หลิงเฟิงสะดุ้ง ตอบสนองอย่างรวดเร็วและพูดด้วยรอยยิ้ม“ผู้จัดการไป๋ ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณ แต่ปัจจุบันบริษัทไม่สามารถจ่ายงบประมาณได้เพียงพอ”“แต่สำหรับแผนกไลฟ์สด ฉันก็ได้พัฒนาแผนใหม่ขึ้นมาเหมือนกัน”ไป๋เจี๋ยพูดอย่างโกรธๆ "ประธานหลิง มีวิธีแก้ปัญหาอะไรบ้างที่ไม่ต้องใช้เงิน? การสตรีมวิดีโอสั้นต้องเสียเงิน ประกาศต้องเสียเงิน ถึงตอนนั้นก็ต้องใช้เงินในการดูแลรักษาห่วงโซ่อุปทานแบบออฟไลน์อีก!"หลิงเฟิงยกมุมปากขึ้นแล้วพูดว่า"ที่ผู้จัดการไป๋พูดถึงคือการขายสินค้าแบรนด์เนมผ่านช่องทางออนไลน์ การตลาดจึงเป็นเรื่องใหญ่ธรรมดา""แต่สำหรับบางเส้นทาง เราไม่ต้องจ่ายเงินสักแดง ก็จะมีคนเร่งขนเงินส่งรถมาให้เราด้วย!"“มีเรื่องดีๆ แบบนั้นด้วยเหรอ?” ไป๋เจี๋ยตกใจ จากนั้นก็โต้กลับ"ประธานหลิง ได้ยินมาว่าคุณเคยเป็นหัวหน้าทีมฝ่ายขายของหลี่ห่าวกรุ๊ป คิดว่าคุณคงยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องการขายของผ่านไลฟ์สดเท่าไหร่นักใช่ไหม"“ในปัจจุบัน รายได้หลักของแพลตฟอร์มวิดีโอสั้นหลายแห่งในประเทศมาจากการขายปริมาณการเข้าชม ซึ่งหนึ่งในนั้นการสตรีมมิ่งสดเป็นธุรกิจออนไลน์ที่ทำกำไรได้มากที่สุด และช่องว่างของปริมาณการใช้งานมีขน
“เอาล่ะ เลิกประชุมกันได้!”หลิงเฟิงแก้ไขวิกฤตภายในครั้งแรกของบริษัทอย่างใจเย็นซูเหยี่ยนอดไม่ได้ที่จะชื่นชมเขา "นายไปเรียนเรื่องพวกรี้มาจากไหน? ทำไมถึงรู้ทุกอย่าง?"หลิงเฟิงบีบแก้มหน้าอีกฝ่าย คลี่ยิ้ม และพูดว่า"อ่านมากๆ!"“ตอนที่คุณใช้เวลาสี่ปีในการเรียนในวิทยาลัย ผมใช้เวลาเพียงแปดชั่วโมงอ่านหนังสือในห้องสมุดก็พอแล้ว”จากนั้นเขาก็จากไป ซูเหยี่ยนโกรธมากจนทรวงอกกระเพื่อม พูดด้วยความโกรธ“นายหมายความว่าฉันไม่ได้เรียนงั้นเหรอ? ไอ้สารเลว!”เรียนจบแค่มัธยมปลาย แต่กลับดูถูกเธอที่ซึ่งเป็นนักศึกษาชั้นนำของมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์อย่างเปิดเผย!แม่ง!...แล้วก็ถึงค่ำคืนถัดไปหลิงเฟิงกำลังจะออกไปร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อธุรกิจ ทันใดนั้นหลิงเยว่สวมชุดนอนปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเขา กอดเขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม“พี่ชาย! พี่จะไปไหน? ฉันไปด้วยคนสิ!”“สองวันนี้อุดอู้อยู่แต่ในบ้าน! เบื่อจะแย่!”หลิงเฟิงลูบศีรษะอย่างช่วยไม่ได้“กำลังจะไปงานเลี้ยงอาหารค่ำของวงการธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ เธอจะไปเหรอ? ที่นั่นไม่มีอะไรน่าสนุกหรอก”หลิงเยว่ฉีกยิ้มกว้าง "มีพี่ชายอยู่ด้วย ฉันก็อยากไปทุกที่แหละ!
หลิงเยว่ปิดหน้าอย่างจนปัญญาและพูดว่า "ขาย? ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไร?"“แกล้งแอ๊บแบ๊วต่อหน้าฉันงั้นเหรอ?”สาวศัลยกรรมจนสวยแบบพิมพ์นิยมพาลโกรธพูดว่า“ฉันจะโทรหาเจ้านายที่ฉันรู้จักมาตกลงธุรกิจเรื่องเธอ! ถึงตอนนั้นเธอก็จะรู้เองว่าขายหมายถึงขายอะไร! ยืนอยู่นี่อย่าไปไหนนะ!”ทันทีที่หันกลับมา เธอก็กรีดร้องทันทีเนื่องจากเธอถูกตบหน้าทันที เรี่ยวแรงแข็งแกร่งมาก จนเธอหมุนเคว้งกลางอากาศหลายครั้งก่อนที่จะล้มลงกับพื้นจากนั้นเค้กและไอศกรีมก็ถูกโยนใส่หน้าเธอ!ทำให้ใบหน้าและเนื้อตัวของสาวพิมพ์นิยมสกปรกไปหมด!เธอตะโกนด้วยความโกรธ "ใครกล้าตีฉัน!"ทันใดนั้นหลิงเยว่ก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า "พี่ชาย!"ซึ่งคนที่โจมตีอีกฝ่ายก็หลิงเฟิงนั่นเอง!เธอโผเข้าไปในอ้อมแขนของหลิงเฟิง พูดทั้งน้ำตาว่า "ขอโทษนะพี่ ฉันไม่ระวัง...""พี่รู้หมดแล้ว"หลิงเฟิงยิ้มบางๆ เช็ดครีมและน้ำตาบนใบหน้าของหลิงเยว่ด้วยมือของเขา“ร้องไห้จนน่าเกลียดหมดแล้ว! ไม่ต้องห่วง ตราบใดที่พี่อยู่ที่นี่ ก็ไม่มีใครรังแกเธอได้!”"ฉันกำลังคุยกับนายอยู่นะ! รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร!"เมื่อสาวพิมพ์นิยมเห็นว่าเธอถูกละเลย ก็ยิ่งโกรธมากขึ้น
ซูเหยี่ยนสวมชุดราตรีสีแดง สวมรองเท้าบูทคริสตัลส้นสูง ก้าวเดินเข้าไปในห้องโถงด้วยท่าทางอกผายไหล่ผึ่งสง่าผ่าเผยสีหน้าของพังเต๋อเปลี่ยนไปทันที “คุณคือ... ทายาทคนใหม่ของตระกูลซู ซูเหยี่ยนใช่ไหม?”“ถือว่านายตาไม่บอด”ซูเหยี่ยนยิ้มเยาะและพูดว่า “ฉันน่ะไม่ใช่แค่คุณหนูใหญ่ตระกูลซูเท่านั้น แต่ยังเป็นรองผู้จัดการบริษัทเฟิงเถิงอีกด้วย!”“อุ๊ย! นี่เธอเป็นยัยจิ้งจอกที่โผล่มาจากไหนกัน ยังกล้าทำท่าหยิ่งผยองต่อหน้าสามีฉันอีก!”ซ่งเจียเหมยที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ใดๆ เธอเข้ามาพูดแดกดันทันทีพังเต๋อกลับทำหน้าบึ้งตึงแล้วพูดว่า“หุบปาก! คุณหนูซู ภรรยาของผมขาดความรู้ในมารยาท ต้องขออภัยด้วยครับ!”ซ่งเจียเหมยโกรธจัดแล้วพูดว่า “พังเต๋อ คุณหมายความว่าไง! หรือว่าคุณหมายตาเธอไว้แล้ว? ทำตัวเข้าข้างคนอื่นงั้นเหรอ?”“ที่รัก เธอเป็นคนในตระกูลซูจากเมืองหลวงเชียวนะ!”พังเต๋อรีบปลอบทันที “ตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง ไม่ใช่คนธรรมดาในเมืองเล็กๆ อย่างเราจะไปยุ่งด้วยได้!”“แล้วตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงจะทำไม? ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ชาวบ้านสู้ขุนนางไม่ได้หรอก! เธอรู้ไหมว่าพี่ชายฉันเป็นใคร?”ซ่งเจียเหมยพูดอย่างโอหัง“พี่ชายของฉัน
“อ๊ากกกก!”ในพริบตา ร่างยักษ์ของเฉอจินล้มลงกับพื้นทันที เขากุมขาไว้แน่นแล้วร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด!ภาพนี้ ราวกับสายฟ้าฟาดทำให้ทุกคนตกตะลึงจนพูดไม่ออก!“เหลือเชื่อเกินไป...”“นี่มันยังเป็นนักรบอสูรผู้บ้าคลั่งอยู่ไหมเนี่ย?”“ฉันว่าหลิงเฟิงน่ะเหมือนนักรบอสูรมากกว่าเฉอจินเสียอีก...”หลังจากที่หลิงเฟิงลงมือเสร็จ เขาหันมามองซ่งเจียเหมยที่มีสีหน้าซีดเซียวราวกับสีดิน ด้วยสายตาเย็นชา“ผมไม่ค่อยชอบทำร้ายผู้หญิงหรอกนะ”“แต่วันนี้คุณช่างโชคดีได้รับเกียรติ เพราะเป็นคุณ ผมเลยตัดสินใจแหกกฎสักครั้ง!”พูดจบ เขาก็ตบหน้าเธออย่างแรง ในเวลาไม่กี่วินาที ซ่งเจียเหมยกระเด็นไปไกลกว่าสิบเมตร!ร่างของเธอกระแทกเข้ากับโต๊ะอาหารที่เต็มไปด้วยเศษแก้ว มีด และส้อม ของเหล่านี้ล้วนทิ่มแทงเข้าร่างของเธอจนเลือดไหลไม่หยุด!ก่อนหน้านี้เขาแค่เล่นเบาๆ แค่อุ่นเครื่องเล็กน้อยเท่านั้น!แต่ว่าครั้งนี้ เขาจัดเต็มแน่!ซ่งเจียเหมยถูกทำลายใบหน้าจนเสียโฉมทันที ฟันทั้งหมดของเธอหลุดออกจากปาก บาดแผลบนหน้าสยดสยองจนเห็นกระดูกขาวโพลน!ต่อให้มีหมอศัลยกรรมที่เก่งที่สุดในโลกมารักษา ก็เกรงว่าคงไม่มีหนทางแก้ไขได้แล้ว!ทุกคนต่างต
ทันทีที่ซ่งกวงขึ้นมาก็ตะโกนใส่พังเต๋อด้วยความโกรธว่า“น้องสาวของฉันบาดเจ็บแบบนี้เพราะสามีอย่างแกยอมให้เธอก่อเรื่องทุกวี่ทุกวัน! ตอนนี้แกยังกล่าวหาคนอื่นอีกงั้นเหรอ ถ้าฉันเชื่อคำพูดแก ฉันก็อมของหลวง คอร์รัปชัน และบิดเบือนกฎหมายจริงๆ แล้ว!”พังเต๋อปิดหน้าแล้วถอยหลังไปสองสามก้าว จู่ๆ เขาก็ตกตะลึง อยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา“พี่ ผม...”เดิมทีเขาคิดว่ากำลังเสริมของเขาเองมาถึงแล้ว แต่จู่ๆ เขากลับโดนสวดชุดใหญ่!“ฉันบอกแล้วว่าในเวลางาน ให้เรียกฉันว่าหัวหน้าซ่ง!”ซ่งกวงคำราม“ยังไม่รีบไปขอโทษคุณหนูซูกับประธานหลิงอีก!”พังเต๋อทำได้เพียงกลืนความไม่พอใจนี้ เดินกะโผลกกะเผลกไปหาหลิงเฟิงและซูเหยี่ยน"ขอโทษครับ!"สามคำนี้ดูเหมือนจะใช้พลังงานทั้งหมดออกจากร่างกายเขา ทำให้เขาดูแก่ขึ้นสิบปีในทันทีเมื่อทุกคนได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็อดไม่ได้ที่จะปรบมือ"ดี!"“ฉันคิดว่าพอหัวหน้าซ่งมา คงโกรธมากแน่ๆ! ไม่คิดเลยว่าเขาจะใช้เหตุผลไม่ได้เอาแต่ช่วยพวกพ้อง ช่างเป็นคนที่ยุติธรรมมากจริงๆ!”“ไม่เป็นคนที่ใช้อำนาจบาตรใหญ่ เป็นผู้ปกครองของประชาชนอย่างแท้จริง!”ผู้ประกอบการจำนวนหนึ่งต่างพูดประจบขึ้นมาทีละคน"เมื่
นอกโรงแรมหลิงเยว่หยุดกะทันหันและกระซิบว่า “พี่คะ ฉันขอโทษ!”“มีอะไรเหรอ?” หลิงเฟิงหันศีรษะ"หากไม่ใช่เพราะฉัน พี่คงไม่ต้องทำให้ผังซื่อเรียลเอสเตทและชางไห่คอนสตรัคชั่นขุ่นเคือง เรื่องนี้จะส่งผลต่ออาชีพของพี่ไหม"หลิงเยว่เม้มริมฝีปากแล้วพูดอย่างรู้สึกผิดสุดท้ายแล้ว เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ล้วนเกิดขึ้นเพราะตนหลิงเฟิงยิ้มเงียบๆ หยิกหน้าอีกฝ่ายแล้วพูดว่า“ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร ถ้าเขากล้ารังแกน้องสาวของพี่ ต่อให้เป็นจักรพรรดิหยก พี่ก็ถล่มตำหนักหลิงเซียวของเขาเสีย!”“พี่——” หลิงเยว่ซึ้งจนแทบร้องไห้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อกอดอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว ดวงตาแดงก่ำ“อย่าดีกับฉันขนาดนี้เลยนะ! พี่ก็ควรคิดถึงตัวเองให้มากกว่านี้ด้วย!”หลิงเฟิงก็กอดอีกฝ่ายแน่นแล้วยิ้มอย่างรักใคร่ว่า“พี่ไม่มีญาติคนอื่นอีก เธอกับแม่เป็นญาติสนิทเพียงคนเดียวของพี่บนโลกนี้ ถ้าพี่ไม่ปกป้องเธอ แล้วยังมีอะไรที่ควรค่าที่จะปกป้องอีกล่ะ?”แน่นอน เย่อวี่หลิวสาวภูเขาน้ำแข็งนั้น ฝืนเรียกได้ว่าเป็นญาติสนิทครึ่งหนึ่ง!“อ้อ พี่คะ ฉันคิดว่าคืนนี้พี่ทำได้ไม่ค่อยถูกนะ”หลิงเยว่พูดต่อว่า“ฉันเห็นซ่งกวงขอโทษแล้ว ทำไมพี่ยัง
เมื่อหลิงเฟิงได้ยินข่าวนี้ดังนั้น ก็ถึงกับตะลึงในทันที!บริษัทของพวกเขาเพิ่งจะก่อตั้งได้ไม่กี่วันเอง จะติดหนี้พนักงงานได้ยังไง!พวกคนงานที่มาขอค่าแรงพวกนี้ คงมาหาผิดคนแล้วมั้ง?“คุณแน่ใจเหรอว่าคนพวกนี้มาหาเราจริงๆ? ” หลิงเฟิงถามซ้ำอีกครั้ง!“แน่ใจซะยิ่งกว่าแน่ใจอีก! พวกเขารู้จักชื่อและตำแหน่งของเราสองคนอย่างละเอียด แน่นอนว่ามาหาเราชัวร์ๆ !”ซูเหยี่ยนพูดด้วยความร้อนรน “นายรีบมาที่นี่เถอะ! ฉันควบคุมสถานการณ์ไม่อยู่แล้ว!”หลิงเฟิงจึงต้องรีบออกจากบ้าน และพุ่งรุดไปยังหน้าบริษัททันทีหน้าบริษัท มีคนงานกลุ่มใหญ่กำลังชูป้ายประท้วงอยู่หน้าประตูเพื่อเรียกร้องค่าแรง!ป้ายขนาดต่างๆ มีข้อความเรียกร้องดังระงม“นายจ้างใจดำหักเงินเดือนแรงงาน กินเลือดกินเนื้อ หากินบนหลังของคนงาน!”“ทำให้พี่น้องคนงานกลับบ้านไม่ได้ ต้องนอนใต้สะพานแทน”“เอาเงินที่คนงานหามาอย่างยากลำบากทั้งชีวิตไปใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายตามคลับ แถมยังขับรถหรู ซื้อเรือยอชต์อีก!”นักข่าวบริเวณรอบๆ กลุ่มหนึ่งต่างยกกล้องถ่ายวิดีโอกันสนั่น“ทุกคนคะ พวกคุณคงมาหาผิดที่แล้ว! พวกเราเป็นบริษัทเฟิงเถิงนะคะ! เราไม่เคยค้างจ่ายค่าแรงพวกคุณเลย!”
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่