Share
บทที่ 1055
Related chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1056
ครั้งนี้ เมี่ยวอินไม่ได้ปฏิเสธอีก เพียงแค่หยอกล้อเรื่องตลกอย่างควบคุมไม่อยู่ “หากคนไม่รู้ คงคิดว่าเจ้าเอาแต่ทำสงครามเพื่อชิงสถานะให้ผู้หญิงของตน...”“ข้ากำลังช่วยเสด็จพ่อแบ่งเบาความทุกข์ยาก” หยุนเจิงหัวเราะตอนที่ทั้งสองคนกำลังรักใคร่ลึกซึ้งกัน จู่ๆ ด้านนอกก็มีเสียงเคาะประตู“องค์ชาย ทหารยามเฝ้าองค์หญิงเจียเหยาส่งข่าวมา องค์หญิงเจียเหยาโวยวายต้องการพบท่าน”เสียงเกาเหอลอยมาจากนอกประตู“เจียเหยา?”หยุนเจิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “ให้คนไปบอกนาง ข้าไม่ว่าง! มีเรื่องใด รอข้าว่างก่อนค่อยว่ากัน!”“ขอรับ!”เกาเหอจากไปไร้สุ่มไร้เสียง“เจ้าไปดูก่อนเถอะ”เมี่ยวอินลุกขึ้นนั่ง “ดีไม่ดี นางอาจมีเรื่องสำคัญ?”เมี่ยวอินพูดไปสวมเสื้อผ้าไปหยุนเจิงส่ายหน้า “เล่ห์เหลี่ยมเจียเหยามีมากมาย ปล่อยนางไว้สองสามวันก่อนค่อยว่ากัน!”ระหว่างที่พูด สายตาของหยุนเจิงทอดมองเมี่ยวอินที่เพิ่งสวมเสื้อซับในเผชิญกับสายตาหยุนเจิง เมี่ยวอินโมโห “เจ้ามันเป็นหมาป่าหิวกระหายไม่รู้จักอิ่ม?”เจ้าหมอนี่!ทำไปไม่รู้กี่รอบแล้ว?อย่างกับหมาป่าหิวโหยไม่กลัวทำให้ร่างกายทรุดโทรมหรืออื้ม ต่อไปห้ามทำเรื่องไร้สาระกับเขาเช่นนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1057
เวลาตอนบ่าย หยุนเจิงมาถึงยังสถานที่กักบริเวณเจียเหยาเจียเหยายังคงสงบนิ่ง มองดูแล้วไม่เห็นร่องรอยลนลานสักนิดก็เหมือนตอนที่หยุนเจิงกักบริเวณนางที่ซั่วฟาง“เจ้าตัดใจมาได้แล้ว?”เจียเหยามองหยุนเจิงด้วยความโมโห เหมือนกับลูกสะใภ้ที่ถูกเมินเฉยเผชิญกับสายตาของเจียเหยา หยุนเจิงอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าเจียเหยาเป็นผู้หญิงฉลาดแต่การกระทำของนางตอนนี้ช่างโง่นักนางยิ่งทำเช่นนี้ เขายิ่งไม่ไว้ใจนาง ยิ่งคิดอยากเอาชีวิตนาง“บอกมาเถอะ หาข้ามีเรื่องใด?”หยุนเจิงเดินเข้าไป นั่งอยู่ตรงข้ามเจียเหยา“เจ้าเป็นถึงจิ้งเป่ยอ๋อง ไม่จำเป็นต้องทำเรื่องคุมขังทูตของพวกเรากระมัง?”เจียเหยาจ้องหยุนเจิง “เจ้าคิดจะปล่อยกุ้ยโหยวและฟางหยุนซื่อเมื่อใด?”หยุนเจิงช้อนเปลือกตามองเล็กน้อย “เรื่องแค่นี้?”“เช่นนั้นเจ้าคิดว่าข้าหาเจ้าด้วยเรื่องใด?” เจียเหยาเลิกคิ้วหัวเราะ “หรือว่า เจ้าคิดว่าข้าจะคุยกับเจ้าเรื่องสายลม ดอกไม้ หิมะ พระจันทร์หรือ?”“หากเจ้าคิดจะสนทนา ข้าก็ไม่มีความเห็น”หยุนเจิงยักไหล่ “แต่ว่า เจ้าบอกว่าคุมขังทูตของพวกเจ้า นั่นไม่เป็นความจริงเลย! เดิมทีข้าเพียงคิดจะทำงานให้เสร็จก่อนค่อยต้อนรับพวกเขาเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1058
“เรื่องนี้ข้าเชื่อ”เจียเหยาไม่ได้รู้สึกหวาดกลัว ในทางกลับกันยังกล่าวด้วยความสนอกสนใจ “ก่อนหน้านี้ข้าขอให้เจ้าฆ่าข้า เจ้าก็ไม่ยอมฆ่าข้า เหตุใดตอนนี้จึงคิดอยากฆ่าข้าแล้ว?”หยุนเจิงกล่าวอย่างจริงใจ “เพราะเจ้าอดทนเก่งเกินไป”อดทนหรือ?เจียเหยายิ้มถากถางหากมีทางเลือก ใยนางต้องอดทน?“เทียบกับเจ้าแล้ว ข้าไม่กล้าบอกว่าข้าอดทนเก่ง! อย่างมากข้าก็แค่เลือกอย่างจนใจเท่านั้น”เจียเหยาจ้องมองหยุนเจิงด้วยสายตาแวววาว “คนอัจฉริยะเช่นเจ้า แต่ใช้เวลายี่สิบปีกลับถูกทำให้หลายเป็นคนไร้ประโยชน์ เจ้าคิดว่า ทั่วทั้งใต้หล้ายังจะมีผู้ใดอดทนได้มากกว่าเจ้าอีกหรือ?”เมื่อได้ฟังคำพูดของเจียเหยา หยุนเจิงอดไม่ได้ที่จะแอบหัวเราะข้าอดทนได้มากเลย!เช่นนั้นพวกพี่ชายก็เป็นแค่คนขี้ขลาดแล้ว!“ถึงเช่นไรพวกเราล้วนไม่ใช่คนดี แล้วก็ไม่ใช่คนโง่ จริงใจหน่อยเถอะ!”หยุนเจิงแนะนำด้วยความหวังดี “เอาล่ะ มากกว่านี้ข้าไม่พูดแล้ว! ไปเถอะ ข้าพาเจ้าไปพบพวกกุ้ยโหยว!”เจียเหยาเดินตามหลังหยุนเจิง มองแผ่นหลังหยุนเจิงด้วยความสับสนหยุนเจิงกลัวความอดทนของนางจริงหรือ?บางที ความจริงเขาอาจกลัวตกหลุมรักนาง?ทำให้หยุนเจิงตกหลุมรักนา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1059
หยุนเจิงอยู่ที่ชายแดนกู้สามวัน จัดการเรื่องที่ควรจัดการเรื่องของเจียเหยา เขายังไม่ได้ตัดสินใจเขาสับสนอย่างหนัก ไม่อาจตัดสินใจได้ชั่วคราวสุดท้าย หยุนเจิงก็ไม่ได้รอจนจางซูและหมิงเย่ว์กลับมา ทำได้เพียงวางแผนพาเจียเหยาไปยังติ้งเป่ยก่อนการไปครั้งนี้ เป็นการตัดสินว่าควรปฏิบัติต่อเจียเหยาเช่นไรสองวันให้หลัง พวกเขามาถึงติ้งเป่ย“นึกไม่ถึง ครั้งแรกที่ข้ามาติ้งเป่ย จะมาในฐานะเชลยศึก”มองกำแพงติ้งเป่ยเบื้องหน้า เจียเหยาเผยรอยยิ้มถากถางตัวเองอย่างควบคุมไม่อยู่“เจ้าไม่ใช่เชลยศึก”หยุนเจิงยิ้มเรียบ “เจ้าสามารถเห็นตัวเองเป็นทูต”“ทูตหรือ?”เจียเหยาหัวเราะถากถางตัวเองอีกครั้ง จากนั้นก็หันไปมองหยุนเจิง “พาข้าไปดูมันเทศดินก่อน ได้หรือไม่?”“……”เมื่อได้ฟังคำพูดของเจียเหยา คนรอบกายหยุนเจิงพากันหมดคำพูดพวกเขาไม่รู้จริงๆ เจียเหยายึดติดกับมันเทศดินเหล่านั้นเพียงใดนางไม่ลืมมันเทศดินแม้แต่ชั่วเวลาเดียว!ถึงเช่นไรมันเทศดินเหล่านี้ก็ไม่ใช่ของพวกเขาแล้ว เหตุใดนางจึงยึดติดกับมันเทศเหล่านี้ไม่ปล่อยด้วยเล่า?“ช้าหน่อยค่อยไปเถอะ!”หยุนเจิงปฏิเสธเจียเหยา “ข้าเพิ่งมาถึงติ้งเป่ย มีอย่างที่ใดบ้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1060
“นี่คือสิ่งที่ลูกเขยควรทำ”หยุนเจิงถอนหายใจเบาๆ จากนั้นก็กล่าว “กลับไป พวกเราเลือกวัน ที่ซั่วเป่ยให้พวกเขา...”“ไม่ต้องหรอก”ฮูหยินเสิ่นส่ายหน้าเบาๆ “พวกเราแบ่งดินในถุงเป็นสามส่วน สร้างป้ายวิญญาณให้พวกเขาก็พอแล้ว”พวกเขาสามพ่อลูกมีหลุมฝังศพแล้วไม่จำเป็นต้องสร้างหลุมฝังศพอีกมีป้ายวิญญาณ ตอนวันส่งท้ายปีเก่าก็สามารถจุดธูปได้ในเมื่อฮูหยินเสิ่นกล่าวเช่นนี้แล้ว หยุนเจิงก็ไม่กล่าวมากความอีกดินถุงนี้ทำให้บรรยากาศการเฉลิมฉลองเจือจางลงเล็กน้อยแต่ว่า สามพ่อลูกเสิ่นหนานเจิงเสียชีวิตไปหกปีแล้ว ต่อให้โศกเศร้าเพียงใด ก็ล้วนถูกเวลาทำให้จืดจางแล้วพวกหยุนเจิงสามารถได้รับชัยชนะ นี่ถึงจะเป็นเรื่องควรค่าต่อการเฉลิมฉลองที่สุด“พอแล้ว พอแล้ว กลับจวนก่อนเถอะ!”ฮูหยินเสิ่นยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาในดวงตา “คืนนี้ พวกเราต้องเฉลิมฉลองกันให้ดี”เมื่อทุกคนได้ฟัง ก็พากันพยักหน้าหยุนเจิงเดินมาหาเยี่ยจื่อและเสิ่นลั่วเยี่ยน ไม่สนใจคนมากมายที่อยู่ในเหตุการณ์ หอมแก้มหญิงสาวทั้งสองคน ดึงดูดสายตาโกรธเคืองจากหญิงทั้งสอง“ลูกของพวกเราเชื่อฟังหรือไม่?”หยุนเจิงยกมือขึ้นลูบท้องของเสิ่นลั่วเยี่ยน เรากลับกำลังรับ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1061
กลางคืน ทุกคนย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะฉลองใหญ่กันสักรอบเพียงแต่ว่า เรื่องครึกครื้นและการฉลองนี้ล้วนไม่เกี่ยวข้องกับเจียเหยาเจียเหยายังคงถูกกักบริเวณ แต่ว่า เรื่องการกิน หยุนเจิงไม่ได้ทารุณนางไม่เพียงส่งอาหารสมบูรณ์หลากหลายไปให้นาง ยังส่งเหล้าให้นางหนึ่งกาด้วยทว่า คนที่เฝ้าเจียเหยารายงานกลับมา เจียเหยาหนักอกหนักใจ แทบไม่มีความคิดอยากกินอาหารเลย เอาแต่ดื่มสุราติดต่อกันหลายแก้วหลังอาหารค่ำ หยุนเจิงพาทุกคนนั่งตากลมภายในลานบ้านเยี่ยจื่อนำราชโองการและสาสน์ตราตั้งที่จักรพรรดิเหวินส่งมามอบให้หยุนเจิง อีกอย่าง ยังมีจดหมายส่วนพระองค์ที่จักรพรรดิเหวินมอบให้หยุนเจิงราชทูตจากไปตั้งหลายวันแล้ว ของสองสิ่งนี้ เดิมเป็นสิ่งที่ต้องให้หยุนเจิงสั่งคนไปส่งที่เป่ยหวนแต่ว่า ตอนนี้เจียเหยาอยู่ในมือหยุนเจิงแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้หยุนเจิงส่งคนไปอีกสาสน์ตราตั้งฉบับนี้สลักขึ้นจากแผ่นกระดาษทองแดง ไม่เพียงอลังกาล ยังวิจิตรสวยงามเนื้อหาในสาสน์ตราตั้งค่อนข้างซับซ้อนแต่ใจความสำคัญคือให้องค์ชายหกแห่งต้าเฉียนและองค์หญิงเจียเหยาแห่งเป่ยหวนแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์แต่ว่า ไม่รู้ว่าจักรพรรดิเหวินมีเจตนาหรือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1062
หยุนเจิงกำลังเดินไปที่ห้องของเสิ่นชั่วเยี่ยน แต่ถูกเสิ่นลั่วเยี่ยนดึงเอาไว้เสิ่นลั่วเยี่ยนหน้าแดงเล็กน้อย กระซิบกล่าว “ท่านแม่บอกว่า ข้าเพิ่งตั้งครรภ์ไม่นาน ไม่อาจรวมหอ เจ้าไปอยู่เป็นเพื่อนพี่จื่อเอ๋อร์เถอะ! นางเอาแต่คิดถึงเจ้าทั้งวัน เป็นห่วงและพว้าพะวงเพราะเจ้า…”“กล่าวสิ่งใด?”หยุนเจิงมองเสิ่นลั่วเยี่ยนอย่างจนใจ “ข้ากลับห้องกับเจ้า มีเพียงเรื่องนั้นหรือ? พวกเราไม่ได้พบกันนานเพียงนี้ ยังไม่อาจร่วมสนทนาด้วยกันได้หรือ?”กล่าวจบ หยุนเจิงยังเรียกเมี่ยวอินและเยี่ยจื่อ ไปห้องเยี่ยจื่อด้วยกันนับเวลาแล้ว ครั้งนี้พวกเขาแยกจากกันสองเดือนแล้วไม่ได้เจอกันนานเพียงนี้ เขาก็อยากพูดคุยกับผู้หญิงของเขาคิดจะพลอดรักกันสักรอบ ต่อไปก็ยังมีเวลา!คืนนี้ ทุกคนสนทนากันถึงเช้ารอจนเมี่ยวอินและเสิ่นลั่วเยี่ยนจากไป หยุนเจิงเป็นสุภาพบุรุษอย่างหาได้ยาก ไม่ได้ไปทรมานเยี่ยจื่อที่ง่วงนอน เพียงกอดนางไว้แล้วหลับไปด้วยกันวันที่สอง หยุนเจิงพาเจียเหยาไปดูมันเทศดินที่นางคิดถึงคะนึงหาทุกคนรู้ว่าหยุนเจิงให้ความสำคัญมันเทศดินเหล่านี้มาก มันเทศดินเหล่านี้ได้รับการดูแลอย่างดีทุกวันนี้ ต้นกล้ามันเทศดินที่ปักช
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1063
เจียเหยาในใจเต็มไปด้วยสงสัย ถูกหยุนเจิงพามายังหน้าภูเขาแห้งแล้งแห่งหนึ่งบนภูเขามีต้นไม้ไม่กี่ต้นบริเวณโดยรอบไม่มีสิ่งใดน่าดูชมเจียเหยาไม่เข้าใจ “เจ้าพาข้ามาที่นี่เพื่อสิ่งใด?”“เดี๋ยวเจ้าก็รู้แล้ว”หยุนเจิงไม่ได้อธิบายมากความ เรียกเกาเหอเข้ามา กระซิบข้างหูเขาไม่กี่ประโยคเกาเหอรับคำสั่ง ควบม้าไปยังภูเขาแห้งแล้งอย่างรวดเร็วหลังจากเกาเหอไปแล้ว นักรบภูตเก้าที่รออยู่ตรงนั้นนานแล้วปรากฎตัวออกมาอย่างรวดเร็วสองคนทักทายสองสามประโยค เกาเหอรีบควบม้ากลับมา“องค์ชาย สั่งการเรียบร้อยแล้ว”เกาเหอกลับมารายงานหยุนเจิง“ยกธง!”หยุนเจิงสั่งการ“ขอรับ!”เกาเหอรับคำสั่ง รับธงสีเขียวมาจากมือคนด้านข้างอย่างรวดเร็วนักรบภูตเก้ารู้ นี่เป็นการบอกเขาให้เตรียมความพร้อมนักรบภูตเก้าเตรียมพร้อมแล้ว ให้นักรบภูตสิบโบกธงสีเขียวกลับเมื่อเห็นธงสีเขียวที่อยู่ตรงหน้า หยุนเจิงสั่งเกาเหอ “ธงแดง!”“ขอรับ!”เกาเหอรับธงสีแดงมาโบกเจียเหยามองพวกหยุนเจิงด้วยสีหน้าประหลาด ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาต้องการทำสิ่งใดฝึกฝนหรือ?นี่ฝึกสิ่งใดออกมาไม่ได้!ขณะที่เจียเหยากำลังสงสัย ภูตเก้าและภูตสิบหนีไปจากภูเขาแห้ง
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1090
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1089
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1088
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1087
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1086
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1080
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1084
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1083
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1082
