หัวใจวิศวะ - 4

Chapter 04

~~~ แล้วฉันจะพูดอย่างไรเพื่อให้เธอได้เข้าใจ ให้รู้ว่ามีความรักมาจากคนข้างๆ กาย จะต้องทำยังไงช่วยบอกฉัน เพื่อไม่ให้เธอนั้นเดินผ่านไป ~~

" อื้อ ใครมันโทรมาแต่เช้าวะเนี่ย "

" ว่าไง "

" ( อยู่ไหน ) "

" หอ มีไรอะเมย์ " คนที่โทรหาฉันคือเมย์ค่ะ นางโทรมามีอะไรก็ไม่รู้ ถ้าไม่สำคัญเจอดีแน่ ขัดขวางคนจะนอน

" ( ไม่มามอเหรอ ) "

" เดี๋ยวไป มีเรียนบ่ายไม่ใช่เหรอ" นี่มันพึ่งเก้าโมงครึ่งเองจะรีบไปไหนของมัน

" ( ไม่คิดจะมาหาลายเซ็น ) "

" เห้ยจริงด้วย เออๆ เดี๋ยวไป "

" (เออๆ รีบมาพวกพี่เค้าจะขึ้นเรียนกันหมดแล้วมั้ง) " นี่ลืมไปเลยว่าต้องล่าลายเซ็น

" แล้วอยู่กับใคร "

" ( เนย )"

" โอเค แค่นี้แหละ เดี๋ยวเจอกัน " แล้วฉันก็วางสายมันแล้วรีบอาบน้ำแต่งตัวไปมอ เห้อ!!! คิดแล้วก็เหนื่อย

@ มหาลัย

ฉันใช้เวลาประมาณ 20 นาทีในการทำธุระส่วนตัวแล้วก็มามอ ถึงแล้วก็จริงแต่ยังหาไอ้เมย์กับเนยยังไม่เจอเลย

" ตู้ด ตู้ด ตู้ด.... " เจริญและไม่มีคนรับ ไอ้เมย์มันทำไรอยู่วะ ทำไมไม่รับสาย

" ฮัลโหล เนยอยู่ไหน " เมื่อโทรหาเมย์แล้วมันไม่รับเลยลองโทรหาเนยดู ยังดีที่เนยมันรับ

" ( อยู่หน้าคณะ ) " หน้าคณะตรงไหนของมันวะ

" ฉันก็อยู่หน้าคณะ อยู่ตรงไหนกันอะ " ฉันตอบมันแล้วมองหาไปรอบๆแต่ก็ยังไม่เจอ

" (ฉันเห็นแกละ อยู่ตรงนั้นแหละเดี๋ยวเดินไปหา) "

" ไหนวะยังมะ.... ตู้ด ตู้ด " วางแล้วนี่ฉันยังพูดไม่จบเลยนะเว้ย วางเฉยเลย

" แอมป์ " รอไม่นานเมย์กับเนยก็เดินมา ยิ้มแย้มซะด้วยสงสัยได้ลายเซ็นเยอะแล้วแน่เลย

" มากันนานยังอะ " ฉันถามพวกมันไป

" ตั้งแต่แปดโมง " เช้าไปไหนวะ

" มาเช้ามาก " แปดโมงเลยนะเว้ย ตอนนั้นฉันยังเฝ้าพระอินทร์อยู่เลย

" ก็รีบมาหาลายเซ็นไง ใครจะนอนกินบ้านกินเมืองแบบแก " เอ้านี่ด่ากันอีก ตื่นสายก็ผิด

" ว่าแต่ทำไมตื่นสาย ปกติแอมป์ตื่นเช้าจะตาย " เนยพูดถูก ฉันเป็นคนตื่นเช้า มันติดมาจากตอนอยู่เชียงใหม่อ้ะ

" นอนดึกอ้ะ " ฉันนอนดึกจริงๆอ้ะ พูดถึงเรื่องนอนดึกแล้วก็ยังโมโหไม่หาย

" ไปทำไรมา " ไอ้เมย์มันถามแถมสายตามันนี่จ้องจับผิดมากๆ อะ

" ทำไรล่ะ มันเหนื่อยแล้วก็นอนไม่หลับเฉยๆ "

" ใช่เหรอไม่ได้ไปทำอะไรมาแน่นะ " ยัง มันยังไม่หยุดจับผิด

" เออดิ แกไม่เหนื่อยรึไง อ้อลืมไปไม่ได้วิ่งหนิ " นี่ก็แอบเคืองนะที่มันชิงเป็นลมเลยไม่ต้องวิ่ง แต่เมื่อคืนมันเหนื่อยจริงๆ แล้วก็นอนไม่หลับอีกเพราะมัวแต่คิดเรื่องนู้นเรื่องนี้

" โอเค เชื่อก็ได้ " ปากบอกเชื่อแต่สายตานี่นะ

" เปลี่ยนเรื่องคุยเหอะ ได้กี่ลายเซ็นกันแล้วอะ "

" ฉันได้ของพวกพี่นันทนาการครบแล้ว แล้วก็พี่อิสระ 25 พวกพี่ว๊ากยังไม่ได้เลย " เมย์ตอบแต่เดี๋ยวนะทำไมต้องแยกเป็นพี่ว๊าก พี่นันทนาการ แล้วพี่อิสระอีก อะไรงง

" ฉันได้เท่าเมย์อะ อ้อแต่พี่อิสระฉันได้ 27 " เนยตอบ นางก็จะเป็นคนประหยัดคำพูดแต่ก็ยังมีประโยคมาให้สงสัยอีก พี่อิสระคือไรวะ

" เดี๋ยวนะ พวกแกพูดอะไรกัน พี่ว๊าก พี่นันทนาการ พี่อิสระอีก " คือตอนนี้งงหมดแล้ว

" นี่ไม่ได้เปิดสมุดดูเลยเหรอ" ฉันพยักหน้าให้เมย์ มันมีอะไรในสมุดอะ

" พี่เค้าบังคับให้ล่าลายเซ็นของพี่ว๊ากทุกคนและก็พี่นันทนาการที่เหลือก็อิสระจะใครก็ได้ "

" จริงดิ " พอฟังเนยพูดจบฉันก็รีบเปิดสมุดดูคือมันจริงๆ ด้วยอะ ขนาดกิจกรรมก็ยังจะบังคับกันอีกเนอะ -_-''

" เลิกคุยแล้วรีบไปหาดีกว่า เดี๋ยวก็ต้องขึ้นเรียนอีก "

" อื้อ พวกแกไปกันสองคนละกัน พวกแกได้เยอะแล้ว เดี๋ยวฉันแยกไปหาเอง " ไม่ได้จะแยกตัวออกมานะแต่เพราะพวกมันได้เยอะแล้วไง แต่ฉันยัง ถ้าไปด้วยกันพวกมันอาจจะเจอรุ่นพี่ซ้ำกันก็ได้ เลยคิดว่าแยกดีกว่า

" เอางั้น " เมย์ถามเหมือนไม่ค่อยแน่ใจ

" อือ เดี๋ยวไปกับฉันพวกแกเจอรุ่นพี่ซ้ำ แยกกันอะดีแล้ว " ฉันตอบและอธิบายเหตุผลให้มันฟัง

" เอาไงก็ได้.... เจอกันที่เดิมเที่ยงครึ่งนะ " ฉันก็พยักให้มันไปแล้วก็เดินหารุ่นพี่ คือไม่รู้จะเริ่มหาจากตรงไหนดี ตอนนี้ก็ประมาณสิบโมงครึ่ง เหลืออีกประมาณสองชั่วโมงฉันจะหาได้สักกี่ลายเซ็นวะ

" เอ่อพี่คะ หนูชื่อแอมป์นะคะ เรียนอยู่คณะวิศวะสาขาโยธา ขอลายเซ็นพวกพี่ๆ ได้ไหมคะ " ฉันเดินมาเรื่อยๆ ก็เจอรุ่นพี่กลุ่มนึงประมาณ หกคนได้มั้งเลยเดินเข้ามาขอ ซึ่งเป็นกลุ่มแรกด้วยไงเลยไม่รู้ว่าที่พูดไปนี้ โอเคไหม

" ได้ดิ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ " ทำใจไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ดูหนังมาเยอะ

" พี่จะให้แอมป์ทำอะไรบอกมาเลยคะ " พวกพี่เค้าก็คุยอะไรก็ไม่รู้ งุ้งงิ้งงุ้งงิ้ง

" เอางี้ เต้นไก่ย่างให้พวกพี่ดูสักสามรอบ กล้าทำรึเปล่า ถ้ากล้าก็เอาลายเซ็นพวกพี่ทุกคนไปเลย " ไก่ย่างสามรอบแลกกับลายเซ็น 6 ลายเซ็น มันก็น่าจะคุ้มอยู่

" ว่าไง " พอฉันเงียบพวกพี่เค้าก็เลยถามซ้ำอีกรอบ เอาวะไหนๆ ก็ไหนๆ ละ

" ค่ะๆ ไก่ย่างนะคะ~~ ไก่ย่างถูกเผ่า ไก่ย่างถูกเผ่า มันจะโดนไม้เสียบอ้า เสียบขาซ้าย เสียบขาขวา ร้อนจริงๆ ร้อนจริง~~" แล้วฉันก็เต้นแบบนั้นไปสามรอบค่ะ ถามว่าอายไหม ไม่ค่ะ ไม่เหลือ

" ขอบคุณค่ะ " ฉันเต้นเสร็จพวกพี่เค้าก็ยื่นสมุดมาให้ พร้อมกับลายเซ็นทั้งหกของพวกพี่เค้า

" จ้า ขอให้ได้ครบเร็วๆ นะ " ฉันก็แค่ยิ้มให้แล้วเดินหาลายเซ็นไปเรื่อย ตอนนี้ก็ได้เยอะอยู่นะ แต่กว่าจะได้นี่ก็ลำบากอยู่เหมือนกัน บางคนก็ให้แบบง่ายๆ แค่เเนะนำตัวก็ให้แล้ว บางคนก็ให้เต้นบ้าง ร้องเพลงบ้าง อะไรแถวๆ นี้แหละ พึ่งจะรู้ถึงคุณค่าของลายเซ็นรุ่นพี้ก็วันนี้แหละว่ามันเหนื่อยแค่ไหน

" เหนื่อยชะมัด "

" มาถึงก็บ่นเลยนะ " ตอนนี้ฉันเดินมายังจุดนัดที่นัดกันไว้ มาถึงก็เห็นพวกมันนั่งกันอยู่แล้ว

" นิดนึงเหอะ " ฉันพูดจบก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ

" ได้กี่ลายเซ็นแล้ว "

" พี่อิสระ 40 ที่เหลือยัง พวกแกอะ" สองชั่วโมงสี่สิบฉันว่าใช้เวลานานอยู่เหมือนกัน แต่ดีหน่อยตรงที่ฉันเข้าไปขอพวกพี่เค้าจะนั่งกันเป็นกลุ่มๆ เลยได้เยอะหน่อย

" พี่อิสระ 55 ที่เหลือก็เท่าเดิม " เมย์แม่งได้เยอะอะ

" พี่อิสระ 56 ที่เหลือก็เท่าเดิม " เมย์เยอะแล้วแต่เนยเยอะกว่า

" ทำไมได้ไม่เท่ากันอะ ไปพร้อมกันหนิ " อีนี่ก็สงสัยเรื่องไม่เป็นเรื่องไง

" ฉันได้ตอนไปซื้อน้ำ แต่ไอ้เมย์ไม่ไป ชวนแล้วมันบอกขี้เกียจ "

" โอ้ยเลิกตอกย้ำ " ความขี้เกียจที่แท้ทรูเลยทำให้เมย์อด

" ฮ่าๆๆ ขี้เกียจ สมน้ำหน้าว่ะ ฮ่าๆ "

" หยุดหัวเราะเลย ไม่หยุดแม่จะฉีกสมุดทิ้งแม่ง "

" เห้ยๆ หยุด ละ ฮะ... แล้ว " เกือบหลุดขำไปแล้ว

" ไปหาอะไรกินเหอะ เดี๋ยวก็ขึ้นเรียน " ความคิดดีว่ะเนย

" ป๊ะ " เรื่องกินไว้ใจพวกฉันค่ะ ไม่มีรอช้าเรียนบ่ายมันก็ดี ไม่มีตรงที่ว่ากินเสร็จแล้วเรียนนี่แหละ และคลาสนี้สามชั่วโมงติดค่ะ บรรยายเยอะด้วยแถมแอร์เย็นอีกไม่หลับให้มันรู้ไป

ติ้ง ติ้ง ~~~

" ขึ้นเรียนได้แล้วป่ะ " ถึงจะอิ่ม ถึงจะง่วงแต่ก็ต้องขึ้นค่ะ

" ไอ้เมย์ไปได้แล้ว กดแต่โทรศัพท์นั่นแหละ " มันไม่สนใจโลกภายนอกเลยเอาแต่ก้มๆ จิ้มๆ แล้วล่าสุดได้ยินเสียงแชทมันแจ้งเตือนอีก

" เย้!!! " ไอ้นี้ถ้าจะบ้า นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ดีๆ ก็มายงมาเย้อะไรคนเดียวก็ไม่รู้

" เป็นอะไร "

" ข่าวดีค่ะวันนี้อาจารย์ยกคลาส" ยกคลาสแสดงว่าไม่ต้องเรียน

" จริงปะ " ถามเพื่อความมั่นใจ

" เออดิ เพื่อนไลน์มาบอกในกลุ่ม " สงสัยเสียงเเจ้งเตือนเมื่อกี้แน่ๆ

" งั้นเราก็หาลายเซ็นต่อได้ดิ " เนยนี่ก็ขยันหาจริงเนอะๆ ไม่คิดจะนั่งเล่นเฉยๆ บ้างไงวะ

" อืม แต่ขอนั่งพักให้อาหารมันย่อยก่อนได้ปะ " ต่อรองมันหน่อย

" แกจะพักก็เรื่องของแกฉันจะไปหาลายเซ็นต่อแล้ว เมย์ไปไหม " มันไม่สนใจฉันเลยแถมยังชวนเมย์อีก

" เอ่อออ ฉันขอนั่งเล่นอีกแปปนะ " ไอ้เมย์ทีมฉันค่ะ

" นั่งกันหมดเลยอะ ฉันนั่งรอก่อนก็ได้ " เอาไอ้นี่ 5555 แบบนี้ก็ได้เหรอว่างยาวๆ ไปสามชั่วโมงอยากกลับหอไปนอนนะ ถ้าไม่ติดว่าต้องหาลายเซ็น และตอนเย็นต้องอยู่รับน้องฉันกลับไปนอนแล้ว

" แอมป์ "

" ห้ะ?? " ฉันหันไปตามเสียงเรียกของเมย์

" พี่กลุ่มนั้นอะ ไปขอดิ พี่เค้าใจดีให้ลายเซ็นง่ายด้วย " ฉันมองตามนิ้วที่เมย์มันชี้ไปก็เจอพวกรุ่นพี่กลุ่มหนึ่งประมาณหกถึงเจ็ดคนได้มั้ง ถ้าไปขอก็ถือว่าคุ้มอยู่นะ

" เออๆ งั้นฉันไปหาลายเซ็นต่อเลยแล้วกัน " ฉันบอกพวกมันไปแล้วก็ลุกขึ้นไปหาลายเซ็นต่อ หาๆ ให้มันครบๆ จะได้เสร็จ เริ่มจะเบื่อแล้ว ชอบให้ทำอะไรไร้สาระ

" พี่คะ หนูชื่อแอมป์นะคะ อยู่วิศวะโยธา ขอลายเซ็นพี่หน่อยได้ไหม  คะ " ฉันมาถึงก็เข้าไปแนะนำตัวแล้วก็ขอลายเซ็นเลย แน่นอนว่าพี่เค้าคงจะเริ่มเอือมกับการที่มีรุ่นน้องมาขอลายเซ็นแล้วละมั้งพี่เค้าเลยมองหน้านิดๆ ก็จะเอาสมุดไปเซ็นให้ คือมันได้ง่ายจริงๆ อย่างที่ไอ้เมย์บอกเลย หลังจากได้ลายเซ็นก็กลับมาที่โต๊ะแต่ก็ไม่เจอเมย์และก็เนยแล้ว คงไปหาลายเซ็นต่อแล้วมั้ง

ปัก!!

" ขอโทษค่ะ " จังหวะที่ฉันกำลังหันตัวกลับดันไปชนใครก็ไม่รู้

" มะ... ไม่เป็นไรครับ " ผู้ชาย!!! ฉันเดินชนผู้ชายค่ะ ถ้าเป็นในละครไทยคงจะแบบปิ้งๆ กันไรงี้ แล้วก็จีบกัน ชอบกัน คบกันไปแล้ว แต่ขอโทษค่ะนี่เรื่องจริง ฉันมองหน้าผู้ชายคนนั้นนิดหน่อยก่อนจะเดินเลี่ยงออกมา แต่เดี๋ยวนะ

" พี่คะ อยู่คณะไหนเหรอคะ " เพราะผู้ชายคนนั้นใส่เสื้อนักศึกษาเลยไม่แน่ใจว่าอยู่คณะอะไร แต่เค้าเป็นรุ่นพี่ฉันแน่ๆ

" พี่เหรออยู่วิศวะ "

" ขอลายเซ็นหน่อยได้ไหม "

" เอามาสิ " แล้วฉันก็ส่งสมุดไปให้ พี่เค้าก็ก้มขีดๆ เขียนๆ สักพักก็ส่งกลับมาให้ฉัน

" ขอบคุณค่ะ " ขอบคุณเสร็จฉันก็หันหลังเตรียมจะเดินแล้วแต่พี่เค้าก็ทักขึ้นซะก่อน

" พี่ชื่อโยนะ น้องชื่ออะไร "

" แอมป์ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ " แล้วฉันก็เดินออกมาเลย ไม่อยากคุยอะไรมากเสียเวลาหาลายเซ็น

" แอมป์อยู่นี่เองหาตั้งนาน " ฉันเดินมาเรื่อยๆ ก็เจอเมย์กับเนย ว่าแต่หาฉันทำไม

" มีอะไรเหรอ "

" คือ... เอ่อ " เนยเหมือนจะพูดอะไรแต่ไม่พูดสักที

" มาเดี๋ยวฉันพูดเอง ชักช้า " เมย์มันคงรำคาญมั้งเลยชิงพูด

" แกช่วยพวกฉันหน่อยซิ " ยิ้มหวานด้วย

" ช่วยอะไร "

" คืองี้นะ พวกฉันไปขอลายเซ็นพี่ว๊ากมาแล้วพี่กันต์ก็.... " ไอ้พี่กันต์อีกแล้วเหรอ

" พี่กันต์บอกว่าถ้าอยากให้พี่กันต์เซ็น แกก็ต้องไปกระโดดตบ แล้วพี่เค้าจะเซ็นให้ฉันกับเนย " คือจะเซ็นให้คนอื่นแต่ให้ฉันไปกระโดดตบเนี่ยนะ พี่ แม่งคิดบ้าอะไรอยู่วะ

" ช่วยพวกฉันหน่อยนะ นี่ก็เหลือแค่พี่กันต์คนเดียวแล้ว นะๆๆๆๆ " เมย์พูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ

" นะแอมป์นะ ช่วยพวกฉันหน่อยนะ " เอา เอาเข้าไปถ้าเป็นคุณ คุณจะช่วยไหมล่ะ ทั้งพูดอ้อนๆ แถมยังส่งสายตาเว้าวอนมาซะขนาดนี้

" เออๆๆ ก็ได้ๆ " แล้วพวกมันก็ฉีกยิ้มกว้างมากแล้วก็เดินนำฉันไป

" จะให้กระโดดเท่าไหร่ " มาถึงฉันก็ถามเลยไม่อยากเสียเวลา

" ร้อยหนึ่ง แล้วจะเซ็นให้ " ร้อยหนึ่งมันมากไปรึเปล่าวะ

" มันมากไปไหม "                                                                                                                                                                                                                                                                                                          

" มากไปคุณก็ไม่ต้องทำสิครับ เพื่อนคุณก็แค่ไม่ได้ลายเซ็นแค่นั้นเอง " ทำไมต้องเอาเพื่อนมาอ้างด้วย แบบนี้จะให้ฉันทำอะไรได้ล่ะ

แปะ แปะ แปะ

" 1...2...3....10 "

" 98…99..100 "

" เอาสมุดมา "

" แล้วของหนูอะพี่ " เนยถามพี่มันไป นั่นดิทำไมไม่เซ็นให้วะ

" ร้อยครั้งต่อหนึ่งลายเซ็นครับน้อง ถ้าอยากได้อีกก็กระโดดเพิ่มดิ "

" แล้วทำไมเมื่อกี้ไม่บอกอะ " เริ่มจะหัวร้อนแล้วนะเว้ย

" ก็ไม่ได้ถามหนิ " เอ้านี่ผิดใช่ปะที่ไม่ถาม

" ร้อยครั้งใช่ไหมคะพี่ 1...2..." เนยถามแล้วก็กระโดดตบ

" หยุด ใครบอกให้น้องทำครับ "

" ก็พี่บอก ร้อยครั้งต่อหนึ่งลายเซ็น " เนยมันท้วง

" ครับพี่บอก แต่คนที่จะต้องทำคือน้องแอมป์ " แบบนี้มันแกล้งกันชัดๆ

" ทำอย่างอื่นไม่ได้เหรอคะ " เนยมันคงเกรงใจฉันมั้งเลยถามพี่มันดู

" มี " คือตอนนี้ทั้งฉัน เมย์แล้วก็เนยรอลุ้นมากว่าพี่มันจะให้เนยทำอะไร

" ไปจูบกับไอ้แทนดิ "

" ไอ้เหี้ยกันต์!!! " เสียงพี่แทน

" พี่จะบ้าเหรอให้ไอ้เนยไปจูบกับเพื่อนพี่อะ " เป็นฉันเองนี่แหละที่โวยวาย คิดดูดิมีอย่างที่ไหนให้รุ่นน้องไปจูบกับเพื่อนตัวเองเพื่อจะให้ลายเซ็น ปัญญาอ่อนว่ะ

" ผมก็ไม่ได้บังคับให้เพื่อนคุณไปจูบเพื่อนผมหนิ มันมีทางเลือกให้ " พี่มันเว้นวรรคไว้แล้วพูดต่อ

" คือคุณจะกระโดดตบ หรือ ให้เพื่อนคุณไปจูบกับเพื่อนผม " ทางเลือกที่บอกมาคือมันไม่ได้มีไว้ให้เนยเลือกแต่เป็นฉันเลือก

" ว่าไงละครับ จะเลือกอะไร "

" .... "

" ไปเหอะเสียเวลา " พอฉันไม่ตอบพี่มันก็ชวนเพื่อนให้ลุกจากโต๊ะ

" เดี๋ยว!!! " เพื่อนทั้งคนเปล่าวะ ก็ต้องช่วยไง

" 1...2....3.... " พี่มันหันมามองแล้วยิ้มอย่างพอใจ แน่สิแกล้งฉันได้ไง

" 99....100 แฮ่กๆๆ คะ.... ครบแล้ว " ร้อยครั้งแรกยังเหนื่อยไม่เท่านี้เลย

" หึ.... ก็แค่นี้แหละครับที่ผมต้องการ ไปพวกมึง " แล้วพี่มันก็ลุกออกไปเลย

" ได้รึเปล่าเนย " เพราะตอนพี่มันลุกออกไปฉันไม่เห็นไงว่าได้เซ็นรึเปล่า

" ได้แล้ว ขอบใจมากนะแอมป์ "

" อืม " ไม่ได้จะตอบสั้นๆ หรือว่าโกรธอะไรพวกมันนะ เเต่มันเหนื่อย