได้เป็นองค์รัชทายาท แต่ยังได้เป็นฮ่องเต้ด้วย! วันสิ้นโลกของพวกเขากำลังมาถึง “ใช่แล้ว มันต้องเป็นของปลอม!” “เว่ยซวิน! เจ้ากล้าร่วมมือกับเจ้าเก้า วางแผนล้มล้างอำนาจหรือ?” “ฆ่าล้างพวกขันที กำจัดคนชั่ว!” “องค์ชายเก้า ท่านคือกบฏ รีบมอบตัวซะ!” เหล่าข
ฮ่องเต้หวู่ยังไม่ตาย? เหล่าขุนนางข้าราชการทั้งหลายแทบไม่เชื่อหูตัวเอง พวกเขาได้รับข่าวที่แน่ชัดว่า ฮ่องเต้หวู่ถูกวางยาพิษจากยาพิษสารหนู ใครเป็นคนวางยานั้นไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือ ยาพิษสารหนูไม่มีทางรักษาได้ และต้องตายอย่างแน่นอน! เพียงแค่ฮ่องเต้หวู่สิ้นพระชนม์ หลี่หลงหลินก็จะกลายเป็นกบฏ! แต่... ถ้าฮ่องเต้หวู่ยังไม่ตาย นั่นก็จะเป็นปัญหาใหญ่แล้ว! หลี่จือหัวเราะลั่น “เจ้าเก้า เจ้ากำลังจะตายแล้ว ยังทำอวดเก่งอยู่หรือ! เสด็จพ่อของข้าเสวยยาพิษและสิ้นพระชนม์ไปแล้ว เจ้าจะอวดเก่งอะไร? ยังจะพาเสด็จพ่อมาออกมาอีกหรือ? คงจะเป็นแค่ร่างไร้วิญญาณที่ถูกพามาใช่หรือไม่? ฮ่าฮ่าฮ่า…” ทันใดนั้น เสียงเอ่ยอย่างโกรธจัดก็ดังขึ้น “เจ้าสี่ ข้าตายแล้วเจ้าดูมีความสุขมากนะ!” ทุกคนหันไปมอง ต่างก็ตกตะลึง เห็นชายคนหนึ่งในชุดมังกรเดินออกมาช้าๆ โดยมีเว่ยซวินคอยพยุง ใบหน้าขมวดคิ้วเต็มไปด้วยความโกรธ ฮ่องเต้หวู่? เหล่าขุนนางข้าราชการทั้งหมดต่างตกตะลึง แม้สีหน้าจะซีดเซียวและดูอ่อนเพลีย แต่ก็ชัดเจนว่าเป็นฮ่องเต้หวู่! และไม่ใช่ใครมาปลอมเป็นคนอื่น รูปลักษณ์อาจสามารถปลอมได้ แต่ความย
“ลูกรัก”“ดื่มเหล้าพิษจอกนี้!”“แม่ร่วมเดินสู่ยมโลกพร้อมกับเจ้า!”หลี่หลงหลินลืมตาขึ้น พบว่าตนอยู่ในชุดนักโทษ ถูกขังอยู่ในคุกที่มืดมิดหญิงงามในชุดชาววังแสนสง่า ร่ำไห้ดั่งสาลี่ต้องหยาดพิรุณ น้ำตานองหน้า มือถือจอกทอง ดวงหน้างามสะพรั่งเปี่ยมไปด้วยความสิ้นหวังชั่วพริบตา ความทรงจำมากมายพรั่งพรูเข้ามาในความคิด!ราชวงศ์ต้าเซี่ย ราชวงศ์หนึ่งที่ไม่มีในหน้าประวัติศาสตร์!ข้าทะลุมิติกลายมาเป็นองค์ชายเก้า!หญิงงามในชุดชาววังตรงหน้า คือมารดาของข้า พระชายาโหรวสตรีที่ฮ่องเต้หวู่ทรงโปรดปรานมากที่สุด!ผู้สืบเชื้อสายแห่งราชวงศ์ สมาชิกราชสกุล ร่ำรวยสมบัติวิบูลย์ทรัพย์ สระสุราเมรัยพงไพรเนื้อ หญิงงามละลานตา ช่างเป็นสิ่งที่ผู้คนเสาะแสวงเสียเนี่ยกระไร!ทว่าหลี่หลงหลินกลับไม่ดีใจแม้แต่น้อยชื่อเสียงเรียงนามขององค์ชายเก้าแย่มาก เป็นเศษสวะที่ทุกคนทราบกัน!ไม่เพียงแค่นี้เขายังทำความผิดร้ายแรง ทำให้ฮ่องเต้หวู่พิโรธ สังหารสายเลือดเพื่อธำรงไว้ซึ่งความยุติธรรม!เสือถึงร้ายก็ไม่กินลูกตัวเอง!ต้องเป็นความผิดบาปใดกัน ทำให้ฮ่องเต้หวู่ไม่เห็นแก่ความเป็นพ่อเป็นลูก จำต้องสังหารตนให้ได้?ความทรงจำของหลี่
ฮ่องเต้หวู่ยังไม่ตาย? เหล่าขุนนางข้าราชการทั้งหลายแทบไม่เชื่อหูตัวเอง พวกเขาได้รับข่าวที่แน่ชัดว่า ฮ่องเต้หวู่ถูกวางยาพิษจากยาพิษสารหนู ใครเป็นคนวางยานั้นไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือ ยาพิษสารหนูไม่มีทางรักษาได้ และต้องตายอย่างแน่นอน! เพียงแค่ฮ่องเต้หวู่สิ้นพระชนม์ หลี่หลงหลินก็จะกลายเป็นกบฏ! แต่... ถ้าฮ่องเต้หวู่ยังไม่ตาย นั่นก็จะเป็นปัญหาใหญ่แล้ว! หลี่จือหัวเราะลั่น “เจ้าเก้า เจ้ากำลังจะตายแล้ว ยังทำอวดเก่งอยู่หรือ! เสด็จพ่อของข้าเสวยยาพิษและสิ้นพระชนม์ไปแล้ว เจ้าจะอวดเก่งอะไร? ยังจะพาเสด็จพ่อมาออกมาอีกหรือ? คงจะเป็นแค่ร่างไร้วิญญาณที่ถูกพามาใช่หรือไม่? ฮ่าฮ่าฮ่า…” ทันใดนั้น เสียงเอ่ยอย่างโกรธจัดก็ดังขึ้น “เจ้าสี่ ข้าตายแล้วเจ้าดูมีความสุขมากนะ!” ทุกคนหันไปมอง ต่างก็ตกตะลึง เห็นชายคนหนึ่งในชุดมังกรเดินออกมาช้าๆ โดยมีเว่ยซวินคอยพยุง ใบหน้าขมวดคิ้วเต็มไปด้วยความโกรธ ฮ่องเต้หวู่? เหล่าขุนนางข้าราชการทั้งหมดต่างตกตะลึง แม้สีหน้าจะซีดเซียวและดูอ่อนเพลีย แต่ก็ชัดเจนว่าเป็นฮ่องเต้หวู่! และไม่ใช่ใครมาปลอมเป็นคนอื่น รูปลักษณ์อาจสามารถปลอมได้ แต่ความย
“มีเพียงหลี่หลงหลินเท่านั้นที่ไม่ควรเป็นฮ่องเต้!” ถ้าเขาเป็นฮ่องเต้แล้วจะมีชีวิตรอดได้อย่างไร? ต้องรู้ว่าไม่ว่าจะอยู่ข้างตู้เหวินยวนหรือองค์ชายสี่ ทุกๆ อย่างฝ่ายเป็นศัตรูกับหลี่หลงหลิน ฎีการ้องเรียนเขามีเป็นกองๆ! ปัญหาคือหลี่หลงหลินมีพระราชโองการในมือ แบบนี้แล้วจะทำอย่างไรดี? ในขณะนั้น พระราชโองการได้ถูกส่งมาถึงหลี่จือ หลี่จือปรายสายตามองแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยยิ้มเยาะ “เจ้าเก้า กลอุบายนี้ของเจ้า หลอกคนอื่นได้ แต่หลอกข้าไม่ได้หรอก! พระราชโองการนี้ต้องเป็นของปลอมแน่! เจ้ากับพวกนักโทษเว่ยซวินร่วมมือกันทำพระราชโองการปลอมขึ้นมา สมควรถูกลงโทษเช่นไรดี!” เมื่อเหล่าขุนนางข้าราชการได้ยิน ก็เหมือนตื่นจากความฝันทันที ไม่ว่าจะเป็นราชโองการจริงหรือเท็จ แต่พระราชโองการนี้ต้องเป็นของปลอม! ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น... หลี่หลงหลินจะไม่เพียงแต่ได้เป็นองค์รัชทายาท แต่ยังได้เป็นฮ่องเต้ด้วย! วันสิ้นโลกของพวกเขากำลังมาถึง “ใช่แล้ว มันต้องเป็นของปลอม!” “เว่ยซวิน! เจ้ากล้าร่วมมือกับเจ้าเก้า วางแผนล้มล้างอำนาจหรือ?” “ฆ่าล้างพวกขันที กำจัดคนชั่ว!” “องค์ชายเก้า ท่านคือกบฏ รีบมอบตัวซะ!” เหล่าข
“ดีจริงๆ เลยนะ เจ้าเก้า!”“ถึงขั้นกล้าประกาศตัวเป็นรัชทายาท เป็นการกระทำที่เลวร้ายและไร้ศีลธรรมอย่างยิ่ง!”บนใบหน้าของหลี่จือ นอกจากความตกตะลึงแล้ว ยังปรากฏความยินดีจนแทบปิดไม่มิด!ทำไมเจ้าหกถึงล้มเหลวในการก่อกบฏ?นอกจากถูกหลี่หลงหลินคนต่ำช้ากลั่นแกล้งแล้วยังมีอีกหนึ่งสาเหตุสำคัญยิ่ง นั่นคือ เจ้าหกหมายจะปลงพระชนม์ฮ่องเต้เพื่อขึ้นครองบัลลังก์!ถึงแม้จะสำเร็จ แต่บัลลังก์เขาก็ไม่มั่นคง!เพราะเขาไม่มีฐานะที่ชอบธรรมแม้แต่หลี่เฟิงอวิ๋น ซีเหลียงอ๋องผู้มีความสามารถมาก เคยบุกเข้าไปถึงตำหนักหยั่งซินได้สำเร็จ เหตุใดถึงล้มเหลวทั้งที่ใกล้จะสำเร็จอยู่แล้ว?เพราะขาดฐานะที่ชอบธรรมเช่นกัน!จริงๆ แล้ว หลี่จือเองที่ไม่กล้าก่อกบฏมาตลอด ก็เพราะการไม่มีฐานะที่ชอบธรรม เกรงว่าจะถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ขึ้นครองบัลลังก์อย่างไม่ถูกต้อง!แต่ตอนนี้มันได้เปลี่ยนไปแล้วเจ้าเก้าช่างโง่เขลานัก! ไม่เพียงแต่ใช้พิษสังหารฮ่องเต้ แต่ยังกล้าประกาศตัวเป็นรัชทายาท และสวมชุดรัชทายาท!นี่มันไม่ต่างอะไรกับการมอบคำว่าฐานะที่ชอบธรรมมาให้ตนถึงมือ!ตราบใดที่ตนกำจัดเจ้าเก้าผู้ทรยศคนนี้ได้ ก็สามารถขึ้นครองบัลลังก์ได้อย่างส
ในมือของหลี่จือมีกำลังชั้นยอดจากกองทัพชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเพียงหนึ่งพันนายเท่านั้นเมื่อเทียบกับกองกำลังเขาทิศประจิมสองพันนายแล้ว จำนวนกำลังพลของเขาถือว่าด้อยกว่ามาก!หากเปิดศึกขึ้นจริง ผลแพ้ชนะย่อมยากจะคาดเดาแต่เมื่อเพิ่มกองทัพป้องกันเมืองห้าพันนายของจางเฉวียนเข้ามา สถานการณ์ก็พลิกผัน!ชัยชนะครั้งนี้ย่อมแน่นอน!หลี่จือเผยรอยยิ้มบาง ก่อนจะกล่าวว่า “หรงกั๋วกง ให้ลูกชายของเจ้าถอยไป! มิเช่นนั้น ดาบและหอกมันไร้ตา!”ในตอนนี้ จางเฉวียนเปรียบเสมือนถูกวางอยู่บนเตาร้อน ไม่มีทางเลือกอื่นใด จึงต้องกัดฟันเดินไปยังหน้าประตูวัง พลางตะโกนด่าทออย่างเกรี้ยวกราด “จางอี้ เจ้าลูกดื้อ รีบมานี่!”จางอี้ในชุดมัจฉาบิน คาดดาบปักลายที่เอว เดินมาหาจางเฉวียน แล้วกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ท่านพ่อ อย่าทำให้ลูกลำบากใจเลย!”เพี๊ยะ!จางเฉวียนตบหน้าจางอี้เต็มแรง ก่อนจะตวาดลั่น “หลีกไป! ข้าจะเข้าไปเข้าเฝ้าฝ่าบาท! ใครกล้าขวางทาง ข้าจะสังหารไม่ปรานี!”เมื่อคำสั่งถูกประกาศ กองทัพป้องกันเมืองก็พุ่งเข้าไปในพระราชวังราวกับคลื่นทะเลองครักษ์เสื้อแพรซึ่งมีกำลังเพียงไม่กี่ร้อยนาย ไม่อาจต้านทานกองกำลังจำนวนมหา
จวนขององค์ชายสี่หลี่จือเงยหน้าหัวเราะลั่น “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! เจ้าเก้าสุดท้ายก็ทนไม่ไหว ต้องเรียกกองกำลังเขาทิศประจิมเข้าวังจนได้! ดูเหมือนในวังจะเกิดเรื่องใหญ่จริงๆ! นี่แหละ โอกาสของข้ามาถึงแล้ว!”เซียวเม่ยเอ๋อร์ที่เชื่อฟังและปฏิบัติตามทุกอย่าง พิงอยู่ข้างหลี่จือ พร้อมรอยยิ้มเย้ายวน “นี่เป็นโอกาสดีที่สวรรค์ประทานให้! ข้าขออวยพรให้องค์ชายสี่ได้รับชัยชนะ และขึ้นครองบัลลังก์!”หลี่จือชะงัก “เจ้าจะไม่เข้าวังไปกับข้าหรือ หรือว่าเจ้าไม่อยากเห็นเจ้าเก้าถูกจับกุมและถูกประหารด้วยตาตัวเองหรือ?”เซียวเม่ยเอ๋อร์หัวเราะเบาๆ “ข้าเป็นเพียงสตรี! เรื่องที่ต้องเห็นเลือดขอข้ามเถอะ! ให้ท่านราชครูไปกับท่านแทนเถิด!"หลี่จือพยักหน้าเหตุผลที่เขาอยากให้เซียวเม่ยเอ๋อร์ไปด้วยก็เพราะกองทัพชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือพันนายเหล่านี้ รับคำสั่งจากเซียวเม่ยเอ๋อร์หรือเซียวเซวียนเช่อเท่านั้นในเมื่อเซียวเม่ยเอ๋อร์ไม่ไป เซียวเซวียนเช่อไปก็เหมือนกัน!ยิ่งไปกว่านั้น ราชครูชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ยังเป็นคนที่เฉลียวฉลาดและเปี่ยมด้วยเล่ห์กลในช่วงเวลาสำคัญ เขาอาจกลายเป็นกำลังสำคัญที่ช่วยให้แผนการสำเร็จลุล่วง!หลี่จื
ฮ่องเต้หวู่ฟังเรื่องราวจบลง ก็อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเย็นเยียบ ความหนาวเหน็บแล่นผ่านทั่วร่าง เลือดในกายราวกับจะแข็งตัว!เว่ยซวินเองก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออกที่แท้ เรื่องราวนี้กลับมีเบื้องหลังซับซ้อนถึงเพียงนี้!ทั้งหมดล้วนเป็นแผนการของเสิ่นชิงโจว!แต่เสิ่นชิงโจวแม้จะวางแผนรอบคอบเพียงใด ก็พลาดไปจุดหนึ่งนั่นคือ หลี่หลงหลินสามารถถอนพิษสารหนูได้!ฮ่องเต้หวู่จึงยังไม่สิ้นพระชนม์!“สตรีชั่วช้า!”ฮ่องเต้หวู่ทรงกริ้วจนพระวรกายสั่นสะท้าน “พยุงข้าไปพบนาง! ข้าจะต้องถามนางให้รู้เรื่องต่อหน้า...”สายตาของหลี่หลงหลินพลันวูบไหว ก่อนจะกล่าวเกลี้ยกล่อม “เสด็จพ่อ ตามความเห็นของลูก ตอนนี้ท่านควรหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับฮองเฮาหลู่ไปก่อนจะดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะถามด้วยความไม่เข้าใจ “ทำไมล่ะ? เจ้ากลัวว่าถ้าข้าเห็นนางแล้ว ข้าจะโกรธจนทำร้ายร่างกายตัวเองหรือ? เจ้าวางใจได้ ข้าไม่ได้ใจแคบถึงเพียงนั้น! ข้าเพียงอยากตำหนิสตรีชั่วช้านี่ด้วยตัวเองเท่านั้น...”หลี่หลงหลินรีบอธิบาย “เสด็จพ่อ ลูกไม่ได้หมายความเช่นนั้น! แต่แผนการของเสิ่นชิงโจวนั้นยังไม่จบ ยังมีหมากตัวต่อไป! หากเสด็จพ่อแสร
ไม่นานนักเว่ยซวินนำชามโจ๊กเข้ามา ค่อยๆ ป้อนให้ฮ่องเต้หวู่ทีละนิดฮ่องเต้หวู่เริ่มกลับมามีเรี่ยวแรง สีหน้าดูสดใสมากขึ้น“เจ้าเก้า...”ฮ่องเต้หวู่หันมามองหลี่หลงหลิน “ข้าหมดสติไปนานแค่ไหน?”หลี่หลงหลินตอบ “เพียงหนึ่งคืนพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ตกตะลึง “ที่ข้าถูกวางยาพิษ เป็นพิษสารหนูจริงหรือ?”หลี่หลงหลินตอบ “จริงพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่หันไปมองซุนชิงไต้ ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ไม่เสียทีที่ได้ชื่อว่าหมอเทวดาซุน แม้แต่พิษสารหนูที่ไม่มีทางรักษา ยังสามารถถอนพิษได้!”ซุนชิงไต้รีบตอบด้วยความถ่อมตน “ฝ่าบาท หม่อมฉันเองก็จนปัญญากับพิษสารหนูนี้! ทุกสิ่งล้วนต้องยกความดีความชอบให้กับองค์ชายเก้า ที่ใช้วิธีอันเหลือเชื่อหลายอย่างช่วยพระองค์จนฟื้นขึ้นมาได้ หม่อมฉันเองยังรู้สึกทึ่ง! หม่อมฉันยังได้รับการสั่งสอนด้วย!”สีหน้าของฮ่องเต้หวู่พลันมืดครึ้มลงทันทีในความทรงจำที่เลือนราง เขายังคงจำเรื่องราวเมื่อวานได้บางส่วนความเจ็บปวดนั้นช่างรุนแรงยิ่งนัก!จนกระทั่งฮ่องเต้หวู่คิดว่า สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นไม่ใช่ความจริง แต่เป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายจากขุมนรกแต่เมื่อซุนชิงไต้กล่าวเช่นนี้ ฮ่องเต้หวู่ก็
ทั้งสองฝ่ายยังคงยืนกรานในขณะนั้นเอง ไม่มีใครสังเกตว่าฮ่องเต้หวู่ซึ่งนอนอยู่บนเตียง เริ่มขนตาสั่นไหวเล็กน้อยที่จริงแล้ว สติสัมปชัญญะของฮ่องเต้หวู่กำลังค่อยๆ ฟื้นคืนเพียงแต่ร่างกายอ่อนแอยิ่งนัก ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะลืมตาใครกันที่ส่งเสียงโหวกเหวกอยู่ข้างกายข้า?อ้อ ดูเหมือนจะเป็นเว่ยซวินกับเจ้าเก้ากำลังโต้เถียงกัน! ช่างไม่มีมารยาทเอาเสียเลย รบกวนการพักผ่อนคนอื่น!ไม่สิ ข้าไม่ได้ฝันไปนี่นา เหมือนว่าข้าจะถูกวางยา ใช่แล้ว พิษสารหนู!ความทรงจำพลันย้อนกลับมาอย่างรวดเร็ว ฮ่องเต้หวู่ตระหนักได้ทันทีว่าตนเองถูกพิษเล่นงาน!และยิ่งไปกว่านั้น มันคือพิษสารหนูที่ไร้ทางรักษา!ข้าตายแล้วหรือ?เฮ้อ!ข้ายังไม่อยากตายเลย!ทั้งที่ข้าตัดสินใจอย่างยากลำบากว่าจะปฏิรูปแผ่นดินให้รุ่งเรืองยิ่งใหญ่ สร้างยุคสมัยอันรุ่งโรจน์ให้กับต้าเซี่ย เพื่อให้ราษฎรทั้งแผ่นดินได้ใช้ชีวิตอย่างผาสุก ให้เสิ่นชิงโจวผู้ทรยศได้เห็น!แต่สุดท้าย กลับต้องมาถูกพิษสารหนูที่ไร้ทางรักษา!ออกศึกยังไม่ทันสำเร็จ กลับต้องมาสิ้นชีพเสียก่อน!ข้า...ไม่อยากตาย!แต่ยังดี ที่ข้ายังมีลูกชายที่ดี!เจ้าเก้า ภารกิจที่ยังไม่สำเร็จของข
หลี่จือมองไปยังลานกว้างที่เต็มไปด้วยทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนับพันนายในชุดเกราะถืออาวุธ หัวใจของเขาพลันร้อนรุ่ม!เจ้าหก สิ่งที่เจ้าไม่อาจทำได้!พี่คนนี้จะทำแทนเจ้าเอง!เมื่อพี่ได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ จะออกพระราชโองการ ล้างมลทินให้เจ้าอย่างแน่นอน!ท่านแม่...ลูกคนนี้จะต้องสังหารหลี่หลงหลิน เพื่อแก้แค้นให้ท่านอย่างสาสม!ในความคิดของหลี่จือ ภาพของฉินกุ้ยเฟยและองค์ชายหกหลี่เซวียนผุดขึ้นมาอย่างชัดเจนเขาแทบจะอดใจไม่ไหวที่จะบุกเข้าไปในพระราชวังทันที เพื่อโค่นล้มราชวงศ์และเปลี่ยนแปลงแผ่นดินแต่แล้วหลังจากความตื่นเต้นชั่วครู่ หลี่จือกลับสงบใจลงอย่างฉับพลันบทเรียนที่เคยได้รับมา สอนเขาให้รู้จักระมัดระวังแม้หลี่จือจะโง่เขลาสักเพียงใด แต่การที่เคยพ่ายแพ้ต่อหลี่หลงหลินมานับครั้งไม่ถ้วน เขาจำต้องระมัดระวังอย่างยิ่ง และครุ่นคิดให้รอบคอบทุกครั้งเมื่อเผชิญเหตุการณ์ต่างๆ“อย่าเพิ่งรีบร้อน!”“หลี่หลงหลินผู้นี้ เจ้าเล่ห์เพทุบาย ไร้ยางอายและเต็มไปด้วยเล่ห์กลสารพัด!”“เราควรรอข่าวจากในวังอีกสักหน่อย!”“ยืนยันให้แน่ชัดว่าเสด็จพ่อสิ้นพระชนม์จริงๆ แล้วค่อยลงมือ!”หลี่จือกัดฟันอดทนต่อความอ