Share
บทที่ 183
Related chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 184
เสื้อคลุมอาบน้ำถูกแหวกออกเรื่อยๆ ร่างกายของเธอเปล่งประกายและงดงามภายใต้โคมไฟอ่านหนังสือลู่เจ๋อจับเอวเรียวของเธอไว้แน่น และยังตบก้นของเธอดังๆ พร้อมยิ้มเบาๆ ฉันจะทำให้เธอรู้ตอนนี้ ว่าผู้หญิงที่เป็นของเล่นเป็นยังไงใบหน้าของเฉียวซุนซีดลง เธอไม่อาจหลีกหนีได้เธอถูกเขาจัดการภายใต้แสงไฟสว่างจ้า และถูกเขาทำรุนแรงใส่ ท่าทางพวกนั้นจากเขามันทำให้เธอเป็นยิ่งกว่าผู้หญิงราคาถูกแสงไฟสาดส่องไปยังสองร่างเธอปวดไปทั้งกาย แต่ก็ไม่เท่าหัวใจของเธอที่แตกสลาย เธอจับขอบโต๊ะทำงานไว้แน่น และใช้แรงทั้งหมดที่มีแบกรับความโกรธของลู่เจ๋อ...ของแข็งในมือมันทำให้เจ็บเมื่อเธอทนไม่ไหวอีกต่อไป เฉียวซุนก็หันศีรษะไปแล้วปล่อยมือ กระดุมข้อมือเล็กวางอยู่บนมือซ้ายที่เต็มไปด้วยเหงื่อของเธอ...แต่เดิมที่เคยเป็นเพชรแวววาว ตอนนี้กลับกลายเป็นสีแดงเล็กน้อยนั่นคือเลือดจากปลายนิ้วของเฉียวซุน…...ลมและหิมะข้างนอกค่อยๆ หยุดลงลู่เจ๋อผละออกจากเฉียวซุนในเวลาตีสองครึ่ง เขามองดูร่างกายที่น่าสงสารของเธอพร้อมกับจัดชุดของตนเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นเบอร์ของเลขาฉินลู่เจ๋อรับโทรศัพท์และพูดเบาๆ ผมกำลังไป เริ่มประชุมต่อตอนตีสา
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 185
คนรับใช้พบเฉียวซุนในช่วงสายช่วงกลางวันแสกๆไฟในห้องหนังสือยังคงเปิดอยู่ ร่างของเฉียวซุนนอนเหยียดบนโต๊ะไม้สีเข้ม บนตัวมีเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำสีดำเท่านั้น ร่องรอยต่างๆ บนร่างกายเธอแห้งเหือดไปหมดแล้วดวงตาที่ปิดสนิทและน้ำตาที่เหือดแห้งเธอนอนนิ่งๆ ใบหน้าของเธอแดงผิดปกติ และเมื่อสัมผัสก็พบว่าเธอมีไข้คนรับใช้ตกใจมาก คุณนายมีไข้ คนรับใช้ค่อนข้างมีอายุและมีประสบการณ์ เมื่อเธอเห็นสถานการณ์นี้เธอก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เธอรีบโทรหาลู่เจ๋อทันที แต่ไม่ว่าจะโทรสักกี่ครั้งก็ไม่มีใครรับสายขณะนี้ลู่เจ๋อกำลังประชุมอยู่กับผู้อำนวยการอาวุโสของบริษัทลู่ซื่อกรุ๊ปกำลังมีโปรเจกต์ใหญ่ ลู่เจ๋อกำลังเตรียมพัฒนา แต่ผู้บริหารระดับสูงและผู้ถือหุ้นกลับมองว่าเป็นแนวคิดที่เสี่ยงเกินไป จึงไม่เห็นด้วยเกือบครึ่ง...การประชุมใช้เวลานานกว่า 10 ชั่วโมงคนรับใช้โทรหาเขาไม่ติด จึงต้องโทรหาคนขับอย่างไรก็ต้องคำนึงถึงศักดิ์ศรีของคุณนายอยู่เสมอ คนรับใช้ทั้งสองจึงสวมเสื้อผ้าให้เฉียวซุนอย่างระมัดระวังและสวมเสื้อคลุมเพื่อให้ความอบอุ่น... ในระหว่างใส่เสื้อผ้าให้ พวกเธอแทบไม่กล้ามองเรือนร่างของคุณนาย พลางคิดว่าคุณชาย
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 186
เฉียวซุน เธอนี่น่าขันจริงๆ…...บรรยากาศในห้องประชุมของผู้บริหารระดับสูงของลู่ซื่อกรุ๊ปเลขาฉินรีบเปิดประตูเข้ามาในห้อง เธอโน้มตัวลงไปข้างลู่เจ๋อพลางกระซิบลู่เจ๋อเงยหน้าขึ้นมองเธอเลขาฉินได้เพียงแต่พูดเบาๆ ไข้ค่อนข้างรุนแรงและมีอาการบาดเจ็บตามร่างกาย... นอกจากนี้ยังมีการเสียดสีระหว่างการเข้ารับการรักษา เฉียวซุนน่าจะรู้เรื่องที่ไป๋เซียวเซียวอยู่ห้องพิเศษแล้วค่ะลู่เจ๋อนั่งเงียบเป็นเวลานาน...หลังจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว จบการประชุมเขาเดินออกไปอย่างรวดเร็ว เลขาฉินก็เดินตามไปและพูดอย่างรวดเร็ว รถพร้อมแล้วค่ะ ประธานลู่ เราจะไปโรงพยาบาลตอนนี้เลยไหมคะลู่เจ๋อไม่ได้พูดอะไรเขานั่งอยู่ในรถ เอนหลังพิงเบาะแล้วหลับตาลงช้าๆ ภาพเฉียวซุนที่นอนอยู่บนโต๊ะปรากฏขึ้นมา และคำพูดที่เธอพูดกับเขา ลู่เจ๋อ จริงๆ แล้วนายรักใครไม่เป็นด้วยซ้ำทำไมเขาถึงทำกับเธอแบบนั้น เพราะคำพูดเหล่านั้นมันกระตุ้นกายเขาเพราะเขารักใครไม่เป็นและเฉียวซุนก็แทงใจดำลู่เจ๋อรีบเดินทางไปโรงพยาบาล ยังไม่ทันที่จะได้เจอเฉียวซุน เขาก็ถูกหลินซวงดักไว้ดวงตาของหลินซวงเป็นสีแดงเขาอยู่ที่ทางเดินและจ้องมองที่ลู่เจ๋อด้วยค
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 187
เฉียวซุนกำลังป่วย และยังคงมีไข้สูง และร่างกายของเธอปกคลุมไปด้วยสีฟ้าอ่อนแต่เธอก็บังคับตัวเองให้ลุกจากเตียงเธอถอดแหวนแต่งงาน ต่างหูเพชร รวมถึงสร้อยเพชรที่เธอชอบมากๆออก เธอค่อยๆถอดมันออก...วางของทั้งหมดลงบนโต๊ะข้างเตียงเธอมองไปที่ลู่เจ๋อแล้วพูดเบาๆ ชุดชั้นในที่ฉันใส่ก็มาจากแบรนด์ดังเหมือนกัน ฉันซื้อมันด้วยเงินของนาย หลังจากที่ฉันออกจากตระกูลลู่อย่างเป็นทางการ ฉันจะถอดมันออกแล้วคืนให้นายนัยน์ตาของลู่เจ๋ออ่อนลงเรื่อยๆเขาจำได้ว่าตอนที่พวกเรายังดีกัน เฉียวซุนก็ตั้งใจกระซิบข้างหูเขา ลู่เจ๋อ ฉันซื้อชุดชั้นในเซ็กซี่มาเยอะมาก ไว้ฉันจะใส่ให้นายดูทีละตัวนะตอนนั้นเขาแทบรอไม่ไหวที่จะจูบเธอในรถทว่าตอนนี้เธอกลับบอกว่าเธอจะคืนของพวกนั้นให้เขา เพราะเธอไม่อยากได้มันแล้วเขาเดินไปหาเธอช้าๆพรมขนสัตว์หนารองรับเสียงฝีเท้าของเขาจนกระทั่งเขาเดินมาถึงเธอ และเอื้อมมือไปแตะใบหน้าของเธอเบาๆ เรื่องที่สำคัญที่สุดทำไมไม่พูดล่ะคุณนายลู่เฉียวซุนหันหลังกลับและปฏิเสธที่จะให้เขาแตะต้องเธอน้ำเสียงของเธอดูอ่อนแรงแต่หนักแน่น ฉันไม่ใช่คุณนายลู่อีกต่อไป ลู่เจ๋อ ฉันอยากหย่ากับนาย ไม่ว่านายจะเกลี้ยกล่อมหรื
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 188
เธอยิ้มอย่างขมขื่นด้วยริมฝีปากที่สั่นเทา ลู่เจ๋อ นายเป็นห่วงเธอขนาดนี้ นายก็ไปขอเธอแต่งงานสิในมือของเธอมีขวดยาเล็กๆ อยู่ลู่เจ๋อเดินไปหยิบมันขึ้นมาเบาๆ มันคือขวดยาคุมเขามองไปที่เฉียวซุนเฉียวซุนก็มองเขาเช่นกันและพูดอย่างใจเย็น เมื่อคืนนายไม่ได้ใส่ถุงยาง ฉันจะกินยา มีปัญหาอะไรล่ะลู่เจ๋อไม่มีความรู้สึกอะไร ไม่มีปัญหาเลยหลังจากพูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไปขณะที่เขาเดินผ่านไป ไป๋เซียวเซียวก็สะอื้นเบาๆ คุณลู่คะลู่เจ๋อมองไปที่หน้าผากที่มีเลือดของเธอ และพูดกับหมอและพยาบาลที่หน้าประตู พันแผลให้เธอด้วย อย่าให้มีรอยแผลเป็น ตายจะได้ดูดีเขาออกจากห้องและเดินไปตามทางเดิน โดยมีคำพูดของเฉียวซุนอยู่ในใจตลอดเวลา เมื่อคืนนายไม่ได้ใส่ถุงยาง ฉันจะกินยา มีปัญหาอะไรล่ะทว่าเมื่อไม่นานมานี้ เขายังเดินเล่นกับเธอในยามพลบค่ำที่หิมะตก เขากอดเธอและบอกเธอว่าเขาอยากเป็นพ่อแล้ว และอยากมีลูกสาวตัวน้อย พอเลิกงาน ลูกสาวก็จะวิ่งเข้ามาขออ้อมกอดจากพ่อเฉียวซุนบอกว่าเขารักใครไม่เป็นแล้วตอนนี้เธอล่ะ... คงไม่ต้องการเขาแล้วสินะมันไม่เกี่ยวอะไรกับความรักหรือความแค้นหรอก เธอแค่ไม่ต้องการเขาแล้วเลขาฉินเดินตา
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 189
เช้าวันถัดมา ลู่เจ๋อได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลคุณหมอที่ดูแลไป๋เซียวเซียวบอกเขาว่า เมื่อคืนคุณไป๋ไม่สบายเล็กน้อย หลังจากที่เรารักษาเต็มที่ ตอนนี้เธออาการดีขึ้นแล้ว แน่นอนว่านี่เป็นเครดิตการดูแลรักษาทางการแพทย์ของโรงพยาบาลทั้งหมด และไม่สามารถให้เครดิตกับผมเพียงคนเดียวได้ ลู่เจ๋อเอนตัวลงบนโซฟาแล้วขมวดคิ้ว เฉียวซุนเป็นยังไงบ้าง ยังมีไข้อีกหรือเปล่าคุณหมอดูลังเลลู่เจ๋อนั่งตัวตรงทันที เกิดอะไรขึ้นกับเธอคุณหมอถึงกับตกใจหรือว่าตนเองคิดผิดไป คนที่ประธานลู่ใส่ใจไม่ใช่ไป๋เซียวเซียว แต่เป็นคุณนายลู่ที่เป็นตัวจริงเหรอเขาไม่กล้าปิดบังอีกต่อไป เย็นวานนี้คุณนายลู่มีไข้อีกครั้ง แต่โรงพยาบาลมีหมอและพยาบาลไม่เพียงพอ... โชคดีที่คนรับใช้ของคฤหาสน์มีความสามารถ คอยเช็ดตัวให้คนไข้ ทำให้ไข้ลดลง คุณนายลู่ก็ดีขึ้นเยอะครับเขาพูดอธิบายเบาๆ ...แต่ลู่เจ๋อทุบที่เขี่ยบุหรี่คริสตัลจนพังเขาแทบไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน ภรรยาของเขาพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลของตนเอง แต่เธอดันมีไข้ซ้ำและต้องลดอุณหภูมิในร่างกายด้วยการเช็ดตัวเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดว่าเฉียวซุนทรมานแค่ไหนขณะที่ลู่เจ๋อยืนขึ้นกำลังจะเดินออ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 190
ลู่เจ๋อลำคอแห้งผาก เป็นเขาเองที่ตามเธอกลับมา เขาต้องการชีวิตแบบนี้ เพื่อให้เธอปฏิบัติต่อเขาแบบนี้... แต่สุดท้ายก็เป็นเขาเองที่ทำร้ายเธอเขาขอให้เฉียวซุนให้โอกาสเขาอีกครั้งเฉียวซุนมองกระดุมข้อมือคู่นั้นด้วยความสับสนกระดุมข้อมือคู่นี้เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเธอรักเขา และมันยังพิสูจน์ถึงความโง่เขลาของเธออีกด้วย เธอมีความสุขมากตอนที่ซื้อมันมา...แต่เธอก็รู้สึกแย่ในภายหลังเมื่อเขาจับเธอกดลงบนโต๊ะเสียงของเฉียวซุนทั้งเบาและสับสนเธอพูดว่า ไม่อีกแล้ว ไม่มีอีกแล้ว ลู่เจ๋อ เราจบกันแค่นี้เถอะแม้ว่าเธอจะรู้สึกปวดใจ แต่เธอก็ยังเก็บข้าวของและเดินจากไปหลินเซียวไปดำเนินการตามขั้นตอนให้เธอไม่มีใครอยู่ในวอร์ดแล้ว เฉียวซุนถอดชุดชั้นในและชุดของโรงพยาบาลออกเธอเคยบอกว่าชุดชั้นในแบรนด์เนมเหล่านั้น... เธอจะคืนมันให้ลู่เจ๋อ เมื่อเธอจากไปเธอไม่ได้หลีกเลี่ยงลู่เจ๋อเธอเป็นเหมือนเครื่องจักรที่ไร้อารมณ์ บรรจงถอดเสื้อผ้าราคาแพงออกทีละชิ้น แล้วเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าราคาถูกที่หลินเซียวซื้อให้เธอไม่ได้ร้องไห้เลย เธอจะยอมรับมันหลังจากสวมเสื้อผ้าแล้วเธอก็พูดเบาๆ ลู่เจ๋อ ถึงแม้เราจะไม่ได้เป็นสามีภรรยากัน
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 191
ลู่เจ๋อคุกเข่าลงบนพื้นพร้อมอุ้มเฉียวซุนไว้ ร่างเธอเต็มไปด้วยเลือด ย้อมฝ่ามือเขาเป็นสีแดงสดเขาเรียกชื่อเธอด้วยเสียงสั่นเครือแต่เฉียวซุนไม่ได้ยิน...เธอหลับตาแน่น ร่างกายค่อยๆหายไป อุณหภูมิร่างกายค่อยๆลดลง และความรู้สึกทั้งหมดที่เธอมอบให้กับเขาก็หายไปเช่นกัน...น้ำตาค่อยๆหยดลงเบาๆ ตรงหัวใจของลู่เจ๋อ…ในห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล แพทย์เข้าๆออกๆ ไม่หยุดหย่อนเลยลู่เจ๋อยืนอยู่หน้าประตูห้องผ่าตัดเขาเงยหน้าขึ้นมองไฟผ่าตัดสีแดง ในใจเต็มไปด้วยคำพูดของศัลยแพทย์ ประธานลู่ เตรียมใจไว้นะครับ แขนซ้ายของคุณนายหักเป็นชิ้นๆ หลังจากนี้อาจทำอะไรที่ละเอียดอ่อนมากไม่ได้นี่หมายความว่าอะไรนี่หมายความว่าเฉียวซุนไม่สามารถเล่นไวโอลินได้อีกต่อไปใช่ไหม เห็นชัดๆว่ายังไม่ทันช่วย ทำไมต้องตัดสินว่าเฉียวซุนตายทั้งเป็นแล้วรอเฉียวซุนตื่นขึ้นมา เธอจะทำยังไงลู่เจ๋อไม่กล้าคิดเรื่องนี้เขากดโทรศัพท์อย่างไร้ความรู้สึก ขอให้เลขาฉินจ้างศัลยแพทย์ที่เก่งที่สุดในโลก มาช่วยรักษาแขนซ้ายของเฉียวซุนไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตามอีกด้าน เลขาฉินหยุดชั่วครู่ แล้วพูดว่า ประธานลู่ ศัลยแพทย์ที่เก่งที่สุดอยู่ที่ลู่ซื่อแล้ว
Latest chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 445
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 444
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 443
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 442
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 441
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 440
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 439
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 438
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 437
