เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 968
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-01 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 969
กุ้ยโหยวไม่อาจตกลงรับเงื่อนไขของหยุนเจิง อีกครั้ง ไม่กล้าตอบรับด้วยต่อให้เขาตกลง เจียเหยาก็ไม่มีทางตกลง!แน่นอน หยุนเจิงรู้ว่ากุ้ยโหยวไม่มีทางตกลงเงื่อนไขของเขาหนึ่งวันเต็มๆ กุ้ยโหยวเสนออย่างพบหยุนเจิงอยู่หลายครั้ง แต่ถูกคนไล่ให้กลับไปกุ้ยโหยวไม่รู้ว่าพวกหยุนเจิงต้องการทำสิ่งใดกันแน่ ทว่ารับรู้ได้ว่าบรรยากาศภายในค่ายไม่ถูกต้องทั้งค่ายเต็มไปด้วยบรรยากาศตึงเครียดราวกับพายุกำลังจะมาราวกับ...สงครามใหญ่ใกล้เริ่มแล้ว!คิดไปคิดว่า หนังตากุ้ยโหยวก็กระตุกหรือไม่ กองทหารมณฑลทางเหนือจะเป็นฝ่ายบุกโจมตี?สงครามใหญ่ครั้งก่อน กองทหารมณฑลทางเหนือก็เจ็บสาหัสเช่นกันเหตุใดกองทหารมณฑลทางเหนือจึงได้บุกโจมตีรอบใหม่เร็วนัก?หรือว่า หยุนเจิงเดาแผนการขององค์หญิงออกแล้ว?กุ้ยโหยวยิ่งคิดยิ่งไม่สงบ ร้องตะโกนกับทหารยามที่เฝ้าอยู่นอกกระโจมของต้าเฉียน “ข้าต้องการพบจิ้งเป่ยอ๋อง! รีบไปแจ้งเดี๋ยวนี้!”ทหารเมื่อได้ฟัง ก็หันหน้ากลับมามองสายตานั้น ราวกับวสายตาที่มองคนปัญญาอ่อนเผชิญกับสายตาของทหาร กุ้ยหยวนโกรธจนปวดตับอย่างควบคุมไม่อยู่ด้วยความโกรธ กุ้ยโหยวเดินออกไปข้างนอกโดยตรงแต่ว่า เดินไปได้ไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-01องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 970
อีกด้านหยุนเจิงเป็นผู้บัญชาการหลัก อวี๋ซื่อจงนำกองกำลังเก้าพันคน โยกย้ายทหารม้าห้าพันจากชายแดนกู้ เดินทางจากทะเลทรายตะวันตกที่อยู่ด้านตะวันออกของทะเลาทรายเหลืองเข้าประชิดดินแดนเป่ยหวน ส่งทหารราบหนึ่งหมื่นคุ้มกันขนส่งเสบียงแต่ว่า พวกเขาเพียงแค่แกล้งทำเป็นบุก จงใจลากเส้นทางเสบียงให้ยาวขึ้นพวกเขาจะไม่ข้ามทะเลทรายเหลือง ให้เจียเหยาส่งทหารข้ามทะเลทรายเหลือง ไปลอบโจมตีแน้วเส้นทางเสบียงของพวกเขาอีกอย่าง พวกเขาส่งคนลอบเข้าเป่ยหวนลับๆ ไปที่พื้นที่ชายแดนเหมิงกู่และเจินเกอเพื่อก่อความวุ่นวาย เพื่อสร้างความไม่ลงรอยให้กับสองแผ่นดินนี้ ทำให้ทั้งสองฝ่ายตึงเครียดเช่นนี้ ตอนที่พวกเขากำลังควบคุมกำลังหลักของเป่ยหวนในสนามรบ เหมิงกู่และเจินเกอก็จะฉวยโอกาสกัดเป่ยหวน สุดท้าย ส่งคนไปถ่ายทอดคำสั่งให้หลู่ซิ่ง ให้หลู่ซิ่งส่งทูตไปยังกุ่ยฟาง โน้มน้าวให้ทางกุ่ยฟางข้ามดินแดนเฉียนหรง ส่งทหารมาโจมตีเป่ยหวนพร้อมกันกับพวกเขา หากกำจัดเป่ยหวนสิ้นซากได้ ก็จะยกทุ่งหญ้าชิ่นหลินให้กุ่ยฟาง!แผนนี้ ส่วนใหญเป็นแผนที่พวกอวี๋ซื่อจงคิดออกมาหยุนเจิงทำแค่เสริมเพิ่มเติมบางส่วนเสบียง จริงครึ่งปลอมครึ่งอีกอย่าง ทหารราบท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-01องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 971
“พวกเราต้องออกเดินทางแล้ว พวกกู้โหยวจะจัดการเช่นไร? คุมขังไว้ตลอดหรือ?”เวลานี้ เมี่ยวอินถามอีกครั้งหยุนเจิงยิ้มมุมปาก ยิ้มร้าย “หลังพวกเราออกเดินทางแล้ว ให้คนพาพวกเขาส่งไปที่ชายแดนกู้ รอให้ทำศึกครั้งนี้เสร็จแล้ว ค่อยต้อนรับพวกเขา!”ถึงเช่นไร ก็ไม่ให้พวกเขาไปขอสันติที่เมืองจักรพรรดิ!หากอยากเจรจา ทำได้เพียงเจรจากับเขา!แน่นอน ต่อให้เจรจากับเขา ความจริงก็ไม่ได้มีผลมากมายในเมื่อเขาเองก็รู้ว่าเงื่อนไขของเขาโหดร้ายทารุณเกินไป เจียเหยาไม่มีทางตกลง“ใช่ๆ!”ชวีจื้อหัวเราะเสียงดัง “พวกเราห้ามให้คนเป่ยหวนบอกว่าท่านอ๋องเราตระหนี่ขี้เหนียว แม้แต่คนมาแล้วล้วนไม่ต้องรับ!”เมื่อได้ฟังคำของชวีจื้อ เมี่ยวอินหัวเราะอย่างควบคุมไม่อยู่ชวีจื้อช่างชั่วร้ายนัก!“แล้วฟางหยุนซื่อเล่า?”องี๋ซื่อจงถามด้วยรอยยิ้มร้าย “ส่งกลับไปหากุ้ยโหยวหรือไม่? ให้คนชั่วเช่นนั้นครอบครองกระโจมหนึ่งหลัง สิ้นเปลือง!”“ส่งกลับไปเถอะ! ถึงเช่นไรก็ไร้ประโยชน์แล้ว” หยุนเจิงเข้าใจความหมายของอวี๋ซื่อจง “กุ้ยโหยวทุบตีฟางหยุนซื่อเช่นไร พวกเราล้วนไม่ต้องสนใจ ดูละครอย่างสงบใจก็พอแล้ว!”ฟางหยุนซื่อออกมาเพียงลำพังตั้งนาน กุ้ยโ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-02องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 972
แม้กระทั่งคิดเจรจากับหยุนเจิงล้วนไม่มีโอกาส!เขารู้ หยุนเจิงคิดจะทำศึกให้จบแล้วค่อยมาเจรจากับพวกเขา!หากหยุนเจิงชนะอีกครั้ง หยุนเจิงก็จะได้ครอบครองอำนาจโดยสิ้นเชิงขณะที่กุ้ยโหยวกระวนกระวายเดินหมุนไปรอบๆ ชวี้จื้อพาทหารกลุ่มหนึ่งมาถึง จากนั้นก็กล่าวยิ้มแย้มกับกุ้ยโหยว “ท่านทูตกุ้ย ขออภัยด้วยจริงๆ ท่านอ๋องยุ่งมาก ไม่มีเวลามาต้อนรับพวกท่าน! ท่านอ๋องกำชับไว้แล้ว เชิญท่านทูตกุ้ยย้ายไปชายแดนกู้ก่อน รอให้ท่านอ๋องทำธุระเสร็จแล้ว ค่อยมาต้อนรับท่านมูตให้ดี!”“ข้าไม่ไปชายแดนกู้!”กุ้ยโหยวตำหนิ “ข้าต้องการพบจิ้งเป่ยอ๋อง! เจ้าไปบอกเขา ข้าต้องการเจรจากับเขา! ขอแค่เขายอมเจรจา สิ่งใดก็ล้วนเจรจากันได้! รวมไปถึงเงื่อนไขที่เขาเสนอนั่นด้วย!”“ขออภัย ท่านอ๋องไม่อยู่ในค่ายแล้ว”ใบหน้าชวี้จื้อยังเปื้อนยิ้ม จากนั้นก็โบกมือให้ทหารข้างกาย “ส่งท่านทูตเป่ยหวนไปชายแดนกู้!”ทหารรับคำสั่งเข้าไปจับกุ้ยโหยวทันที“ข้าไม่ไปชายแดนกู้!”กุ้ยโหยวขัดขืนดิ้นรน “ปล่อยข้า! ข้าต้องการพบจิ้งเป่ยอ๋อง!”ทว่า ไม่ว่ากุ้ยโหยวดิ้นรนขัดขืนเช่นไร ล้วนไม่มีความหมายกลุ่มทหารดุร้ายเหมือนหมาป่าเหมือนเสือจับเขาลากไปโดยตรงฟางหย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-02องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 973
ราชสำนักเป่ยหวนเจียเหยาได้รับรายงานจากสายลับแล้วกองทหารมณฑลทางเหนือเกิดผิดปกติ ดูจากสถานการณ์ปัจจุบันแล้ว กองทหารมณฑลทางเหนือคิดจะเดินทัพจากทางตะวันออกและตะวันตกสองทิศทางพร้อมกันกองทัพไม่ทราบจำนวนคนของสองเส้นทาง แต่คำนวนคร่าวๆ แล้ว กองทัพสองทางร่วมกันน่าจะมีประมาณห้าหกหมื่นคนหยุนเจิงอยากจะกินเป่ยหวนในคราวเดียว?บางที นี่อาจเป็นเล่ห์เหลี่ยมของหยุนเจิง?พ่ายแพ้หยุนเจิงตั้งหลายครั้ง เจียเหยาสูญเสียความมั่นใจแล้วตอนนี้ ทุกก้าวของหยุนเจิง นางล้วนต้องคิดซ้ำไปซ้ำมา กลัวจะตกหลุมพรางของหยุนเจิงนางรู้ว่านี่เป็นข้อห้ามของคนที่เป็นกุนซือ ทว่านางไม่อาจควบคุมตัวเองได้เป่ยหวนแพ้ไม่ได้แล้ว!แต่ขณะเดียวกัน นี่ก็เป็นโอกาส!ครั้งนี้กองทหารมณฑลทางเหนือบุกมาครั้งใหญ่ หากเอาชนะทัพศัตรูที่บุกมาได้ เป่ยหวนก็ได้โอกาสได้หายใจ อดทนจนถึงฤดูเก็บเกี่ยวใบไม้ร่วงควรสู้เช่นไร?เจียเหยาตอนนี้คิดจะเอาชนะการบุกรุกของกองทหารมณฑลทางเหนืออีกครั้ง แล้วก็คิดจะใช้ความเสียหายน้อยที่สุด แล้วลดจำนวนการส่งทหารให้ได้มากที่สุดแต่น่าเสียดาย ข้อไหนล้วนไม่ง่ายเลยเจียเหยานวดดวงตาแห้งเหือดอย่างเหนื่อยล้า รู้สึกอย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-02องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 974
ให้กุ่ยฟางส่งทหารช่วยเหลือเป่ยหวนต่อกรกับต้าเฉียน ความเป็นไปได้มีไม่มาก“ไม่รู้”เจียเหยาส่ายหน้า “พวกเราตกลงนำฉวนหรงส่งคืนกุ่ยฟาง ทั้งยังยกแผนดินของทุ่งหญ้าชิ่นหลินด้านตะวันออกให้กับกุ่ยฟางเป็นการชดใช้ หากประมุขแคว้นกุ่ยฟางฉลาดมากพอ ก็ควรตอบตกลง! น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า หากเป่ยหวนเราต้องออกจากทุ่งหญ้าชิ่นหลิน ต้าเฉียนคงฉวยโอกาสยึดครองทุ่งหญ้าชิ่นหลิน ถึงตอนนั้นทหารติดอาวุธของเป่ยหวนก็จะคุกคามกุ่ยฟางได้ตลอดเวลา!”หลักการนี้ นางได้บอกกับประมุขแคว้นกุ่ยฟางแล้วตอนนี้ ต้าเฉียนมีจิ้งเป่ยอ๋องที่นิสัยดุร้ายก้าวร้าวอย่างมากต้าเฉียนร่ำรวย จักรพรรดิเหวินก็สนับสนุนหยุนเจิงอย่างมกา ให้ทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่แก่พวกเขาเพื่อเลี้ยงม้า ศักยภาพของกองทหารมณฑลทางเหนือก็จะน่ากลัวถึงที่สุด!อยู่ข้างเตียงตั่ง ง่ายที่จะให้คนหลับจนกรน?หลังทหารแข็งแกร่งม้ากำยำ ช้าเร็วกองทหารมณฑลทางเหนือก็จะลงมือกับกุ่ยฟาง!กุ่ยฟางแม้แต่เป่ยหวนก็ยังเอาชนะไม่ได้ ไหนเลยจะสู้กับหยุนเจิง?ตอนนี้พวกเขาควรละทิ้งบุญคุญความแค้น ร่วมกันจัดการกองทหารมณฑลทางเหนือ ยับยั้งควบคุมอำนาจของกองทหารมณฑลทางเหนือร่วมกัน!“ไม่ว่ากุ่ยฟางจะส่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-02องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 975
“เป่ยหมัวถัวสมควรตาย!”“แค่ทหารม้าสามพันคน กล้ามาบุกพวกเรา?”“องค์หญิง ข้าจะนำทัพทำลายเจ้าพวกทรยศ!”เวลานี้ กี่คนภายในการโจมอ๋องพากันคำรามด้วยความโกรธเคืองเป่ยหมั่วถัวนับว่าเป็นสิ่งใด?ต่อให้เป่ยหวนจะอ่อนแอเพียงใด ก็ไม่ถึงคราให้แคว้นเล็กอย่างเป่ยหมัวถัวมารังแกถุย!เป่ยหมัวถัวกระทังนับว่าเป็นแคว้นเล็กก็ยังไม่ใช่ก็แค่ชนเผ่าใหญ่แห่งหนึ่งเท่านั้น!คิดว่าเป่ยหวนถูกต้าเฉียนตีจนพิการแล้ว ใครก็สามารถกัดได้?เป่ยหวนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของต้าเฉียน ยังไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ขอเป่ยหมัวถัวได้?เจียเหยาเดือดดาล คิดจะสั่งเกออาซูพาคนไปทำลายชนเผ่าให้สิ้นซาก ทว่าทันใดนั้นก็ตื่นตัวต้าเฉียนเห็นได้ชัดว่ากำลังใช้คนเป่ยหมัวถัวเป็นหอกแล้ว!เบื้องหลังของพวกเป่ยหมัวถัว ติดตามมาด้วยกองทัพต้าเฉียน!พวกเขาเสี่ยงส่งทหารออกไปกำจัดชนเผ่าเป่ยหมัวถัว คงต้องติดกับดักแผนร้ายของหยุนเจิงแน่นอนแต่ว่าไปแล้ว หากสามารถทำลายล้างกองกำลังของเป่ยหมัวถัวได้ก่อน ก็สามารถเป็นการเพิ่มขวัญทหารให้กับเป่ยหวนพวกเขาไม่ได้ชนะมาเป็นเวลานานแล้ว ต้องการชัยชนะอย่างเร่งด่วนเพื่อเพิ่มขวัญทหารต่อให้เป็นชัยชยะเล็กน้อยสักสนามก็ตาม!ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-03องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 976
ความกดดันของกองทหารมณฑลทางเหนือ พวกเขาจำเป็นต้องโอนย้ายกำลังทั้งหมดของเหมิงกู่และเจินเกอมาไม่ขอให้พวกเขาเอาชนะกองทหารมณฑลทางเหนือ อย่างน้อยให้พวกเขามีกำลังพอก่อกบฎ!ปู้ตูเงียบเชียบ จากนั้นก็พยักหน้า “เป็นข้าที่คิดไม่รอบครอบ”เจียเหยาค่อยๆ คิด จากนั้นก็กล่าวว่า “ดีที่สุดพาทหารม้าสองหน่วยไปด้วยกัน! บอกพวกเขา พวกเขาเพียงต้องพกเสบียงสำหรับกินระหว่างทาง ขอแค่มาถึงพวกเราทางนี้ ก็สามารถได้กินเนื้อคำโตแล้ว!”ต่อให้คนเป่ยหวนต้องกินแกลบกินหญ้า ก็ต้องช่วยเหลือกองทัพให้เจินเกอและเหมิงกู่กินเนื้อก่อนอย่างน้อยก็ต้องได้กินก่อนสองมื้อ!“ได้!”ปู้ตูเข้าใจในการเดินพัน จึงพยักหน้าเบาๆ “ข้าจู่ๆ มีความคิดหนึ่ง พวท่านเห็นว่าได้หรือไม่”เจียเหยาสมองหมุนแล่นอย่างรวดเร็ว บอกเล่าสิ่งที่ตัวคิดออกมารับสมัครคนจำนวนมากชั่วคราว เจียเหยาคิดว่าไม่มีประโยชน์ใดมากนักความคิดของเจียเหยาคือ รับสมัครสองหมื่นคนมุ่งหน้าไปยังทางเดินทะเลทรายตะวันออกแทนที่กองทหารประจำการเก้าพันคนที่ทางเดินทะเลทรายตัวออกนำทหารชั้นยอดเก้าพันคนย้ายไปที่ทางเดินทะเลทรายตะวันตกเช่นนี้ ทางเดินทะเลทรายตะวันตกก็มีทหารชั้นยอดประมานสองห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-03
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1394
เมื่อได้ฟังโจวเต้ากงบ่นอย่างนี้ หยุนลี่ก็เดาได้ทันทีว่าเจ้านี่ต้องการพูดอะไรต่อไป ชัดเลย เขาคงจะมาขอเกราะจากตนแน่ๆ ใช่ไหม? “พอแล้วๆ!” หยุนลี่ขัดจังหวะคำพูดของโจวเต้ากง “ที่นี่ยังขาดเกราะอีกเท่าไหร่?” “หนึ่งหมื่นสามพันชุด” โจวเต้ากงตอบทันที “ขาดมากขนาดนี้เลย?” ใบหน้าของหยุนลี่กระตุกเล็กน้อย “ตามที่เจ้าพูด คนหนึ่งหมื่นที่ประจำอยู่ห่างออกไปสิบห้าลี้ก็แทบไม่มีเกราะเลยใช่ไหม?” “พ่ะย่ะค่ะ!” โจวเต้ากงพยักหน้า “หนึ่งหมื่นนั้นล้วนเป็นทหารที่เพิ่งเกณฑ์ใหม่ และตอนนี้กำลังฝึกซ้อมอยู่ที่นั่น…” ฝึกซ้อม? ใบหน้าของหยุนลี่มืดครึ้ม เกือบจะสบถออกมา ไม่มีเกราะป้องกัน นี่ก็เรียกว่าฝึกซ้อมหรือไงวะ? นี่มันเรียกว่าทิ้งข้าวเปลืองเบี้ยเลี้ยงมากกว่า! ถ้าเจ้าหกยกพลบุกมา จะหวังพึ่งคนพวกนี้ได้ไหม? พวกทหารนี่คงเป็นแค่เป้าซ้อมมือให้เจ้าหกไม่ใช่หรือไง? บ้าบอคอแตก! แนวป้องกันนี่ ไม่มีเสียยังจะดีกว่า! อย่างนี้ ราชสำนักยังประหยัดค่าใช้จ่ายได้มหาศาลอีกด้วย! หยุนลี่โมโหจนแทบจะระเบิด แต่ก็ไม่อาจระบายความโกรธใส่โจวเต้ากงได้ เรื่องนี้จะไปโทษโจวเต้ากงก็ไม่ได้! เกรา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1393
ฟู่โจวหัวเมืองเมืองสี่ทิศนี่คือพื้นที่ที่ใกล้กับซั่วเป่ยที่สุดของฟู่โจว หยุนเจิงจะจัดพิธีสมรสกับเจียเหยาที่ฟู่โจว การสร้างจวนอ๋องใหม่ในเวลาสั้นๆ เป็นไปไม่ได้ จึงต้องซื้อจวนจากเหล่าขุนนางใหญ่ในหัวเมืองสี่ทิศแทน เดิมทีเรื่องนี้ควรเป็นหน้าที่ของหยุนลี่ องค์รัชทายาท ที่จะช่วยดูแลจัดการ แต่หยุนลี่ไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย สั่งให้ขุนนางในกรมพิธีการตัดสินใจกันเอง เขาเกลียดชังหยุนเจิงจนแทบอยากสับร่างหยุนเจิงเป็นชิ้นๆ แล้วจะให้เขามาช่วยเลือกจวนให้อย่างนั้นหรือ? ถ้าให้ช่วยเลือกโลงศพแทน เขาคงรีบทำอย่างกระตือรือร้นแน่! หลังจากโยนเรื่องวุ่นวายเหล่านี้ให้ขุนนางระดับล่างจัดการ หยุนลี่ก็พาคนเดินทางไปยังค่ายใหญ่หัวเมืองสี่ทิศ นับตั้งแต่จ้าวจี๋นำทัพไปยังเขตตะวันตกเฉียงเหนือ ฟู่โจวก็เหลือเพียงกองกำลังสามหมื่นนาย และกองกำลังทั้งสามหมื่นนายนี้ก็เกือบทั้งหมดประจำอยู่ในหัวเมืองสี่ทิศ หยุนลี่ไม่หวั่นเกรงที่จะถูกตำหนิเรื่องการติดต่อกับแม่ทัพในกองทัพโดยพลการ การตรวจสอบค่ายใหญ่ในหัวเมืองสี่ทิศ เป็นภารกิจที่จักรพรรดิเหวินมอบหมายให้เขาก่อนที่จะเดินทางไปยังซั่วเป่ย เมื่อหยุนลี่พาคนมา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1392
“เสด็จพ่อ ที่ซั่วเป่ยขาดแคลนอาหารอย่างหนัก!” หยุนเจิงกล่าวด้วยสีหน้าทุกข์ใจ “ตอนนี้ลูกไม่ได้ดูแลแค่ชาวซั่วเป่ย แต่ยังต้องเลี้ยงดูคนในเขตปกครองทหารตะวันตกเฉียงเหนือ อีกทั้งเป่ยหมัวถัว กุ่ยฟาง เป่ยหวน ทุกพื้นที่เหล่านี้…” “คำพูดพวกนี้ไปบอกพี่สามของเจ้าสิ อย่ามาพูดกับข้า!” จักรพรรดิเหวินไม่ฟังคำพร่ำบ่นของหยุนเจิง ตัดบทอย่างไร้เยื่อใย บอกกับเจ้าสาม? หยุนเจิงเบะปาก แค่มันเทศในห้องใต้ดินนี้ เจ้าสามจะซื้อไหวหรือ? ตามราคาที่ตนตั้งไว้ก่อนหน้า ถ้าเจ้าสามไม่จ่ายเงินออกมาสักหลายล้านตำลึง คงไม่มีทางซื้อมันเทศในห้องนี้ได้ ถ้าถึงขั้นนั้น เจ้าสามคงต้องกลายเป็นหัวหน้าแผนกปล้นบ้านประจำราชสำนักต้าเฉียนแน่! มองเห็นสีหน้าขัดใจของหยุนเจิง จักรพรรดิเหวินวางมันเทศในมือ พลางตบไหล่หยุนเจิงอย่างแรง “จงจำไว้ ประชาชนในเขตในก็ล้วนเป็นราษฎรในความดูแลของเจ้า!” นั่นไง! เริ่มมาล้างสมองกันอีกแล้ว! หยุนเจิงบ่นในใจ พลางเปลี่ยนเรื่องถาม “เสด็จพ่ออยากลองชิมรสมันเทศนี่ไหม?” “ตอนนี้เลย?” จักรพรรดิเหวินแปลกใจเล็กน้อย “อื้ม” หยุนเจิงพยักหน้า “มันเทศนี่ปอกเปลือกแล้วกินดิบได้ กินน้อ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1391
ผ่านไปไม่กี่วัน พวกเขาก็เดินทางกลับถึงเมืองติ้งเป่ยจนได้ ด้วยเหตุที่จักรพรรดิเหวินทรงกำชับไว้ล่วงหน้า การเสด็จมายังเมืองติ้งเป่ยครั้งนี้จึงถูกปิดเป็นความลับอย่างเข้มงวด มีเพียงผู้คนในจวนอ๋องเท่านั้นที่รับทราบ ครั้นถึงเมืองติ้งเป่ย จักรพรรดิเหวินก็ไม่ได้รีบไปยังจวนอ๋องในทันที แต่กลับยืนกรานให้หยุนเจิงพาไปชมมันเทศเสียก่อน ถึงกับดึงตัวไปก็ยังไม่ยอม หยุนเจิงถึงกับเอ่ยว่าให้คนยกมันเทศมาถวายให้ทอดพระเนตรที่จวนก็ยังไม่ยอม ทั้งยังยืนกรานจะไปดูด้วยพระองค์เองที่ห้องใต้ดินเก็บมันเทศ หยุนเจิงเริ่มระแวงหนักว่าตาแก่นี้คงกลัวว่าตนจะยกมันเทศไม่กี่หัวมาหลอกให้พอพระทัย จึงต้องการไปตรวจดูคลังสำรองเสียก่อนว่าจะสามารถยึดมันเทศไปจากตนได้สักเท่าใด ด้วยการยืนกรานของจักรพรรดิเหวิน หยุนเจิงจึงจำต้องพาไปยังสถานที่เก็บมันเทศแห่งหนึ่ง แม้ว่ามันเทศจะถูกแบ่งเก็บไว้ในห้องใต้ดินหลายแห่ง แต่สถานที่เหล่านั้นก็อยู่ติดกัน เพื่อให้สะดวกต่อการจัดการยามเฝ้ารักษา จักรพรรดิเหวินเพียงลงจากรถม้า ก็เห็นกองทหารจำนวนมากสวมเกราะพร้อมอาวุธครบมือ “เจ้าช่างเฝ้าแน่นหนาดีจริง! หรือเจ้ากลัวใครจะมาขโมยมันเทศของเจ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1390
“จะใช้เงินมากมายขนาดไหนกัน?” “ก็เยอะจริงพ่ะย่ะค่ะ แม้แต่ลูกเองยังไม่อยากเชื่อเลยว่าลูกใช้เงินไปมากขนาดนี้” หยุนเจิงทำหน้ามุ่ยเหมือนคนมีทุกข์ จนเยี่ยจื่อที่อยู่ข้างๆ แทบอยากจะตีเขา เจ้าคนนี้นี่! พูดเกินจริงก็ต้องมีขอบเขตบ้างสิ! เสด็จพ่ออย่างไรก็เป็นถึงกษัตริย์ แม้จะไม่ทราบรายละเอียดว่าการสร้างเมืองใช้เงินเท่าไร แต่ก็น่าจะพอรู้คร่าวๆ อยู่บ้าง สิบล้านตำลึงขึ้นไป เขากล้าพูดออกมาได้อย่างไร? นี่มันก็เหมือนกับการโกหกเสด็จพ่ออย่างโจ่งแจ้งเลยไม่ใช่หรือ? “พอแล้ว อย่ามาทำตัวพล่ามเป็นคนจนให้ข้าฟังเลย!” จักรพรรดิเหวินเหลือบมองหยุนเจิงด้วยหางตา “ข้าไม่ได้อยากได้เงินของเจ้าหรือธุรกิจทำเงินของเจ้า! และเจ้าก็อย่าหวังจะได้สักตำลึงจากข้าเลย ท้องพระคลังตอนนี้ไม่มีเงินให้เจ้าแล้ว!” พล่ามว่าจนหรือ? เขาอยากพล่ามว่าจนนักหรือ! ในปีนี้ ต้าเฉียนก็ถือว่าเจอภัยพิบัติไม่น้อย ใช้เงินไปเหมือนน้ำไหล ถ้าไม่ใช่เพราะเงินสะสมจากหลายปีที่ผ่านมา ราชสำนักคงอดอยากไปแล้ว! “ก็ได้ๆ!” หยุนเจิงพยักหน้ารับหลายครั้ง ในใจโล่งอกอย่างยิ่ง เขายังกลัวว่าเสด็จพ่อจะมาที่นี่เพื่อมารีดไถ โดยเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1389
วันถัดมา จักรพรรดิเหวินที่เหนื่อยล้าจากการเดินทางก็ตื่นสายเล็กน้อย หลังจากรับประทานอาหารเช้าอย่างง่ายๆ จักรพรรดิเหวินก็ให้ทุกคนพาเดินสำรวจในเล่ออาน จักรพรรดิเหวินไม่ได้เปิดเผยฐานะตนเอง ไม่ได้พาผู้ติดตามมากมาย และยังปลอมตัวเล็กน้อยเพื่อเลี่ยงความยุ่งยาก หลังจากเดินสำรวจรอบเมือง จักรพรรดิเหวินก็ค่อนข้างพอใจ ระหว่างเดินบนถนนในเมือง จักรพรรดิเหวินก็ย่อตัวลงดูอะไรบางอย่าง “นี่มันอะไรหรือ?” จักรพรรดิเหวินชี้ไปที่ปูนระหว่างก้อนอิฐสองก้อนแล้วถาม “นี่คือปูนซีเมนต์” หยุนเจิงอธิบาย “มันทำหน้าที่เหมือนกาวข้าวเหนียว แต่มีความแข็งแรงกว่าเล็กน้อย และหาง่ายกว่า ไม่เปลืองข้าว แค่ปริมาณการผลิตยังน้อยอยู่” “สิ่งนี้ใช้ได้ทีเดียว!” จักรพรรดิเหวินลุกขึ้นช้าๆ “เจ้าเคยคิดจะขายปูนซีเมนต์นี้ไปพื้นที่เขตในหรือไม่?” “นั่นคงยากหน่อย” หยุนเจิงส่ายหัว “ซั่วเป่ยยังขาดปูนนี้มาก จะเอาไปขายที่เขตในได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งนี้ส่วนใหญ่ใช้ในงานของราชสำนัก ชาวบ้านทั่วไปไม่จำเป็นต้องใช้” “เช่นนั้น มันเทศล่ะ?” จักรพรรดิเหวินมองหยุนเจิงด้วยรอยยิ้ม “ข้าได้ยินมาว่ามันเทศในซั่วเป่ยป
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1388
“ห้ะ?” หยุนเจิงเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง แทบไม่เชื่อหูตัวเอง “วางใจเถอะ ข้ารู้ขอบเขตดี” จักรพรรดิเหวินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “นี่เป็นช่วงสำคัญที่เจ้าจะรวบรวมใจชาวเป่ยหวน แม้ข้าจะอยากไปบวงสรวงฟ้าดินที่เขาเทพหมาป่า แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลา ข้าเข้าใจดี” “เสด็จพ่อ นี่ไม่ใช่เรื่องของขอบเขตหรือไม่ขอบเขตนะพ่ะย่ะค่ะ!” หยุนเจิงคร่ำครวญแทบล้มประดาตาย “เสด็จพ่อจะไปเยือนวังหลวงเป่ยหวน เรื่องนั้นไม่มีปัญหา แต่เสด็จพ่อคิดดูเถิด หากเสด็จพ่อไป ลูกคงต้องนำทัพสักหมื่นสองหมื่นนายเพื่อคุ้มครองเสด็จพ่อใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ? ทัพหมื่นสองหมื่นนาย เดินทางหน้าหนาว ต้องขนเสบียงและเสื้อผ้ากันหนาวแค่ไหน? ไปกลับอย่างไรเสียก็ต้องใช้เวลาหนึ่งถึงสองเดือนใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ?” นี่ยังไม่รวมว่าต้องออกเดินทางจากค่ายใหญ่เขาห่านป่าหวนกลับ! หากออกเดินทางจากที่อื่น เวลาก็ยิ่งนานกว่านี้! นี่เป็นการเดินทางของฮ่องเต้นะ! จะให้เดินทางเร่งด่วนตลอดทางก็ไม่ได้! ต่อให้เสด็จพ่ออยากไปจริง ก็ควรรอเวลาที่เหมาะสมกว่านี้! “สักสองเดือนก็สักสองเดือนเถอะ!” จักรพรรดิเหวินกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “อย่างไรเสีย เจ้าก็ไม่จัดงานแต่งกับเจียเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1387
จักรพรรดิเหวินหยุดครู่หนึ่ง ก่อนถ่ายทอดคำที่จักรพรรดิพระองค์ก่อนเคยกล่าวไว้ให้หยุนเจิงฟัง ผู้เลี้ยงแกะในมือนั้น ต้องมีผืนดิน หมาป่า แกะ และสุนัข! ผืนดิน คือกฎเกณฑ์ ขีดเส้นจำกัดไว้เป็นคอก หมาป่าคือภัยคุกคาม บอกฝูงแกะว่าอย่าได้วิ่งพล่าน ในพื้นที่ที่ขีดเส้นให้เท่านั้นจึงจะปลอดภัยจากหมาป่า แกะ คือหัวหน้าฝูง ขณะเลี้ยง หากควบคุมหัวหน้าฝูงได้ ฝูงแกะก็จะไม่หลงทาง สุนัขช่วยต้อนฝูงแกะ นำแกะที่ไม่เชื่อฟังกลับเข้าฝูง เมื่อได้ฟังคำพูดของจักรพรรดิเหวิน หยุนเจิงก็อดไม่ได้ที่จะตระหนักในทันที ไม่ต้องสงสัยเลยว่า จางฮว๋ายก็คือหัวหน้าฝูงแกะตัวนั้น ไม่ว่าจะเป็นจักรพรรดิพระองค์ก่อนหรือเสด็จพ่อ ต่างก็ต้องการหัวหน้าฝูงตัวนี้เพื่อควบคุมฝูงแกะ ผ่านไปครู่หนึ่ง หยุนเจิงก็เอ่ยถามอีกครั้งว่า “เสด็จพ่อคงไม่ได้คิดจะส่งเกาซื่อเจินมาให้ลูกเป็นหัวหน้าฝูงใช่ไหม?” “เจ้าคิดว่าเกาซื่อเจินมีความสามารถจะเป็นหัวหน้าฝูงหรือ?” จักรพรรดิเหวินเผยรอยยิ้มเหยียดหยาม กล่าวอย่างมีนัยว่า “หัวหน้าฝูงไม่ใช่ว่าใครจะเป็นได้!” เช่นนี้เองหรือ? หยุนเจิงครุ่นคิดอยู่ในใจ จริงแท้ เกาซื่อเจินไม่มีความสามาร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1386
คนเราไม่ใช่หญ้าหรือไม้ ใครเลยจะไร้ซึ่งความรู้สึก? แต่ตราบใดที่ขึ้นนั่งบนบัลลังก์จักรพรรดิ หลายเรื่องก็จะมิอาจทำตามใจตนได้อีก เมื่อได้ขึ้นครองราชย์ ไม่ว่าเจ้าจะมีสถานะอื่นใดมากมาย สถานะแรกของเจ้าก็คือจักรพรรดิ! “ความจริง ลูกไม่ได้คิดถึงตำแหน่งนั้นมากมายเลยพ่ะย่ะค่ะ” หยุนเจิงกล่าวอย่างจริงจัง “ก็เพราะลูกเข้าใจสิ่งที่เสด็จพ่อพูด ลูกถึงไม่อยาก…” “เจ้าคิดว่าตอนนี้ยังเป็นเรื่องที่เจ้าเลือกเองได้หรือ?” จักรพรรดิเหวินตัดคำพูดของหยุนเจิงทันที “หากเจ้าไม่ขึ้นครองราชย์ แล้วผู้คนภายใต้บังคับบัญชาของเจ้าจะเป็นเช่นไร? บรรดาแม่ทัพผู้สร้างผลงานยิ่งใหญ่เหล่านี้ ใครเล่าจะทำให้พวกเขารู้สึกวางใจได้ นอกจากเจ้า?” เพราะผลงานสูงจนสั่นคลอนพระราชอำนาจใช่หรือไม่? หยุนเจิงยิ้มอย่างจนปัญญา ในข้อนี้ เขาเองก็เห็นด้วย นับแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มีแม่ทัพมากมายที่สร้างผลงานยิ่งใหญ่แต่ต้องจบชีวิตอย่างน่าเศร้า เพียงเมื่อพวกเขาสิ้นชีวิต จักรพรรดิจึงจะวางใจได้ ไม่ฉะนั้น เมื่อแม่ทัพผู้เกรียงไกรส่งเสียงเรียก ใครเล่าจะไม่เกรงกลัว? “เรื่องในวันข้างหน้า ไว้ค่อยว่ากันเถิดพ่ะย่ะค่ะ!” หยุนเจิงไ
