บทที่ 801

นอกด่านเป่ยลู่ เสิ่นลั่วเยี่ยนทำตามคำสั่งของหยุนเจิง ตอนที่แลกเปลี่ยนตัวประกัน ยิงธนูปลิดชีวิตเว่ยเหวินจง

หยุนลี่ด่ารุนแรงด้วยความโกรธสองสามประโยค จากนั้นก็พาคนจากไป

แม้ต้องจ่ายเงินสี่แสนตำลึงเงิน แต่เว่ยเหวินจงก็นับว่าตายแล้ว!

หยุนลี่ในเวลานี้ เจ็บปวดแต่มีความสุขเช่นกัน

“เหตุใดพวกเขาไม่ห้ามเขาไว้หน่อย?”

เมื่อรู้เรื่องนี้ ฮูหยินเสิ่นดุเยี่ยจื่อและเสิ่นลั่วเยี่ยนทันที

“พวกเราห้ามเขาเพื่อสิ่งใดเล่า?”

เสิ่นลั่วเยี่ยนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ได้สี่แสนตำลึงเงินมาเปล่าๆ ทั้งยังได้ฆ่าเว่ยเหวินจงด้วยตัวเองล้างแค้นให้เหล่าทหาร เป็นเรื่องดี!”

“เรื่องดีอะไร!” ฮูหยินเสิ่นจ้องเสิ่นลั่วเยี่ยนด้วยความหงุดหงิด “พวกเจ้าฆ่าเว่ยเหวินจง ในราชสำนักต้องมีคนคิดว่าพวกเจ้าใส่ร้ายเว่ยเหวินจง! แต่หากเว่ยเหวินจงตายระหว่างคุ้มกันกลับเมืองจักรพรรดิ คนในราชสำนักจะคิดว่ารัชทายาทฆ่าคนปิดปาก เช่นนี้ ก็สามารถทำลายชื่อเสียงของรัชทายาท!”

สี่แสนตำลึงเงิน นับว่าไม่น้อยเลย

ข้าวสารหนึ่งตั้น ราคาประมาณหนึ่งตำลึงเงินเท่านั้น!

ใช้เงินสี่แสนตำลึงเงินไปซื้อเสบียง สามารถให้กองทหารมณฑลทางเหนือสองแสนห้าหมื่นคนกินอิ่มไปได้สองสามเด