ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบงัน ราวกับเสียงของเข็มที่ตกลงกระทบพื้นคนตระกูลเย่มองหน้ากันด้วยความอยากจะไม่เชื่อ เขาไม่ฟังแม้กระทั่งคำพูดของเย่อวี่หลิวอย่างนั้นเหรอ?เย่ซิงชางโกรธจนหนวดกระดิก“กบฏ! นี่มันกบฏแล้ว!”ใบหน้าของเย่เจิ้งหมิงมืดมนราวกับมะเขือที่ถูกน้ำค้างแข็งกัด เขาตะโกนลั่น“แกต้องการอะไรกันแน่? ฉันก็ขอโทษแกไปแล้วไง! แกอยากจะล้ำเส้นไปมากกว่านี้งั้นเหรอ?”หลิงเฟิงสวนกลับด้วยท่าทีเย้ยหยัน“คุณพูดถูกต้อง! ผมก็แค่อยากจะล้ำเส้นนั่นแหละ คุณจะเข้าใจยังไงก็ได้!”“แต่ไม่ว่าจะยังไง พวกคุณตระกูลเย่ต้องขอโทษผ่านสื่อหนังสือพิมพ์! และเย่เจิ้งหมิงต้องขอโทษต่อหน้าคนงานก่อสร้างอย่างเปิดเผย!”“หลิงเฟิง!” ใบหน้าสวยของเย่อวี่หลิวพลันเปลี่ยนสีปกติหลิงเฟิงจะหยุดเมื่อเห็นว่าเหมาะสม แต่ไม่คาดคิดว่าวันนี้เขาจะทำตัวต่างไปจากเดิมเช่นนี้!“ประธานเย่ ไม่ต้องพยายามเกลี้ยกล่อมผมในเรื่องนี้หรอก”หลิงเฟิงกล่าว“แม้คุณจะมีวัยเด็กที่ไม่สวยงามมากนัก แต่คุณก็เติบโตมาในความสะดวกสบาย และได้ไปเรียนในประเทศที่พัฒนา คุณไม่เข้าใจความทุกข์ยากของประชาชนทั่วไปหรอก”“ถ้าคุณมีพ่อที่เป็นคนงา
ทันใดนั้น สองพี่น้องก็ตบหน้าผากของตัวเองอย่างแรง ราวกับเพิ่งเข้าใจอะไรบางอย่างและพูดว่า“ใช่แล้ว! ไม่ว่าอย่างไร พวกเราก็เป็นญาติของเย่อวี่หลิว! ถ้าเขาฆ่าพวกเราขึ้นมาจริงๆ มันก็คือการทำบาป และจะต้องถูกลงโทษ! ลูกที่เกิดมาจะไม่มีรูทวาร!”“ชาตินี้ถ้าอยากจะแต่งงานกับเย่อวี่หลิว ก็คงเป็นได้แค่ฝันเท่านั้น! เพราะมันขัดต่อศีลธรรมและจะถูกฟ้าด่า!”“ไอ้หนุ่มนี่มันรักเย่อวี่หลิวจะตาย ไม่มีทางกล้าแตะต้องพวกเราแน่!”เมื่อหลิงเฟิงได้ยิน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเย่ซิงชางที่จับสังเกตได้ก็หัวเราะอย่างชั่วร้าย“เป็นยังไง? ฉันพูดถูกแล้วใช่ไหม? คนแก่ยังไงก็รู้มากกว่าเด็กอยู่ดี หลิงเฟิง แกเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆ ในสายตาฉันเท่านั้น”คนในตระกูลเย่ต่างหัวเราะเยาะตามกันเรื่อยๆราวกับมั่นใจแล้วว่าหลิงเฟิงไม่กล้าฆ่าพวกเขาจริงๆ!หลิงเฟิงยิ้มเยาะ“พวกคุณพูดถูก เพื่อเย่อวี่หลิวแล้ว ผมฆ่าพวกคุณไม่ได้จริงๆ ”เมื่อได้ยินเช่นนี้ คนในตระกูลเย่ยิ่งลำพองใจขึ้นไปอีก“ฮ่าฮ่า! ทำทรงมาตั้งนาน ที่แท้ก็เป็นแค่จิ้งจอกที่อาศัยบารมีของเสือก็เท่านั้น!”“หลิงเฟิง ถ้าแกมีปัญญามากนักก็ทำลายตระกูลเย่ไปเลย! พวกเราไม่เดือด
ท่านปู่ที่แข็งแรงดีมาตลอด ทำไมจู่ๆ ถึงได้ล้มลงไปนอนจมกองเลือดเช่นนี้!คนในตระกูลเย่ต่างพากันตื่นตระหนก “หลิงเฟิง แกได้ทำอะไรกับคุณปู่ของเรา?”“ก็แค่เอาสิ่งที่เป็นของผมคืนมาเท่านั้น”หลิงเฟิงตอบอย่างไม่ใส่ใจ“ภาวะเสื่อมโทรมทั้งห้าของคุณปู่เย่นั้นเป็นโรคที่เขามีอยู่ในตัวแต่แรกแล้ว มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมเลยแม้แต่ปลายนิ้ว อย่ามาโยนความผิดทิ้งขี้มาให้ผม!”“อ้อ แล้วก็อยากจะเตือนพวกคุณไว้สักหน่อย...เขาน่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกประมาณสองชั่วโมง พวกคุณก็เตรียมตัวให้ดีละกัน!”หลิงเฟิงพูดจบก็หันหลังจากไปอย่างไม่ใยดี!“เดี๋ยวก่อน! หลิงเฟิง!”เย่ซิงชางที่กำลังไอเป็นเลือดและสั่นสะท้านไปทั้งร่าง พยายามเรียกเขาไว้ แต่ไม่สามารถหยุดหลิงเฟิงได้เลยเพราะเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว!“พ่อ! ผมว่าไอ้หนุ่มนี่แค่ขู่พวกเราเท่านั้นแหละ!”“ใช่! มันก็แค่พยายามข่มขู่พวกเรา ท่านพ่อตรวจสุขภาพทุกปี สุขภาพท่านแข็งแรงดีอยู่แล้ว!”เย่เจิ้งหมิงและเย่เจิ้งกั๋วพูดอย่างโกรธแค้นแต่เย่ซิงชางกลับรู้ดีในใจ เขาทรมานราวกับตายทั้งเป็น สุขภาพของเขาเองเขารู้ดีกว่าคนอื่นไหนทั้งนั้น!ไม่คิดเลยว่าหลังจากที่เข็มยืดอายุถูกถอดอ
เย่ซิงชางตาแดงก่ำ ตะโกนลั่นว่า“ยังเหลือเวลาอีกชั่วโมงกว่า!”“ฉันยังมีโอกาส! ตราบใดที่หาเขาเจอ ขอเขาคืนเข็มยืดอายุ ฉันก็จะรอดชีวิต!”คนในตระกูลเย่ต่างพากันอึ้งกันใหญ่ “เมืองชางไห่กว้างใหญ่ไพศาลขนาดนี้ จะไปหาเขาที่ไหนล่ะ?”“ฉันไม่สน! ขุดแผ่นดินทั้งเมืองก็ต้องหาให้เจอ! ไม่อย่างนั้น ฉันจะเขียนพินัยกรรมบริจาคทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้มูลนิธิการกุศล พวกแกอย่าหวังว่าจะได้แม้แต่บาทเดียว!”เย่ซิงชางตะโกนออกมาด้วยความโกรธจัด“เข้าใจแล้ว! จะรีบไปหาเดี๋ยวนี้ครับ!”คราวนี้คนในตระกูลเย่ต่างหวาดกลัว รีบกระวีกระวาดออกไปทันทีคนที่รู้ดีที่สุดว่า หลิงเฟิงอยู่ที่ไหน ก็คือเย่อวี่หลิว!แต่เธอได้บอกไปแล้วว่า จะไม่รับโทรศัพท์ ไม่ว่าจะเป็นเทพใหญ่โตแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์!!ตระกูลเย่จึงจำเป็นต้องระดมทุกสายสัมพันธ์ที่มีเพื่อค้นหาตัวหลิงเฟิงในเมืองชางไห่อย่างเอิกเกริก!แต่เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้ว ก็ยังไม่มีความคืบหน้าใด ๆที่บ้านก็ไม่เจอหลิงเฟิงที่บริษัทก็ไม่เจอหลิงเฟิงตามถนนหนทางยิ่งไม่มีวี่แววของเขาเลย!เพื่อนร่วมงานของหลิงเฟิงไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เย่อวี่หลิวเองก็ไม่อยู่ที่บริษัท การหาเขาเ
หลิงเฟิงเหลือบมองเขาด้วยสายตาเย็นชา พลางเงยหน้ามองฟ้าเล็กน้อยในมุม 45 องศา“ไม่ใช่บอกว่า ไม่กลัวตายหรอกหรือ?”เย่ซิงชางที่ตอนนี้อยู่ในสภาพน่าอับอาย ไม่สนใจศักดิ์ศรีอะไรอีกต่อไป เขายอมอ้อนวอนอย่างนอบน้อม“เป็นความผิดของฉันเอง! ทุกอย่างเป็นความผิดของฉัน! หลิงเฟิง ฉันขอร้องล่ะ รีบคืนเข็มยืดอายุให้ฉันเถอะ! ฉันกำลังจะตาย ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ...”“ฉันกลัวตาย กลัวจนแทบขาดใจ!”“คุณไม่ตายหรอก ทั้งภูเขานี้ผมได้ร่ายคาถาสร้างค่ายกลกักเอาไว้ มันสามารถควบคุมอาการป่วยของคุณได้ ไม่อย่างนั้นคุณจะรอดชีวิตมาถึงที่นี่ได้อย่างไร?”หลิงเฟิงยิ้มเย็นๆ ที่มุมปากเย่ซิงชางนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตระหนักได้ว่าเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว!ตามปกติแล้ว เขาควรจะตายไปนานแล้ว!“ฟังผมนะ ตอนนี้ผมมีข้อเสนอสามข้อ ถ้าคุณกล้าไม่ทำตาม อย่าหวังว่าจะได้เข็มยืดอายุคืน!”คำพูดของหลิงเฟิงแต่ละคำคมชัดราวอัญมณี“ข้อแรก ชดใช้เงินและขอโทษทันที! ประกาศลงสื่อหนังสือพิมพ์ซะ!”เย่ซิงชางตอบรับโดยไม่ลังเล "ได้! ฉันจะให้เย่เจิ้งหมิงและคนในตระกูลเย่ทั้งหมดประกาศขอโทษในหนังสือพิมพ์!"“ข้อสอง เอาเงินที่เคยยักยอกจากหลี่ห่าวกรุ๊ปคืนทั้งหม
ณ บริษัทเฟิงเถิง“ประธานหลิง คนงานก่อสร้างที่เคยประท้วง ตอนนี้พากันมาคุกเข่าที่หน้าบริษัทหมดแล้วครับ!”“แถมพวกเขายังพานักข่าวมาด้วย บอกว่าจะช่วยประชาสัมพันธ์ผลงานของคุณ และโปรโมทบริษัทเราแบบฟรีๆ เลยครับ!”“ยังมีธงผ้าไหมขอบคุณเป็นสิบๆ อัน ตะกร้าดอกไม้ ตะกร้าผลไม้ เต็มไปหมด...ครับ”หัวหน้าเข้ามารปภ.รายงานอย่างตื่นเต้นทั้งบริษัทเต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความยินดีใครจะคิดว่าท่าทีของคนพวกนี้จะเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้!แม้แต่หัวหน้าฝ่ายคนอื่นๆ ที่ก่อนหน้านี้คัดค้านการกระทำของหลิงเฟิง ก็ยังอดไม่ได้ที่จะยอมรับว่า“ประธานหลิงเดินหมากตานี้ได้ยอดเยี่ยมมาก! ยอดเยี่ยมจริงๆ !”“ไม่เพียงแต่แก้ไขวิกฤตใหญ่นี้ได้ ยังได้โปรโมทบริษัทแบบฟรีๆ อีก! แบบนี้ดีกว่าการจ่ายค่าประชาสัมพันธ์ในตลาดหลายสิบล้านเพื่อซื้อกระแสเสียอีก!”ซูเหยี่ยนหัวเราะคิกคักแล้วพูดว่า“เพราะแบบนี้ไง เขาถึงได้เป็นหัวหน้าของพวกเราทุกคน! ทุกคนว่าประธานหลิงเก่งไหม? หลังจากนี้จะทำงานกับเขาอย่างขยันขันแข็งไหม?”“เอาเลย! เราจะติดตามประธานหลิงจนถึงที่สุด!” ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันด้วยความฮึกเหิมแต่หลิงเฟิงกลับนิ่งเฉย“บอกให้พวกเขากลั
หลิงเฟิงรับสาย“หลิงเฟิง ฉันอยู่ล่างบริษัทของนายแล้ว มาเปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ!”โอ้โห!หลิงเฟิงสะดุ้งทันที“พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาจริงๆ! ประธานเย่มาเยือนถึงที่โดยไม่บอกกล่าว!”ผู้หญิงน้ำแข็งคนนี้ถึงกับยอมมาหาเขาถึงที่ นี่มันเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นจริงๆ !เขากับซูเหยี่ยนรีบลงลิฟต์ไปต้อนรับทันทีเย่อวี่หลิวสวมกระโปรงทรงดินสอแบบสาวออฟฟิศเหมือนปกติ ท่อนบนเป็นเสื้อสายเดี่ยวเปิดไหล่สีขาว ขาของเธอยาวเรียวสวยจนดึงดูดสายตาหลายคน!พนักงานบริษัทเฟิงเถิงต่างพากันกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว“นี่คือประธานเย่อวี่หลิวของหลี่ห่าวกรุ๊ป บริษัทแม่ของเราหรือนี่? สวยสมคำล่ำลือจริงๆ !”“ใช่เลย รูปร่างแบบนี้ ฉันเล่นได้เป็นสิบปีแล้ว!”“อย่าว่าแต่สิบปีเลย ให้ฉันได้เล่นแค่คืนเดียว ฉันยอมมีอายุสั้นลงห้าสิบปีเลยก็ยังได้!”พนักงานต่างพากันกระซิบกระซาบน่าเสียดายที่ออร่าความเย็นชาของเย่อวี่หลิวทำให้พวกเขาทำได้แค่มองจากระยะไกล ไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่นิดเดียว“ประธานเย่!”“หลิวหลิว!”หลิงเฟิงกับซูเหยี่ยนปรากฏตัวที่หน้าประตูบนใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มเครื่องสำอางยังคงมีความเย็นชาของเย่อวี่หลิวอยู่ พร้อมปรากฏรอยย
“แค่ราคาบ้านหลังเดียว เงินเดือนของเขาบวกกัน 30 ปียังซื้อไม่ได้! ถ้าไม่ได้คดโกงมา มันจะเป็นไปได้อย่างไร?”เมื่อเย่อวี่หลิวพูดแบบนี้ซูเหยี่ยนก็เงียบไปนาน ก่อนจะเริ่มมีท่าทีเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง“ดูท่าว่าฉันคงถูกภายนอกของเขาหลอกซะแล้ว!”จริงๆ แล้ว เมื่อคิดย้อนกลับไป คนที่พวกเขาไปขัดแย้งด้วยที่มีอำนาจมากพอที่จะเล่นงานและพุ่งเป้ามาที่พวกเขาก็มีแค่ซ่งกวงนี่แหละ! ต่อหน้าไม่กล้ามา แต่ลับหลังกลับใช้เล่ห์เหลี่ยมต่างๆ มากมายเล่นงานเรา!“นี่คือข้อมูลส่วนตัวของซ่งกวง ฉันเอาไว้ให้พวกนายที่นี่แล้วกัน! จะจัดการเขายังไงก็สุดแท้แต่นายตัดสินใจ”เย่อวี่หลิววางแฟ้มเอกสารลง แล้วพูดเสริมว่า“โดยเฉพาะนาย หลิงเฟิง! ทำอะไรก็ให้มีขอบเขตบ้าง!”“ซ่งกวงไม่ใช่แค่ผู้อำนวยการฝ่ายก่อสร้างธรรมดาๆ เขายังมีคนที่น่ากลัวอยู่เบื้องหลัง แค่เตือนสติเขาน้อยๆ ก็พอ แต่อย่าทำเกินไปเด็ดขาด!”“ผมจัดการเรื่องนี้เอง คุณไม่ต้องห่วงหรอกครับ ประธานเย่! สบายใจแล้วไปทำงานต่างจังหวัดเถอะครับ!”หลิงเฟิงตบอกรับรอง เขายิ้มกว้างอย่างมั่นใจเย่อวี่หลิวไม่ลืมดึงซูเหยี่ยนไปคุยส่วนตัว พลางกำชับว่า“เหยี่ยนเหยี่ยน ตอนที่ฉันไม่อยู่นี
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่