Share
บทที่ 486
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 487
ความอัปยศเมื่อห้าปีก่อนที่ประทับไว้อยู่ใจทหารชาวนาทหารชาวนาเหล่านี้ บอกได้ว่าทุกคนล้วนมีความแค้นกับเป่ยหวนวันนี้ ห้าปีผ่านไปในชั่วพริบตาในที่สุดพวกเขาก็ได้ชัยชนะครั้งใหญ่ล้างความอัปยศก่อนหน้านี้แล้วได้ฟังเสียงร้องแห่งความยินดีก้องไปทั้งหู ในใจของหยุนเจิงเกิดความรู้สึกกล้าหาญความสะอิดสะเอียนก่อนหน้านี้หายไปแล้วแทนที่ด้วยความภูมิใจและความดีใจวางแผนมาตั้งนาน ในที่สุดก็ได้รับชัยชนะแล้ว!ตอนที่หยุนเจิงกำลังทอดถอนใจ เสิ่นลั่วเยี่ยนก็ผาเข้ามาหาเขา กอดหยุนเจิงเอาไว้ ตะโกนร้องด้วยความตื่นเต้น “พวกเราชนะแล้ว! ข้าแก้แค้นให้พ่อและพี่ชายสองคนได้แล้ว...”เสิ่นลั่วเยี่ยนดีใจ ตะโกนร้องอย่างทนไม่ไหวแต่เวลาไม่นาน หยุนเจิงพบว่าเสิ่นลั่วเยี่ยนผิดปกติหยุนเจิงผลักเสิ่นลั่วเยียนออกเบาๆ จึงพบว่าดวงตานางเต็มไปด้วยรอยน้ำตา“เอาล่ะ เลิกร้องแล้ว”หยุนเจิงยกมือที่เปื้อนเลือดชัดน้ำตาให้เสิ่นลั่วเยี่ยน “นี่เพิ่งถึงไหนเอง? เป็นเพียงชัยชนะสนามหนึ่ง ยังไม่เพียงพอต่อการปลอบโยนวิญญาณของพวกเขาที่อยู่บนฟ้าเลย!”“อื้ม!”เสิ่นลั่วเยี่ยนพยักหน้าหนักๆ กล่าวเสียงสั่น “ข้า...ข้าเชื่อเจ้า!”“ดีแล้ว เอาหิม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 488
แม้พวกเขาจะวางตำแหน่งอยู่ด้านบนโจมตีด้านล่าง แต่ทหารม้าเป่ยหวันไม่สามารถยิงโดนพวกเขาได้ทั้งหมดถึงเช่นไรทหารม้าเป่ยหวนก็มีหนึ่งหมื่นหกพันคนเข้าสู่วงล้อมการซุ่มโจมตีแม้ว่าแมวตาบอดจะพบกับหนูที่ตายแล้วก็ตาม แต่บางคนก็ยังยิงธนูถูกทหารต้าเฉียนตอนที่เข้าไปกำจัดศัตรูที่เหลืออยู่ โดยพื้นฐานแล้วทหารทุกคนรวมตัวกันแบ่งเป็นขบวนการต่อสู้ขนาดเล็กเพื่อร่วมกันกำจัดศัตรูที่เหลืออยู่ การบาดเจ็บล้มตายมีน้อยมากจริงๆ“เช่นนี้เอง?”สีหน้าของหยุนเจิงดีขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็ถาม “พวกเราฆ่าทหารศัตรูไปกี่คน?”พูดถึงการจับและสังหารศัตรูในสงครามครั้งนี้ อวี๋ซื่อจงเปลี่ยนเป็นดีใจอีกครั้งโดยพลันสงครามครั้งนี้ สังหารเป่ยหวนไปหนึ่งหมื่นห้าพันกว่าคน มีนักโทษถูกจับเจ็ดร้อยกว่าคนที่สำคัญคือทัพหลังเป่ยหวนบางส่วนยังไม่ได้เข้ามาในหุบผาชน คนเหล่านั้นล้วนหนีไปแล้วพวกเขายังสามารถยึดม้าสุภาพดีได้อีกหนึ่งพันตัว ม้าที่บาดเจ็บเล็กน้อยสามพันตัวแต่ว่า เพราะตอนที่พวกเขาซุ่มโจมตีด้วยฝนลูกธนูไม่เลือกหน้า ม้าศึกจำนวนมากแม้ยังไม่ตาย แต่ก็ยังถูกธนูยิงตามร่างกาย สามารถรักษาชีวิตรอดได้มีจำนวนน้อยอีกทั้ง ม้าศึกที่เจ็บสาหัสต
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 489
เสิ่นลั่วเยี่ยนไม่เชื่อคำพูดไร้สาระบอกว่าเป็นคนมีหลักคุณธรรมของงหยุนเจิง!สงครามแย่งชิงเจ้าตายข้าอยู่ มีผู้ใดกล่าวเรื่องคุณธรรม?หยุนเจิงยิ้มเจ้าเล่ห์ จากนั้นก็ตอบ “ข้ากำลังคิดจะใช้ศพแลกกับม้าศึกเป่ยหวน”“แลกม้าศึก?”ทุกคนมองหยุนเจิงด้วยความตะลึงหยุนเจิงแกะสะเก็ดเลือดบนเส้นผม จากนั้นก็กล่าวเรียบๆ “พวกเราเองก็สูญเสียทหารห้าร้อยคน ข้ายังมีเมตตาและคุณธรรมส่งศพทหารม้าเป่ยหวนคืนให้เป่ยหวน เป่ยหวนไม่ควรชดเชยให้พวกเราหน่อยหรือ?”“……”เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนเจิง ทุกคนพากันทำหน้าเอือมระอาเมตตามีคุณธรรม?เกรงว่าเขาจะหลอกเป่ยหวนให้ตายกระมัง!“เจ้ารักษาหน้าตาหน่อยได้หรือไม่?”เสิ่นลั่วเยี่ยนยิ้มแล้วกล่าวสาปแช่ง “เป่ยหวนไม่เรียกร้องความเสียหายจากเจ้าก็ไม่เลวแล้ว เจ้ายังกล้าขอการชดเชยจากเป่ยหวน?”ความสูญเสียของเป่ยหวนเกือบหนึ่งหมื่นหกพันคน พวกเขากลับสูญเสียไม่ถึงห้าร้อยด้วยซ้ำเขายังไปหาเป่ยหวนเพื่อเรียกร้องความเสียหาย?เป่ยหวนให้เขา นั่นก็ผิดปกติแล้ว!“แน่นอนต้องชดเชย!”หยุนเจิงกล่าวอย่างมั่นอกมั่นใจ “เป็นพวกเขาที่เริ่มสงคราม พวกเรามีสิทธิ์ใดไม่เอาการชดเชย? ปานปู้สุนัขนี่ยังติดค้า
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 490
ทัพศัตรูต้องการซุ่มโจมตีพวกเขา แน่นอนต้องเร่งเดินทางมายังหุบผาชันล่วงหน้าอย่าน้อยทัพศัตรูก็ต้องอยู่ค้างในป่าหนึ่งคืน ถึงจะมาซุ่มโจมตีพวกเขาแต่เช้าได้“ล่วงหน้ากี่วัน?”อู้เลี่ยกำมีดในมือไว้แน่น กัดฟันกล่าว “เป็นไปไม่ได้! อากาศหน้าเช่นนี้ แพะต้าเฉียนเหล่านั้น ไม่มีทางทนความหนาวในทุ่งน้ำแข็งได้นานเช่นนั้น คืนเดียวพวกเขาก็ทนไม่ไหว!”อู้เลี่ยดูถูกชาวต้าเฉียนถึงที่สุดอากาศหนาวๆ เช่นนี้ ค้างคืนในป่า แม้แต่ชาวเป่ยหวนยังจะที่จะทนไหว นับประสาอะไรกับชาวต้าเฉียน?ปานปู้ส่ายหน้ายิ้มเหยเก “องค์ชายประเมินชาวต้าเฉียนต่ำไปแล้ว! แม้ทหารต้าเฉียนไม่กล้าหาญองอาจเท่ากับเราเป่ยหวน แต่พวกเขาไม่ได้โง่! พวกเขามีวิธีมากมายที่จะทนทานให้ผ่านพ้นหลายวันในทุ่งหิมะ เป็นพวกเราที่ประมาทแล้ว...”ทหารม้าชั้นยอดของเป่ยหวนก็รวมตัวกันล่วงหน้า นอนกลางลมหิมะทนกับคืนเหน็บหนาวหนึ่งคืน ถึงมีโอกาสข้ามแม่น้ำไป๋สุ่ยที่เต็มไปด้วยหิมะตั้งแต่เช้าไม่ใช่หรือ?พวกเขาทำได้ ต้าเฉียนไม่อาจทำได้?ขโมยไก่ไม่ได้ ยังเสียข้าวสารอีกกำมือ!เวลานี้ ปานปู้ได้รับรู้ถึงความรู้สึกนี้อยากลึกซึ้งเห็นได้ชัด ชาวต้าเฉียนมองแผนการเขาออกนานแล้ว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 491
สงครามใหญ่ แม้จะทำให้หยุนเจิงเสียหายไปบ้าง แต่พวกเขาก็ได้กำไรมากมายเช่นกันม้าศึกเป่ยหวนให้เนื้อจำนวนมากับพวกเขาตอนนี้เป็นฤดูหนาว ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าเนื้อเหล่านั้นจะเน่าเสียมีเนื้อเหล่านี้ก็เพียงพอให้พวกเขาใช้จนถึงต้นฤดูใบไม้ผลิปีหน้า!อีกทั้ง พวกเขายังได้เกราะมากมาย แม้เป็นเกาะหนัง แต่ก็ดีว่าไม่มีกระมัง?อย่างน้อยก็ยังสามารถส่งให้กองหนุนได้ใช่หรือไม่?ที่สำคัญคือ พวกเขาได้รับม้าศึกจำนวนมากม้าศึกที่บาดเจ็บเล็กน้อยรักษาหน่อย ก็สามารถเข้าสู่สนามรบใหม่ได้อีกครั้งนับไปแล้ว พวกเขาก็นับได้ว่าได้รับม้าศึกสี่พันสี่ร้อยตัวลองคิดถึงความลำบากใจที่พวกเขาต้องต่อรองราคาม้าศึกยี่สิบตัวก่อนหน้านี้ หยุนเจิงก็ต้องถอนใจ ฆ่าคนแล้วปล้นใช้งานได้จริงมากกว่า！ทำเช่นนี้ไม่กี่ครั้ง พวกเขาก็สามารถครอบครองทหารม้านับหมื่นได้แล้ว!หยุนเจิงคิดเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เรียกอวี๋ซื่อจงมา“ปล่อยตัวนักโทษเป่ยหวนสองคน ให้พวกเขาช่วยข้านำจดหมายนี้ไปให้ปานปู้!”กล่าวจบ หยุนเจิงใส่จดหมายในซองแล้วมอบให้อวี๋ซื่อจงพวกเขาได้สอบสวนสถานการณ์แนวหน้าจากนักโทษแล้ว ยืนยันว่าปานปู้อยู่แนวหน้า“ให้ม้าพวกเขาสอง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 492
หยุนเจิงยักไหล่ “ถึงเช่นไรช้าเร็วเสด็จพ่อก็จะสงสัยข้า แต่สงสัยข้าหน่อยจะดีกว่า!”หากให้จักรพรรดิเหวินรู้ว่าเรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือเขา จักรพรรดิเหวินไม่สงสัยเขาสิแปลกแม้จะยกผลงานให้เสิ่นลั่วเยี่ยนพวกเขาก็ไม่แน่ว่าว่าจะคลายความสังสัยของจักรพรรดิเหวินได้ทั้งหมด แต่ก็ทำให้จักรพรรดิเหวินเป็นอัมพาตไปชั่วคราว“ความจริง ต่อให้ฝ่าบาทรู้แล้ว ตอนนี้เขาก็ไม่กล้าแตะต้องเจ้าหรอก”เยี่ยจื่อยิ้มเล็กน้อยกล่าว “ฝ่าบาทไม่มีทางไม่เข้าใจ พวกเราตอนนี้ขัดแย้งภายใน ก็จะเป็นโอกาสให้เป่ยหวน”“ใช่!”เสิ่นลั่วเยี่ยนพยักหน้า “ต่อให้เขาโง่ก็ไม่อาจแตะต้องเจ้าเวลานี้ได้!”“ไม่จำเป็นต้องแตะต้องพวกเรา”หยุนเจิงกรอกตาบนมองหญิงทั้งสอง “แค่เสด็จพ่อหยุดจัดสรรเสบียงให้พวกเรา ก็เพียงพอทำให้พวกเราหมดกำลังแล้ว!”หญิงทั้งสองอึ้ง จากนั้นก็ส่ายหน้ายิ้มแห้งจริงด้วย!พวกนางคิดเพียงว่าตอนนี้พวกเขามีทหารแกร่งม้าแข็งแรง ก็มีต้นทุนลูบหน้าปะจมูกกับจักรพรรดิเหวินแล้ว แต่กลับไม่ได้พิจารณาถึงเรื่องการจัดสรรแม้แต่น้อยพวกเขาต้องเลี้ยงคนหลายแสนคน!นี่เป็นฤดูหนาว หากไม่มีการจัดสรรจากราชสำนัก พวกเขาต้องไปซื้อเมล็ดพืช หรือไม่ก็ปล้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 493
หยุนเจิงพา เยี่ยจื่อออกมานอกจวนทั้งสองคนสวมเสื้อคลุมขนมิ้งค์ เดินเล่นไปตามถนนพวกเกาเหอรู้ความ พวกเขาตามอยู่ไกลๆ ก็พอแล้วอากาศซั่วเป่ยหนาวมากฤดูกาลนี้ ไม่มีการทำการเกษตรชาวบ้านจำนวนมาก เวลานี้ล้วนขดตัวนอนอยู่ในบ้านร้านค้าบนถนนก็เปิดกันเล็กน้อยประปราย แทบจะไม่มีลูกค้า เงยหน้ามองไป ทุกหนแห่งล้วนเป็นทัศนยภาพเงียบเหงาและเหน็บหนาว“เจ้าว่า อาศัยแค่ซั่วฟาง สามารถเลี้ยงกองทัพได้เท่าไหร่?”หยุนเจิงถามเยี่ยจื่อขึ้นมากะทันหัน“นี่...”เยี่ยจื่อคิดชั่วครู่ ตอบ “ให้ตายก็ได้สามถึงหน้าหมื่นคนกระมัง! แต่ว่า ก็ทำได้เพียงแค่เลี้ยงชีพเท่านั้น ไม่อาจกล่าวได้ว่ากินดีอยู่ดีหรือไม่”หยุนเจิงส่ายหน้าเบาๆ “ข้าคิดว่า สามหมื่นคนก็มากสุดแล้ว”ที่ดินภายในด่าน ข้าวสาลีมักจะหว่านในฤดูหนาวแต่ที่ดินของซั่วเป่ย ฤดูหนาวไม่เหมาะกับการทำเกษตรกรรมอุณหภูมิในซั่วเป่ยโดยทั่วไปจะลดลงอย่างรวดเร็ว บางครั้งเวลากลางคืนก็อาจลดลงไปถึงยี่สิบองค์ศาแม้ข้าวสาลีจะเป็นพืชที่สามารถทนหนาวได้ แต่ต้องเผชิญหน้ากับอุณหภูมิที่ลดลงอย่างรวดเร็วก็ทนไม่ไหวเช่นกัน ดังนั้น ซั่วเป่ยจะปลูกข้าวสาลีในฤดูใบไม้ผลิที่ดินของซั่วเป่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 494
หยุนเจิงไม่ได้เจรจากับพวกเกาเหอก่อนหน้านี้แต่ว่า พวกเกาเหออยู่ข้างกายหยุนเจิงมานานมากแล้ว ความคิดที่หยุนเจิงมีต่อเยี่ยจื่อนั้น หากพวกเขาไม่ตาบอด ก็ดูออกได้พวกเขารู้ดี ไม่ควรดูก็ไม่อาจดูได้“ไม่ช้าก็เร็วข้าจะต้องอับอายตัวเองเพราะคนสารเลว!”เยี่ยจื่อหันหน้ากลับไป จ้องหยุนเจิงด้วยความโกรธและอับอาย แต่มือที่ดิ้นรนขัดขืนกลับเบาลงไปมาก“ข้าจะทนได้เช่นไร!”หยุนเจิงหัวเราะ ด้านหนึ่งจับมือเยี่ยจื่อเดินไปข้างหน้า ด้านหนึ่งคุยปัญหาของพวกเขาเรื่องเหล่านี้ เขาคุยกับเยี่ยจื่อเพียงคนเดียวเสิ่นลั่วเยี่ยนและเมี่ยวอินต่างก็ไม่สนใจเรื่องบัญชีภายในสถานการณ์ตรงหน้า พวกเขานับว่าตั้งหลักได้อย่างมั่นคงแล้วต่อไป เรื่องที่ต้องกังวลใจที่สุดก็คือปัญหาการจัดสรรการเก็บเกี่ยวพืชผลครั้งต่อไป ต้องรอเวลาอีกเก้าเดือน!เขามีเงิน แต่เขากลัว่าาถึงตอนนั้นแม้แต่เมล็ดพืชพวกเขาก็ล้วนซื้อไม่ได้คิดจะเข้าด่านไปซื้อเมล็ดพืช ก็จำเป็นต้องเคี้ยวกระดูกแข็งอย่างด่านเป่ยลู่เยี่ยจื่อยิ่งฟังยิ่งกระวนกระวายสถานการณ์ยากลำบากเหล่านี้ นางไม่เคยคิดมาก่อนหากหยุนเจิงไม่บอก นางล้วนคิดไม่ได้“หากไม่ได้จริงๆ ก็มีเพียงบัง
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 982
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 981
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 980
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 979
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 978
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 977
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 976
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 975
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 974
