บทที่ 834

เจียเหยาครุ่นคิดเงียบๆ จากนั้นกล่าวกับเกออาซู “ให้พวกเขาเอาวัวแพะมาแลกคนเถอะ! แพะอ้วนสิบตัวหรือวัวหนึ่งตัวแลกกับผู้บาดเจ็บสาหัสหนึ่งคน!”

ปศุสัตว์อย่างไรก็มีชีวิต

ถูกใส่ยาพิษหรือไม่ แค่ดูก็รู้แล้ว

ถึงเช่นไรล้วนนำมาบริโภค

“นำวัวแพะมาเลือกหรือ?”

เกออาซูขมวดคิ้วกล่าว “มิฉะนั้น เอาเยอะหน่อยเถอะ?”

“เจ้าคิดว่าหยุนเจิงโง่หรือ?”

เจียเหยาช้อนลูกตา “เอามากเกินไป เขาก็ไม่แลกแล้ว! พวกเราไม่อาจฆ่าผู้บาดเจ็บสาหัสที่พวกเขาทิ้งไว้ ยังต้องหาคนรักษาพวกเขา ยังต้องเปลืองเสบียงอาหารเลี้ยงพวกเขา สุดท้ายแล้ว พวกเราก็เสียเปรียบ...”

ผู้บาดเจ็บสาหาเหล่านี้หายิ่งอยู่นาน ยิ่งตายเยอะขึ้น

แทนที่จะเป็นเช่นนี้ ไม่สู้ถือโอกาสตอนที่คนเหล่านั้นยังมีลมหายใจ รีบแลกเปลี่ยนของกินกลับมาบ้างดีกว่า

มากน้อยก็สามารถคลี่คลายปัญหาขาดแคลนเสบียงของพวกเขาได้บ้าง

เกออาซูครุ่นคิด พยักหน้าตกลง

“ใช่แล้ว ศพที่เขาทิ้งไว้สองร้อยร่าง ก็เอาไปแลกพร้อมกัน ทุกสองศัพแลกแพะสองตัว...”

เจียเหยากำชับเพิ่มอีกครั้ง

ศพเหล่านี้ ทิ้งไว้บนที่ดินของพวกเขาก็ไม่มีประโยชน์

แลกแพะกลับมาได้บ้าง มากน้อยก็นับว่าคุ้มค่า

……

วันถัดไป หยุนเจิงได้รับจดห