เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1292
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-19 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1293
ทางฝ่ายกองทหารมณฑณทางเหนือผ่านไปหลายวัน ทหารราบสองพันนายที่คุมเชลยกลับมาก็เข้ามาสมทบกับกองทัพหยุนเจิงก็ได้รับข่าวที่ส่งมาจากเจียเหยาโดยใช้นกเหยี่ยวขาวเจียเหยาและอวี่ซื่อจงร่วมมือกันโจมตีฝ่ายศัตรูจนแตกพ่ายอีกครั้งอย่างไรก็ตาม เจียเหยายังไม่ได้แจ้งรายละเอียดของความสูญเสียหรือของที่ยึดได้แต่สำหรับหยุนเจิง แค่ได้รู้ว่ากองทัพอีกสายของศัตรูพ่ายแพ้ก็เพียงพอแล้ว“ฝ่าบาท มีทหารม้าศัตรูกลุ่มเล็กๆ กำลังขี่ม้ามาหาพวกเรา พวกมันชูธงขาว ดูเหมือนจะมาขอยอมจำนน!”ขณะที่หยุนเจิงกำลังปรึกษาแผนการต่อไปกับผู้ใต้บังคับบัญชา เขาก็ได้รับข่าวจากรองแม่ทัพของชวีจื้อที่ส่งคนมารายงานธงขาว?หยุนเจิงและคนอื่นๆ ยิ้มออกมาพร้อมกัน“ทหารศัตรูมีกี่คน?”หยุนเจิงถามทันที“ราวพันคน!”ทหารสื่อสารตอบทันที“ไป! ไปดูกัน!”หยุนเจิงไม่พูดอะไรมาก รีบขึ้นหลังม้าทันทีการยอมจำนนถือเป็นเรื่องดี!แม้จะมีเพียงพันคน แต่ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดี!ตราบใดที่มีคนยอมจำนน กำลังใจของศัตรูก็จะลดลงเมื่อมีคนเริ่มก่อน คนที่ตามมายอมจำนนก็จะมากขึ้นดูเหมือนข่าวความพ่ายแพ้ของกองทัพอีกสายของกุ่ยฟางจะมาถึงที่นี่แล้วไม่นาน พวกเข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1294
"อืม?"หยุนเจิงรู้สึกประหลาดใจยิ่งกว่าเดิมดูจากท่าทีของเหมิงตัวแล้ว คงไม่ใช่การเสแสร้งเช่นนี้ หมายความว่าการที่ทัวฮวนและบุตรนำทัพมาขอยอมจำนน ไม่ได้เกิดจากข่าวความพ่ายแพ้ของมู่ลี่จวีใช่หรือไม่?เหอะๆ ช่างน่าสนใจจริงๆ!ข่าวความพ่ายแพ้ของมู่ลี่จวียังมาไม่ถึง แต่ทัวฮวนและบุตรกลับนำทัพมาขอยอมจำนนเสียก่อนหากข่าวความพ่ายแพ้ของมู่ลี่จวีไปถึงกองทัพของทัวต๋า และตนกดดันเพิ่มเติม กำลังใจของพวกเขาคงพังทลายแน่นอนนี่เป็นโอกาสที่ดีมาก!หยุนเจิงคิดในใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวอย่างจริงจังว่า “ข้าได้รับข่าวที่แน่ชัดแล้วว่ากองทัพสี่หมื่นนายของมู่ลี่จวีพ่ายแพ้ย่อยยับ คาดว่าอีกหนึ่งหรือสองวัน ข่าวนี้จะถึงหูทัวต๋า”เหมิงตัวคิดอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที “ข่าวนี้ อาจจะถึงหูทัวต๋าแล้วก็เป็นได้!”"หืม ว่าอย่างไรนะ?"หยุนเจิงถามด้วยความสงสัย“ท่านอ๋องอาจยังไม่ทราบ ตอนที่ข้าน้อยและบิดานำทัพหนีออกมา เดิมทีมีทหารไล่ตามหลังเรา แต่พอไปถึงครึ่งทาง พวกมันกลับเปลี่ยนทิศทางถอยกลับไป ข้าน้อยคาดว่าพวกนั้นอาจได้รับข่าวการพ่ายแพ้ของมู่ลี่จวีแล้ว…”เหมิงตัวนึกย้อนถึงสถานการณ์ในตอนนั้น ยิ่งคิดก็ยิ่งเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1295
การที่ทัวฮวนและบุตรนำทัพมาขอยอมจำนน ย่อมเป็นเรื่องดีสำหรับหยุนเจิงและพวกแต่พวกเขาก็เผชิญกับปัญหาในเวลาเดียวกันในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ เสบียงอาหารแห้งของพวกเขาใกล้หมดลงในขณะที่ผู้คนที่ทัวฮวนพามาด้วย มีเพียงทหารม้าและอาวุธ แต่ไม่มีเสบียงใดๆหากพวกเขาต้องเก็บคนเหล่านี้ไว้ ก็ต้องแบ่งเสบียงให้กับพวกเขาเช่นนั้น เสบียงของพวกเขาก็ยิ่งไม่เพียงพอ!พวกเขายังมีทางเลือกที่จะฆ่าม้าเพื่อใช้แทนเสบียงแต่ทางเลือกนี้เป็นสิ่งที่จะทำได้ในยามจำเป็นเท่านั้นในตอนนี้ เสบียงของพวกเขายังเพียงพอสำหรับหนึ่งวันตราบใดที่พวกเขาสามารถเอาชนะศัตรูและได้รับเสบียงภายในวันนี้ พวกเขาก็จะไม่ต้องลงมือฆ่าม้าศึกเพื่อความอยู่รอดอีกต่อไป!“การจะทำลายศัตรูภายในหนึ่งวัน ดูจะยากไปหน่อยนะ?”เมื่อเมี่ยวอินได้ทราบความคิดของหยุนเจิง นางรู้สึกว่าความคิดนี้ช่างทะเยอทะยานเกินไปพวกเขามีคนเพียงเท่านี้ แต่คิดจะทำลายศัตรูที่มีกำลังพลมากกว่าหลายเท่า มันยากเหลือเกินเว้นแต่ว่าอวี่ซื่อจงและเจียเหยาจะสามารถนำทัพมาถึงก่อนค่ำของวันพรุ่งนี้แต่เนื่องจากเป็นการเคลื่อนทัพใหญ่ แม้จะไม่ใช่ทหารม้า ความเร็วก็ย่อมไม่อาจเร็วมากนักเพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1296
หยุนเจิงไม่อ้อมค้อม กล่าวตรงไปตรงมาว่า “คืนนี้ ข้าจะเปิดการโจมตีในยามวิกาล ข้าจะส่งคนไปหนึ่งพันสามร้อยนาย และพวกเจ้าต้องส่งอีกสองร้อยนาย พร้อมให้เหมิงตัวออกศึกไปด้วย!”เดิมทีเขาตั้งใจให้สัดส่วนของทหารจากกุ่ยฟางมากกว่านี้แต่เมื่อคิดดูอีกครั้ง เขาก็ล้มเลิกความคิดนั้นเพราะหากส่งคนจากกุ่ยฟางไปมากเกินไป แล้วเกิดการทรยศในสนามรบ ไม่เพียงแต่แผนการของเขาจะล้มเหลว แต่ทหารที่ส่งไปก็จะถูกสังหารจนหมด“หนึ่งพันห้าร้อยนาย?”ทัวฮวนขมวดคิ้วทันที “ท่านอ๋อง จำนวนนี้จะน้อยเกินไปหรือไม่?”แม้ว่าพวกเขาสองพ่อลูกจะนำคนไปพันกว่าคน แต่กุ่ยฟางยังคงมีกำลังพลอีกเกือบหกหมื่นนายพวกเขาจะส่งเพียงหนึ่งพันห้าร้อยคนไปโจมตีในยามค่ำคืนหรือ?ถึงแม้กองทหารมณฑณทางเหนือจะมีฝีมือเพียงใด จำนวนนี้ก็แทบจะไม่พอเป็นเศษอาหารสำหรับทัวต๋า“ข้าก็อยากส่งคนไปมากกว่านี้เหมือนกัน”หยุนเจิงยิ้มอย่างจนใจ “แต่เรามีเกราะของกุ่ยฟางเพียงเท่านี้เท่านั้น!”ก่อนหน้านี้ ชวีจื้อได้สังหารทหารม้าของกุ่ยฟางไปหลายร้อยนายและทัวฮวนกับบุตรได้นำมาเพิ่มอีกพันกว่าคนรวมกันแล้วก็หาเกราะได้เพียงเท่านี้เขาจะทำอะไรได้อีกเล่า?เมื่อได้ยินคำพูดของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1297
ในยามพลบค่ำ ภายใต้คำสั่งของหยุนเจิง ทุกคนที่มีม้าศึกต่างถูกสั่งให้เร่งรุดไปข้างหน้ารวมถึงทหารม้ากุ่ยฟางพันกว่าคนที่เพิ่งยอมจำนนก็ถูกสั่งให้เคลื่อนตัวไปด้วยในตอนนี้ พวกเขาอยู่ห่างจากกองทัพด้านหลังของศัตรูไม่ถึงห้าลี้ทั้งกุ่ยฟางและกองทหารมณฑณทางเหนือต่างมองเห็นกองทัพของอีกฝ่ายอย่างชัดเจนเมื่อเผชิญกับการรุกไล่ของกองทหารมณฑณทางเหนือ กองทัพของกุ่ยฟางเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นแม้ว่าพวกเขาจะมีกำลังพลที่เหนือกว่ามาก แต่ก็ยังไม่กล้าเปิดการโจมตีในขณะที่ทัวต๋ายังคงหมดสติ องค์ชายชื่อเหยียนกลายเป็นเสาหลักของกองทัพหลายหมื่นนายนี้ในตอนนี้ ชื่อเหยียนเองก็ตื่นตระหนกและเร่งเรียกแม่ทัพทั้งหลายมาหารือเกี่ยวกับแผนการในระหว่างการล่าถอย“พวกเราสู้กับพวกมันให้รู้แล้วรู้รอด! หากเราจับหยุนเจิงเป็นตัวประกันได้ เรายังมีโอกาสพลิกกลับมาชนะ!”“เราจะสู้ด้วยอะไร? กองทัพของเราแทบไม่มีขวัญกำลังใจ การสู้กับกองทหารมณฑณทางเหนือในตอนนี้คือการไปตาย!”“ตามความเห็นของข้า ศัตรูไม่ได้มีกำลังพลมากมายอะไร! ถ้าหลังพวกมันมีกองทัพใหญ่อยู่จริง ป่านนี้พวกมันบุกมาแล้ว! ก่อนหน้านี้เราถูกพวกมันหลอกทั้งนั้น!”“ใช่! หากเราเดิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1298
แต่ถึงจะโกรธ ชื่อเหยียนก็ต้องเริ่มพิจารณาเงื่อนไขของหยุนเจิง“เป็นไปไม่ได้! ไม่มีทางเป็นไปได้!”“ถ้าอย่างนั้น สู้ตายกับหยุนเจิงดีกว่า!”“แต่ถ้าเราพ่ายแพ้ล่ะ?”“ทหารเกือบทั้งหมดของเราอยู่ที่นี่ หากพ่ายแพ้ พวกเรากุ่ยฟางก็จบสิ้น!”“ความจริงแล้ว พวกเราอาจต้องพิจารณาเงื่อนไขของหยุนเจิงดู! หากตอนนี้พวกเราไม่ยอมรับข้อเสนอ เมื่อกองทัพอีกสายของพวกเขาบุกเข้ามา เกรงว่าเราคงไม่มีแม้แต่โอกาสจะเจรจาขอสงบศึก...”เหล่าแม่ทัพของกุ่ยฟางเริ่มถกเถียงกันอย่างดุเดือดอีกครั้งมีทั้งฝ่ายที่สนับสนุนการต่อสู้ ฝ่ายที่สนับสนุนการเจรจา และฝ่ายที่ลังเลไม่เพียงแต่ทหารราบที่ไร้ขวัญกำลังใจ แม่ทัพที่นำกองทัพก็แทบจะหมดความเชื่อมั่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่รู้ว่ามู่ลี่จวีพ่ายแพ้เมื่อคนฉลาดอย่างทัวฮวนยังเลือกที่จะนำทัพมายอมจำนน นั่นแสดงให้เห็นว่าศึกครั้งนี้แทบไม่มีความหวังที่จะชนะ“ฝ่าบาท พวกเราห้ามยอมรับเงื่อนไขของหยุนเจิงเด็ดขาด!”มู่ลี่จวีพยายามโน้มน้าวอย่างเต็มกำลัง “แทนที่พวกเราจะยกทรัพย์สินและเสบียงให้พวกเขาเปล่าๆ สู้ส่งทหารสองหมื่นนายไปตัดทางล่าถอยจะดีกว่า! ฤดูหนาวกำลังจะมาถึงในไม่ช้า ศัตรูที่ยกทัพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1299
ในยามค่ำคืนหลังจากการเดินทัพตลอดทั้งวัน ทหารของกุ่ยฟางส่วนใหญ่ต่างอ่อนล้าจนหมดแรงสำหรับการล่าถอยครั้งใหญ่เช่นนี้ หากสภาพอากาศไม่เลวร้าย ก็มักจะไม่ตั้งค่ายพักแรมในทุกคืนในฤดูใบไม้ร่วงที่อากาศเย็นเช่นนี้ ทหารหลายคนใช้เพียงหญ้าแห้งบางๆ รองนอนเพื่อพักผ่อนเนื่องจากเกรงว่าศัตรูจะโจมตีในยามวิกาล ทหารทั้งหมดจึงสวมเกราะไม่ห่างจากตัวเลยและไม่ใช่เพียงคืนนี้ แต่ตั้งแต่เริ่มล่าถอย พวกเขาก็เป็นเช่นนี้มาตลอดแม้ทุกคนจะเข้าใจถึงความจำเป็นของสิ่งนี้ แต่การทำเช่นนี้ต่อเนื่องเป็นเวลานานกลับสร้างความกดดันทางจิตใจให้กับพวกเขาอย่างมากการที่ต้องกังวลเรื่องการโจมตีในยามวิกาลทุกวัน และต้องสวมเกราะอยู่ตลอดเวลา ทำให้พวกเขารู้สึกอึดอัดอย่างมากรอบบริเวณที่พวกเขาตั้งค่าย มีการก่อกองไฟไว้มากมายกองไฟเหล่านี้ให้แสงสว่างในยามค่ำคืน และเพิ่มความรู้สึกปลอดภัยให้กับพวกเขากลุ่มทหารที่สวมเกราะและถืออาวุธเดินลาดตระเวนรอบบริเวณค่ายพัก เพื่อป้องกันการโจมตีในยามวิกาลจากศัตรู“เจ้าว่า พวกเราต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ถึงจะล่าถอยกลับไปได้?”“ใครจะไปรู้ล่ะ? ขอให้กลับไปได้เร็วๆ ก็แล้วกัน!”“เฮ้อ องค์ราชาก็จริงเช
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1300
แม้พวกเขาจะหารือกันมาเป็นเวลานาน แต่ก็ยังไม่ได้ข้อสรุปอะไรมาบางคนสนับสนุนให้ยอมรับเงื่อนไขของหยุนเจิง ขณะที่บางคนยังคงคัดค้านทั้งสองฝ่ายไม่สามารถโน้มน้าวอีกฝ่ายได้หนึ่งชั่วโมงผ่านไป“โครมคราม…”เสียงฝีเท้าม้าที่ดังกึกก้องดังขึ้นอีกครั้งทหารกุ่ยฟางเตรียมพร้อมป้องกันอีกครั้งทว่า ครั้งนี้ก็เหมือนครั้งก่อน ยังคงเป็นแค่เสียงตะโกนและเสียงฝีเท้าม้า แต่ไม่มีการโจมตีจริงเสียงตะโกนและเสียงโห่ร้องของกองทหารมณฑณทางเหนือนั้นดังสนั่น แต่ไม่มีการบุกโจมตีแต่อย่างใดเมื่อทราบว่าศัตรูถอยไปอีกครั้ง ชื่อเหยียนและเหล่าแม่ทัพต่างพากันโกรธจัดครั้งแรก ยังพอสงสัยได้ว่า ศัตรูอาจพบว่าพวกเขาเตรียมพร้อมอย่างดี จึงตัดสินใจถอยกลับไปแต่การกลับมาครั้งที่สองแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าศัตรูจงใจ“ศัตรูชัดเจนว่าต้องการทำให้พวกเราไม่ได้พักผ่อน!”“พวกมันใช้เล่ห์กลนี้เพื่อทำลายขวัญกำลังใจของเรา!”“ไม่แน่ว่าพวกมันอาจต้องการให้เราหมดแรง แล้วจึงบุกโจมตีเราอย่างกะทันหัน!”“อย่างไรก็ตาม ศัตรูไม่มีเจตนาดีแน่นอน เราต้องระวังให้มาก…”ในช่วงเวลานั้น เหล่าแม่ทัพต่างกัดฟันแสดงความคิดเห็นของตนเองกลยุทธ์ของศัตรูนี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1314
อย่าว่าแต่เจียเหยาเลย แม้แต่พวกเขาเองก็ยังรู้สึกว่าหยุนเจิงทำเกินไปการที่สามารถเอาชนะกุ่ยฟางได้ในครั้งนี้ เป่ยหวนมีส่วนสำคัญอย่างมากหากไม่มีเป่ยหวนช่วยดึงความสนใจ ในระหว่างที่พวกเขากำลังรบกับโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์ กุ่ยฟางอาจโจมตีอวี่ซื่อจงจนแตกพ่าย หรืออาจลอบตีค่ายใหญ่ที่แย้นฮุ่ยซานจนตัดเส้นทางล่าถอยของพวกเขาโดยสิ้นเชิงในสถานการณ์เช่นนี้ ที่หยุนเจิงยังทำตัวเข้มงวดกับเป่ยหวน ถือว่าไร้น้ำใจอย่างมากที่เจียเหยาไม่ระเบิดอารมณ์ออกมาทันที ก็ถือว่านางควบคุมตัวเองได้ดีแล้ว“เจ้าจะทำท่าขู่ใส่ข้าอีกแล้วใช่ไหม?”หยุนเจิงหรี่ตาลงเล็กน้อย มองเจียเหยาด้วยแววตาเตือน“ข้าจะกล้าได้อย่างไร!”เจียเหยาตอบด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “ท่านจิ้งเป่ยอ๋องไร้พ่าย หากข้ากล้าขู่ใส่ท่าน เป่ยหวนของข้าคงเต็มไปด้วยศพในไม่ช้า ข้ามีสิทธิ์ไปขู่ใส่ท่านหรือ?”“รู้อย่างนี้ก็ดีแล้ว!”หยุนเจิงกล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “เจ้าชอบฟังข้าแค่ครึ่งๆ กลางๆ แล้วก็มาทำเสียงประชดประชันใส่ข้า เจ้าเป็นโรคหลงผิดว่าตัวเองถูกทำร้ายหรืออย่างไร?”เจียเหยาพยายามกลั้นความโกรธ พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ท่านจิ้งเป่ยอ๋องมีสิ่งใดจะพูดอีก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1313
เจียเหยาและอวี่ซื่อจงรวมกันสามารถจับเชลยศึกได้ทั้งหมด 13,000 นายพวกเขายังสังหารทหารข้าศึกที่ดื้อดึงต่อสู้อีกประมาณ 3,000 นายเดิมทีพวกเขาต้องการจับเชลยเพิ่มอีก แต่เสบียงแห้งที่พวกเขานำมามีจำกัด จึงต้องแบ่งปันให้เชลยเพื่ออย่างน้อยพวกเขาจะมีแรงเดินทางดังนั้น แม้จะยังมีเชลยให้จับได้อีกมาก แต่พวกเขาก็ไม่ได้ไล่ตามต่อเชลยที่พวกเขาจับได้เกือบทั้งหมดเป็นทหารราบที่ล้าหลังส่วนทหารม้าของข้าศึกนั้นหลบหนีได้รวดเร็วเกินไป พวกเขาไม่สามารถตามทัน“อืม ไม่เลว!”หยุนเจิงยิ้มอย่างพอใจ ก่อนถามต่อ “พวกเจ้าที่โจมตีหน่วยของมู่ลี่จวี มีความสูญเสียแค่ไหน?”อวี่ซื่อจงตอบ “หน่วยของเราสูญเสียไปกว่า 3,000 นาย และยังมีทหารบาดเจ็บเล็กน้อยอีกกว่า 1,000 นายที่เราปล่อยไว้ในพื้นที่เพื่อรักษาตัว พร้อมกับดูแลผู้บาดเจ็บสาหัส”“เราสูญเสียไปกว่า 5,000 นาย”เจียเหยารายงานต่อทันที “ในศึกครั้งก่อนเรามีผู้บาดเจ็บสาหัสหลายร้อยนายที่ไม่สามารถรอดชีวิตได้ ในศึกครั้งนี้คาดว่าจะมีทหารบาดเจ็บสาหัสที่รอดไม่ถึงครึ่ง และยังมี…”“พอแล้ว พอแล้ว! ไม่ต้องพูดละเอียดขนาดนั้น”หยุนเจิงขัดคำพูดของเจียเหยา แล้วถามต่อ “ในศึกครั้งนี้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1312
จู่หลู่โค้งคำนับขอบคุณหยุนเจิงก่อน แล้วพูดอย่างลำบากใจว่า “กระหม่อมเข้าใจถึงความเมตตาของท่านอ๋อง แต่เสบียงอาหารสำหรับกองทัพสองหมื่นนายนี้ มันช่าง…”“ข้าได้เสบียงมาจากศึกครั้งนี้ จะจัดสรรให้พวกเจ้า”หยุนเจิงขัดคำพูดของจู่หลู่ ด้วยท่าทางที่ทรงอำนาจโดยไม่ต้องแสดงความโกรธ “เมื่อเจ้าจัดเตรียมกองทัพเสร็จแล้ว เจ้าจะยังขาดเสบียงอีกหรือ? หากเจ้าออกทัพช่วยรัฐมนตรี รัฐมนตรีได้เสบียงมา จะไม่มีส่วนของเจ้าได้อย่างไร?”ในตอนนี้ ทัวต๋าได้สิ้นชีวิตไปแล้วยังไม่ทราบว่าใครจะได้เป็นราชาองค์ใหม่ของกุ่ยฟางแต่ไม่ว่าใครจะขึ้นเป็นราชาองค์ใหม่ของกุ่ยฟางก็ไม่มีพลังที่จะสู้รบต่อได้อีกแล้วหากราชาองค์ใหม่ของกุ่ยฟางฉลาด ก็ควรมาหาเขาเพื่อเจรจาสงบศึกหากกุ่ยฟางต้องการสงบศึก ก็ต้องยอมสละบางอย่างออกมาหากกุ่ยฟางไม่สงบศึก ก็ให้ทัวฮวนยกทัพไปโจมตีเองหากมีกองทัพเป่ยหมัวถัวของจู่หลู่ช่วยสนับสนุน การปราบปรามกุ่ยฟางที่ใกล้ตายก็เป็นเรื่องง่ายถึงตอนนั้น พวกเขาก็จะสามารถใช้เสบียงที่ปล้นจากกุ่ยฟางมาเลี้ยงกองทัพของตัวเองได้เมื่อจู่หลู่รู้ว่าหยุนเจิงได้เตรียมการทุกอย่างไว้ให้เรียบร้อย เขาก็กล่าวขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า ค
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1311
สองวันต่อมา จู่หลู่ที่ได้รับคำสั่งก็รีบควบม้าพร้อมกับองครักษ์ไม่กี่คนมาพบหยุนเจิงก่อนที่จู่หลู่จะมาถึง ทัวฮวนได้นำเชลยกุ่ยฟางจัดพิธีศพให้กับทัวต๋าน่าเสียดายที่สภาพอากาศในตอนนี้ไม่เอื้อให้สามารถนำร่างของทัวต๋ากลับไปฝังกุ่ยฟางได้สุดท้าย ทัวฮวนเป็นผู้นำในการสร้างโลงศพให้ทัวต๋าด้วยตัวเอง และฝังร่างเขาในพื้นที่นั้นการกระทำของทัวฮวนกลับช่วยให้หยุนเจิงได้รับความจงรักภักดีจากเชลยกุ่ยฟางกลุ่มใหญ่ซึ่งนี่เป็นผลลัพธ์ที่หยุนเจิงยินดีที่จะเห็นเมื่อจู่หลู่มาถึง หยุนเจิงก็พาทัวฮวนและเหมิงตัวจัดงานเลี้ยงในกระโจมใหญ่ชั่วคราวเพื่อต้อนรับเขาหลังจากแนะนำทัวฮวนและเหมิงตัวให้จู่หลู่รู้จัก หยุนเจิงก็เข้าสู่หัวข้อสำคัญทันที“กองทัพใหญ่ของกุ่ยฟางถูกเราทำลายทั้งหมดแล้ว! ข้าจำคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้าได้ ข้าจะมอบดินแดนเฉวียนหรงให้อยู่ในปกครองของเจ้า…”“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”หยุนเจิงยังพูดไม่ทันจบ จู่หลู่ก็ลุกขึ้นด้วยความตื่นเต้นและกล่าวขอบคุณ“ฟังข้าพูดให้จบก่อน!”หยุนเจิงยกมือหยุดจู่หลู่ ก่อนจะพูดต่อ “ทหารแห่งเป่ยหมัวถัวมีความกล้าหาญเพียงพอ แต่ไม่เข้าใจการรบ ข้าจะส่งรองผู้ช่วยสองคนไปช่วยเจ้าเตรี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1310
เมื่อเห็นทั้งสองคน ทหารยามที่อยู่หน้ากระโจมรีบคำนับ“ไม่ต้องมากพิธี!”หยุนเจิงโบกมือ แล้วพาเมี่ยวอินเข้าไปในกระโจมแม้ว่าทัวต๋าจะฟื้นสติได้สองสามวันแล้ว แต่สีหน้าของเขายังคงดูแย่มาก แทบไม่มีเลือดฝาด ดูเหมือนคนที่ใกล้สิ้นใจเต็มทีเมื่อเห็นทั้งสองคนเดินเข้ามา ทัวต๋าถามอย่างแผ่วเบา “หยุน... หยุนเจิง?”นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้พบกันแต่ทัวต๋าก็สามารถตัดสินได้ทันทีว่าผู้ที่อยู่ตรงหน้านี้คือจิ้งเป่ยอ๋อง หยุนเจิง“ใช่แล้ว!”หยุนเจิงพยักหน้า พร้อมจ้องทัวต๋าด้วยสายตาเย็นชา “เจ้าคงได้ยินข่าวว่ากองทัพของเจ้าพ่ายแพ้ทั้งสายแล้วใช่หรือไม่? หากยังไม่ทราบ ข้าก็ยินดีบอกให้เจ้าฟัง”ทัวต๋ารู้ข่าวการพ่ายแพ้ของกองทัพแนวหน้าแล้วจริงๆอีกทั้ง ยังรู้ด้วยว่าพวกเขาพ่ายแพ้อย่างไรแม้ว่าเขาจะไม่เคยออกจากกระโจม แต่ก็ได้ยินทหารยามที่อยู่นอกกระโจมพูดถึงเรื่องนี้ไม่น้อย“เจ้าต้องการ…ให้ข้ายอมจำนนหรือ?”ทัวต๋าพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา หายใจรัว พร้อมกับคาดเดาจุดประสงค์ของหยุนเจิงได้“ใช่แล้ว!”หยุนเจิงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ข้าจะไม่พูดอ้อมค้อมกับเจ้า ตราบใดที่เจ้ายอมรับเงื่อนไขของข้า ข้าก็จะให้โอกาสเจ้าแ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1309
เช้าวันรุ่งขึ้น หยุนเจิงก็ได้รับข่าวว่าหวังชี่ฟื้นแล้ว“ดียิ่งนัก!”หยุนเจิงตะโกนด้วยความดีใจ ก่อนจะรีบเรียกเมี่ยวอินว่า “เร็ว ไปดูหวังชี่กัน!”พูดจบ หยุนเจิงก็คว้ามือเมี่ยวอินแล้ววิ่งไปยังกระโจมที่หวังชี่อยู่โดยไม่รอคำตอบเมื่อพวกเขามาถึงกระโจม ด้านในก็เต็มไปด้วยผู้คนทั้งหมดเป็นทหารใต้บัญชาของหวังชี่“พอแล้ว พอแล้ว! ออกไปกันก่อนเถอะ ข้างในคนแน่นขนาดนี้ เหลวไหลเกินไปแล้ว?”หยุนเจิงไล่ทหารที่ล้อมอยู่ในกระโจมให้ออกไปทั้งหมด แล้วให้เมี่ยวอินจับชีพจรของหวังชี่เพื่อตรวจดูว่าอาการบาดเจ็บของเขาเริ่มคงที่แล้วหรือยังหวังชี่รู้สึกซาบซึ้งใจจนพูดออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา “ขอบ…ขอบคุณฮูหยินเมี่ยว…”“พอแล้ว อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้!”เมี่ยวอินขัดหวังชี่ก่อนจะตั้งใจจับชีพจรของเขาต่อหยุนเจิงพยักหน้าให้หวังชี่เล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไรหลังจากนั้นไม่นาน เมี่ยวอินก็ปล่อยข้อมือของหวังชี่ พร้อมกับถอนหายใจโล่งอกก่อนจะพูดว่า “ชีวิตเจ้าถือว่ารอดมาได้แล้ว! แต่คราวนี้เจ้าบาดเจ็บหนักมาก คงต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะฟื้นตัว”หวังชี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะกล่าวขอบคุณเมี่ยวอินอีกครั้ง “ขอบ…ขอบคุณฮูหยินเมี่ยวอิน…ที่ช่ว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1308
หวังชี่ยังคงอยู่ในอาการหมดสติ และมีไข้สูงที่ไม่ลดลงเขาเองก็ยังไม่แน่ใจว่าไข้ของหวังชี่เกิดจากร่างกายที่อ่อนแอเกินไป หรือเพราะบาดแผลติดเชื้อเมี่ยวอินเตรียมยาต้มให้คนคอยป้อนหวังชี่ แต่จนถึงตอนนี้ ไข้ของหวังชี่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะลดลงขณะที่หยุนเจิงเดินเข้ามาในกระโจม เมี่ยวอินก็กำลังตรวจอาการของหวังชี่อยู่“เป็นอย่างไรบ้าง?”หยุนเจิงถามด้วยความกังวล“ก็เหมือนเดิม ขึ้นอยู่กับโชคชะตาของเขาแล้ว!”เมี่ยวอินลุกขึ้นด้วยความอ่อนใจ “หากไข้ของเขาลดลงได้ ก็น่าจะรอดชีวิตได้”สิ่งที่ทำได้ นางได้ทำไปหมดแล้วตอนนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเจตจำนงในการมีชีวิตรอดของหวังชี่“เข้าใจแล้ว!”หยุนเจิงถอนหายใจเบาๆ “ไปเถิด ไปเดินเล่นข้างนอกกับข้าหน่อย”เมี่ยวอินพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนถามว่า “ท่านไปดูทัวต๋ามาหรือยัง?”ทัวต๋าฟื้นสติแล้วแต่ร่างกายยังคงอ่อนแอมาก“ยังไม่ได้ไปเลย!”หยุนเจิงส่ายหน้าแล้วยิ้ม “ให้เขาฟื้นตัวก่อนเถิด ถ้าข้าไปคุยกับเขาแล้วเขาโมโหตายไป ข้าก็เสียเวลาพูดเปล่าๆ!”เมี่ยวอินชะงักเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มบางๆ “นั่นสิ! ขนาดคนที่แข็งแรงยังแทบทนไม่ไหวกับเงื่อนไขของท่าน แล้วคนที่ใกล้ตายแบบเขายิ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1307
ขณะที่หยุนเจิงได้รับข้อความตอบกลับจากเจียเหยา เขากำลังตรวจสอบรายงานการรบที่ตู๋กูเช่อส่งมาข้อความตอบกลับของเจียเหยานั้นเรียบง่ายมากมีเพียงสองคำรับทราบ!และไม่ได้เขียนเป็นรหัสลับเพียงสองคำนี้ ก็ไม่มีความจำเป็นต้องใช้รหัสลับหยุนเจิงวางข้อความของเจียเหยาทิ้งไว้ข้างๆ และตรวจสอบรายงานการรบของตู๋กูเช่อต่อองค์ชายรองแห่งโฉวฉือ หยวนเว่ย นำกองกำลังป้องกันด่านเทียนฉงทิ้งป้อมหลบหนีในปัจจุบัน จั่วเริ่นได้นำทัพเข้าไปประจำการที่ด่านเทียนฉงแล้วแต่ผลลัพธ์จากการไล่ล่าโหลวอี้ของตู๋กูเช่อและพวกกลับไม่ดีนักแม้ว่านักรบภูตสิบแปดจะสามารถสร้างความขัดแย้งระหว่างกองทัพโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์ได้สำเร็จ แต่กลับไม่ได้ทำให้เกิดความโกลาหลในวงกว้าง ทำให้ศัตรูสูญเสียกำลังเพียงสามพันกว่านายเท่านั้นขณะที่ตู๋กูเช่อนำทัพไล่ตาม โหลวอี้ได้นำกองกำลังถอนตัวไปยังพื้นที่ใกล้ชายแดนแคว้นต้าเย่ว์แล้วตู๋กูเช่อนำทัพโจมตี ทำลายศัตรูได้สองพันนาย และจับเชลยได้มากกว่าสี่พันคนกองกำลังใหญ่ของโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์ถูกโหลวอี้พากลับเข้าไปในแคว้นต้าเย่ว์ตู๋กูเช่อกังวลเรื่องเสบียง จึงหยุดการไล่ล่า และหันไปควบคุมเชลยศึกกล
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1306
ขณะเดียวกัน ผู้เลี้ยงเหยี่ยวที่ได้รับข่าวสารก็ควบม้ามาอย่างรวดเร็ว“องค์หญิง! ข่าวจากฝั่งจิ้งเป่ยอ๋องมาถึงแล้ว!”ผู้เลี้ยงเหยี่ยวมาถึงเบื้องหน้าพวกเขา และส่งข้อความที่ได้รับมาอย่างรวดเร็วเจียเหยารับข้อความนั้น แล้วใช้ไฟจากไม้ขีดจุดกองหญ้าแห้งเล็กๆ เพื่อเริ่มถอดรหัสข้อความกองกำลังของเราสลายกองทัพศัตรูแล้ว ให้รีบมาจับเชลยทางตะวันตกของแม่น้ำหยางฉางข้อความของหยุนเจิงนั้นสั้นกระชับอย่างไรก็ตาม ขณะที่เจียเหยาอ่านข้อความ นางกลับนิ่งอึ้งไปเจียเหยาถูตาอย่างแรง ก่อนจะตรวจสอบข้อความอีกครั้งอย่างละเอียด กลัวว่าตนเองจะถอดรหัสผิดแต่ไม่ว่านางจะถอดรหัสอีกกี่ครั้ง เนื้อหาก็ยังเหมือนเดิมหยุนเจิงนำกองกำลังสลายทัพเจ็ดหมื่นของกุ่ยฟางได้แล้วหรือ?นี่…เป็นไปได้อย่างไร?กุ่ยฟางยังมีกองกำลังถึงเจ็ดหมื่นไม่ใช่หรือ!หยุนเจิงมีกำลังพลแค่หมื่นกว่านาย และในจำนวนนั้นมีทหารม้าเพียงห้าพันเท่านั้น!พวกเขายังไม่ทันโจมตี ยังไม่ได้สมทบกับหยุนเจิงเพื่อโจมตีศัตรู หยุนเจิงก็สลายกองทัพศัตรูได้แล้ว?นี่มันบ้าไปแล้ว!หยุนเจิงทำเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?ถึงแม้ขวัญกำลังใจของกุ่ยฟางจะตกต่ำ ก็ไม่น่าจะถูกทำลายลงได
