เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1109
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1110
คำแนะนำอย่างจริงใจของเยี่ยเจื่อหากประชากรซั่วเป่ยเพิ่มขึ้นอีกจำนวนมาก พวกเขาไม่มีทางจัดซื้อเสบียงอาหารอย่างเพียงพอภายในด่าน ซั่วเป่ยช้าเร็วก็จะประสบปัญหาขาดแคลนอาหารระหว่างสนทนา เยี่ยจื่อนำจดหมายที่จางซูส่งคนกลับมามอบให้หยุนเจิงในจดหมายจางซูบอกว่า ตอนนี้ พ่อค้าธัญพืชบางรายเริ่มผลักดันราคาธัญพืชให้สูงขึ้นแล้วราคาของอาหารทั้งหมดล้วนสูงขึ้นไม่น้อยเพิ่มราคาอย่างน้อยหนึ่งส่วน มากสุดสามส่วนตอนนี้ ราชสำนักได้เริ่มปราบปรามพ่อค้าที่โก่งราคาธีญพืชแล้ว แต่ใครก็ไม่อาจรู้ได้ว่าจะได้ผลเพียงใดสิ่งที่จางซูคิดคือ ไม่ต้องสนใจว่าราคาขึ้นมาน้อยเพียงใด พยายามซื้อเสบียงอาหารมาเก็บกักตุนเอาไว้ เตรียมไว้ในกรณีฉุกเฉินมิฉะนั้น ต่อให้ภายภาคหน้าเงินพวกเขามีเงินมากมายจนใช้ไม่หมด แต่ก็ต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ไม่อาจมีเสบียงอาหารให้ซื้อหยุนเจิงวางจดหมายของจางซู ครุ่นคิดเงียบๆตอนนี้ซื้อเสบียงอาหารเข้ามามาก ก็จำเป็นต้องง่ายเงินจำนวนมากแต่ซั่วเป่ยก็ไม่อาจทำได้ถึงขั้นซื้อให้ตนเองจนเพียงพออีกทั้ง หลังฤดูเก็บเกี่ยวใบไม้ผลิ ซั่วเป่ยอาจเกิดการทำศึกอีกรอบพวกเขาจำเป็นต้องกักตุนอาหารจำนวนมาก!มิฉะนั้น
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1111
หยุนเจิงพักอยู่ที่ติ้งเป่ยเพียงแค่หนึ่งคืน จากนั้นก็รีบร้อนพาคนไปยังด่านเป่ยลู่ทำความเข้าใจว่ากองรักษาเมืองฟู่โจวคิดทำสิ่งใดเขาไม่อยากเปิดศึกกับราชสำนัก ไม่ใช่ไม่กล้าเปิดศึกกับราชสำนักพวกหยุนเจิงเพิ่งมาถึงหม่าอี้ ด้านหน้าก็พบกับคนที่มาส่งรายงานที่ติ้งเป่ย“รายงานท่านอ๋อง ทูตของราชสำนักวันนี้ตอนเช้ามาถึงด่านเป่ยลู่แล้ว ตอนนี้กำลังไปยังติ้งเป่ย!”ราชสำนักส่งคนมาถ่ายทอดราชโองการอีกแล้ว?หยุนเจิงแอบใจเต้น จากนั้นก็สั่งเกาเหอ “เจ้ารีบพาคนไป ให้ทูตของราชสำนักประกาศราชโองการที่หม่าอี้!” “ขอรับ!”เกาเหอรับคำสั่ง พาองครักษ์สองสามคนจากไปทันทีเที่ยงของวันที่สอง ทูตของราชสำนักมาถึงหม่าอี้คนที่มาถ่ายทอดราชโองการ ยังคงเป็นคนที่หยุนเจิงคุ้นเคย มู่ซุ่นมู่ซุ่นมาด้วยความเร่งรีบ หลังทักทายสองสามประโยค มู่ซุ่นเปิดประกาศราชโองการเนื้อหาของราชโองการง่ายมากจักรพรรดิเหวินตอบรับคำขอของหยุนเจิง โยกย้ายเรือรบสามลำของทหารเรือมาให้กองทหารมณฑลทางเหนือขณะเดียวกัน ก็แต่งตั้งเมี่ยวอินเป็นพระชายารองของหยุนเจิงประกาศราชโองการจบ มู่ซุ่นยิ้มหัวเราะบอกกับหยุนเจิง “ฝ่าบาทโปรดปรานองค์ชายมากขึ้นอีกแล
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1112
มู่ซุ่นไม่ได้สนใจจำนวนเงินของตั๋วเงิน รับไปด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณองค์ชายหก!”เห็นมู่ซุ่นเก็บตั๋วเงินของเขาแล้ว ในใจหยุนเจิงตัดสินใจแล้วเห็นได้ชัดว่ามู่ซุ่นคิดจะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเขาคนดังอย่างมู่ซุ่นที่อยู่ข้างกายจักรพรรดิ ไม่ใช่จะรับตั๋วเงินจากใครก็ได้บางคนมอบเงินหมื่นตำลึงเงินให้เขา เขาก็ไม่จำเป็นต้องรับมู่ซุ่นรับตั๋วเงินของเขา ก็เป็นการแสดงออกท่าทีอย่างหนึ่งสุดท้ายแล้ว!ความสามารถต่างหากที่เป็นเส้นทางแห่งอ๋อง!“หัวหน้าขันทีมู่เกรงใจไปแล้ว”หยุนเจิงตอบด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็กล่าว “อีกอย่าง รบกวนหัวหน้าขันทีมู่ไปบอกเสด็จพ่อ ข้าทางนี้ได้รับข่าว ชนเผ่าโม่ซีอาจเคลื่อนทัพโจมตีต้าเฉียนเราหลังฤดูเก็บเกี่ยวใบไม้ร่วง ขอเสด็จพ่อทำการเตรียมตัวไว้ล่วงหน้า”“องค์ชายทราบเรื่องนี้ด้วย?” มู่ซุ่นถามด้วยความประหลาดใจด้วย?คราวนี้เปลี่ยนเป็นหยุนเจิงที่ประหลาดใจแล้ว “หรือเสด็จพ่อได้รับข่าวนี้แล้ว?”มู่ซุ่นพยักหน้าเบาๆ จากนั้นก็ดึงหยุนเจิงไปด้านข้าง กระซิบเอ่ย “ฝ่าบาทได้รายงานลับมาจากตะวันตกเฉียงเหนือ ชนเผ่าโม่ซีช่วงนี้ไปมาหาสู่ใกล้ชิด”“ครั้งนี้อุทกภัยทางตอนใต้ค่อนข้างร้ายแร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1113
เมืองจักรพรรดิจักรพรรดิเหวินเรียกพบเซียวว่านโฉว เซวียเช่อและสวีสือฝู่มาในห้องส่วนพระองค์ระยะนี้จักรพรรดิเหวินทรงอารมณ์ไม่ดีนักอุทกภัยทางตอนใต้ ความเคลื่อนไหวผิดปกติที่ชนเผ่าโม่ซี กลายเป็นหินก้อนยักษ์ที่กดทับกลางพระทัยของจักรพรรดิเหวินเรื่องอุทกภัยทางตอนใต้ เขามอบให้รัชทายาทหยุนลี่ไปจัดการแล้วสวีสือฝู่เป็นเสนาบดีกรมคลัง ให้หยุนลี่ไปจัดการเรื่องนี้ เหมาะสมที่สุดแต่ว่า ความเคลื่อนไหวผิดปกติของชนเผ่าโม่ซี กลับทำให้จักรพรรดิเหวินได้รับแรงกดดัน“หากชนเผ่าโม่ซีร่วมมือกันส่งทหาร พวกเจ้าคิดว่า จะมีกำลังทหารเท่าใด?”จักรพรรดิถามทั้งสามคนเซียวว่านโฉวคิดไปคิดมา ตอบกลับ “กระหม่อมคิดว่า เกรงว่าจะมีอย่างน้อยสามแสนคน ถึงขั้นอาจมีถึงสี่ห้าแสนคน!”ชนเผ่าโม่ซี ไม่ได้เป็นแคว้นเดียว แต่เป็นชนเผ่าใหญ่น้อยสิบกว่าชนเผ่าแต่ว่า ชนเผ่าโม่ซีมีต้นกำเนิดจากบรรพบุรุษเดียวกัน อีกทั้งชนเผ่าล้วนเป็นชนเผ่าใช้แรงงานทาสระหว่างชนเผ่าต่างๆ เกิดความขัดแย้งไม่ลงรอยกัน หลายครั้งก็ยังกลายเป็นพันธมิตรกันหกปีก่อน ชนเผ่าโม่ซีสามารถส่งทหารมาได้สองแสนคนหลายปีมานี้ ภายใต้การควบคุมของซีเชียงและฮุ๋ยกู่ชนเผ่าที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1114
จักรพรรดิเหวินครุ่นคิด จากนั้นก็ตรัสถามสวีสือฝู่ “หากใช้กำลังทหารกับชนเผ่าโม่ซี เงินและเสบียงของราชสำนักตอนนี้ สามารถให้กับกองทัพสองแสนคนทางตะวันตกเฉียงเหนือยื้อกับชนเผ่าโม่ซีได้นานเพียงใด?”สวีสือฝู่ครุ่นคิด ตอบ “ประมาณแปดเดือน”ตอนนี้สถานการณ์เช่นนี้ รวบรวมเสบียงอาหารจากคลังทางตอนใต้ขนส่งไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเป็นเสบียงกองทัพ ค่อนข้างไม่สมเหตุสมผลเสบียงอาหารของคลังทางตอนใต้ ล้วนต้องใช้บรรเทาอุทกภัย!ทุกเทสมณฑลทางตอนใต้ไม่ยื่นมือขอเสบียงอาหารจากราชสำนักก็นับว่าดีแล้ว!ปัญหาสำคัญคือ ราชสำนักยังต้องเตรียมรับมือกับโรคห่าระบาดเป็นวงกว้างอุทกภัยบวกกับการระบาดของโรคห่าเป็นวงกว้าง เพียงพอที่จะทำให้พลังชี่ของต้าเฉียนบาดเจ็บหนัด“ปีนี้สามารถจัดเก็บภาษีมาได้เท่าใด?” จักรพรรดิเหวินตรัสถามอีกครั้งสวีสือฝู่ “เกรงว่าไม่ถึงครึ่งของปีที่แล้ว…”เก็บภาษีเสบียงหน้าร้อน ความจริงเริ่มทยอยเข้าคลังแล้วภาษีเสบียงในหน้าร้อนมีจำนวนจำกัดมากส่วนใหญ่ของภาษีเสบียง บ้วนเป็นช่วงหลังฤดูเก็บเกี่ยวใบไม้ร่วงเซียวว่านโฉวขมวดคิ้วแน่น ถามด้วยความหงุดหงิด “เหตุใดจึงมีเพียงเท่านี้?”“ท่านคิดว่ามีมากเพียงใด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1115
เรื่องของชนเผ่าโม่ซี สุดท้ายก็ยังไม่มีข้อสรุปจักรพรรดิเหวินและเซียวว่านโฉวต่างก็คิดอยากทำศึกแต่ว่า พวกเขาไม่เพียงต้องพิจารณาศักยภาพของชนเผ่าโม่ซี ยังต้องคิดด้วยว่าการต่อสู้ครั้งนี้สามารถตัดสินโดยเร็วได้หรือไม่หากอุทกภัยทางตอนใต้รุนแรง ก็มีความเป็นไปได้ที่จะเกิดโรคห่าระบาด พวกเขาคงไม่ต้องพิจารณามากมายเช่นนี้แต่ช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อ พวกเขาต้องพิจารณาถึงสิ่งเหล่านี้ด้วยออกจากตำหนักส่วนพระองค์ของจักรพรรดิเหวิน สวีสือฝู่ไปหาหยุนลี่หยุนลี่ในตอนนี้เป็นคนงานยุ่งหัวหมุน ทั้งต้องควบคุมดูแลเรื่องลดทอนกำลังตระกูลผู้มีอำนาจและราชวงศ์ แล้วยังต้องรับผิดชอบจัดการเรื่องอุทกภัยทางตอนใต้ข้อร้องเรียนเกี่ยวกับปัญหาอุทกภัยทางตอนใต้ทุกพื้นที่ล้วมส่งมาที่จวนรัชทายาทรายงานร้องเรียนทั้งหมด เนื้อหาต่างก็เหมือนกันสถานการณ์อุทกภัยตอนใต้ร้ายแรง ผู้ประสบภัยร่อนเร่ไร้ที่อยู่ ทรัพยากรของทุกเทศมณฑลขาดแคลน ต้องการความช่วยเหลือจากราชสำนักเนื้อหาของเทศมณฑลที่ประสบภัยรุนแรงเป็นเช่นนี้ เนื้อหาของเทศมณฑลที่ประสบภัยไม่ได้รุนแรง ก็เป็นเช่นนี้เหมือนกันมองดูรายงานร้องทุกข์ที่ยุ่งเหยิงเหล่านี้ หยุนลี่แทบอย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1116
ความต้องการเร่งด่วนของผู้ประสบภัย ก็เป็นโอกาสได้รับหัวใจราษฎรและคำสรรเสริญไม่ใช่หรือ?เมตตา?เมตตาผายลมสิ!สวีสือฝู่ก่นด่าภายในใจ ทว่ายังกล่าวด้วยความอดทน “ยอมทำเรื่องให้ความช่วยเหลือในขณะที่ตกทุกข์ อย่าทำเรื่องเติมดอกไม้ลงไปบนผ้าดิ้นเงินดิ้นทอง! รอให้เขตที่ได้ประสบภัยรุนแรงใกล้ทนไม่ไหว ค่อยโยกย้ายทรัพยาการ ถึงตอนนั้น รัชทายาทค่อยลงใต้ด้วยตัวเอง ถือโอกาสลงโทษเจ้าหน้าที่ที่ทำหน้าที่บรรเทาภัยพิบัติไม่ดี จะยิ่งช่วยให้รัชทายาทได้รับชื่อเสียง...”หากโยกย้ายทรัพยากรไปตอนนี้ คนที่ได้รับชื่อเสียง ก็จะกลายเป็นเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบเหล่านั้นไม่เกี่ยวข้องกับเขาหยุนลี่!เจ้าหน้าที่ในราชสำนักรู้ว่ารัชทายาทหยุนลี่จัดการเรื่องนี้ ชาวบ้านธรรมดารู้หรือ?เมื่อได้ฟังคำของสวีสือฝู่ หยุนลี่พเข้าใจแล้ว เอ่ยชื่นชมทันที “สุดยอด สุดยอดจริง!”สวีสือฝู่ยิ้ม “กระหม่อมขอพบรัชทายาท เพราะมีเรื่องอื่น”“ใช่ๆ!”หยุนลี่ได้สติกลับมา “ท่านลุงหากไม่พูด ข้าเกือบลืมแล้ว! ไม่รู้ท่านลุงหาข้า มีเรื่องอันใด?”“เป็นเรื่องของทางตะวันตกเฉียงเหนือ”สวีสือฝู่เสียงเบา “ฝ่าบาทส่งจ้าวจี๋นำทัพเดินทางไปช่วยเหลือทางตะวันตกเฉ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1117
“มีเรื่องใด?”สวีสือฝู่อารมณ์ดีถามด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยหยุนลี่กล่าวเสียงเฉียบ “ข้าได้รับข่าว เจ้าสุนัขหยุนเจิงตอนนี้รับซื้อธัญพืชราคาสูงกว่าตลาด ดูเหมือน ซั่วเป่ยจะขาดแคลงอาหารอย่ามาก พวกเราสามารถแอบติดต่อพ่อค้าธัญพืชเหล่านั้น ห้ามผู้ใดขายธัญพืชกับทางซั่วเป่ย! ขอแค่ซั่วเป่ยขาดแคลนอาหาร กองทหารมณฑลทางเหนือก็จะเกิดความขัดแย้งภายในอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!”ขัดแย้งภายใน?สวีสือฝู่ขมวดคิ้วกล่าว “รัชทายาทคิดง่ายดายเกินไปแล้ว! เมื่อซั่วเป่ยขาดแคลนเสบียงอย่างหนัก ความเป็นไปได้ที่กองทหารมณฑลทางเหนือจะลงใต้เพื่อปล้นสะดมมีมากกว่าเกิดความขัดแย้งภายใน...”หยุนลี่ประเมินบารมีของหยุนเจิงในกองทหารมณฑลทางเหนือน้อยไปแล้ว!คนที่สามารถนำทัพกองทหารมณฑลทางเหนือตีเป่ยหวนจนยอมจำนนได้ ควบคุมกองทัพได้อย่างแข็งแกร่งอย่างแน่นอน!ไหนเลยจะขัดแย้งภายในได้ง่ายดายเพียงนั้น?อีกทั้ง พ่อค้าแสวงหาผลกำไร!ไม่ใช่แค่กระดาษคำสั่งห้ามเพียงแผ่นเดียวจะสามารถหยุดยั้งพ่อค้าเหล่านี้ขายเสบียงอาหารให้ซั่วเป่ยได้!พ่อค้าธัญพืชมากมายต่างก็มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตระกูลผู้มีอำนาจและราชวงศ์มีพ่อค้าธัญพืชบางคน ถึงขั้นเดิมทีก็เป็
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
