ตอนที่13.

ตอนที่13.

ใช่แล้วมันคือสุนัข หรือหมา และมันเป็นสุนัขพันธ์ไทยหลังอานที่ตัวใหญ่มากๆ ยืนแยกเขี้ยวครางแฮ่ๆ ใส่เธอ และที่สำคัญเธอกลัวสุนัขเป็นที่สุด และทุกครั้งที่เข้าใกล้เธอมักจะเป็นผื่นและเป็นไข้ไปหลายวันเลยทีเดียว และตอนนี้อาการเหล่านั้นกำลังจะกลับมาเพราะเธอเห็นว่าเจ้าหน้าขนใหญ่ยักษ์กำลังลุกขึ้นอย่างเกียจคร้าน แล้วค่อยๆ เยื้องย่างอย่างช้าๆ มาที่เธอท่าทางของมันเหมือนราชสีห์ที่กำลังจ้องตะครุบเหยื่อที่สุด แต่มันเป็นสุนัขไม่ใช่ราชสีห์ และเธอก็กลัวสุนัขเป็นที่สุดในชีวิต ร่างบางยืนตัวแข็งทื่อ ก้าวขาไม่ออก เหงื่อเม็ดโตๆ ผุดพราวตามไรผม มือเท้าเย็นเฉียบ และเหมือนหัวใจหยุดเต้นก่อนจะกรีดร้องสุดเสียงเมื่อภาพที่ห็นเห็นก่อนสติสุดท้ายจะระลึกได้ คือภาพเหมือนเจ้าสุนัขตัวใหญ่ยักษ์มันกระโจนเข้าหาเธอและแยกเขี้ยวคมใส่ราวจะขย้ำเธอให้แหลกเหลวด้วยคมเขี้ยวของมัน แล้วร่างเล็กๆ ของเธอก็อ่อนระทวยลงกับผืนทรายนุ่มพร้อมกับสติที่ดับวูบ...

ชายหนุ่มร่างสูงแข็งแรงมองภาพสะท้อนในกระจกเงาอย่างเพ่งพิศ ใบหน้าหล่อเหลากระชากใจไม่ว่าจะเป็นรูปหน้าเรียวยาว ดวงตาคมเข้มสีเขียวมรกตวับวาว จมูกโด่งสวยคมรับกับริมฝีปากบางสวยราวอิสตรี นั้นก็มีสีชมพูระเรื่อเช่นคนสุขภาพดีดูมีเสน่ห์ แต่ทุกๆ วันที่ทำให้เขามักจะมายืนมองหน้าตัวเองและรอยแผลเป็นรอยเล็กๆ ทว่าขีดยาวประมาณสองนิ้วใต้หางตาซ้าย รอยแผลเป็นที่ได้จากลูกลิงน้อยหนึ่งนางที่ทำให้เขาต้องมามองดูรอยแผลเป็นนี่ต่างหน้า

มันน่าโมโหใช่เล่นที่เขาเสียท่าให้ยัยลูกลิงน้อยมอมแม เด็กสาวกะโปโลที่พาเจ้าลิงน้อยมาดักทำร้ายเขาเพื่อแก้แค้นให้นายหัวมาร์คของเธอก่อนเขาจะกลับอังกฤษ เมื่อหกปีก่อนและได้สร้างรอยแผลเป็นนี้ให้เขาและนอกจากนั้นเธอยังได้สร้างความปรารถนารุนแรงให้กับเขาได้อย่างที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำได้ และรสจุมพิตที่แสนหวานจากปากสวยๆ ที่ต่อปากต่อคำกับเขาฉอดๆ ทำให้ ริค เวลส์ ต้องหงุดหงิดงุ่นง่านไปหลายเดือน และจนบัดนี้แม้มันจะผ่านมาหกปีแล้ว แต่รสชาติริมฝีปากเด็กสาวหน้ามอมที่เขาแอบตั้งชื่อให้เธอว่า ยัยลูกลิงแสนหวาน ก็ยังติดอยู่ปลายลิ้นเหมือนเหตุการณ์นั้นเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

และภาพที่คอยหลอกหลอนเขามาตลอดหกปีก็ผ่านเข้ามาในห้วงคำนึงของซาตานร้ายแห่งเวลส์

ในขณะที่ริคกำลังจะเดินกลับไปยังเรือยอร์ทลำหรูที่ทอดสมออยู่ท้ายเกาะ ทันใดนั้นร่างสูงก็ต้องชะงักเมื่อจู่ก็มีร่างๆ หนึ่งกระโดดมาขวางหน้า

ริคมองร่างที่ขวางหน้าเขาด้วยความแปลกใจ เด็กหญิงผมเปียร่างเล็กผอมบาง ตัวดำหน้าตาดูมอมแมมขมุกขมัวด้วยคราบดำๆ เป็นหย่อมๆ บนใบหน้าเรียวรูปไข่ แต่ดวงตากลมโตสีน้ำตาลนั้นสวยจนเขาเองยังอดทึ่งไม่ได้ที่เด็กหญิงตรงหน้ามีดวงตาที่สวยงามขนาดนี้ แต่ที่เขาทึ่งกว่านั้นคือที่บ่าบอบบางของเธอนั้นมันมีลูกลิงตัวเล็กๆ เกาะมาด้วยนี่สิ

“ถอยไปหนูฉันรีบ” ชายหนุ่มบอกเมื่อไม่ว่าจะขยับไปทางซ้ายหรือขวาแม่เด็กหน้ามอมแมมนี้ ก็ดักหน้าดักหลังอยู่ และยังมองเขาตาวาวราวเสือตัวน้อยๆ

“คุณยังไปไม่ได้” เสียงใสๆ นั่นบอกห้วนๆ แต่ในความรู้สึกของริค เธอมีน้ำเสียงที่ไพเราะเกินเด็กจริงๆ

“ทำไม หนูมีอะไรจะพูดกับฉันหรือจะเสนออะไร บอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่นิยมซื้อบริการทางเพศกับเด็กที่ยังไม่โต” ริคบอกตามตรง

“ไอ้ๆ ไอ้ฝรั่งบ้า” สาวน้อยโกรธหน้าดำหน้าแดงกับสิ่งที่ได้ยินจากบางหยักสวยราวผู้หญิงของริค

ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นลูกเสือน้อยเต้นเร่าๆ อยู่ตรงหน้า คงโกรธที่เขาพูดตรงๆ อย่างคนที่เคยมีประสบการณ์ที่มีเด็กสาวๆ มาเสนอขายบริการให้อยู่บ่อยๆ ไม่ใช่แค่ที่เมืองไทยหรอกที่มีเรื่องแบบนี้ แต่โสเภณีเด็กมีอยู่ทั่วทุกมุมโลกก็ว่าได้ แต่ทุกครั้งเขาจะปฏิเสธ และบางครั้งก็ต้องจ่ายเงินให้กับเด็กๆ เหล่านั้นไปแบบไม่คิดมาก เพราะรู้ดีว่าหากพวกเธอไม่ได้เงินกลับไปพวกแมงดาที่หากินบนหลังพวกเธอ จะต้องทำร้ายพวกเธออย่างแน่นอนแต่ทั้งๆ ที่รู้เขาว่ามีเหตุการณ์แบบนี้ เขาก็ช่วยอะไรมากไม่ได้เพราะบางที่บางถิ่นมันก็เกินกว่าอำนาจของ เวลส์ จะไปถึงและขบวนการค้ามนุษย์ก็เรียกได้ว่ามีโครงข่ายโยงใยอยู่ทั่วทุกมุมโลก และนับวันก็ดูเหมือนจะเข้มแข็งขึ้นทุกทีๆ อย่างไม่น่าเชื่อว่าคนพวกนี้จะสามารถหารายได้ และสร้างเครือข่ายอันเลวร้ายนี้ได้กว้างไกลไปทั่วโลก

“ทำไมฉันพูดผิดเหรอ ขอบอกนะว่าฉันไม่นิยมเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมและยังตัวดำหน้ามอมแมมเหมือนแมวคราวหรือลูกลิงที่หนีแม่มาเที่ยวเล่น”

“นี่อย่ามาว่าฉันนะ ฉันไม่ใช่เด็กนะและก็ไม่ได้เป็นลูกลิงหนีแม่มาเที่ยวด้วย และที่สำคัญฉันไม่สนฝรั่งแก่บ้ากามอย่างคุณหรอกขอบอก”

ชายหนุ่มอดขุ่นเคืองกับคำพูดสาวน้อยตรงหน้าไม่ได้ หนอยมาว่าเขาเป็นฝรั่งแก่บ้ากาม เขาเพิ่งจะอายุ 29 ปีนี้ยังไม่ถึงขั้นที่เรียกว่าแก่เสียหน่อย ยัยเด็กหน้าดำมอมแมมนี่มาว่าเขาแก่เสียได้ เขามองริมฝีปากบางๆ เถียงเขาฉอดๆ พูดภาษาอังกฤษเก่งเสียด้วยแม่ลูกลิงน้อย ชายหนุ่มแอบตั้งฉายาให้เธอในใจ

“ที่ฉันมานี่ก็เพราะต้องการแก้แค้นให้นายหัวมาร์คต่างหาก อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย”

“เธอคิดว่าจะทำอะไรฉันได้หรือแม่ลิงน้อย เอ๊ยไม่ใช่หนูน้อย แต่ฉันไม่รังแกเด็กไม่มีทางสู้หรอกนะ เสียประวัติหมด”

“นี่ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้เป็นลูกลิง เขาชื่อน้ำผึ้ง รู้ไว้ซะด้วย”

“อ้อ ชื่อหวานซะด้วยแต่ท่าทางจะขมนะเพราะตัวดำมาเชียว ฮ่าๆๆ”

 ตอนนี้เขาไม่รู้สึกเคืองขุ่นสาวน้อยตรงหน้าสักนิด แต่กลับรู้สึกสนุกที่ได้ต่อปากต่อคำกับเธอเสียอีก ไม่นึกว่าก่อนกลับไปลุยงานที่กองรออยู่มหาศาลเขาจะได้ความบันเทิงใจจากแม่ลิงน้อย ที่ชื่อน้ำผึ้ง เธอชื่อน้ำผึ้งสินะคงโกรธจนลืมตัวเผลอบอกชื่อตัวเองกับเขา

“ได้ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”

“อย่าเลยหนูฉันไม่มีเวลามาเล่นกับเด็กๆ หรอก” ชายหนุ่มยั่วเย้า