LOGINShare
บทที่ 7 ทวงคืน 2
Last Updated:
2025-04-01 13:46:11
Related chapters
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 8 แผนร้ายขององค์รัชทายาท 1
บทที่ 8แผนร้ายขององค์รัชทายาทหญิงสาวที่มีใบหน้างดงาม แต่ดวงตาทั้งสองข้างกลับบวมช้ำนั้น ผู้ใดก็รู้ว่านางคงผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก สหายผู้เป็นมือเท้าให้กับเย่ม่านรีบตรงเข้ามาปลอบใจนางกันยกใหญ่“อย่าเสียใจไปเลยนะม่านเอ๋อร์ อย่างไรเจ้าก็เป็นถึงพระชายารองขององค์รัชทายาท”“ฮึก! ข้าไม่เป็นไรหรอก แต่ข้ากลัวว่าพี่หญิงใหญ่จะเข้าใจข้าผิดไปน่ะสิ ตอนนี้ข้ายังไม่ได้พูดคุยกับพี่หญิงใหญ่เลย”เย่ม่านที่ได้รับคำแนะนำมาจากมารดา นางกระทำได้ดีโดยไม่มีสิ่งใดขาดตกบกพร่อง ใบหน้าหวานที่ดวงตาแดงช้ำ และสีหน้าที่เศร้าหมองนี้เอง ทำให้ข่าวลือเรื่องเย่ปิงปิงหึงหวงเย่ม่านกับองค์รัชทายาทแพร่สะพัดออกไปเป็นวงกว้าง“คุณหนูใหญ่เย่นี่ก็ใจดำนัก แม้แต่น้องสาวยังกล้าขัดขวางความสุขได้”“นั่นสิ ถ้าข้ามีน้องสาวข้าย่อมต้องยินดีที่นางจะได้ครองรักกับคนรัก และข้าย่อมต้องส่งเสริมนางด้วย”“พวกเจ้าอย่าได้ว่าพี่หญิงใหญ่ของข้าเลยนะ”เย่ม่านแสร้งห้ามปรามสหาย แต่นางกลับยกยิ้มด้วยความยินดี“ใช่แล้ว พวกเจ้าที่ไม่รู้สิ่งใดก็อย่าได้มาพูดจาประหนึ่งเป็นเรื่องของตัวเอง ข้าได้ฟังแล้วตลกนัก ทำตัวราวกับเป็นมดปลวกที่เกาะบนฝาบ้านของผู้อื่นอย่างนั
Last Updated : 2025-04-01หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 8 แผนร้ายขององค์รัชทายาท 2
“เจ้า...งดงามมากปิงเอ๋อร์”กงหนิงหลงเอ่ยชมหญิงงามตรงหน้า สีหน้าของเขาเคลิบเคลิ้มกับความงามของนาง“ขอบพระทัยเพคะ” เย่ปิงปิงเอ่ยตอบตามมารยาทเย่ม่านที่ยืนอยู่ข้าง ๆ นั้นรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ วันนี้นางตั้งใจสวมอาภรณ์สีขาวเพื่อให้แตกต่างกับเย่ปิงปิงที่มักสวมอาภรณ์สีแดง แต่นางกลับคิดผิด สีขาวของนางกลับดูจืดชืด เมื่อเทียบกับสีชมพูที่ดูอ่อนหวานและสดใสของเย่ปิงปิงเย่ม่านที่แต่งกายด้วยอาภรณ์สีขาว กลับถูกความอ่อนหวานงดงามของปิงปิงเอ๋อร์กลบทับจนมิด นางได้แต่ฮึดฮัดในใจ“ม่านเอ๋อร์ เจ้ารีบเชิญองค์รัชทายาทเข้าไปข้างในเถิด”“เจ้าค่ะ”ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เย่ม่านรู้สึกขอบคุณเย่ปิงปิง นางรีบเข้ามาแทรกกลางระหว่างคนทั้งคู่เย่ปิงปิงลอบถอนหายใจออกมาด้วยความอึดอัด นางรู้สึกอึดอัดเวลาที่อยู่ใกล้กับกงหนิงหลง แม้จะไม่ได้รักเขาแล้ว แต่บางครั้งก็ยังรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจจวิ้นอ๋องได้เสด็จมาเยือนที่งานเลี้ยงด้วย เย่ปิงปิงที่เพิ่งได้พบกับจวิ้นอ๋องเป็นครั้งแรก อดจะรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ ในแววตาของนางมีความเสียใจซุกซ่อนอยู่“ถวายพระพรจวิ้นอ๋องเพคะ”“ยินดีกับอายุครบสิบแปดปีด้วยนะคุณหนูใหญ่เย่”กงเฟยหรงแย้มยิ้มอย่
Last Updated : 2025-04-01หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 9 ข้าจะรับผิดชอบเจ้าเอง 1
บทที่ 9ข้าจะรับผิดชอบเจ้าเอง“หลานขอตัวออกไปสูดอากาศสักครู่นะพ่ะย่ะค่ะ”กงหนิงหลงเอ่ยบอกเสด็จอาทั้งสอง แล้วรีบลุกเดินจากไปทันที เย่ม่านที่มองมาอยู่แล้วเริ่มนั่งไม่ติด นางเห็นว่าเมื่อเย่ปิงปิงออกไปจากงานเลี้ยง องค์รัชทายาทก็รีบเสด็จตามออกไปทันทีนี่หมายความว่าทั้งสองลอบนัดพบกันลับหลังนางใช่หรือไม่?“ท่านแม่ ลูกขอตัวสักครู่นะเจ้าคะ”เย่ม่านไม่ได้รอฟังคำอนุญาตจากมารดา นางก็รีบเดินตามองค์รัชทายาทไปทันที“ข้าเองก็ออกมานานแล้ว สุขภาพร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง เช่นนั้นข้าคงต้องขอตัวกลับก่อนนะแม่ทัพเย่” กงเฟยหรงเอ่ยบอกเย่ตงจื่อ หลังจากที่คนของเขาลอบมากระซิบบอกความเรื่องสำคัญ “น้อมส่งเสด็จจวิ้นอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”เย่ตงจื่อค้อมกายคารวะทั้งยังให้เย่ซานเดินไปส่งจวิ้นอ๋องที่รถม้าด้วยทางด้านชินอ๋องเองก็เริ่มนั่งไม่ติด เขารู้สึกว่าทุกอย่างมันผิดแปลกจากสิ่งที่เขาคาดการไว้ เขามั่นใจว่าเสวี่ยไป๋ไม่มีทางทำงานผิดพลาด แต่เท่าที่เห็นเย่ปิงปิงที่เพิ่งออกไปนั้นมีสีหน้าที่ไม่ดีนัก“ข้าขอตัวสักครู่นะ”กงซ่างเหว่ยรีบลุกจากไปทันที ทำให้เวลานี้ที่นั่งของเชื้อพระวงศ์ถูกปล่อยว่างลง ทั้งเจ้าของวันเกิดก็ไม่อยู่ที่นี่ด้วย ผ
Last Updated : 2025-04-01หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 9 ข้าจะรับผิดชอบเจ้าเอง 2
“คุณหนู!!”ซีซีหน้าซีดเผือดด้วยความตื่นตระหนก กิริยาเช่นนี้ไม่สมควรเลยจริง ๆ แค่เรื่องที่บุรุษผู้นี้มาส่งคุณหนูถึงในห้องนอนก็ถือว่ามากเกินไปแล้วหากมีใครมาเห็นเข้าคงได้นินทาคุณหนูของนางจนสนุกปากเป็นแน่“เจ้าไปเอาน้ำแข็งมา”“แต่...”ซีซีลังเล นางไม่อยากปล่อยให้ทั้งสองอยู่กันตามลำพังภายในห้องนอนเลยจริง ๆ“ข้าไม่ทำอะไรคุณหนูของเจ้าหรอก แต่ถ้าเจ้ายังไม่รีบไปเอาน้ำแข็งมา นางได้ตายจริง ๆ แน่”“เจ้าค่ะ ๆ บ่าวจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยเจ้าค่ะ”ซีซีเห็นเย่ปิงปิงบิดกายไปมาด้วยความทรมาน นางก็ไม่กล้าชักช้าอีกต่อไป ร่างเล็กรีบวิ่งไปยังห้องครัวเพื่อไปเอาน้ำแข็งที่ถูกเก็บไว้เป็นอย่างดีมาที่นี่“อื้อ...ร้อน อ่า...”สติของเย่ปิงปิงเริ่มพร่าเลือน นางเริ่มดึงทึ้งเสื้อผ้าของตัวเองให้หลุดลุ่ย ความร้อนขุมหนึ่งที่แล่นพล่านไปทั่วร่างกายของนาง โดยเฉพาะตรงส่วนนั้นมันช่างทรมานเหลือเกิน“อดทนหน่อยปิงปิง”กงซ่างเหว่ยกัดฟันแน่นจนสันกรามขึ้นเป็นรอยนูนชัดเจน ใบหน้าคมของเขาเคร่งเครียดและร้อนใจกับอาการที่ย่ำแย่ของเย่ปิงปิง“อื้อ...ข้าร้อน ข้าไม่ไหวแล้ว”มือเล็กพยายามเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเอง กงซ่างเหว่ยไม่มีทางเลือกจึงอุ้มเย่
Last Updated : 2025-04-01หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 10 มือที่มองไม่เห็น 1
บทที่ 10มือที่มองไม่เห็นกงซ่างเหว่ยเริ่มสอดแทรกเรียวนิ้วเข้าไปในโพรงอ่อนนุ่มของเย่ปิงปิง เขาเริ่มขยับปลายนิ้วเข้าออกช้า ๆ ในร่องรักแสนอ่ออนนุ่ม ภายในแววตาเหม่อมองเย่ปิงปิงที่เริ่มไม่ได้สติด้วยความรู้สึกลึกล้ำ“อึก...อื้อ อ่า”เย่ปิงปิงแหงนใบหน้าร้องครางกับสัมผัสของชินอ๋องกงซ่างเหว่ยอดใจที่จะก้มลงมาบดจูบที่ริมฝีปากที่กำลังส่งเสียงร้องครางไม่ได้ ปลายนิ้วของเขายังคงทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี จากเริ่มที่นิ้วเดียว เขาก็เพิ่มเข้ามาอีกนิ้วเข้าไปในร่องรักของนางเย่ปิงปิงสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเล็กน้อย ความเจ็บแปลบกับความเสียวซ่านจู่โจมเข้ามาที่นางอย่างรุนแรงกงซ่างเหว่ยถูกภายในร่องรักของเย่ปิงปิงตอดรัดแน่น จนเขาเริ่มรู้สึกทรมานเสียเอง เขารัวเร็วนิ้วทั้งสองเข้าออกร่องรักอันแสนอ่อนนุ่มของเย่ปิงปิงอย่างรุนแรง“อึก อ่ะ อ่า”เย่ปิงปิงกระตุกเกร็งสองครั้ง ก่อนจะปลดปล่อยหยาดน้ำหวานออกมา นางหอบหายใจเหนื่อยหอบกับความสุขที่เพิ่งพานพบเป็นครั้งแรก ด้วยความช่วยเหลือของชินอ๋องดวงตาฉ่ำน้ำปรือลงช้า ๆ อย่างหมดแรง ร่างกายของนางรู้สึกอ่อนระทวยภายในอ่างอาบน้ำอันเย็นเฉียบ ร่างกายที่เคยทรมานเพราะพิษของยาปลุกกำหนัด
Last Updated : 2025-04-01หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 10 มือที่มองไม่เห็น 2
เย่ปิงปิงเองก็คิดว่าเป็นฝีมือของกงหนิงหลง นางกำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ ดวงตาทั้งสองข้างวาววับราวกับราชสีห์ที่จ้องจะเล่นงานเหยื่องานเลี้ยงคืนนั้นจบลงด้วยดี โดยไป๋อิงฮวาที่ออกมาก่อนบอกแก่ทุกคนว่าเย่ปิงปิงไม่ค่อยสบาย จึงได้เสียมารยาทกลับไปนอนพักที่เรือน เย่ตงจื่อเองก็ไม่ได้ว่ากล่าวอะไร เพราะก่อนหน้านี้คนสนิทได้มาแจ้งข่าวเรื่องที่ท่านหมอไปที่เรือนเสวี่ยของเย่ปิงปิงแล้วจวนชินอ๋องภายในห้องหนังสือ บรรยากาศเป็นไปด้วยความอึดอัด เมื่อผู้เป็นเจ้าของรู้สึกโกรธจนคิ้วกระบี่ขมวดมุ่นด้วยความไม่พอใจ“ทูลชินอ๋อง ยากำหนัดขององค์รัชทายาทได้ถูกจำกัดไปหมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยคิดว่าต้องมือที่มองไม่เห็นลอบเล่นงานคุณหนูใหญ่โดยที่เราไม่รู้พ่ะย่ะค่ะ”เสวี่ยไป๋เอ่ยรายงานตามตรง เขารู้สึกเหมือนตอนนี้กำลังยืนอยู่บนหน้าผาที่พร้อมจะตกลงไปได้ทุกเมื่อ“ไม่มีอะไรผิดสังเกตเลยหรือ”“ไม่มีเลยพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยลอบตรวจสอบอาหาร และน้ำชาหมดแล้ว”“แล้วเหตุใดปิงปิงถึงถูกวางยากำหนัดได้เล่า”“เรื่องนี้...”“ไปสืบมาอย่างละเอียด ข้าจะต้องรู้ให้ได้ว่าผู้ใดลอบเล่นงานปิงปิงของข้ากันแน่”“พ่ะย่ะค่ะ”เสวี่ยไป๋เดินถอยหลัง กำลังจะ
Last Updated : 2025-04-01หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 11 หัวใจของชินอ๋อง 1
บทที่ 11หัวใจของชินอ๋อง หลังจากที่กงซ่างเหว่ยกลับไปแล้ว ภายในห้องก็กลับมาเคร่งเครียดอีกครั้ง เย่ตงจื่อย่อมยินดีที่บุตรสาวจะได้ดีเป็นถึงพระชายาเอกในชินอ๋อง แม้เขาจะไม่ได้รักใคร่เย่ปิงปิงมากนัก แต่อย่างไรนางก็คือบุตรสาวของเขา“เจ้าคิดเห็นเช่นไรจงบอกพ่อมา หากเจ้าไม่ปรารถนาจะแต่งงานกับชินอ๋อง พ่อจะออกหน้าปฏิเสธให้เจ้าเอง”เย่ปิงปิงผินหน้ามามองบิดาด้วยความคาดไม่ถึง ท่านพ่อเป็นห่วงนางเช่นนั้นหรือ นี่นางฟังผิดไปหรือไม่?“ลูกอยากได้เวลาไตร่ตรองเจ้าค่ะ”“อืม เช่นนั้นเจ้าก็กลับไปพักที่เรือนก่อนเถิด เรื่องในวันนี้ให้รู้กันแค่นี้เป็นพอ”“เจ้าค่ะท่านพ่อ” เรือนเสวี่ยเย่ปิงปิงปลีกตัวกลับมาที่เรือน โดยมีเย่ซานผู้เป็นห่วงน้องสาวติดตามมาด้วย การมาถึงของชินอ๋องในวันนี้ทำให้เขาประหลาดใจนัก ชินอ๋องกลับเมืองหลวงไม่ถึงหนึ่งเดือน แต่กลับมาสู่ขอน้องสาวของเขา...ช่างประหลาดนัก
Last Updated : 2025-04-02หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 11 หัวใจของชินอ๋อง 2
“เจ้าอาจจะไม่เชื่อ และคิดว่าข้าคงจะหวังใช้ประโยชน์จากเจ้าสินะ แต่เจ้าโปรดวางใจเพราะหัวใจของข้ามันได้เป็นของเจ้าไปเสียแล้ว คงเริ่มตั้งแต่ในวันที่เจ้าช่วยเหลือข้ากระมัง”ใบหูทั้งสองข้างแดงก่ำด้วยความขัดเขิน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดยาวที่สุดตั้งแต่เกิดมา“ชะ ชินอ๋องทรงชอบหม่อมฉันจริง ๆ หรือเพคะ”“คำพูดของข้ามันไม่น่าเชื่อถือเลยหรือ”“ไม่ใช่เพคะ หม่อมฉันแค่แปลกใจ”เย่ปิงปิงก้มหน้าหลบสายตาร้อนแรงของเขา หัวใจของนางเริ่มเต้นกระหน่ำเพราะคำสารภาพรักของเขา“ข้าบอกเหตุผลแล้ว แล้วเจ้าเล่า”กงซ่างเหว่ยขยับเข้ามาใกล้หญิงงามอีกนิด เขาอยากจะมองหน้านางให้ชัด ๆ หากนางปฏิเสธเขาก็จะยอมรับ แต่เขาจะไม่ยอมแพ้ เขาจะแสดงความจริงใจของตัวเอง ทำให้นางเห็นถึงความตั้งใจจริงของเขาวันนี้ไม่สำเร็จ...วันหน้าย่อมต้องสำเร็จนี่คือคติประจำใจของเขา“หม่อมฉันไม่ได้ชอบชินอ๋อง ถ้าหาก...ถ้าหม่อมฉันต้องแต่งงานกับพระองค์ พระองค์จะไม่รู้สึกอึดอัดใจหรือเพคะ”ร่างสูงซวนเซเล็กน้อย นางช่างตรงไปตรงมายิ่งนัก“เจ้ามีบุรุษอื่นท
Last Updated : 2025-04-02
Latest chapter
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม ตอนพิเศษ 4 การละเล่นของเด็กน้อย
ตอนพิเศษ 4 การละเล่นของเด็กน้อย กงซูเจินที่เห็นหน้าของเจียงหนิงเหมยก็รีบตรงเข้าไปดึงแขนของหญิงสาวด้วยความสนิทสนม "พี่สาว เราไปนั่งเล่นกันที่ศาลาด้านนู้นกันเถิดเจ้าค่ะ ข้ามีอะไรสนุก ๆ อยากมาเล่นกับพี่สาวด้วยเจ้าค่ะ" กงซูเจินแย้มยิ้มอย่างน่ารักน่าเอ็นดู นี่จึงทำให้เจียงหนิงเหมยรู้สึกเอ็นดูท่านหญิงน้อยผู้นี้มาก นางทรุดตัวนั่งคุกเข่าเพื่อให้สามารถพูดคุยกับเด็กหญิงได้ "ท่านหญิงน้อยนำทางเลยเพคะ หม่อมฉันจะเป็นเพื่อนเล่นให้ท่านหญิงน้อยเองเพคะ" จบคำหญิงสาวก็จูงมือเด็กหญิงไปทางศาลาด้านนู้น โดยมีหญิงสาวกว่าสามสิบนางติดตามมาด้วย แม้ทั้งคู่จะดูสนิทสนมกันมากจนสร้างความไม่พอใจให้แก่สตรีทั้งหลาย แต่เพราะพวกนางคิดว่าอย่างไรพวกนางก็ยังมีโอกาสอยู่มาก สตรีที่อยู่แต่ในสนามรบจะเข้าใจการเล่นกับท่านหญิงน้อยที่ถูกประคบประหงมได้อย่างไร หวังซิ่วอิงไม่ใคร่จะถูกชะตากับกงซูเจินนัก นางจึงคิดว่าในบรรดาเด็กทั้งสามนั้น กงซีซวนดูน่าเข้าหาที่สุด เพราะใบหน้าของเด็กชายนั้นเปื้อนยิ้มตลอดเวลา ผิดกับกงซีห่าวที
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม ตอนพิเศษ 3 ด่านสุดท้าย
ตอนพิเศษ 3ด่านสุดท้าย ไป๋มู่ตานที่ไม่มีหลานสาวนั้นรู้สึกเอ็นดูบุตรสาว และบุตรชายของชินอ๋องมาก โดยเฉพาะกงซูเจินที่พระนางเอ็นดูมากเป็นพิเศษ คงเป็นเพราะพระนางเองนั้นไม่มีบุตรสาวเลย เมื่อได้มีหลานสาวที่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู และช่างพูดเช่นนี้ พระนางจึงทั้งรักและหวงแหนท่านหญิงน้อยมากทันทีที่ไทเฮาทรงรู้เรื่องในวันนี้ พระนางก็กริ้วเป็นอย่างมาก มีอย่างที่ไหนกล้ามารังแกผู้อื่นในวังหลัง ทั้งยังกล้ามาขึ้นเสียงและต่อว่าหลานสาวคนโปรดของพระนางอีก"เจินเอ๋อร์หลานป้า เจ้ากลัวหรือไม่""ไม่เพคะ หลานรู้ดีว่าอยู่ที่นี่ไม่มีใครกล้าทำร้ายหลานได้ ก็หลานมีไทเฮาที่ทรงรักหลานอยู่ทั้งคนนี่เพคะ"กงซูเจินเข้าไปออดอ้อนไป๋มู่ตานอย่างน่าเอ็นดู เรียกเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นมาจากไทเฮาได้"เด็กดี อย่าได้กลัวไปเลย"ไป๋มู่ตานเรียกกงซูเจินให้เข้าไปหา พระนางลูบศีรษะเล็กด้วยความเอ็นดู ก่อนจะหันไปคุยกับเย่ปิงปิงที่นั่งอยู่ด้านข้าง"ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วยที่เกิดเรื่องเช่นนี้ได้ โชคดีที่เจินเอ๋อร์เป็นเด็กกล้าหาญ ไม่เกรงกลัวสิ่งใด มิเช่นน
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม ตอนพิเศษ 2 คัดเลือกฮองเฮา
ตอนพิเศษ 2คัดเลือกฮองเฮา สองปีผ่านไปแคว้นลั่วหยางได้ถึงคราวเปลี่ยนรัชสมัยใหม่ เนื่องจากฮ่องเต้กงหนิงเจี้ยนได้ยกราชบัลลังก์ให้กับกงเจียวลู่ขึ้นเป็นฮ่องเต้คนถัดไป โดยพระองค์อยากจะพักผ่อน ออกห่างจากเรื่องวุ่นวายเพื่อไปใช้ชีวิตอันสงบสุขในบั้นปลายของชีวิตถึงแม้กงเจียวลู่จะยังไม่มีฮองเฮาเคียงบัลลังก์ แต่เขาจะใช้โอกาสนี้คัดเลือกสตรีจากทั่วทั้งแคว้น เพื่อเฟ้นหาหญิงสาวที่คู่ควรกับตำแหน่งมารดาแห่งแผ่นดิน โดยการคัดเลือกรอบสุดท้าย เขาจะให้ท่านหญิงน้อยและท่านชายน้อยแห่งจวนชินอ๋อง เป็นด่านสุดท้ายของการคัดเลือก โดยตั้งข้อแม้ไว้เพียงหนึ่งข้อ หากสตรีนางใดสามารถเอาชนะใจเด็กทั้งสามได้ เขาก็จะแต่งตั้งนางให้เป็นฮองเฮา!! "เจ้าได้ยินเรื่องนี้หรือยัง ฮ่องเต้จะให้ท่านหญิงน้อย และท่านชายน้อยช่วยคัดเลือกสตรีที่จะมาเป็นฮองเฮาด้วย"ชายชราเอ่ยถามสหายข้างกาย พวกเขาทั้งสองกำลังพูดคุยเรื่องแปลกประหลาดนี้ด้วยกัน"ปัดโธ่! ผู้ใดไม่รู้บ้าง ฮ่องเต้ทรงโปรดปรานท่านหญิงท่านชายน้อยมากเพียงใด จะกล่าวว่าหลงหลานจนกระทั่งให้คัดเลือกสตรีให้ก
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม ตอนพิเศษ 1 ท่านชายน้อยและท่านหญิงน้อย
ตอนพิเศษ 1ท่านชายน้อยและท่านหญิงน้อย อากาศอันแสนอบอุ่นของสารทฤดูที่มาเยือนแคว้นลั่วหยางนั้น ภายในจวนของชินอ๋องได้มีเสียงหัวเราะร่าของเด็กน้อยทั้งสามดังก้องกังวานไปทั่วเรือน เมื่อเย่ปิงปิงที่เพิ่งเสร็จจากการตรวจสอบบัญชีของร้านค้า นางได้เดินตรงมาหาลูก ๆ ด้วยความคิดถึง แต่ภาพตรงหน้านั้นกลับทำให้หญิงสาวรู้สึกขบขันยิ่งนัก ดวงตาคู่สวยทอประกายแห่งความเอ็นดูออกมาอย่างเปี่ยมล้นเกากงกงที่นั่งอยู่ด้านหน้าของเด็กน้อยทั้งสามที่อายุได้หนึ่งหนาวนั้น เขาได้ทำท่าทางต่าง ๆ โดยแสดงสีหน้าที่หลากหลาย ทั้งหัวเราะร่า ยิ้มตาหยี คิ้วขมวดมุ่นขึงขัง ดวงตาเบิกกว้างที่ขยายใหญ่กว่าปกติ และเบะปากร้องไห้ นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเด็กน้อยทั้งสามจึงส่งเสียงหัวเราะคิกคักออกมาด้วยความชอบใจ "ฮ่ะฮ่าฮ่า"เสียงหัวเราะของเด็กน้อยช่างเป็นการปลอบประโลมให้กับหัวใจของเกากงกงยิ่งนัก ในทุก ๆ วันที่เขารู้สึกเหนื่อยล้าจากการทำงาน เขาก็ได้มาเล่นกับท่านชายและท่านหญิงน้อย การทำท่าทางต่าง ๆ คือสิ่งที่ทำให้เด็กน้อยทั้งสามหัวเราะร่าด้วยความเบิกบานใจ เกากงกงจึงชอบมาเล่นเช่นนี้ในทุ
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 28 สู่จุดจบ 2
เย่ม่านที่ได้กลับมารักษาตัวที่จวนตระกูลเย่ อาการของนางเหมือนจะเริ่มดีขึ้น แต่คนรอบตัวรู้ดีว่าชีวิตของเย่ม่านมันช่างริบหรี่ยิ่งนัก ในคืนที่พระจันทร์ส่องแสงเข้ามาทางบานหน้าต่าง เย่ม่านก็ได้จากไป...อย่างน้อยในวาระสุดท้ายของชีวิต นางก็ได้กลับมาสู่อ้อมกอดของคนที่รักนางลู่เมิ่งที่ต้องสูญเสียบุตรสาวอันเป็นที่รัก ชีวิตของนางก็มิอาจมีความหมายอีกต่อไป สุดท้ายลู่เมิ่งก็ได้ตรอมใจตายไปอีกคน... สารทฤดูหลังจากที่เรื่องราวคลี่คลายไปได้ด้วยดี กงซ่างเหว่ยยังต้องคอยจัดการงานที่คั่งค้างเพื่อมาอยู่ใกล้ภรรยาที่จวนจะคลอดเต็มที เขาได้มอบหมายงานทั้งหมดให้กับเสวี่ยไป๋ แล้วปลีกตัวมาอยู่เคียงข้างเย่ปิงปิง ทุกการกระทำของนางล้วนตกอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา"ท่านพี่...น้องเจ็บท้องเพคะ"ช่วงเวลาที่ทั้งสองกำลังนั่งทานผลไม้อยู่นั้น เย่ปิงปิงพลันรู้สึกปวดหน่วงที่ท้องน้อย ราวกับนางจะคลอดแล้ว ไม่นานก็มีน้ำคร่ำไหลออกมาจากหว่างขาของนาง กงซ่างเหว่ยพลันตื่นตระหนก เขาแทบทำสิ่งใดไม่ถูก นอกจากอุ้มเย่ปิงปิงไปยังห้องคลอด แล้วสั่งให้ซีซีไปตามท่านหมอมาอย่างเร่งด่ว
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 28 สู่จุดจบ 1
บทที่ 28สู่จุดจบ กงซ่างเหว่ยโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เขารีบสั่งให้เกากงกงไปตามคนมาเดี๋ยวนี้!“ส่งคนไปตามหวังเปามาพบข้าเดี๋ยวนี้!!”“ท่านหวังเปาหรือพ่ะย่ะค่ะ”“ใช่!! ในเมื่อพวกมันอยากรนหาที่ตายดีนัก ข้าก็จะทำให้พวกมันได้รู้ซึ้งถึงการอยู่มิสู้ตาย”กงซ่างเหว่ยเอ่ยสั่งเสียงเหี้ยม คนที่กล้าทำร้ายปิงปิงของเขาจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต!!เกากงกงที่ได้ยินชื่อของ ‘หวังเปา’ เขาก็ได้แต่ไว้อาลัยให้กับคนผู้นั้น หวังเปาผู้นี้คือหัวหน้าหน่วยเสือขาว เขาเป็นบุรุษที่มีร่างกายแข็งแรงกำยำ และโหดเหี้ยมที่สุดในหน่วย แต่สิ่งที่ทำให้เขาน่ากลัวคือการล่าศัตรูต่างหากเล่า ไม่มีใครที่จะสามารถหนีพ้นจากการไล่ล่าของเขาไปได้เลย แม้แต่คนเดียว!หวังเปาถูกเรียกตัวกลับมาโดยด่วน คราแรกเขาต้องเตรียมตัวปลอมเป็นชินอ๋อง เพื่อตบตาพวกกบฏว่าได้ออกไปรบที่ชายแดนใต้ แต่เพราะเกิดเรื่องขึ้นกับพระชายา หวังเปาผู้เปรียบดั่งสุนัขล่าเนื้อได้ออกเร่งตามหาพระชายาตามคำสั
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 27 ลอบโจมตี 2
กงเฟยหรงตวาดเสียงใส่เย่ปิงปิง ตอนนี้เขาไม่ต้องเสแสร้งทำสีหน้าอบอุ่นอ่อนโยนอีกต่อไปแล้ว เพราะไม่ว่าเขาจะเป็นเช่นไร ปิงเอ๋อร์ของเขาก็ไม่มีวันหันมามองเขาเลยสักครั้ง ทั้งที่เขารักและถนอมนางมากมายถึงเพียงนี้“จวิ้นอ๋อง หม่อมฉันเป็นพี่สะใภ้ของพระองค์นะเพคะ”“หึ ๆ เคยเป็นต่างหากเล่า แต่หลังจากนี้เจ้าจะเป็นภรรยาของข้าแล้วล่ะ”“กงเฟยหรง ท่านมันบ้าไปแล้ว ข้าคือภรรยาของพี่ชายท่านนะ จิตใจของท่านมันมืดบอดไปเสียแล้วหรือ”เย่ปิงปิงตวาดเสียงกร้าว บัดนี้นางเข้าใจแล้วว่ากงเฟยหรงที่นางรู้จักนั้น แท้จริงแล้วนางไม่เคยรู้จักตัวตนของเขาเลยต่างหาก ทุกอย่างเป็นเพียงภาพลวงตาที่เขาเสแสร้งแกล้งทำเท่านั้น“ข้าหรือจิตใจมืดบอด เป็นเจ้าต่างหากที่มีดวงตามืดบอด หลงรูปโฉมของซ่างเหว่ย ครานั้นข้าควรจะเข้าไปช่วยเจ้าด้วยตัวเอง ถ้าไม่ติดว่ามีงานใหญ่สำคัญ คงเป็นข้าที่ได้เชยชมเจ้าไปแล้ว น่าเสียดายจริง ๆ”“ท่านหมายความว่าอย่างไร ท่านเป็นคนวางยากำหนัดข้าหรือ”“ปิงเอ๋อร์ของข้าช่างฉลาดนัก เจ้าเข้าใจถูกแล้วล่ะ เป็นข้าที่ให้คนวางยากำหนัดเจ้าเอง แม้ว่าซ่างเหว่ยจะส่งเสว
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 27 ลอบโจมตี 1
บทที่ 27ลอบโจมตี กงเฟยหรงกลับมาที่จวนด้วยความเกรี้ยวกราด แม้เขาจะรีบใช้วิชาตัวเบากลับมาที่จวน แต่ดวงตาของเขาข้างขวาก็มิอาจจะรักษาได้ เขาได้สูญเสียการมองเห็นของดวงตาข้างขวาไปแล้ว ทันทีที่เขารู้เช่นนั้น ดาบที่อยู่ใกล้มือได้ถูกดึงออกมาแทงท่านหมอจนขาดใจตาย"ไร้ประโยชน์ จะบอกว่าข้าตาบอดหรือ ฮ่ะฮ่าฮ่า"กงเฟยหรงไล่ฟาดดาบฟันไปทุกที่ภายในห้อง จนห้องเละเทะจนแทบดูไม่ได้ เขาสูดหายใจเข้าออกช้า ๆ เพื่อระงับสติตัวเอง ก่อนที่ดวงตาของเขาจะลุกโชนด้วยความปรารถนา"ตงไห่ ส่งคนไปบอกนางว่าข้าต้องการตัวปิงเอ๋อร์ ทำอย่างไรก็ได้ให้ปิงเอ๋อร์ออกจากจวนชินอ๋อง แล้วมาที่ถนนทิศตะวันตก""พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง"ตงไห่ผู้นี้คือคนสนิทของกงเฟยหรง เขาเปรียบดั่งมือและเท้าของกงเฟยหรง และยังเป็นคนที่คอยเก็บกวาดงานต่าง ๆ ด้วย ข่าวลี่หลินใช้ปิ่นแทงตัวเองตายล่วงรู้มาถึงหูของเย่ปิงปิง นางไม่เชื่อจึงได้นั่งรอพระสวามีเพื่อเอ่ยถามเร
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 26 ผลของการกระทำ 2
เย่ซานที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเอ่ยถามด้วยความไม่สบายใจ เขาเกรงว่าพวกเขาอาจจะถูกลอบเล่นงานก็เป็นได้ และอาจจะมาช่วยทางวังหลวงไม่ทัน""เจ้าวางใจเถิดคุณชายใหญ่ ข้าไม่ยอมปล่อยให้ภรรยาของข้าไม่ปลอดภัยหรอก""ที่แท้เสด็จอาก็เป็นห่วงพระชายา""ภรรยาข้า ข้าย่อมต้องเป็นห่วงสิ เอาล่ะแยกย้ายกันไปได้แล้ว อาลู่อย่าได้ลืมเตรียมพลธนูให้พร้อมเล่า""พ่ะย่ะค่ะ"กงเจียวลู่ผุดยิ้มร้ายออกมา เขารอเวลาที่จะได้แสดงฝีมือกองกำลังนกกระเรียนทองของเขามานานเต็มทีแล้ว ครานี้เขาจะทำให้ทุกคนได้ประจักษ์ว่าเขานั้นเหมาะสมกับตำแหน่งองค์รัชทายาทมากกว่ากงหนิงหลง! จวนชินอ๋องเย่ปิงปิงที่เคยชอบตื่นเช้ากลับตื่นสายจนพระอาทิตย์ขึ้นอยู่เหนือศีรษะนานแล้ว กงซ่างเหว่ยที่เพิ่งกลับออกมาจากวังหลวงรีบเข้ามาหานางด้วยความคิดถึง คิ้วกระบี่เลิกขึ้นด้วยความแปลกใจ"น้องหญิง เจ้าไม่สบายหรือไม่""อื้อ...ท่านพี่หรือเพคะ"เย่ปิงปิงปรือตาขึ้นมามองพระสวามี ทั้งที่วันนี้นางตั้งใจว่าจะเข้าเฝ้าฮ่องเต้พร้อมกันกับเขา แต่นางกลับรู้สึกว่าหนังตาทั้งสองหนักอึ้
