เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 718
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 719
ชายแดนเมืองเว่ยหยุนเจิงนำกองทัพมาถึงประตูเมืองเว่ยแล้วกองประจำการของเมืองเว่ยน้อยกว่าที่พวกเขาคิดมากฉินชีหู่อาศัยเครื่องแต่งกายปลอมของพวกเขา ยึดครองประตูเมืองเว่ยได้สำเร็จรอจนกองทัพของหยุนเจิงมาถึง กองทหารรักษาการณ์เมืองเว่ยไร้เจตนาต่อต้าน หลังจากเหลือศพหลายร้อยทิ้งเอาไว้ ทหารคนอื่นก็ยอมแพ้และหนีไปแล้วหยุนเจิงสั่งคนป้องกันประตูเมืองเว่ยไว้ให้ดี ส่วนคนที่เหลือไปเก็บรวบรวมเสบียงภายในเมืองในเมื่อเมืองเว่ยมีกองทหารรักษาการณ์ ก็ย่อมต้องมีเสบียงรวบรวมได้เท่าใดก็เอาเท่านั้นแม้ว่าจะเพียงพอให้คนและม้าหมื่นคนของพวกเขาอิ่มได้สักมื้อก็ยังดีหยุนเจิงกำลังจะเข้าเมือง กลับเห็นป่าที่อยู่ไม่ไกลเมื่อถามถึงได้รู้ กลางป่านั้นคือแม่น้ำสายรองสายหนึ่งรองแม่น้ำไป๋สุ่ยแม่น้ำสายรองคดเคี้ยว ตำแหน่งท้ายน้ำทำให้เกิดทุ่งหญ้ามู่หม่าเช่นนั้นหรือหยุนเจิงครุ่นคิดเงียบๆ สั่งคนไปจุดไฟเผาป่าทันทีจุดไฟหลายตำแหน่งหน่อย จะดีมากหากทำให้ไฟไหม้ป่าขึ้นมา“เจ้ามันไร้คุณธรรมเสียจริง!”เมี่ยวอินมองหยุนเจิงอย่างมีเสน่ห์ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาไอสารเลวนี่แม้แต่สถานที่ให้ทหารไล่ตามมาด้านหลังก็ยังไม่เหล
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 720
“จะไปแล้วหรือ?”ฉินชีหู่ขมวดคิ้วกล่าว “พวกเราเพิ่งตีเมืองเว่ย แม้แต่พายลมยังไม่ได้นั่งจนร้อนเลย!”“ตอนนี้ยึดชายแดนเว่ยไปก็ไม่มีประโยชน์”หยุนเจิงส่ายหน้ากล่าว “พวกเราไม่อาจปล่ยอให้กองทัพศัตรูเติมเสบียงได้! พวกเราบึกไปยังชนเผ่าเป่ยหวนที่อยู่ใกล้เมืองเว่ยที่สุดโดยตรง คืนนี้ก็นอนที่ชนเผ่าแห่งนั้น!”ฉินชีหู่ครุนคิดเล็กน้อย “เช่นนั้นข้านำคนไปจู่โจมชนเผ่าแห่งนั้น!”“ท่านเพิ่งพาคนไปสู้รบมา พักผ่อนสักหน่อย!”หยุนเจิงปฏิเสธ “พอแล้ว เรื่องนี้ก็ตกลงตามนี้! พวกท่านต้องส่งไปสืบสถานการณ์ทหารที่ไล่ตามมาด้านหลัง ต้องไปก่อนที่ทหารที่ไล่ตามจะตามมาทัน พยายามมารวมตัวกับพวกเราที่ชนเผ่าแห่งนั้นให้เร็วที่สุด!”“ก็ได้!”ฉินชีหู่ตอบอย่างจนปัญญา จากนั้นก็ถาม “เชลยศึกเหล่านี้ฆ่าให้หมด?”“ไม่ต้อง!”หยุนเจิงส่ายหน้า “ถึงเช่นไรเชลยศึกเหล่านี้ก็บาดเจ็บไม่เบา เหลือไว้ให้พวกเขาเถอะ! พวกเขาไม่สามารถทิ้งคนเหล่านี้ไว้ไม่สนใจได้หรอกกระมัง?ฉินชีหู่ขมวดคิ้ว “แต่ท่านถามเรื่องชนเผ่าแห่งนั้นก็พวกเขาแล้ว ทหารไล่ตามถามพวกเขา ก็รู้แล้วว่าพวกเราไปทางใดไม่ใช่หรือ?”“รู้แล้วเป็นเช่นไร?” หยุนเจิงไม่เห็นด้วย “หากพวกเขามีค
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 721
เผชิญหน้ากับทหารต้าเฉียนอาวุธครบมือดุดันราวกับหมาป่าเหมือนเสือ ชนเผ่าที่ไร้ชายหนุ่มก็พ่ายแพ้อย่างรวดเร็วคนชราและเด็กที่เหลือถูกทหารม้าเป่ยหวนล้อมเอาไว้การประมาณการคร่าวๆ น่าจะไม่ต่ำกว่าสองพันคนมองดูทหารม้าต้าเฉียนจิตสังหารเข้มข้น ทุกคนตกใจกลัวตัวสั่น“เจ้าคิดจะลงโทษพวกเขาเช่นไร?”เมี่ยวอินกระซิบถามหยุนเจิง ด้วยความตื่นตระหนกแปลกๆแม้รู้ว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นศัตรู แต่เห็นคนชราและเด็กไร้ที่พึ่งเหล่านี้ เมี่ยวอินรู้สึกทำใจไม่ได้แม้นางจะรู้ว่าตัวเองนั้นมีความใจดีของผู้หญิง แต่ในใจก็ยังหวังว่าหยุนเจิงจะไม่ฆ่าคนเหล่านี้สงครามก็เรื่องของสงคราม!บางที นางหวังว่าหยุนเจิงยังเหลือความเป็นมนุษย์!นางหวังว่าผู้ชายของนางมีคนมีเลือดมีเนื้อ ไม่ใช่คนเชือดสัตว์เลือดเย็นหยุนเจิงเรียกนายกองทหารม้า จากนั้นก็ถามเสียงเข้ม “เจ้ารู้ก็การฆ่าคนบนทุ่งหญ้าหรือไม่?”“รู้!”นายกองทหารม้าพยักหน้า “ตามกฎของทุ่งหญ้า หากทุกชนเผ่าเกิดการต่อสู้ คนชราไม่ฆ่า สู้ไม่เกินข้าม้า ไม่ฆ่า!”หยุนเจิงเงยหน้ามองเหล่าคนที่ตัวสั่นงกๆ สั่งเสียงเข้ม “ในเมื่อรู้ เช่นนั้นก็จัดการตามกฎ!”สร้างความวุ่นวายให้โลกฆ่าพระมารดา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 722
“เอาล่ะ เลิกซึ้งได้แล้ว”หยุนเจิงยิ้มมองฉินชีหู่ จากนั้นก็ถาม “ตอนที่พวกท่านมา มีทหารไล่ตามหรือไม่?”“ไม่มี!”ฉินชีหู่หัวเราะ “ข้าส่งคนตรวจดูด้านหลัง ทหารไล่ตามเหล่านั้นเข้าเมืองเว่ยแล้ว คิดว่าคงนอนพักค้างคืนที่เมืองเว่ย แต่ว่า ม้าศึกของพวกเขาคืนนี้คงต้องหิวท้องร้องแล้ว ฮ่าๆๆ...”เวลานี้ อาหารสำหรับคนยังจัดการง่ายหากไม่ได้จริงๆ ก็ฆ่าม้าศึกบรรเทาความหิว นี่กว่าเปล่าให้คนหิวตายฆ่าม้าศึกห้าร้อยตัว พอจะให้คนสองหมื่นคนกินอิ่มไปด้วยหนึ่งมื้อแล้วแต่อาหารสำหรับม้าศึก กลับจัดการไม่ง่ายอย่าว่าแต่อาหารสัตว์ในเมืองเว่ยเลย แม้แต่หญ้าเหี่ยวเฉาที่อยู่ริมสองฝั่งของแม่น้ำสายรองของแม่น้ำไป๋สุ่ย หยุนเจิงก็ส่งให้คนเผาทิ้งหมดแล้ว!ทหารไล่ตามด้านหลังพวกเขาคิดจะเติมเต็มความหิวให้ม้าศึก ยิ่งยากขึ้นไปอีก“เช่นนั้นก็ดี!”หยุนเจิงพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็กล่าวเตือน “แม้เป็นเช่นนี้ แต่พวกเราก็จำเป็นต้องเพิ่มความระวัง ระวังทหารไล่ตามเปลี่ยนจากทหารม้าเป็นทหารราบ เคลื่อนทัพมาจู่โจมตอนกลางคืน!”พวกเขาเดินทางไกลมาหนึ่งวัน ระหว่างนั้น ม้าศึกยังได้กินหญ้าและธัญพืชบ้าง ม้าศึกหลายตัวเหนื่อยแล้วทหารไล่ตา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 723
ชายแดนเมืองเว่ยเกออาซูยืนด้วยใบหน้าเขียวคล้ำอยู่นอกป่าที่ถูกไฟเผาเมื่อรวมกับสิ่งที่ทหารบาดเจ็บพูดถึงรอยกีบม้าบนหิมะ โดยพื้นฐานแล้วสามารถคาดการณ์ได้แล้ว กลุ่มทหารม้าชั้นยอดต้าเฉียนบุกไปยังชนเผาที่อยู่ใกล้เมืองเว่ยที่สุดแล้วเวลานี้ ชนเผ่าแห่งนั้นคงถูกทำลายหมดสิ้นแล้วอีกทั้ง เผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ เกออาซูไม่สามารถทำสิ่งใดได้เลยเวลาตลอดทั้งวัน ม้าศึกของพวกเขากินธัญพืชที่พักมาเป็นครั้งคราวเท่านั้นตอนนี้ คนและม้าของพวกเขาล้วนขาดเสบียงแล้ว!เจ้าพวกชาวต้าเฉียนที่สมควรตาย เผ้าแม้กระทั่งหญ้าแห้งริมแม่น้ำ!ไม่เปิดโอกาสให้เขาได้เติมอาหารให้ม้าศึกของพวกเขาเลยแม้แต่น้อย!ระยะห่างจากพวกเขากับทัพศัตรูแค่สามสิบลี้เท่านั้น!แต่สามสิบลี้นี้ ราวกับเปลี่ยนเป็นคูเมืองตามธรรมชาติแล้ว!ม้าศึกของพวกเขาวิ่งไม่ไหวแล้ว!เดิมก็ไม่มีทางตามทหารม้าของต้าเฉียนทัน!ไม่ต้องคิดก็รู้ รอให้ทหารม้าต้าเฉียนออกจากชนเผ่าแห่งนั้น คงเผาเสบียงอาหารของชนเผ่าแห่งนี้จนไม่เหลือซาก!รอให้พวกเขาค่อยๆ ตามไป ม้าและคงก็ไม่มีเสบียงให้เติมแล้วเมื่อเป็นเช่นนี้ โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาไม่มีทางตามทหารม้าต้าเฉียนที่สมควรตายเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 724
ขณะที่เกออาซูตบหน้าฟางหยุนซื่อด้วยความโมโหไม่หยุด ทหารราบคนหนึ่งรีบร้อนวิ่งมา “ท่านแม่ทัพ องค์หญิงเจียเหยามาถึงแล้ว...”เจียเหยา?เกออาซูใจกระตุก ผลักฟางหยุนซื่อออก รีบร้อนพลิกตัวขึ้นหลังม้า วิ่งไปในเมืองแม้ม้าของเขาเทียบไม่ได้กับย่ำเหมันต์ของปานปู้ แต่ก็นับว่าเป็นม้าชัดเลิศที่วิ่งได้พันลี้ต่อให้เป็นเช่นนี้ ความเร็วของม้าตัวนนี้ไม่ได้กินอาหารตลอดวันลดไปอย่างมากม้าของเขายังเป็นเช่นนี้ นับประสาสิ่งใดกับม้าศึกของทหารทั่วไป?หากทำตามวิธีของฟางหยุนซื่อจริง ไม่เพียงทำให้ม้าศึกทั้งหมดของพวกเขาสิ้นเปลือง กองทัพสองหมื่นของพวกเขา เกรงว่าคงพิการหมดแล้วกลับมาค่อยจัดการไอสุนัขนี่!เกออาซูเต็มไปด้วยความโกรธอยู่เต็มอก กลับเข้าไปในเมืองเจียเหยาพาองครักษ์คนสนิทสิบกว่าคนควบม้ามาตลอดทาง คนและม้าของพวกเขาล้วนเหนื่อยล้า“เกาอาซูคาราวะองค์หญิง”เมื่อเห็นเจียเหยา เกออาซูรีบทำความเคารพ“ท่านแม่ทัพไม่ต้องมากพิธี”เจียเหยาโบกมืออย่างเหนื่อยล้า จากนั้นก็ไถ่ถาม “ตอนนี้ทหารม้าต้าเฉียนไปทางใดแล้ว?”เกออาซูฮึดฮัดกล่าว “พวกเขาคงจู่โจมชนเผ่าที่อยู่ใกล้ที่สุด...”กล่าวจบ เกออาซูก็อธิบายสถานการณ์กับเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 725
เห็นสภาพของฟางหยุนซื่อ เจียเหยาขมวดคิ้วถาม “เกิดสิ่งใดขึ้น?”“ข้าตีเอง!”เกออาซูชี้ฟางหยุนซื่อด้วยความโมโห “องค์หญิง ไอสุนัขนี่คิดจะทำร้ายคนของพวกเรา...”กล่าวจบ เกออาซูบอกสิ่งที่ฟางหยุนซื่อกล่าวออกมาด้วยความโมโหหากไม่ใช่เจียเหยาอยู่ด้วย เขายังอยากจะซัดไอสุนัขนี่อีกรอบ“เจ้าเข้าใจเขาผิดแล้ว”เจียเหยาช้อนตามองเกออาซู “วิธีนี้ของเขา แม้จะทำให้พวกเราเสียหายหนัก แต่ทัพศัตรูก็เสียหายหนักเช่นกัน! ขอแค่ทัพศัตรูเสียหาย ก็ไม่กล้ากำเริบเสิบสานสังหารหมู่ชนเผ่าของพวกเราด้านหลังแล้ว...”หากปล่อยให้ทหารม้าชั้นยอดต้าเฉียนสังหารหมู่ต่อไปเช่นนี้ ความเสียหายในภายหลังของพวกเขาก็จะยิ่งมากขึ้นใช้ชีวิตกองทัพสองหมื่นคนไปแลกกับการสร้างความเสียหายให้ทหารม้าต้าเฉียน ความจริงก็เป็นวิธีที่ไม่เลวเมื่อได้ฟังคำของเจียเหยา เกออาซูสีหน้าหมองลงในทันทีแผนการของไอสุนัขนี่ นึกไม่ถึงว่าจะได้รับการยอมรับจากองค์หญิง?“องค์หญิง ท่านคงไม่คิดจะทำเช่นนี้หรอกกระมัง?”เกออาซูขมวดคิ้วมองเจียเหยา จากนั้นก็จ้องมองฟางหยุนซื่อด้วยความโหดเหี้ยมหากองค์หญิงตัดสินใจทำเช่นนี้จริง เขาจะฆ่าไอสุนัขนี่เป็นคนแรก!“ความจริงแล้ว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 726
สวรรค์รู้ว่าไอสารเลวนี่สามารถคิดแผนที่คนมากมายคิดไม่ถึงหรือ?พวกเขาแพ้สงครามติดต่อกัน ทหารสูญเสียเสบียงจำนวนมากตอนนี้ คิดจะฝืนจัดการทหารม้าชั้นยอดของหยุนเจิง ความเป็นไปได้มีน้อยมากใกล้ต้นฤดูใบไม้ผลิแล้ว!นางจำเป็นต้องจัดเตรียมเรื่องหลังต้นฤดูใบไม้ผลิแล้วพัวพันกับต้าเฉียนต่อไป หลังจากต้นฤดูใบไม้ผลิ ชีวิตประจำวันของพวกเขาก็จะยิ่งยากขึ้นเมื่อได้ฟังคำของเจียเหยา เกออาซูอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความไม่ยอมรับให้ตายสินี่มันสู้สงสรามเช่นไรกัน!รู้เห็นว่าศัตรูอยู่ที่ใด รู้เห็นเป้าหมายของศัตรู พวกเขามีกองทัพ ทว่ากลับไร้กำลังขัดขวางตอนนี้ ตอนนี้ยังต้องเป็นฝ่ายปล่อยแนวป้องกันเพื่อลดความเสียหายขี้ขลาด!อึดอัด!ทำสงครามมาถึงตรงนี้ กล่าวได้แค่ขายหน้า!เกออาซูรู้สึกอึดอัด เหยุใดเจียเหยาจะไม่อึดอัดเล่า?นอกจากอึดอัดแล้ว ยังรู้สึกละอายสถานการณ์ถึงเส้นตาย ล้วนเป็นหยุนเจิงที่ทำลายแล้ว!เสียแรงที่นางมั่นอกมั่นใจ คิดว่าครั้งนี้หยุนเจิงต้องไม่อาจหลบหนีไปได้สุดท้าย หยุนเจิงกลับตกหน้างรุนแรงหนึ่กฉากให้ตื่นจากฝันสวยงามของนางหากรู้ก่อนว่าจะเป็นเช่นนี้ ไม่สู้ล่าถอยออกจากสามเมืองชายแดนด
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1150
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1149
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1148
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1147
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1146
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1145
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1144
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1143
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1142
