แชร์

บทที่ 510

ตู้เหวินยวนก็ตะลึงเช่นกัน

เหตุใดผู้ลี้ภัยแห่งนี้ถึงได้ต่างจากที่ตนคิดเอาไว้

มันควรจะมีศพตายเกลื่อนอยู่ทุกพื้นที่ มีเสียงร้องไห้ระงมสะเทือนท้องฟ้าไม่ใช่หรือ ผู้ลี้ภัยทั่วทุกที่สูญเสียญาติพี่น้อง ในใจเศร้าโศกไม่มีที่ให้ระบายมิใช่หรือ?

“นี่...”

ตู้เหวินยวนพยายามคิดหาแผน ทันใดนั้นแววตาของเขาก็เป็นประกาย “ฝ่าบาท! กระหม่อมรู้แล้ว! ต้องมีคนรู้ข่าวล่วงหน้า...”

ใบหน้าของฮ่องเต้หวู่มืดมน “เจ้าหมายความว่าข่าวการมาเยือนเป็นการส่วนตัวของข้ารั่วไหลอย่างนั้นหรือ?”

ตู้เหวินยวนเหลือบมองเว่ยซวิน “มีเพียงคำอธิบายนี้เท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ!”

เว่ยซวินเดือดดาลอย่างหนัก จ้องมองตู้เหวินยวน “ปากเจ้ามันช่างร้ายกาจจริงๆ!”

ตู้เหวินยวนหัวเราะเยาะ “เว่ยกงกง ข้าไม่ได้พูดถึงเจ้าเลย! เจ้าจะเสนอหน้าออกมาทำไม? ไม่ใช่ว่าเจ้าทำผิดอะไรใช่ไหม?”

เว่ยซวินโกรธมากจนพูดไม่ออก

ด้านอำนาจและกลยุทธ์ เว่ยซวินไม่ได้ด้อยไปกว่าตู้เหวินยวน

แต่ด้านคารมคมคาย เว่ยซวินยังตามหลังอยู่มาก

ฮ่องเต้หวู่โบกมือแล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “พวกเจ้าสองคนหยุดทะเลาะกันได้แล้ว! สหายเว่ยไปถามคนในค่ายผู้ลี้ภัยว่ามีคนติดเชื้อมาลาเรียกี่คน แล้วอยู่ที่ไหน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status