LOGINShare
บทที่ 320
Last Updated:
2024-05-02 17:00:00Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 321
“เจ้าเขียนจดหมายอันใดให้ฝ่าบาทกันแน่?”ระหว่างทาง เสิ่นลั่วเยี่ยนกล่าวถามด้วยความประหลาดใจ“ข้าแค่เขียนบทกลอนบทหนึ่งก็เท่านั้น!”หยุนเจิงหัวเราะชอบใจขึ้น และท่องบทกลอนนั้นออกมาอย่างไม่ลังเลเมื่อได้ยินบทกลอนของหยุนเจิง เสิ่นลั่วเยี่ยนถึงกับตกตะลึงนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งไยต้องฝังกระดูกไว้ที่สุสาน ในเมื่อบนโลกใบนี้ล้วนเต็มไปด้วยป่าดงพงไพรภูเขาเขียว!เป็นบทกลอนที่ดียิ่งนัก!แต่ก็น่าสลดใจมากเช่นกัน!จางซูปรบมือชื่นชม “องค์ชายหก ท่านช่างมีความสามารถมากมายจริงๆ ข้านับถือองค์ชายหกจากใจ เปรียบดั่งหมื่นลี้รี่ไหล สายนทีไหลเชี่ยวไม่สุดสิ้น……”คำอวยของจางซูนั้น เสิ่นลั่วเยี่ยนได้ยินแล้วแทบจะอ้วกออกมา“เลิกเลียแข้งเลียขาได้แล้ว!”เสิ่นลั่วเยี่ยนมองจางซูอย่างไม่สบอารมณ์ แบะปากพลางกล่าวว่า “กลอนบทนนี้เขาต้องลอกมาจากพี่สะใภ้ข้าเป็นแน่ ตัวเองแค่เอามาแก้ไขเล็กๆ น้อยๆ ก็เท่านั้น!”“ใช่ ข้าลอกมา”หยุนเจิงหัวเราะชอบใจขึ้นก็ต้องลอกมาอยู่แล้ว!เพียงแต่ว่าไม่ได้ลอกของเยี่ยจื่อก็เท่านั้นเอง“เจ้าไม่อับอายขายหน้าบ้างรึไง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนมองจางซูอย่างไม่สบอารมณ์ และแบะปากกล่าวว่า “บทกลอนของเขาต้
Last Updated : 2024-05-02องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 322
หนึ่งล้านตำลึงอย่างนั้นหรือ?ของล้ำค่าอันใดมีค่าถึงหนึ่งล้านตำลึงได้!เกรงว่าเขาคงพูดผิดไปแล้วกระมัง?อย่าว่าแต่เสิ่นลั่วเยี่ยนเลย แม้แต่หยุนเจิงเองก็ตกตะลึงกับคำตอบของจางซูเช่นกันเจ้าหมอนี่ช่างร้ายกาจมากเกินไปแล้ว!นี่เขากล้าขายถึงหนึ่งล้านตำลึงเลยหรือนี่เขาไปเจอคนโง่เง่าเต่าตุ่นคนใดกันนะ!จางซูพึงพอใจกับความตกใจของทั้งสองมาก เขาหัวเราะชอบใจก่อนจะกล่าวว่า “สบู่ของเราทำเงินได้มากมายจริงๆ ใครได้สูตรสบู่ไป ผู้นั้นก็จะนำไปทำเงินได้อีกมากมาย! เพราะพวกคนจนเหล่านั้นไม่ยอมเอาเงินออกมาให้เยอะกว่านี้ อีกอย่างข้าก็มีเวลาไม่มาก ความจริงข้าอยากขายถึงสองล้านตำลึงด้วยซ้ำ” “เจ้า……”เสิ่นลั่วเยี่ยนมองจางซูอย่างตกตะลึง นางเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวว่า “เจ้าก็ช่างกล้าคิดนะ!”สองล้านตำลึงอย่างนั้นหรือนี่มันปล้นกันชัดๆไม่สิ!ยิ่งกว่าปล้นเสียอีก!“เจ้ามันช่างเก่งกาจจริงๆ!”หยุนเจิงรู้ว่าจางซูเป็นพ่อค้าหน้าเลือด หลังจากที่ยกนิ้วโป้งชื่นชมเขาแล้ว เขาเรียกเกาเหอมาและกล่าวว่า “มุ่งหน้าไปอีกสิบลี้ แล้วส่งคนไปดูหลังขบวนทัพ ดูว่ามีใครตามมาหรือไม่ แล้วก็เร่งคนที่บังคับรถม้าบรรทุกส
Last Updated : 2024-05-02องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 323
เสิ่นลั่วเยี่ยนนิ่งอึ้งไปพี่สะใภ้มานอนอยู่ในโลงศพนี้ได้อย่างไรกันแถมหยุนเจิงยังเป็นคนสั่งให้เปิดฝาโลงอีกต่างหาก!พี่สะใภ้บอกว่าไม่ออกมาส่งพวกเขา แต่กลับเข้าไปนอนอยู่ในโลงเนี่ยนะเยี่ยจื่อไม่มีจิตใจที่จะสนใจเสิ่นลั่วเยี่ยนในตอนนี้ นางอยู่ในโลงนั้นและพยายามสูดอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่“ยังยืนนิ่งอยู่ทำไมล่ะ ยังไม่รีบช่วยประคองนางลงมาอีก!”หยุนเจิงจ้องเขม็งคนรับใช้ที่ยืนอึ้งอยู่เหล่านั้นพวกเขาตั้งสติขึ้น และรีบช่วยพยุงเยี่ยจื่อออกมาจากโลงศพนั้นอย่างระมัดระวังเยี่ยจื่อค่อยรู้สึกโล่งขึ้นมาเล็กน้อย จากนั้นหันไปกล่าวกับหยุนเจิงด้วยความโกรธว่า “หากเจ้าเปิดฝาโลงช้ากว่านี้ มีหวังข้าถูกขังตายอยู่ในโลงนี้เป็นแน่!”“ข้าบอกให้เจ้าเจาะรูไว้ที่ใต้โลงไม่ใช่หรือ?”หยุนเจิงยิ้มทั้งน้ำตามองเยี่ยจื่อที่ตกอยู่ในสภาพจนตรอกเช่นนั้นเยี่ยจื่อกรอกตามองบนพลางกล่าว “อึดอัดปานนั้น เจ้าลงไปนอนเดี๋ยวก็รู้เอง!”เจาะรูแล้วอย่างไร?แม้ว่าอากาศในเมืองหลวงตอนนี้จะเย็นลง แต่ผ้านวมในโลงศพ และพื้นที่แคบเช่นนั้น ใครเข้าไปนอนก็อึดอัดมากอยู่ดี“เอาล่ะๆ ข้าผิดไปแล้ว”หยุนเจิงยิ้มด้วยรอยยิ้มขอโทษ “กลางค
Last Updated : 2024-05-03องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 324
เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เยี่ยจื่อก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังนางอีกต่อไปเมื่อไม่มีพันธะอยู่ที่เมืองหลวง หยุนเจิงก็สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างเต็มที่แล้ว“ยะ แย่ง…แย่งชิงอำนาจทหารอย่างนั้นหรือ?”เสิ่นลั่วเยี่ยนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ คล้ายกับว่าไม่อยากเชื่อหูตัวเองหยุนเจิงจะไปแย่งชิงอำนาจทหารที่ซั่วเป่ยหรือว่าเขาคิดจะก่อกบฏอย่างนั้นหรือนางจำได้ว่าหยุนเจิงเคยบอกกับนางว่าเขาจะไปก่อกบฏที่ซั่วเป่ย!ที่เขาคิดหาทางทำเงินไปในทุกที่ ก็เพื่อที่เก็บเอาไว้เป็นค่าใช้จ่ายเลี้ยงดูทหาร!“หรือว่าหากเราไม่แย่งชิงอำนาจทหาร เราจะถูกคนอื่นกดขี่รุกรานอย่างนั้นหรือ?”หยุนเจิงกรอกตามองบน “หากเราไม่มีกองกำลังทหารในมือ วันใดที่เจ้าสามครองบัลลังก์มังกร พวกเราก็จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลย! เจ้าคิดว่าข้ากับเจ้าสามจะญาติดีกันจริงๆ อย่างนั้นหรือ?”“นี่เจ้า……”เสิ่นลั่วเยี่ยนมองหยุนเจิงด้วยความตกใจ นางรู้สึกสมองสับสนไปหมดทันใดนั้นนางก็ตระหนักขึ้นได้ว่าหยุนเจิงมีเรื่องราวมากมายที่ปิดบังนางอยู่เรื่องเหล่านั้น พี่สะใภ้ล้วนแต่รู้ทั้งสิ้น แม้แต่ท่านแม่ของนางเองก็รู้!มีเพียงนางคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องอะไรเล
Last Updated : 2024-05-03องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 325
หลังจากขบวนทัพออกเดินทางอีกครั้ง เสิ่นลั่วเยี่ยนถูกหยุนเจิงและเยี่ยจื่อดึงเข้ามาในรถม้า“หากเจ้าโกรธเจ้าก็ไปลงกับเขาได้! แต่อย่ามาลงกับข้านะ! เพราะทุกอย่างล้วนเป็นความคิดของเขาทั้งสิ้น!”เยี่ยจื่อยิ้มพลางมองไปที่เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ยังไม่คลายความโกรธ และผลักความผิดให้หยุนเจิงโดยสมบูรณ์“พี่สะใภ้ อย่ากล่าวเช่นนี้สิ!”หยุนเจิงหัวเราะเหอๆ ก่อนจะกล่าวว่า “เรื่องเหล่านี้พวกเราตกลงร่วมกันไม่ใช่หรอกหรือ?”“เจ้าหยุดพูดไปเลย!”เยี่ยจื่อทำเสียงฮึดฮัดออกทางจมูกด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะกล่าวว่า “ข้าตกลงกับเจ้าว่าให้เจ้าจับข้าโยนเข้าไปอยู่ในโลงศพนั่นด้วยหรือ?”“เอ่อ……”หยุนเจิงหัวเราะเจื่อนๆ จากนั้นก็พูดไม่ออกและเงียบไปเรื่องนี้เขากลับไม่ได้ตกลงกับเยี่ยจื่อแต่อย่างใดเป็นเขาที่คิดวางแผนเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว และเพียงแค่ให้เยี่ยจื่อเป็นคนทำเท่านั้นเสิ่นลั่วเยี่ยนหน้านิ่วคิ้วขมวด กวาดสายตามองไปที่พวกเขาทั้งสองหลังจากที่ออกจากเมืองหลวง ดูเหมือนว่าหยุนเจิงกับพี่สะใภ้จะเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคนเลยไม่ใช่สิ!ไม่ใช่เปลี่ยนเป็นคนละคน!การพูดจาของพวกเขาต่างหากล่ะที่เปลี่ยนไป!เมื่อก
Last Updated : 2024-05-03องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 326
หมายความว่าทุกคนล้วนแต่รู้กันหมด มีเพียงนางเท่านั้นที่ยังไม่รู้อย่างนั้นหรือนี่ตนเองไม่รู้จักความเหมาะสมถึงขั้นนั้นเลยหรือ?เสิ่นลั่วเยี่ยนมองทั้งสองคนด้วยสายตาอันโกรธเกรี้ยว และกล่าวถามหยุนเจิงว่า “เหตุใดเจ้าถึงคิดว่าเจ้าสามารถแย่งชิงอำนาจทหารที่ซั่วเป่ยได้ ด้วยสถานะความเป็นองค์ชายหกของเจ้านะหรือ?”“เรื่องนี้ข้ายังบอกเจ้าตอนนี้ไม่ได้” หยุนเจิงส่ายหน้ายิ้มพลางกล่าว “และต่อให้ข้าบอกเจ้า เจ้าก็ไม่เชื่ออยู่ดีว่าข้าจะมีความสามารถทำเรื่องเช่นนั้นได้ ข้าพูดถูกหรือไม่?”“ก็ความจริงมันเป็นเช่นนั้น!”เสิ่นลั่วเยี่ยนทำเสียงฮึดฮัดออกทางจมูก ก่อนกล่าว “เจ้าคิดว่าการแย่งชิงอำนาจทหารมันง่ายเช่นนั้นหรือ?”“มันไม่ง่าย แต่อย่างไรก็ต้องลองดูไม่ใช่หรือ?”หยุนเจิงกะพริบตาปริบๆ พลางกล่าว “เอาล่ะ เจ้าพูดคุยกับพี่สะใภ้เจ้าเถอะ! ข้าจะไปสั่งงานพวกเกาเหอสักหน่อย”กล่าวจบ หยุนเจิงก็รีบไปทันทีตอนนี้เล่าให้นางฟังเยอะไปก็ไร้ประโยชน์อยู่ดีอย่าว่าแต่เขาเลย แม้แต่เยี่ยจื่อกับท่านแม่ยายเองก็ยังสงสัยว่าเขาจะแย่งชิงอำนาจทหารมาได้หรือไม่ไปถึงซั่วเป่ยแล้วค่อยทำให้เห็นดีกว่า ไม่ต้องพูดมาก!มองดูหย
Last Updated : 2024-05-04องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 327
ในยามราตรี จักรพรรดิเหวินประทับอยู่ในตำหนัก ทว่า กลับไม่ได้พักผ่อนแต่อย่างใดในพระหัตถ์ถือจดหมายฉบับนั้นของหยุนเจิงอยู่แม้ว่าจะจำข้อความในจดหมายนั้นได้เป็นอย่างดี แต่เขาก็ยังพลิกดูไปดูมาอยู่เช่นนั้นซ้ำๆพูดตามตรงว่าลายมือของหยุนเจิงนั้นไม่สวยเอาเสียเลยเรียกได้ว่าลายมืออัปลักษณ์ก็ว่าได้!เพียงดูแวบเดียวก็รู้แล้วว่าจดหมายฉบับนี้เขาใช้พู่กันเขียนแม้จะดูไม่ประณีตเรียบร้อยนัก แต่ก็ไม่ได้มีเสน่ห์แต่อย่างใดแต่นี่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อใจความสำคัญของจดหมายฉบับนี้เลยมองดูจดหมายฉบับนี้ และนึกถึงภาพที่เจ้าหกแบกโลงศพเดินทางไปซั่วเป่ยแล้ว น้ำตาก็คลอดเบ้าตาจักรพรรดิเหวินทันทีสุดท้ายเขาก็ติดค้างลูกคนนี้อยู่ดี!แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาเกือบจะลืมลูกคนนี้แล้ว แต่ลูกคนนี้ก็ไม่ได้โกรธแค้นตนแต่อย่างใดเมื่อยามที่ต้าเฉียนประสบกับความยากลำบาก เขาก็ยังลุกขึ้นมาช่วยการกระทำของเขาในวันนี้ ยิ่งทำให้ขวัญกำลังใจกองทัพทหารและราษฎรฮึกเหิมยิ่งขึ้นที่ผ่านมาเมื่อยามมีศึกสงคราม ก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงการเกณฑ์ทหารเข้ากองทัพทว่า การกระทำของเจ้าหกในวันนี้ กลับทำให้ผู้คนพากันเข้ามาสมัครทหารบุตร
Last Updated : 2024-05-04องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 328
ใส่ร้าย!เห็นได้ชัดว่านี่ก็คือการใส่ร้าย!เป็นพวกเจ้ารอง คนกลุ่มนั้นที่ใส่ร้ายตนเอง!คำกล่าวของเสด็จพ่อในวันนี้ทำให้พวกเขามองเห็นความหวังอีกครั้งพวกเขาคิดจะใส่ร้ายตนเองผ่านวิธีนี้ ให้เสด็จพ่อปลดตำแหน่งองค์รัชทายาทของตนเอง!สารเลว!พวกคนสารเลว!ไม่มีใครดีสักคน!ขอแค่มีความหวังเพียงน้อยนิด ก็คิดจะดึงตนเองลงมาจากตำแหน่งองค์รัชทายาท!คอยดูเถอะ!รอตอนที่ตนเองขึ้นครองบัลลังก์ พวกเจ้าทุกคนอย่าได้คิดจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเลย!ยังมีเจ้าหก เจ้าคนมากเล่ห์เพทุบายนั่นด้วย!ตนเองไม่มีทางปล่อยเขาไปเด็ดขาด!เขาหลอกเอาเงินตนเองไปมากขนาดนั้น ทั้งยังทำร้ายให้ตนเองถูกกักบริเวณในตำหนักตงกง บัญชีนี้ ตนเองจะต้องคิดกับเขาให้ชัดเจนแจ่มแจ้งแน่นอน!...วันรุ่งขึ้น ประชุมเช้า จักรพรรดิเหวินบริภาษองค์ชายหลายพระองค์ต่อหน้าบรรดาขุนนางในท้องพระโรงเมื่อเผชิญหน้ากับเพลิงพิโรธของจักรพรรดิเหวิน องค์ชายรองและคนอื่นๆ เรียกร้องความเป็นธรรมกันอย่างต่อเนื่อง กล่าวคำสาบานว่าพวกเขาไม่ได้ส่งคนไปลอบวางเพลิงแต่ทว่า จักรพรรดิเหวินไม่เชื่อเลยสักนิดจักรพรรดิเหวินก็ไม่รู้ว่า ใครที่ส่งคนไปทำเรื่องนี้กันแน่ จึงทำ
Last Updated : 2024-05-04
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1394
เมื่อได้ฟังโจวเต้ากงบ่นอย่างนี้ หยุนลี่ก็เดาได้ทันทีว่าเจ้านี่ต้องการพูดอะไรต่อไป ชัดเลย เขาคงจะมาขอเกราะจากตนแน่ๆ ใช่ไหม? “พอแล้วๆ!” หยุนลี่ขัดจังหวะคำพูดของโจวเต้ากง “ที่นี่ยังขาดเกราะอีกเท่าไหร่?” “หนึ่งหมื่นสามพันชุด” โจวเต้ากงตอบทันที “ขาดมากขนาดนี้เลย?” ใบหน้าของหยุนลี่กระตุกเล็กน้อย “ตามที่เจ้าพูด คนหนึ่งหมื่นที่ประจำอยู่ห่างออกไปสิบห้าลี้ก็แทบไม่มีเกราะเลยใช่ไหม?” “พ่ะย่ะค่ะ!” โจวเต้ากงพยักหน้า “หนึ่งหมื่นนั้นล้วนเป็นทหารที่เพิ่งเกณฑ์ใหม่ และตอนนี้กำลังฝึกซ้อมอยู่ที่นั่น…” ฝึกซ้อม? ใบหน้าของหยุนลี่มืดครึ้ม เกือบจะสบถออกมา ไม่มีเกราะป้องกัน นี่ก็เรียกว่าฝึกซ้อมหรือไงวะ? นี่มันเรียกว่าทิ้งข้าวเปลืองเบี้ยเลี้ยงมากกว่า! ถ้าเจ้าหกยกพลบุกมา จะหวังพึ่งคนพวกนี้ได้ไหม? พวกทหารนี่คงเป็นแค่เป้าซ้อมมือให้เจ้าหกไม่ใช่หรือไง? บ้าบอคอแตก! แนวป้องกันนี่ ไม่มีเสียยังจะดีกว่า! อย่างนี้ ราชสำนักยังประหยัดค่าใช้จ่ายได้มหาศาลอีกด้วย! หยุนลี่โมโหจนแทบจะระเบิด แต่ก็ไม่อาจระบายความโกรธใส่โจวเต้ากงได้ เรื่องนี้จะไปโทษโจวเต้ากงก็ไม่ได้! เกรา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1393
ฟู่โจวหัวเมืองเมืองสี่ทิศนี่คือพื้นที่ที่ใกล้กับซั่วเป่ยที่สุดของฟู่โจว หยุนเจิงจะจัดพิธีสมรสกับเจียเหยาที่ฟู่โจว การสร้างจวนอ๋องใหม่ในเวลาสั้นๆ เป็นไปไม่ได้ จึงต้องซื้อจวนจากเหล่าขุนนางใหญ่ในหัวเมืองสี่ทิศแทน เดิมทีเรื่องนี้ควรเป็นหน้าที่ของหยุนลี่ องค์รัชทายาท ที่จะช่วยดูแลจัดการ แต่หยุนลี่ไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย สั่งให้ขุนนางในกรมพิธีการตัดสินใจกันเอง เขาเกลียดชังหยุนเจิงจนแทบอยากสับร่างหยุนเจิงเป็นชิ้นๆ แล้วจะให้เขามาช่วยเลือกจวนให้อย่างนั้นหรือ? ถ้าให้ช่วยเลือกโลงศพแทน เขาคงรีบทำอย่างกระตือรือร้นแน่! หลังจากโยนเรื่องวุ่นวายเหล่านี้ให้ขุนนางระดับล่างจัดการ หยุนลี่ก็พาคนเดินทางไปยังค่ายใหญ่หัวเมืองสี่ทิศ นับตั้งแต่จ้าวจี๋นำทัพไปยังเขตตะวันตกเฉียงเหนือ ฟู่โจวก็เหลือเพียงกองกำลังสามหมื่นนาย และกองกำลังทั้งสามหมื่นนายนี้ก็เกือบทั้งหมดประจำอยู่ในหัวเมืองสี่ทิศ หยุนลี่ไม่หวั่นเกรงที่จะถูกตำหนิเรื่องการติดต่อกับแม่ทัพในกองทัพโดยพลการ การตรวจสอบค่ายใหญ่ในหัวเมืองสี่ทิศ เป็นภารกิจที่จักรพรรดิเหวินมอบหมายให้เขาก่อนที่จะเดินทางไปยังซั่วเป่ย เมื่อหยุนลี่พาคนมา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1392
“เสด็จพ่อ ที่ซั่วเป่ยขาดแคลนอาหารอย่างหนัก!” หยุนเจิงกล่าวด้วยสีหน้าทุกข์ใจ “ตอนนี้ลูกไม่ได้ดูแลแค่ชาวซั่วเป่ย แต่ยังต้องเลี้ยงดูคนในเขตปกครองทหารตะวันตกเฉียงเหนือ อีกทั้งเป่ยหมัวถัว กุ่ยฟาง เป่ยหวน ทุกพื้นที่เหล่านี้…” “คำพูดพวกนี้ไปบอกพี่สามของเจ้าสิ อย่ามาพูดกับข้า!” จักรพรรดิเหวินไม่ฟังคำพร่ำบ่นของหยุนเจิง ตัดบทอย่างไร้เยื่อใย บอกกับเจ้าสาม? หยุนเจิงเบะปาก แค่มันเทศในห้องใต้ดินนี้ เจ้าสามจะซื้อไหวหรือ? ตามราคาที่ตนตั้งไว้ก่อนหน้า ถ้าเจ้าสามไม่จ่ายเงินออกมาสักหลายล้านตำลึง คงไม่มีทางซื้อมันเทศในห้องนี้ได้ ถ้าถึงขั้นนั้น เจ้าสามคงต้องกลายเป็นหัวหน้าแผนกปล้นบ้านประจำราชสำนักต้าเฉียนแน่! มองเห็นสีหน้าขัดใจของหยุนเจิง จักรพรรดิเหวินวางมันเทศในมือ พลางตบไหล่หยุนเจิงอย่างแรง “จงจำไว้ ประชาชนในเขตในก็ล้วนเป็นราษฎรในความดูแลของเจ้า!” นั่นไง! เริ่มมาล้างสมองกันอีกแล้ว! หยุนเจิงบ่นในใจ พลางเปลี่ยนเรื่องถาม “เสด็จพ่ออยากลองชิมรสมันเทศนี่ไหม?” “ตอนนี้เลย?” จักรพรรดิเหวินแปลกใจเล็กน้อย “อื้ม” หยุนเจิงพยักหน้า “มันเทศนี่ปอกเปลือกแล้วกินดิบได้ กินน้อ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1391
ผ่านไปไม่กี่วัน พวกเขาก็เดินทางกลับถึงเมืองติ้งเป่ยจนได้ ด้วยเหตุที่จักรพรรดิเหวินทรงกำชับไว้ล่วงหน้า การเสด็จมายังเมืองติ้งเป่ยครั้งนี้จึงถูกปิดเป็นความลับอย่างเข้มงวด มีเพียงผู้คนในจวนอ๋องเท่านั้นที่รับทราบ ครั้นถึงเมืองติ้งเป่ย จักรพรรดิเหวินก็ไม่ได้รีบไปยังจวนอ๋องในทันที แต่กลับยืนกรานให้หยุนเจิงพาไปชมมันเทศเสียก่อน ถึงกับดึงตัวไปก็ยังไม่ยอม หยุนเจิงถึงกับเอ่ยว่าให้คนยกมันเทศมาถวายให้ทอดพระเนตรที่จวนก็ยังไม่ยอม ทั้งยังยืนกรานจะไปดูด้วยพระองค์เองที่ห้องใต้ดินเก็บมันเทศ หยุนเจิงเริ่มระแวงหนักว่าตาแก่นี้คงกลัวว่าตนจะยกมันเทศไม่กี่หัวมาหลอกให้พอพระทัย จึงต้องการไปตรวจดูคลังสำรองเสียก่อนว่าจะสามารถยึดมันเทศไปจากตนได้สักเท่าใด ด้วยการยืนกรานของจักรพรรดิเหวิน หยุนเจิงจึงจำต้องพาไปยังสถานที่เก็บมันเทศแห่งหนึ่ง แม้ว่ามันเทศจะถูกแบ่งเก็บไว้ในห้องใต้ดินหลายแห่ง แต่สถานที่เหล่านั้นก็อยู่ติดกัน เพื่อให้สะดวกต่อการจัดการยามเฝ้ารักษา จักรพรรดิเหวินเพียงลงจากรถม้า ก็เห็นกองทหารจำนวนมากสวมเกราะพร้อมอาวุธครบมือ “เจ้าช่างเฝ้าแน่นหนาดีจริง! หรือเจ้ากลัวใครจะมาขโมยมันเทศของเจ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1390
“จะใช้เงินมากมายขนาดไหนกัน?” “ก็เยอะจริงพ่ะย่ะค่ะ แม้แต่ลูกเองยังไม่อยากเชื่อเลยว่าลูกใช้เงินไปมากขนาดนี้” หยุนเจิงทำหน้ามุ่ยเหมือนคนมีทุกข์ จนเยี่ยจื่อที่อยู่ข้างๆ แทบอยากจะตีเขา เจ้าคนนี้นี่! พูดเกินจริงก็ต้องมีขอบเขตบ้างสิ! เสด็จพ่ออย่างไรก็เป็นถึงกษัตริย์ แม้จะไม่ทราบรายละเอียดว่าการสร้างเมืองใช้เงินเท่าไร แต่ก็น่าจะพอรู้คร่าวๆ อยู่บ้าง สิบล้านตำลึงขึ้นไป เขากล้าพูดออกมาได้อย่างไร? นี่มันก็เหมือนกับการโกหกเสด็จพ่ออย่างโจ่งแจ้งเลยไม่ใช่หรือ? “พอแล้ว อย่ามาทำตัวพล่ามเป็นคนจนให้ข้าฟังเลย!” จักรพรรดิเหวินเหลือบมองหยุนเจิงด้วยหางตา “ข้าไม่ได้อยากได้เงินของเจ้าหรือธุรกิจทำเงินของเจ้า! และเจ้าก็อย่าหวังจะได้สักตำลึงจากข้าเลย ท้องพระคลังตอนนี้ไม่มีเงินให้เจ้าแล้ว!” พล่ามว่าจนหรือ? เขาอยากพล่ามว่าจนนักหรือ! ในปีนี้ ต้าเฉียนก็ถือว่าเจอภัยพิบัติไม่น้อย ใช้เงินไปเหมือนน้ำไหล ถ้าไม่ใช่เพราะเงินสะสมจากหลายปีที่ผ่านมา ราชสำนักคงอดอยากไปแล้ว! “ก็ได้ๆ!” หยุนเจิงพยักหน้ารับหลายครั้ง ในใจโล่งอกอย่างยิ่ง เขายังกลัวว่าเสด็จพ่อจะมาที่นี่เพื่อมารีดไถ โดยเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1389
วันถัดมา จักรพรรดิเหวินที่เหนื่อยล้าจากการเดินทางก็ตื่นสายเล็กน้อย หลังจากรับประทานอาหารเช้าอย่างง่ายๆ จักรพรรดิเหวินก็ให้ทุกคนพาเดินสำรวจในเล่ออาน จักรพรรดิเหวินไม่ได้เปิดเผยฐานะตนเอง ไม่ได้พาผู้ติดตามมากมาย และยังปลอมตัวเล็กน้อยเพื่อเลี่ยงความยุ่งยาก หลังจากเดินสำรวจรอบเมือง จักรพรรดิเหวินก็ค่อนข้างพอใจ ระหว่างเดินบนถนนในเมือง จักรพรรดิเหวินก็ย่อตัวลงดูอะไรบางอย่าง “นี่มันอะไรหรือ?” จักรพรรดิเหวินชี้ไปที่ปูนระหว่างก้อนอิฐสองก้อนแล้วถาม “นี่คือปูนซีเมนต์” หยุนเจิงอธิบาย “มันทำหน้าที่เหมือนกาวข้าวเหนียว แต่มีความแข็งแรงกว่าเล็กน้อย และหาง่ายกว่า ไม่เปลืองข้าว แค่ปริมาณการผลิตยังน้อยอยู่” “สิ่งนี้ใช้ได้ทีเดียว!” จักรพรรดิเหวินลุกขึ้นช้าๆ “เจ้าเคยคิดจะขายปูนซีเมนต์นี้ไปพื้นที่เขตในหรือไม่?” “นั่นคงยากหน่อย” หยุนเจิงส่ายหัว “ซั่วเป่ยยังขาดปูนนี้มาก จะเอาไปขายที่เขตในได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งนี้ส่วนใหญ่ใช้ในงานของราชสำนัก ชาวบ้านทั่วไปไม่จำเป็นต้องใช้” “เช่นนั้น มันเทศล่ะ?” จักรพรรดิเหวินมองหยุนเจิงด้วยรอยยิ้ม “ข้าได้ยินมาว่ามันเทศในซั่วเป่ยป
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1388
“ห้ะ?” หยุนเจิงเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง แทบไม่เชื่อหูตัวเอง “วางใจเถอะ ข้ารู้ขอบเขตดี” จักรพรรดิเหวินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “นี่เป็นช่วงสำคัญที่เจ้าจะรวบรวมใจชาวเป่ยหวน แม้ข้าจะอยากไปบวงสรวงฟ้าดินที่เขาเทพหมาป่า แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลา ข้าเข้าใจดี” “เสด็จพ่อ นี่ไม่ใช่เรื่องของขอบเขตหรือไม่ขอบเขตนะพ่ะย่ะค่ะ!” หยุนเจิงคร่ำครวญแทบล้มประดาตาย “เสด็จพ่อจะไปเยือนวังหลวงเป่ยหวน เรื่องนั้นไม่มีปัญหา แต่เสด็จพ่อคิดดูเถิด หากเสด็จพ่อไป ลูกคงต้องนำทัพสักหมื่นสองหมื่นนายเพื่อคุ้มครองเสด็จพ่อใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ? ทัพหมื่นสองหมื่นนาย เดินทางหน้าหนาว ต้องขนเสบียงและเสื้อผ้ากันหนาวแค่ไหน? ไปกลับอย่างไรเสียก็ต้องใช้เวลาหนึ่งถึงสองเดือนใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ?” นี่ยังไม่รวมว่าต้องออกเดินทางจากค่ายใหญ่เขาห่านป่าหวนกลับ! หากออกเดินทางจากที่อื่น เวลาก็ยิ่งนานกว่านี้! นี่เป็นการเดินทางของฮ่องเต้นะ! จะให้เดินทางเร่งด่วนตลอดทางก็ไม่ได้! ต่อให้เสด็จพ่ออยากไปจริง ก็ควรรอเวลาที่เหมาะสมกว่านี้! “สักสองเดือนก็สักสองเดือนเถอะ!” จักรพรรดิเหวินกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “อย่างไรเสีย เจ้าก็ไม่จัดงานแต่งกับเจียเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1387
จักรพรรดิเหวินหยุดครู่หนึ่ง ก่อนถ่ายทอดคำที่จักรพรรดิพระองค์ก่อนเคยกล่าวไว้ให้หยุนเจิงฟัง ผู้เลี้ยงแกะในมือนั้น ต้องมีผืนดิน หมาป่า แกะ และสุนัข! ผืนดิน คือกฎเกณฑ์ ขีดเส้นจำกัดไว้เป็นคอก หมาป่าคือภัยคุกคาม บอกฝูงแกะว่าอย่าได้วิ่งพล่าน ในพื้นที่ที่ขีดเส้นให้เท่านั้นจึงจะปลอดภัยจากหมาป่า แกะ คือหัวหน้าฝูง ขณะเลี้ยง หากควบคุมหัวหน้าฝูงได้ ฝูงแกะก็จะไม่หลงทาง สุนัขช่วยต้อนฝูงแกะ นำแกะที่ไม่เชื่อฟังกลับเข้าฝูง เมื่อได้ฟังคำพูดของจักรพรรดิเหวิน หยุนเจิงก็อดไม่ได้ที่จะตระหนักในทันที ไม่ต้องสงสัยเลยว่า จางฮว๋ายก็คือหัวหน้าฝูงแกะตัวนั้น ไม่ว่าจะเป็นจักรพรรดิพระองค์ก่อนหรือเสด็จพ่อ ต่างก็ต้องการหัวหน้าฝูงตัวนี้เพื่อควบคุมฝูงแกะ ผ่านไปครู่หนึ่ง หยุนเจิงก็เอ่ยถามอีกครั้งว่า “เสด็จพ่อคงไม่ได้คิดจะส่งเกาซื่อเจินมาให้ลูกเป็นหัวหน้าฝูงใช่ไหม?” “เจ้าคิดว่าเกาซื่อเจินมีความสามารถจะเป็นหัวหน้าฝูงหรือ?” จักรพรรดิเหวินเผยรอยยิ้มเหยียดหยาม กล่าวอย่างมีนัยว่า “หัวหน้าฝูงไม่ใช่ว่าใครจะเป็นได้!” เช่นนี้เองหรือ? หยุนเจิงครุ่นคิดอยู่ในใจ จริงแท้ เกาซื่อเจินไม่มีความสามาร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1386
คนเราไม่ใช่หญ้าหรือไม้ ใครเลยจะไร้ซึ่งความรู้สึก? แต่ตราบใดที่ขึ้นนั่งบนบัลลังก์จักรพรรดิ หลายเรื่องก็จะมิอาจทำตามใจตนได้อีก เมื่อได้ขึ้นครองราชย์ ไม่ว่าเจ้าจะมีสถานะอื่นใดมากมาย สถานะแรกของเจ้าก็คือจักรพรรดิ! “ความจริง ลูกไม่ได้คิดถึงตำแหน่งนั้นมากมายเลยพ่ะย่ะค่ะ” หยุนเจิงกล่าวอย่างจริงจัง “ก็เพราะลูกเข้าใจสิ่งที่เสด็จพ่อพูด ลูกถึงไม่อยาก…” “เจ้าคิดว่าตอนนี้ยังเป็นเรื่องที่เจ้าเลือกเองได้หรือ?” จักรพรรดิเหวินตัดคำพูดของหยุนเจิงทันที “หากเจ้าไม่ขึ้นครองราชย์ แล้วผู้คนภายใต้บังคับบัญชาของเจ้าจะเป็นเช่นไร? บรรดาแม่ทัพผู้สร้างผลงานยิ่งใหญ่เหล่านี้ ใครเล่าจะทำให้พวกเขารู้สึกวางใจได้ นอกจากเจ้า?” เพราะผลงานสูงจนสั่นคลอนพระราชอำนาจใช่หรือไม่? หยุนเจิงยิ้มอย่างจนปัญญา ในข้อนี้ เขาเองก็เห็นด้วย นับแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มีแม่ทัพมากมายที่สร้างผลงานยิ่งใหญ่แต่ต้องจบชีวิตอย่างน่าเศร้า เพียงเมื่อพวกเขาสิ้นชีวิต จักรพรรดิจึงจะวางใจได้ ไม่ฉะนั้น เมื่อแม่ทัพผู้เกรียงไกรส่งเสียงเรียก ใครเล่าจะไม่เกรงกลัว? “เรื่องในวันข้างหน้า ไว้ค่อยว่ากันเถิดพ่ะย่ะค่ะ!” หยุนเจิงไ
