หัวใจวิศวะ - 5

Chapter 05

" พวกฉันขอบคุณแกมากๆ เลยนะ " เมย์

" ขอโทษด้วยนะ " เนย

" พวกแกหยุดขอโทษกับขอบคุณฉันซักที ฉันได้ยินสองคำนี้จนจะอ้วกออกมาได้อยู่ได้ " ฉันไม่ได้เวอร์นะ ตั้งแต่ฉันกระโดดตบให้พวกมันเสร็จพวกมันสองคนก็เอาแต่ขอโทษและก็ขอบคุณเป็นร้อยๆ ครั้งแล้ว

" ก็พวกฉัน.... "

" พวกฉันเกรงใจแก.... แกจะพูดแบบนี้ใช่ไหมเมย์ " คือมันไม่ใช่ครั้งแรกไงที่มันพูดแบบนี้และก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันบอกให้พวกมันหยุดพูด

" ถ้าขืนพวกแกยังขอบคุณหรือขอโทษฉันอีกครั้งหนึ่งนะ ฉันจะไม่คุยกับพวกแกแล้ว " ฉันพูดไปงั้นแหละไม่ได้คิดจะทำจริงๆ หรอก

" เออๆๆ ไม่พูดแล้ว " เมย์มันพูดส่วนเนยก็พยักหน้าหงึกหงัก

" เอางี้ดีกว่า เพื่อเป็นการขอบคุณแกฉันจะไปหาลายเซ็นแทนแกเอง " เงียบได้ไม่นานเมย์มันก็พูดขึ้น แต่ทำแบบนั้นได้หรอ

" ทำได้?? "

" ไม่ผิดกฎ?? "

" ไม่ผิดหรอก พวกพี่เค้าไม่ได้บอกหนิว่าให้เพื่อนหาให้ไม่ได้ เพราะงั้นเอาสุมดมาเดี๋ยวฉันหาให้เอง " ฉันกำลังใช้ความคิดอยู่ว่าจะเอาไงดี มันก็จริงที่พี่เค้าไม่ได้บอกว่าให้เพื่อนหาให้ไม่ได้ แต่มันจะไม่....

พรึบ!!

เพราะฉันมัวแต่คิดไง เมย์เลยหยิบไปเฉยเลย

" ไม่ต้องคิดแล้ว เดี๋ยวฉันหาให้เอง อีกไม่กี่ลายเซ็นก็ครบแล้วไม่ใช่ไง " ฉันพยักหน้าตอบมันไป

" งั้นฉันไปล่ะ " พูดจบมันก็เดินไปเลย เนยมันก็นั่งเฉยๆ ไม่คิดจะห้ามเพื่อนมั้งหรือไง

" ไม่คิดจะห้ามเมย์มันหน่อยรึไง " ปกติเนยมันรักความถูกต้องจะตาย

" คิดว่าห้ามแล้วมันจะฟัง? " เออมันก็จริง ถ้าเมย์มันคิดจะทำอะไรแล้วใครก็ห้ามมันไม่ได้

" หิวน้ำว่ะ "

" เดี๋ยวฉันไปซื้อให้ " เนยบอก

" ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันไปซื้อเองดีกว่า " กะว่าจะไปหาอะไรกินด้วยไง

" งั้นตามใจ ฉันนั่งรอตรงนี้นะ " ตอนแรกก็นึกว่าจะไปด้วยที่ไหนได้ คิดผิด -_-'

" แล้วเอาไรปะ " เนยมันไม่ตอบแต่ส่ายหน้าให้แทน

" อืม " แล้วฉันก็ลุกเดินไปร้านค้าในมอที่อยู่ใกล้ๆ คณะ ดีหน่อยที่คณะฉันมีร้านค้าขายของ ขายขนม ขายน้ำพวกนี้อยู่ใกล้ๆ บางคณะต้องเดินไปซื้อคณะอื่นยังมีเลย

" อื้มม... " ฉันกำลังใช้ความคิดอยู่ว่าจะเอาอะไรดี เพราะขนมเอย ไส้กรอกเอย มันก็น่ากินทั้งนั้นเลย เลือกไม่ถูกเลยอะ

" อันนี้อร่อย " ในขณะที่ฉันเลือกอยู่ๆ ก็มีมือใครไม่รู้มาชี้บอกว่าขนมนี้อร่อย ฉันเลยหันหน้าไปมอง ผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นๆ

" จำไม่ได้?? " หน้าฉันคงแสดงออกมาละมั้ง

" คะ?! "

" น่าจะเอาลายเซ็นคืนจริงๆ " แสดงว่าต้องเป็นคนที่ฉันขอลายเซ็นแต่มันหลายคนปะวะ

" นึกไม่ออกจริงปะเนี่ย คนที่เดินชนอะ " พี่เค้าคงเห็นนึกไม่ออกจริงๆเลยอธิบายให้มากขึ้นกว่าเดิม

" อ้อ... พี่โย " บอกว่าเดินชนตั้งแต่แรกก็จบ

" โทษทีค่ะ" ฉันบอกแบบยิ้มอ่อนๆ ไปให้

" ไม่เป็นไรๆ แล้วนี่ไม่มีเรียน? "

" ไม่มีอะ อาจารย์ยกคลาส " ฉันบอกไปก็เลือกขนมไป

" นี่จะไม่สนใจพี่หน่อยไง ตานี่มองแต่ขนม " พอฉันไม่สนใจพี่แกหน่อยก็เริ่มทักขึ้นทันที แต่เดี๋ยวก่อนนะ ว่าฉันเห็นแก่กินรึเปล่านะ

" แล้วพี่ไม่มีเรียน " ปากถามนะแต่ตายังจ้องขนมอยู่

" บ่ายไม่มีเรียน "

" แล้วไมไม่กลับบ้าน " นี่ไม่ได้จะไล่หรืออะไรนะแค่สงสัย เป็นฉันกลับบ้านไปนอนหรือไม่ก็ไปเที่ยวแล้วแต่นี่ติดต้องรับน้องไง

" ไม่อะ หาอะไรทำที่นี่สนุกกว่าเยอะ " หาอะไรทำที่นี่สนุกกว่า มอมันมีอะไรให้ทำวะ

" อะไร?? "

" ก็นี่ไง สนุกจะตาย " อะไรของพี่เค้าวะ ทำอะไรซื้อขนมเหรอสนุก บ้าแล้ว

" เหรอ... อันนี้อร่อยใช่ ไปละนะ " เมื่อเริ่มรู้สึกว่าพี่มันแปลกๆ ก็เลยเลี่ยงตัวออกมา รู้สึกว่าพี่โยแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้ หรือฉันคิดมากไป

" นึกว่าเหมาร้านเค้าซะแล้ว " พอมาถึงโต๊ะเนยมันก็แขวะฉันทันที

" เมย์อะ " ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรมันหรอกเพราะมันคือเรื่องจริง ถ้ามีตังเยอะกว่านี้ก็กะจะเหมาแล้ว

" นู่นไง " มันทำปากยู้ๆ ชี้ไปทางด้านหลังฉัน

" อ่ะ พี่อิสระครบแล้วส่วนที่เหลือขอเองนะ "

" ขอบใจมาก " ก็เหลือแค่ 7 สบายๆ ง่ายๆ อยู่แล้ว

" ขนมใครอะ " เห็นขนมละไม่ได้เลย

" ขนมฉัน " ฉันตอบ

" ขนมชั้นที่ไหน นี่มันคอนเน่กับขนมปังชัดๆ "

" โอ้ย!!! อีเมย์  " ทั้งฉันกับเนยพูดออกมาพร้อมกัน คือเมย์มันชอบเล่นมุกบาทสองบาทแบบนี้ประจำ

" แหะๆๆ " มันยิ้มแห้งๆ มาให้

" กินนะ " แล้วมันก็เอาเข้าปากทันที จะถามเพื่อ??

@ ลานเกียร์

" เรื่องสุดท้ายที่ผมจะพูดก็คือ พรุ่งนี้ผมให้เวลาพวกคุณตั้งแต่เที่ยงถึงเที่ยงสิบห้า ถ้าใครเกินเวลาก็โดนทำโทษไปนะครับ " พี่กันต์เป็นพูด

" ใครไม่ส่งโดนทำโทษ ใครไม่ครบโดนทำโทษ ใครไม่ครบแล้วยังไม่ส่งโดนสองเท่านะครับ ผมเช็คชื่อตามสมุดที่ส่งมา " แล้วพี่ทอยก็พูดต่อ บางทีก็สงสัยนะว่าจะมีพี่แทนกับพี่นนท์ไปทำไม

" แยกย้ายกันกลับได้ครับ " พอจบคำพูดของพี่ทอยทุกคนก็รีบแยกย้ายกันทันที บางคนก็ไปหาพวกพี่นันทนาการหรือไม่ก็พวกพี่ว๊าก

" เอาไงอะแอมป์ คนเยอะเป็นบ้าเลย " เสียงไอ้เนยบ่นอุบอิบ

" ทำไงได้วะ รอ " รออย่างเดียว เพราะถ้าไม่ขอวันนี้พรุ่งนี้คงไม่ทันเพราะฉันมีเรียนเช้าด้วย

" งั้นฉันไปส่งเนยแล้วเดี๋ยวเวียนมะ..."

" ส่งเสร็จก็กลับคอนโดแกเลย ไม่ต้องเวียนมาแล้ว " ฉันรู้ว่าเมย์มันจะพูดว่าอะไร ฉันเลยดักทางมันไว้ก่อน ให้เวียนไปเวียนมาเปลืองน้ำมันตาย

" เอางั้น?? "

" เออ ฉันอยู่ได้สบายมาก " ฉันยักไหล่น้อยๆ ประกอบกับคำพูด

" งั้นเจอกันพรุ่งนี้ " แล้วพวกมันสองคนก็เดินไปเอาของแล้วไปที่รถเลยมั้ง

นี่ก็เกือบจะยี่สิบนาทีแล้วที่ฉันนั่งรออยู่ คือคนเข้าขอพี่นันทนาการเยอะมาก จะไปทางพี่ว๊ากนี่ก็ไม่ต่างกัน เยอะเป็นบ้า ไม่คิดจะขอวันอื่นบ้างไง เออใช่คงไม่มีเพราะพรุ่งนี้ต้องส่ง เห้ออ!! แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้ขอเนี่ยย คงต้องนอนที่นี่แล้วมั้งคืนนี้

หมับ !!

เฮือก !!

ในระหว่างที่ฉันกำลังนั่งคิดอะไรอยู่เพลินๆ ก็มีคนมาแตะไหล่ฉัน

" โอ้ยพี่ตกใจหมด "

" ขวัญอ่อนไปได้ " พี่ทอยพูด ใช่ค่ะพี่ทอย พี่แกเป็นคนแตะไหล่ฉันเอง แต่พี่ทอยไม่ได้มาคนเดียว มีพี่แทนแล้วก็พี่นนท์มาด้วย แล้วอีตาพี่กันต์บ้าอำนาจไปไหน

" มาเงียบๆ แบบนี้ใครมันจะไม่ตกใจบ้างล่ะ "

" หึ ทำไมยังไม่กลับ " พี่แทนเป็นคนถาม พี่แทนแกดูเป็นคนเงียบๆขรึมๆ นะดูเข้าถึงยาก แต่หน้าตานี่ดูดี๊ดูดี

" รอขอลายเซ็น "

" งั้นเอามาเดี๋ยวพี่เซ็นให้ " ว่าแล้วพี่นนท์ก็หยิบสมุดไปเลย พี่นนท์ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่อยู่ในแก๊งพี่ว๊ากแต่นิสัยต่างกับทุกคนเลย พี่นนท์ดูเป็นคนเฮฮา ขี้เล่น แต่เวลาอยู่ในช่วงรับน้องก็จะเก็กขรึมหน่อย ส่วนหน้าตาก็ไม่ต่างกันค่ะ หล่อลากไส้ ฉันเคยพูดไปรึยังนะว่าพวกพี่ว๊ากเค้าคัดหน้ามาเป็น

" หะ... ให้ง่ายๆ แบบนี้เลย? " คือระดับพี่ว๊ากเลยนะ จะเซ็นให้ง่ายๆเลยเหรอ

" ไม่ดิ ให้ง่ายๆ ก็ไม่สนุกดิ " นั่นไงว่าละ

" จะให้ทำอะไรก็บอกมาดิ แต่ขอไม่กระโดดตบนะ " นี่คือกลัวแล้วเอาจริง

" แบบนั้นมันจะสนุกอะไร "

" โพสท่าเซ็กซี่ๆ ให้พวกพี่ดูหน่อยดิ เดี๋ยวเซ็นให้ " พี่นนท์บอกให้โพสท่าเซ็กซี่ คืออะไร

" อะ... เอาจริง " ฉันถามเพื่อความแน่ใจ

" พวกพี่ไม่เคยพูดเล่น " พี่แทนบอก

" เอาไง มีคนรอขอลายเซ็นพวกพี่เยอะนะ " ทำอย่างกับฉันมีทางเลือกเยอะงั้นแหละ เอาวะ เอาไงก็เอากัน แค่โพสท่าเซ็กซี่ๆ เอง

" เปลี่ยนท่า " แล้วฉันก็เปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ

" ได้ยัง " คือโพสจะสิบท่าอยู่แล้ว

" ได้แล้ว อ่ะ " แล้วพี่ทอยก็ยื่นสมุดมาให้ฉันหลังจากนั้นพวกพี่แกก็เดินไปที่โต๊ะ เชื่อไหมว่าไม่ถึงสองนาทีก็มีคนรุมขอลายเซ็นพวกพี่แกเยอะมาก เชื่อแล้วว่ามีคนรอขอเยอะ ก็เหลือแค่พวกพี่นันทนาการและก็พี่กันต์ ซึ่งตอนนี้หายไปไหนไม่รู้ ขอพี่นันทนาการก่อนแล้วกัน

" พี่คะ ขอลายเซ็นหน่อยค่ะ " ตอนนี้ฉันเดินมาหาพี่นันทนาการที่นั่งกันอยู่ใกล้ๆ ลานเกียร์

" ชื่อไรล่ะเรา " พี่นาวถาม

" แอมป์ค่ะ " ฉันก็ตอบ

" ให้ทำอะไรดีวะ " พี่ตี้กระซิบกับพี่นาว แต่กระซิบแบบนั้นพูดออกมาเลยเหอะ ดังซะ

" พวกพี่ชื่ออะไรกันบ้าง จำได้ไหม " พี่นาวถามฉันอีกรอบ ถามว่าจำได้ไหม จำได้ค่ะ หึง่ายๆ

" จำได้ค่ะ พี่ชื่อนาว ส่วนพี่ก็ชื่อตี้ ส่วนพี่ก็ชื่อ.... ชื่อ " ชื่อไรวะ อยู่ๆความจำก็สะดุดกึกทันที

" ชื่ออะไร " พี่คนที่ฉันนึกชื่อไม่ออกถามขึ้น

" เอ่อ.... ชื่อ " ชื่อไรวะ มันติดตรงที่ปากอะแต่ก็นึกไม่ออก

" จำไม่ได้? " พี่เค้าถามย้ำอีกรอบ

" จำได้ค่ะ " คือจำได้จริงๆ นะเว้ย แต่แค่นึกไม่ออก

ปัง!!

" จำได้ก็ตอบดิ "

" ชะ... ชื่อเพลงค่ะ " อย่างกับการตบโต๊ะของพี่เพลงเป็นสวิตช์ให้ฉัน ตบปุ๊บนึกได้ปั๊ป

" หึ " พอฉันตอบพี่เพลงก็หัวเราะในลำคอ

" นึกออกและว่าให้ทำไร เต้นให้ดูหน่อยดิ้ " เต้นงั้นเหรอ??

" แต่ไม่เอาไก่ย่างหรือเพลงกีฬาสีอะไรพวกนั้นนะยะ ไก่กาเกินไป " พี่ตี้พูดเสริมพี่นาว แล้วจะให้เต้นอะไรวะ

" สามช่าเลยน้อง เดี๋ยวพี่เปิดเพลงให้ " พี่เพลงพูดขึ้น นี่กะเอาจริง

" เอ้าเต้นดิรออะไรอยู่ จะเอาไหมลายเซ็นตอะ " พอพี่มันเปิดเพลงแต่ฉันยังไม่เต้นพี่เพลงก็เร่งฉันอีก เอาวะ เต้นๆ ไปเหอะ นึกถึงตอนเต้นกับเพื่อนตามหน้าเวทีเวลาโรงเรียนเค้ามีงาน

พอคิดได้แบบนั้นก็จัดเต็มซิค้า ฉันทั้งย่อ ทั้งโยก เอาให้มันสุดๆ ไปเลย แถมเพลงที่พี่เพลงเปิดมันก็มันส์ด้วย

" ทำไรกันวะ " ในระหว่างที่ฉันกำลังเต้นอยู่เสียงคุ้นหูก็ดังขึ้น

" ให้น้องมันเต้นแลกกับลายเซ็น " พี่นาวเป็นคนตอบ

" ทำไรปัญญาอ่อน "

" เอ้าไอ้นี่ ถ้ามันจะปัญญาอ่อนก็คงเป็นตั้งแต่คนคิดกิจกรรมละ " พี่เพลงตอกกลับไป คือคนคิดก็ไม่ใช่ใครที่ไหนไง ก็พี่มันนั้นแหละ

" ยิ้มอะไรวะ " พอสู้เพื่อนไม่ได้ก็หันมาแขวะฉันอีก

" ป๊าว " ฉันก็ตอบไปงั้นแหละ

" อ่ะ พวกพี่เซ็นละ " พี่นาวพูดแล้วก็ยื่นสมุดมาให้ฉันก่อนที่พวกพี่เค้าจะลุกขึ้นออกไปจากโต๊ะ จนตอนนี้เหลือแค่ฉันกับพี่กันต์สองคน เออไหนๆ ก็เจอพี่มันแล้วก็ขอลายเซ็นเลยละกัน

" พี่กันต์ ขอลายเซ็นหน่อยดิ "

" ไม่ให้เว้ย " พูดด้วย ใส่อารมณ์ด้วย

" เซ็นให้นิดให้หน่อยไม่ได้ "

" ไม่มีอารมณ์ " พี่มันก็ตอบกลับมาแบบนิ่งๆ แต่แค่เซ็นเนี่ยนะต้องมีอารมณ์ด้วย

" แล้วทำไงถึงจะมีอารมณ์ "

" เอากับเธอมั้ง " เลือดขึ้นหน้าเลยค่ะ เอากับฉัน ประสาทแดกเหอะ

" ปัญญาอ่อน "

" ด่าฉันเหรอ"

" พูดลอยๆ ใครจะรับก็รับ " พูดจบฉันก็เดินออกมาเลย วันนี้คงไม่ได้อยู่แล้วแหละลายเซ็นพี่มันอะ

หมับ !!

" กลับยังไง " ฉันยังเดินไม่ถึงไหนเลย พี่กันต์มันก็จับแขนฉันไว้แล้วก็ถามคำถามเมื่อกี้

" เดิน " นี่ไม่ได้กวนนะ ฉันเดินจริงๆ เพราะปกติก็เดินอยู่แล้วไง หออยู่ใกล้ๆ อย่างที่เคยบอก

" เดี๋ยวไปส่ง " พูดจบพี่มันก็ไม่รอคำตอบเลยค่ะ พาฉันเดินมาที่รถของแล้วก็จับฉันยัดลงไปในรถทันที ยัดค่ะ ยัดฉันลงไปเลย ไม่มีความทะนุถนอมเลยไอ้พี่บ้า ฉันก็ผู้หญิงคนหนึ่งนะเว้ย แถมตัวยังเล็กอีก (มั้ง)

" อยู่ตรงไหน "

" .... "

" ถามก็ตอบดิวะ!! " พอฉันเมินคำถามพี่มันก็หันมาตวาดฉัน ไอ้พี่นี่

" ซอย 5 หน้ามอ " ฉันตอบเสร็จพี่มันก็สตาร์ทรถแล้วก็ขับมาออกเลย

บรึ้นนนนน ~~~~ เอี๊ยด ~~~

ปัก !!

" โอ้ยพี่ เป็นบ้าอะไรวะ " ก็พี่มันขับรถเร็วมากแล้วอยู่ๆ ก็เบรกรถกะทันหัน ฉันที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวแล้วก็ไม่ได้คาดเบลเลยทำให้หัวไปโขกกับหน้ารถ

" เออ ฉันมันบ้า " ตอนที่ฉันหันไปด่าพี่มันดูเหมือนพี่มันจะดูตกใจนิดหน่อยแต่ก็แค่นิดหน่อยจริงๆ แล้วก็ปรับเปลี่ยนสีหน้าให้ดูนิ่งๆ แบบเดิมแล้วหันมาขึ้นเสียงใส่ วันนี้เป็นบ้าไรวะ ดูหงุดหงิดหัวเสียแปลกๆ

" แล้วใครสั่งใครสอนให้ใส่กระโปรงสั้นแบบนี้ แล้วไหนจะเป็นโพสท่าบ้าๆ แบบนั้นให้พวกนั้นอีก "

" ...... "

" แล้วที่เต้นเมื่อกี้อะ ไม่เห็นบ้างรึไงวะว่าตอนเต้นกระโปรงมันเลิกขึ้นมาเยอะขนาดไหน "

" แล้วพี่จะเดือดร้อนอะไรล่ะ " พี่มันจะเดือดร้อนอะไรด้วยวะ เหตุมาจากฉันใส่กระโปรงสั้นว่างั้น คือวันนี้ฉันใส่กระโปรงทรงเอมา ความยาวก็เอ่อสั้นอะ มันเลยเข่าขึ้นมาประมาณคืบนึงได้ แต่ปกติฉันไม่ได้ใส่ไง คือกระโปรงมันหมดไงแล้วมันก็มีแต่ตัวนี้ที่ฉันซื้อผิดไว้ ก็เลยจำใจใส่มา

" ก็ฉัน.... "

" ฉันอะไร " ฉันรอให้พี่มันพูดต่อแต่ก็ไม่ยอมพูดสักทีฉันเลยต้องถามย้ำ

" ฉันอะไรก็ช่างเหอะ อย่าให้ฉันเห็นอีกนะว่าใส่สั้นแบบนี้มา ไม่งั้นเจอดีแน่ " พี่มันหันมาขู่ฉัน

" น่ากลัวตายแหละ "

" หึ ก็ลองดูดิ " จะไปทำอะไรฉันได้

" พะ... พี่จะทำอะไร " อยู่ๆ พี่มันก็ค่อยๆ ขยับตัวเข้ามาหาฉัน คือหน้านี่โน้มมาทางหน้าฉันเต็มๆ ท่านี่ล่อแหลมมาก ยิ่งบวกกับคำพูดก่อนหน้าที่บอกว่า ' เอากับฉัน ' แล้วด้วยยิ่งทำให้ฉันเริ่มกลัวแปลกๆ

" หลับตาทำไม คิดว่าฉันจะทำอะไรเธอ " คือกลัวไงเลยหลับตาอยู่ ลืมตามาอีกทีพี่มันก็ยังอยู่ที่เดิมเพิ่มเติมคือใกล้กว่าเดิม จะสิงกันอยู่แล้วเนี่ย

" ละ.... พี่จะทำอะไร " แค่พูดก็ไม่ค่อยจะกล้าเท่าไหร่เลย

" คาดเบล " พูดจบพี่มันก็คาดเบลให้ฉัน เห้ออโล่งอก ไอ้ฉันนี่ก็คิดไปไกลเลยไง

พรึบ !!

" อ่ะปิดไว้ก่อนที่ฉันจะห้ามตัวเองไม่อยู่ " พอพี่มันพูดจบฉันก็รีบหยิบเสื้อที่พี่มันโยนมาให้มาปิดขาไว้ทันที ทำไมฉันจะไม่รู้ความหมายของคำพูดนั้น