เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 570
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 571
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงขนมไหว้พระจันทร์น้ำตาลทรายขาวที่หวานจนฟันแทบหลุด แม้ตาคนในราชวงศ์ก็ไม่เคยได้ลิ้มลองมาก่อน! เมื่อเปรียบเทียบกับผงปรุงรสไก่แล้ว น้ำตาลในสมัยโบราณคืออาวุธลับที่มีพลังการทำลายล้างสูง สามารถพิชิตใจคนทุกคนได้! ในเวลานั้นเป็นช่วงพลบค่ำแล้ว ซูเฟิ่งหลิงขี่ม้าคู่ใจกลับจากการฝึกทหารที่ภูเขาทิศประจิม มาถึงจวนตระกูลซู ทันทีที่นางผูกม้าเสร็จ ก็ได้กลิ่นหอมหวานลอยมาจากในครัว เมื่อตามกลิ่นไปก็ได้เจอกับ “อะไรเนี่ย ทำไมหอมหวานจัง?” หลี่หลงหลินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “พรุ่งนี้เป็นวันไหว้พระจันทร์! ข้าให้พี่สะใภ้สามช่วยทำขนมไหว้พระจันทร์ เจ้าลองชิมดูสักชิ้นสิ!” ซูเฟิ่งหลิงท่าทางหยิ่งยโส “ขนมไหว้พระจันทร์จะอร่อยขนาดไหนกัน! ทั้งแพงทั้งเปรี้ยว...” “เปรี้ยว?” หลี่หลงหลินประหลาดใจ “เจ้าไปกินขนมไหว้พระจันทร์ที่ไหนมา?” ซูเฟิ่งหลิงตอบ “ก็ขนมไหว้พระจันทร์ผลไม้ไง! หอซิ่งฮวาก็มีขายอยู่ ขนมไหว้พระจันทร์ชิ้นหนึ่งตั้งครึ่งพวงเงินเชียวนะ!” หลี่หลงหลินตกใจ แพงขนาดนั้นเลยหรือ? หนึ่งตำลึงเงินมีค่าเท่าหนึ่งพวงเงิน ขนมไหว้พระจันทร์หนึ่งชิ้นถึงกับต้องใช้ครึ่งตำลึงเงิน นี่แค่ขนมไหว้พระจ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 572
เมื่อซุนชิงไต้ได้ยินว่าพรุ่งนี้จะมีขนมไหว้พระจันทร์น้ำตาลทรายขาวให้กินอีก ก็ยิ้มจนหน้าบานทันที “ตกลง!” นางยอมแบ่งขนมไหว้พระจันทร์ที่เหลือออกมา มอบให้กับฮูหยินผู้เฒ่าซู รวมถึงลั่วอวี้จู๋และหลิ่วหรูเยียน ส่วนกงซูหว่านกำลังยุ่งอยู่ที่สถาบันวิจัยภูเขาทิศประจิม ถึงแม้ในวันไหว้พระจันทร์นางก็ยังต้องทำงานล่วงเวลา จึงไม่ได้ลิ้มรสขนมไว้พระจันทร์นี้ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะที่สถาบันมีน้ำตาลทรายขาวอยู่ กงซูหว่านจึงไม่ค่อยตื่นเต้นนัก หลังจากลั่วอวี้จู๋และหลิ่วหรูเยียนได้ลิ้มรสขนมไหว้พระจันทร์น้ำตาลทรายขาวแล้ว พวกนางต่างก็ทึ่ง หลิ่วหรูเยียนพูดด้วยความตกใจ “ข้าเคยคิดว่าขนมของสำนักการสังคีตนั้นประณีตมากแล้ว! แต่เมื่อเทียบกับขนมไหว้พระจันทร์น้ำตาลทรายขาวนี่ มันยังห่างชั้นนัก!” ลั่วอวี้จู๋ก็พยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ใช่เลย! ตอนที่ข้าอยู่เจียงหนานก็ไม่เคยได้กินขนมรสเลิศเช่นนี้! ถ้านำออกไปขาย ต้องทำเงินได้มหาศาลแน่!” หลี่หลงหลินยิ้ม พร้อมเอ่ยชมเชย “พี่สะใภ้ใหญ่นี่ช่างมีหัวการค้าจริง ๆ! แต่ว่านะ แม้สุราจะหอมแค่ไหนก็ยังกลัวซอยลึก ยังต้องทำการตลาดให้ดีถึงจะได้!” ลั่วอวี้จู๋อึ้งไป “ทำการตลาด?”
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 573
หลี่หลงหลินพยายามหาคำพูดอยู่นาน จู่ ๆ ดวงตาก็เปล่งประกาย “เพราะพรุ่งนี้ในวังจะมีงานเลี้ยงครอบครัว! เจ้าคือพระชายา ย่อมต้องไปเข้าร่วม!” ซูเฟิ่งหลิงมุ่ยปาก “อย่ามาโกหกข้า! งานเลี้ยงครอบครัวน่ะจัดตอนกลางคืน ที่ชมจันทร์ไปพลาง รวมญาติไปพลาง การทำขนมไหว้พระจันทร์ทำตอนกลางวันได้ ไม่ต้องรอถึงเวลานั้นเลย!” หลี่หลงหลินถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก เด็กโง่คนนี้ ทำไมถึงเริ่มฉลาดขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว ถึงขั้นจับได้ว่าข้าโกหก! หลี่หลงหลินสูดลมหายใจลึก และตัดสินใจใช้ไม้ตาย พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “งานเลี้ยงครอบครัวจัดตอนกลางคืนก็จริง! แต่ถ้าข้าคาดไม่ผิด องค์หญิงของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือกับราชครูเกรงว่าจะมาร่วมงานด้วย!” เมื่อซูเฟิ่งหลิงได้ยินก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที และหายใจเร็วขึ้น “จริงหรือ? แต่งานเลี้ยงครอบครัวในวันไหว้พระจันทร์ พวกเขาเป็นคนนอก จะมาทำไม?” หลี่หลงหลินยิ้มเจื่อนๆ “ก็เพราะชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือต้องการสานสัมพันธ์ด้วยการแต่งงานไงเล่า! และเซียวเม่ยเอ๋อร์เองก็วางแผนที่จะเลือกคู่ครองหลังจากเหล่าองค์ชายได้เลือกไปแล้ว หรือก็คือว่า แม้จะยังไม่ได้ตกลงกันจริงจัง แต่เซียวเม่ยเอ๋อร์ก็ไม่ถ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 574
ซูเฟิ่งหลิงพยักหน้า "ได้! พรุ่งนี้ข้าจะไปหาพี่สะใภ้สี่..." แต่หลี่หลงหลินส่ายหัว ก่อนจะกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูของซูเฟิ่งหลิงว่า ซูเฟิ่งหลิงฟังแล้วก็ยิ่งตกตะลึง "องค์ชายเก้า ท่านคิดจะทำเช่นนั้นจริง ๆ หรือ? จะไม่มากเกินไปหน่อยหรือ? ถ้าฝ่าบาททรงกริ้วขึ้นมา..." หลี่หลงหลินหัวเราะเบา ๆ "วางใจเถอะ! ข้ารู้ใจเสด็จพ่อดี เจ้าทำตามที่ข้าบอก ไม่เพียงแต่จะไม่มีใครตำหนิเจ้า แต่เจ้ายังโดดเด่นจนทุกคนต้องตะลึงด้วย!" ประกายแห่งความมั่นใจฉายวาบในแววตาของซูเฟิ่งหลิง "ตกลง!" รุ่งเช้า ในวันไหว้พระจันทร์ ทั่วทั้งพระราชวังถูกประดับประดาโคมไฟผ้าสีไว้อย่างงดงาม บรรยากาศเต็มไปด้วยความรื่นเริง เมื่อยามราตรีมาถึง พระจันทร์ดวงกลมโตเปล่งแสงกระจ่าง ทอประกายอยู่บนฟากฟ้าสีคราม ในสวนหลวง งานเลี้ยงครอบครัวของราชวงศ์กำลังดำเนินไป โดยมีไทฮองไทเฮาประทับนั่งอยู่ตรงกลาง และมีฮ่องเต้หวู่และฮองเฮาหลู่นั่งอยู่ทั้งสองข้าง เหล่าบรรดาองค์ชายและสนมต่างประทับเรียงรายกันไป ชมจันทร์ไปพลาง พูดคุยกันไปพลาง ช่างเป็นภาพที่อบอุ่นใจจริงๆ แต่แล้ว เสียงแปลกแยกก็ดังขึ้น องค์ชายสี่หลี่จือกวาดสายตามองรอบ ๆ ก่อนจะ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 575
โดยเฉพาะเซียวเม่ยเอ๋อร์ ที่สวมใส่เครื่องประดับทั้งทองเงิน พร้อมชุดกระโปรงอันหรูหรา สวยงามราวกับเทพธิดา ใบหน้างดงามราวกับจะล่มเมือง เมื่อปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนก็ดึงดูดสายตาของทุกคนไปได้ทันที! เหล่าองค์ชายต่างตะลึงจนตาแทบถลนออกมา! หลี่จือกลืนน้ำลายไม่หยุด และเอ่ยขึ้นด้วยความอยากได้ว่า “องค์หญิงเผ่าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนี่ช่างงดงามราวกับเทพธิดา! หากได้ใช้คืนแห่งความสุขร่วมกับนางสักคืน ข้าคงตายตาหลับ!” เซียวเม่ยเอ๋อร์จับชายกระโปรงที่ประดับประดาอย่างวิจิตรบรรจง ย่างเท้าอย่างอ่อนช้อย แผ่วเบา เดินมาเบื้องหน้าไทฮองไทเฮา เอ่ยเรียกเสียงหวาน “เสด็จย่าเพคะ!” เสียงนั้นหวานจับใจจนกระดูกแทบจะละลาย! แต่ไทฮองไทเฮากลับมีสีหน้าไม่พอใจ เอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “ฝ่าบาท! งานเลี้ยงในครอบครัวเช่นนี้ ไฉนมีพวกชาวหมานมาอยู่ที่นี่ได้?” แม้ไทฮองไทเฮาจะอายุมากแล้ว แต่ก็ยังแยกแยะถูกผิดได้อย่างชัดเจน เผ่าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือได้เข้ายึดครองดินแดน ฆ่าประชาชนของเรา ความเกลียดชังนองเลือดนี้ ไม่อาจอยู่ร่วมฟ้าเดียวกันได้! แม้ผู้อื่นจะต้องเสแสร้งทำเป็นสนิทสนมกับเซียวเม่ยเอ๋อร์ด้วยสถานะทูต
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 576
“มาแล้ว!” แววตาของเซียวเม่ยเอ๋อร์ฉายแสงแหลมคม งานเลี้ยงวันไหว้พระจันทร์ครั้งนี้ ทำไมตอนเซียวเม่ยเอ๋อร์มาถึงต้องแสดงตัวอย่างโอ่อ่า สวยสง่าเหนือคนทั้งปวง ไม่หวั่นเกรงที่จะทำให้บรรดาสาวงามสามพันนางในวังโกรธเคือง? เหตุผลนั้นง่ายมาก! ข้าเลือกเจ้าหลี่หลงหลินให้เป็นราชบุตรเขยของข้า แต่เจ้ากลับไม่ยินยอม อีกทั้งยังพูดคำพูดที่ไม่สมควร! เรื่องนี้เล่าลือกันไปทั่วเมืองหลวง ทุกตรอกซอกซอย ไม่มีใครไม่รู้! ไม่ต่างอะไรกับการตบหน้าชาวเผ่าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนืออย่างแรง! ความโกรธนี้เซียวเม่ยเอ๋อร์จะยอมกล้ำกลืนได้อย่างไร? วันนี้ เซียวเม่ยเอ๋อร์ตั้งใจจะมาป่วนงาน! นางต้องการให้ทั้งใต้หล้ารู้ว่าองค์หญิงเช่นนางหมายตาเจ้าหลี่หลงหลิน เจ้าทำบุญแปดชาติก็ไม่โชคดีเช่นนี้! ผู้หญิงทั้งต้าเซี่ยล้วนไม่สามารถเทียบเทียมองค์หญิงเช่นนางได้! โดยเฉพาะนางซูเฟิ่งหลิง! นางเป็นใครกัน! แค่แม่เสือโคร่งคนหนึ่ง เป็นเพียงสิงโตเหอตงเท่านั้น! เจ้ายอมปฏิเสธตำแหน่งราชบุตรเขยของข้าเพราะผู้หญิงคนหนึ่งเช่นนั้นเนี่ยนะ! เจ้าตาบอดหรืออย่างไร! “หลี่หลงหลิน!” “ศักดิ์ศรีที่ชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเสีย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 577
อีกฝ่ายนั้นเป็นถึงองค์หญิงแห่งเผ่าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ! ปัง! เซียวเซวียนเช่อได้สติกลับมา ก็ตบโต๊ะด้วยความโกรธแล้วลุกขึ้น พูดเสียงดังลั่นว่า “ฝ่าบาท พระองค์ก็เห็นแล้ว! ซูเฟิ่งหลิงกระทำเช่นนี้ ทำให้แคว้นของเราเสื่อมเสียเกียรติ ขอฝ่าบาทลงโทษอย่างหนัก!” “เอ่อ...” ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วไม่พูดอะไร แม้การกระทำของซูเฟิ่งหลิงจะดูหุนหันพลันแล่นไปบ้าง แต่ในใจลึก ๆ ฮ่องเต้หวู่กลับรู้สึกสะใจไม่น้อย! เซียวเม่ยเอ๋อร์ผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้ อาศัยว่าตัวเองยังสาวและมีหน้าตาสะสวย ก็กล้าที่จะมาดูหมิ่นพระสนมในวังหลวงอย่างเปิดเผย? ในใจของเหล่าสนมต่างก็เจ็บแค้น ฮ่องเต้หวู่เองก็ไม่ต่างกัน! แต่ถึงกระนั้น ในฐานะที่เป็นฮ่องเต้ ฮ่องเต้หวู่ย่อมไม่อาจตัดสินด้วยอารมณ์ได้ จึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “ซูเฟิ่งหลิง เหตุใดเจ้าถึงตบหน้าองค์หญิงแห่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ซ้ำยังด่าว่านางเป็นแพศยา? หากเจ้าอธิบายไม่ได้ ก็อย่าโทษที่เราจะลงโทษเจ้าเลย!” ซูเฟิ่งหลิงก้าวขึ้นมาหนึ่งก้าว ประสานมือคำนับฮ่องเต้หวู่ “กราบทูลฝ่าบาท ตระกูลซูของหม่อมฉันเต็มไปด้วยวีรบุรุษผู้กล้าหาญ ล้วนพลีชีพเพื่อปกป้องชา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 578
ซูเฟิ่งหลิงถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง ไทฮองไทเฮาผู้จิตใจดีมีเมตตา ทำไมถึงดูโหดกว่านางเสียอีก! ถึงกับจะให้ตบนางเซียวเม่ยเอ๋อร์อีกสามสิบทีหรือ? ใบหน้างดงามเย้ายวนของนาง คงต้องยับเยินไม่มีชิ้นดีแน่! ฮองเฮาหลู่ก็หัวเราะพลางพูดว่า “เสด็จแม่กล่าวถูกต้อง! แต่สามสิบที ดูจะน้อยไปหน่อย! ตบนางสักหกสิบทีดีกว่า จึงจะสามารถบอกกล่าววีรบุรุษตระกูลซูที่อยู่บนสวรรค์ได้!” เหล่าสนมถึงกับดวงตาเบิกกว้าง เป็นที่รู้กันว่าฮองเฮาหลู่กับไทฮองไทเฮานั้น เป็นแม่สามีลูกสะใภ้ที่ไม่ลงรอยกัน เรื่องนี้รู้กันไปทั่วทั้งวังหลัง แต่ใครจะคิดว่า ทั้งคู่จะร่วมมือกันออกหน้าแทนซูเฟิ่งหลิงนี่เป็นภาพที่หาได้ยากยิ่ง! ทางฝั่งเซียวเม่ยเอ๋อร์เกือบจะโมโหจนคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว!“พวกเจ้า...” “ร่วมมือกันรังแกข้า!” "ข้าจะไม่ยอมอยู่ร่วมฟ้าดินเดียวกับพวกเจ้า!" “รอให้ข้ากลับไปยังชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือก่อน ข้าจะฟ้องเสด็จพ่อ ให้เขานำกองทัพม้าเหล็กของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือมากวาดล้างพวกเจ้าทั้งหมด...” เซียวเม่ยเอ๋อร์พูดด้วยความโกรธ และเตรียมจะสะบัดแขนเสื้อจากไป แต่เซียวเซวียนเช่อกลับยื่นแขนออกมาขว
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 580
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 579
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 578
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 577
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 576
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 575
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 574
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 573
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 572
