นอกโรงแรมหลิงเยว่หยุดกะทันหันและกระซิบว่า “พี่คะ ฉันขอโทษ!”“มีอะไรเหรอ?” หลิงเฟิงหันศีรษะ"หากไม่ใช่เพราะฉัน พี่คงไม่ต้องทำให้ผังซื่อเรียลเอสเตทและชางไห่คอนสตรัคชั่นขุ่นเคือง เรื่องนี้จะส่งผลต่ออาชีพของพี่ไหม"หลิงเยว่เม้มริมฝีปากแล้วพูดอย่างรู้สึกผิดสุดท้ายแล้ว เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ล้วนเกิดขึ้นเพราะตนหลิงเฟิงยิ้มเงียบๆ หยิกหน้าอีกฝ่ายแล้วพูดว่า“ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร ถ้าเขากล้ารังแกน้องสาวของพี่ ต่อให้เป็นจักรพรรดิหยก พี่ก็ถล่มตำหนักหลิงเซียวของเขาเสีย!”“พี่——” หลิงเยว่ซึ้งจนแทบร้องไห้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อกอดอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว ดวงตาแดงก่ำ“อย่าดีกับฉันขนาดนี้เลยนะ! พี่ก็ควรคิดถึงตัวเองให้มากกว่านี้ด้วย!”หลิงเฟิงก็กอดอีกฝ่ายแน่นแล้วยิ้มอย่างรักใคร่ว่า“พี่ไม่มีญาติคนอื่นอีก เธอกับแม่เป็นญาติสนิทเพียงคนเดียวของพี่บนโลกนี้ ถ้าพี่ไม่ปกป้องเธอ แล้วยังมีอะไรที่ควรค่าที่จะปกป้องอีกล่ะ?”แน่นอน เย่อวี่หลิวสาวภูเขาน้ำแข็งนั้น ฝืนเรียกได้ว่าเป็นญาติสนิทครึ่งหนึ่ง!“อ้อ พี่คะ ฉันคิดว่าคืนนี้พี่ทำได้ไม่ค่อยถูกนะ”หลิงเยว่พูดต่อว่า“ฉันเห็นซ่งกวงขอโทษแล้ว ทำไมพี่ยัง
เมื่อหลิงเฟิงได้ยินข่าวนี้ดังนั้น ก็ถึงกับตะลึงในทันที!บริษัทของพวกเขาเพิ่งจะก่อตั้งได้ไม่กี่วันเอง จะติดหนี้พนักงงานได้ยังไง!พวกคนงานที่มาขอค่าแรงพวกนี้ คงมาหาผิดคนแล้วมั้ง?“คุณแน่ใจเหรอว่าคนพวกนี้มาหาเราจริงๆ? ” หลิงเฟิงถามซ้ำอีกครั้ง!“แน่ใจซะยิ่งกว่าแน่ใจอีก! พวกเขารู้จักชื่อและตำแหน่งของเราสองคนอย่างละเอียด แน่นอนว่ามาหาเราชัวร์ๆ !”ซูเหยี่ยนพูดด้วยความร้อนรน “นายรีบมาที่นี่เถอะ! ฉันควบคุมสถานการณ์ไม่อยู่แล้ว!”หลิงเฟิงจึงต้องรีบออกจากบ้าน และพุ่งรุดไปยังหน้าบริษัททันทีหน้าบริษัท มีคนงานกลุ่มใหญ่กำลังชูป้ายประท้วงอยู่หน้าประตูเพื่อเรียกร้องค่าแรง!ป้ายขนาดต่างๆ มีข้อความเรียกร้องดังระงม“นายจ้างใจดำหักเงินเดือนแรงงาน กินเลือดกินเนื้อ หากินบนหลังของคนงาน!”“ทำให้พี่น้องคนงานกลับบ้านไม่ได้ ต้องนอนใต้สะพานแทน”“เอาเงินที่คนงานหามาอย่างยากลำบากทั้งชีวิตไปใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายตามคลับ แถมยังขับรถหรู ซื้อเรือยอชต์อีก!”นักข่าวบริเวณรอบๆ กลุ่มหนึ่งต่างยกกล้องถ่ายวิดีโอกันสนั่น“ทุกคนคะ พวกคุณคงมาหาผิดที่แล้ว! พวกเราเป็นบริษัทเฟิงเถิงนะคะ! เราไม่เคยค้างจ่ายค่าแรงพวกคุณเลย!”
ซูเหยี่ยนเดินเข้ามาใกล้ทันที เธอพูดเสียงเบาว่า“หลิงเฟิง ฉันคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ! อาจมีใครบางคนอยู่เบื้องหลัง หากนายรับมือกับปัญหานี้โดยไม่ไตร่ตรองให้ดี สุดท้ายพวกเขาอาจใช้มันเป็นข้ออ้างในการโจมตีเราได้!”“มันจะมีแต่ผลเสียต่อพวกเรา โดยไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง!”หัวหน้ารปภ.ก็เข้ามาโค้งตัวและพูดว่า“ประธานหลิง ไม่ต้องกลัวพวกคนจนพวกนี้หรอกครับ เรามีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยถึงยี่สิบกว่าคน แค่หยิบอาวุธขึ้นมาจัดการพวกเขาได้สบาย!”หลิงเฟิงกลับพูดว่า“ไม่ต้องพูดแล้ว เงินค่าแรงของพวกเขา ผมจะทวงคืนมาให้ได้!”“เพราะว่าพ่อของผม ก็เคยเป็นคนงานก่อสร้างมาก่อนเหมือนกัน!”เมื่อพูดถึงตรงนี้ อารมณ์ของเขาก็ซับซ้อนขึ้นมาในทันทีสมัยนั้นพ่อของเขา หลิงหวัง ต้องทำงานหนักเพื่อเลี้ยงครอบครัว ตื่นแต่เช้ามืดทำงานทั้งวัน บางครั้งต้องใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์กว่าจะได้กลับบ้านสักครั้ง!คนพวกนี้ก็เช่นกัน พวกเขาหากินด้วยลำแข้งของตัวเองเพื่อเลี้ยงครอบครัว แต่กลับถูกนายจ้างใจดำกลั่นแกล้ง!บางครั้งก็หาที่พึ่งไม่ได้ และยังถูกหน่วยงานบางแห่งตัดสินว่าเป็น “การทวงค่าแรงโดยเจตนาร้าย”!พวกเขาเพียงแ
เมื่อมาถึงคฤหาสน์หุบเขาของตระกูลเย่หลิงเฟิงไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาเคาะประตูใหญ่ของตระกูลเย่“ผมคือหลิงเฟิง! ประธานเย่ให้ผมมาที่นี่ เพราะมีเรื่องด่วนต้องปรึกษาพวกคุณ!”จากนั้น หลิงเฟิงก็ถูกพาไปที่ห้องโถงของตระกูลเย่อย่างรวดเร็วเย่ซิงชางที่แต่งกายด้วยชุดถังจวง เดินออกมาอย่างมีชีวิตชีวา ราวกับไก่ที่ชนะการแข่งขัน“หรือว่าเย่อวี่หลิวให้แกมาขอยอมแพ้?”“บริษัทของเธอไม่มีเงินสนับสนุนจากตระกูลเย่แล้ว ดำเนินธุรกิจมาถึงตอนนี้ก็คงถึงขีดจำกัดแล้วสินะ?”เย่ซิงชางหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและกล่าวว่า“ถ้าจะให้ตระกูลเย่กลับไปอีกครั้ง การที่แกมานั้นมันไร้ค่า! มีน้ำหนักไม่พอ! เย่อวี่หลิวต้องมาชงชาขอโทษด้วยตนเอง และยอมคืนตำแหน่งประธานและอำนาจในคณะกรรมการทั้งหมด ไม่อย่างนั้น อย่าหวังว่าจะได้อะไรไปเลย!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย“ไอ้แก่! คุณฝันกลางวันมากไปหรือเปล่า?”อีกฝ่ายคิดว่าที่ตนมาเป็นตัวแทนของเย่อวี่หลิวเพื่อมายอมแพ้งั้นหรือ? น่าขำ!ได้ยินดังนั้น สีหน้าของเย่ซิงชางก็เปลี่ยนเป็นสีดำทันที“ไม่ใช่เรื่องนี้? งั้นเธอให้แกมาทำอะไร? กินอิ่มจนไม่มีอะไรทำหรือไง?”“เรียกเย่เจิ้งหมิงออกมา!”หลิงเ
หลิงเฟิงเผยรอยยิ้มที่น่าขนลุก!เย่เจิ้งหมิงถึงกับตัวสั่นกลัวจนกระตุกไปทั้งร่าง“พ่อ! เขาเป็นบ้า! ไอ้บ้านี่มันบ้าชัดๆ!”“หุบปาก!” เย่ซิงชางถลึงตาใส่เขาอย่างดุร้าย“ทุกอย่างเป็นเพราะแกคนเดียวที่สร้างปัญหานี้ขึ้นมา!”“หลิงเฟิง แกบอกว่าเขาค้างจ่ายค่าแรงคนก่อสร้างกว่าหกล้าน มีหลักฐานหรือเปล่า?”หลิงเฟิงหยิบใบแจ้งหนี้ออกมาด้วยใบหน้าสงบนิ่ง“ลายเซ็นและรอยนิ้วมือของเขาไม่มีทางผิดพลาดใช่ไหม?”“และโครงการสวนสาธารณะดอกไม้จินหลีก็มีการบันทึกในบริษัท ตอนนั้นคนที่รับผิดชอบทั้งหมดก็คือเย่เจิ้งหมิง!”หลิงเฟิงยิ้มเย็นชา“ผมส่งคนไปตรวจสอบที่ฝ่ายการเงินของบริษัทแล้ว ตอนนั้นเงินกว่าหกล้านบาทนี้ถูกโอนไปที่บัญชีเขาทั้งหมด ครบทุกบาทไม่ขาดแม้แต่สตางค์เดียว!”“ดังนั้นความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือเขาขโมยเงินหกล้านหนึ่งแสนบาทนี้ไป!”เย่เจิ้งหมิงเหมือนแมวที่ถูกเหยียบหาง เขาร้องเสียงแหลมออกมา“ทั้งหลี่ห่าวกรุ๊ปเป็นของตระกูลเย่เรา! ฉันเอาเงินไปบ้างมันก็สมเหตุสมผลแล้ว มันไปหนักส่วนไหนของแก? นายก็แค่หาข้ออ้างมาโจมตีตระกูลเย่เราต่างหาก!”ดวงตาของหลิงเฟิงหรี่ลงเล็กน้อย ปรากฏแสงเย็นยะเยือกวาบผ่านสายต
“ประธานเย่ ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้?”หลิงเฟิงตะลึงงันแรงสั่นสะเทือนหยุดลงทันที!เมื่อเห็นเย่อวี่หลิวเดินมาพร้อมกับเย่เจิ้งกั๋ว เขาก็เข้าใจทุกอย่างในทันทีเย่ซิงชางเจ้าเล่ห์จริงๆ ตั้งแต่ตอนที่เขาเข้ามาในบ้าน เย่ซิงชางก็ให้คนแอบไปติดต่อเย่อวี่หลิวแล้วดังนั้นเย่อวี่หลิวจึงสามารถมาถึงได้ในเวลาอันสั้นขนาดนี้!เมื่อเห็นเย่อวี่หลิวมาถึง ความรู้สึกหวาดกลัวของคนตระกูลเย่ก็เปลี่ยนไปทันทีราวกับกลับตาลปัตร!“ฮ่าฮ่าฮ่า! ในที่สุดคนที่สามารถควบคุมเจ้าหมอนี่ได้ก็มาแล้ว!”“ยังไงซะ เธอก็ยังมีสายเลือดตระกูลเย่อยู่ เสือยังไม่กินลูกตัวเองเลย! เธอคงไม่ปล่อยให้ลูกน้องทำลายตระกูลเย่เราหรอก!”เย่ซิงชางเห็นดังนั้น ก็ยิ่งมั่นใจและโกรธมากขึ้น“เย่อวี่หลิว เธอรีบมาดูซะ! ลูกน้องที่เธอปั้นมากับมือ ตอนนี้เขาจะมาเรียกร้องให้พวกเราขอโทษผ่านสื่อหนังสือพิมพ์ และยังขู่จะทำลายทั้งตระกูลเย่อีก! เธอมีเจตนาอะไรกันแน่?”เมื่อเย่อวี่หลิวได้ยินดังนั้น ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวและขาวทันที“คุณปู่! เรื่องนี้ต้องมีการเข้าใจผิดกันแน่ๆ ค่ะ!”“วันนี้หนูพึ่งได้รับรายงานว่ามีคนงานก่อสร้างที่ยังไม่ได้รับค่าแรงมาชุมนุม
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบงัน ราวกับเสียงของเข็มที่ตกลงกระทบพื้นคนตระกูลเย่มองหน้ากันด้วยความอยากจะไม่เชื่อ เขาไม่ฟังแม้กระทั่งคำพูดของเย่อวี่หลิวอย่างนั้นเหรอ?เย่ซิงชางโกรธจนหนวดกระดิก“กบฏ! นี่มันกบฏแล้ว!”ใบหน้าของเย่เจิ้งหมิงมืดมนราวกับมะเขือที่ถูกน้ำค้างแข็งกัด เขาตะโกนลั่น“แกต้องการอะไรกันแน่? ฉันก็ขอโทษแกไปแล้วไง! แกอยากจะล้ำเส้นไปมากกว่านี้งั้นเหรอ?”หลิงเฟิงสวนกลับด้วยท่าทีเย้ยหยัน“คุณพูดถูกต้อง! ผมก็แค่อยากจะล้ำเส้นนั่นแหละ คุณจะเข้าใจยังไงก็ได้!”“แต่ไม่ว่าจะยังไง พวกคุณตระกูลเย่ต้องขอโทษผ่านสื่อหนังสือพิมพ์! และเย่เจิ้งหมิงต้องขอโทษต่อหน้าคนงานก่อสร้างอย่างเปิดเผย!”“หลิงเฟิง!” ใบหน้าสวยของเย่อวี่หลิวพลันเปลี่ยนสีปกติหลิงเฟิงจะหยุดเมื่อเห็นว่าเหมาะสม แต่ไม่คาดคิดว่าวันนี้เขาจะทำตัวต่างไปจากเดิมเช่นนี้!“ประธานเย่ ไม่ต้องพยายามเกลี้ยกล่อมผมในเรื่องนี้หรอก”หลิงเฟิงกล่าว“แม้คุณจะมีวัยเด็กที่ไม่สวยงามมากนัก แต่คุณก็เติบโตมาในความสะดวกสบาย และได้ไปเรียนในประเทศที่พัฒนา คุณไม่เข้าใจความทุกข์ยากของประชาชนทั่วไปหรอก”“ถ้าคุณมีพ่อที่เป็นคนงา
ทันใดนั้น สองพี่น้องก็ตบหน้าผากของตัวเองอย่างแรง ราวกับเพิ่งเข้าใจอะไรบางอย่างและพูดว่า“ใช่แล้ว! ไม่ว่าอย่างไร พวกเราก็เป็นญาติของเย่อวี่หลิว! ถ้าเขาฆ่าพวกเราขึ้นมาจริงๆ มันก็คือการทำบาป และจะต้องถูกลงโทษ! ลูกที่เกิดมาจะไม่มีรูทวาร!”“ชาตินี้ถ้าอยากจะแต่งงานกับเย่อวี่หลิว ก็คงเป็นได้แค่ฝันเท่านั้น! เพราะมันขัดต่อศีลธรรมและจะถูกฟ้าด่า!”“ไอ้หนุ่มนี่มันรักเย่อวี่หลิวจะตาย ไม่มีทางกล้าแตะต้องพวกเราแน่!”เมื่อหลิงเฟิงได้ยิน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเย่ซิงชางที่จับสังเกตได้ก็หัวเราะอย่างชั่วร้าย“เป็นยังไง? ฉันพูดถูกแล้วใช่ไหม? คนแก่ยังไงก็รู้มากกว่าเด็กอยู่ดี หลิงเฟิง แกเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆ ในสายตาฉันเท่านั้น”คนในตระกูลเย่ต่างหัวเราะเยาะตามกันเรื่อยๆราวกับมั่นใจแล้วว่าหลิงเฟิงไม่กล้าฆ่าพวกเขาจริงๆ!หลิงเฟิงยิ้มเยาะ“พวกคุณพูดถูก เพื่อเย่อวี่หลิวแล้ว ผมฆ่าพวกคุณไม่ได้จริงๆ ”เมื่อได้ยินเช่นนี้ คนในตระกูลเย่ยิ่งลำพองใจขึ้นไปอีก“ฮ่าฮ่า! ทำทรงมาตั้งนาน ที่แท้ก็เป็นแค่จิ้งจอกที่อาศัยบารมีของเสือก็เท่านั้น!”“หลิงเฟิง ถ้าแกมีปัญญามากนักก็ทำลายตระกูลเย่ไปเลย! พวกเราไม่เดือด
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่