เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1113
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1114
จักรพรรดิเหวินครุ่นคิด จากนั้นก็ตรัสถามสวีสือฝู่ “หากใช้กำลังทหารกับชนเผ่าโม่ซี เงินและเสบียงของราชสำนักตอนนี้ สามารถให้กับกองทัพสองแสนคนทางตะวันตกเฉียงเหนือยื้อกับชนเผ่าโม่ซีได้นานเพียงใด?”สวีสือฝู่ครุ่นคิด ตอบ “ประมาณแปดเดือน”ตอนนี้สถานการณ์เช่นนี้ รวบรวมเสบียงอาหารจากคลังทางตอนใต้ขนส่งไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเป็นเสบียงกองทัพ ค่อนข้างไม่สมเหตุสมผลเสบียงอาหารของคลังทางตอนใต้ ล้วนต้องใช้บรรเทาอุทกภัย!ทุกเทสมณฑลทางตอนใต้ไม่ยื่นมือขอเสบียงอาหารจากราชสำนักก็นับว่าดีแล้ว!ปัญหาสำคัญคือ ราชสำนักยังต้องเตรียมรับมือกับโรคห่าระบาดเป็นวงกว้างอุทกภัยบวกกับการระบาดของโรคห่าเป็นวงกว้าง เพียงพอที่จะทำให้พลังชี่ของต้าเฉียนบาดเจ็บหนัด“ปีนี้สามารถจัดเก็บภาษีมาได้เท่าใด?” จักรพรรดิเหวินตรัสถามอีกครั้งสวีสือฝู่ “เกรงว่าไม่ถึงครึ่งของปีที่แล้ว…”เก็บภาษีเสบียงหน้าร้อน ความจริงเริ่มทยอยเข้าคลังแล้วภาษีเสบียงในหน้าร้อนมีจำนวนจำกัดมากส่วนใหญ่ของภาษีเสบียง บ้วนเป็นช่วงหลังฤดูเก็บเกี่ยวใบไม้ร่วงเซียวว่านโฉวขมวดคิ้วแน่น ถามด้วยความหงุดหงิด “เหตุใดจึงมีเพียงเท่านี้?”“ท่านคิดว่ามีมากเพียงใด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1115
เรื่องของชนเผ่าโม่ซี สุดท้ายก็ยังไม่มีข้อสรุปจักรพรรดิเหวินและเซียวว่านโฉวต่างก็คิดอยากทำศึกแต่ว่า พวกเขาไม่เพียงต้องพิจารณาศักยภาพของชนเผ่าโม่ซี ยังต้องคิดด้วยว่าการต่อสู้ครั้งนี้สามารถตัดสินโดยเร็วได้หรือไม่หากอุทกภัยทางตอนใต้รุนแรง ก็มีความเป็นไปได้ที่จะเกิดโรคห่าระบาด พวกเขาคงไม่ต้องพิจารณามากมายเช่นนี้แต่ช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อ พวกเขาต้องพิจารณาถึงสิ่งเหล่านี้ด้วยออกจากตำหนักส่วนพระองค์ของจักรพรรดิเหวิน สวีสือฝู่ไปหาหยุนลี่หยุนลี่ในตอนนี้เป็นคนงานยุ่งหัวหมุน ทั้งต้องควบคุมดูแลเรื่องลดทอนกำลังตระกูลผู้มีอำนาจและราชวงศ์ แล้วยังต้องรับผิดชอบจัดการเรื่องอุทกภัยทางตอนใต้ข้อร้องเรียนเกี่ยวกับปัญหาอุทกภัยทางตอนใต้ทุกพื้นที่ล้วมส่งมาที่จวนรัชทายาทรายงานร้องเรียนทั้งหมด เนื้อหาต่างก็เหมือนกันสถานการณ์อุทกภัยตอนใต้ร้ายแรง ผู้ประสบภัยร่อนเร่ไร้ที่อยู่ ทรัพยากรของทุกเทศมณฑลขาดแคลน ต้องการความช่วยเหลือจากราชสำนักเนื้อหาของเทศมณฑลที่ประสบภัยรุนแรงเป็นเช่นนี้ เนื้อหาของเทศมณฑลที่ประสบภัยไม่ได้รุนแรง ก็เป็นเช่นนี้เหมือนกันมองดูรายงานร้องทุกข์ที่ยุ่งเหยิงเหล่านี้ หยุนลี่แทบอย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1116
ความต้องการเร่งด่วนของผู้ประสบภัย ก็เป็นโอกาสได้รับหัวใจราษฎรและคำสรรเสริญไม่ใช่หรือ?เมตตา?เมตตาผายลมสิ!สวีสือฝู่ก่นด่าภายในใจ ทว่ายังกล่าวด้วยความอดทน “ยอมทำเรื่องให้ความช่วยเหลือในขณะที่ตกทุกข์ อย่าทำเรื่องเติมดอกไม้ลงไปบนผ้าดิ้นเงินดิ้นทอง! รอให้เขตที่ได้ประสบภัยรุนแรงใกล้ทนไม่ไหว ค่อยโยกย้ายทรัพยาการ ถึงตอนนั้น รัชทายาทค่อยลงใต้ด้วยตัวเอง ถือโอกาสลงโทษเจ้าหน้าที่ที่ทำหน้าที่บรรเทาภัยพิบัติไม่ดี จะยิ่งช่วยให้รัชทายาทได้รับชื่อเสียง...”หากโยกย้ายทรัพยากรไปตอนนี้ คนที่ได้รับชื่อเสียง ก็จะกลายเป็นเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบเหล่านั้นไม่เกี่ยวข้องกับเขาหยุนลี่!เจ้าหน้าที่ในราชสำนักรู้ว่ารัชทายาทหยุนลี่จัดการเรื่องนี้ ชาวบ้านธรรมดารู้หรือ?เมื่อได้ฟังคำของสวีสือฝู่ หยุนลี่พเข้าใจแล้ว เอ่ยชื่นชมทันที “สุดยอด สุดยอดจริง!”สวีสือฝู่ยิ้ม “กระหม่อมขอพบรัชทายาท เพราะมีเรื่องอื่น”“ใช่ๆ!”หยุนลี่ได้สติกลับมา “ท่านลุงหากไม่พูด ข้าเกือบลืมแล้ว! ไม่รู้ท่านลุงหาข้า มีเรื่องอันใด?”“เป็นเรื่องของทางตะวันตกเฉียงเหนือ”สวีสือฝู่เสียงเบา “ฝ่าบาทส่งจ้าวจี๋นำทัพเดินทางไปช่วยเหลือทางตะวันตกเฉ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1117
“มีเรื่องใด?”สวีสือฝู่อารมณ์ดีถามด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยหยุนลี่กล่าวเสียงเฉียบ “ข้าได้รับข่าว เจ้าสุนัขหยุนเจิงตอนนี้รับซื้อธัญพืชราคาสูงกว่าตลาด ดูเหมือน ซั่วเป่ยจะขาดแคลงอาหารอย่ามาก พวกเราสามารถแอบติดต่อพ่อค้าธัญพืชเหล่านั้น ห้ามผู้ใดขายธัญพืชกับทางซั่วเป่ย! ขอแค่ซั่วเป่ยขาดแคลนอาหาร กองทหารมณฑลทางเหนือก็จะเกิดความขัดแย้งภายในอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!”ขัดแย้งภายใน?สวีสือฝู่ขมวดคิ้วกล่าว “รัชทายาทคิดง่ายดายเกินไปแล้ว! เมื่อซั่วเป่ยขาดแคลนเสบียงอย่างหนัก ความเป็นไปได้ที่กองทหารมณฑลทางเหนือจะลงใต้เพื่อปล้นสะดมมีมากกว่าเกิดความขัดแย้งภายใน...”หยุนลี่ประเมินบารมีของหยุนเจิงในกองทหารมณฑลทางเหนือน้อยไปแล้ว!คนที่สามารถนำทัพกองทหารมณฑลทางเหนือตีเป่ยหวนจนยอมจำนนได้ ควบคุมกองทัพได้อย่างแข็งแกร่งอย่างแน่นอน!ไหนเลยจะขัดแย้งภายในได้ง่ายดายเพียงนั้น?อีกทั้ง พ่อค้าแสวงหาผลกำไร!ไม่ใช่แค่กระดาษคำสั่งห้ามเพียงแผ่นเดียวจะสามารถหยุดยั้งพ่อค้าเหล่านี้ขายเสบียงอาหารให้ซั่วเป่ยได้!พ่อค้าธัญพืชมากมายต่างก็มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตระกูลผู้มีอำนาจและราชวงศ์มีพ่อค้าธัญพืชบางคน ถึงขั้นเดิมทีก็เป็
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1118
แต่ว่า สวีสือฝู่คิดอย่างละเอียดอีกรอบ ก็ลบความกังวลนี้ไปตอนนี้ เป่ยหวนยอมจำนนแล้ว!ต่อให้ผู้ประสบภัยทางตอนใต้ไม่ไปซั่วเป่ย หรือหยุนเจิงจะสามารถรับทหารเพิ่มไม่ได้?เมื่อคิดเช่นนี้ สวีสือฝู่พยักหน้า “ครั้งนี้ดำเนินการตามแผนล้ำเลิศขององค์ชายแล้วกัน!”……หลังออกจากหม่าอี้ หยุนเจิงปลอมตัวเป็นพ่อค้าและรีบไปที่เมืองซินอันเมืองซินอันนี้ เป็นเมืองที่ก่อตั้งโดยคนยากจนที่อพยพย้ายมาจากทางผ่านตอนนี้ เมืองซินอันรวบรวมคนไว้สามสีหมื่นคนแล้วตามขนาดประชากร นี่เทียบเท่ากับจำนวนประชากรของหนึ่งอำเภอแล้วแต่ว่า เพราะในตอนแรกสุดทุกคนเรียกที่นี่ว่าเมืองซินอัน คุ้นเคยกับการเรียกนี้แล้วแม้เมืองซินอันเป็นเพียงแค่ต้นแบบ แต่เยี่ยจื่อก็ยังคงเจ้าหน้าที่มาดูแลขั้นพื้นฐานบางส่วนเขาอยากไปดูว่าเมืองซินอันแห่งนี้ตอนนี้เป็นเช่นไร ถือโอกาสมาดูว่าเจ้าหน้าที่เหล่านั้นที่เยี่ยจื่อส่งมามีเมตตาต่อชาวบ้านผู้อพยพเหล่านี้หรือไม่ตอนนี้ จากหม่าอี้มายังไม่มีถนนทางการผ่านมายังเมืองซินอันแม้ระยะทางจากหม่าอี้มาถึงเมืองซินอันไม่ไกลมาก พวกเขาก็ต้องใช้เวลาครึ่งวันกว่าจะถึงเพิ่งเข้าสู้เขตบริเวณเมืองซินอัน หยุนเจิงก็เห
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1119
“ตึงๆๆ...”เสียงกลองจังหวะเร่งเร้าดังอยู่หน้าประตูศาลาว่าการเมื่อได้ยินเสียงกอง คนที่นอนอยู่ในห้องโถงไม่ได้ลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ ทำเพียงช้อนตามองมาที่ประตู สั่งเจ้าหน้าที่ในศาลาว่าการที่กำลังโบกพัดด้วยความเกียจคร้าน “ไปถามหน่อย มีเรื่องร้ายใด หากไม่มีเรื่องใหญ่ อย่ามารบกวนการนอนของข้า!”ไม่นาน เจ้าหน้าที่ในศาลาว่าการวิ่งออกมาจากภายในโถง“ใต้เท้าของข้าถามพวกเจ้ามีเรื่องร้ายใด?”เจ้าหน้าที่ในศาลาว่าการถามเข้าประเด็น ไม่เป็นไปตามกระบวนการตีกลองและการร้องทุกข์อย่างเป็นทางการเลยแม้แต่น้อยหยุนเจิงขมวดคิ้วมองเจ้าหน้าที่ในศาลาว่าการ กล่าวอย่างหงุดหงิด “พวกเราตีกลองร้องทุกข์ ใต้เท้าของเจ้าควรขึ้นศาลไม่ใช่หรือ? แม้แต่ศาลก็ยังไม่ขึ้น ก็ถามพวกเราว่ามีเรื่องร้ายใด?”มารดาเขาสิ!นี่นับว่าเป็นการตรวจสอบครั้งแรกของเขาในฐานซั่วเป่ยเจี๋ยตู้สื่อกระมัง?กับแค่เมืองผุพังเช่นนี้ ก็มีคนเช่นนี้แล้ว?คนเลวทรามเบาปัญญาเยอะจริงๆ กระมัง?เจ้าหน้าที่ในศาลาว่าการปรายตามองพวกหยุนเจิง กล่าวเรียบๆ “ใต้เท้าข้าบอกแล้ว เรื่องเล็กจัดการเองได้ เรื่องใหญ่ค่อยหาเขา!”“เช่นนั้นก็เป็นเรื่องใหญ่!”หยุนเจิงมองนั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1120
สายตาของเฉินปู้ผู้นี้ไม่เลวเลย!คนที่มีสายตาเช่นนี้ คงไม่ใช่คนที่มีความสามารถพื้นๆ กระมัง?หยุนเจิงครุ่นคิดเล็กน้อย มองตาเฉินปู้ไม่กระพริบ “ข้าถามเจ้า เหตุใดเจ้าขี้เกียจเช่นนี้?”“คำพูดของท่านอ๋องผิดแล้ว”เฉินปู้ไม่ตื่นตระหนกเหมือนปลาที่ถูกจับเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่ใช่ข้าขี้เกียจ แต่เพราะที่เมืองซินอันเดิมทีก็ไม่มีงานทำ! ข้าน้อยส่งเจ้าหน้าที่ไปตรวจในเมือง เรื่องขี้หมูราขี้หมาแห้งบางส่วน โดยพื้นฐานแล้วสามารถแก้ไขในสถานที่เกิดเหตุใด ไม่ต้องวุ่นวายมาถึงศาลาว่าการ”“ไม่มีงานทำหรือ?”หยุนเจิงมองเฉินปู้อย่างมีความหมายล้ำลึก “ความหมายเจ้าคือ ด้วยความสามารถของเจ้า ดูแลสถานที่เล็กเพียงนี้ ดูถูกกันเกินแล้ว กระมัง?”“ท่านอ๋องฉลาดเฉียบแหลม ข้าน้อยเลื่อมใส!”เฉินปู้โค้งคำรับอีกครั้ง“เจ้าตรงไปตรงมาจริงๆ!”หยุนเจิงหัวเราะ “ข้าว่าเจ้าไม่ควรชื่อเฉินปู้ แต่ควรชื่อบังทองถึงจะถูก!”“บังทอง?”เฉินปู้ไม่เข้าใจ“คนผู้นี้ก็เย่อหยิ่งมีความรู้เช่นกัน”หยุนเจิงยิ้มอย่างขอไปที จากนั้นก็เดินไปนอนตรงเก้าอี้ที่เฉินปู้นอนเมื่อครู่ “เจ้าคิดว่าเจ้าดูแลเมืองซินอันเป็นการดูถูกควา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1121
เมื่อข่าวซั่วเป่ยรับซื้อธัญพืชในราคาสูงแพร่ออกไป พ่อค้าธัญพืชที่ได้รับข่าวชุดแรกได้นำเสบียงอาหารเข้าด่านเป่ยลู่มาแล้วพ่อค้าเสบียงเหล่านี้ล้วนเป็นพ่อค้าในเขตฟู่โจว อยู่ค่อนข้างใกล้ซั่วเป่ยแต่ว่า พ่อค้าเสบียงเหล่านี้ยังสงสัยเรื่องที่ซั่วเป่ยรับซื้อธัญพืชราคาสูงดังนั้น ธัญพืชในรอบแรกจึงมีไม่มากตั้งแต่หยุนเจิงได้รับข่าว เสบียงที่พ่อค้าธัญพืชเหล่านี้ขนผ่านด่านเป่ยลู่รวมกันแล้วไม่เกินห้าแสนหาบ เพื่อเป็นทดสอบ เมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงทอดถอนใจกับความระมัดระวังของเหล่าพ่อค้าธัญพืชเหล่านี้เขาประกาศรับซื้อเสบียงแล้วก็เท่ากับใช้ความเชื่อมั่นของทางการเป็นการรับประกันปรากฎว่า คนเหล่านี้กลับใจแคบเช่นนี้เห้อ ช่างเถอะ!เรื่องนี้ใจร้อนไม่ได้รอให้พ่อค้าธัญพืชเหล่านี้กินเหยื่อก่อนเถอะ!“จะสร้างป้อมปราการที่นี่จริงหรือ?”ภายในจวน เสิ่นลั่วเยี่ยนอิงแอบอยู่บนตัวหยุนเจิง ถามด้วยความกังวล“เจ้าคิดว่าป้อมปราการไม่ดี?”หยุนเจิงนำมือวางไว้บนหน้าท้องของเสิ่นลั่วเยี่ยน ถามด้วยรอยยิ้มครรภ์ของเสิ่นลั่วเยี่ยนยื่นออกมาแล้ว แม้หยุนเจิงไม่อาจสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวของเด็กในครรภ์ แต่ก็ยังรู้
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
