ตอนที่ 20.

ตอนที่ 20.

แต่ในขณะนั้นเอง ภาพของสิ่งมีชีวิตบางอย่างที่ผลุบๆ โผล่ๆ อยู่กลางคลื่นลมที่โหมกระหน่ำ ก็ดึงสายตาของชาวเกาะพราวแสงจันทร์ให้เขม้นมอง และเมื่อเห็นชัดเจนความปลื้มปิติก็เข้ามาท่วมท้นในใจผู้ที่รักและห่วงใยนายหัวของเขา นายหัวมาร์ค เหมันต์ หิรัญวารินทร์

ภาพเจ้าสุนัขตัวน้อยที่พยายามว่ายน้ำฝ่าคลื่นลม อย่างทุลักทุเลพาร่างสูงใหญ่ที่หมดสติของเหมันต์ว่ายเข้าฝั่งในวันทะเลคลั่ง ยังฝังอยู่ในความทรงจำของชาวเกาะพราวแสงจันทร์ ผู้คนในเหตุการณ์วันนั้นต่างสรรเสริญเยินยอในความกล้าหาญของมัน และเมื่อเหมันต์ได้รับการรักษาจนหายดีก็นำมันมาเลี้ยงอย่างถาวรหลังจากที่นำมันไปให้หมอเก่ง ที่เรือนพยาบาลดูแลรักษามันจนขาที่หักและบาดแผลบนตัวมันหายดี และตั้งชื่อให้มันว่า คอบร้า ตามตัวเอกในหนังสือการ์ตูนที่เขาชอบอ่านและเก็บสะสมไว้

และหลังจากนั้นเหมันต์ก็ไม่เคยแตะพวกเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์หรือของมึนเมา อีกเลยพร้อมๆ กับภาพรอยยิ้มสดใสและความอบอุ่นอ่อนโยนของเขาก็หายไปด้วย เหลือไว้เพียง นายหัวมาร์คผู้เย็นชา และไร้รอยยิ้มอันแสนอบอุ่น

นับตั้งแต่นั้นมา เจ้าคอบร้า ก็เป็นที่รักและขวัญใจของคนทั้งเกาะ และมันก็หวงนายของมันมากๆ โดยเฉพาะกับสาวๆ มันไม่ยอมให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้นายมันได้ในระยะหนึ่งเมตร นอกจากนายหญิงวาริน และ ดรุณนุช เด็กสาวที่นายหญิงรักและเอ็นดูเหมือนลูกหลานและส่งเสียให้เล่าเรียนอย่างดี  และไม่ว่านายหัวจะไปไหน ก็จะพามันไปด้วยเสมอ ทั้งที่เกาะ และสวนยางพารา บนแผ่นดินใหญ่ นอกเสียแต่ว่าไปไกลๆ และมีธุระต้องทำหลายวันอย่างคราวที่เขาไปกรุงเทพฯ ที่มันจะไม่ได้ไปด้วย

แต่ถึงอย่างไรมันก็ยังมีศัตรูคู่อาฆาต ที่กินกันไม่ลงอย่างเจ้า กุ้งแก้ว เจ้าลิงแสนแสบตัวร้ายที่มักจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากับมันเสมอๆ เพราะไอ้ลิงตัวนี้มันร้ายกาจนัก

เจ้าคอบร้านอนหมอบอยู่หน้าห้องหญิงสาวที่มันรู้สึกพอใจ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน มันยอมรับว่ามันหลงเสน่ห์รอยยิ้มสดใสน่ารักของอรุณนารี และเหนือสิ่งอื่นใด มันอยากได้นายหญิงตัวน้อยๆ มารักษาแผลใจให้เจ้านายของมัน และถ้าเป็นไปได้และสำเร็จ มันก็อาจจะมีนายหัว หรือนายหญิง ตัวเล็กๆ วิ่งเล่นสนุกสนานบนชายหาดขาวสะอาด มันคิดอย่างมีความสุขตามประสาหมาๆ ก่อนจะเข้าสู่ความฝันอันแสนหวานที่มันได้วิ่งเล่นกับนายหัวตัวน้อยๆอย่างมีความสุขบนชายหาด และนายหญิงกับนายหัวก็ยืนโอบกอดกันมองมันอย่างมีความสุข...

“อรุณสวัสค่ะ คุณพ่อคุณ แม่”

อรุณนารีเอ่ยทักทายสองสามีภรรยาที่นั่งจิบเครื่องดื่มร้อนยามเช้า ควันกรุ่นๆ ลอยคลุ้งอวลอลอยู่หน้าระเบียงบ้านที่มีโต๊ะขนาดพอเหมาะกับการนั่งชมวิวพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้า หญิงสาวรับเครื่องดื่มร้อนๆ จากแม่บานชื่นที่นำมาให้พลางจิบชิมรส

“ว้าว อร่อยจังเลยค่ะ มันคือโกโก้แน่ๆ แต่รสชาติหวานหอมติดลิ้นนี่เหมือนชงผสมกับน้ำผึ้งแนะค่ะ”

“ถูกแล้วจ๊ะลูกเป็นสูตรเฉพาะของแม่เลยนะ ที่นี่เราปลูกกาแฟไว้ดื่มเองส่วนโกโก้นี่แม่ได้มาจากคุณปู่ของพี่มาร์คน่ะจ๊ะ และเรายังมีฟาร์มผึ้งด้วย ไว้วันหลังจะให้พี่มาร์คพาไปดูนะจ๊ะ รับรองหนูจะได้เห็นได้ดูอะไรที่เกาะของเราอีกเยอะ”

“ดีจังค่ะ แต่ไม่ไปกับคุณมาร์คได้ไหมคะ เพราะดูท่าทางแล้วเขาคงไม่ชอบหน้าแมงปอเท่าไหร่ ชอบทำหน้าดุใส่แมงปอเรื่อยเลย ไม่หล่อ แล้วยังจะหยิ่งอีก อุ้ย ขอโทษค่ะ”

หญิงสาวเอามือปิดปาก ยิ้มแหยๆ ที่ถือโอกาสบอกความคับข้องใจ ก็มันจริงนี่นาตั้งแต่มาเธอยังไม่ได้คุยกับเขาสักคำ และยังชอบทำหน้าดุใส่เธอตลอดเวลา แหมไม่หล่อ หน้าก็รกรุงรัง รูปร่างก็สูงใหญ่เหมือนยักษ์ตัวก็ดำอีกต่างหาก แล้วยังมาทำหน้าบึ้งราวกับแบกโลกทั้งโลก ขนาดว่าไปถึงถิ่นของเธอ ชนเธอล้มจนขาเคล็ดไปหลายวัน พ่อคุณนายหัวผู้เย็นชายังไม่ขอโทษเธอสักคำ ยิ่งคิดก็ยิ่งเดือดดาล หญิงสาวเบ้ปากอย่างโมโหเมื่อคิดถึงวันที่เจอกันครั้งแรก คิดๆ แล้วแค้นไม่หาย

“นี่ตามาร์คเขาดูแย่ขนาดนั้นเลยหรือแมงปอ พ่อไม่เคยรู้เลยนะนี่ เห็นเย็นชาหน้าบึ้งขนาดนั้นสาวๆ ยังตามมาที่นี่ไม่ขาดเลยนะ แต่เจอเจ้าคอบร้าสกัดดาวรุ่งซะก่อน ฮ่าๆ มีหนูแมงปอนี่แหละที่กล้าว่าเขาแบบนั้นเป็นคนแรกเลย”

นายใหญ่หัวเราะเสียงดังอย่างอารมณ์ดี เห็นทีคราวนี้เกาะพราวแสงจันทร์มีเนื่องสนุกๆ ให้ดูให้ชมแน่ๆ

“โธ่อย่าพูดดังไปนะคะเดี๋ยวคุณมาร์คมาได้ยินจะยิ่งโกรธแมงปอ”

และเหมือนวันนี้เป็นวันดีที่บ้านที่ห่างหายจากความสุขและเสียงหัวเราะไปนานกลับมาสดใสอีกครั้ง ดรุณนุชที่เดินขึ้นเรือนมาแปลกใจนักที่ได้ยินเสียงหัวเราะดังลั่นของนายใหญ่

“อ้าวหนูน้ำผึ้งมาพอดี มาๆ ดื่มอะไรร้อนๆ ด้วยกันก่อนลูก”

“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณแม่ใหญ่ คุณพ่อใหญ่ แล้วเอ่อ...”

“นี่พี่แมงปอจ๊ะหนูน้ำผึ้ง รู้จักกันไว้ซะ นี่น้ำผึ้ง นะจ๊ะเป็นลูกสาวของคนสนิทคุณพ่อและเป็นลูกสาวแม่อีกคนตอนนี้กลายเป็นขวัญใจหนุ่มไปทั่วประเทศแล้วมั้ง”

นายหญิงกล่าวล้อเรื่องที่เธอเป็นนางแบบจำเป็นให้นิตยสารฉบับหนึ่งที่ตีพิมพ์ในหลายๆ ประเทศ จนเธอกลายเป็นนางแบบหน้าใหม่ที่ดังเป็นพลุแตกไปชั่วข้ามคืน

ทั้งสองสาวทำความรู้จักกันและสนิทสนมกันอย่างรวดเร็วเพราะความที่เป็นคนคุยง่ายยิ้มเก่งและแสบซนพอๆ กันจึงทำให้สองสาวเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ย ส่วนเจ้ากุ้งแก้วที่วันนี้แต่งตัวหล่อด้วยชุดเอี๊ยมสุดเท่ที่ ดรุณนุชย้ำนักย้ำหนาให้พี่ชายฝาแฝดของเธอตัดเย็บให้ และทั้งสองคนนั้นก็ทำได้ดีไม่มีที่ติ ไม่บอกไม่รู้เลยว่าชุดหล่อๆ ที่เจ้ากุ้งแก้วใส่วันนี้เป็นฝีมือของแฝดจอมป่วน เด่นดี และเด่นดัง พี่ชายฝาแฝดของเธอ แล้วเจ้ากุ้งแก้วก็ถูกใจอรุณนารีมากถึงกับมาออดอ้อนออเซาะนั่งตักของเธอหน้าตาเฉยและมองมาที่คู่อริตลอดกาลอย่างเจ้าคอบร้าที่มองมันอย่างหมาขี้อิจฉา เจ้ากุ้งแก้วยิ้มแยกเขี้ยวให้เจ้าคอบร้าที่นั่งกระดิกหางมองมันอยู่ข้างๆ นายหญิงวารินอย่างท้าทาย

เจ้าคอบร้า เชิดหน้าทำเป็นไม่สนเมื่อคู่แค้นทำท่าท้าทาย แต่ในใจของมันกำลังคิดหาทางกลั่นแกล้งเจ้าลิงจอมแสบและพลันมันก็นึกถึงภารกิจสำคัญที่หมาๆ อย่างมันก็คิดได้ โดยที่คนอย่างเราๆ อาจจะนึกไม่ถึง

โธ่ อย่าคิดว่าหมาอย่างผมไม่มีสมองไม่มีความคิดนะคร้าบ แล้วมันก็เดินไปหาเจ้านายของมันที่เดินหน้ายุ่งออกมา ผมเผ้าหนวดเครารุงรังเหมือนเช่นทุกวัน