เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 515
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 516
ในค่ายผู้ลี้ภัย ฮ่องเต้หวู่ได้เห็นชิงฮวาแช่น้ำด้วยตาตัวเอง จากนั้นน้ำคั้นนำมาใช้เป็นยา เมื่อให้ผู้ป่วยทานยาไป ไม่กี่ชั่วโมงไข้ก็ลดลงแล้ว! “ยาเทวดา!” “สูตรยาชิงไต้นี้เป็นยาเทวดาจริงๆ!” ฮ่องเต้หวู่มีสีหน้าเต็มไปด้วยความสุข: “เจ้าเก้า เราอยากให้รางวัลเจ้าอย่างงาม!” หลี่หลงหลินถอนหายใจ: “กฎเก่าหรือ?” ฮ่องเต้หวู่พยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม: “กฎเก่า” หลี่หลงหลินพูดไม่ออก เจอพ่อที่ขี้เหนียวแบบนี้ ก็ถือว่าตัวเองซวยไป ไม่ให้เงิน ไม่เลื่อนตำแหน่ง จุดประสงค์ของรางวัลคืออะไร? หลี่หลงหลินคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า: “เสด็จพ่อ ข้าต้องเดินตามเส้นทางของขุนนางผู้โดดเดี่ยว ถนนข้างหน้าจะยากลำบากและเต็มไปด้วยอันตราย! ทำไมพระองค์ไม่ให้รางวัลลูกด้วยป้ายทองเว้นโทษตายเล่า! “ ฮ่องเต้หวู่สับสน: “ป้ายทองเว้นโทษตาย นั่นคืออะไร” หลี่หลงหลินงุนงง: “ราชวงศ์ต้าเซี่ยไม่มีป้ายทองเว้นโทษตายหรือ? ถ้าอย่างนั้นก็มีเหรียญทองเว้นโทษตาย...” ในอดีต ใช่ว่าทุกราชวงศ์จะมีป้ายทองเว้นโทษตาย ดังนั้น ที่ฮ่องเต้หวู่จะไม่รู้ก็ถือว่าปกติ ฮ่องเต้หวู่ยังคงสับสน: “เหรียญทองเว้นโทษตาย มีไว้เพื่ออะไร” หลี่หลง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 517
ดังนั้น ในมุมมองของฮ่องเต้หวู่ แม้ว่าทหารจะหายจากโรคมาลาเรียและได้ฟื้นฟูความแข็งแกร่งในการต่อสู้กลับคืนมา พวกเขาก็ไม่สามารถบุกทะลวงออกจากเมืองซั่วเป่ยไปได้อีกแล้ว จึงเหลือทางเลือกเพียงแค่ยึดมั่นป้อมปราการและต่อสู้ดิ้นรนไปวันๆ! หลี่หลงหลินยังคงนิ่งเงียบ เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับสถานการณ์ในเมืองซั่วเป่ย ที่จริงแล้ว ไม่ใช่ว่าจะไม่มีทางเอาชนะศัตรูได้ เพียงแต่ว่าการเดินทัพนั้นอันตราย อันตรายเกินไป ฮ่องเต้หวู่ไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน เพราะท้ายที่สุดแล้ว กองทัพทหารรักษาพระองค์แสนนายภายใต้การบัญชาของจางไป่เจิงคือไพ่ตายใบเดียวของฮ่องเต้หวู่ หากกองทัพทหารรักษาพระองค์พ่ายแพ้ ถึงแม้ว่าฮ่องเต้หวู่จะยอมเสียสละดินแดนและเงินทองไป ทำสัญญาที่ทำให้แคว้นเสียหน้า เพื่อแลกกับการให้ข้าศึกถอนทัพออกไป แต่เจ้านายหรือขุนศึกจากทุกทิศทุกทาง ก็จะฉวยโอกาสนี้ลุกขึ้นมาแย่งชิงอำนาจปกครองต้าเซี่ย! ฮ่องเต้หวู่ไม่กล้าเดิมพัน! และลงเดิมพันไม่ได้ด้วย! ฮ่องเต้หวู่จ้องมองหลี่หลงหลิน: “เจ้าเก้า กองทัพใหม่ของตระกูลซูของเจ้า เมื่อไหร่ถึงจะเป็นกองทัพที่พร้อมออกรบ? เมื่อไหร่ถึงจะได้ไปยังดินแดนทางเหนือเพื่อสังหารศั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 518
หลี่หลงหลินถอนหายใจ: “เฟิ่งหลิง ข้าจะไม่มีวันทำให้เจ้าผิดหวัง! แค่ยังไม่ถึงเวลาเท่านั้นเอง ...” ดวงตาของซูเฟิ่งหลิงเปลี่ยนเป็นสีแดง: “ยังไม่ถึงเวลาหรือ? หรือท่านจะต้องรอให้เมืองซั่วเป่ยถูกตีแตก เหล่าทหารถูกกวาดล้างจนย่อยยับ? เจ้าคนขี้ขลาดกลัวตาย?” หลี่หลงหลิงมองลึกไปที่ซูเฟิ่งหลิงอย่างลึกซึ้ง กับเด็กโง่คนนี้ อธิบายยังไงก็ไม่ได้ ต้องอาศัยแต่การโกหกหลอกลวง... หลี่หลงหลินเงยหน้าขึ้นและหัวเราะ: “เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมข้าถึงไม่ปล่อยให้เจ้าไปออกรบ?” ซูเฟิ่งหลิงตกใจ: “เพราะกลัวไม่ใช่หรือ?” หลี่หลงหลินส่ายหัวแล้วพูดว่า: “มันไม่ใช่ความกลัว! แต่เป็นการเหยียดหยาม! พวกป่าเถื่อนทางเหนือ จะน่ากลัวอะไรกัน? ไม่จำเป็นให้เจ้าต้องออกรบด้วยซ้ำ รอดูเถอะว่าข้าจะใช้แผนอะไรจัดการมัน!” แผนการที่จะเอาชนะชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือหรือ? ซูเฟิ่งหลิงแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ถึงแม้ว่าหลี่หลงหลินจะมีเล่ห์เหลี่ยมมากมาย แต่เขาก็ไม่รู้จักการทำสงครามเลย ยิ่งไปกว่านั้น ท่านเป็นองค์ชาย ไม่ใช่ฝ่าบาท แม้ว่าท่านจะมีแผนการอันชาญฉลาดในการเอาชนะศัตรู จางไป่เจิงก็ไม่ฟังคำสั่งของท่าน มันไม่มีประโยชน์! หลี่ห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 519
ดวงตาของจางไป่เจิงหรี่ลง เขาถอนหายใจ: “หนีก็หนีสิ! ตราบใดที่รอดชีวิตก็ยังมีความหวัง! ดีกว่าให้ทหารทั้งหมดที่ติดอยู่ในเมืองซั่วเป่ยและตายกันหมด! หากฝ่าบาทตำหนิข้า ข้าจางไป่เจิงก็จะรับผิดชอบ !” เมื่อเหล่าทหารที่อยู่ด้านข้างได้ยินคำพูดเหล่านี้ พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ ไม่เต็มใจ! จะให้พวกเขาส่งมอบเมืองซั่วเป่ย ที่เฝ้าป้องกันมานานให้แก่ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนืออย่างง่ายดายได้อย่างไร? พวกเขาไม่เต็มใจเลยจริงๆ! แต่พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น! แม่ทัพจางพูดถูก ในเมืองซั่วเป่ย ไม่มีความหวังแล้ว แม้จะฝืนต่อไปก็มีแต่ทางตัน! ในเวลานี้ ทันใดนั้นก็มีเสียงกีบม้าดังขึ้น ทหารส่งข่าวสองนายเข้ามาในเมืองซั่วเป่ยตามลำดับ: “เอกสารสำคัญส่งด่วนจากพระราชวัง! พระราชโองการมาถึงแล้ว!” ฟึบ! จางไป่เจิงลุกขึ้นยืนทันทีด้วยสีหน้าเคร่งขรึม พระราชโองการมาแล้ว! และมีสองฉบับ! เห็นได้ชัดว่าฝ่าบาทให้ความสำคัญมากขนาดไหน! “สู้ ป้องกัน หรือถอย...” อารมณ์ของจางไป่เจิงนั้นซับซ้อนมาก เขารับพระราชโองการฉบับแรกมาจากหทารส่งข่าว และค่อยๆ เปิดออก ??? ไม่ใช่คำสั่งทหาร! แต่เป็นใบสั่งยา! ใบสั่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 520
จางไป่เจิงวางราชโองการทั้งสองไว้ข้างกายแล้วออกคำสั่ง: “ออกจากเมืองไปตัดชิงฮวามา!” ถึงแม้จะต้องใช้แผนการที่เสี่ยง แต่ก็ควรจะทำให้ทหารหายจากโรคมาลาเรียก่อน ตัดชิงฮวา? เมื่อเหล่าทหารรักษาพระองค์ได้ยินคำสั่งของจางไป่เจิง พวกเขาก็ตกตะลึงกันหมด ไม่ถอนกำลังแล้วหรือ? ทำไมมันถึงกลายเป็นไปตัดชิงฮวา? หญ้าชิงฮวานั่น มีประโยชน์อะไร? คำสั่งทางทหารหนักแน่นดั่งภูผา ไม่สามารถขัดขืนได้ นอกจากประตูทิศใต้แล้ว ยังมีกองทัพชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่ประจำการอยู่นอกประตูอีกสามประตูของเมืองซั่วเป่ย ดังนั้น ประตูทางทิศใต้เปิดออก เหล่าทหารต่าง ๆ ก็พากันออกจากเมืองไปเต็มป่าเต็มทุ่ง เพื่อตัดชิงฮวา............. ณ ค่ายทหารของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ แม่ทัพใหญ่เย่หลู่ฉีอยู่ในกระโจม กินดื่มอย่างสนุกสนานกับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ หญิงสาวหลายคนรูปร่างงดงาม กำลังเต้นรำอย่างยั่วยวนในอาภรณ์บางเบา เคลื่อนไหวด้วยท่าเต้นร่ายรำที่ยวนยั่ว ดึงดูดจิตใจ “รายงาน!” หน่วยสอดแนมคุกเข่าอยู่ด้านนอกกระโจมและตะโกนว่า: “ท่านแม่ทัพ! มีการเคลื่อนไหวแปลก ๆ เกิดขึ้นในเมืองซั่วเป่ย!” เย่หลู่ฉีขมวดคิ้วเ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 521
เหล่าทหารติดโรคมาลาเรียรักษาหายแล้วหรือไม่?กองทัพใหญ่ของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ สถานการณ์เป็นเช่นไร?ไม่มีข่าวเลยแม้แต่น้อยฮ่องเต้หวู่กังวลใจมาก หลายวันนี้กินไม่มีรสชาติ นอนก็ไม่หลับความกังวลของเขาหนักมากจนเกินไป ฝันร้ายอย่างต่อเนื่องฝันว่าทหารรักษาพระองค์หนึ่งแสนคนถูกทำลายล้าง จางไป่เจิงตายในสนามรบ!“จางไป่เจิง!”“เจ้าอย่าทำให้เราผิดหวัง!”ฮ่องเต้หวู่กำหมัดแน่นๆ ภายในสมองล้วนคือเรื่องของซั่วเป่ยตอนนี้เอง ภายนอกพลันเกิดเสียงดังขึ้น“ข่าวด่วนแปดร้อยลี้!”“เมืองซั่วเป่ยส่งข่าวมาแล้ว!”ทหารส่งข่าวเปรอะเปื้อนฝุ่น ห้อตะบึงเดินทางมาตลอดทาง คุกเข่าลงหน้าประตูท้องพระโรงหัวใจของฮ่องเต้หวู่ ดีดตัวสูงขึ้นในทันใดภายในราชสำนัก เงียบกริบเฉกเดียวกันข่าวของซั่วเป่ย?เป็นข่าวดีหรือร้าย?ขุนนางบุ๋นและบู๊ต่างพากันตึงเครียดฮ่องเต้หวู่ตื่นเต้นมาก ลุกขึ้น เสียงสั่นๆ “รีบพูด...ข่าวอะไร!”“จางไป่เจิงมอบเมืองสวามิภักดิ์ต่อศัตรู!”“ทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือไร้เลือดติดคมมีด บุกเข้าซั่วเป่ย!”“เสียเมืองซั่วเป่ยแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”ทหารส่งข่าวคุกเข่าบนพื้น เสียงแหบพร่าเงียบ!ภา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 522
“เจ้าเก้า...”ฮ่องเต้หวู่เดินโงนเงนมาหยุดต่อหน้าหลี่หลงหลิน จับมือของเขาไว้แน่นๆ “จางไป่เจิงสวามิภักดิ์ต่อศัตรู เมืองซั่วเป่ยถูกยึด...”หลี่หลงหลินพยักหน้า “เสด็จพ่อ ลูกรู้ตั้งแต่แรกแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”เหลวไหล!จางไป่เจิงยกเมืองสวามิภักดิ์ต่อศัตรู ก็คืออุบายของลูกเองเพียงเพื่อถ่ายทอดพระราชโองการเท็จเท่านั้น!เว้นเสียแต่ซูเฟิ่งหลิงแล้ว ทุกคนล้วนถูกหลอกฮ่องเต้หวู่เห็นได้ชัดว่าไม่รู้เรื่อง ตกใจจนสีหน้าเผือดซีด “เสียซั่วเป่ยไปแล้ว เมืองหลวงก็ตกอยู่ในอันตราย! เหล่าขุนนางเสนอให้ย้ายลงใต้ เราเองก็ตัดสินใจไม่ได้เฉกเดียวกัน....”สีหน้าหลี่หลงหลินเข้มขึ้น “เสด็จพ่อ หากย้ายลงใต้ นั่นก็เท่ากับเสียทั้งตอนเหนือ ประคองมือมอบให้หมานอี๋! นับแต่นี้ไปแม่น้ำลำธารทุกหย่อมหญ้าของต้าเซี่ย เสด็จพ่อท่านก็คือคนบาปนับพันปี ชื่อเสียงฉาวโฉ่นับหมื่นปี!”ฮ่องเต้หวู่ถอนหายใจ “เรารู้! แต่ เราจะทำเช่นไรจึงจะดี?”เสียงหลี่หลงหลินดุจอัสนียบาตร “โอรสสวรรค์ปกปักประตูเมือง ฮ่องเต้ต่อสู้จนตัวตาย!”ฮ่องเต้หวู่ราวกับถูกอัสนียบาตร มองหลี่หลงหลินอย่างตกตะลึง “เจ้าเก้า เจ้าอยากให้เราต่อสู้จนตัวตายหรือ?”หลี่หลงหลินพยักห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 523
นั่นก็คือไม่เก่งเรื่องการปิดล้อมซั่วเป่ยเป็นเมืองเดียวดายแห่งหนึ่ง รักษามาได้นานหลายเดือนนับประสาอะไรกับเมืองหลวง เมืองอันดับหนึ่งในใต้หล้าแห่งนี้?ฮ่องเต้หวู่เชื่อ หากสามัคคีรวมพลังกัน ก็ไม่แน่ว่าจะไม่สามารถยับยั้งกองกำลังของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือได้แน่นอน นี่เป็นความยินยอมฝ่ายเดียวของฮ่องเต้หวู่ ยังต้องฟังความเห็นของขุนนางบุ๋นบู๊ทั้งราชสำนักอีกด้วยตู้เหวินยวนสืบเท้าขึ้นมาหนึ่งก้าว “ฝ่าบาท! เมื่อวานกระหม่อมรับชมดวงดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืน ดาวดวงใหญ่ตกทางทิศเหนือ! นี่คือลางร้าย! ฝ่าบาทอย่าขัดต่อบัญชาสวรรค์ รีบถ่ายทอดพระราชโองการย้ายลงใต้โดยเร็วเถอะพ่ะย่ะค่ะ!”ฮ่องเต้หวู่ชะงักเดิมทีเขาคิดว่า ตู้เหวินยวนขวัญกล้าออกมาเสนอให้ย้ายลงใต้ จะต้องมีหลักการสูงส่งเป็นแน่!ผลปรากฏว่าแค่นี้?ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่ต้องพูดว่าที่ตู้เหวินยวนพูดล้วนเป็นเท็จ เมื่อคืนมีดาวตกจริงหรือไม่ก็ไม่สามารถอ้างปรากฏการณ์ท้องฟ้านี้ หักใจทอดทิ้งเมืองหลวง ย้ายลงใต้ให้พ้นภัย!ช่างแสดงละครเก่งโดยแท้!จากนั้น ใบหน้าของขุนนางบุ๋นบู๊ทั้งราชสำนัก กลับเผยสีหน้าตกตะลึงหวาดกลัว ต่างพากันคุกเข่าโบกคำนับ “ฝ่าบาท ใ
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 556
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 555
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 554
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 553
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 552
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 551
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 550
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 549
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 548
