บทที่ 1189

องค์หญิงใหญ่แปลกใจมาก “ท่านเจ้ากรม ตกลงเกิดความเปลี่ยนแปลงอันใดขึ้นกันแน่?”

เจ้ากรมอาญาเปล่งเสียงเคร่งขรึม “กระหม่อมพาขุนนางทั้งหลายไปขวางหน้าจวนสกุลซู หว่านล้อมด้วยอารมณ์ อธิบายด้วยเหตุผล แต่หลี่หลงหลินไอ้คนต่ำต้อยคนนั้นกลับไม่หลงกล”

“พูดเยี่ยงไรก็ไม่ยอมให้พวกเราเข้าประตูของจวนสกุลซู”

องค์หญิงใหญ่พูดว่า “เช่นนั้นได้พบองค์ชายสามหรือไม่?”

เจ้ากรมอาญายกน้ำชา ดื่มรวดเดียวจนหมดแล้วพูดเสียงเย็นชา “ไม่ได้เห็นแม้ขนเส้นเดียว! หลี่หลงหลินไอ้คนต่ำต้อยคนนั้นถึงขั้นพูดว่าองค์ชายสามตายแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“อะไรนะ!”

องค์หญิงใหญ่ขมวดคิ้ว สายตาล้วนคือความตกตะลึง

“ท่านเจ้ากรม คำนี้เป็นหลี่หลงหลินพูดเองกับปากจริงหรือ?”

เจ้ากรมอาญาพยักหน้า “จริงแท้แน่นอน เขายังพูดว่าหากข้าอยากพบองค์ชายสามจริง เขาไม่ถือสาที่จะส่งข้าไปสักเที่ยวหนึ่ง”

“เหลวไหลไร้สาระ!”

เจ้ากรมอาญามองออก หลี่หลงหลินกำลังพูดเหลวไหล！

เป้าหมายก็เพื่อไม่มอบองค์ชายสามออกมา

“ดีดีดี!”

องค์หญิงใหญ่ที่เดิมทีเคร่งขรึม จู่ๆ ก็หัวเราะออกมา

เจ้ากรมอาญาตกใจอย่างมาก “องค์หญิงใหญ่ เหตุใดดีใจถึงเพียงนี้?”

องค์หญิงใหญ่พูดยิ้มๆ “ท่านเจ้ากรม เจ้าคิดว่