Share
บทที่ 270
Related chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 271
ลู่เจ๋อดับบุหรี่และมองออกไปข้างนอกอย่างเงียบ ๆ หลังจากที่เฉียวซุนออกมาจากห้องน้ำเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าจากข้างหลังเขาไม่ได้หันกลับไป เขาวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะแล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบา : "มีพนักงานหลายหมื่นคนที่สำนักงานใหญ่ลู่ซื่อกรุ๊ป และธุรกิจส่วนใหญ่ก็อยู่ในเมือง B เฉียวซุน เธอก็รู้ว่าฉันย้ายมาเมืองเซียงไม่ได้ ยิ่งบริษัทยิ่งย้ายไม่ได้ง่าย ๆ เลย!”เฉียวซุนเดาว่าเขาเห็นมันแล้วเธอเดินไปยืนข้างหลังเขา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูสองสามวินาทีก่อนจะวางกลับ: "คุณรู้แล้ว!""รู้อะไร?”ลู่เจ๋อหันไปมองเธอ และถามอย่างใจเย็น : "รู้ว่าคุณไม่รักผม รู้ว่าคุณต้องการทิ้งผมนะเหรอ? เฉียวซุน นี่เป็นวิธีที่อ่อนโยนที่สุดที่คุณคิดจะทิ้งผมใช่ไหม? คุณวางแผนที่จะรอเรื่องงานแต่งกับความสัมพันธ์ของเรามันสงบลง รอผมไม่สนใจขนาดนั้นแล้ว คุณก็จะพาลูกห่างออกไป ใช่ไหม?”เฉียวซุนไม่ได้ปฏิเสธถ้าฝืนอีกต่อไป ก็เหมือนไม่เคารพซึ่งกันและกัน!เธอตอบ: “ใช่!”ในที่สุดพวกเขาก็ถอดหน้ากากออกและเปิดเผยอารมณ์ที่แท้จริงในช่วงกลางดึกเฉียวซุนมองลู่เจ๋อและสำลักเล็กน้อย: "ลู่เจ๋อ ฉันอยากไปจากคุณ ฉันไม่อยากอยู่กับคุณ มันผิดเหรอ? คุณบอกว
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 272
หลังจากเหตุการณ์คืนนั้นในเมืองเซียง ความสัมพันธ์ของเธอกับลู่เจ๋อก็เดินทางมาถึงจุดแตกหักเขาไม่ค่อยกลับบ้านแม้จะกลับมา เขาก็แค่เปลี่ยนเสื้อผ้าและแทบไม่มีการสนทนาระหว่างทั้งสองเลย แม้แต่เรื่องลูก เขาก็ถามผ่านทางเลขาฉินสุขภาพของคุณย่าเริ่มแย่ลงเรื่อยๆลู่เจ๋อและเฉียวซุนจะไปอยู่เป็นเพื่อนเธอ แต่พวกเขามักจะหลีกเลี่ยงกัน คนหนึ่งไปตอนกลางวัน คนหนึ่งไปตอนกลางคืน เพื่อไม่ให้อึดอัดเวลาเจอกัน คุณย่ารู้เรื่องนี้มาตลอด แต่เธอก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้บางครั้งก็มีเรื่องข่าวฉาวของลู่เจ๋อบ้างปลายฤดูร้อนและต้นฤดูใบไม้ร่วงเช้าตรู่เฉียวซุนนั่งรับประทานอาหารอยู่ที่โต๊ะ โดยมีกระจกกั้นระหว่างเธอและต้นไม้สีเขียวชอุ่มด้านนอกหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าเผยแพร่เรื่องราวอื้อฉาวของลู่เจ๋อเขาและดาราสาวแสนสวยพักโรงแรมเดียวกัน ในภาพถ่ายทั้งสองกำลังเดินอยู่บนทางเดินชั้นเพรสซิเดนสูทของโรงแรม มันไม่ได้เห็นชัดมาก แต่บรรยากาศรอบ ๆ บ่งบอกได้อย่างชัดเจนเฉียวซุนมองมันอยู่นาน...คนใช้กลัวเธอจะเสียใจ จึงพูดเบา ๆ : “คุณนายคะ นมเย็นหมดแล้ว ฉันไปอุ่นให้นะคะ”เฉียวซุนไม่อยากปฏิเสธน้ำใจเธอ จึงตอบรับไป ขณะเดียวกันนั
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 273
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา คุณหนูฉินถูกแบนจากวงการบันเทิงในตอนแรกเธอไม่รู้ว่าเธอทำให้ใครขุ่นเคืองใจ แต่หลังจากไปถามๆ มา... ก็พบว่าเธอทำให้ลู่เจ๋อขุ่นเคืองเพียงเพราะเธอมาพบคุณนายลู่คุณหนูฉินต้องการขอร้องคุณนายลู่คนวงในบอกเธอว่า : "คุณนายลู่ไม่สนใจเรื่องพวกนี้ แต่ประธานลู่ไม่พอใจกับเรื่องนี้! อย่าคิดแม้แต่จะขอความเมตตา ประธานลู่ไม่ชอบผู้หญิงจำพวกนี้!"คุณหนูฉินตกตะลึงเป็นอย่างมาก......ฝนตกปรอย ๆ ในคืนฤดูใบไม้ร่วงโรลส์-รอยซ์ แฟนทอมค่อย ๆ ขับเข้าไปในคฤหาสน์กลางดึก ตัวรถเปียกฝน ดูสว่างไสวใต้แสงจันทร์คนขับลงจากรถ รีบเปิดประตูเบาะหลังพร้อมถือร่มไว้ พลางเอ่ยเสียงเบา ๆ: "ประธานลู่ ถึงบ้านแล้วครับ!"ในรถมืดมิด ลู่เจ๋อเอนกายลงบนเบาะหลังโดยหลับตาเพื่อผ่อนคลายช่วงนี้งานในบริษัทมากมาย ร่างกายของคุณย่าก็แย่ลง ตอนกลางคืนเธอมักจะนอนไม่หลับและเรียกหา "เหวินหลี่" ทุกครั้งเขาต้องเข้าไปดูแลเธอแทบทุกคืน แต่ไม่ว่าเขาจะตั้งใจดูแลแค่ไหน ก็ไม่อาจชดเชยความเสียใจในใจของคุณย่าได้บุคคลนั้นหายไปนานนับสิบปีแล้วตอนนี้คุณย่ากำลังจะหมดอายุขัย เธอต้องการพบลูกชายของตัวเอง แต่ทำไม่ได้!คนขับเห็นว่าเขามีสีหน้า
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 274
โทรศัพท์มือถือของลู่เจ๋อดังขึ้นในช่วงกลางดึกลู่เจ๋อเอนตัวขึ้นพิงหัวเตียงและเปิดโคมไฟด้านข้าง เขามองเฉียวซุนที่ตื่นตามมา แล้วพูดเสียงเบากับปลายสายโทรศัพท์ : "แม่ มีอะไรครับ?”ปลายสายคือคุณหญิงลู่เสียงของคุณหญิงลู่ดูสุขุมในตอนกลางคืน : "ลู่เจ๋อ แม่เกรงว่าคุณย่าจะไม่ไหวแล้ว! ลูกพาเฉียวซุนมาที่นี่หน่อย อย่างน้อยก็ได้บอกลากันครั้งสุดท้าย"ลู่เจ๋อเงียบไปประมาณครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบห้าว: "จะไปเดี๋ยวนี้ครับ!"ภายในเวลาไม่ถึงห้านาที พวกเขาก็แต่งตัวและมุ่งหน้าออกไปในตอนกลางคืนฝนตกลงมากระทบรถโรลส์-รอยซ์แสนหรูหรา และหยดน้ำก็ไหลลงมาตามตัวรถ ราวกับน้ำตาอันล้ำค่า...ลู่เจ๋อไม่ได้ขับรถเร็วมากเพราะเฉียวซุนกำลังท้องพวกเขาไม่ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกันเลยเฉียวซุนนั่งมองเม็ดฝนปรอยด้านนอกอย่างเงียบ ๆ ข้างเขา เธอรู้ดีว่านี่เป็นคืนสุดท้ายที่เธอจะได้อยู่เป็นเพื่อนคุณย่าแล้ว...สัญญาณไฟแดงที่ทางแยกข้างหน้าทำให้ลู่เจ๋อต้องหยุดรถช้า ๆ เขาอารมณ์ไม่ดีและอยากสูบบุหรี่ แต่สุดท้ายเขาก็ต้องโยนซองบุหรี่กลับเข้าไปในลิ้นชักหน้ารถ แล้วทิ้งฝ่ามือลง... เขาจับปลายนิ้วเรียวเฉียวซุนเบา ๆเขาไม่ทำอะไรนอกจ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 275
ลู่เจ๋อเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อดึงสติ แล้วจับมือของคุณย่า พลางพูดด้วยเสียงเบา : "ผมคือเหวินหลี่...ผมกลับมาแล้ว..."“เหวินหลี่กลับมาแล้ว!”คุณย่าเอียงศีรษะแล้วมองดูเขา เธอดูไม่ออกว่าจริงหรือเท็จ เพียงแค่คิดว่าโครงหน้านี้คือเหวินหลี่ คือเด็กที่เธอเลี้ยงมา...เธอไม่มีแรง เสียงหัวใจของเธอมีแต่ขึ้น ๆ ลง ๆ และเธอก็ไม่สามารถเรียกชื่อนี้ได้อีกต่อไปเธอค่อย ๆ มองไปที่เหวินหลี่...มุมปากของเธอยกขึ้นเล็กน้อย ดูเงียบสงบ เพราะเหวินหลี่ของเธอกลับมาแล้ว... เหวินหลี่ ลูกรู้ไหมว่าลูกกำลังจะได้เป็นคุณปู่แล้ว อีกสองเดือนข้างหน้าครอบครัวเราจะมีสมาชิกมาเพิ่มแล้วนะเหวินหลี่ ลูกจะมีความสุขขนาดไหนถ้าลูกได้เห็นเรื่องพวกนี้!ท้องฟ้ายามค่ำคืนเริ่มมืดลงเรื่อยๆ ขณะเดียวกันคุณย่าก็กำลังจะจากไป แต่เธอไม่สามารถทำใจได้เหวินหลี่กลับมาแล้วลู่เจ๋อจับมือของเธอ แล้วพูดเสียงเบากับคนอื่น : “ผมอยากอยู่กับคุณย่าเพียงลำพัง ทุกคนไปพักเถอะครับ!”หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้วเขาอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าจนกระทั่งถึงช่วงเวลาสุดท้าย เขาหวีผมสีเทาของคุณย่าอย่างอ่อนโยน และยังร้องเพลงให้คุณย่าฟัง เขาจำได้ว่าตอนที่เขายังเป็นเด็ก เว
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 276
หลังจากเสร็จสิ้นงานศพของคุณย่า ชีวิตก็กลับคืนสู่ความสงบสุขลู่เจ๋อเริ่มกลับบ้านบ่อยขึ้นพวกเขายังคงเฉยชาต่อกัน พูดคุยกันน้อยลงเวลาทานข้าว นอนห่างกัน ถึงขนาดบางครั้งเขาก็ไปนอนห้องรับแขก มีเพียงบางคืนเท่านั้นที่เขาจะกอดเธอเพื่อสัมผัสลูกน้อย สัมผัสถึงความเป็นอยู่ของลูก... เมื่อเฉียวซุนตื่นขึ้นมา เธอจะนิ่งเงียบและปล่อยให้เขาสัมผัสตัวเด็กมีเพียงแค่เรื่องเด็กเท่านั้นที่ยังประคองความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่มีอะไรเหลืออีกแล้วเธอลืมไปแล้วว่าเธอเคยชอบเขา...เขาก็ลืมไปแล้วว่าเคยอยากชดใช้ให้เธอ เขายิ่งลืมเรื่องที่เคยพูดออกไป...เฉียวซุน ผมอยากได้เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เมื่อกลับถึงบ้านก็จะมีเด็กเดินมากอดขาเรียกผมว่าพ่อ พวกเขาลืมช่วงเวลาดี ๆ ที่เคยมีต่อกัน เหลือเพียงความเจ็บปวด สุดท้ายพวกเขาก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว และทั้งคู่ก็ทนเข้าหากันไม่ได้แล้ว แม้ว่าจะเป็นการกอดกัน แม้ว่าจะเป็นเพียงคำพูดที่อ่อนโยนต่ออีกฝ่ายก็ตาม.........หนึ่งเดือนหลังจากที่คุณย่าจากไปเฉียวซุนอุ้มท้องมาแปดเดือนแล้ว เธอไม่ค่อยได้ออกไปไหน ร้านค้าต่าง ๆ ก็มีหลินเซียวคอยดูแลให้เธอ เย็นวันหนึ่ง เธอได้รับโทรศ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 277
หลินเซียวหลั่งน้ำตา : "ฉันจะช่วยดูแลลูกเธอเอง!"เฉียวซุนยิ้มเล็กน้อยหลินเซียวนั่งสักพักแล้วจึงออกไปดูแลหน้าร้านต่อ ยังไงซะก็ต้องมีคนดูแลหน้าร้านหลังจากที่เธอเดินออกไป เฉียวซุนนั่งพิงหน้าต่างอยู่คนเดียว แสงสีส้มสะท้อนผ่านเข้ามากระทบใบหน้าสวย เพิ่มความรู้สึกอ่อนโยน ในเวลานี้ เจ้าหนูลู่เหยียนก็กำลังดิ้นเบา ๆ อยู่ในท้องกลมนูน ดูมีความสุขเฉียวซุนวางฝ่ามือลงบนท้องนูน รับรู้ถึงการมีอยู่ของลูกน้อย หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความอ่อนโยน... เธอกำลังจินตนาการว่าเจ้าหนูลู่เหยียนจะหน้าตาเป็นอย่างไร และเธอก็ยิ้มเล็กน้อยเมื่อนึกถึงมันเจ้าหนูลู่เหยียนเกิดในช่วงต้นฤดูหนาวเฉียวซุนไปซื้อผ้าตัวเล็กตัวน้อยมากมายให้กับเจ้าหนูลู่เหยียนที่ห้างสรรพสินค้า เสื้อผ้าล้วนแล้วแต่เป็นสีชมพูทั้งหมด และทุกชิ้นก็น่ารักเหมาะสมกับลูกน้อยเมื่อเธอลงไปชั้นล่างและผ่านบริเวณขายเสื้อผ้าผู้ชาย ก็ถูกพนักงานขายรบกวนพนักงานขายแนะนำเธออย่างกระตือรือร้น : “คุณนายคะ วันนี้แบรนด์ของเรากำลังจัดโปรโมชั่นส่วนลด 12% ทั้งร้าน คุณคงจะรู้ว่าแบรนด์เราไม่ได้มาจัดกิจกรรมแบบนี้บ่อย ครั้งนี้แบรนด์เรามีการเฉลิมฉลองจึงได้มีส่วนลดมากมายข
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 278
ฝนตกหนักตลอดทั้งวันกลุ่มเมฆครึ้มลอยอย่างต่อเนื่องบนขอบฟ้าในตอนเย็นเฉียวซุนยืนอยู่ริมระเบียงพร้อมสวมผ้าคลุมไหล่และมองดูอย่างเงียบ ๆเธอคิดถึงการที่ตนเองแต่งงานกับลู่เจ๋อ เธอจำได้ว่าเธอเคยเผาไดอารี่ที่เธอเขียนให้เขาและรูปแต่งงานอันแสนหวานที่นี่ เหตุการณ์ในอดีตเหล่านั้นถูกจารึกไว้ในใจและร่างกายของเธอ มันเหมือนไฟที่แผดเผา เธอไม่อาจลืมมันออกไปจากชีวิตได้โทรศัพท์มือถือในห้องนอนยังคงดังอย่างต่อเนื่องเฉียวซุนพับผ้าคลุมไหล่เบา ๆ พลางมองเมฆบนท้องฟ้าอีกครั้ง ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องนอนแล้วรับโทรศัพท์เป็นสายจากเมิ่งเยียนหุยเขากำลังจะบอกข่าวร้ายกับเฉียวซุน : "คุณนายลู่ สถานการณ์ฝั่งพี่ชายคุณแย่มาก! จากข้อมูลที่เชื่อถือได้ มีหลักฐานใหม่ และมีการตัดสินใจกะทันหันที่จะลองพิจารณาคดีล่วงหน้า หากพิจารณาจากเรื่องพวกนั้น เกรงว่าคงจะกลายเป็น 5 ปี! คุณอย่าพึ่งกังวลนะ...ผมไปสืบมาแล้ว เรื่องใหม่นี้ความสัมพันธ์กับตระกูลลู่ ขอแค่ประธานลู่ออกมารับหน้าให้ก็จะได้รับข่าวดี”เฉียวซุนถือโทรศัพท์ด้วยมือสั่นเทา ทำไม ถึงกลายเป็นห้าปีไปได้...เมิ่งเยียนหุยรู้สึกเสียใจเช่นกัน เขาพูดเบา ๆ ผ่านสายโทรศัพท์ : "ข
Latest chapter
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 416
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 415
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 414
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 413
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 412
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 411
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 410
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 409
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 408
