Share
บทที่ 186
Related chapters
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 187
เฉียวซุนกำลังป่วย และยังคงมีไข้สูง และร่างกายของเธอปกคลุมไปด้วยสีฟ้าอ่อนแต่เธอก็บังคับตัวเองให้ลุกจากเตียงเธอถอดแหวนแต่งงาน ต่างหูเพชร รวมถึงสร้อยเพชรที่เธอชอบมากๆออก เธอค่อยๆถอดมันออก...วางของทั้งหมดลงบนโต๊ะข้างเตียงเธอมองไปที่ลู่เจ๋อแล้วพูดเบาๆ ชุดชั้นในที่ฉันใส่ก็มาจากแบรนด์ดังเหมือนกัน ฉันซื้อมันด้วยเงินของนาย หลังจากที่ฉันออกจากตระกูลลู่อย่างเป็นทางการ ฉันจะถอดมันออกแล้วคืนให้นายนัยน์ตาของลู่เจ๋ออ่อนลงเรื่อยๆเขาจำได้ว่าตอนที่พวกเรายังดีกัน เฉียวซุนก็ตั้งใจกระซิบข้างหูเขา ลู่เจ๋อ ฉันซื้อชุดชั้นในเซ็กซี่มาเยอะมาก ไว้ฉันจะใส่ให้นายดูทีละตัวนะตอนนั้นเขาแทบรอไม่ไหวที่จะจูบเธอในรถทว่าตอนนี้เธอกลับบอกว่าเธอจะคืนของพวกนั้นให้เขา เพราะเธอไม่อยากได้มันแล้วเขาเดินไปหาเธอช้าๆพรมขนสัตว์หนารองรับเสียงฝีเท้าของเขาจนกระทั่งเขาเดินมาถึงเธอ และเอื้อมมือไปแตะใบหน้าของเธอเบาๆ เรื่องที่สำคัญที่สุดทำไมไม่พูดล่ะคุณนายลู่เฉียวซุนหันหลังกลับและปฏิเสธที่จะให้เขาแตะต้องเธอน้ำเสียงของเธอดูอ่อนแรงแต่หนักแน่น ฉันไม่ใช่คุณนายลู่อีกต่อไป ลู่เจ๋อ ฉันอยากหย่ากับนาย ไม่ว่านายจะเกลี้ยกล่อมหรื
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 188
เธอยิ้มอย่างขมขื่นด้วยริมฝีปากที่สั่นเทา ลู่เจ๋อ นายเป็นห่วงเธอขนาดนี้ นายก็ไปขอเธอแต่งงานสิในมือของเธอมีขวดยาเล็กๆ อยู่ลู่เจ๋อเดินไปหยิบมันขึ้นมาเบาๆ มันคือขวดยาคุมเขามองไปที่เฉียวซุนเฉียวซุนก็มองเขาเช่นกันและพูดอย่างใจเย็น เมื่อคืนนายไม่ได้ใส่ถุงยาง ฉันจะกินยา มีปัญหาอะไรล่ะลู่เจ๋อไม่มีความรู้สึกอะไร ไม่มีปัญหาเลยหลังจากพูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไปขณะที่เขาเดินผ่านไป ไป๋เซียวเซียวก็สะอื้นเบาๆ คุณลู่คะลู่เจ๋อมองไปที่หน้าผากที่มีเลือดของเธอ และพูดกับหมอและพยาบาลที่หน้าประตู พันแผลให้เธอด้วย อย่าให้มีรอยแผลเป็น ตายจะได้ดูดีเขาออกจากห้องและเดินไปตามทางเดิน โดยมีคำพูดของเฉียวซุนอยู่ในใจตลอดเวลา เมื่อคืนนายไม่ได้ใส่ถุงยาง ฉันจะกินยา มีปัญหาอะไรล่ะทว่าเมื่อไม่นานมานี้ เขายังเดินเล่นกับเธอในยามพลบค่ำที่หิมะตก เขากอดเธอและบอกเธอว่าเขาอยากเป็นพ่อแล้ว และอยากมีลูกสาวตัวน้อย พอเลิกงาน ลูกสาวก็จะวิ่งเข้ามาขออ้อมกอดจากพ่อเฉียวซุนบอกว่าเขารักใครไม่เป็นแล้วตอนนี้เธอล่ะ... คงไม่ต้องการเขาแล้วสินะมันไม่เกี่ยวอะไรกับความรักหรือความแค้นหรอก เธอแค่ไม่ต้องการเขาแล้วเลขาฉินเดินตา
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 189
เช้าวันถัดมา ลู่เจ๋อได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลคุณหมอที่ดูแลไป๋เซียวเซียวบอกเขาว่า เมื่อคืนคุณไป๋ไม่สบายเล็กน้อย หลังจากที่เรารักษาเต็มที่ ตอนนี้เธออาการดีขึ้นแล้ว แน่นอนว่านี่เป็นเครดิตการดูแลรักษาทางการแพทย์ของโรงพยาบาลทั้งหมด และไม่สามารถให้เครดิตกับผมเพียงคนเดียวได้ ลู่เจ๋อเอนตัวลงบนโซฟาแล้วขมวดคิ้ว เฉียวซุนเป็นยังไงบ้าง ยังมีไข้อีกหรือเปล่าคุณหมอดูลังเลลู่เจ๋อนั่งตัวตรงทันที เกิดอะไรขึ้นกับเธอคุณหมอถึงกับตกใจหรือว่าตนเองคิดผิดไป คนที่ประธานลู่ใส่ใจไม่ใช่ไป๋เซียวเซียว แต่เป็นคุณนายลู่ที่เป็นตัวจริงเหรอเขาไม่กล้าปิดบังอีกต่อไป เย็นวานนี้คุณนายลู่มีไข้อีกครั้ง แต่โรงพยาบาลมีหมอและพยาบาลไม่เพียงพอ... โชคดีที่คนรับใช้ของคฤหาสน์มีความสามารถ คอยเช็ดตัวให้คนไข้ ทำให้ไข้ลดลง คุณนายลู่ก็ดีขึ้นเยอะครับเขาพูดอธิบายเบาๆ ...แต่ลู่เจ๋อทุบที่เขี่ยบุหรี่คริสตัลจนพังเขาแทบไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน ภรรยาของเขาพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลของตนเอง แต่เธอดันมีไข้ซ้ำและต้องลดอุณหภูมิในร่างกายด้วยการเช็ดตัวเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดว่าเฉียวซุนทรมานแค่ไหนขณะที่ลู่เจ๋อยืนขึ้นกำลังจะเดินออ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 190
ลู่เจ๋อลำคอแห้งผาก เป็นเขาเองที่ตามเธอกลับมา เขาต้องการชีวิตแบบนี้ เพื่อให้เธอปฏิบัติต่อเขาแบบนี้... แต่สุดท้ายก็เป็นเขาเองที่ทำร้ายเธอเขาขอให้เฉียวซุนให้โอกาสเขาอีกครั้งเฉียวซุนมองกระดุมข้อมือคู่นั้นด้วยความสับสนกระดุมข้อมือคู่นี้เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเธอรักเขา และมันยังพิสูจน์ถึงความโง่เขลาของเธออีกด้วย เธอมีความสุขมากตอนที่ซื้อมันมา...แต่เธอก็รู้สึกแย่ในภายหลังเมื่อเขาจับเธอกดลงบนโต๊ะเสียงของเฉียวซุนทั้งเบาและสับสนเธอพูดว่า ไม่อีกแล้ว ไม่มีอีกแล้ว ลู่เจ๋อ เราจบกันแค่นี้เถอะแม้ว่าเธอจะรู้สึกปวดใจ แต่เธอก็ยังเก็บข้าวของและเดินจากไปหลินเซียวไปดำเนินการตามขั้นตอนให้เธอไม่มีใครอยู่ในวอร์ดแล้ว เฉียวซุนถอดชุดชั้นในและชุดของโรงพยาบาลออกเธอเคยบอกว่าชุดชั้นในแบรนด์เนมเหล่านั้น... เธอจะคืนมันให้ลู่เจ๋อ เมื่อเธอจากไปเธอไม่ได้หลีกเลี่ยงลู่เจ๋อเธอเป็นเหมือนเครื่องจักรที่ไร้อารมณ์ บรรจงถอดเสื้อผ้าราคาแพงออกทีละชิ้น แล้วเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าราคาถูกที่หลินเซียวซื้อให้เธอไม่ได้ร้องไห้เลย เธอจะยอมรับมันหลังจากสวมเสื้อผ้าแล้วเธอก็พูดเบาๆ ลู่เจ๋อ ถึงแม้เราจะไม่ได้เป็นสามีภรรยากัน
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 191
ลู่เจ๋อคุกเข่าลงบนพื้นพร้อมอุ้มเฉียวซุนไว้ ร่างเธอเต็มไปด้วยเลือด ย้อมฝ่ามือเขาเป็นสีแดงสดเขาเรียกชื่อเธอด้วยเสียงสั่นเครือแต่เฉียวซุนไม่ได้ยิน...เธอหลับตาแน่น ร่างกายค่อยๆหายไป อุณหภูมิร่างกายค่อยๆลดลง และความรู้สึกทั้งหมดที่เธอมอบให้กับเขาก็หายไปเช่นกัน...น้ำตาค่อยๆหยดลงเบาๆ ตรงหัวใจของลู่เจ๋อ…ในห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล แพทย์เข้าๆออกๆ ไม่หยุดหย่อนเลยลู่เจ๋อยืนอยู่หน้าประตูห้องผ่าตัดเขาเงยหน้าขึ้นมองไฟผ่าตัดสีแดง ในใจเต็มไปด้วยคำพูดของศัลยแพทย์ ประธานลู่ เตรียมใจไว้นะครับ แขนซ้ายของคุณนายหักเป็นชิ้นๆ หลังจากนี้อาจทำอะไรที่ละเอียดอ่อนมากไม่ได้นี่หมายความว่าอะไรนี่หมายความว่าเฉียวซุนไม่สามารถเล่นไวโอลินได้อีกต่อไปใช่ไหม เห็นชัดๆว่ายังไม่ทันช่วย ทำไมต้องตัดสินว่าเฉียวซุนตายทั้งเป็นแล้วรอเฉียวซุนตื่นขึ้นมา เธอจะทำยังไงลู่เจ๋อไม่กล้าคิดเรื่องนี้เขากดโทรศัพท์อย่างไร้ความรู้สึก ขอให้เลขาฉินจ้างศัลยแพทย์ที่เก่งที่สุดในโลก มาช่วยรักษาแขนซ้ายของเฉียวซุนไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตามอีกด้าน เลขาฉินหยุดชั่วครู่ แล้วพูดว่า ประธานลู่ ศัลยแพทย์ที่เก่งที่สุดอยู่ที่ลู่ซื่อแล้ว
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 192
ลู่เจ๋ออดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลังริมฝีปากของเฉียวซุนสั่น อย่าบังคับให้ฉันทำร้ายหัวใจคุณ…ลูกกระเดือกของลู่เจ๋อขยับเล็กน้อยไม่นาน เขาก็พูดเบาๆ ตอนนั้น ผมคิดว่าคุณจะหนีไปได้ ผมไม่ได้ชอบเธอ ในใจผม ... เขาไม่ได้พูดต่อเขาอยากพูดอะไร เขาอยากจะบอกว่าจริงๆแล้วเขาชอบเฉียวซุน เขาไม่มีความสัมพันธ์กับไป๋เสี่ยวเสี่ยว แต่ในช่วงวิกฤติ เขาปกป้องไป๋เสี่ยวเสี่ยว ไม่ใช่เฉียวซุน... ไม่ใช่ภรรยาของเขาตอนลู่เจ๋อเดินออกไป เขาไม่เคยหดหู่ใจขนาดนี้ในใจเขารู้ว่าเขากับเฉียวซุนจบกันแล้วไม่มีทางเป็นไปได้แล้วเฉียวซุนมองเขา ด้วยสายตาไม่คุ้นเคย แถมเต็มไปด้วยความเกลียดชัง...เธอจะไม่เกลียดได้ยังไง เธอตระหนักได้ว่าความฝันด้านดนตรีของเธอ เขาก็เสียสละเพื่อช่วยเธอ ช่วยคนรักของเขาลู่เจ๋อ คืนนั้นเธอพูดว่าเดิมคุณรักคนไม่เป็นเธอโดนสะกิดรอยแผล เธอทำร้ายเขาตอนนี้คุณทิ้งเธออีกครั้ง อันที่จริงเฉียวซุนพูดถูก คุณรักคนไม่เป็น...การศึกษาที่คุณได้รับตั้งแต่เด็กคือได้ผลประโยชน์เป็นส่วนใหญ่ อำนาจที่ยิ่งใหญ่ รวมถึงความรักด้วยจริงๆแล้ว เขาควรปล่อยเฉียวซุนไป...เขาควรปล่อยไป ควรปล่อยให้เธอไปตามทางของเธอ แม้ในอนาค
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 193
เฉียวซุนได้รับบาดเจ็บสาหัส นอกจากแขน ทั้งร่างเต็มก็ไปด้วยบาดแผลเล็กๆน้อยๆเธอต้องการคนมาดูแล แต่เธอกลับเมินลู่เจ๋อเธอไม่ยอมคุยกับลู่เจ๋อ ไม่ยอมกินอาหารที่ลู่เจ๋อป้อน ไม่ยอมให้ลู่เจ๋อเช็ดตัวให้... ดูเหมือนว่าเธอจะทิ้งลู่เจ๋อออกไปจากโลกของเธอบนพื้น มีอาหารหกเลอะเทอะลู่เจ๋อเฝ้าดูเงียบ ๆสักพัก แล้วจึงเลื่อนสายตาไปที่คนบนเตียง คุณต้องการอะไรกันแน่ หย่ากับฉันตอนนี้เลยไหมเฉียวซุนแน่นคอเล็กน้อย จากนั้นไม่นาน เธอก็กระซิบ ฉันอยากเปลี่ยนโรงพยาบาล และ... หย่าลู่เจ๋อจ้องเธออย่างเอาเป็นเอาตายพยาบาลเข้ามา เก็บอาหารกลับไป ไม่กล้าส่งเสียงแล้วเปิดประตูออกไปลู่เจ๋อเดินไปที่หน้าต่างเขายืนหันหลังให้เฉียวซุน สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขายาวสีดำ ทำให้แผ่นหลังเขาดูสง่าไม่นาน เขาก็เดินออกไปหนึ่งชั่วโมงต่อมา เซิ่นชิงก็ถูกรับมา และดูแลเฉียวซุนเวิ่นชิงร้องไห้เมื่อเห็นเฉียวซุนเธอลูบบาดแผลลึกๆตื้นๆบนร่างของเฉียวซุน ตอนแรกเธอกลั้นเพื่อจะไม่ร้องไห้ แต่ก็ทนไม่ไหวจนร้องไห้ออกมา เสียงของเธอขาดๆหายๆ เกิดเรื่องแล้ว พ่อของคุณไม่ได้นอนมาสองวัน ต่อมาก็ป้อนยานอนหลับให้เขา ลู่เจ๋อยึดชั้นที่หนึ่ง
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 194
เซิ่นชิงวางกุญแจแวววาวไว้บนโต๊ะทำงานเธอถึงกับฝืนยิ้มอย่างดีใจ แล้วพูดว่า ตอนที่ฉันมา ฉันคุยกับพ่อเธอแล้ว เราปฏิเสธพยาบาลสองคนนั้นไปแล้ว และเราจะไม่อยู่ในบ้านหลังใหญ่นั้นอีกต่อไป...จะย้ายออกตอนบ่ายๆ ส่วนงานเลี้ยงนั้น ขึ้นอยู่กับมโนธรรมของคุณนะลู่เจ๋อ แต่เราเตรียมตัวพร้อมแล้ว ถ้าโชคดี อาจต้องรอจนแก่กว่าเขาจะกลับมาพูดถึงเรื่องนี้ เซิ่นชิงสำลักเล็กน้อย สำหรับเฉียวซุน... เธอพูดช้าลงครู่หนึ่ง คุณกับเธอเป็นสามีภรรยากันมาสองสามปี ซึ่งนับเป็นโชคชะตา ปล่อยเธอไป หากเธอมีความผิด ก็คงเป็นเพราะเธอชอบคุณในช่วงวัยรุ่น ลู่เจ๋อ ชอบคนอื่นไม่ใช่เรื่องผิด ใช่ไหมหัวใจของลู่เจ๋อบีบตัวอย่างกะทันหันเขาจ้องมองเซิ่นชิง หญิงสาวใจสลายคนนี้ ถึงตอนนี้ยังคงวางแผนให้ลูกสองคน... เพราะตระกูลเฉียวไม่มีใครแล้ว แม้แต่ฉียวซุนก็ทรุดตัวลง เธอจึงต้องออกมาจัดการ เซิ่นชิงพูดจบ ก็จากไปอย่างเงียบๆเหลือเพียงกลิ่นหอมของกาแฟลู่เจ๋อนั่งอยู่คนเดียว จนกระทั่งแสงตะวันที่กำลังลอดผ่านช่องว่างในม่านค่อยๆลาลับไป เขาก็ค่อยๆ กลับมามีสติอีกครั้งเลขาฉินเคาะประตู แล้วเดินเข้ามา บอกข่าวให้เขาฟัง ตระกูลเฉียวย้ายออกไปแล้ว พยา
Latest chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 445
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 444
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 443
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 442
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 441
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 440
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 439
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 438
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 437
